Kabbalisten hebben de groepsregels vanuit hun eigen ervaring vastgelegd. Het doel voor het vormen van een groep is: met elkaar verbinden en als de Schepper worden. De groep vormt zich als mensen, die deze staat met elkaar willen bereiken, bijeen komen en natuurlijk moet men begrijpen waarom de groep bestaat. Er zitten nieuwe groepsleden in die dit nog niet begrijpen of voelen, maar we leggen in een heel korte tijd uit waarom er een groep is en zonder enige druk uit te oefenen, brengen we hen geleidelijk aan naar die staat.

De groep moet één zijn en er mogen geen verstoringen zijn. Het is geen fabriek met managers en werknemers die aan hen ondergeschikt zijn. Zoiets bestaat niet in een groep die Kabbalah studeert, alles wordt samen gedaan.

We vormen verschillende comités die dienstbaar zijn en helpen, die de groep ondersteunen en zich bezig houden met organiseren: de studie, feestdagen, maaltijden, enz. Dit alles moet zorgvuldig afgestemd worden op de eenheid die de basis vormt van elk individu en het collectief. Hoewel we verschillend zijn, moeten we volkomen gelijkwaardig zijn, de een is wijs, de ander is dwaas, het maakt totaal geen verschil. Iedereen is van nature zoals hij is en is in die specifieke vorm onmisbaar.

Stel je een mechanisme voor met sommige delen die snel bewegen en andere die langzaam bewegen, sommige draaien naar rechts of naar links en andere draaien om een as heen. Een ieder heeft zijn eigen rol, het belangrijkste is dat iedereen zijn best doet voor de algehele eenheid. De andere voorwaarden worden, als resultaat daarvan, in de groep gecreëerd.

De belangrijkste voorwaarde is wederzijdse hulp, dit leidt ons naar onderlinge verbinding, want een mens alleen heeft niets om te corrigeren. Een ieder van ons is een compleet geheel en er is niets corrupt op één ding na: de verbinding met anderen. Daarom besteed ik geen aandacht aan het karakter van iemand, aan zijn uiterlijke vorm, aan zijn vreselijke gewoonten, aan niets daarvan. Dat is allemaal onbelangrijk voor me, ik gebruik een ‘filter’ en ik zie dat allemaal niet; de een heeft rood haar, de ander is saai, iemand anders irriteert me en probeert me in zijn straatje te krijgen, het maakt me niet uit. Achter mijn ‘filter’ moet ik maar één ding zien: de houding van een mens ten opzichte van verbinding en eenheid, want dit is het enige wat er in hem moet worden gecorrigeerd. Als hij daaraan werkt is hij mijn vriend, als hij dat niet doet is hij een vreemde voor mij.

Wij moeten niet proberen om iets in onszelf te veranderen, behalve de verbinding met anderen, dit is heel belangrijk. We verspillen veel tijd en energie als we ons bezig houden met onnodige dingen, want op die manier putten we onszelf uit en brengen we schade toe aan onszelf. Je moet blijven hoe je bent, daaraan moet je zelfs geen gram energie verspillen, investeer alleen in de verbinding.

Als dit duidelijk is, wordt het werk zacht en wederkerig, het wordt een maaltijd, een verlangen naar wederkerigheid en liefde. Aan andere dingen moeten we totaal geen aandacht besteden. Er geldt maar één voorwaarde: onze onderlinge verbinding, en de groep moet zijn aandacht daar constant op richten.

We hebben een lange weg te gaan en in het begin kunnen we te maken hebben met veel verstoringen, misvattingen, irritaties, uitbarstingen, enz. Er is echter maar één ding belangrijk, namelijk of een mens werkelijk verlangt naar eenheid. Als hij zijn best doet om die innerlijke behoefte te vergroten, neem ik al zijn andere problemen op me en help ik hem.

From the Georgia Convention 11/06/12, Lesson 2

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Een replica van het laatste, gebroken niveau zien we in onszelf terug in de fysieke wereld, die we met onze vijf zintuigen waarnemen. Tegelijkertijd zijn zowel de zintuigen als de materie denkbeeldig, zij geven spirituele contouren weer, zoals een plaatje aan de wand. Het plaatje is oud, maar niet echt. De werkelijkheid bevindt zich achter de muur, op de muur is alleen een projectie te zien.

Als mensen naar films kijken beleven ze verschillende gevoelens, zijn ze wel of niet echt? Het zijn reacties en indrukken. Wij leven als het ware in een film, die voor ons wordt geprojecteerd.

Maar behalve die film zie en weet ik niets. Mijn hele leven speelt zich in die film af en beleef ik daar, al mijn gevoelens zijn dus de weerslag van die film. Wat ik zie, hoor, ruik en aanraak wordt allemaal in die film weergegeven.

Er worden nu driedimensionale films aan ons vertoond, die een nog grotere werkelijkheid laten zien. Het is geen geheim dat we een mens in een bepaalde omgeving kunnen plaatsen en hem kunnen laten zien, dat dit zijn leven is, als hij eenmaal gewend is geraakt aan zijn kleine wereld, zou je hem moeilijk kunnen bewijzen dat er daarbuiten nog een andere werkelijkheid is: “Hier zijn menselijke wezens, hier is de aarde en daar zijn de sterren, alles precies op zijn plaats ….” Hij gaat met zijn zintuigen niet buiten de grenzen van zijn wereld. Voor hem bestaat er niets buiten de beperkingen van zijn huidige gevoelens. Hij voelt niet dat hij iets mist op het gebied van een extra zintuig bijvoorbeeld of dat zijn realiteit inferieur zou zijn.

Ook nu neem ik, via mijn vijf zintuigen, alleen waar wat er in mijn gebied is. Waar bevindt zich het extra zintuig, het vat dat door niets hier gevuld kan worden, hoe ik ook mijn best doe? Wat ik als ‘extra’ mis heet het ‘punt in het hart’(·) en dat is gericht op wat zich buiten ons universum bevindt. Als iemand dit verlangen voelt, weet hij nog niet waar hij moet zijn, maar hij begint te zoeken en tenslotte vindt hij ons. Het is ons doel om hem te verbinden met de wereld buiten ons. Hij moet uitbreken, uit de ‘omheining’ en zich ervan losmaken.

Het hele punt is, dat onze omgeving gebouwd is als een replica van de hogere wereld en dat ze gelijk zijn. Wat hier is moeten we op de juiste manier gebruiken. Ik neem mijn lichtvonk, het punt in het hart, en gebruik dat in de verhouding met mijn vrienden, alsof ik hen wil liefhebben. Dan merk ik dat ik dat helemaal niet wil, maar de tekortkoming was er al en de lichtvonk heeft nu een richting, ik kan om correctie vragen.

Het belangrijkste is dus, dat ik mijn lichtvonk in het ‘speelveld’ breng en mijzelf ertoe verplicht om het spel volgens de regels te spelen. Door dit spel verkrijg ik het juiste denkvermogen en de juiste behoefte. Zo kan ik van een demo model, van een parallel lopende, gelijkende vorm, de werkelijke wereld bereiken.

Deze wereld is niet meer dan een denkbeeldig ‘speelveld’ en alleen mijn lichtvonk is echt. Dit kleine ‘punt in het hart’ is een Goddelijk deel van Boven en als ik het correct gebruik in het spel, gaat het mij lukken en groei ik.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/4/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming, Werelden - Geen reacties→

Vraag: U sprak over het feit dat we voortdurend wakker gemaakt worden door Boven, maar dat we het niet voelen omdat we een gebrek aan gelijkvormigheid hebben. Wat gebeurt er Boven als we De Zohar lezen, worden we dan krachtiger gewekt of worden we gevoeliger?

 Antwoord: Als je het boek De Zohar alleen maar leest, gebeurt er niets. Dan kun je het wel of niet lezen. Het hangt helemaal van je intentie af. Als je intentie om gelijkvormigheid vraagt, stijg je naar het niveau waaraan je dan gelijk bent en krijg je daar een indruk van. Maar als je geen wens hebt naar gelijkvormigheid, als je daar niet dichterbij wilt komen, schijnt dat niveau niet op jou.

Het hogere niveau is in een onveranderlijke staat en heet Hafetz Hesed (niets voor zichzelf willen ontvangen ). Je kunt het op een zodanige wijze uitnodigen, dat je ervan onder de indruk bent als je je inspant en je verlangen toeneemt. Dan schijnt het hogere niveau op je. Het is niet zo dat het speciaal op jou schijnt, maar het maakt indruk op je, afhankelijk van je kelim (vaten), je nieuwe verlangens.

Maar waar kan je nieuwe kelim en verlangens door krijgen? Als je met vrienden verbonden bent, breng je samen de spirituele kli voort. Niemand van ons is een kli die het Licht kan ontvangen. Er moeten minstens een paar mensen zijn die zich met elkaar willen verbinden, met het doel om zich aan elkaar ondergeschikt te maken, dan word je al gelijkvormig aan de Hogere. Overeenkomstig die gelijkvormigheid kan er dan tussen hen een krachtiger Licht van de Hogere gevoeld worden.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/14/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Intentie, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Een priester heeft al gezegd dat super storm Sandy veroorzaakt is door de zonden van Obama en Romney. Grote rampen worden altijd toegeschreven aan de zonden van iemand. Hoe kunnen we voorkomen dat wij in deze val lopen, als we aan mensen uitleggen wat er aan de hand is?

Antwoord: In feite hebben we twee opties: het pad van Torah en het pad van lijden. Als we niet neigen naar het positieve, neigen we naar het negatieve.

In het algemeen maakt al het goede en kwade wat een mens in deze wereld meemaakt, deel uit van de alomvattende besturing. We kunnen onmogelijk zeggen dat er ook maar één fenomeen los staat van spiritualiteit en er niets mee te maken heeft. Dat heeft het wel.

Stel je nu eens voor dat de eigenschappen van oordeel (Gevurot) die we nu ontdekken, ‘gekleed zijn’ in genade (Hassadim). Dankzij deze laatste kracht zou de wereld zich op een aangename manier verder ontwikkelen. Dan zou de kracht van geven namelijk meer kracht hebben om zichtbaar te worden in de innerlijke eigenschappen van oordeel, die zich nu kenbaar hebben gemaakt in een storm. De sociale verdeeldheid zou afnemen op de wereld en de waardering voor eenheid zou toenemen, integrale educatie zou zich verder ontwikkelen ……

Maar in werkelijkheid is het tegengestelde waar en daarvan is de storm het gevolg. Alleen werd deze storm niet als een straf gestuurd. Er bestaat geen straf, het gaat over de werking van dezelfde krachten die we echter niet op de aangewezen tijd hebben gecorrigeerd, volgens het plan. Deze krachten worden sterker en als we op de juiste manier gehandeld hadden, zouden ze ons naar een hoger niveau hebben gebracht. Nu wordt dit niveau, waarop we volgens het plan hadden kunnen zijn, in de tegengestelde vorm zichtbaar, in de vorm van een natuurramp.

Deze zelfde factor verschijnt niet in de positieve vorm, zoals het de bedoeling was, maar in de negatieve vorm. Wij hebben echter de rails verplaatst van het pad van Torah naar het pad van lijden. De ‘switch’ hebben wij in handen.

Het is dus geen straf, maar een natuurlijk gevolg dat wij zelf hebben veroorzaakt. Het heeft geen zin om ons voor te stellen dat de Schepper ons op de een of andere manier zou straffen. Daar is helemaal geen sprake van, we hebben te maken met de natuurwet: als je de Reshimot (informatieve genen) die onthuld worden niet uitvoert, stapelen ze zich op tot een grote berg, dan krijgen we een ‘boete’.

Deze ‘boete’ kun je zien als een waarschuwing. De vraag is dan of we er correct mee omgaan.

Er wordt gezegd dat straf het lichaam zacht en schoon maakt. Is het dan misschien toch ten goede? “Ik ben gestraft, ik ben door een ramp overvallen en ik ben schoner geworden. Ik heb geleden, maar ik werd gereinigd …”

Dit is een absolute leugen, een misvatting zonder weerga. Wat mij is overkomen heb ik over mezelf opgeroepen, omdat ik de Reshimot niet op de juiste manier heb gerealiseerd. Eigenlijk wordt me nu een kans gegeven. Tot nu toe begreep ik niet hoe ik moest handelen bij het doorlopen van de reeks Reshimot. Ik speelde een spel, voelde me verward in mijn eigen egoïsme en stemmingswisselingen.

En nu, nu ik in een moeilijke situatie ben terechtgekomen, heb ik tenslotte een ‘geschenk’ gekregen: ik heb nu de mogelijkheid en de bekwaamheid om op de juiste manier te oordelen. Anders gezegd: de ramp kwam om me te helpen, om me wakker te schudden: “Word wakker! Zo kan het niet langer doorgaan! Je brengt jezelf schade toe.” In dit geval is een ramp een geneesmiddel, al is het bitter. Een kind moet je soms ook op een harde manier aanpakken om hem buiten gevaar te houden.

Daarom moet de storm enerzijds gezien worden als een waarschuwing en anderzijds als een situatie die ons kan helpen om de juiste afweging te maken en verder te komen.

Het is dus iets goeds! We behoren te zeggen: “Dank U!”

De benadering is simpel: alles wat eerder is gebeurd, heeft moeten gebeuren. We kijken niet terug. “Als” laten we terzijde. Nu is er een tegenslag zichtbaar, we moeten daarom onze onderzoekingen voortzetten, de onderzoekingen waarbij we ons afvragen hoe we corrupte verlangens kunnen corrigeren, de eigenschap van oordeel.

En let eens op het tijdstip waarop dit gebeurt: een week voor de presidentsverkiezingen. We zullen zien wat er gebeurt: zal Sandy helpen om opnieuw te beoordelen wat er gaande is? Als dat niet gebeurt, zullen we orkanen meemaken die nog heftiger zullen zijn en ernstige calamiteiten. Het hangt af van de gebeurtenissen van de komende week hoe de VS de winter zullen doorkomen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/31/12, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Reshimot, Wereld - Geen reacties→

Als ik vanaf het begin ‘hard werk’, al voelt het onnatuurlijk, als ik mijn hoofd buig voor de vrienden, in ieder geval op fysiek niveau, bereid ik me op deze manier voor om te ontdekken hoe ik me schaam voor mijn egoïsme en om dit gevoel te verdragen. Ik zal dit gevoel aankunnen en het ‘verteren’, ik identificeer me er niet mee, ik ben er dankbaar voor.

Schaamte plaatst me in de juiste positie tegenover de Schepper. Zoals bij fine-tuning krijg ik de mogelijkheid om op de juiste golflengte af te stemmen. Hoe groter mijn schaamte, hoe nauwkeuriger ik afstem binnen het kleine bereik dat deze frequentie heeft, de frequentie die me naar de Schepper leidt, naar de eigenschappen die ik wil bereiken. Het beeld wordt niet vaag voor mij, integendeel, het is buitengewoon scherp.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/28/12, Matan Torah (The Giving of the Torah)

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Schaamte, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Hebben onze gedachten werkelijk kracht?

Antwoord: Natuurlijk hebben gedachten kracht, we spreken niet voor niets over concepten als het ‘kwade oog’ en het ‘goede oog’. Onze denkkracht is de sterkste kracht die er bestaat, zelfs nog sterker dan een atoom explosie. Deze kracht is in de diepste diepten verborgen, te midden van de krachten die zich tussen de atomen bevinden. Denkkracht is het laatste niveau dat aan spirituele kracht vooraf gaat.

Maar gedachten worden alleen krachtig als ze zich met elkaar verbinden, als wij als eenling denken, beïnvloeden we het systeem maar een klein beetje en dat alleen nog maar op het fysieke niveau. Maar als we ons met elkaar gaan verbinden om de alomvattende kracht van geven te ontdekken, komt dit tot leven en ontstaat er vernieuwing, alsof we heel het spirituele netwerk van onze verbinding in vuur en vlam zetten en in werking stellen. Dan ontdekken we daarin de Schepper.

We hoeven niet zo’n grote denkkracht te hebben, het belangrijkste is de kwaliteit van ons denken, zodat we op de juiste manier gaan denken en dat ons zal helpen om de kracht van geven aan elkaar, namelijk de Schepper, te onthullen. Als de Schepper wordt onthuld, wordt de ware intensiteit onthuld. Dan spreken we al over het Licht van NRNHY en niet meer over onze beperkte wereld.

We willen ons met elkaar verbinden en door de Schepper beïnvloed worden, zodat Hij onder ons zal wonen en wij samen met Hem in harmonie zullen handelen. Net zoals de Schepper in een voortdurende staat van geven is, willen ook wij in een voortdurende staat van geven zijn, dan brengen wij het alomvattende netwerk tot leven en in de mate waarin wij ermee verweven zijn en met elkaar verbonden zijn, wordt de Schepper onthuld.

Vergeleken met deze immens grote kracht betekenen alle fysieke krachten niets. Heel de fysieke wereld gaat een omwenteling maken door deze innerlijke kracht van de mensheid, alles gaat veranderen en dat begint al bij onze kleinste verbinding, het belangrijkste hierbij is, dat het een werkelijke verbinding is.

We zien nu dat in het afgelopen jaar de term ‘Arvut – voor elkaar garant staan’ heel populair is geworden, want als we als groep bijeen zijn en ons in gedachten en daden met elkaar verbinden, breekt deze gedachtenkracht in de wereld door. Als deze term een spirituele daad uitdrukt, wordt daardoor het globale netwerk in zijn geheel beïnvloed en door iedereen geaccepteerd.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/26/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Er staat geschreven dat een mens zichzelf innerlijk moet veranderen, maar waar haalt hij de kracht vandaan om dat te doen?

Antwoord: We zijn natuurlijk niet verantwoordelijk voor onze innerlijke verlangens, maar we kunnen ze beïnvloeden door uiterlijke handelingen. Natuurlijk is dat vleierei en een leugen, maar door mijzelf naar buiten toe onbetekenend te maken, bereik ik mijn innerlijke ondergeschikt zijn aan de anderen.

Daarom doe ik dat met een doel, want ik wil dat het gebeurt. Mijn handelingen worden dus als een gebed gezien, een vraag om hulp, MAN, omdat ik werkelijk onder de indruk wil raken van hen.

Daarom helpt het zo om je voor de vrienden werkelijk klein te maken en brengt dit soort werk innerlijke veranderingen teweeg. Een mens is bang om zichzelf klein te maken, om zijn intellect niet meer te gebruiken en zijn eigen meningen los te laten, zijn ‘ik’ los te laten, al zijn levenservaring en de plannen die hij met zijn leven heeft. Als hij er nog steeds zo over denkt, is dat een teken, dat hij in zichzelf nog geen werkelijke nederigheid kent en heeft bereikt, en zich nog niet heeft gerealiseerd dat hij op geen enkele manier iets alleen kan bereiken.

Hij is nog niet de wanhoop nabij over zijn eigen kracht, dus het is nog te vroeg voor hem om dit soort werk aan te kunnen. Hij zal nog wat jaren moeten wachten, totdat hij zich tenslotte zal realiseren dat niets helpt en dat hij niets anders kan doen dan alles in zichzelf uit te wissen en te ontvangen wat zijn vrienden hebben.

Hij weet niet wat zij hebben, maar hij weet alleen dat zij precies hebben wat hij nodig heeft en dat hij zich wil bevrijden van wat hij zelf in zich heeft.

Dan gaat een mens zien dat er eigenlijk niets anders in hem aanwezig was dan een beetje trots en bezorgdheid om zijn ego. In feite is de totale spiritualiteit, het complete hogere niveau, buiten hem aanwezig.

From the 1^st part to the Daily Kabbalah Lesson 10/15/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Intentie, Waarneming - Geen reacties→

‘Voorwoord tot Het Boek de Zohar’: Voordat wij de beloning ontvangen dat ons verlangen om te ontvangen wordt omgezet in het verlangen om te geven, door middel van de Torah en de Mitzvot (geboden), zijn er sterke sloten aanwezig op de poorten naar de Schepper, want zij hebben dan een tegengestelde functie, namelijk om ons weg te houden van de Schepper. De krachten van afscheiding worden sloten genoemd, omdat ze de toegangspoorten blokkeren en ons op afstand houden van de Schepper. Maar als wij dit overwinnen, beïnvloeden ze ons niet meer en raakt de liefde in ons hart niet meer bekoeld, de sloten worden openingen, de duisternis verandert in licht en het bittere wordt zoet, omdat we voor elk slot een speciaal niveau ontvangen onder Zijn Voorzienigheid, zij worden openingen, niveaus van ontwikkeling in het bereiken van de Schepper.

Dit vindt zelfs al plaats voordat we door de Machsom (barrière) de spirituele wereld ingaan en voordat we de eigenschap van geven verkrijgen, waarmee een mens gaat werken. Zelfs daarvoor worden de sloten langzamerhand een uitnodiging voor de gevoelens en de waarneming van de mens.

Eerst gaat hij begrijpen dat de sloten er voor zijn eigen bestwil waren. Dan voelt en ziet hij duidelijk de zin van elke neergang en elke val, van elk probleem in het leven en alle verwarring, zowel heel dichtbij als heel veraf. Hij begint van alles wat er gebeurt een positief resultaat te verwachten en hierdoor focust hij op de juiste manier en effent hij zijn pad naar het Doel.

Uiteindelijk gaat een mens alles rechtvaardigen en is hij dankbaar, zelfs in een periode van neergang en verwarring, als hij wordt aangevallen door vijanden en tegenstanders. Hij weet dat het allemaal krachten zijn die door Boven naar hem toegestuurd worden voor de correctie van zijn pad.

Hij ziet de goede engel, in plaats van de stormachtige wateren van de vloed. Hij ziet Gods Hand in alles wat gebeurt. Hij krijgt dit gevoel dankzij zijn ervaringen en doordat hij langzamerhand de kracht van geven verkrijgt, totdat hij tenslotte werkelijk beloond wordt met de onthulling van de kracht van geven en hij deze kracht ten gunste van zijn vooruitgang gaat gebruiken.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 10/10/12

Filed under: Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Licht, Lijden, Zohar - Geen reacties→

Rabash: ‘De Verbinding tussen Genade en Oordeel’: … als er een zichtbare Voorzienigheid is, is er geen plaats voor keuze. De Hogere heeft daarom Malchut, namelijk Midat Ha Din (de eigenschap van Oordeel) naar de Eynaim (ogen) verheven. Dit creëerde  verborgenheid, hiermee werd het duidelijk voor de lagere dat er een gebrek aanwezig is in de Hogere.

Enerzijds is de Hogere verheven, anderzijds vindt de lagere Hem onaantrekkelijk: er is iets wat afstoot. Enerzijds is de vonk in het verlangen (het punt in het hart) bezorgd, want het wil spiritualiteit bereiken. Bovendien oefent de buitenwereld druk op ons uit en komen er talloze negatieve omstandigheden op ons af, er worden ons geen aangename dingen beloofd, behalve wat ons misschien in de toekomst te wachten staat. Anderzijds moeten we een compromis sluiten, omdat we duidelijk een gebrek zien in de Hogere.

Wat voor gebrek is dat? De Hogere is niet zo schitterend, aantrekkelijk en mooi als wij dachten.

In die staat worden de eigenschappen van de Hogere samengevoegd met degene die  lager is, dit wil zeggen dat de eigenschappen gebrekkig zijn. Hieruit volgt dat deze Kelim (vaten) gelijkvormig worden aan degene die lager is: omdat er geen ondersteuning is in de lagere, is er geen ondersteuning voor de Hogere eigenschappen.

Dit zijn de gevoelens waar de lagere doorheen gaat: eerst verlangde ik werkelijk naar het volgende niveau, ik rende er steeds sneller naartoe, en toen ontdekte ik wat mijn volgende stap betekent. Deze bleek te bestaan uit eenheid en liefde voor mijn vrienden. Het blijkt dat ik hen allemaal moet voelen als één hart, ik moet ook veel dingen opgeven, bovendien moet ik heel veel oefenen en blij zijn met wat ik doe. Maar ik voel me helemaal niet blij …

De plek tussen twee afgronden is in feite een keuzepunt. Elke dag voelt een ieder van ons een oneindig aantal van deze punten. Als het ons lukt om ze te grijpen en de goede eruit te halen, als we dat in ieder geval proberen, zouden we de Hogere daarin binnen de kortste tijd ontdekken. We zouden zo niets missen! Maar als deze momenten er zijn, hebben we daar helemaal geen behoefte aan, we geven ons gewoon over aan onze gevoelens en we gaan verder met ons ellendige leven.

Als we onze volgende, hogere en meer gevorderde staat analyseren, ontdekken we daarin de noodzaak tot grote betrokkenheid en dat bezorgt ons huidige egoïsme heel veel problemen. Je moet je vrienden liefhebben, hen dienen, aan hen denken en goed voor hen zorgen, hen beter behandelen dan je jezelf behandelt.

Wie heeft daar behoefte aan? Zijn we in staat om dat te doen? Betekent dit, dat we een gebrek in de Hogere ervaren of dat we niet genoeg energie en levenskracht in Hem vinden? Soms ervaren we een paar minuten een mooi gevoel, inspiratie, maar gewoonlijk is het precies andersom.

Dit wordt ‘neergang’ genoemd: je voelt geen leven in de Hogere, ook niet in de staat van geven, liefde of eenheid. Je hebt geen zin om jezelf te corrigeren.

In die staat is er ruimte om te kiezen.

Dit is nu precies een staat die ons een keuze biedt. Het is een heel belangrijk moment voor zelfonderzoek: ik wil niets, ik heb nergens behoefte aan, ik word steeds zwakker en ik ben alleen bereid tot overgave, als de staat waarin ik me bevind verandert zonder dat ik er iets aan doe. Er is voor mij niets aantrekkelijks meer, niet in mijn fysieke leven en niet in mijn spirituele leven: in beide werelden voel ik me hopeloos.

… de lagere moet zeggen dat de verborgenheid die hij voelt bestaat, omdat de Hogere zich heeft begrensd ten gunste van de lagere. Dit wordt beschreven als: “Wanneer Israel in ballingschap is, is Gods Aanwezigheid met hen.”

Wij moeten in dergelijke omstandigheden tot het begrip komen, dat de Hogere met opzet ‘dit spel’ met ons speelt. Hij kan het niet op een andere manier doen, Hij kan me niet omarmen en me laten opstijgen als een luchtballon. Als Hij dat zou doen zou ik nooit iets bereiken en ik zou voor altijd een klein kind blijven, aan de hand van de volwassene. Natuurlijk voelt zo’n kind zich goed en veilig, hij kan zelfs op zijn eigen niveau spelen, maar zo wordt hij niet groter.

De lagere groeit alleen als hij ernaar streeft om de Hogere te bereiken. Je kunt niet afwachten zonder zelf te oefenen. De Hogere zal de lagere niet opheffen als de lagere niet deelneemt aan het proces. In dat geval zou de Hogere de lagere gewoon ‘vernietigen’ door hem niet te laten groeien en verder te laten komen. Je kunt het vergelijken met de situatie waarin ouders het huiswerk voor hun kind maken.

We moeten dus beseffen dat de Hogere ons absoluut ieder moment helpt. We hoeven zelfs geen seconde te wachten op iets wat van Zijn kant plaatsvindt, want van Zijn kant bestaat er geen enkele aarzeling. Vanuit het standpunt van de Hogere zijn we altijd in een optimale staat om verder te komen. We moeten voortdurend letten op allerlei tekenen waarmee Hij zich tot ons richt en vanuit Zijn bedoeling afdaalt naar onze huidige staat.

… wat voor smaak men ook proeft, men zegt dat het niet zijn eigen fout is dat hij geen levendigheid proeft, maar dat er vanuit zijn gezichtspunt werkelijk geen leven is in de Hogere.

Maar je moet goed begrijpen wat er aan de hand is.

En als men sterker wordt en zegt dat de bittere smaak die hij proeft in dit voedsel alleen bestaat, omdat hij niet de goede kelim (vaten) heeft om de overvloed te ontvangen, omdat hij kelim heeft om te ontvangen en niet om te geven, en het betreurt dat de Hogere Zich moet verbergen …

Dus onze kelim, onze verlangens zijn corrupt. Als de Hogere naar ons zou afdalen, zouden we Ein Sof (Oneindigheid) voelen, want elke volgende stap die we maken betekent voor ons de wereld Ein Sof. Maar deze wereld is voor ons nog niet toegankelijk: wij herkennen deze wereld niet in onze kelim. Wij nemen dit alleen waar in ons heel beperkte bewustzijn, terwijl er iets enorm groots met talloze facetten voor ons staat. We zien het hogere niveau gewoon niet, het vervult alles om ons heen van de ene horizon tot aan de andere, onze ruimte wordt door geen enkele grens afgebakend.

Het resultaat daarvan is, dat de Hogere naar ons neerdaalt in de vorm van een depressieve, onveilige en corrupte wereld. Bovendien naderen we staten en gevoelens die voor ons zelfs nog angstwekkender zullen zijn. De Hogere verlaagt ons zodat wij Hem zullen voelen. Hoe lager Hij is, hoe slechter wijzelf en de wereld om ons heen ons toeschijnen, omdat onze eigenschappen tegengesteld zijn aan die van Hem.

Daarom bevinden we ons nu in een crisis: de Hogere nadert ons, zo laat Hij ons onbewust het verschil voelen tussen Hem en ons. De ‘crisis’ is een kloof tussen onze huidige staat en de staat van de Hogere. Wij moeten in balans komen en met Hem in harmonie blijven, daarvoor is integrale educatie nodig, dat zal ons helpen om Hem beter te begrijpen.

In het algemeen gesproken is dit een punt van vrije wil. We moeten goed beseffen dat alles wat we voelen buiten Ein Sof om, een situatie is die speciaal voor ons door de Hogere is gecreëerd om ons de kans te geven om te kiezen.

Dit betekent dat we ons niet schuldig hoeven te voelen over het feit dat de wereld waarin wij leven slecht is en dat we ons hier in een ellendige toestand bevinden, maar wel over het feit dat de Hogere naar ons moest neerdalen, Zich klein moest maken en Zich veel kleiner dan Hij in werkelijkheid is aan ons moest tonen, en dat Hij ons zelfs de indruk moest geven dat Hij afstotelijk en slecht zou zijn.

… dit geeft de lagere gelegenheid om kwaad te spreken; dit wordt beschouwd als MAN, dat de lagere laat opstijgen.

Enerzijds merken we dat de Hogere laag is, bovendien is het hogere niveau voor ons nog niet aantrekkelijk. Anderzijds erkennen we dat het op ons alleen zo overkomt door onze zintuigen. Als we de wereld door de juiste kelim zouden waarnemen, zouden we de Hogere beschouwen als Ein Sof in ons. Deze tegenstrijdigheid is de kern van het verschil tussen het bestaan hier en de wereld van Oneindigheid.

Op dit punt laten wij MAN opstijgen: ons verzoek om correctie. We gaan op zoek naar mogelijkheden om Hem te rechtvaardigen, we willen niets anders dan Hem volledig rechtvaardigen. Laat de staten waarin wij zijn maar hetzelfde blijven, laten onze situaties ons maar nooit meer aangename gevoelens geven, we hebben maar één ding nodig: Zijn daden rechtvaardigen en Hem danken voor wat Hij doet. Als wij zo handelen, vragen we niet voor ons eigenbelang, maar alleen voor het belang van de Hogere. We vragen om kracht en begrip, maar we vragen niet om gevoelens, we moeten er alleen zorg voor dragen dat wij Hem rechtvaardigen en het maakt niet uit of wij ons slecht blijven voelen. Als we betere gevoelens krijgen, zouden we hem vanuit egoïsme prijzen. Nee, dat hebben we niet nodig. Integendeel, we willen dat onze gevoelens hetzelfde blijven, maar we willen ook dat ons begrip en onze waarneming veranderen. Zo groeien we.

Wij bestaan uit twee delen: intellect en gevoelens, ambities en verlangens. We gaan voorwaarts en gebruiken daarbij deze beide delen zoals we onze beide benen gebruiken als we lopen. Ik wil bijvoorbeeld in mijn huidige gevoelens blijven en door op dit ‘been’ te ‘steunen’ maak ik een stap voorwaarts met mijn andere ‘been’, dat wil zeggen dat ik niet meer blind ben, maar mijn huidige staat erken en rechtvaardig. Of ik wil bijvoorbeeld mijn intellect uitbreiden, als mijn gevoelens dan intact blijven, kom ik werkelijk verder omdat ik mijn emotionele staat rechtvaardig, hoewel ik nog steeds lijd, maar ik besef dat ik groei dankzij mijn moeilijkheden. Ik word niet verleid of omgekocht door een goed gevoel.

Later, als ons intellect zich uitbreidt, steunen we op ons nieuwe intellect en als dat standhoudt, zullen we naar het volgende niveau van gevoelens opstijgen. Bovendien zullen onze emoties het intellect niet overschaduwen, zoals dat gebeurt als genot ons ertoe dwingt om ons verstand te verliezen.

Het is andersom, we maken een stap vooruit met één ‘been’ en tegelijkertijd steunen we op het andere ‘been’. Als we onze emoties ‘vastzetten’ rijst ons intellect; als we ons intellect ‘vastzetten’ rijzen onze gevoelen. Het gevolg hiervan is dat we door eindeloos veel veranderingen heengaan, zowel in ons intellect als in onze gevoelens.

 From the North Convention of Unity 9/20/12, Lesson 2 

Filed under: Conventies, Innerlijk Werk, Vrije Wil - Geen reacties→

Baal HaSulam, in ‘De Sjofar van de Messias’: En daarom stond Rashbi het zichzelf toe en ontsloot hij de Wijsheid van de verborgenheid in zijn boeken: De Zohar en de Tikkunim. Hij deed dit echter met grote zorg, want hij gaf alleen Rabbi Abba toestemming, hij was degene die de Wijsheid met omzichtigheid kon openen, zodat alleen de kinderen Israëls het zouden begrijpen en de wijzen van de wereld het niet zouden begrijpen.

Een Kabbalist die de spirituele wereld bereikt, lijkt op een wetenschapper die iets belangrijks ontdekt. Als je hem vraagt om zijn ontdekking uit te leggen, kan hij de woorden er niet voor vinden en hij kan geen duidelijke, samenhangende definitie geven. Om dat te kunnen hebben we bekwame mensen nodig, die de weg banen voor anderen, zodat zij de top van de kennis kunnen bereiken.

Als wij nu spreken over het eerste samengaan: Rabbi Abba kon de woorden van Rabbi Shimon zo herschrijven, dat zij zelfs Licht schijnen voor beginners, voor hen die aan de voet van de wijsheid van Kabbalah staan, en degenen helpen die vorderen op de spirituele niveaus die men kan bereiken. Hij ordende het materiaal op een zodanige, samenhangende wijze, dat er van het ene niveau naar het andere een geleidelijke overgang gemaakt kan worden. Zelfs als een gewoon mens iets wil ontvangen, zoals een baby die instinctief zijn mondje opendoet, is dat voldoende. Hij heeft al een spijsverteringssysteem en dat betekent dat het voedsel, dat hij van de volwassenen ontvangt, hem zal helpen groeien.

Rabbi Abba wist hoe hij dat moest doen: omzichtig ontsluiten en zo zelfs aan de beginner de mogelijkheid bieden om de geheimen te naderen. Rabbi Shimon bereikte het hoogste niveau en Rabbi Abba wist hoe hij zijn woorden naar beneden, naar deze wereld, kon brengen en ze pasklaar kon maken, zodat wij van niveau naar niveau kunnen opstijgen. Daarom is Het Boek de Zohar een spirituele ladder voor ons.

Baal HaSulam maakte Het Boek de Zohar zelfs nog beter geschikt voor de moderne tijd, door middel van zijn Commentaar op Het Boek de Zohar. We denken dat hij Kabbalistische termen toevoegde, maar dat is niet waar, het gaat over iets anders. De toegevoegde uitleg voegt op zich niets toe. In tegendeel, een mens die de innerlijke essentie van dit boek wil leren, kan er juist een gevoel van verwijdering door krijgen. Dit komt omdat iemand zichzelf dan alleen met kennis vult.

Nee, Baal HaSulam vergemakkelijkte onze weg nog meer, zodat wij eraan vast kunnen blijven houden en verder kunnen komen, met zowel hoofd als hart. Kabbalisten waren zorgzaam en letten er zorgvuldig op hoe zij deze weg konden banen, de ladder, en ons toegang konden verlenen.

Vraag: Wij zouden de wijsheid van Kabbalah ook willen verspreiden in een heldere verpakking en tegelijkertijd met een ‘inhoud’ die mensen verder zal brengen. Hoe kunnen we dat doen?

Antwoord: Het is op het instinctieve niveau in ons geprent, omdat wij studeren via de methode die Kabbalisten ons hebben doorgegeven. Iemand die hier studeert en toegewijd is aan dit pad, heeft dit in bezit, dankzij de verbinding tussen Rabbi Shimon en Rabbi Abba.

Alles is afkomstig uit Het Boek de Zohar en alleen die spirituele wortel werkt voor alle generaties: het hoogste spirituele niveau (Rabbi Shimon) en het pad, de toegang er naartoe (Rabbi Abba). Alle andere vrienden uit Rabbi Shimon’s groep, inclusief zijn zoon Rabbi Elazar, die over het einde van de correctie spreekt, maken deel uit van dit systeem.

Dit is dus de betekenis van ‘omzichtig ontsluiten’: zelfs tijdens de verborgenheid wordt alles wat een mens nodig heeft onthuld terwijl hij onderweg is.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 9/5/12, “Messiah’s Shofar”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Innerlijk Werk, Kabbalah Studie, Kabbalistische bronnen, Zohar - Geen reacties→