Beste Vrienden, stel alsjeblieft vragen over deze citaten van de grote Kabbalisten. De opmerkingen tussen haakjes zijn van mij.

De Grootheid van de Schepper bereiken met Behulp van de Omgeving

En als een mens ziet hoe zijn omgeving geen aandacht heeft voor Zijn werk en Zijn grootheid niet waardeert, zoals dat zou moeten, kan hij het niet winnen van de omgeving. Op die manier kan een mens Zijn grootheid niet verkrijgen en verwaarloost hij tijdens het werk de “dingen”, net zoals zij het doen.

En omdat een mens dan de basis niet heeft om Zijn grootheid te verkrijgen, zal hij uiteraard niet in staat zijn om te werken om daarmee de Schepper vreugde te geven, in plaats van voor zichzelf te werken. De mens heeft dan namelijk geen motivatie om zich in te spannen …… De enige keus die een mens heeft is of te werken voor zichzelf of helemaal niet te werken, omdat voor hem het geven van vreugde aan de Schepper geen verband houdt met ontvangen.

De mate van de grootheid van de Schepper komt van de omgeving die zorg draagt voor de grootheid van de Schepper. Alleen dan zal iedereen de energie hebben om wat hij doet te doen voor de Schepper.

Baal HaSulam, “Een Toespraak ter gelegenheid van de Voltooiing van De Zohar”  

De vrienden moeten vooral met elkaar spreken over de grootheid van de Schepper.     

De Rabash, Rabash – Artikelen over de Sociale Omgang: “Waar moeten we naar Streven tijdens het Samenzijn met de Vrienden”

Filed under: Groepswerk, Kabbalistische bronnen - Geen reacties→

Vraag: Hoe moet ik mijn behoefte aan voor elkaar garant staan vormgeven?

Antwoord: Door anderen door elkaar te schudden, maak hen wakker en doe het meer innerlijk dan met woorden. Woorden ontkrachten namelijk de betekenis. Ons gehele werk wordt veel meer innerlijk gedaan dan uiterlijk. Belangrijk is de mate waarin ik probeer de vrienden in mij wakker te schudden, zodat we samen de richting opgaan van voor elkaar garant staan.

We bereiken dat niet op eigen kracht, maar we vragen dringend om de onthulling van de Schepper. Voor elkaar garant staan is namelijk de kracht van de Schepper, die ons met elkaar verbindt. Alleen kunnen we de koorden van verbinding niet uitbreiden en aan elkaar geven. Niets werkt, tenzij het Licht tussen ons wordt onthuld.

Vandaag de dag zijn we alleen verbonden door haat. Maar als het Licht tussen ons in komt, zullen we ons met elkaar verenigen in liefde en geven. Wederzijds geven, waar de Schepper de ruimte – die tussen ons is – vult, is gelijk aan voor elkaar garant staan.

We moeten hiernaar streven, zelfs al kunnen we dit op eigen kracht niet bereiken. Alles zal vanuit de duisternis tevoorschijn komen, als we er werkelijk naar verlangen om het wederzijds voor elkaar garant staan te onthullen, ten behoeve van de Schepper. En “voor de Schepper” betekent: ten behoeve van de kwaliteit van absoluut geven.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/26/11, “Arvut”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk - Geen reacties→

De hele groep en de gehele mensheid in het algemeen bouwen eerst “rechte vormen” (Yashar). Ik beperk mijn verlangen om te genieten, bouw een “masach” (scherm) en met een deel van dit verlangen vervolg ik mijn werk door “geloof boven de rede”, in geven, verbonden met anderen.

Maar er zijn verlangens, waarbij ik niet in staat ben om in geven naar anderen te werken, ik gebruik ze alleen voor mijn eigen welzijn. Dus ik beperk deze verlangens eenvoudigweg. Ik wil mijzelf vormen tot een “lijn” en één richting als doel hebben: die van geven.

Daarom bouw ik “lijnen van verbinding” tussen mijzelf en de anderen: het correcte communicatie systeem. Als ik er, na al mijn werk, in slaag om mijn verlangen om te genieten te veranderen in geven, als ik mijn verlangen volledig naar buiten toe kan richten en het kan gebruiken om aan anderen te geven, duidt dat aan, dat ik mijzelf heb gevormd tot het beeld van de gever. Ik verander zelf in een “cirkel”.

Ik zit niet meer vast in de lijn. Ik richt al mijn verlangens, alle richtingen die ik op wil gaan en al mijn mogelijkheden op goeddoen aan anderen, zonder daarin enig verschil te maken door aan de één meer of minder te geven dan aan de ander.

Er zijn zeker veel verschillen en tests, maar ik test mijn bekwaamheden niet, omdat ik nu een “cirkel” ben en niet meer beperkt ben. Met betrekking tot mij zijn de anderen nog geen cirkel, dus ik kan hen steeds meer geven op verschillende manieren. En zo vindt dit plaats tot aan het einde van de collectieve correctie, als alles zich verenigt in gehechtheid, genaamd: “Zivug Rav Paalim UMekabtziel” en alles transformeert naar cirkels (Igulim).

Met andere woorden: een “cirkel” is de staat van een kind zijn, dat nog niet ontwikkeld is en in de armen van de moeder blijft. En daarom heeft het als enige verantwoordelijkheid zichzelf weg te cijferen. Zo cijferde Malchut de Ein Sof (Malchut van de wereld van  Oneindigheid) zich altijd weg voor de Hogere Kracht, het Hogere Licht Dat het vulde en daarom had het een “ronde” vorm. Het bleef zelfs in gehechtheid, maar alleen door de genade van de Hogere.

Maar helemaal aan het einde, in Staat 3, wanneer we weer terugkeren naar Ein Sof, bouwen we deze “cirkel” zelf. We brengen dan een restrictie aan over de beginsituatie, we scheppen een werkplek voor onszelf en daarin bouwen we zelf de perfecte staat, in plaats van de Schepper. Dit wordt beschreven als: “ Mijn zoons hebben Mij overwonnen”.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/25/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarom is het zo belangrijk dat er geen samenhang is tussen mijn daden en een beloning?

Antwoord: Omdat je op een andere manier niet kunt komen tot geven en je natuur overstijgen! Je moet om de beloning boven je natuur vragen, voorbij je natuur en aan jezelf bouwen tot “Geven om te Geven” (Hafetz Hessed), zonder enige compensatie voor je ego op te eisen.

Het is noodzakelijk om in onbaatzuchtig geven te zijn, in de zuivere Bina, boven alle handelingen uit, zelfs wanneer je in het uitvoeren van je daden, vanuit je wil om te ontvangen, nog een beloning verwacht. Het is werkelijk volledig onmogelijk om daden uit te voeren en er geen enkele beloning voor te verwachten, om boven de egoïstische berekening te blijven.

Daarom bereiken we, dankzij de omgeving en door alle mogelijkheden te gebruiken die we hebben, een staat waarin we dringend vragen aan de Schepper om ons het vermogen te geven geen beloning voor onszelf te vragen. Ik weet niet hoe Hij dat zal doen en ook niet wat het is, ik heb geen idee hoe ik deze daden van geven zal kunnen uitvoeren, maar ik wil het!

Deze vraag ontwikkelen we voortdurend in onszelf: van niveau nul tot het hoogste, vierde niveau, in elke fase, bij elk onderzoek. Zo komen we verder tot we de oprechte, dringende vraag bereiken, die tenslotte deze eigenschap in ons zal onthullen. En vanaf dat moment beginnen we te begrijpen wat het is om in geven te zijn – wat een werkelijk wonder is ….

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/27/2011, Shamati #50

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe weet je of je je voldoende inspant?

Antwoord: Inspanningen worden gewoonlijk gedaan boven de rede, boven het weten, als het een mens toelijkt, dat alles buitengewoon moeilijk en onmogelijk is en dat hij genoeg moeilijkheden heeft. Hij gelooft zijn leraar, met zijn “dwaze ideeën” niet langer of ook niet de Schepper, Die verborgen is, wat het onmogelijk maakt om hem te vertellen wat Hij van hem verlangt. Hij heeft veel klachten over de groep als geheel en over iedere individuele persoon.

Tegelijkertijd moeten we echter zeggen, dat dit beeld dat ik zie, alleen mijn eigen fouten weergeeft, mijn egoïsme! Want in werkelijkheid besta ik in de wereld van Ein Sof (Oneindigheid). De groep bestaat uit de zielen, waarmee ik volledig verbonden ben. En de leraar is het deel boven ons, dat ons leidt naar de verbinding met de zielen die al gecorrigeerd zijn, zodat we, samen met hen, de zielen kunnen corrigeren die dat nog niet zijn. En de Schepper zal tussen ons onthuld worden, want Hij is nu verborgen voor ons eigen bestwil.

Als een mens zich deze situatie correct voorstelt, als hij begrijpt dat deze wereld denkbeeldig is en dat het noodzakelijk is om dieper door te dringen in dit schijnbeeld, tot de innerlijke vorm ervan, zodat we de koorden ontdekken, die ons verbinden – zoals we dat zien aan de achterkant van een borduursel – zal hij alles kunnen zien zoals het werkelijk is en om verandering vragen.

Hij zal volmaaktheid ontdekken door met alle verlangens in harmonie te zijn, met andere woorden: met de groep en de Schepper, de eigenschap van geven. Hij zal voelen dat hij op deze manier volmaaktheid heeft bereikt en dat er niets groters is dan dit, geen behoefte of verlangen naar iets groters, omdat dit voor hem de meest volmaakte staat is!

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/24/2011, Shamati #187

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar - Geen reacties→

Baal HaSulam, De Studie van de Tien Sefirot, Deel 1, “Overzicht van Vragen over de Onderwerpen”: Vraag 93: Wat is de oorsprong van elke corruptie? De Shinui Tzura (de ongelijkheid van vorm) van de wil om te ontvangen met de Maatzil (Degene uit Wie alles voortkomt).

We onderzoeken onszelf altijd met betrekking tot de Schepper, want we hebben geen andere norm. In het begin heeft het schepsel, dat “uit het niets” geschapen is geen referentiekader in die leegte. Het schepsel dat “uit het niets” geboren is kan zichzelf alleen testen met betrekking tot “bestaan uit bestaan”, met betrekking tot het Licht.

We hebben geen andere manier om vast te stellen wat goed en wat kwaad is. Alle eigenschappen die we in onszelf ontdekken zijn bedrieglijk: voorlopig bestaan ze op zichzelf en worden ze alleen door onze verbeeldingskracht gedefinieerd.

Een echte beoordeling is alleen mogelijk door twee tegenstellingen, die dus haaks op elkaar staan, te vergelijken. Totdat het schepsel de Schepper onthult, zich tegengesteld aan Hem ervaart en zichzelf beoordeelt in vergelijking tot Hem, heeft het schepsel geen mogelijkheid om te weten wat het is, waar het zich bevindt en in wat voor staat het is.

Elke beoordeling wordt gedaan met betrekking tot het beeld van de Schepper, het beeld van de Gever, dat we in onszelf kunnen verwerkelijken. Maar we kunnen dit beeld in onszelf alleen verwerkelijken als we een restrictie aanbrengen en in geven en verhulling blijven met betrekking tot de anderen.

Daarom wordt ons een groep gegeven als referentiekader, waarin we dit alles kunnen oefenen. En dan zullen we in ieder geval in staat zijn om te weten door welke staten we van moment tot moment gaan. Hoe ik de groep beoordeel – of ik denk dat ik meer of minder ben dan zij, de soort verhouding die ik met hen wil hebben en of ik de Schepper zoek temidden van ons of buiten ons – bepaalt de staat van mijn bestaan.

Ik moet mijn huidige staat beoordelen uitgaande van mijn houding ten opzichte van de vrienden!

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat zou mijn rol in de groep moeten zijn? Zeir Anpin of Malchut? Of beide?

Antwoord: Je moet je vrienden met al je kracht vervullen. Dit is het allereerste gebod van de Torah: “Heb je naaste lief als jezelf”. Ik ben niet Malchut, ik ben Zeir Anpin. Mijn enige wens is om verlangens van anderen te ontvangen en ze te vervullen.

Wie vertegenwoordigt dan Malchut? Ik speel de rol van Malchut met betrekking tot mijn vrienden, met de bedoeling om van hen de kracht van geven te ontvangen. Dit is een ander kanaal van onderlinge verbinding. Ik ontvang van hen de kracht om een gever te zijn en dan stijg ik boven hen uit om aan hen te geven. De cellen in het lichaam reageren op dezelfde manier: iedere cel ontvangt van de andere cellen en geeft aan ze.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/27/2011, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan ik voorkomen, dat ik mij trots voel, omdat ik gevend ben naar de Schepper toe?

Antwoord: Het enige waarover je je trots kunt voelen is, dat je steun van Boven hebt ontvangen, zodat je in staat was om de moeilijkheden te overwinnen, dat wil zeggen: je ego. Met andere woorden: je mag trots zijn op de Schepper, het Licht, op Zijn hulp, maar niet op jezelf!

Wat hebben wij? Niets! Onze verlangens en onze daden zijn niet van ons, noch het Licht. Zelfs het gebed is niet van ons, maar we ontvangen het van onze omgeving. Daarom: hoe verder we komen, hoe minder we ontvangen en hoe dankbaarder we zijn.

En als we terugkeren naar Malchut van de wereld van Oneindigheid, ontvangen we hetzelfde Licht van Nefesh de Nefesh, dat in zijn oorspronkelijke staat in Malchut aanwezig was. Maar wij versterken de intensiteit ervan “613” keer door middel van onze dankbaarheid, door wat we aan goeds bereikt hebben en doordat we de Grootheid van de Gever ervaren.

Maar het Licht zelf verandert niet, omdat het niet gebonden is aan een maat. Het Licht zelf blijft Nefesh de Nefesh, slechts een gering Licht. Wij veranderen het in een grote vlam.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/15/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Wat moet ik doen als ik mezelf in gedachten kan wegcijferen, maar het heel moeilijk voor me is om het ook in de praktijk te doen?

Antwoord: Dat is onmogelijk! Als ik mezelf in gedachten werkelijk wegcijfer, doe ik het ook in mijn daden. Daden zijn de uitkomst van de intentie.

Maar als ik nog niet zo ver ben, dat ik het definitieve besluit heb genomen om mezelf weg te cijferen, ben ik ook nog niet in staat om dit besluit uit te voeren en dan lieg ik alleen maar naar mezelf, als ik denk dat ik mijzelf in gedachten wegcijfer.

Als we zien, dat een groep na een onenigheid, niet tot eenheid komt vóór de volgende ruzie, is dit een teken, dat de groepsleden zich niet kunnen wegcijferen ten aanzien van elkaar en zo hebben ze geen enkele kans om spiritualiteit te bereiken.

Door zelfanalyse en door pogingen te ondernemen om het egoïsme tegenover de vrienden, innerlijk en uiterlijk, uit te schakelen, zijn we al bezig met spiritueel werk. De spirituele wereld kan in de praktijk alleen aan ons onthuld worden als we ons egoïsme volkomen buiten beschouwing laten, al naargelang het niveau waarop we ons nu bevinden.

Als je nu bereikt, dat je jezelf eerlijk kunt wegcijferen ten opzichte van iedereen, zul je zonder twijfel gaan voelen, dat je in de spirituele werkelijkheid bent, in de eigenschap van geven, tot op zekere hoogte verenigd met de Schepper!

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/17/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Stel je niet voor dat de Schepper ergens ver weg is, in ver verwijderde werelden, afgescheiden van jou. Alles bestaat alleen in ons verlangen, alles wordt in ons onthuld.

Het lijkt voor ons zo, dat de hele werkelijkheid, behalve wijzelf, ergens buiten ons bestaat en verdeeld is in de lagen van de levenloze, plantaardige, dierlijke en sprekende natuur, dichterbij ons of verder weg. Maar dit alles bestaat in ons verlangen.

Het lijkt voor een mens alleen maar zo, dat dit alles niet aan hem toebehoort, alsof het buiten hem staat en deze verwarring is hem met een bedoeling gegeven, als een gevolg van het breken. Maar als hij begint te werken aan het bereiken van geven, begint hij deze delen van het universum – de levenloze natuur, planten, dieren en mensen – die hem vreemd toe schenen en zich buiten hem leken te bevinden, langzamerhand te voelen, in de mate van zijn bereidheid om te geven en zijn egoïsme op te offeren.

Het blijkt dat alles hem toebehoort en het leek alleen maar vreemd voor hem vanwege zijn verstoorde waarneming.

Op deze wijze laat de Schepper een mens ontwaken, doordat Hij hem steeds weer oproept en hem elke keer weer aanzet tot wakker worden, zo wordt een mens gevoeliger om te reageren vanuit geven. Hij moet alleen de instructies nauwkeuriger uitvoeren. Daarom heet de Torah een “Instructie” (Oraa), op die manier kunnen we alle mogelijkheden die ons in deze wereld gegeven zijn (de leraar, de studie en de groep) gebruiken en vooruit komen.

Het maakt niet uit dat iemand niet begrijpt wat hij doet of alleen maar, als een klein kind, probeert het spel te spelen. Als hij er werkelijk naar verlangt spiritualiteit te bereiken en bereid is om zichzelf weg te cijferen voor de leraar, de groep en de studie om met de hulp daarvan te veranderen en kneedbaar klei te worden in hun handen, zal hij de veranderingen, die in hem plaatsvinden, gaan voelen.

Een mens weet niet waar ze vandaan komen. Kabbalisten zeggen dat ze van het Omgevende Licht komen. Maar we nemen het Omgevende Licht niet waar, omdat het niet het Innerlijke Licht wordt en we merken de invloed ervan alleen door de resultaten. We beginnen plotseling meer te begrijpen en te voelen: we worden voorbereid om dichter bij geven te komen, bij de leraar en de groep.

Zo werkt het Omgevende Licht en alles hangt van onze gevoeligheid af voor de veranderingen, die voor ons nodig zijn. Ik moet het verlangen hebben, dat ze onmiddellijk in mij plaats vinden, in mijn verlangen, mijn verlangen naar het beeld van de Schepper, dat het beeld van de Gever zich in mij kleedt en dat ik genot ontvang van het verkrijgen van een vorm van geven.

En zo zal ik verbondenheid bereiken: Ik zal voelen hoe ik samensmelt met de Schepper in mij. Dan verbind ik mij met de Schepper en besta ik in Hem en de Schepper bestaat in mij. Daarom is Zijn Naam: Schepper, Bo-Reh: “Kom en Zie”.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/8/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritualiteit, Waarneming - Geen reacties→