Door onze houding vernietigen wij de wereld. Iedere dag noteren we steeds weer nieuwe cijfers van verdwenen planten- en diersoorten in deze wereld.

De wereld wordt elke dag armer en verliest steeds meer van haar diversiteit. Zelfs wanneer we hen niet direct afschaffen creëren we de voorwaarden waarin ze gewoonweg niet kunnen bestaan. Sommigen zeggen dat deze situatie onomkeerbaar is geworden.

En alleen door deze betreurenswaardige resultaten te aanschouwen, zien we in dat we iets fout hebben gedaan. We dachten immers dat we het recht hadden om met de natuur te doen wat we wilden. We deden dit in plaats van eerst onszelf en de natuur te onderzoeken en waarheen de krachten, die we bezitten, te richten.

Zouden we de omgeving of zouden we juist onszelf door middel van de juiste omgeving moeten veranderen? Hierin ligt het verschil tussen een goede en een slechte aanpak. Ofwel ik probeer iedereen en de wereld te veranderen op een wijze zodat er alleen naar mijn pijpen wordt gedanst of ik kom tot het besef dat alles, wat ik in deze wereld niet leuk vind, iets is wat ik nodig heb in mijzelf te corrigeren.

Egoïsme bevindt zich in mij. Daarom heb ik het Hervormende Licht nodig om mijn egoïsme te corrigeren. Dat is de basis van een goede aanpak.

De mensheid is begonnen met de wereld in het reine te komen en begint te begrijpen dat de wereld een gesloten systeem is waarin alles integraal met elkaar verbonden is. Het zal nog een hele tijd duren voordat we het zien op het moment dat het ons zal veranderen.

We zijn als een koppig klein kind dat ziet dat het iets verkeerd doet maar het nog steeds blijft doen en elke keer een pak slaag krijgt. Er zal nog geruime tijd overheen gaan voordat het er uiteindelijk van gaat leren.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Vraag: Is er in het spirituele werk een fase dat iemand precies kan vertellen of hij door zijn kwaliteiten gelijk is aan het Licht?

Antwoord: In verschillende fasen voelen we ons dichterbij of verder weg, maar het meest correcte voorbeeld is iemands houding naar de groep: Hoeveel heeft hij het gevoel dat de innerlijke essentie van de groep de plaats is waarin hij zich af wil stemmen, waar hij zich wenst op te lossen. Net zoals een embryo om zichzelf te verliezen en te verdwijnen in de baarmoeder van de moeder.

Wanneer iemand nog steeds iets heeft dat niet is verdwenen, dat hij nog niet heeft verloren, betekent dit dat het egoïsme nog steeds in leven is. Maar zodra iemand oplost in de groep, vanaf dat moment begint hij spiritueel te groeien. In zijn gevoel, verlangen, intenties en inspanningen kan iemand afmeten waar hij is, in welke Reshimot, in welke Sefirot, in welke staat en hoeveel Licht er in de kelim komt.

Hij meet alles uitsluitend af aan zijn relatie met de juiste omgeving. Immers, niemand kan iets meten in relatie tot het Licht. Het Licht is een fenomeen in het vat, maar is geen begrip in en van zichzelf. Volgens de definitie van BaalHaSulam noemen we alles wat in de vaten komt het “Licht”.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Vraag: Wat betekent een “vloed” voor de groep?

Antwoord: Als de groep in zijn geheel niet in staat is om zijn toenemende verlangen te overstijgen en als de vrienden haat bereiken en deze niet kunnen overstijgen, betekent dit dat ze verdrinken in de wateren van de vloed.

Wanneer ze de naderende vloed en de krachten die hen overwinnen (Gvurot) voelen aankomen, moeten zij een wederzijdse inspanning doen om een Ark te bouwen. Dit betekent dat ze wederzijds altruïsme moeten uiten om gered te worden van ieders individuele egoïsme en van de gemeenschappelijke haat. Dit is precies hoe de auteurs van Het Boek van Zohar studeerden. Ze voelden haat voor elkaar en onthulden toen liefde.

Alles hangt af van de vraag of de vrienden de Torah gebruiken zoals het bedoeld was: of ze de Ark bouwen, die gemeenschappelijke Kli van wederzijds altruïsme, eenheid en gemeenschappelijke garantie, want hierin zullen ze van de vloed gered worden.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Menselijke natuur is volkomen egoïstisch. Dit is de reden waarom een persoon het niet zelf kan transformeren en een kracht van buiten af nodig heeft om hem te veranderen. Deze kracht kan alleen aangeroepen worden door de wijsheid van Kabbalah binnen een groep te studeren.

“Ik geef het inderdaad toe, dit is een heel moeilijk iets. Men kan de aard van de schepping niet veranderen, die alleen het ontvangen voor zichzelf omvat, noch kan men zijn eigen natuur van het ene naar het andere extreme omzetten, wat wil zeggen dat hij niets voor zichzelf ontvangt, maar alleen maar handelt met het doel op het schenken.

Toch is dit waarom de Schepper de Thora aan ons heeft gegeven (de wijsheid van Kabbalah) en Mitzvot (handelingen binnen in de groep), die geboden zijn om te doen met alleen het doel om de Schepper tevreden te stellen.”.

Baal HaSulam “Een Toespraak voor de Voltooiing van het Boek van Zohar”. 25907

Filed under: Egoïsme, Innerlijk Werk, Kabbalistische bronnen - Geen reacties→

Vraag: Na de Conventie voelde ik me geblokkeerd; ik kon me niet verbinden met de anderen en vooruitgaan. Is dit hoe de onthulling van de Schepper wordt gemanifesteerd en is dit kwaad Zijn tegengestelde kant?

Antwoord: Ja, Pharaoh is de tegengestelde kant van de Schepper, die beschouwd wordt als “hulp tegen hem”. Dit is Zijn manier om jou te helpen en we moeten dit niet vergeten.

Wanneer je je slaperig voelt, depressief en onbeweegbaar, moet je je herinneren dat alle bijkomende problemen doelmatig zijn en ontworpen zijn om je voort te bewegen naar het doel. Je moet alleen met je tanden knarsen en hiertegen ingaan. Het is de Schepper die je laat struikelen. Er staat geschreven: “Kom tot Pharaoh want Ik heb zijn hart verhard.”

Hijzelf heeft Pharaoh’s hart verhard en met iedere plaag zal de Schepper hem haatdragender maken. Je komt naar Pharaoh zoals Moses de hand van de Schepper vasthoudt en kijkt terzijde toe hoe ze argumenteren. Wat kun je doen wanneer deze twee giganten, het goed en het kwaad, botsen overwegende dat jij in het midden tussen de twee krachten van de natuur, nl. de linker en de rechter lijn, staat?

Toch, aan het eind van iedere plaag geeft Pharaoh op en stemt toe je los te laten van gevangenschap (ballingschap) naar vrijheid. Dit betekent dat het pad naar de spirituele wereld nu voor jou open is. Je wenst te vertrekken en bent getuige hoe Pharaoh weer macht over je claimt, met zelfs een grotere weerstand om je te laten gaan, en het laadt je met nog zwaarder werk en moeilijkheden op.

Op dit punt vergeten we hoe dit proces zich ontwikkelt. Het is het niet waard om te vechten met onze Pharaoh en te argumenteren met de vrienden. Ga naar de Schepper. Alles wel beschouwd geeft Hij toe dat Hij het was die Pharaoh’s hart verhardde. Aanvankelijk creëerde Hij egoïsme en de Torah als een remedie, een middel voor Zijn correctie. Als je wilt dat dit wordt gecorrigeerd, ga naar de Schepper en Hij zal je een wapen geven om deze strijd te vechten.

Totdat je jouw Pharaoh verslaat, zul je Egypte niet verlaten en dit is precies wat veel groepen vergeten wanneer ze beginnen te argumenteren en onderling te onderhandelen. Deze Pharaoh snijdt tussen ons opdat we boven het egoïsme, dat zich in onze onderlinge relaties manifesteert, uitstijgen.

In het begin, wanneer een groep wordt gevormd, is alles zo prachtig dat je eenvoudigweg verbaasd bent net zoals je naar een baby kijkt. Maar dan begint de baby te groeien en toont eigenzinnigheid.

Toch moeten we begrijpen dat het allemaal correct is. Dit is hoe onze natuur onthuld wordt en dat er grote problemen en harde klappen zullen komen. Dit is precies wat wordt beschouwd als het openbaren van Pharaoh.

Maar hoe sterker we ons verbinden om hier tegenin te gaan, tegen ons collectieve egoïsme, des te groter zal ons succes zijn. Hiertoe moeten we alle middelen oproepen die we hebben: de Schepper, de andere groepen en de studies. Dit is voor ons de enige manier om vooruit te gaan.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Vraag: Waarom maken de dalingen een veel grotere indruk op onze sensaties dan de stijgingen?

Antwoord: Het is omdat we egoïsten zijn. We zijn geschapen uit de wil voor genot, die plezier of lijden ontvangt. Tussen hen is geen middenweg, en daarom, zelfs als ik me in een neutrale staat bevind waar plezier en lijden beiden afwezig zijn, voel ik me slecht. Ik mis plezier. Ik eis altijd een positief; nul is niet genoeg voor mij.

Dit is waarom een persoon ontevreden is. Hij heeft een thuis, een baan, genoeg eten, maar hij mist nog steeds iets. Of het gras is groener bij zijn buurman, of het leven is ontdaan van enig betekenis en doel.

Ons egoïstisch verlangen is niet tevreden met wat het heeft. Als resultaat lijden we aan het ontbreken van een toevoeging, en deze toevoeging moet zeker groeien als onze egoïsme groeit.

Hiernaast,  is onze bron de Schepper die ons geschapen heeft. Hij is de enige en onvervangbare Ene, en ieder van ons voelt op dezelfde manier. Dus waar kunnen we voldoening vinden voor iemand die zo uniek is?

Dit is waarom we nooit voldoening zullen vinden, niet door plezier, en ook niet door de juiste zelfrealisatie. Dit is de natuur van het egoïsme. De kleinste daling is al genoeg voor onze heldhaftigheid om te verdwijnen in ijle lucht. We zouden toestemmen met alles, alleen maar om het lege gevoel van binnen te vermijden!

Het verlangen voor plezier hangt helemaal af van het Licht. Zolang het Licht ontvangt is het vol met energie, zelfs als er geen begrip is waar die energie vandaan komt. Maar zodra het Licht ietsje verder verdwijnt, voel je hulpeloos en zou je instemmen met alles om de situatie op een bepaalde manier te corrigeren.

Kijk naar de wereld; er is terrorisme, moord, diefstal en leugens. Het lijkt erop dat als je ieder persoon geeft wat hij wilt, niemand iets slecht zou doen. Dus wie heeft de schuld? Is het de Schepper, die Zichzelf niet onthult en daarom slechte dingen oproept. Alles wat overblijft is om de juiste conclusies te maken van Boven.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Lijden, Spiritualiteit, Zohar - Geen reacties→

Een e-mail die ik ontving: Beste Dr. Laitman, ik denk dat ik voor velen spreek wanneer ik zeg dat ik overmand ben door een grote teleurstelling. Wat moet ik hiermee doen?

Antwoord: Op de laatste dag van het Congres heb ik vaak gehoord dat veel mensen hadden gehoopt een doorbraak te maken in de spirituele wereld op deze conventie en nu zijn ze overmand door totale wanhoop!

Ik zeg het rechtstreeks: Persoonlijk ben ik verbaasd door het resultaat van de Conventie die net voorbij is. En het is niet om het record aantal deelnemers of positieve reacties in de pers, maar de innerlijke veranderingen en ontwikkeling van elke deelnemer en de hele wereld groep. Voor de allereerste keer ooit gingen mensen door staten die ze niet individueel hadden kunnen doorlopen. Zeer belangrijke innerlijke onderscheidingen namen plaats in hen.

En nu voor je verwachtingen: Als je verlangen ware spiritualiteit betrof, ofwel geven en liefde voor je naaste, dan zou je geen wanhoop hebben ervaren omdat je altijd de mogelijkheid hebt om te geven en lief te hebben. Niemand geeft het aan jou of neemt het weg.

De eerste spirituele kwaliteit, Bina, is een aspiratie naar Hafetz Hesed (boven je egoïsme), het gevoel buiten je verlangen. Als je hiernaar streeft dan kan het je niet schelen in welke staat je bevindt, omdat alles van de Schepper komt en alleen Hij beslist, volgens Zijn plan, wat er met iedereen gaat gebeuren en naar ieder één. Je enige reactie na alles zou plezier moeten zijn en het verlangen om onder de kracht van de Schepper te zijn, de kwaliteit van geven. De Machsom is overwonnen bij degene die wegrennen van hun egoïsme en instemmen met iedere conditie om hiervan bevrijd te worden, instemmen om de conditie aan te nemen van “iedereen als één” (als één man met één hart of verlangen) en de gemeenschappelijke garantie, ” één voor allen en allen voor één.”

Niemand van ons heeft de kracht om weg te scheuren van zijn egoïsme. Tot op heden hebben we hier over gepraat, maar waren we niet in staat om precies een onderscheid te maken in ons omdat dit precies de kwaliteit is welke ons niet door laat gaan naar spiritualiteit, de kwaliteit van geven. We zijn niet in staat om een onderscheid te maken van wat het is en waar het zich in ons bevindt. Het verbergt zich in ons zoals een slang en we kunnen het niet precies identificeren, het altijd verwarren met andere kwaliteiten.

Net zoals pijn tijdens een ziekte, alleen de pijn van teleurstelling helpt ons onze egoïsme te herkennen en te ontdekken dat het niet goed is, maar onze kwade heerser, Farao. We moeten zo groeien naar teleurstelling dat we het zullen haten in ons en maar één ding verlangen – hiervan losmaken. Maar, om tot deze staat van wanhoop te komen moeten we eerst hiernaar streven met ons gehele egoïsme (Lo Lishma). Dit is waar ik over sprak voor de Conventie, dat “we uit Egypte komen.” En iedereen was er zeker van dat dit moest gebeuren. Als we deze vertrouwen niet hadden, dan waren we niet in staat om teleurgesteld te raken en precies dit kwaad (Farao) in ons waar te nemen, die ons niet toestaat om te stijgen naar de kwaliteit van geven.

Om dit kwaad onmiddellijk wakker te maken, verklaarde ik in het begin van de Conventie dat we verplicht zijn om verbinding te bereiken, dat al ons werk op de Conventie moest gebeuren door diep onderzoek van onszelf en onze houding naar alle vrienden. Maar, in plaats van de “onthulling van de hemelen” die we verwachten, bracht het onmiddellijk een daling, het afkoelde ons. Met mijn dringend verzoek om te zoeken naar verbinding en boven ons uit te stijgen, boven iemands “zelf,” wilde ik de deelnemers van de Conventie laten zien dat we er nog niet klaar voor zijn, en als resultaat van dit gevoel gingen de deelnemers een trance in.

Aan de ene kant was er erg blij met deze staat van “besef van kwaad”. Maar aan de andere kant begon ik te vrezen dat de groep niet in staat was om uit deze staat te komen in zo een korte tijd. Het is gelijk aan hoe een ziek persoon pijn ontdekt en moet begrijpen dat het op een ziekte wijst, en dan de behandeling start met de hulp van een dokter, de Schepper. Bovendien, 30 tot 40% van deelnemers van de Conventie waren mensen nieuw in Kabbalah en begrepen helemaal niet wat er met hen aan de hand was. Daarom, het was besloten om te stoppen met één klap naar Farao, jouw egoïstische hoop om hierboven uit te stijgen.

Maar, precies deze processen die we ervaren zijn voor ons voorbereid voor de doorgang – één die niet egoïstisch is, het streven naar de onthulling van vervulling, maar dat verlangt de onthulling naar de mogelijkheid om te geven, te verbinden “als één man met één hart,” overeenstemmen met de gemeenschappelijk garantie. Het resultaat van de Conventie is de eerste klap aan Farao – ons zelfliefde, onze egoïstische hoop om “door de Machsom te breken” en de Hogere Wereld te ontvangen alsmede deze wereld in ons, in ons vervulling.

Baal HaSulam schrijft dat wanneer een persoon de spirituele grens bereikt, hij ervan overtuigd is dat de spirituele wereld niet aan hem toebehoort en alleen dan breekt hij door de Klipa, de grens, en verwerft de kwaliteit van geven.

De onthulling van ons onwilligheid gebeurde direct, bij mijn eerste lezing, toen ik in het begin zei dat in plaats van externe acties  we ons binnenin moeten verdiepen, in de verbinding tussen ons, in de gemeenschappelijke garantie. Alles veranderde direct in ijs! Ons egoïsme kwam door, maar deze onthulling van het kwaad in ons is ook een grote verwerving die ontstaan is door niets anders dan onze verbinding (de heiligheid van dag).

Over de duur van de Conventie ontdekten we dat Farao in ons is en niet buiten. Hij ontving zijn eerste klap door het feit dat we teleurgesteld zijn in de resultaten van de Conventie. We dachten (wij zijn de Farao) dat we iets in ons zouden ontvangen, maar we hebben niets ontvangen. Dit is de eerste klap voor Farao, ons egoïsme. We hebben ontdekt dat we niets ontvangen in ons egoïstisch verlangen.

Nu hebben we een grotere mogelijkheid om te zien in welke kwaliteiten spiritualiteit in ons onthuld moet worden. We hebben een beter begrip dat het niet in Farao zal gebeuren en over wat het betekend om aan de Ene Hogere te denken. Dit betekent niet aan jezelf denken. Voor nu schudde ieder van ons van ongeduld: Wanneer zal het wonder gebeuren zodat we alles zullen ontvangen in deze wereld, samen met de spirituele wereld – in ons? Nu hebben we een nieuw gevoel van noodzaak om te scheiden van het ding welke ons zo een teleurstelling heeft gebracht, en dit het begin van de afwijzing van egoïsme.

We hebben een hoge prijs betaald voor deze les, maar het kost veel meer dan dat. Precies deze teleurstelling, de klap naar ons zelfliefde, ons egoïsme, onze hoop om te ontvangen, is de grootste aanwinst die we ons maar kunnen wensen, en ik ben overmand met vreugde om egoïsten te zien die teleurgesteld zijn.

Nu moet je alleen realiseren wat er met jou gebeurd is. Van ieder persoon zijn voorbereiding afhangend, een deel van jou realiseert het mentaal, en een deel zal nog steeds enkel teleurstellingen ervaren in je sensaties, en dan zal je het realiseren. In ieder geval is er één conclusie: Een persoon zal zich niet langer onlosmakelijk binden aan zijn egoïsme. Precies deze klap naar ons onrechtvaardig, egoïstische hoop zal ons helpen beginnen met hiervan (Farao) weg te gaan!

Het is mogelijk dat we nog steeds meer klappen moeten ervaren, maar ze zullen al in de juiste richting gaan die we hebben verworven op deze Conventie. Misschien zullen we in staat zijn om hier niet alleen in Conventies doorheen te gaan, maar in ons dagelijkse virtuele verbinding, in de sensatie die we net samen hebben verkregen. Voor nu, laten we werkelijk alleen één ding verlangen: om ons egoïsme af te wijzen, die de enige kwaad hier is, en om te stijgen van ons “zelf” naar de kwaliteit van geven.

De Schepper heeft ons een groot cadeau gegeven! Er is geen ander naast Hem! Schrijf naar mij en vraag vragen op de les. Ik heb niet tegen je gelogen, maar naar je egoïsme.

Met liefde voor jou,
Dr. Laitman

Filed under: Congressen, Egoïsme, Spiritualiteit - Geen reacties→

 Uitreksels uit mijn nieuwe boek, Een Inleiding naar het Boek van Zohar

Om eerlijk te zeggen zijn we er niet erg succesvol in om alle positieve en negatieve dingen te verbinden met de Schepper, of in het begrijpen dat alles alleen van Hem komt en alleen omwille van een positief doel. Daarom bestaat ons werk uit het Hem te vragen voor de kracht die alles met Hem verbindt als de enige bron.

Ons ego groeit voortdurend, wordt sterker, slechter, en iedere keer gemener. Dit dwingt ons om steeds meer te wenden naar de Schepper, om voortdurend meer kracht van Hem te ontvangen om ons egoïsme te overwinnen. Dit is zodat ons ego ons niet in de war brengt, door ons te laten denken dat er iemand anders is dan Hij en dat Hij niet alleen goed is en goed doet.

Dus, als gevolg van dit groeiende ego stijgen we hoger en hoger totdat het gehele egoïsme, dat in ons verborgen is, onthuld wordt en we een complete gehechtheid met de Schepper bereiken door net als Hij te worden.

Filed under: Boeken - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Hoe combineer ik de volgende dubbele houding:
Aan de ene kant moet ik ieder van de vrienden zien als groter dan ik, als de grootste van de generatie. Maar aan de andere kant moet ik ze zien als kleiner dan mij, alsof ze behoefte hebben aan mijn constante zorg?

Mijn Antwoord: Ik kan dit makkelijker relativeren als hoe ik het met mijn kind doe: Hij is belangrijker dan ik ben, sinds zijn verlangens mijn handelingen bepalen. Als hij iets nodig heeft, laat ik alles vallen en doe wat hij vraagt. Toch, wanneer ik hem aandacht geef, verhoud ik me tot hem als iemand die kleiner is dan ik en niet zonder mij kan. Het volgt dat we deze dubbele houding tegelijkertijd kunnen hebben.

Het is begrepen dat het gemeenschappelijk verlangen belangrijker is dan mijn eigen. Het is de miniatuur model van de gemeenschappelijke ziel en het omvat alles al zoals een hologram.

Als ik me tot deze kleine groep met de wet van wederzijds garantie verhoud (laten we zeggen dat de groep tien leden heeft), deze tien leden zijn hetzelfde als tien miljard. Er is hier geen verschil. Inderdaad, ik moet mijn egoïsme verlaten, dus het maakt niet uit of ik relativeer naar tien mensen of tien miljard mensen. Als ik in hen de spirituele wereld onthul, wie is er dan belangrijk: ik of hen?

Alleen, bij mezelf, kan ik niets onthullen naast dit aardse, materiële wereld. Terwijl in de juiste verbinding met de anderen, ik spiritualiteit onthul. Natuurlijk, met respect tot het doel, wordt de groep belangrijker voor mij dan mezelf.

Ik moet hun verlangens accepteren als mijn eigen meest heilige wens, als een wet! Dit is wat ons in staat stelt te verbinden. Aan de andere kant moet ik ze waarnemen als kleiner dan mij zodat het is of ze mijn hulp nodig hebben en moet ik alles aan ze geven wat ik heb.

Telkens als we praten over liefde en verbinding, kan ik een ander zien in beide, als een klein individueel en als de ene grote. Er is geen tegenspraak hier. Het lijkt veel op een baby met respect naar een volwassen, waar de baby belangrijker wordt dan alle anderen. Een klein kind is als het hoofd van de familie, sinds de hele familie om hem draait.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Sommige sterren zijn zo dicht dat het licht niet uit hun veld kan ontsnappen. Wij zijn ook in ons egoïsme als in een zwart gat en kunnen hier niet uitbreken, niet in ons gevoel en niet in onze waarneming.

Mijn gevoel is dat ik opgesloten ben in mijzelf en ik voel alle realiteit alleen in mij, dat is, mijn gevoel dat ik de Schepper niet waarneem en de externe wereld, echter ik heb Hem wanhopig nodig, is een noodzakelijk voorbereiding (Kli) voor het onthullen van spiritualiteit. Dit gebeurt in iedere staat en op ieder niveau.

Eerst moet ik onthullen wat ik mis, dat is, ik begin met het onthullen van negativiteit. Geleidelijk aan breng ik in mezelf de sensatie van een afwezigheid en verlangen voor het volgend niveau. Aanvankelijk denk ik eenvoudig dat ik hier iets van krijg voor mijn huidige niveau. Dan begin ik te denken dat het volgend niveau superieur is. Dit niveau wordt zo belangrijk voor mij dat ik bereid ben om alle voordelen te vergeten die ik kan krijgen voor mijn huidige niveau en ik wordt er ongeïnteresseerd in.

Ik wil bij en binnen het volgend niveau zijn dus ik weiger mijn huidige niveau en al zijn voordelen. Ik ben bereid om alles te ruilen om naar het Hogere niveau te komen. Dit is hoe ik mijn waardes verander van het lagere naar de Hogere Wereld en als ik het echt wil zal ik stijgen en hier binnen treden.

Filed under: Egoïsme - Geen reacties→