Er staat geschreven: “Accepteer geen bedrog, want bedrog verblindt de ogen van de wijze en verdraait de woorden van de rechtvaardige.” Laten we aannemen dat het ons gelukt is om onszelf te corrigeren en aan anderen gelijk te worden. Laten we aannemen dat het ons zelfs gelukt is om de Schepper te ontdekken in onze verbinding met de vrienden. Maar als we het volgende niveau bereiken ‘springt’ ons egoïsme tevoorschijn. Ons ego ‘bedriegt ons’ door in onze oren te fluisteren: jij bent beter dan anderen, jij bent sterker dan zij, jij kunt iets wat niemand anders kan, jij ziet de dingen heel scherp!

Het is belangrijk om in te zien dat ons egoïsme ons deze keer twee soorten vervulling geeft: overvloed en inzicht, namelijk een vervulling van het hart (egoïsme) en een vervulling van de geest. Het lijkt alsof we plotseling boven onze omgeving uitrijzen. In diezelfde mate wordt ons de kans gegeven om onze naasten lief te hebben’, want ‘onze naasten liefhebben’ compenseert het gevoel dat we boven hen staan. Als wij het bedrog afwijzen, groeien we niet.

Het ‘gereedschap’ dat we gebruiken breidt zich uit naar overvloed en kennis. Hoe zouden we kunnen groeien als wij niet met dit nieuwe gereedschap zouden werken? We moeten het gebruiken! Tegelijkertijd worden we – met de hulp van overvloed en meer kennis – verplicht om onze naasten lief te hebben. Op dit punt worden onze naasten cruciaal voor ons. We moeten al het mogelijke doen voor hen, zoals we voor een baby zouden zorgen.

Vraag: Betekent dit dat iemand die een enorme doorbraak mag maken naar kennis en de mogelijkheid krijgt om de massa te leiden, deze kennis moet transformeren naar liefde?

Antwoord: Het is heel zwaar werk! Het is iets wat Koning David in zijn Psalmen beschrijft. Hij streed zijn hele leven. De macht die hem gegeven werd, bedekte hij met liefde. Hij vervulde zijn opdracht voor zijn volk anders dan alle andere koningen. Een koning is iemand die het meest liefheeft, anders is hij geen koning. Dit wordt beschreven als ‘Koningen van Israel’. ‘Het Koninkrijk’ staat voor Malchut.

From Kab TVs “Mysteries of the Eternal Book,” 5/24/13

Filed under: Correctie, Ego, Innerlijk Werk, Liefde, Uncategorized - Geen reacties→

Filed under: Innerlijk Werk, Spiritualiteit, video - Geen reacties→

Israël kan niet groeien zonder te bidden voor allen die zich in hun egoïstische verlangens bevinden en zich hiervan niet eens bewust zijn. Dit gebed moet alleen ten behoeve van anderen zijn, het maakt niet uit in welke staat we ons zelf bevinden. Als we de spirituele vonk hebben moeten we werken om te geven in geloof boven de rede.

Het gebed is het allerbelangrijkste, niets anders. Hoe nuttiger en effectiever elke actie is, hoe eerder wij daardoor naar het gebed geleid worden. We moeten kiezen voor acties in ons leven die ons op de meest beknopte, directe, zekere en precieze manier naar het gebed leiden.

.Het gebed moet ‘het gebed voor de velen’ zijn, dat heeft een ‘dubbele’ betekenis, ik vraag namelijk voor de lageren, voor ‘de velen’. Het gebed voor de ‘velen’ noemen we niet zo omdat ik voor mijzelf en voor de ander vraag, maar omdat deze krachten voor hem niet rond de Schepper verenigd zijn. Er is geen intentie, geen mogelijkheid om ze met elkaar te verbinden.

Sinds enige tijd is er een groeiende crisis over de hele wereld die we moeten zien als een voorbereiding voor het gebed. Wat is de relatie tussen mij en de overstroming in China, de vulkaanuitbarsting in IJsland, de onrust in Egypte en de burgeroorlog in Syrië? Ik kan niet geloven dat dit alles alleen maar voor mij plaatsvindt om mijn gebed te vormen. Het ontbreekt ons aan gevoel, inzicht en begrip van het systeem om in te zien dat het werkelijk zo is. Zelfs met deze concrete en duidelijk zichtbare gebeurtenissen voor ogen is het voor ons moeilijk om te zien dat er een verband is tussen deze gebeurtenissen en onszelf.

Van hieruit kunnen we begrijpen waarom Baal HaSulam met Ben Gurion wilde spreken, hij wilde hem uitleggen waarom hij naar Polen ging om bij de arbeidersstaking te zijn. De Hogere Leiding zorgt ervoor dat Joden bij alle gebeurtenissen betrokken zijn, zodat al deze situaties hen naar het gebed leiden.

Als het ware beeld aan ons onthuld wordt, zullen we zien hoe alles door ons heengaat als door een lens die zich focust op de stralen van het licht. Het hele universum wordt uiteindelijk via ons als door het oog van een naald gecomprimeerd. Zo wordt de verbinding tussen alle stralen van Licht en de Bron gerealiseerd.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 8/22/13

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Licht, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan een mens in overeenstemming zijn met allerlei situaties en tegelijkertijd op het Doel gericht zijn? Hoe kunnen we het Licht bewust aantrekken?

Antwoord: Je moet proberen om je innerlijke ziel te voelen die je leidt. Daarom wordt de ziel ‘wind’ genoemd – Ruach, geest – alsof hij in jou in beweging is en je de richting aangeeft.

Om dit te kunnen voelen moeten we werken aan verbinding en eenheid. Waarom geeft verbinding ons de mogelijkheid om deze geest te voelen, deze levenskracht die in ons beweegt en alles om ons heen stimuleert, maar waarvan alleen wij de resultaten zien? Omdat de materie gebroken is, het lijkt alsof alles in stukken is gebroken en deze geest die deze materie bij elkaar houdt niet kan bewegen, er geen vervulling aan kan geven.

De gebrokenheid van deze materie veroorzaakt lijden in ons, een gebrek aan leven, dit voelen we steeds meer, maar we moeten proberen om de verlangens met elkaar te verbinden en te verenigen, alsof we deze fragmenten bij elkaar brengen. Dan geven we deze geest, dit Licht (Ohr Nefesh) de mogelijkheid om te bewegen en dan voelen we hoe het ons leven geeft, hoe het van ons vraagt om zowel emotioneel als met ons verstand in beweging te komen.

Op deze manier verzamelen we steeds meer fragmenten, we passen ze bij elkaar, wij gaan voelen op welke manier zij bij elkaar passen, hoe ingewikkeld het bijeenbrengen van onze gebroken verlangens en gevoelens is. We zullen zien dat het werk van het Licht bestaat uit het bijeenbrengen, corrigeren en completeren van ons allemaal tot één geheel.

Hieruit bestaat het bereiken van de Schepper, dit zijn de 125 niveaus op weg naar Hem. Maar zij komen allemaal voort uit onze pogingen om ons met elkaar te verbinden en door dat te doen nodigen wij een grote invloed van het Licht uit, van de geest die zich al kan bewegen, zelfs via de gaten tussen de delen van het verlangen (materie), zodat al onze bewegingen in die richting gaan, namelijk naar Hem en Hij naar ons.

From the Convention in St Petersburg 7/14/13, Lesson 5

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, Licht, Schepper, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen vrouwen elkaar helpen om door de staten heen te gaan die naar eenheid leiden? Hoe kunnen wij als één kli (vat) werken?

Antwoord: Ik kan me niet in de situatie van de vrouw verplaatsen. Soms probeer ik mij in haar te ‘kleden’ maar zelfs vanuit een staat van spirituele waarneming is het onmogelijk om de vrouw te voelen: haar innerlijke wereld, haar manier van begrijpen, haar levensfilosofie. Het is volkomen tegengesteld aan de man.

Dus als vrouwen dergelijke vragen stellen weet ik niet wat ik moet antwoorden. Wat kunnen we doen om één te worden? Ik kan woorden herhalen waar jullie even vertrouwd mee zijn als ik. Er zijn geen andere woorden of handelingen voor. De eenheid van vrouwen is een groot probleem.

Voor mannen is het gemakkelijker om het spirituele werk los te zien van hun fysieke bestaan en alleen emotie te voelen. Voor een vrouw is het veel moeilijker om zich los te maken van haar uiterlijke verschijning en alleen nog maar emotie te voelen. Tenslotte belichaamt zij het verlangen dat verbonden is met de bron van vervulling. Daarom kan zij zich niet losmaken van haar uiterlijke verschijning en ook niet van hoe anderen haar zien, begrijpen en voelen.

Voor een man maakt dat niet uit. Voor hem is dit alles niet belangrijk. Hij heeft een andere, vrijere relatie met zichzelf en met de wereld. De relatie van de vrouw is meer afhankelijk.

Daarom weet ik niet wat ik kan adviseren. Het is eenvoudigweg nodig dat een ieder naar zichzelf toe eerlijker en objectiever is en dat jullie dat ook naar elkaar toe zijn, zodat een ieder zich niet op zichzelf richt maar naar iedereen. Jullie moeten van elkaar leren hoe je uit jezelf kunt treden, want dit werkt bij jullie anders dan bij de mannen en het is veel ingewikkelder.

Het is heel moeilijk om met dit probleem om te gaan, maar dit is het werk van de vrouw. Bij vrouwen vindt het horizontaal plaats, bij mannen verticaal. Zo groeien we. Een vrouw is de kli, een man is de bron, de geleider, het kanaal voor haar vervulling. Zo werkt dit samen.

Er staat geschreven dat de kli van de vrouw breed en kort is (breed door de aanwezigheid van het Licht van Hassadim en kort door gebrek aan het Licht van Hochma) terwijl de mannelijke kli lang en smal is (lang door de aanwezigheid van het Licht van Hochma en smal door gebrek aan het Licht van Hassadim). Dit geldt niet alleen voor de fysiologische vorm maar ook voor het innerlijk inzicht, afhankelijk van de mate van correctie. Daarom is het noodzakelijk om hieraan te werken.

Ik herhaal het nog eens: het is noodzakelijk om eerlijk te zijn, niet bang te zijn om van elkaar te leren hoe je dit moet doen. Ga in geen geval de strijd met elkaar aan, je voelt aan hoe een ieder het spel speelt, vanuit zichzelf iets doet. Maak je los van al het uiterlijke. Kijk niet naar de buitenkant, dit is jullie taak.

From the St. Petersburg Convention “Day Three” 7/14/13, Lesson 5

[114537]

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, Vrouwen - Geen reacties→

De groepen van tien moeten niet van elkaar geïsoleerd raken. Niemand moet het gevoel hebben dat hij van anderen verschilt of afgescheiden is.

Ik sluit me aan bij de groep van tien om mijn ego te neutraliseren en toegewijd te zijn aan de hele wereld. Als ik dit gevoel niet bereik, als ik niet toegewijd ben aan de wereld, er niet mee verbonden ben, wil dat zeggen dat mijn groep van tien geen zin heeft want dan word ik er niet op de juiste manier door voorbereid.

De groep van tien is een mini-wereld waarin ik leer hoe ik mij kan integreren in anderen. Als ik met hen geen geheel ben, ga ik op een verkeerde manier met mijn ego om, het behoort te zijn: vanuit liefde voor het schepsel naar liefde voor de Schepper.

In de groep van tien moet ik op verschillende manieren oefenen om te voelen dat ik me ’uitbreid’, mij ‘uitstrek’ naar iedereen. Ikzelf besta niet, ik voel mezelf niet, mijn individualiteit niet en mijn ik niet, de groep van tien moet mij daarbij helpen. ‘Een ieder zal zijn naaste helpen’, op die manier moeten wij met elkaar verbonden zijn.

Het resultaat daarvan moet zo zijn dat ons gezamenlijke verlangen – dat tot een ieder behoort – moet branden in het ‘centrum’ van de groep van tien. Ik voel in dit verlangen dat er geen ‘ik’ en ‘anderen’ bestaan, maar alleen WIJ.

Op basis van deze eenheid denken we, voelen we en nemen we besluiten: alleen vanuit WIJ. Ik wijs alles wat ‘ik’ genoemd wordt af, ik rijs omhoog en voed alles wat betrekking heeft op WIJ. Mijn gedachten en gevoelens gaan alleen over onze eenheid en via die eenheid kijk ik naar de wereld om mij heen zoals ik door een bril of een verrekijker kijk.

Er is hierbij een zekere innerlijke inspanning nodig om mijn ‘ik’ te laten verdwijnen en mijzelf niet toe te staan om daarop te focussen, maar in plaats daarvan mij alleen te richten op het centrum van de groep waar WIJ en de wereld samen zijn, de werkelijkheid, om op deze manier te gaan zien. Wat niet aan ONS toebehoort, bestaat niet voor mij.

Een mens moet zoveel mogelijk leven en werken vanuit deze innerlijke inspanning. Want alleen vanuit het centrum van de groep van tien waar hij zich een voorstelling van maakt, zal hij het Corrigerende Licht ontvangen.

Maar om ons op WIJ te richten, op de juiste manier op het centrum van de tien, moet de hele groep vasthouden aan de intentie om te geven. Hoe controleren we dat? Met behulp van onze relatie tot de andere groepen van tien en tot de wereld. Als de groep van tien één geheel wordt, als tien mannen één worden, krijgt deze eenheid volume, elke keer weer worden zij tot één en krijgen volume, totdat we uiteindelijk bij de Ene komen, bij de Schepper.

Het criterium voor onze eenheid is het verlangen van de groep van tien om met anderen verbonden te worden en met hen één geheel te worden. Hoe kunnen we dat doen? Hoe kunnen we onszelf testen?

Ik kan mijzelf controleren als ik in een andere groep van tien kom – het maakt niet uit welke – en ik mij net zo voel als in mijn eigen groep. Er zijn geen eerste of tweede groepen van tien en het maakt voor mij geen verschil met wie ik samen ben. Ik verbind me eenvoudigweg met de mensen die zich met elkaar willen verbinden, ik verbind me en maak geen onderscheid.

Om ons werk zo zuiver mogelijk te doen, kunnen we onze huidige groep van tien niet beschouwen als ons ‘thuis’ en de rest als het ‘buitenland’. Nee, iedereen die zich wil verbinden behoort tot mijn ‘land’ tot dezelfde groep van tien. Al hebben zij maar een kleine behoefte naar eenheid, het is al voldoende voor mij om met hen samen te zijn.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/20/13, Conversation About the Tens

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, De Tien, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Ik begrijp het geheim van disseminatie en het is heel eenvoudig. Het is aan ons om vreugde uit te stralen als resultaat van onze verbinding met elkaar. Juist hierdoor zullen mensen zich tot ons aangetrokken voelen en niet tot lijden, waardoor ze van elkaar verwijderd raken, maar ze zullen zich aangetrokken voelen tot een gevoel van geluk dat wij moeten verspreiden. Hoe houden wij de verspreiding van geluk vast?

Antwoord: Ik zal jullie vertellen hoe ik dat heb gedaan. Ik ging boeken schrijven. Ik werkte aan het archief van Rabash dat aan mij was achtergelaten. Iedereen moet voelen wat zijn opdracht is. Ik kwam bij Rabash toen hij 75 was. Ik wist niet hoeveel jaar hij nog zou leven, maar ik wist dat het aan mij was om zoveel mogelijk van hem te leren en dat alle kennis die hij had, werkelijk alles, verloren zou gaan als ik die kennis niet zou krijgen. Ik had het gevoel dat ik alles in me op moest nemen, alles op geluidsbandjes moest zetten, alles wat hij had moest opschrijven. Het kon uit arrogantie of zelfs overmoedigheid voortkomen, hoe dan ook, dit liet me niet los.

Ik streefde er niet naar om hem als nummer één op te volgen. Zelfs nu voel ik het niet zo. Daar houd ik niet van, want het maakt het leven alleen maar ingewikkeld. Ik voelde mij genoodzaakt om te ontvangen, uit deze bron alles te drinken, zodat deze kennis niet zou verdwijnen. Integendeel, het moest aan iedereen verspreid worden. Dit voelde ik als mijn opdracht. Dit liet me werkelijk niet los.

Hieraan heb ik verder niets toe te voegen. Doe wat Rabash schreef: verbinding, de vreugde van het Doel, de noodzaak hiervan voelen en voelen dat je uitgekozen bent voor een grote, moeilijke opdracht.

Denk hier over na. Wat betekent het om ouders te zijn? Enerzijds voel je je gelukkig als je ziet dat ze zich ontwikkelen, groter worden en anderzijds voel je je heel sterk bij hen betrokken. Zeker, je wilt dat ze opgroeien met de mogelijkheid om succes te bereiken, maar wat als dat niet gebeurt? Wat zou je je dan teleurgesteld voelen en gefrustreerd! Nog veel erger dan wanneer je zelf geen succes bereikt.

Het gaat je namelijk om anderen. Zij geven ons een voorbeeld van natuurlijke liefde op het animale, meest primitieve niveau. Als zij als reactie daarop ook van jou houden, is deze liefde voor jou veel sterker en de bezorgdheid, het lijden van de geliefde veel erger en groter dan je eigen lijden, want liefde vermenigvuldigt alle gevoelens 620 maal.

Daarom zou de wereld gewoonweg ‘exploderen van jaloezie’ naar aanleiding van ons geluk als wij voor elkaar een gevoel van liefde zouden ervaren. Het hele geheim bestaat er namelijk altijd uit om terug te keren naar liefde. Als wij dus op deze manier met de mensheid omgaan, zullen zij plotseling voelen wat voor mensen wij zijn en wat er tussen ons plaatsvindt. Zelfs nu, als zij ons met elkaar zien, vragen zij zich af wat de betekenis is van die vreemde ‘bovenmenselijke’ relatie die wij met elkaar hebben.

From the St. Petersburg Convention “Day Three” 7/14/13, Lesson 5

Filed under: Conventies, Disseminatie, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Wij verrichten grote inspanningen in disseminatie en verlangen oprecht naar succes, maar helaas verbinden wij ons bij dit werk niet met de Hogere Kracht. En wat het belangrijkste is: wij betrekken de Schepper niet bij onze daden in de buitenwereld, wij gebruiken Hem niet om op de hele wereld succes te behalen bij onze opdracht voor de  externe wereld, dat wil zeggen dat we ons doel alleen via Hem naar buiten brengen.

Het moet heel anders, de hele wereld en al het werk wat we doen, moeten middelen zijn om ons met de Schepper te verbinden! Het lijkt er nu op dat we Hem in de tegengestelde richting gebruiken, namelijk om in deze wereld te slagen, terwijl het zo is dat de hele wereld nodig is om verbinding met de Schepper te bereiken. Hierin moet een verandering plaatsvinden omdat we voortdurend de juiste richting moeten bepalen, we moeten onze intentie afwenden van onszelf en op de Schepper richten.

Hierbij mag niets uitgesloten worden: ik klop op een deur, praat met iemand en innerlijk moet ik mij er steeds van bewust zijn dat ik bij elk woord en elke daad mijn relatie met de Schepper versterk. Ik breng deze verlangens, die buiten mij zijn, naar de Schepper om dichter bij Hem te komen, bij de goddelijke Aanwezigheid, en op die manier bouw ik de basis voor Zijn Onthulling in de gehele wereld.

Dit is constant werk, tot aan het einde van de correctie. Steeds zullen wij nieuwe kelim (vaten) ontdekken, nieuwe verstoringen, egoïstische verlangens die een poging doen om ons van de Schepper te verwijderen. De Schepper doet dit met een bedoeling, Hij wil de verbinding met ons versterken. Het is een soort ‘flirt’. Het lijkt alsof hij ons van Hem verwijdert, ons wegduwt, zodat wij ons sterker aan Hem vastklampen..

Dit is het Werk, op alle 125 niveaus. Het wordt in verschillende vormen – die aan ons verschijnen als beelden van deze wereld – aan ons getoond. Deze wereld is de uiterlijke verpakking waarvan we ieder detail, iedere daad, ieder tafereel van dit spel moeten gebruiken zodat wij alles met de Schepper verbinden en ons met Hem verenigen.

Alleen de omgeving zoals Rabash deze beschreven heeft, zal kunnen helpen. Wij zijn deel van deze grote, sterke groep. Als ik op reis ben, ver van de centrale groep, zie ik hoe de afstand helpt. Enerzijds voelt een mens zich door de fysieke afstand verder van de Schepper verwijderd, afgescheiden van Hem, maar tegelijkertijd hebben wij daardoor ieder moment de gelegenheid om terug te keren naar het centrum van de groep om daaruit steeds meer kracht te halen.

Daarom zullen wij alleen door onze verbinding, waarbij iedereen probeert om voortdurend in dezelfde gedachte te blijven, slagen. Later raak je ervan overtuigd dat de gehele Torah alleen spreekt over de wijze waarop we het beeld van deze wereld kunnen neutraliseren, zodat we daarin de Hogere Kracht zodanig voelen dat we Zijn daden gaan zien: de wijze waarop deze Kracht alles in beweging brengt, controleert, alle atomen bestuurt, alle mensen. Wij zullen zien dat dit alles slechts gehoorzame schaduwen zijn die de Hogere Kracht volgen. Al deze beelden worden aan ons getoond met de bedoeling om er niet naar te kijken – mensen, de natuur – maar om daar doorheen de Hogere Kracht te ontdekken.

Alleen de vrienden, alleen de groep waarin een ieder inspanningen verricht, kan ons steunen en de correcte intentie teruggeven aan degenen die deze intentie kwijt zijn. Hier over moeten we steeds praten en de verbinding met elkaar almaar duidelijker maken, zodat we op basis van deze verbinding naar buiten kunnen treden naar het externe publiek. Dan zullen jullie zien hoe sterk jullie worden. Het is uiterst belangrijk voor ons om krachtiger te worden. De straat opgaan voor externe disseminatie is nodig, niet om ons verhaal te vertellen en ons met hen te vermengen, maar om hen dichterbij ons te brengen, dichterbij de Schepper. Onze bedoeling moet tegengesteld zijn aan onze fysieke daden.

Op het fysieke niveau gaan we naar het publiek, we willen hen beïnvloeden en voor iedereen bouwen aan een beter leven, voor de gehele mensheid, de crisis gebruiken om ons met elkaar te verbinden. Maar tegelijkertijd moeten we kijken naar wat er achter al deze handelingen verborgen is, namelijk dat hun verbinding zich verbindt met ons en via ons met de Hogere Kracht. Alles moet op één Doel gericht zijn: alle delen die tijdens het breken van de kelim (vaten) verdwaald zijn geraakt, terugbrengen naar de Goddelijke Aanwezigheid.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/9/13, Writings of Rabash 

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Schepper, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Uit het artikel van Rabash ‘Voor Degenen Die zich op het Afgelegen Pad bevonden, wordt Pasen verschoven naar een Tweede Pasen’ : Hoe groter het geloof van de mens in de Schepper is, hoe sterker hij zich van de Grote Koning verwijderd voelt en hoe meer men voelt dat men zondigt, evenredig aan het niveau van het geloof dat men heeft in Zijn Grootheid. Tengevolge hiervan zondigt een rechtvaardig mens – hij die zich bewust is van de Grootheid van de Koning – meer dan een gemiddeld mens.

Als een mens erkent dat hij een zondaar is, betekent dit dat het aan deze mens van Boven is toegestaan om de Goddelijke Aanwezigheid enigszins te naderen en is hem de mogelijkheid geboden om te begrijpen dat hij heeft gezondigd.

Er staat geschreven: ”De Schepper legt de rechtvaardige een haarbreed in de weg.” Als de mens voelt dat hij gezondigd heeft, hoeft hij niet te vrezen, want het is een teken dat hij door Boven is opgeheven. Daarom moet hij zijn kracht vermeerderen en de last van de Hemel aanvaarden, dan bereikt hij succes.

Als men de Schepper dichter nadert, wordt het gevoel van onbetekenend en dwaas zijn, van Hem verwijderd zijn, sterker. Alles werkt namelijk omgekeerd. Een gewoon religieus mens streeft niet naar een spiritueel pad, hij bidt en denkt dat hij dichtbij de Schepper is. Maar degene die zover komt dat hij de nabijheid van de Schepper verbindt met zijn persoonlijke eigenschappen, is al in staat om zichzelf eerlijker te beoordelen en in die mate beoordeelt hij de afstand tussen zichzelf en de Schepper. Elke keer als hij dit opnieuw beoordeelt is hij nauwkeuriger, het stelt hem in staat om te zien hoe ver hij in werkelijkheid van de Schepper verwijderd is.

Wij realiseren ons dat de afstand tussen onszelf en de Schepper toeneemt en dat we aan heel veel voorwaarden moeten voldoen om de afstand te overbruggen en dichter bij Hem te komen. Daarom staat er geschreven dat “de Schepper de rechtvaardige een haarbreed in de weg legt.” Niet omdat Hij hem slecht behandelt, maar omdat degenen die er al vrij dicht bij zijn om een rechtvaardige te worden – namelijk zij die op de drempel staan naar volledig en zuiver geven – hun gelijkvormigheid met de Schepper op een heel fijne schaal meten. Door een dergelijke wijze van meten zien zij dat zij nog uiterst ver van de Schepper verwijderd zijn en vele correcties moeten ondergaan.

Daarom bestaat het concept van de ‘Tweede Pasen’, bestemd voor degenen die de Uittocht uit Egypte gemist hebben tijdens de eerste Pasen. Over een maand wordt er aan hen een nieuwe mogelijkheid geboden die de ‘Tweede Pasen’ wordt genoemd. Mensen die voelen dat zij grote zondaren zijn en van wie het pad buitengewoon lang is, bereiken hun doel alleen in de tijd van de ‘Tweede Pasen’.

Het betekent dat hij zich geen zorgen hoeft te maken en niet hoeft te wanhopen omdat het pad te lang lijkt te zijn voor hem, hoewel veel mensen hiervoor terugschrikken en zich daardoor genoodzaakt voelen om het pad te verlaten.

Integendeel, het is een teken dat zij het Doel naderen! We moeten uiteindelijk op het niveau komen waarop Farao erkent dat de Schepper de Rechtvaardige is en dat hij, de Farao, de dwaas is; dit is het niveau waarop de uittocht uit Egypte plaatsvindt.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 4/5/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Zelfonderzoek - Geen reacties→

Het belangrijkste is de groep. Ik heb vaak over Baal HaSulam gehoord dat hij ervan droomde om een Kabbalistische gemeenschap op te zetten. Hij nam leerlooi machines mee uit Polen, want hij dacht erover om een kleine fabriek openen waar hij met zijn studenten in wilde gaan werken, dat zou hen genoeg geld opleveren om van te bestaan. In een dergelijke hechte groep zouden ze de wijsheid van Kabbalah leren. Hij had veel zulke ideeën. In zijn artikelen kun je voelen hoezeer hij hiervan droomde. Hij was een heel grote spirituele romanticus.

Maar in die tijd was zoiets nog niet mogelijk. Zelfs in onze tijd zien we dat we alleen nog maar op weg zijn naar iets dergelijks. Ik zou kunnen stellen dat het mogelijk zal worden, maar we weten nog niet op wat voor manier. Het is niet nodig om dit te overhaasten.

We zien in ieder geval dat het in alle tijden specifiek was voor alle Kabbalisten om in groepen te leren en dat ze daarbinnen heel intensief betrokken waren bij de werkwijze in de groep, de voorschriften en de algemene gedragregels.

Alle wetten die in de Torah en in de overige bronnen beschreven zijn, zijn gedragsregels voor de groep. Ze zijn niet bedoeld voor het volk, niet voor de massa, maar alleen voor Kabbalistische groepen. Zelfs al lijkt het alsof ze opgesteld zijn om de massa te leren hoe ze zich moet gedragen, het hangt van heel andere factoren af. In principe ervaren alleen degenen die ‘uit zichzelf willen treden’, uit hun ego, hier de invloed van.

From the St. Petersburg Convention “Day Two” 7/13/13, Lesson 4

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, Torah - Geen reacties→