Er staat geschreven: “Zij die de Schepper liefhebben, haten het kwaad”. Hiermee wordt ons een referentiepunt gegeven: als je in een staat van liefde voor de Schepper bent, haat je het kwaad en haat je egoïsme, dit moet je tegelijkertijd voelen, anders wijk je af van de juiste richting. Je zou kunnen denken, dat je de Schepper lief hebt, maar als je tegelijkertijd geen haat naar egoïsme voelt, ben je de richting kwijt, de juiste richting verdwijnt uit het zicht. Om die richting vast te stellen en tot een scherpe lijn te maken, moet je ten eerste de haat voor het kwaad versterken en ten tweede deze lijn nauwkeurig richten op liefde voor de Schepper. Wij weten niet wie de Schepper is en wat liefde voor Hem is. Maar als we beginnen met haat naar egoïsme, is dit al een richting.

In verband hiermee staat er geschreven: “Zij die de Schepper liefhebben, haten het kwaad” en zij zijn degenen die door de Schepper gered worden van het kwaad. Daarom bestaat ons werk eruit om egoïsme af te wijzen en te verwerpen en om het goede, geven om niets, en liefde, naar ons toe te trekken.

From the Vilnius Convention 3/25/12, Lesson 5

Filed under: Congressen, Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Liefde - 1 reactie →

Rabash, Dargot HaSulam (De treden van de Ladder) 924: “En de Heer sprak tot Mozes: Een mens is niet in staat om van nature ook maar iets van Boven te ontvangen, totdat hij tot het besluit komt dat hij niet boven zijn natuur kan staan. Alleen wanneer hij wanhoopt over zijn eigen natuur, kan hij hulp vragen aan de Hemel, zodat hij hulp zal krijgen boven zijn eigen natuur uit.”

Wij moeten proberen om ons met elkaar te verbinden en daden te verrichten van liefdevol te geven, om het Corrigerende Licht op te wekken. Als het Licht ons beïnvloedt voelen we meer en meer hoe wij niet in staat zijn om ons met elkaar te verbinden. Er staat geschreven: “Kom tot Farao, want Ik heb zijn hart verhard”. Als wij gelijkvormig willen worden aan de Schepper, komen wij dichter bij Hem en tegelijkertijd voelen wij, dat we van Hem weggetrokken worden.

Hier moet een mens speciaal werk verrichten: hij vlucht niet voor de strijd, maar hij begrijpt dat dit verharden van het hart hem zal helpen om de noodzaak van de kracht van geven te ontdekken, ongeacht welke voorwaarden dan ook en wat er ook gebeurt. Uiteindelijk is een mens tot alles bereid, het doet er niet toe wat er van hem gevraagd wordt, onafhankelijk van de voorwaarden, de groep en de wereld. Hoe dan ook, het belangrijkste is de kracht van geven te verkrijgen, de kracht van verbinding.

– Waarom? Wat zul je erbij winnen?

– Niets, behalve de kracht van het geven zelf.

Het is niet voldoende om er alleen over te praten. We moeten proberen om deze houding naar anderen te bereiken, door ons werk in de groep en door disseminatie. Het hoeft niet uiterlijk zichtbaar te zijn, maar als een mens probeert om anderen te bereiken, ontmoet hij werkelijk de koning van Egypte en ziet hij, dat zijn ego hem geen enkele vrijheid geeft.

Dan gaat een mens door de ‘Tien Plagen van Egypte’ en hij beseft hoe zijn ego zich, onder de invloed van een speciale kracht van Boven, geleidelijk aan overgeeft. Elke keer verheft ‘Farao’ zijn stem en dringt aan, dan krijgt hij opnieuw een klap. Dit maakt een mens los van zijn ego en stelt hem in staat om er uiteindelijk aan te ontsnappen.

Waaruit ontsnappen? Een mens ontsnapt aan Farao, dat wil zeggen aan de kracht die scheiding aanbrengt tussen hem en de anderen. Eerst gaat het alleen over een ontsnapping, er bovenuit rijzen, daarna begint een mens praktisch te werken aan verbinding. In Egypte, in het verlangen om te ontvangen, kon hij dat niet doen. Zo bereiken wij de ‘Schenking van de Torah’, namelijk voor elkaar garant staan, en begint de periode van de ‘veertig jaar in de woestijn’.

From the  4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/4/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Baal HaSulam ‘Introductie tot de Studie van de Tien Sefirot’, item 116: “Degene aan wie het gebod van liefde door berouw vanuit liefde is verleend, wordt daarmee beloond, doordat zijn zonden tot verdiensten worden getransformeerd.”

Alles op ons pad bestaat uit vier niveaus. Helemaal onderaan is het gebroken verlangen om te ontvangen, namelijk de gebroken AHP. Dit wordt genoemd: ‘zonden’, overtredingen’. Op het volgende niveau bevindt zich het gebroken verlangen om belangeloos te geven, namelijk de gebroken Galgalta ve Eynaim (GE). Dit worden ‘fouten’ genoemd.

Daarboven bevindt zich de Machsom (barrière). Daarboven bevindt zich het gecorrigeerde verlangen om belangeloos te geven, GE. Dit is het niveau van Bina, ‘een onvoltooide rechtvaardige’, die 612 geboden vervult, dit is de staat van ‘Hafetz Hesed (HH)’, van Lishma. Tenslotte bereiken we het niveau van ‘één gebod’, het 613^e gebod: liefde. Hier spreken we al van het gecorrigeerde verlangen om te ontvangen.

Nadat men over de Machsom is gegaan, veranderen de fouten in geboden en de overtredingen in fouten. Door het stijgen naar het niveau van liefde, veranderen de overblijvende fouten in geboden in de gecorrigeerde AHP, en de geboden stijgen van het derde niveau naar GE.

Dus de ‘overtredingen’ zijn de verlangens om te ontvangen met het doel om te geven, die gebroken waren en veranderden in de verlangens om te ontvangen met het doel om te ontvangen, de gebroken, corrupte AHP. Terwijl de gebroken GE ‘fouten’ zijn.

Als we ons dit alles proberen voor te stellen, is het belangrijkste hierbij, dat wij binnen het raamwerk van de tien Sefirot blijven. Als wij in verwarring terechtkomen, moet dat toch in ieder geval plaatsvinden binnen duidelijke grenzen en niet in de ruimte van onze verbeelding.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 3/20/2012, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Filed under: video - Geen reacties→

Vraag: Er zijn mensen die een bedreiging zien in de benadering van Baal HaSulam, die het innerlijke verkiest boven het uiterlijke. Hoe kunnen wij mensen bereiken die naar ‘het uiterlijke’ neigen?

Antwoord: De natie is niet in staat om te begrijpen wat op de innerlijke essentie betrekking heeft. De uiterlijke vormen fascineren hen en er is ergens houvast nodig. Je zegt: “Concentreer je op het innerlijk en daar zul je alles ontdekken.” Maar voor hen is dat onzin. Niemand werkt met zijn hart. Het is moeilijk en het vereist een zekere mate van ontwikkeling.

Pas nu komen we in een periode, waarin de nieuwe generatie het hart moet gaan ontwikkelen. Tot nu toe was het ‘het hart van steen’, en nu ontstaat er een behoefte om het te verzachten, beginnend vanaf afstand. We spreken over een grote opgave, over grootschalige processen, waar we doorheen moeten.

Wij hopen dat onze aanpak, vervuld van liefde en eenheid, ons zal helpen bij het verzachten van de harten. Als mensen dan verder komen, zullen we over diepere kwesties kunnen gaan praten. De boodschap van eenheid wordt namelijk alleen beantwoord vanuit het hart van de mens. Zelfs als het in de tussentijd alleen buitenkant is, begint het hart toch te werken.

Dit is de manier. Als je in veel harten een plaats voor het Licht opent, werkt het heel snel. Dan is het een kwestie van een paar maanden. Begin gewoon en je zult het zien.

Ik ben dus heel optimistisch. Als we een educatie kit ontwikkelen en dit in de natie gaan verspreiden, zullen we dit jaar al een heel ander beeld gaan zien. Het belangrijkste is het vinden van juiste en begrijpelijke manieren om de boodschap over te brengen en om dit van maand tot maand te upgraden, zodat ze meer intern worden. En dan zal het ons lukken.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2012, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Educatie - Geen reacties→

Vraag: Wat brengt de Schepper meer vreugde: als we Zijn liefde ervaren en die liefde aan Hem teruggeven of als we die liefde doorgeven?

Antwoord: In feite voelt geestelijke liefde niet zoals aardse liefde. Natuurlijk – om het in aardse taal uit te drukken – brengen we de Schepper vreugde door andere mensen dichter bij Hem te brengen. Deze woorden zijn echter misleidend.

Pas nadat we de eigenschappen van Bina hebben verkregen, zullen we begrijpen waar dit alles over gaat. Zonder het Licht van Hassadim kan een mens helemaal niet spreken over liefde, omdat hij denkt vanuit zijn eigen verlangens, maar niet vanuit de verlangens van de ander. Hoe kunnen we het dan liefde noemen?

We spreken van liefde, als ik het verlangen van de ander ervaar als dat van mijzelf, als ik wil wat de ander verlangt. Ik wil het zelfs nog meer voor die ander dan ik het voor mezelf zou willen. De afstand tussen ons maakt mijn lijden alleen maar groter, want het ontbreekt die ander aan vervulling en ik wil zijn verlangen nog meer vervullen. De afstand tussen ons wordt een versterker van mijn inlevingsvermogen in de ander.

Deze gesteldheid ontstaat vanzelf, automatisch: op die manier denk ik, zo neem ik verlangens waar. En dit is de redding, het wonder. En over wat voor liefde spreken we tot dat moment? Als ik liefheb draag ik zorg voor de verlangens van de ander, boven mijn eigen afwijzing en tegenstrijdigheid uit. Ik ontdek mijn egoïsme en ik werk in de middellijn, dat is liefde.

Immers, mijn ziel is buiten mij.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2011, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

De Schepper schiep het verlangen met behulp van het Licht. Het Licht heeft een krachtige invloed op het verlangen en geeft er Zijn eigenschappen aan op een manier, dat alles wat goed is in het Licht negatief wordt in het verlangen. Het Goede profileert zich als iets wat ontbreekt, een behoefte, een vraag, leegheid, maar in het Licht uiten deze dingen zich als een verlangen om te geven.

Met andere woorden: wat zich in het Licht manifesteert als overvloed en volheid, uit zich in het verlangen in de tegengestelde vorm, namelijk als leegte.

Beide delen zijn aan elkaar gelijk en tegelijkertijd hebben ze een tegengestelde aard: alles wat aanwezig is in het verlangen om te geven van de Schepper, bestaat in de schepping in de vorm van het verlangen om te ontvangen.

Het doel van de schepping is om het gevoel van leegte (het verlangen om te ontvangen) te transformeren tot gelijkvormigheid aan de Schepper.

Hoe kunnen we dit bereiken? Als we alleen ons verlangen vervullen, worden we niet gelijkvormig aan de Schepper (het Licht), de vervulling zou dan het verlangen degraderen, omdat het dan nog meer tegengesteld zou worden aan het Licht door actief te ontvangen. Het Licht is volmaakt, het geeft zonder ophouden en daarom zou een volkomen vervulling van de schepping het probleem niet oplossen.

Hoe kunnen we het verlangen om te ontvangen gelijkvormig maken aan het verlangen om te geven als we niet handelen zoals de Schepper, door middel van geven? Alles wat de Schepper doet is geven en de schepping vervullen, de schepping heeft geen andere mogelijkheid tot interactie met het Licht dan door Het te ontvangen.

Het probleem is, dat er een goede verbinding moet ontstaan, niet tussen de beide handelingen, maar tussen de essentie van de Schepper en de essentie van de schepping.

Dit betekent, dat we het Licht en de schepping met elkaar moeten vergelijken, niet vanuit het gezichtspunt van hun handelingen, maar vanuit de onderlinge verhouding. Het maakt niet uit dat de een voortdurend ontvangt van de ander, terwijl de ander alleen maar geeft. Ze vullen elkaar aan en het resultaat hiervan is, dat zij een innerlijke verbinding met elkaar voelen. Het is niet relevant wie het gevende deel is en wie het ontvangende deel. Het is te vergelijken met moeder en kind: zij geeft hem alles wat zij kan en zij krijgt van het kind zelfs nog meer terug, omdat ze door liefde met het kind verbonden is.

Hieruit ontstaat een gevoel van liefde en hier komt het uit voort. Als we beseffen, dat deze onvermijdelijke interactie bestaat tussen de Schepper en de schepping en dat dit niet anders kan, moeten we daarboven een structuur bouwen.

Hoe bereiken we, dat zij zich door deze beide handelingen met elkaar verbinden en daarbij gelijkvormig worden aan elkaar? Hoe kunnen we het Doel, de essentie van de Schepper, verbinden met de essentie van de schepping?

Oorspronkelijk is het verlangen van de Schepper om Zijn schepping te vervullen en van alles wat nodig is te voorzien. Hij is vervuld met de eigenschap van Liefde. Daarom vinden er in de Schepper geen veranderingen plaats.

Van de Schepper komt de schepping, het heelal, komen de werelden en alle voorwaarden voor ons bestaan en voor wat wij doen. Van Zijn Kant is er één ding: een voortdurende uitstroming van Licht, positieve energie, Liefde en absolute goedgunstigheid.

De schepping moet een andere houding aannemen ten opzichte van de wereld, zichzelf en tenslotte: van de Schepper. Want alles wat er in deze wereld is, in mij en om me heen, komt van de Schepper. Ik moet mijzelf zo veranderen, dat ik begin te houden van alles wat door Hem gedaan wordt in deze wereld en in de hele natuur. Als ik mijn houding van haat, begerigheid en misbruik maken van anderen omzet in geven en liefde, zal ik – door mijn nieuwe houding ten opzichte van wat de Schepper doet – Hem gaan liefhebben.

Als ik op dit punt gekomen ben, zal ik alles wat Hij geeft ten dienste van Hem kunnen gebruiken. Dan werkt het op de volgende manier: Hij vervult mij en geeft mij een kans om blij te zijn en terwijl ik van Hem ontvang, geef ik Hem de mogelijkheid om vreugdevol te zijn, omdat ik Zijn Liefde ‘gebruik’.

Als we dicht bij onze geliefden zijn, ontvangen we van hen, tegelijkertijd bewijzen we hen een gunst door hen toe te staan van ons te houden. Ditzelfde patroon vinden we hierin terug: door van de Schepper te ontvangen brengen we onze liefde voor Hem tot uitdrukking, omdat we zo dicht bij elkaar zijn. Op dit punt maakt het geen verschil wie de Gever en wie de ontvanger is, zoals in het voorbeeld van de moeder met haar kind.

Het belangrijkste is, dat zij door wat zij doen elkaar aanvullen en elkaar vreugde brengen.

From the Fundamentals of Kabbalah Lesson 11/6/11

Filed under: Liefde - Geen reacties→

Er zijn vele wegen voor een mens om bij de vraag naar liefde en eenheid te komen. In het algemeen betekent het woord ‘liefde’ iets geheel anders voor ons: het vervullen van onze egoïstische verlangens met voedsel, seks, familie, rijkdom, roem, kennis, enzovoort.

‘Ik heb lief’ betekent eigenlijk: ‘Ik wil hebben’. Als ik iets wil ontvangen betekent het, dat ik ervan houd, dat ik het voor mezelf wil hebben, dat ik het dichterbij me wil hebben en mijzelf ermee wil vervullen. Daarover gaat mijn ‘liefde’. Samengevat: de eigenlijke definitie van het woord ‘liefde’ is: ‘Ik wil het hebben’.

Dat komt, omdat we in onze wereld leven die ontstaan is na het breken, zoals de wijsheid van Kabbalah uitlegt. Onze hele wereld is volledig egoïstisch, daarom leggen we het begrip ‘liefde’ uit als iets wat uitsluitend op onszelf gericht is. Ik houd van iets betekent, dat ik het dichterbij mezelf wil hebben, ik wil het voelen en mezelf ermee vervullen. Als ik mijn verlangen vervul, als ik geniet van iets aangenaams, noem ik het ‘liefde’.

We hebben daarom geen aandacht voor de andere helft, de andere kracht die in de werkelijkheid bestaat: de kracht van geven die hetzelfde begrip ‘liefde’ inhoudt. Daar betekent van iemand houden echter: hen vervullen, hen brengen wat zij willen, niet wat ik wil. Dit is volledig tegengesteld aan ons begrip van liefde.

In het verleden stonden mensen dichtbij de natuur en voelden zij van nature, dat er een andere kracht in de natuur bestaat, de kracht van geven, waarbij liefde betekent dat ik rekening houd met anderen en aan hen geef. Kabbalisten, die begaafd zijn met een fijn aanvoelen van de natuur, zoals veel mensen dat hebben, hebben deze krachten onthuld.

Er waren veel mensen, behalve Kabbalisten, die in allerlei vormen voelden en ontdekten, dat de kracht van geven niet minder is dan de kracht van ontvangen. Zij realiseerden zich, dat in deze andere helft van de werkelijkheid (in geven) dezelfde handelingen bestaan als in de kracht van ontvangen, alleen hun interpretaties zijn verschillend, tegengesteld aan hoe ze in deze wereld hier gebruikelijk zijn.

Wij bestaan echter uitsluitend in een helft van de werkelijkheid: in ontvangen, in het verlangen om onszelf te vervullen, omdat we het gevolg zijn van het breken van de verlangens (Kelim). En de mens blijft volledig gebroken achter, waarbij de levenloze, vegetatieve en animale niveaus van de natuur, zoals Baal HaSulam het schrijft in ‘Voorwoord voor de Wetenschap van Kabbalah (Pticha)’, samen met de mens rijzen en vallen, zonder enige berekening voor zichzelf, maar alleen in de mate, waarin zij de veranderingen die de mens moet ondergaan, vergemakkelijken.

Religies en overtuigingen zijn, vanaf het moment van hun ontstaan, eveneens voortgekomen uit het feit dat zij de andere kracht die in de natuur bestaat, ontdekten: de kracht van geven. Vanuit hun standpunt spreken ze over liefde en eenheid. Zo was het toen ze nog met een klein groepje mensen waren. Maar nadat zij dit verspreidden in de egoïstische massa die niet zo gevoelig is, is het geworden tot een reeks ceremonieën en rituelen, in plaats van mensen te brengen tot eenheid, liefde, geven en balans tussen de twee systemen.

Toen de tijd verstreek en de mensheid zich, door de geschiedenis heen, ontwikkelde, aangespoord door de voortdurende groei van het egoïsme in ieder mens en in de mensheid in het algemeen, zijn we ver weg geraakt van zelfs dat natuurlijke begrip dat de mensheid eens bezat: van het begrijpen van geven en liefde, wat behoort tot de andere helft van de natuur.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/13/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Filed under: Liefde, video - Geen reacties→

Er staat Geschreven: “De duisternis zal schijnen als het Licht.” Er is geen dag, noch nacht in ons innerlijk werk. Het Licht schijnt in alles en vult Malchut de Ein Sof (van Oneindigheid) volledig. We leven in een oceaan van Licht. Hoe zou er duisternis kunnen zijn? ….

Wij hebben noch dag noch nacht in spiritualiteit, maar we voelen allerlei veranderingen in onze situaties. Het is noodzakelijk om deze veranderingen te onderscheiden Misschien bestaan mijn dagen en nachten – vanuit mijn egoïsme gezien – uit het volgende: de dag betekent, dat ik heb wat heb verdiend en overwonnen, terwijl de nacht me laat zien dat ik niet veel geluk heb gehad. De dag en de nacht van de Schepper zijn hier echter aan tegengesteld. Voor Hem is de dag de mogelijkheid om te geven, lief te hebben en te verbinden, terwijl de nacht, daarentegen, het gebrek aan de krachten van geven en liefde is.

We moeten daarom altijd onderscheiden waar we in leven: in de duisternis van de nacht of in het licht van de dag, zo opgevat door mijzelf of door de Schepper en we moeten proberen om in de correcte definitie te blijven.

From the 6th lesson at the Toronto Convention 9/18/11

Filed under: Congressen, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→