Het begin van het jaar,”Rosh Hashana,” is een bijzondere dag, waarop we als ‘mens’ geboren worden. Een mens wordt ‘Ben Adam’ genoemd. Dit betekent: ‘zoon’ van het niveau dat Adam heet (vergelijkbaar met de Schepper). Dit niveau begint met een beperking, met de ‘toewijding van de ziel’ (Mesirut Nefesh).

Nefesh (ziel) is het eerste en zwakste licht dat wij bereiken. Om dit te bereiken, moeten we het boven ons materiële leven plaatsen, dat betekent: allerlei soorten vervulling opgeven omwille van spirituele hechting, verbinding met elkaar, wederzijds ontwaken en voor elkaar garant staan.”Ik ben bereid alle materiële dingen op te geven om de kwaliteit van geven te bereiken”, hier begint Adam, de mens

Vanaf dit punt begint hij niveaus op te stijgen en te werken aan het perfectioneren van de kwaliteit van geven binnenin hem en aan de constante poging om erin te blijven. Hiervoor bouwt een mens de juiste omgeving voor zichzelf, een omgeving die hem beïnvloedt. Dit werk heet het Werk van de Schepper. Het is werken aan de gelijkenis met de Schepper en aan hechting met hem.

Deze omgeving bestaat uit: de Kabbalistische groep, de leraar of docent, de boeken en de studie, dit zijn alle begrenzingen, waarbinnen iemand zich bevindt. In overeenstemming daarmee moet men zichzelf altijd controleren: gedraag je je correct en doe je genoeg om je leven op de juiste manier in te richten, hoe moet je je tijd, je gedachtekracht en je intentie verdelen om je verlangens efficiënt te kunnen onderscheiden? Op die manier beoordelen we onszelf voor het Nieuwe Jaar begint, in de periode genaamd ‘berouw’.

Men moet de groep aanhangen om de kracht van echte toewijding te ontvangen en, zoals er geschreven staat: “geef je hele ziel” (Mesirat Nefesh), zoals wanneer je op de shofar (hoorn) blaast of tijdens het offer van Isaac. Het is noodzakelijk om deze staat op elk niveau te bereiken .

Want nu is het voor ons niet noodzakelijk om zo’n groot offer te brengen als Abraham, die zijn geliefde kind moest offeren. Het is genoeg voor ons om op de Shofar (hoorn) te blazen. Dit is het verschil tussen de niveaus: de voorvaderen behoren tot het niveau van HBD, wij tot NHY. Maar in wezen is dit hetzelfde offer, dat ieder mens – op elk nieuw niveau van de wil om te genieten dat in hem wordt onthuld – moet brengen.

Daarna verhogen we voortdurend het belang (de schoonheid, Shufra) van de kwaliteit van geven, door onze bereidheid om de totale toewijding van de ziel te bereiken. Alles begint met de eerste beperking (Tzimtzum Aleph) en daarna volgt de toename van onze wil om te genieten. Hier begint Adam (de mens) en dit is de betekenis van het Nieuwe Jaar, de dag waarop we beginnen te groeien.

Ook al lijkt het alsof er veel fantasievolle verhalen zijn, die gewijd zijn aan het begin van het jaar, moeten we proberen erin door te dringen en daarin het plan van de schepping zien: om de schepselen tot vreugde te brengen, het verlangen vervuld te worden en het werk daarvoor, om keer op keer vanaf het begin te beginnen en vast te houden aan dit fundamentele koord, om zo de innerlijke betekenis van de tekst te begrijpen.

Er zijn immers verschillende stijlen om te vertellen en zelfs Kabbalisten schrijven op een zodanige wijze, dat iedereen begrijpt wat er geschreven staat, naar de mate van zijn eigen niveau. Maar zelfs wanneer iemand deze verhalen als een kindersprookje opvat, bereikt hij toch vooruitgang en groei en dat betekent dat hij door deze niveaus moet gaan.

Hoewel het misschien sprookjes lijken, verbergen ze een oneindige diepte, zo hoog als alle spirituele niveaus, en we moeten proberen het diepere, meest innerlijke niveau te bereiken en van daaruit voorbeelden kiezen voor onze eigen correctie om Adam te worden het Nieuwe Jaar op deze manier te beginnen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/27/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Feestdagen, Innerlijk Werk, Spiritualiteit - Geen reacties→

Vraag: Waarom wordt het netwerk van onze verbroken verhoudingen niet aan ons onthuld? Waarom wordt ons de oorzaak van alle kwaad niet getoond, zodat we weten waarvoor we ons moeten inspannen?

Antwoord: Omdat we onszelf dan zouden corrigeren vanuit wanhoop. Onze inspanning zou gebaseerd zijn op gewoon, egoïstisch werk. Het zou hetzelfde zijn als geld verdienen voor voedsel, in spiritualiteit wordt het niet als werk beschouwd, als ik door een eenvoudig hongergevoel wordt aangezet tot werken.

Zonder enige dwang moet ik willen streven naar het Doel, waaraan ik geen behoefte voel. Mijn natuur verplicht me er niet toe, ik ontwikkel een compleet vrij verlangen, onafhankelijk van alles. Geven uit liefde is geen voorwaarde voor mij, ik heb het niet nodig, ik ben van niets en niemand afhankelijk. Zoals de Schepper, sta ik boven alles.

En dan ontdek ik, dat ik afhankelijk ben van anderen: ik wil geven, ze ten dienste staan en de laatste, de nietigste van allen zijn. Anders wordt het werk niet door mij gedaan, maar door de Schepper.

In mijn spirituele werk is er een punt, waarvoor ik voortdurend moet zorgen, zodat het kan groeien: het punt van vrijheid, dat wij in onze wereld totaal niet kennen. In dit punt ben ik van niemand afhankelijk. De hele wereld ligt aan mijn voeten zonder dat ik mij daarvoor inspan. Daar ligt de mogelijkheid voor echt werk.

Om mij naar dit punt te brengen, worden er naar mij moeilijkheden en problemen gestuurd, zodat ik kan leren. En dan, als ik tenslotte vertrouwd raak met de spirituele wereld, zal mijn werk omslaan naar het tegendeel, alsof het totaal omgekeerd wordt. Er zal mij gezegd worden: “Neem alles!” En ik zal dit geschenk weigeren.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 9/20/2011, “The Nation”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Vrije Wil - Geen reacties→

Vraag: Hoe weet ik zeker dat ik mij boven de rede bevind?

Antwoord: Boven de rede komen betekent, dat je je bevindt in de rede van de ander.

We bevinden ons in Ein Sof (de wereld van Oneindigheid). Ik ben daar één van velen. Wanneer ik in mijzelf opgesloten blijf, besta ik in mijn rede: ik houd me met mezelf bezig, ik heb gedachten over mezelf en ik ben in een race voor mijn persoonlijk welzijn. Zo zijn we gewoonlijk. Bewust en onbewust denken we alleen daarover.

Ongetwijfeld behoren mijn kinderen, mijn vrouw, familie en misschien zelfs mijn volk en het land waar ik woon ook tot mijn omgeving. Dit wordt bepaald door de mate, waarin ik afhankelijk ben van de mensen om mij heen en in hoeverre ik onder hun invloed sta. In die mate betrek ik ze bij mijn eigen Ik.

Wat betekent uitstijgen boven de rede dan? Het betekent dat ik mij verplaats in de rede, in de verlangens van de ander, in plaats van me in mezelf op te sluiten. Ik sta volledig ten dienste van hem of haar. Voor mij komt de ander op de eerste plaats en ik, degene die handelt, op de tweede plaats. De ander is als een geliefde baby voor mij en ik ben zijn of haar moeder.

Dit vereist rijzen boven de rede van ons. Met andere woorden, het is een verandering in prioriteiten: nu is de ander belangrijker voor mij dan ik dat voor mezelf ben, zoals een baby voor zijn moeder. Dit is een betrouwbaar teken dat ik erin ben geslaagd.

From the 5th lesson, Kabbalah Convention in Toronto, 9/17/2011

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat doe je als je voelt dat je niet genoeg aan de groep geeft, alsof je kracht is uitgeput?

Antwoord: Inderdaad, elk moment neemt de kracht af. En het is goed als je voelt dat je kracht afneemt. Normaal gesproken beseffen we niet eens dat het gebeurt, maar vallen we gewoon ontspannen in slaap en verliezen we het verlangen. De oorzaak ervan is, dat het ons niet interesseert om wakker te worden. We moeten elkaar helpen, want dat is de enige manier om wakker te worden!

Als je niet investeert in anderen, zodat ze om je geven, ontvang je geen kracht. En het maakt niet uit op welk niveau de omgeving is of wat ze doen. De sleutel is voor jou om actie te gaan ondernemen en in hen te investeren, dan zul je het resultaat zien. Je zult zelfs niet geloven hoeveel deze groep en de vrienden je kunnen geven. Alles hangt af van hoeveel het individu erin investeert en van zijn gevoeligheid.

En als je investeert in de groep, zul je plotseling ontdekken, dat ze ook wakker zijn geworden en acties ondernemen naar jou toe. Zelfs als het je eerder niet was opgevallen, zul je het nu zien, dankzij wat je investeert. Dit is de betekenis van: voor elkaar garant staan.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/4/2011, Shamati #17

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Wat moet ik doen om vooruit te komen als ik gevallen ben?

Antwoord: Als je gevallen bent, moet je er in de eerste plaats spijt van hebben en ernaar verlangen om uit de gevallen staat komen, om boven je natuur, die je niet langer kunt verdragen, uit te stijgen. Je rechtvaardigt deze val zelfs en je begrijpt: “Er is geen ander dan de Schepper”.

En dan, geleidelijk aan, vergeet je dit, je keert terug naar je normale staat en je denkt, dat je niet zo hoefde te schrikken en dat er nu eenmaal allerlei dingen gebeuren. En zo gaat het door tot de volgende klap.

Hoeveel klappen als deze nodig zullen zijn, hangt af van de mate, waarin je je denken ermee verbindt en je met behulp van de groep werkt aan de keren dat je valt. De groep moet je opslagruimte worden, daar verzamel je alles wat je denkt, wanneer je volledig beheerst wordt door je gevoelens, om zo weer evenwicht te krijgen.

En anderzijds, als je beheerst wordt door een kille, droge manier van denken en je zelfs niet weet hoe je gevoelens in jezelf kunt wekken, om zo geïnspireerd te worden door spiritualiteit, ontvang je van de groep indrukken in de vorm van gevoelens.

Maar je zult nooit in staat zijn om beide, gevoel en denken, te ervaren. Daarom is de verbinding met de groep zo noodzakelijk voor ons, de groep kan de compensatie zijn voor het ontbrekende, tegenovergestelde en op een bepaalde manier beide verbinden. Op voorwaarde dat je jezelf wegcijfert tegenover de groep en bereid bent om haar moeilijkheden te accepteren. Dan kan je, op de een of andere manier, hart en verstand in jezelf verbinden.

Hoewel ze zich in werkelijkheid niet echt met elkaar verbinden, want je bent nog niet echt verbonden met de groep, maar het beïnvloedt je toch van verre. En deze indirecte “omgevende” invloed maakt het je mogelijk om op een bepaalde manier de twee tegenpolen in jezelf te verbinden. En dit helpt je al om een klein beetje te begrijpen wat het spirituele inhoudt en wat de verbinding tussen deze twee polen betekent, wanneer spiritualiteit voelen én begrijpen op één plek samenvalt.

Dit is een absoluut, speciaal gevoel, waarin eveneens begrijpen aanwezig is. Zoiets bestaat bijna niet in onze wereld.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/8/11, Shamati

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Waar komen de hogere wereld en deze wereld met elkaar in contact?

Antwoord: Onze wereld en de hogere wereld ontmoeten elkaar in de verlangens van andere mensen, in hun verlangens die ik kan verbinden met de mijne, zodat ze worden als die van mij. Daarom is er het voorschrift: ‘Heb je naaste lief als jezelf’.

Mijn oorspronkelijke verlangen is niet meer dan een punt. Ik kan er niets in ontvangen, het heeft geen volume. Als ik het verlangen van de ander met mijzelf kan verbinden en het kan accepteren als mijn eigen verlangen, ga ik op een heel interessante manier te werk: ik vraag of ik het Licht mag ontvangen om het verlangen mee te vullen. Het Licht komt, stroomt door mij heen en ik vervul dat verlangen. Wanneer ik mijzelf, op dezelfde manier, met een nog groter verlangen verbind en met steeds meer verlangens, bereik ik de wereld van Ein Sof (Oneindigheid).

De wereld van Ein Sof bestaat uit alle punten in het hart. Dan stroomt al het Licht van Ein Sof door mij heen en ik voel dit Licht in alle anderen, in – ogenschijnlijk – verlangens van anderen, die van mij werden, omdat ik ze met mijzelf verbonden heb.

Dit maakt de betekenis van het voorschrift: ‘Heb je naaste lief als jezelf’ duidelijk: ‘jij’ (een egoïst) ‘hebt je naaste lief’ (alle anderen, zodat zij je naasten worden) ‘als jezelf’ (verbindt hun verlangens met jezelf).

Dan zal je al het hogere Licht door je heen laten stromen. Je zult het ontvangen in de verlangens, die je met jezelf hebt verbonden: het zijn die van jou. Op deze manier bereiken we eeuwigheid, volmaaktheid, de wereld van Ein Sof. Hierover gaat ons gehele werk.

From the Sunday Virtual Lesson Series 9/4/2011

Filed under: Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat is de betekenis van ‘tot wanhoop vervallen in het werk en de Schepper aanroepen’?

Antwoord: Meestal heeft een mens in het begin alle vertrouwen in zichzelf, later moet hij, vanwege hopeloosheid, steun zoeken bij de groep. Vervolgens – ook vanwege het gevoel van hopeloosheid – zoekt hij steun bij de hogere kracht. Tenslotte heeft hij geen andere keus meer dan vragen voor zijn eigenbelang los te laten en te gaan onderzoeken wat de intentie om te geven is. Zo wordt een mens geleid door zijn innerlijke programma, zijn innerlijke HaVaYaH, tot zijn roep naar de Schepper een richting opgaat, die juister is.

Dit betekent, dat lijden een mens naar het juiste doel leidt. Immers, ‘wat het intellect niet doet, doet de tijd’ en ‘lijden verzacht het egoïsme’. Via dit pad komen we verder. Elke keer als we een ‘fout’ maken, leidt dit ons naar de onthulling van een meer correcte staat. Op deze manier werkt de reeks informatieve genen (Reshimot) in ons.

Zo bereiken we tenslotte een staat, waarover gezegd wordt: ‘De zonen van Israel vervielen tot wanhoop in het werk en riepen de Schepper aan ‘. Het betekent, dat een mens in het leven een reeks situaties meemaakt, die in de vorm van oorzaak en gevolg met elkaar verbonden zijn en langzamerhand raakt hij meer en meer teleurgesteld. Het gaat zo door, totdat hij een situatie van totale wanhoop bereikt, waarin hij begrijpt, dat hij alleen niets tot stand kan brengen en dat er ‘Geen ander is dan Hij’, dat namelijk niemand anders hem kan helpen dan alleen de Schepper. Deze Schepper is niet een soort magische kracht, maar een bijzondere realiteit die in een mens onthuld wordt.

Deze werkelijkheid wordt alleen onthuld, als deze zich in een mens kleedt. Daardoor begint een mens ernaar te verlangen, dat de eigenschap van geven het te zeggen krijgt in hem.

Er staat geschreven: ‘Je zult geen andere goden hebben’. Dat betekent, dat we moeten vaststellen dat alles, zowel intern als extern, door één Schepper bepaald wordt. We komen tot die vaststelling doordat we met Hem verbonden zijn en door het contrast van tegenstellingen, die wij ontdekken. Dit is het moeilijkste moment, omdat we een nieuwe werkelijkheid ontdekken met twee leidende krachten, zij komen in mij samen in één enkele kracht. De hele mensheid moet dit gaan ontdekken.

Tot nu toe beschouwde ‘ik’ mijzelf als de enige autoriteit tegenover de maatschappij en de levenloze, plantaardige, dierlijke en menselijke natuur en ik probeerde dit allemaal zo goed mogelijk onder controle te houden om er zelf van te profiteren. Ik zorgde er wel voor, maar alleen zodat ik er gebruik van kon maken, zoals de voorzorgsmaatregelen die ik neem om ervoor te zorgen, dat ik een zware koffer kan optillen.

Ik was de voornaamste link in dit systeem en alles draaide uiteindelijk om mezelf. Zelfs wanneer ik gehoorzaamde aan de een of andere externe kracht, zoals de regering of de maatschappij, kwamen die besluiten, gedachten en wensen daaruit voort.

Maar nu ben ik in een staat van verwarring, omdat ik inzie, dat het niet mijn gedachten, niet mijn intenties en verlangens zijn! Een besluit kan alleen mijn eigen besluit zijn, als ik weet hoe ik moet omgaan met mijn omgeving. Ik heb een klein gebied van vrijheid: ‘het middelste derde deel van Tifferet’ genaamd. Alles wat in en buiten mij bestaat, uitgezonderd deze subtiele verhouding tot mijn omgeving, moet ik toeschrijven aan de Schepper.

Mensen in mijn nabijheid die me willen slaan of omhelzen doen dat niet vanuit hun eigen wil. Deze handelingen komen niet uit henzelf voort, ze komen van de Schepper. En mijn eigen gedrag, of ik nu correct handel of incorrect, of ik nu een zondaar ben of een heilige, wordt niet door mijzelf bepaald, maar door een externe kracht.

Voor het eerst in de geschiedenis van onze ontwikkeling ontdekken we het bestaan van een externe kracht en we moeten er op een heel speciale wijze mee werken. Hoe eerder we deze leiding proberen te ontdekken en ermee gaan samenwerken, hoe meer het in ons voordeel zal zijn en we onszelf lijden zullen besparen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/7/2o11, Shamati #109

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Ons werk bestaat eruit om ons nauwkeurig voor te stellen wat de hogere kracht is. Op dit pad komen we veel tegen om te onderscheiden. Eerst stelt een mens zich de hogere kracht voor als een veelheid van verschillende krachten, als goddelijke beelden en hij vergoddelijkt verschillende natuurverschijnselen, die hij om zich heen ontdekt. Een mens schrijft ze menselijke kwaliteiten toe, omdat hij geen ander voorbeeld heeft en hij kent goddelijke kracht toe aan de verschillende beelden, dit is afgoderij.

Dit is een belangrijk stadium in onze ontwikkeling, omdat we in ons egoïstische verlangen bestaan met een omgekeerde waarneming van de werkelijkheid, van gevoel en analyse. Op deze manier onderzoeken we hogere eigenschappen, tot het punt waarop we de correcte perceptie bereiken.

Onze voorvader Abraham is hier een voorbeeld van. Aanvankelijk verkocht hij afgodsbeelden. Eigenlijk vertelt zijn geschiedenis ons over onszelf. We beginnen ons pad allemaal met het vereren van verschillende natuurkrachten en we beschouwen ze als goed of kwaad of als gedeeltelijk goed of kwaad. We schrijven dit toe aan bepaalde mensen, aan onze omgeving, het noodlot of aan verschillende gebeurtenissen.

Al onze incarnaties zijn vol van deze onderscheidingen, tot in ons het punt in het hart ontwaakt. Maar zelfs als we dat al hebben bereikt, moeten we nog talloze definities verhelderen, die ons dichterbij de eerste waarneming van spiritualiteit brengen.

We weten nog niet wat de spirituele werkelijkheid is of wie de Schepper is. Maar op ons pad naar deze ontdekking, staan we open voor de invloed van de omgeving, waardoor we de verkeerde kant kunnen opgaan, misleid kunnen worden of in verwarring raken, omdat we de Schepper nog niet voelen en ons niet aan Hem kunnen vasthouden.

Tenslotte bereiken we een staat, waarin onze talrijke stijgingen, dalingen en verwarringen enigszins opgelost worden, bij elkaar komen en zich samenvoegen en we de werkelijkheid in tweeën verdelen: ik, degene die voelt en dat wat ik voel. Daarnaast bestaat er niets anders!

Ik voel mijzelf óf als zijnde in egoïsme, in ontvangen, óf in geven, een derde optie is er niet. Als ik mij in egoïsme bevind, betrek ik alles alleen op mijzelf en mijn wereld en dit bepaalt mijn staat. Maar als ik mij in de kwaliteit van geven bevind, vult dat me met iets, de Schepper genaamd (Bo-reh): ‘Kom en Zie’.

Ik werk onophoudelijk aan het ophelderen van deze twee eigenschappen. Tenslotte kom ik tot de conclusie, dat alles van de Schepper komt, Die met mij speelt, door Zich óf te verbergen óf mij oefeningen te geven, zodat ik in mijzelf subtielere en nauwkeuriger definities bouw over wie Hij is.

In wezen bestaat ons gehele werk hieruit.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/22/2011, Shamati #62

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Spiritualiteit - Geen reacties→

We zijn op weg naar evenwicht met de natuur. De natuur streeft ernaar om al zijn delen met elkaar in balans te brengen. De temperatuursverschillen worden gecompenseerd, de wind compenseert het luchtdrukverschil, een object dat naar beneden wordt gegooid valt in de richting van de plaats waar het evenwicht vindt met de zwaartekracht. Het proces is erop gericht om overal en in elk opzicht een evenwichtige toestand te verkrijgen. Op elk gebied, hetzij scheikunde, natuurkunde, biologie, enzovoort, is alles op dit principe gebouwd. Alles streeft naar evenwicht, naar een verlichting van de druk. Alles onderwerpt zich aan de wet van de entropie. De natuur wil worden gekalmeerd en verdraagt in geen enkele parameter verschillen en schommelingen.

Uiteindelijk moet alles in evenwicht komen. En nu eist de natuurwet evenwicht in de menselijke samenleving. We zien uitbarstingen en wanorde, en dit is de manier van de natuur om balans op te eisen. De levenloze, vegetatieve, en dierlijke niveaus zijn al aan de beurt geweest en nu is het menselijke niveau aan de beurt. Het verlangen naar balans komt in ons naar boven, maar onderling in balans zijn betekent: worden als één man met één hart”. We mogen allemaal verschillend zijn, maar er is slechts één criterium: we zijn allemaal verplicht om elkaar hierin te ondersteunen.

En daar valt verder niets aan te veranderen: of we het nu willen of niet, de natuur zal winnen, want het is een enorme kracht.

En dan rijst er een vraag: waarom zullen we niet gewoon verdwijnen, zoals de mammoeten en de dinosaurussen? Waarom verlaten we niet gewoon het podium als een deel dat niet past? Onze onenigheid met de natuur is immers veel groter dan bij de uitgestorven dinosaurussen. In tegenstelling tot hen, hebben we echter een opdracht, een voorbestemming, een doel: we moeten onszelf corrigeren en onze oorspronkelijke natuur transformeren. Zij waren niet in staat om dat te doen, en ze verdwenen in de natuurlijke loop van de evolutie, terwijl wij ertoe verplicht zijn om onszelf in balans te brengen met de huidige fase van ontwikkeling.

Daarom worden we in situaties gebracht, waar ons gebrek aan harmonie met de natuur zal worden uitgedrukt in de ernstigste vormen, maar het zal niet leiden tot een totale uitsterving. 90% van de wereld zou kunnen verdwijnen, maar sommige mensen zullen toch achterblijven om de menselijke natuur te veranderen en het noodzakelijke evenwicht te bereiken.

Dit is het doel en we hebben geen andere weg te gaan.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/29/11, “The Nation”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Evolutie - Geen reacties→

Als een mens op een bepaald niveau zijn eerste contact met de Schepper bereikt, namelijk de ontdekking van twee tegenstellingen samen, heeft hij meteen hulp nodig van de hogere. Het ‘Covenant van de Besnijdenis’ is de eerste daad van de hogere voor de lagere.

Dit is het Licht, waardoor de hogere kracht onthuld wordt als degene die geeft en liefheeft, die tegenover het egoïstische verlangen staat van het schepsel, dat alles alleen voor zichzelf wil gebruiken. Maar nu is het eveneens noodzakelijk, dat we een nieuw niveau van onderlinge verbinding ontdekken, wat we bereiken door de masach (het scherm) en het Terugkerend Licht.

Er ligt nog veel werk voor ons, voordat we gehechtheid bereiken. Dit alles is het werk van het schepsel, dat de kracht van het Licht aanroept om te kunnen werken, door stap voor stap heel veel correcties van verschillende kwaliteiten tot stand te brengen. We moeten diep en indringend begrijpen wat we aan de hogere kracht vragen om met ons te doen. De hele betekenis van ons werk is immers om zo het Scheppingsplan te ontdekken. Het proces dat wij ervaren, helpt ons vertrouwd te raken met de aanwezige, hogere kracht, zoals er geschreven staat: “Wij zullen U leren kennen door Uw daden.”

Als we door alle daden, die Hij voor ons bereidt, heengaan, onthullen we daardoor Zijn gedachte, Zijn intentie en het Scheppingsplan. Daarom volgt de ene daad op de volgende, die ingewikkelder is. Er zijn geen daden in de spirituele wereld, die je toestaan om te blijven zitten, uit te rusten en te genieten van de vruchten van afgeronde arbeid, zoals wij het aan ons egoïstische verlangen toestaan om wat uit te rusten, nadat we in onze wereld genot hebben bereikt. Er bestaan geen onderbrekingen in de spirituele wereld.

Het begrip tijd bestaat daar niet, omdat we voortdurend onder de invloed staan van de toenemende kracht van geven. Er kunnen perioden zijn van zwakheid en verwarring, maar het is onmogelijk om dit pad kwijt te raken en niet meer bezig te zijn met wat verworven is.

Daarom bestaat er geen tijd. Tijd bestaat uit afwisselingen tussen voor- en achteruit, zoals de slinger van een klok, die telkens een stilstand aangeeft: hij stopt even en slingert daarna weer terug. Zulke onderbrekingen bestaan niet in de spirituele wereld. Het gehele spirituele proces bestaat eruit, dat wij Licht en duisternis met elkaar verbinden. Er zijn geen momenten van terugval, omdat alle ‘terugval’ alleen plaatsvindt om verder te komen.

En zelfs wanneer we ons zwak voelen, is dat niet onze fout, maar een noodzakelijke voorwaarde om daardoor een diepere laag te ontdekken. Kijk eens hoeveel gevoelens, angst en smeekbeden beschreven worden in het Boek der Psalmen van Koning David, dit alles samen met de ontdekking van een nieuw verlangen, dat hij met vreugde waarneemt. Anders zou het niet over spiritualiteit gaan.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/31/2011, Shamati #95

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→