Vraag: Wat houdt consistent werken met het ego in? Stel dat ik kwaad in mezelf ontdek. Wat moet er daarna gebeuren. Hoe werk ik daarmee?

Antwoord: De eerste voorwaarde is: ontspan je, want je bent er niet aan toe om met je ego te werken. Dus ga niet denken dat je ‘een bijl moet pakken en dan de staart van het ego moet afhakken.”

Het werk met het ego begint er niet mee om te proberen om de negatieve eigenschappen die we hebben te vernietigen. In plaats daarvan trekken we positieve eigenschappen naar ons toe. Dus, in het algemeen gesproken, spreekt de wijsheid van Kabbalah niet over het werk met het ego. Dat doet de Schepper, het Licht. Het werk van onze kant is om te willen dat het ego wordt gecorrigeerd en dat daardoor een kwade eigenschap in zijn tegendeel verandert.

We gaan absoluut niet over ons ego nadenken. Ons verlangen moet uitgaan naar het goede, naar liefde, naar verbinding en eenheid, naar verbinding met elkaar waardoor een ieder van ons niet meer zichzelf voelt maar één homogeen lichaam, namelijk één verlangen. Als wij hierover nadenken en dit ook willen, zal het Licht handelen en ons – afhankelijk van ons verlangen naar het Licht – beïnvloeden, want de eigenschap van het Licht is: één, enkelvoudig, verenigd, eenvormig verlangen: de eigenschap van geven.

Samen met dit verlangen denk ik niet aan het ego. Ik denk alleen aan wat positief is en dan werkt het Licht aan mij en corrigeert Het in mij alles wat nodig is. Ik geef niet aan wat er gecorrigeerd moet worden, want uiteindelijk weet ik dat niet. Zo werkt het.

Vraag: Stel dat ik heb ontdekt dat ik een vriend haat en jaloers op hem ben Waar moet ik op zo’n moment dan om vragen?

Antwoord: Vraag om liefde. Probeer het, dan zul je bemerken dat er verschil is tussen de vraag om correctie van het kwaad en het goede dat zich kenbaar zal maken. Het zal niet hetzelfde zijn.

Dat komt omdat een mens daar is waar zijn gedachten zijn. Waarom zou ik in het gebied van mijn kwaad vertoeven en mij daardoor laten aanmoedigen, dat ‘opzuigen’ en verkennen? Dat heb ik helemaal niet nodig! Integendeel, ik kan me beter verbinden met de positieve toekomst en met eigenschappen waar ik naar verlang en die nu nog niet in mij aanwezig zijn. Ik kan veel beter daaraan denken, daarnaar verlangen, erover dromen, mij voorstellen dat ik in die eigenschappen leef.

Vlucht voor je ego en verlang diep naar geven.

http://laitman.com/2014/09/convention-in-st-petersburg-09-18-14/

Filed under: Correctie, Ego, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

M. Weisman, “Midrash Sefer”, ”Acharei Mot”, ‘Heilig Werk op Yom Kippur‘: Moge het Uw wil zijn, Eeuwige, onze G-d, dat dit jaar gezegend wordt met veel regen, zon, schaduw en dauw, dat dit een jaar zal zijn met Genade uit de Hemel, een gezegend jaar, een jaar van overvloed, van succes bij wat wij doen, een jaar waarin de mensen van Uw volk, het volk Israël, niet afhankelijk zullen zijn van elkaar en elkaar niet zullen overheersen.

Op het eerste gezicht lijkt dit een gewoon gebed: Geef me alles wat ik nodig heb, wat mijn fysieke lichaam nodig heeft en wat de hele natie nodig heeft, laat er vrede en overvloed zijn. Maar gebeden met vragen voor ons ego om ons comfortabel te voelen, bereiken de Schepper niet. Alleen gebeden waarin we vragen om correctie stijgen naar Hem op en dit bedoelen we als we alle voorrechten die in dit gebed gespecificeerd worden, ontvangen. Het Licht is immers over ons heen gespreid en is bereid om ons volkomen te vervullen. De koe wil meer voedsel geven dan het kalf wil zuigen en zij staat op barsten met een overvloed aan melk.

Het punt is echter dat wij niet gereed zijn om de overvloed aan Licht te ontvangen. Dus als we om verschillende dingen vragen aangaande de spirituele wereld, gaat het om de innerlijke correctie: “Geef ons de mogelijkheid om een Masach (scherm) te bouwen zodat wij in staat zullen zijn om de vervulling, die van de Hogere Lichten afkomstig is, omwille van U te ontvangen.

Yom Kippur is niet de onthulling van geven om te geven, maar van ontvangen om te geven. De vervulling van geven om te geven wordt gesymboliseerd door Chanoeka en ontvangen om te geven wordt gesymboliseerd door Purim. Om de staat van Yom Kippur te kunnen naderen, moeten we aan alle voorwaarden voldoen die ons tijdens de Gift van de Torah zijn gegeven, dit betekent: alle 613 verlangens verduidelijken en opstijgen naar het niveau van de Hogepriester.

Dit betekent dat wij in ons de laagste verlangens moeten onthullen en dat we daarover het Hoogste Licht ontvangen om deze verlangens te kunnen verheffen naar het niveau van de Hogepriester wanneer Malchut van Atzilut haar verlangens verheft naar GAR van Atzilut, naar Arich Anpin. Deze staat noemen we Yom Kippur, het is het symbool van de onthulling van alle verlangens die later aan het licht zullen komen en tijdens Purim vervuld zullen worden (Kippurim heeft dezelfde betekenis als Purim).

Zulk serieus werk wordt onder de invloed van het Hogere Licht in een groep verricht tijdens de studie, die door de leraar op de juiste manier gefocust wordt. Dit is de voorbereiding voor het spirituele niveau.

We moeten ons geen bepaalde dag voorstellen, een Tempel, een berg of Jerusalem. Het gaat allemaal over de innerlijke eigenschappen van een mens die hij dan ook innerlijk op deze manier moet bereiken, onthullen en bestuderen, en zo opstijgen naar het niveau van de Hogepriester.

Het belangrijkste is dat al deze correcties naar het punt van eenheid leiden. Daarom staat er geschreven: “…. een jaar waarin de mensen van Uw volk, het volk Israël, niet afhankelijk zullen zijn van elkaar en elkaar niet zullen overheersen.” Juist in dit punt van eenheid wordt de verbinding met de Schepper gevoeld. Alleen door eenheid te bereiken gaan we voelen: “één onthult de Ene”.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 3/12/14

Filed under: Feestdagen, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: In een workshop streven we zozeer naar de staat van eenheid, dat we gaan voelen dat iedereen dit wil bereiken. Maar als dit gevoel er niet is, is het dan de moeite waard om door te gaan totdat we het krijgen?

Antwoord: Het ontstaat langzamerhand binnen een groep vrienden die door veel externe omstandigheden met elkaar verbonden zijn. Als ze regelmatig aan zichzelf werken vanuit een gezamenlijke verbinding en zichzelf ertoe verplichten om openlijk van alles te bespreken, ervaren ze samen een soort graadmeter (aanduiding) die aantoont of er genoeg afstemming op elkaar was om de eenheid te gaan voelen en in stand te kunnen houden.

Als iemand deze staat zelfs maar een beetje loslaat, voelt hij het onmiddellijk, hij krijgt een innerlijk gevoel dat hij ergens ‘uit is gevallen’ en hij moet er weer binnengaan en vasthoudend met de vrienden communiceren.

De geest van eenheid is van een ieder van ons afhankelijk. Praat dus over deze staten met elkaar en zorg voor de meer kwetsbare vrienden die zich onder jullie bevinden, help ze in zekere zin om zich te ontwikkelen, ‘injecteer’ deze geest in alle anderen door je gedachten en je gedrag. Dit moet je doen!

We zien dat niet alle mensen tijdens de Uittocht uit Egypte krachtig genoeg waren, alleen de priesters – de Cohanim – en de Levieten, het was maar een klein gedeelte van de mensen, een groep. Wie zijn ‘die mensen’? Het is een groep waarvan maar een klein gedeelte gereed is om voorwaarts te gaan en de leraar te volgen, om een voorbeeld te zijn voor de realisatie van deze gedachte.

Zo werken we samen voor de rest en voor de hele wereld.

From the Convention In St. Petersburg 9/18/14, Preparatory Lesson 1

Filed under: Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Hoe kunnen wij de Schepper ontdekken? In wezen is dit het doel van de schepping van de werelden, van de gehele mensheid en van onze lange geschiedenis. Wij begrijpen niet waar we vandaan komen, waar we naartoe gaan en wat er elke minuut met ons gebeurt.

Op deze manier ontwikkelen we ons: we weten de oorzaak niet van wat er gebeurt en we begrijpen het niet. Maar er zal een moment in onze ontwikkeling komen waarop we kunnen gaan ontdekken wat de oorzaak en de essentie is van alles wat er met ons gebeurt. Door de realiteit die zich aan ons onthult, kunnen we ontdekken Wie deze werkelijkheid creëert.

Met andere woorden, ik besta in een wereld. Dat wil zeggen dat ik in een lichaam besta. Ik heb gevoelens en een denkvermogen, daardoor voel ik dat ik besta. Daardoor neem ik de werkelijkheid waar waarin ik me bevind. Deze werkelijkheid bestaat en verandert. Hieruit volgt dat ik in mijn omgeving besta. De omgeving bestaat uit alles wat ik met mijn zintuigen kan waarnemen.

Kabbalisten zeggen dat er een alles omvattende Kracht is die achter de realiteit staat die ik innerlijk en buiten mezelf waarneem, een Kracht die overal en in alles doordringt en buiten mij en in mij alles tot stand brengt.

Als dat zo is, moet ik allereerst op zoek gaan naar een soort uitgangspunt van waaruit ik waarneem welke veranderingen er buiten mij plaatsvinden en welke in mij. Vanuit dit punt begin ik deze veranderingen vast te stellen. Dit innerlijke punt is mijn ‘ik’ en daarin is maar één kenmerk van waarneming aanwezig: “Ik ben degene die voelt.”

Er is aan mij een permanente, eindeloze oefening gegeven die levenslang duurt: hoe ik door alles wat innerlijk in mij verandert – in mijn gevoelens en mijn denken – veranderingen buiten mijzelf waarneem, hoe ik door alles wat in mij en buiten mij gebeurt de verborgen Kracht ontdek, de verborgen onwaarneembare Kracht die al deze daden uitvoert, al deze veranderingen teweegbrengt.

Deze Kracht handhaaft mij in een bepaald soort staat, verandert deze staten en wijzigt de omstandigheden. Als ik me gevoelig en bewust opstel – en probeer om mijn vermogen te handhaven om deze Kracht te onderzoeken, te onderscheiden en te plaatsen – zal het langzamerhand mogelijk worden voor mij om deze Kracht bij alles wat er in mij en buiten mij gebeurt te herkennen. Van hieruit ga ik Hem zozeer begrijpen en voelen dat ik niet meer afga op mijn innerlijke en uiterlijke veranderingen, maar de oorzaak van alles zie, de Kracht die deze handelingen en situaties tot stand brengt.

Ik wil weten waarom Hij dit doet, het doel, wat Hij hiermee van mij wil, hoe Hij me steeds leert om meer te voelen, te begrijpen en te ontdekken en wel zodanig dat ik al het uiterlijke achter mij laat, namelijk mezelf en de omgeving, dan zal ik begrijpen dat ik (dit innerlijke punt van waaruit ik constant probeer om deze Kracht te ontdekken) met deze Kracht innig verbonden ben.

Er bestaat geen uiterlijke realiteit, noch mijn lichaam, mijn emoties of mijn denken. Er bestaat geen omgeving met alle chaos daarin. Er bestaat geen wereld en er bestaan geen mensen. Dit alles verdwijnt en alleen de verbinding tussen mij en deze Kracht blijft over. Alles wat er gebeurde was alleen bedoeld om een directe verbondenheid tussen ons te ontwikkelen, een verbinding die we ‘hechting’ noemen.

Dit is ons werk en om het uit te voeren moeten wij ons tot een breder publiek richten, ons verbinden met de groep en de studie en met allerlei activiteiten meedoen. Dit alles is bedoeld om mij uiteindelijk naar een niveau van spiritueel werk te leiden waarop ik constant probeer om deze innerlijke Kracht te ontdekken die alles omringt en bepaalt.

From the Convention In New Jersey “Day Two” 8/9/14, Lesson 4

Filed under: Innerlijk Werk, Spiritueel Werk, Waarneming - Geen reacties→

In Het Boek de Zohar staat geschreven dat Mozes de Schepper om genade vroeg na de dood van de zonen van Aäron: .. . als zij die in deze wereld leven berouw hebben en zich weer tot U wenden, wie zal hen dan zegenen? De Schepper antwoordde hem: “Zeg je dat tegen Mij? Zeg dat tegen je broeder Aäron, want aan hem is de zegen van Boven en beneden toevertrouwd, want hij is het element dat genade bereikt.”

Het gaat erover dat het contact met de Schepper plaatsvindt door de eigenschap in een mens die ‘priester’ (Aäron) genoemd wordt.

Een zegen is de neerdaling van het Hogere Licht voor de correctie van de mens. Het Licht kan alleen door Aäron, de priester, heengaan, namelijk volgens deze hiërarchie. Het kan op geen enkele andere manier. Het is niet mogelijk om op een andere manier in contact te komen met de Schepper.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 3/06/14

Filed under: Spiritueel Werk, Thora, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Waarom komt het vraagstuk van Shabbat weer ter sprake in Parashat HaShavua (wekelijkse Torah gedeelte) ‘Na de dood’, na de beschrijving van de ram die naar de woestijn wordt gezonden en de andere ram die als offer wordt aangeboden? In de Uittocht uit Egypte wordt Shabbat immers als genoemd?

Antwoord: Op het eerste gezicht lijkt een verwijzing naar Shabbat overbodig en onnodig. Maar het punt is dat alle daden die wij verrichten alleen bedoeld zijn om ons naar de staat van Gmar Tikkun (het einde van de correctie) te brengen die Shabbat genoemd wordt. Shabbat symboliseert het einde van al het werk, wanneer alles gecorrigeerd is en er geen noodzaak meer is om nog iets te doen. De staten die geleidelijk aan worden gecorrigeerd, worden toegevoegd aan de eerder gecorrigeerde staten en worden op één algemene rekening gezet die tenslotte zijn uitdrukking vindt in de staat van Shabbat.

Maar na elke daad eindigt elk niveau ook weer in dezelfde staat, omdat ik – als mij 20 kilo verlangens wordt gegeven met de bedoeling om ze te corrigeren tot liefde en geven en ik het einde van de correctie van dit deel bereik – een tijdelijke staat van Shabbat binnentreed. Wanneer ik mijn ziel volledig corrigeer, bereik ik de laatste staat: de Grote Shabbat.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 3/6/14

Filed under: Shabbat, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

We zijn al een paar maanden geleden begonnen met de voorbereiding voor het congres. Nu moeten we proberen om voorop te stellen dat we het doel van het congres recht voor ogen hebben.

Het doel is eenvoudig. Er bestaat niets anders in de wereld dan onze verlangens tot één geheel samen te voegen. We moeten het volgende voor ons zien: wij doen dit of wij dwingen het Hogere Licht om dit te doen.

Als wij ernaar op zoek zijn om deze staat te ervaren zodat dit gerealiseerd zal worden tussen ons, zal het ook werkelijk gebeuren. Het hangt uitsluitend van ons verlangen af. Dan zal het in de hele wereld te voelen zijn, het zal zich van ons uit in golven verspreiden.

Een ieder weet al dat alles alleen van hem zelf afhankelijk is. Wij hebben herhaaldelijk tijdens onze lessen bestudeerd dat onze waarneming van de wereld, de manier waarop wij de wereld ervaren, het resultaat is van onze innerlijke kijk op de wereld. Baal HaSulam noemt dit: innerlijke waarneming.

Daarom moeten wij onze innerlijke waarneming en ons streven zo richten dat wij ons allen als één geheel zien en dit is van iedereen afhankelijk.

We weten dat ieder van ons een universum op zich is. Als wij onszelf op deze manier zien en elkaar hierin steunen, ontstaat er op een natuurlijke wijze een correcte opeenstapeling van de één op de ander, dan zullen we met elkaar de noodzakelijke kracht van het verlangen bundelen en daaruit zal een duidelijke manifestatie van deze staat ontstaan. Dit wens ik jullie allen toe.

Er zijn hier veel vrienden uit verschillende landen en streken bijeen. Dat is een heel goede zaak, want hierdoor ontstaat er een gevarieerde Kli. Dit geeft kracht aan onze gezamenlijke inspanning.

Helemaal opgaan in de omgeving is waarachtig geluk. Als een mens daarnaar streeft, voelt hij dat hij zichzelf verliest en begint te dansen in de vreugde van de verbinding met de vrienden, zoals Rabash het in zijn brief beschrijft. Hij was zozeer in hen opgegaan, dat hij niets anders meer voelde dan zijn vrienden. Als wij onszelf verliezen in onze gemeenschappelijke omgeving, zullen wij daardoor de staat gaan voelen waarnaar wij zo verlangen: deze eenheid, deze Malchut.

Ik denk dat wij dit kunnen. Ik zie geen hindernissen. Wij moeten nu juist wat in ons leeft met elkaar verbinden.

From the Congress in St. Petersburg, Preparatory Lesson 1

Filed under: Congressen, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat is ‘De Eer van de Koning’ die door het ego van de mens beschadigd kan worden?

Antwoord: ‘De Eer van de Koning’ betekent dat ik Hem accepteer als Degene die mij bestuurt, mijn hele leven organiseert en leidt, alles in mij en om mij heen. Alles wat ik voel en denk, alles wat ik me bewust word, het komt van Hem, vanuit de Bron.

Stel je voor dat ik bewusteloos raak en daarna weer bij bewustzijn begin te komen. Alle emoties die ik in mezelf voel, de wereld om me heen, het is allemaal uit de een of andere bron afkomstig waar ik al van wist.

De hogere Bron vormt en creëert mij, geeft me het gevoel dat ik besta in een fysiek lichaam, binnen een bepaalde context, met handen en voeten, en de hele wereld cirkelt om mij heen. Dit beeld wordt in mij gevormd vanuit één enkel punt dat in me aanwezig is, in mijn bewustzijn.

Dit punt dat zijn bestaan aan zichzelf toeschrijft, heeft een hogere spirituele Bron, de Schepper genaamd. Hij wordt zo genoemd omdat Hij mij heeft geschapen. Daarnaast drukt het woord Schepper – in het Hebreeuws Boreh – uit: Bo reh – Kom en Zie, omdat ik naar Hem toe kan komen en Hem kan gaan voelen.

De Schepper heeft een punt in mij geschapen dat voelt dat het in een unieke vorm bestaat, in een menselijk lichaam dat in deze wereld leeft, in het universum. Dit punt heeft echter de mogelijkheid om zijn perceptie op correcte wijze uit te breiden, zodanig dat het vanuit dit fysieke beeld dat het van Boven, van de Schepper, krijgt, Hem kan bereiken, de Bron.

Dit betekent dat het moet leren hoe het is gevormd, hoe er innerlijke processen in plaatsvinden die extern lijken te zijn en ogenschijnlijk in de omringende wereld plaatsvinden. Van daaruit kan het de Bron bereiken. Maar daarvoor moet het alles wat uiterlijk lijkt te gebeuren innerlijk samenvoegen.

Vanuit alles wat er in mijn lichaam gebeurt, moet ik ook dit unieke innerlijke punt vaststellen dat mij van binnenuit met de Bron verbindt, met de oorzaak van het bestaan ervan en met de gehele perceptie van deze werkelijkheid. Dit is een meer gevorderd stadium.

Het is een probleem om te begrijpen en vooral te voelen dat de Schepper mijn gehele realiteit bepaalt, mijn manier van waarnemen en ook de manier waarop ik de wereld waarneem.

Stel je eens voor dat je een soort speelgoedbeestje bent, een klein beertje met een veer die onder spanning staat en aangedreven wordt door een programma dat het in beweging brengt. Maar er zit een speciaal puntje in waardoor het voelt dat het op deze manier bestaat. Dit puntje is de Bron van de Ziel, want het overige behoort allemaal aan de Schepper, de hogere Bron die mij in beweging brengt.

Dit punt is echter de Adam in mij, het begin van de toekomstige Adam, Al het overige behoort aan de Schepper en wordt door Boven bepaald. Het is dus belangrijk dat ik vanuit dit punt mijn leven ga begrijpen en Wie het bestuurt. Hierover staat geschreven: “Door Uw Daden worden wij U gewaar.”

Ik kijk naar wat Hij doet met mijn punt en hoe Hij mijn ‘ik’ vormt en deze hele wereld, hierdoor word ik mij bewust van Hem.

En op deze manier bereik ik uiteindelijk de Schepper.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 9/07/14, Writings of Rabash

• Door het congres in St. Petersburg van donderdag 18 t/m zondag 21 september zullen er enige dagen geen nieuwe blogs verschijnen.

Filed under: Innerlijk Werk, Schepper, Schepping, Spiritueel Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Mijn gevoeligheid neemt toe in de groep en daardoor voel ik mijn vrienden steeds beter. Moet ik dit ook toepassen in de buitenwereld?

Antwoord: Nee, absoluut niet! Je contact met de buitenwereld staat daar los van, laat zien dat je ook grof, ongevoelig en onverschillig kunt zijn, net zoals iedereen. Anders denken mensen dat je excentriek bent, iemand die niet in deze wereld thuis hoort.

Dan word je trouwens ook uitgelachen en er wordt misbruik van je gemaakt. Je collega’s op je werk zouden je niet begrijpen. Daarom leg ik er de nadruk op dat je uit twee lagen moet bestaan, de uiterlijke laag moet identiek zijn aan de buitenwereld. Je moet leren hoe je dat doet!

Rabash gaf vaak een heel goed voorbeeld. Zijn werk bestond uit de aanleg van wegen van Jerusalem naar Hebron. De arbeiders werkten van zonsopgang tot zonsondergang en ’s avonds gingen ze met elkaar eten, thee drinken en hadden ze eindeloze gesprekken over politiek en andere onderwerpen, daarna gingen ze slapen.

Maar als iedereen in slaap was, stond hij op en ging hij de wijsheid van Kabbalah studeren. Als ze bij hem kwamen klagen: “Ben jij nou onze vriend of niet?!” zei hij altijd dat hij geen stof had om met hen over te praten. Hij deed dus onverschillig naar hen en daarna lieten ze hem gewoonlijk met rust.

Zelfs in de bus, als er iemand naast Rabash zat en met hem een praatje wilde maken, deed hij alsof hij sliep. Verder gedroeg hij zich op elk gebied net zo als iedereen.

Daarom moeten we altijd deze uiterlijke aanpassing paraat hebben zodat we niet anders zijn dan anderen.

Vraag: Maar hoe kunnen we mensen beter aanvoelen als we gaan dissemineren? Hoe kunnen we die gevoeligheid bereiken? Door er met elkaar aan te werken en daardoor het publiek beter te gaan aanvoelen?

Antwoord: Nu spreek je over iets heel anders. Als je gaat dissemineren, ontmoet je mensen die graag met je in contact willen zijn. In zo’n situatie kan je je spirituele kant laten zien om je met hen te verbinden, om ze een soort spirituele vervulling te geven, het contact en de innerlijke verbinding te vervullen. In deze situatie gaat het niet meer over de buitenwereld, maar over mensen die op weg zijn om een innerlijke verbinding met je op te bouwen.

Je laat aan hen verschillende kanten van jezelf zien omdat je je aan hen aanpast, zoals je bijvoorbeeld ook met kinderen werkt. Op wat voor manier praat je meestal met kinderen, hoe geef je hen voorbeelden, hoe speel je met hen? Je probeert steeds om net zo te zijn als zij, je verplaatst je in hun leeftijd en benadert hen enigszins op hun niveau. Dat is hier ook het geval, daardoor ga je zelf ook open. Dit is de natuurlijke manier van werken van iedere leraar.

From the Convention in Sochi, Lesson 2

Filed under: Disseminatie, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

De Torah, Vajikra (Leviticus) 16, vers 18-19: Dan zal hij naar buiten gaan naar het altaar dat vóór de Eeuwige staat en daarover verzoening bewerken; hij neemt wat bloed van de stier en wat bloed van de bok en strijkt dit rondom op de hoornen van het altaar. En hij sprenkelt daarop zeven keer met iets van dat bloed aan zijn vinger en hij zuivert het van de onreinheden van de kinderen Israëls.

Het werk op het niveau van Aäron, de priester, is subliem en heel serieus werk waarbij al onze eigenschappen, verlangens, impulsen, onze mind en ons denken onthuld worden, zodat wij kunnen onderscheiden waarmee wij kunnen werken met liefde voor anderen en geven en waarmee wij dat niet kunnen. Het is allesbehalve eenvoudig om te ontdekken wat zich hierbij afspeelt in een mens.

Ieder van ons moet het niveau van priester bereiken om deze verlangens te kunnen onderscheiden. De Torah spreekt slechts over één mens, want de hele wereld is in één Kracht gevat. Daarom moet ik onderscheid maken tussen de betekenissen die ik toeken aan alle delen van de Torah en ze rangschikken om heel nauwkeurig te gaan begrijpen dat ik langzamerhand alle gecorrigeerde Kelim (vaten) in mij een plek moet gaan geven.

Ik verlaat Babylonië als een mens die de betekenis van het leven wil bereiken en naar het land Kanaän wil gaan en daarbij al mijn verlangens, gedachten en impulsen in mezelf wil ontdekken.

Dan wordt de staat van het land Kanaän in mij wakker en ik word een egoïstisch moeras ingetrokken. Dit betekent dat ik op weg ben naar Egypte waar ik probeer om mij van mezelf te bevrijden door mij voortdurend te richten op “Heb je naaste lief als jezelf.”

Wanneer ik dan tenslotte het gevecht met mezelf aanga, met mijn ego (Farao) en mijn altruïsme (Mozes en Aäron), trek ik de woestijn in (een lege plek). Hier wordt er tegen mij gezegd: “Verzamel alle verlangens waarmee je vooruit kunt komen. Als dat je lukt, ben je in staat om het Hogere Licht daarover te ontvangen en dat Licht zal je voorwaarts leiden en je zult daardoor verder kunnen trekken door de woestijn. Op dit punt aangekomen, trek ik al verder door de woestijn.

Het belangrijkste is het allereerste begin van ontwaken waarvan ik me in Baylonië bewust ben geworden, het werd langzamerhand bedekt door een enorm groot ego dat geleidelijk aan in de woestijn gecorrigeerd wordt. Babylonië is het begin van de gedachte en het Doel. Het ego dat in mij naar boven kwam is de ballingschap in Egypte. In de woestijn werk ik echter met een enorm groot ego dat uit vier fasen bestaat en daardoor in een neutrale staat gebracht kan worden. Ik wil niet meer gebonden zijn aan het ego, ik wil er bovenuit stijgen.

Dit alles gaat over de onthulling van mijn ego, te vergelijken met een enorm grote zwarte bal, ik maak duidelijk voor mezelf wat ik daarvan kan laten oplichten onder de invloed van het Licht, stukje bij beetje, het ene stukje na het andere. Hieruit bestaat de veertigjarige tocht door de woestijn.

Steeds weer ontdek ik allerlei nieuwe dingen en ik besluit dat ik boven al deze nieuwe verlangens die ik heb ontdekt in deze fase in de woestijn, kan uitstijgen, zodat ik geen last meer zal hebben van de egoïstische gevoelens. Geleidelijk aan worden in deze verlangens het Licht en grotere genietingen ontdekt terwijl ik daar bovenuit gestegen ben en alleen vanuit geven werk, los van mijn eigenbelang.

Het is absoluut zeker dat er verlangens zijn die ik niet kan overwinnen. Deze verlangens stuur ik naar de woestijn, dit betekent dat ik van de woestijn, die mij tot nu toe onderdak bood, niet mijn thuis kan maken. Een deel van mijn ego blijft echter in de woestijn.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 3/06/14

Filed under: Egoïsme, Groepswerk, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→