Vraag: Wat kunnen we nu doen om een oorlog in de wereld te voorkomen?

Antwoord: We moeten ons verenigen! Alles wat we kunnen doen in onze wereld is een grotere onthulling van het Licht aantrekken. Alle veranderingen in de wereld ontstaan als gevolg van de invloed van het Hogere Licht, dat alleen kan worden aangetrokken door middel van gelijkvormige kwaliteiten. We moeten erop letten of er eenheid is tussen ons en andere groepen, of we in een staat zijn van constante eenheid, nabijheid, gelijke kwaliteiten, doelen, gedachten en verlangens.

Hiermee bedoel ik niet onze fysieke verlangens. Ik heb het over onze inspanning om de Schepper te bereiken, of we verenigd zijn in ons verlangen om Hem te onthullen.

Als we begrijpen dat dit de enige manier is, zal ons samenzijn en onze eenheid een grotere onthulling van Licht aantrekken. Eerst zal dit zal leiden tot goede dingen die tussen ons zullen plaatsvinden en later zal deze goede wil zich over de hele wereld verspreiden.

Fundamentals of Kabbalah Lesson 10/30/11

Filed under: Crisis, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Ons werk is in verscheidene stadia verdeeld. In het eerste stadium is iemand totaal niet verbonden met het werk. Deze periode duurt eeuwenlang, door de menselijke geschiedenis heen.

Dan wordt een mens gewekt door Boven en begint hij een eerste verlangen te voelen om het doel van de schepping, de Schepper, te ontdekken, de betekenis van zijn leven begint in hem te groeien. Hij begint eraan te werken, komt naar de groep en begint te studeren. Intussen begrijpt hij niet wat hij doet. Zoals een pasgeboren baby begrijpt hij niet waar hij is, wie hij is en evenmin wie de mensen om hem heen zijn.

Langzamerhand komt hij tot niveaus die helderder voor hem zijn en die hij beter gaat begrijpen, hoewel hij, zoals een kind, veel dwaze dingen doet, zonder dit te weten en te voelen. Hij volgt de raad van de ‘ouderen’, van Kabbalisten, en doet na wat de anderen allemaal doen, totdat hij langzamerhand die handelingen begint te begrijpen.

Het is niet zo, dat hij leert van wat hij doet, maar het resultaat van deze oefeningen is, dat hij – zelfs al weet hij niet wat hij doet – het Licht naar zich toetrekt. Zo komt een mens verder, zoals een baby die niet hoeft te weten waardoor hij groeit. Hij ontwikkelt zich volgens het plan van de natuur.

Langzamerhand begint hij echter te begrijpen hoe hij verder kan komen en waar hij zijn inspanningen op moet richten. Hij begint te begrijpen dat de vooruitgang tegen onze natuur ingaat en dat we onze verlangens terzijde moeten leggen en er niet op moeten wachten of onze wil om te ontvangen het eens is met onze spirituele vooruitgang. Alle belangen van onze wil om te ontvangen zijn nu eenmaal volkomen tegengesteld aan dit alles.

We moeten zo op zoek gaan naar raad over de manier waarop we handelingen – die niet ondersteund worden door ons verlangen en die geen plezier brengen – moeten uitvoeren. Dit is met opzet zo, een mens komt enorm veel innerlijke weerstand tegen en hij begrijpt niet waarom het zo is. Hij begrijpt niet hoe het mogelijk is om vooruit te komen als het zo volkomen tegen zijn verlangen ingaat. Waarom zou hij zijn best doen als hij zijn verlangen niet vervult, zoals het tot nu toe was?

Zelfs als ik tegen mijn verlangen in vooruit wil komen, heb ik nog een idee nodig van de een of andere abstracte beloning, in ieder geval iets. We doen vaak iets tegen onze zin in, in werk, in sport, als we onze plichten in het gezin vervullen, enzovoort. Hierbij is het ons in ieder geval duidelijk wat de beloning is en waarom we het moeten doen.

Je zou niet eens een vinger bewegen als je er niet iets van een beloning in zou zien. Je lichaam zou gewoon geen energie hebben om de actie uit te voeren. Waar haal je deze energie vandaan?

De zoektocht naar energie, het verzoek om deze externe kracht heet: de zoektocht naar de kracht van geloof*. Een mens wil niet op eigen kracht werken, omdat dat ongetwijfeld gebaseerd is op egoïsme, hij heeft werkelijk externe energie en motivatie nodig.

*onbaatzuchtige liefde

Deze zoektocht, met de steun van de groep, brengt hem tot de onthulling van het Licht dat hem de kracht geeft om vooruit te komen, boven zijn fysieke verlangens uit. Nu komt hij verder, niet om zijn egoïsme te vervullen, maar in het Licht van ‘geloof’ dat het hem mogelijk maakt om boven zijn egoïstische verlangen uit het werk te doen.

Hierbij moet men voortdurend het eigen verlangen overwinnen. Deze stappen heten ‘de tocht van veertig jaar door de woestijn’, waarin een mens de kracht ontvangt om te werken zonder dat hij enige compensatie voor zijn verlangens ontvangt. Alles wat hij doet gaat boven zijn verlangens uit en gaat er tegenin, het resultaat komt ook niet overeen met wat hij verlangt, omdat hij er geen enkel persoonlijk voordeel in ziet.

Hij kan dit echter toch doen! Zijn verlangens ondersteunen hem, hoewel alles in hem weerstand biedt, dit wordt genoemd: ‘geloof boven de rede’. Als een mens op deze manier kan werken, gaat hij door met werken, samen met zijn huidige verlangens en hij kan ze zelfs gebruiken met de kracht van ‘geloof’ zonder enig egoïstisch voordeel, maar alleen ten dienste van de Schepper.

Dit wil zeggen dat de weg uit twee delen bestaat. Allereerst rijzen we boven ons verlangen om te ontvangen uit, genaamd: ‘woestijn’. Dan beginnen we ermee te werken en gaan we het ‘land Israel’ binnen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/15/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Wanneer een mens al leeft in een werkelijkheid waar ‘Niemand anders is dan Hij’, moet hij alles, wat zich aandient als een verstoring, verbinden met het concept ‘één’. Dan zal hij gaan zien, dat hij werkelijk de spirituele wereld is binnengetreden en is opgenomen in liefdevol geven, Bina, wat boven hem uitreikt. Hij, zij, ik, of wie dan ook, bestaan niet langer. Alles bevindt zich in dit ene concept.

Dit ‘één’ is noch de Schepper, noch het schepsel, maar de enige realiteit die bestaat, waarin alles zich met elkaar verbindt tot één. Ik kan niet langer zeggen, dat hij en ik bestaan en de verbinding tussen ons. Daarom moeten we al onze inspanning, onze standvastigheid en ons werkelijke leven richten op de onthulling van deze enige werkelijkheid: de ene ziel.

Als een mens voortdurend probeert zichzelf op te heffen naar dit niveau van denken en voelen, naar de perceptie van zijn ‘ik’ met al zijn hoop en verwachting, met al zijn innerlijke verlangens, gaat hij door een zeker aantal oefeningen heen om hem vooruit te duwen naar de verbinding met dit ‘één’, en daar zijn plaats te verwerven.

Hierover staat geschreven: “Gewoonte wordt een tweede natuur”. Dankzij de gewoonte begint een mens te voelen, dat hij in een andere werkelijkheid bestaat en dan neemt hij besluiten, vindt hij argumenten en verlangt hij daarmee in overeenstemming te zijn. De hogere werkelijkheid, waartoe hij behoort, bepaalt en dicteert alles voor hem.

Zijn lichaam en heel zijn lichamelijke bestaan begint zich te verbinden met dit Ene. Tenslotte ziet hij, dat hem niets in de weg staat. In tegendeel, alles helpt hem om de ware realiteit binnen te gaan.

De hele wereld die wij waarnemen, alles verbindt zich en gaat op in dit Ene geheel. Dan ontdekken we werkelijk dat er slechts één ziel  in het universum is. De zo genoemde ‘600.000 zielen’ zijn de nog ongecorrigeerde delen van de ziel, die men nu nog niet kan verbinden met het alomvattende concept. Later echter verbinden zij zich er eveneens mee, om dit concept van Eén te versterken en te ondersteunen.

From Lesson 1, Israel Arvut Convention, 11/11/2011

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Er is dit weekend een Conventie in de Arava woestijn, waar een paar honderd mannen uit Israel naar toe zullen gaan om zich met elkaar te verenigen, om de innerlijke kracht van wederzijdse verantwoordelijkheid te bundelen en de kern voor eenwording te worden op de Conventie in december. Hoe kunnen we dit bereiken?

Antwoord: Er moet inderdaad een speciale, innerlijke kern zijn, waarin alle punten zich tot één bundelen. Om dit punt heen is een meer passief deel: de vrouwen van Bnei Baruch en de grootste cirkel daar omheen is de buitenwereld.

Innerlijk smelten al onze vrienden van de hele wereld samen tot één. Waarom de mannen? Omdat dat de aard van de schepping is. Zij zijn degenen die correctie nodig hebben om liefde en eenheid te bereiken, vrouwen bereiken dit op een andere manier. Als we dan de staat waarnaar we verlangen bereikt hebben, zullen we het aan anderen kunnen doorgeven.

Vraag: Hoe moeten de vrouwen de mannen steunen bij deze Conventie?

Antwoord: Zij moeten denken aan ons succes. Wij hebben deze steun nodig, zonder deze steun zullen we een heel moeilijke tijd hebben. Het is precies hetzelfde als: “de zonen van Israel kwamen uit Egypte dankzij de rechtvaardige vrouwen”.

Vrouwen zijn een heel krachtig deel van het totale systeem en hun steun is eenvoudigweg onmisbaar. Als een vrouw zich zorgen maakt over een man, geeft dit grote kracht aan hem, een grote stimulans om haar verlangens te realiseren. Zonder de steun van de vrouwen zal het ons niet lukken.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/16/11, “The Arvut (Mutual Guarantee)”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Israel, Vrouwen, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Wat voor nut heeft het, dat de groep zich gaat afzonderen voor de Conventie in de Arava woestijn?

Antwoord: We zijn hier bij elkaar om het fundament te leggen voor een nieuwe maatschappij, waarvan het doel is: diepe verbondenheid met de Schepper. Om hechting aan Hem te bereiken, moeten we onderlinge hechting bereiken. Om onderlinge hechting te bereiken moeten we komen tot eenwording, ons afzonderen van alle verstoringen van de buitenwereld. Uiteindelijk zijn we met weinig en moeten we elkaar versterken, laat de wereld zich hierin dus niet met ons bemoeien. Daarom gaan we naar de woestijn.

In het verleden namen groepen Kabbalisten maatregelen die nog ongewoner waren, om zich af te zonderen van de buitenwereld. Een mens moet zichzelf wat meer vrijheid toestaan, om vrij te zijn van deze verwarde en inhoudsloze wereld, om wat meer naar binnen te gaan en te begrijpen waartoe hij bestemd is.

In de wervelwind van het leven, met de herrie van radio en televisie, kan je de zachte stem van je ziel niet onderscheiden en fijnzinnige, innerlijke inspiratie bereiken. Je hebt er eenvoudigweg de energie niet voor. Kabbalisten leefden honderdduizenden jaren geleden in een volkomen andere wereld, die de ‘wonderen’ van de massamedia niet kende, maar zelfs zij sloten zichzelf op, zonderden zich af van hun bekende omgeving en gingen zelfs ‘in ballingschap’, verlieten hun huis zonder ook maar iets mee te nemen, trokken jarenlang rond en leefden van wat ze hier en daar konden verdienen en kregen aan voedsel.

Je weet niet eens wat je in deze moderne wereld kwijtraakt, een wereld die je volstopt met vuiligheid, waarin je verstrikt raakt. Wil je iets verhevens bereiken? Zo ja, wat voor inspanningen lever je dan om uit deze lage gebieden te breken?

Het is waardevol voor ons om tijd vrij te maken voor een afzondering als deze, waar we alleen onze eigen kracht zullen voelen, zonder verstoringen van de buitenwereld. Laten we een dag in ons leven vrijmaken om te voelen wie wij zijn, in plaats van wie zij zijn.

Uiteraard dwingen we niemand om mee te doen en we maken geen lijst van deelnemers of van hen die niet gaan. We plakken geen etiketten op voor de toekomst. Wie niet wil of kan komen, komt niet. In die zin is alles heel vrijblijvend en open. Anderzijds, als iemand komt, moet hij meedoen aan de acties die de groep heeft vastgesteld, zodat we ons op die manier los kunnen maken van alles en alleen onszelf kunnen voelen.

Heb je soms niet het verlangen om alleen te zijn met jezelf? Op die manier wil de groep alleen zijn met zichzelf, om zichzelf te voelen. Je gaat een kamer binnen, sluit de deur en blijft alleen met je eigen gedachten. Zo willen wij alleen zijn met onze gedachten. In principe is dit duidelijk en wordt het algemeen geaccepteerd. Maar het gaat ons niet om even rust, maar over losmaking van ‘het niveau van vrouwen en kinderen’ en opstijgen naar ‘het niveau van de mens’.

In het artikel ‘Het belang van de groep’, schrijft Rabash: “Als een mens werkt aan het juiste pad, moet hij zichzelf afsluiten van andere mensen. Het pad der waarheid vereist versterking, omdat het tegengesteld is aan wat men in het algemeen vindt. De meningen van de wereld berusten op kennis en ontvangen, de meningen van de Torah berusten echter op geloof en geven. Als een mens afgeleid is, vergeet hij onmiddellijk al het werk aan het pad der waarheid en vervalt hij in eigenliefde. Alleen in de groep helpen vrienden elkaar en zo ontvangt elk mens kracht uit de groep, om te kunnen vechten tegen de algemeen aanvaarde opvattingen.”

De hogere wereld is onze innerlijke wereld. We moeten ons verplaatsen van de buitenwereld naar de binnenwereld. Daarom probeer ik, met de hulp van de vrienden, naar binnen te gaan, mijn innerlijk te onderzoeken, om zo diepe wijsheid te verkrijgen en de innerlijke betekenis van de Torah te ontvangen. Er is geen andere keus, dit heb ik nodig.

Een mens moet voortdurend naar binnen gaan, doordringen tot in zijn diepste diepten en precies daar ontdekt hij de werkelijke wereld. De uiterlijke wereld brengt ons met opzet in de war, zodat we door het conflict dat daardoor ontstaat, door de weerstand heen, de weg naar binnen bouwen. Het is een strijd voor ons om steeds dieper door te dringen tot wat achter de werkelijkheid van deze wereld ligt, achter deze uiterlijke wereld die ons naar buiten trekt.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/16/11, “The Arvut (Mutual Guarantee)”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Ons belangrijkste werk bestaat eruit, dat we boven onze gedachten en verlangens uitstijgen, dat we dit zo doen dat we ons ervan kunnen losmaken en dat we opstijgen naar de hoogte waar we allen samen bestaan, waar de ziel is. Er is slechts één ziel in de wereld.

Daarom staat er geschreven, dat de zonen van Israel drie dagen onthouding moesten toepassen, voordat zij de Torah ontvingen. Een ieder probeerde uit te stijgen boven alle lichamelijke behoeften, gedachten, verlangens en overwegingen, om zich alleen aan het hogere Doel te wijden.

Het is heel moeilijk en het vereist toegewijd, nauwgezet werk, zoals je heel kleine zaadjes opraapt, totdat we ze allemaal hebben verzameld, één voor één, en onze egoïstische berekeningen tot een einde zijn gekomen, tot nutteloze gedachten en verlangens, die een mens in verschillende richtingen trekken, niet meer ontwaken. Dan is hij min of meer gereed om op te gaan in de gedachten en verlangens van de omgeving.

Deze strengheid en onthouding, deze enorm grote inspanning die een mens verricht om zich voor te bereiden, is verre van eenvoudig. Een mens moet zijn ego breken, uit zichzelf treden, zich met alle fysieke inspanning die hem ter beschikking staat, losmaken van zijn situatie en zich fysiek laten opnemen door de anderen. Dan moet hij proberen om zijn hoofd te buigen en hun geest te accepteren, die hem zal beïnvloeden. Hij kan zijn gedachten geen enkele ruimte bieden, omdat ze hem terug kunnen werpen, buiten de grenzen van de gemeenschap, de groep.

Een mens moet zich verlagen en zichzelf dwingen tot concentratie, om zo alles onder de invloed van de omgeving te brengen, zowel in fysiek opzicht als innerlijk, spiritueel, in gedachten, in verlangen. Hij moet zichzelf verliezen! Laat dat wat in de omgeving aanwezig is hem zo beïnvloeden, dat er geen hart en geen verstand meer in hem aanwezig is en dat hij uitsluitend onder de invloed is van zijn omgeving.

Dit is de eerste fase van voorbereiding om tot één geheel te worden. Als we hiertoe in staat zijn, kunnen we gaan spreken over de invloed van de hogere Kracht, de kracht van de groep.

De groep is niet de fysieke vorm die we ons voorstellen, het is geen groep van fysieke lichamen. De innerlijke kracht van de groep zal ons beïnvloeden, samen met het Licht dat Corrigeert en in de groep aanwezig is, aan ieder Heiligheid geeft en ieder in staat stelt om boven zichzelf uit te stijgen. Tijdens het omhoogstijgen zal een mens de alomvattende Kracht gaan voelen, die het universum vult en hij zal kunnen begrijpen wat er staat geschreven.

Daarom is het voor ons van het hoogste belang, dat we ons tijdens de Conventie en minstens drie dagen ervoor (en we moeten onszelf er nu al aan wennen), boven alle ‘vreemde’ gedachten en overwegingen bevinden en ons beperken tot noodzakelijke behoeften die we niet kunnen vermijden. Handel door ‘Geloof boven de Rede’ in elk opzicht.

Vooral tijdens de drie dagen vóór de Conventie, moeten we beginnen aan een werkelijke aanval, aan dagen van onthouding, zowel fysiek als in gedachten en verlangens, zodat we maar één verlangen hebben en de minst mogelijke verstoringen voelen.

From Lesson 1, Israel Arvut Convention, 11/11/2011

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wij onthullen de Schepper, de kracht van liefdevol geven, alleen als we in onze eigenschappen aan Hem gelijkvormig worden. Wat is dan de betekenis van het principe: ‘Verlies niet de hoop op Zijn Genade’?

Antwoord: Het betekent, dat een mens duizend keer geroepen heeft, zoals Koning David, die de collectieve Malchut symboliseert, de collectieve kli (vat), één die dieper is dan de Psalmen onthullen. Lees ze. Het zijn allemaal oproepen en verzoeken, lofprijzingen en geklaag. Dit is de betekenis van ‘Verlies niet de hoop op Zijn Genade’. Probeer op dezelfde wijze jouw jammerklachten en lofprijzingen tot uitdrukking te brengen, dan zal je tenslotte komen tot een zegen.

Vraag: Hieruit blijkt dus dat de Schepper wacht tot wij zo luid schreeuwen als we kunnen?

Antwoord: Er staat geschreven dat de Schepper wacht op gebeden en een gebroken hart, dat hij mensen van wie het hart gebroken is, liefheeft en dat je tranen hem goeddoen. Omdat je tranen er een teken van zijn, dat je egoïsme verzwakt en dat je eraan lijdt.

We ontvangen klappen van ons egoïsme, niet van de Schepper. Het kost echter tijd voordat we dit begrijpen. Werkelijk, wat wil je van de Schepper als je door je kwade neiging wordt geslagen?

Daarom moeten we heel nauwkeurig vaststellen, dat onze werkplaats de groep is. Alleen dan zullen we een waarachtig gebed bereiken, en natuurlijk zal het na veel pijn gebeuren.

From Lesson 3, Israel Arvut Convention, 11/11/2011

Filed under: Congressen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Het Licht dat Corrigeert reageert op de kleinste inspanning en het kleinste verlangen van een mens. Het reageert echter niet op degene die zichzelf opvreet van ergernis, zoals er staat geschreven: ‘Een dwaas zit met gevouwen handen en vreet zichzelf op’. In zo’n geval schijnt het Omringende Licht niet. Je moet het verlangen voelen dat je het volgende niveau wilt bereiken, in ieder geval in zekere mate, het Licht handelt namelijk in overeenstemming met dit verlangen. Op deze manier ‘ontsteek’ je het Licht.

Maar als je geen verlangen hebt om verder te komen, is er niets waarin het Licht zich kan ‘kleden’. Het schijnt, maar er is geen aarde beneden het Licht, waarop het Zijn Werk kan doen. Het is nodig, dat je voortdurend een verlangen aanbiedt dat je wilt corrigeren, dat je dat enigszins opent. Dan heb je iets waarmee je het Licht, dat altijd aanwezig is, kunt vangen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/10/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

We hebben van Boven de kracht van ‘geloof’ (liefde) nodig, die ‘kunst’ genoemd wordt. Natuurlijk hebben wij dit zelf niet. Op dit pad ziet een mens hoe zwak hij is. Er staat geschreven dat het innerlijke werk ‘een mens zwak maakt’, omdat hij begint te voelen dat hij niets anders dan een egoïstisch verlangen heeft.

Als hij denkt dat het hem lukt om zijn egoïsme te overwinnen, betekent dit eenvoudigweg dat een groter egoïstisch verlangen een kleiner heeft verslagen. In plaats van vooruit te komen in de richting van spiritualiteit, gaat hij op deze manier de tegengestelde richting op en maakt hij gebruik van een nog groter egoïsme.

Soms hebben mensen veel succes in de studie, ze werken en studeren veel en je zou kunnen denken dat ze gedreven worden door een grote kracht van geven. Maar dat is niet waar. Het is gewoon de grote kracht van het egoïsme, omdat ze er een groot voordeel in zien.

We komen altijd vooruit van ‘Lo Lishma’ (voor jezelf) naar ‘Lishma’ (ten behoeve van liefdevol geven) en natuurlijk handelen we met behulp van ons ego. Onze verantwoordelijkheid is echter om onze werkelijke houding te onderzoeken en de intenties die ons aansturen.

Als een mens zich inspant om te studeren, disseminatiewerk te doen en zich vooral inspant in de groep, ontdekt hij dat hij tot niets in staat is. Een mens komt tot het besef van zijn werkelijke staat wanneer hij ziet, dat hij niet in staat is om ook maar iets te beginnen met zichzelf, hoezeer hij ook probeert om zijn ego te overstijgen en daar zijn uiterste best voor doet.

Een mens besteedt al zijn tijd aan werken voor het belang van het Doel, maar tenslotte verliest hij zijn kracht en realiseert hij zich het kwaad dat in hem is. Hij begrijpt dat hij niets anders heeft dan zijn ego en dat hij elk moment wordt aangedreven door een egoïstisch doel. Het resultaat is dat hij wanhopig wordt, wat op de volgende manier beschreven staat: “Er is geen gelukkiger moment in het leven van een mens dan het moment, waarop hij alle verwachtingen over zijn eigen kracht heeft verloren en zich volkomen hulpeloos voelt, zo bereikt hij bereidheid tot een volledig gebed”.

Een volledig gebed bestaat uit de dringende vraag om de kracht van liefde te verkrijgen. Dan kleedt de kracht van de Grootheid van de Liefde, de Grootheid van de Schepper de mens en zo vervolgt een mens zijn werk, maar met een ander soort ‘brandstof’.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/8/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

De Natuur brengt ons op twee manieren verder: zonder dat wij het weten of bewust, dat wil zeggen, door lijden of door het Licht (de Torah). Onbewust verder komen vindt plaats door middel van pijn. Omdat onze natuur een verlangen om te ontvangen is, komen we vooruit en ontwikkelen we ons langzamerhand van het ene niveau naar het andere, onder de invloed van een goed of slecht gevoel. Wat ervaren wij als goed of slecht?

We werden door het Licht geschapen, dat ons schiep met een verlangen om vervuld te worden. Door ons ontwikkelingsproces bereiken we langzamerhand alles wat zich in het Licht, in de Schepper bevindt en ervaren we dat als goed en alles wat daaraan tegengesteld is als slecht.

Dit is een heel lange weg en door onze natuur hebben we lang het gevoel, dat alles tegengesteld is aan ons. Maar zoals de kracht van liefdevol geven het ons leert, beginnen we te begrijpen, dat ons egoïsme slecht is en dat het verantwoordelijk is voor al ons falen, en ook hoe wonderbaarlijk het zou kunnen zijn, als we ons in de eigenschap van liefdevol geven zouden bevinden, die ons boven alle kwaad kan verheffen.

Deze bewustwording komt langzamerhand in ieder van ons en naar de gehele mensheid. We leren van lijden, door de klappen die ons vooruit duwen.

Tegelijkertijd hebben we de mogelijkheid om zelf onze ontwikkeling te versnellen en verder te komen op de weg naar het goede. Het goede bestaat uitsluitend uit liefdevol geven en we moeten allerlei oefeningen doen en verschillende middelen gebruiken om te komen tot de erkenning van het kwaad en onze bewustwording daarvan te ontwikkelen, niet als resultaat van de klappen die we krijgen, maar door onze omgeving.

Om dat te doen moeten we gevoeliger worden voor goed en kwaad, voor geven en ontvangen, voor liefde voor anderen en voor haat. Ik kan mezelf voorbereiden, zelfs voordat er een klap komt, door met mijn omgeving te werken, zodat ik begin te begrijpen dat geven goed is en ontvangen slecht.

Zo is de Natuur. De Schepper bepaalde het Doel van de Schepping: samen te zijn met de Schepper, met Zijn eigenschappen, dat wil zeggen: ‘Zoals Hij vol Genade is, wees dit eveneens’. Wij moeten in al onze eigenschappen gelijk worden aan Zijn Eigenschappen. Dit betekent, dat ik moet veranderen en moet gaan begrijpen dat mijn natuur slecht is en dat de Natuur van de Schepper goed is.

De trucjes en middelen die ik toepas om te gaan zien, dat liefdevol geven goed is, heten ‘Mitzvot’ (geboden), ‘Gods Werk’. Door met de omgeving te werken krijgen we de mogelijkheid om geven als goed te zien en egoïsme als slecht.

Daarom werd de ene ziel verdeeld in veel afzonderlijke zielen en kunnen wij, dankzij ons gezamenlijke werk, bereiken wat goed is: de verbinding met anderen en de liefde voor anderen. Vanuit de liefde voor anderen bereiken we de liefde voor de Schepper. Dit is de persoonlijke en de algemene vorm van hetzelfde verschijnsel.

Alles wat van Boven naar beneden komt, dat wil zeggen, alle voorbereidingen die voor ons gedaan zijn, waren noodzakelijk, zodat wij in staat zijn om er gebruik van te maken en wij ons onafhankelijk en bewust kunnen ontwikkelen, om uiteindelijk het Doel te bereiken.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/6/11, “What to Look for in the Assembly of Friends”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Evolutie, Innerlijk Werk, Lijden - Geen reacties→