Vraag: Hoe kan een mens zijn staten ‘besturen’ als hij van de ene naar de andere kant gegooid wordt?

Antwoord: Een mens heeft zelf geen stuur, hij wordt van bovenaf bestuurd, hij moet alleen zijn houding veranderen ten opzichte van wat er met hem gedaan wordt. In zulke staten hebben wij geen macht over onszelf, het enige wat we nodig hebben, is dit begrijpen en ermee instemmen dat de Schepper Zijn werk aan ons wil doen. Daarom wordt dit beschreven als het ‘Werk van de Schepper’: Avodat HaShem.

Voor ons is het nodig dat wij onszelf wegcijferen en blij zijn dat de Hogere voor ons zorgt, zoals er voor baby’s gezorgd wordt door hun moeder. Dit is voldoende. Als wij dit op de juiste manier doen, ontdekken we misschien later hoe wij zelf aan dit werk kunnen deelnemen. Vol vreugde zijn is ons grootste aandeel: blij zijn omdat de Hogere voor mij zorgt, ongeacht wat Hij met mij doet!

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 9/3/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, De Schepper, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: De tien dagen tussen het Joodse Nieuw Jaar (Rosh HaShanah) en de Grote Verzoendag (Yom Kippur) is een periode van berouw – of meer letterlijk – van terugkeer (Teshuva). Over welke handeling gaat het hier?

Antwoord: We spreken over de terugkeer naar geven, naar de staat die aan het breken van de kelim (vaten) vooraf ging. De betekenis van geven is, dat ik alles wat ik doe niet doe vanuit mijn eigen verlangen, maar vanuit het verlangen van de ander. Hierover staat geschreven: “Maak jouw verlangen tot Zijn Verlangen.” Dit is de betekenis van liefde geven, proberen om je eigen verlangen te neutraliseren, opgenomen worden in het verlangen van de ander, zijn verlangen voelen alsof ik hem ben en proberen om het te vervullen.

Wat wil die andere mens precies? Hij wil geld verdienen, succes hebben in het leven, iemand uit zijn leven laten verdwijnen, de ander gebruiken voor zijn eigen voordeel, enz. Natuurlijk help ik hem daar niet mee. Nee, als ik in zekere mate werk vanuit de eigenschap van geven, ‘integreer’ ik in de ander, ik voel zijn eigenschappen en ik wil ze corrigeren. Ik moet er zeker van zijn dat hij, net zoals ik, gecorrigeerd wordt. Ik moet dat voor hem vragen.

Ik vraag correctie voor hem, ik wil in alles aan hem geven. Ik accepteer zijn eigenschappen, zijn intenties en verlangens, met name de slechte en ik corrigeer ze: ik vraag om correctie voor hem. Hij kan dat zelf niet vragen, hij kan niet begrijpen wat er verkeerd is, hij kan ‘de baby niet zien’, niet naar de toekomst kijken. Ik neem voor hem de functie van het ‘hoofd’ over.

Daarom vormen de letters van het woord Israel (ישראל) de uitdrukking het ‘hoofd van mij’ (LiRosh – לי ראש). Ik doe het spirituele werk voor de ander, in zijn plaats, ik verhef MAN – een vraag om correctie – zoals de eerstgeborene en ik verhef hem naar onze gemeenschappelijke ouders: Partzuf Aba ve Ima. Ik ontvang dubbel voor mijzelf om mij in de staat van volwassenheid te kunnen begeven (Gadlut), waardoor het voor mij mogelijk wordt om de werkelijke eigenschap van geven aan de ander te vormen. Gebaseerd op deze eigenschap begin ik te geven.

Over deze handeling spreken wij. Dit alles maakt deel uit van de correctie op Rosh HaShanah. In feite is het Nieuwe Jaar de top, het resultaat van het voltooide niveau en de opstijging naar het volgende niveau.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 9/4/13, Lesson on the Topic: Rosh HaShanah

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Feestdagen, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Wij moeten ons werk op een nauwkeurige wijze opbouwen.

1. Ik kan mij niet tot het geheel – het grote publiek – wenden voordat ik opgenomen ben in de groep (de groep van tien).

2. Pas nadat ik daarmee één geheel vorm, ontvang ik het Omringende Licht (Ohr Makif).

3. Daarna heb ik invloed op het geheel, dit noemen wij ‘educatie’.

4. Wij verenigen ons met hen.

5. Ik breng alles wat ik van hen ontvangen heb naar de groep, dit wordt genoemd ‘de Volkeren van de Wereld naar Israel brengen’ en allen zijn het waard om de Schepper te ontdekken.

Van de groep breng ik naar het geheel (←) en van het geheel terug naar de groep (→), door het Omringende Licht ontvangen wij het Innerlijk Licht (Ohr Pnimi), want nu hebben wij een kli (vat), een verlangen om te ontvangen, samen met de intentie.

Nu bevind ik me in het midden, doordat ik deze handeling implementeer. Ik werk in een groep met Galgalta ve Eynaim (GE) en met het publiek, namelijk de AHP, ik bevind me in het midden van het Bovenste Gedeelte (1/3) van Tifferet waar de vrije keuze aanwezig is.

Dus, als ik niet opgenomen ben in de groep heb ik geen beginpunt. Elke stap die ik zet moet van deze eenheid uitgaan, dit is het allerbelangrijkste wat we moeten doen en de basis van alles wat we doen. Als wij in elkaar opgenomen zijn, hebben we de mogelijkheid om te gaan handelen, als wij niet in elkaar opgenomen zijn, kunnen we absoluut niets ondernemen. Want door eenheid handel ik niet vanuit mijn eigen kracht, maar specifiek door de kracht van samenzijn die ik van de groep heb ontvangen, dankzij het feit dat ik mij ondergeschikt maak. Mijn individuele kracht is egoïstisch en alleen door mijn ego weg te cijferen, door op te gaan in de eenheid met de vrienden (1), kan ik van hen de kracht van geven ontvangen en met die hulp wend ik mij tot het grote publiek (2).

Dan werk ik met hen op dezelfde manier als met de groep van tien. Ik ben één met de maatschappij zoals met mijn baby aan wie ik alles wil geven wat goed is. Ik voel mij niet boven hen staan maar ik buig mijn hoofd voor het publiek, vol liefde.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/20/13, Talk About the Groups of Ten

Filed under: De Tien, Disseminatie, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Het enige waarvoor we ons moeten inspannen is: alles verenigen in één punt, waar de Schepper en het schepsel – ‘Iets uit Iets’ en ‘Iets uit het Niets’ samen verenigd zijn. Alle verborgenheden, vervormingen, tegenstellingen en gebeurtenissen lijken te bestaan omdat wij de eenheid niet voelen en waarnemen. Er bestaat geen tijd en geen plaats. Het enige wat bestaat is gebrek aan eenheid en dat ervaren we, daar leven we in.

Alles wat ik nu om me heen en in mezelf voel, is gebrek aan eenheid, op elke mogelijke manier. Op het moment dat ik alles met elkaar kan verenigen, wordt de wereld de wereld van Ein Sof (Oneindigheid).

Vraag: Hoe kunnen we dit alles met elkaar verbinden in de groep van tien?

Antwoord: De groep van tien is een ondersteuningsmiddel voor de ‘zoeker’ waardoor ik naar de wereld kijk. Ik wordt erdoor geholpen om me daarop te focussen en eenheid te bereiken. Stel je voor dat er in het midden van de lens een kleine cirkel is met een ‘X’ in het midden die mij helpt om me te focussen op het doel.

Disseminatie helpt ons om het doel helder te krijgen, het doel dat we op het ogenblik niet zien en waarop we ons niet kunnen richten omdat het zich voorbij de horizon bevindt. Disseminatie schept de voorwaarden, de data die we in de formule moeten stoppen om de juiste richting naar het doel te berekenen. Er zijn een duizendtal parameters waarmee we rekening moeten houden voordat we schieten, zoals hitte, koude, de weersomstandigheden, de wind, verschillende afwijkingen en veranderende omstandigheden.

Dit moet allemaal in één formule gestopt worden om er zeker van te zijn dat we het doel zullen raken. De formule is deze hele wereld, alles wat we waarnemen met onze 613 zintuigen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/24/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: De Tien, Disseminatie, Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: U zegt dat de tijd is aangebroken dat we alle beperkingen voor nieuwe studenten kunnen opheffen, als iemand naar een les wil komen mogen we dat niet tegenhouden. Tot nu toe was het zo dat we iemand die zich bij de groep, de methode, wilde aansluiten geleidelijk aan toelieten.

Antwoord: Ik zou mensen willen toestaan dat ze bepaalde evenementen vrij kunnen bezoeken. We moeten er namelijk over nadenken hoe we mensen kunnen aantrekken. Als je mensen vrije toegang geeft tot verschillende evenementen zullen ze zich later bij de groep voegen en samen met de anderen aan alle activiteiten meedoen.

Maaser (een tiende) is een heel serieuze zaak. Als iemand dit maandelijks betaalt, voelt hij een innerlijke strijd en moet hij besluiten of hij het wel of niet betaalt.

Baal HaSulam vroeg altijd geld, voor elke les. We weten dat het geen probleem is om één keer voor iets te betalen: “Vertel me maar hoeveel ik moet betalen voor het hele jaar, dan zal ik betalen en dan wil ik er ook niets meer over horen.” Maar zo moeten we dit niet doen. Ieder van ons moet één keer per maand betalen als hij zijn salaris heeft gekregen, want hij moet zich van zichzelf ‘losscheuren’. Dit is heel moeilijk en ingewikkeld.

Je moet dus begrip hebben voor deze vrienden. Ik zou hen toelaten in de groep, zodat ze de groep heel dichtbij kunnen voelen. Ik zou niets voor hen verbergen. Ik geloof dat we voor honderd procent open moeten zijn en pas als we zien dat deze vrienden serieus willen studeren, moeten ze een bepaalde cursus gaan volgen, als ze dat al niet gedaan hebben. Misschien zijn ze net klaar met zo’n cursus en zijn ze nu wat toegankelijker geworden.

Ik zou hen zonder enige voorwaarde bij alle lessen en conventies willen toelaten, want wij – de belangrijkste centrale kern – hebben het punt bereikt dat wij op de conventie moesten bereiken. Nu kunnen we degenen die we kunnen aantrekken door integrale educatie toelaten, zelfs degenen die daar niet bij behoren.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk, Wereld - Geen reacties→