Vraag: Waarom is het zo belangrijk dat er geen samenhang is tussen mijn daden en een beloning?

Antwoord: Omdat je op een andere manier niet kunt komen tot geven en je natuur overstijgen! Je moet om de beloning boven je natuur vragen, voorbij je natuur en aan jezelf bouwen tot “Geven om te Geven” (Hafetz Hessed), zonder enige compensatie voor je ego op te eisen.

Het is noodzakelijk om in onbaatzuchtig geven te zijn, in de zuivere Bina, boven alle handelingen uit, zelfs wanneer je in het uitvoeren van je daden, vanuit je wil om te ontvangen, nog een beloning verwacht. Het is werkelijk volledig onmogelijk om daden uit te voeren en er geen enkele beloning voor te verwachten, om boven de egoïstische berekening te blijven.

Daarom bereiken we, dankzij de omgeving en door alle mogelijkheden te gebruiken die we hebben, een staat waarin we dringend vragen aan de Schepper om ons het vermogen te geven geen beloning voor onszelf te vragen. Ik weet niet hoe Hij dat zal doen en ook niet wat het is, ik heb geen idee hoe ik deze daden van geven zal kunnen uitvoeren, maar ik wil het!

Deze vraag ontwikkelen we voortdurend in onszelf: van niveau nul tot het hoogste, vierde niveau, in elke fase, bij elk onderzoek. Zo komen we verder tot we de oprechte, dringende vraag bereiken, die tenslotte deze eigenschap in ons zal onthullen. En vanaf dat moment beginnen we te begrijpen wat het is om in geven te zijn – wat een werkelijk wonder is ….

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/27/2011, Shamati #50

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe weet je of je je voldoende inspant?

Antwoord: Inspanningen worden gewoonlijk gedaan boven de rede, boven het weten, als het een mens toelijkt, dat alles buitengewoon moeilijk en onmogelijk is en dat hij genoeg moeilijkheden heeft. Hij gelooft zijn leraar, met zijn “dwaze ideeën” niet langer of ook niet de Schepper, Die verborgen is, wat het onmogelijk maakt om hem te vertellen wat Hij van hem verlangt. Hij heeft veel klachten over de groep als geheel en over iedere individuele persoon.

Tegelijkertijd moeten we echter zeggen, dat dit beeld dat ik zie, alleen mijn eigen fouten weergeeft, mijn egoïsme! Want in werkelijkheid besta ik in de wereld van Ein Sof (Oneindigheid). De groep bestaat uit de zielen, waarmee ik volledig verbonden ben. En de leraar is het deel boven ons, dat ons leidt naar de verbinding met de zielen die al gecorrigeerd zijn, zodat we, samen met hen, de zielen kunnen corrigeren die dat nog niet zijn. En de Schepper zal tussen ons onthuld worden, want Hij is nu verborgen voor ons eigen bestwil.

Als een mens zich deze situatie correct voorstelt, als hij begrijpt dat deze wereld denkbeeldig is en dat het noodzakelijk is om dieper door te dringen in dit schijnbeeld, tot de innerlijke vorm ervan, zodat we de koorden ontdekken, die ons verbinden – zoals we dat zien aan de achterkant van een borduursel – zal hij alles kunnen zien zoals het werkelijk is en om verandering vragen.

Hij zal volmaaktheid ontdekken door met alle verlangens in harmonie te zijn, met andere woorden: met de groep en de Schepper, de eigenschap van geven. Hij zal voelen dat hij op deze manier volmaaktheid heeft bereikt en dat er niets groters is dan dit, geen behoefte of verlangen naar iets groters, omdat dit voor hem de meest volmaakte staat is!

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/24/2011, Shamati #187

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar - Geen reacties→

Baal HaSulam, De Studie van de Tien Sefirot, Deel 1, “Overzicht van Vragen over de Onderwerpen”: Vraag 93: Wat is de oorsprong van elke corruptie? De Shinui Tzura (de ongelijkheid van vorm) van de wil om te ontvangen met de Maatzil (Degene uit Wie alles voortkomt).

We onderzoeken onszelf altijd met betrekking tot de Schepper, want we hebben geen andere norm. In het begin heeft het schepsel, dat “uit het niets” geschapen is geen referentiekader in die leegte. Het schepsel dat “uit het niets” geboren is kan zichzelf alleen testen met betrekking tot “bestaan uit bestaan”, met betrekking tot het Licht.

We hebben geen andere manier om vast te stellen wat goed en wat kwaad is. Alle eigenschappen die we in onszelf ontdekken zijn bedrieglijk: voorlopig bestaan ze op zichzelf en worden ze alleen door onze verbeeldingskracht gedefinieerd.

Een echte beoordeling is alleen mogelijk door twee tegenstellingen, die dus haaks op elkaar staan, te vergelijken. Totdat het schepsel de Schepper onthult, zich tegengesteld aan Hem ervaart en zichzelf beoordeelt in vergelijking tot Hem, heeft het schepsel geen mogelijkheid om te weten wat het is, waar het zich bevindt en in wat voor staat het is.

Elke beoordeling wordt gedaan met betrekking tot het beeld van de Schepper, het beeld van de Gever, dat we in onszelf kunnen verwerkelijken. Maar we kunnen dit beeld in onszelf alleen verwerkelijken als we een restrictie aanbrengen en in geven en verhulling blijven met betrekking tot de anderen.

Daarom wordt ons een groep gegeven als referentiekader, waarin we dit alles kunnen oefenen. En dan zullen we in ieder geval in staat zijn om te weten door welke staten we van moment tot moment gaan. Hoe ik de groep beoordeel – of ik denk dat ik meer of minder ben dan zij, de soort verhouding die ik met hen wil hebben en of ik de Schepper zoek temidden van ons of buiten ons – bepaalt de staat van mijn bestaan.

Ik moet mijn huidige staat beoordelen uitgaande van mijn houding ten opzichte van de vrienden!

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Na de Tzimtzum (Restrictie), als Malchut (de 4e fase, Behina Dalet) besluit dat het gelijkvormigheid met de Schepper moet bereiken, begint het zichzelf te onderzoeken om te zien uit welke delen en niveaus het bestaat. Zo verdeelt het zichzelf in werelden, Partzufim en Sefirot, totdat het zichzelf volledig verwerkelijkt als een kli (vat) die in deze wereld neerdaalt.

Elke keer als het zichzelf beter begint te leren kennen, verbergt het zichzelf in diezelfde mate. Op die manier komen we in deze wereld, de laagste en donkerste van alle werelden, de wereld waar alles voor ons het meest verborgen is. En van hieruit, vanuit deze duisternis, beginnen we verlangens te ontdekken, en het Licht, om zo terug te kunnen keren.

Malchut heeft twee verlangens: om gelijkvormig te worden, zich te hechten aan de oorsprong, de wortel, maar ook om onafhankelijk te blijven en zelfvoorzienend. En onafhankelijkheid is alleen mogelijk als er weerstand is. Daarom wordt dit “eenwording na afstoting” genoemd (Zivug de Haka’a).

Het verlangen om de oorsprong te bereiken heet “eenwording” (Zivug). En het  “afstoten” (Haka’a) komt voort uit het verlangen om de eigen onafhankelijkheid te behouden, om zichzelf niet met het Licht te vullen ten bate van zichzelf, maar alleen om te geven. Dan wordt het verlangen beschouwd als geven en niet als ontvangen.

We moeten onszelf identificeren met Malchut de Ein Sof (van Oneindigheid), omdat wij de delen ervan zijn. Dit betekent, dat we het verlangen moeten hebben om te handelen zoals Malchut handelt, dat we de Gastheer vreugde willen brengen, net zoals Hij ons vreugde wil brengen. We moeten Malchut de Ein Sof nooit vergeten, omdat we in dit punt gevat zijn en er permanent in bestaan.

Het maakt niet uit waar ik ben (alleen, in de groep of tijdens disseminatie). Ik ben altijd in het punt van Malchut de Ein Sof, dat besloot een gever te zijn, zoals de gast in relatie tot de Gastheer. Daarom moeten we ons hechten aan dit punt en maakt het daarbij niet uit waar we mee bezig zijn. Alles wat we doen, doen we om Hem vreugde te geven, precies zoals Hij ons vreugde geeft.

Maar hoe weet ik dat Hij mij genot geeft? Daar, in dit punt, onthulde Malchut het. En als ik ernaar streef, zal ik mij er deel van voelen en zal ik dit ook onthullen.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/19/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat zou mijn rol in de groep moeten zijn? Zeir Anpin of Malchut? Of beide?

Antwoord: Je moet je vrienden met al je kracht vervullen. Dit is het allereerste gebod van de Torah: “Heb je naaste lief als jezelf”. Ik ben niet Malchut, ik ben Zeir Anpin. Mijn enige wens is om verlangens van anderen te ontvangen en ze te vervullen.

Wie vertegenwoordigt dan Malchut? Ik speel de rol van Malchut met betrekking tot mijn vrienden, met de bedoeling om van hen de kracht van geven te ontvangen. Dit is een ander kanaal van onderlinge verbinding. Ik ontvang van hen de kracht om een gever te zijn en dan stijg ik boven hen uit om aan hen te geven. De cellen in het lichaam reageren op dezelfde manier: iedere cel ontvangt van de andere cellen en geeft aan ze.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/27/2011, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan ik voorkomen, dat ik mij trots voel, omdat ik gevend ben naar de Schepper toe?

Antwoord: Het enige waarover je je trots kunt voelen is, dat je steun van Boven hebt ontvangen, zodat je in staat was om de moeilijkheden te overwinnen, dat wil zeggen: je ego. Met andere woorden: je mag trots zijn op de Schepper, het Licht, op Zijn hulp, maar niet op jezelf!

Wat hebben wij? Niets! Onze verlangens en onze daden zijn niet van ons, noch het Licht. Zelfs het gebed is niet van ons, maar we ontvangen het van onze omgeving. Daarom: hoe verder we komen, hoe minder we ontvangen en hoe dankbaarder we zijn.

En als we terugkeren naar Malchut van de wereld van Oneindigheid, ontvangen we hetzelfde Licht van Nefesh de Nefesh, dat in zijn oorspronkelijke staat in Malchut aanwezig was. Maar wij versterken de intensiteit ervan “613” keer door middel van onze dankbaarheid, door wat we aan goeds bereikt hebben en doordat we de Grootheid van de Gever ervaren.

Maar het Licht zelf verandert niet, omdat het niet gebonden is aan een maat. Het Licht zelf blijft Nefesh de Nefesh, slechts een gering Licht. Wij veranderen het in een grote vlam.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/15/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Wat moet ik doen als ik mezelf in gedachten kan wegcijferen, maar het heel moeilijk voor me is om het ook in de praktijk te doen?

Antwoord: Dat is onmogelijk! Als ik mezelf in gedachten werkelijk wegcijfer, doe ik het ook in mijn daden. Daden zijn de uitkomst van de intentie.

Maar als ik nog niet zo ver ben, dat ik het definitieve besluit heb genomen om mezelf weg te cijferen, ben ik ook nog niet in staat om dit besluit uit te voeren en dan lieg ik alleen maar naar mezelf, als ik denk dat ik mijzelf in gedachten wegcijfer.

Als we zien, dat een groep na een onenigheid, niet tot eenheid komt vóór de volgende ruzie, is dit een teken, dat de groepsleden zich niet kunnen wegcijferen ten aanzien van elkaar en zo hebben ze geen enkele kans om spiritualiteit te bereiken.

Door zelfanalyse en door pogingen te ondernemen om het egoïsme tegenover de vrienden, innerlijk en uiterlijk, uit te schakelen, zijn we al bezig met spiritueel werk. De spirituele wereld kan in de praktijk alleen aan ons onthuld worden als we ons egoïsme volkomen buiten beschouwing laten, al naargelang het niveau waarop we ons nu bevinden.

Als je nu bereikt, dat je jezelf eerlijk kunt wegcijferen ten opzichte van iedereen, zul je zonder twijfel gaan voelen, dat je in de spirituele werkelijkheid bent, in de eigenschap van geven, tot op zekere hoogte verenigd met de Schepper!

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/17/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Stel je niet voor dat de Schepper ergens ver weg is, in ver verwijderde werelden, afgescheiden van jou. Alles bestaat alleen in ons verlangen, alles wordt in ons onthuld.

Het lijkt voor ons zo, dat de hele werkelijkheid, behalve wijzelf, ergens buiten ons bestaat en verdeeld is in de lagen van de levenloze, plantaardige, dierlijke en sprekende natuur, dichterbij ons of verder weg. Maar dit alles bestaat in ons verlangen.

Het lijkt voor een mens alleen maar zo, dat dit alles niet aan hem toebehoort, alsof het buiten hem staat en deze verwarring is hem met een bedoeling gegeven, als een gevolg van het breken. Maar als hij begint te werken aan het bereiken van geven, begint hij deze delen van het universum – de levenloze natuur, planten, dieren en mensen – die hem vreemd toe schenen en zich buiten hem leken te bevinden, langzamerhand te voelen, in de mate van zijn bereidheid om te geven en zijn egoïsme op te offeren.

Het blijkt dat alles hem toebehoort en het leek alleen maar vreemd voor hem vanwege zijn verstoorde waarneming.

Op deze wijze laat de Schepper een mens ontwaken, doordat Hij hem steeds weer oproept en hem elke keer weer aanzet tot wakker worden, zo wordt een mens gevoeliger om te reageren vanuit geven. Hij moet alleen de instructies nauwkeuriger uitvoeren. Daarom heet de Torah een “Instructie” (Oraa), op die manier kunnen we alle mogelijkheden die ons in deze wereld gegeven zijn (de leraar, de studie en de groep) gebruiken en vooruit komen.

Het maakt niet uit dat iemand niet begrijpt wat hij doet of alleen maar, als een klein kind, probeert het spel te spelen. Als hij er werkelijk naar verlangt spiritualiteit te bereiken en bereid is om zichzelf weg te cijferen voor de leraar, de groep en de studie om met de hulp daarvan te veranderen en kneedbaar klei te worden in hun handen, zal hij de veranderingen, die in hem plaatsvinden, gaan voelen.

Een mens weet niet waar ze vandaan komen. Kabbalisten zeggen dat ze van het Omgevende Licht komen. Maar we nemen het Omgevende Licht niet waar, omdat het niet het Innerlijke Licht wordt en we merken de invloed ervan alleen door de resultaten. We beginnen plotseling meer te begrijpen en te voelen: we worden voorbereid om dichter bij geven te komen, bij de leraar en de groep.

Zo werkt het Omgevende Licht en alles hangt van onze gevoeligheid af voor de veranderingen, die voor ons nodig zijn. Ik moet het verlangen hebben, dat ze onmiddellijk in mij plaats vinden, in mijn verlangen, mijn verlangen naar het beeld van de Schepper, dat het beeld van de Gever zich in mij kleedt en dat ik genot ontvang van het verkrijgen van een vorm van geven.

En zo zal ik verbondenheid bereiken: Ik zal voelen hoe ik samensmelt met de Schepper in mij. Dan verbind ik mij met de Schepper en besta ik in Hem en de Schepper bestaat in mij. Daarom is Zijn Naam: Schepper, Bo-Reh: “Kom en Zie”.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/8/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritualiteit, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Waar zouden we allemaal met elkaar aan moeten denken, de hele wereldgroep, als we een “Unity Day” (Dag van Eenheid) hebben? Hoe kunnen we ons verenigen?

Antwoord: Ieder mens moet naar de diepte van zijn wezen gaan en daar het koord voelen, dat hem met anderen verbindt, het innerlijk netwerk dat tussen ons bestaat. Bovendien kan het gaan over mensen die in deze wereld zijn en over hen, die niet langer hier zijn, want dit is een netwerk tussen verlangens, tussen zielen en niet tussen fysieke lichamen.

Baal HaSulam en alle grote Kabbalisten van de afgelopen duizenden jaren zijn hier, in deze verbinding. Ze zijn allen samen met ons, ingebed in ons gezamenlijke netwerk. Wij zijn met miljoenen op het ogenblik, maar in werkelijkheid zijn we met nog veel meer, omdat al deze zielen, door de gehele geschiedenis van de mensheid heen, bij ons zijn met een totaal van honderden miljoenen zielen. En zij vormen allen samen een enorm grote, spirituele kracht.

Als we ons met elkaar willen verbinden in dit netwerk, zullen we elkaar natuurlijk niet alleen beïnvloeden en een deel worden van dit netwerk, zodat ieder dit zal verkrijgen voor zijn eigen spirituele groei, maar we zullen eveneens alle mensen op aarde beïnvloeden, zij zullen, zonder dat ze het voelen, er onbewust op afgestemd raken. We zullen hen wakker gaan maken.

Laten we daarom beginnen om met elkaar de overeenstemming te bereiken, dat we ernaar verlangen onze gezamenlijke verbinding duidelijk te voelen.

From the lecture on Unity Day, 6/26/11

Filed under: Collectieve Ziel, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel, Spiritualiteit - Geen reacties→

Baal HaSulam, “Matan Torah (Het Geven van de Torah)”: Dus dat schepsel ontwikkelt zich en komt verder via de niveaus van de hierboven besproken verrukkingen, totdat het alle overblijfselen van eigenliefde verliest en alle geboden zich in zijn lichaam openen en hij al zijn daden uitsluitend uitvoert om te geven, zelfs de noodzakelijke dingen die hij ontvangt vloeien in de richting van geven, op die manier kan hij geven. Daarom zeggen onze wijzen: “De geboden werden alleen gegeven om de mensen te zuiveren.”

Door het principe “heb je vriend lief als jezelf”, komen we aan het einde van het pad: tot verbondenheid. Of we het nu willen of niet, dit moeten we bereiken. Onze vrije keus bestaat eruit dat we snel verder kunnen komen, dit kunnen we doen door een goed gebruik te maken van onze omgeving. Anders zal de natuur ons vooruit duwen en ons er zo toe dwingen – en dan willen we, hoe dan ook, sneller vooruitkomen dan de natuur.

Hoe komen we verder? We komen verder door onze innerlijke ontwikkeling. Hoe gebeurt dat? Het vindt plaats door “de Torah en de geboden”, namelijk door de methode van correctie, waarmee we onszelf moeten zuiveren. Natuurlijk spreken we niet over uiterlijke acties van deze wereld. Baal HaSulam haalt een citaat aan uit de Gemara om ons dit duidelijk te maken: Er wordt namelijk van ons gevraagd om de innerlijke correctie van onze eigenschappen waar te maken. Dit betekent, dat onze onderlinge verhoudingen uitsluitend op geven gericht moeten zijn, op hetzelfde niveau als dat van de Schepper.

Hoe kunnen we dat bereiken? Dat gebeurt in fasen. Eerst weet een mens niets, als een kind dat net begint te groeien. Dan krijgt hij langzamerhand uitleg en hij begrijpt steeds meer. Uiteindelijk hangt alles van de omgeving af, van uitleg, inspanningen die verricht worden tijdens zijn ontwikkeling en van zijn eigen inspanningen als hij de toegewezen taken uitvoert.

De essentie is, dat een mens wordt geleerd om in zijn omgeving te zijn en deze correct te gebruiken, volgens het principe: “Ik schiep de kwade neiging en Ik schiep de Torah als een kruid”. De kwade neiging wordt namelijk in de omgeving ontdekt, er is geen andere mogelijkheid.

Daarnaast is de Torah als “een kruid” vereist, namelijk: het Licht dat Corrigeert. Een mens voelt het kwaad met betrekking tot het Licht. Het Licht legt mijn vaten open en ik vraag of ze gecorrigeerd worden. Dan vult het Licht ze.

Zo komt een mens, stap na stap, tot correctie.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/27/2011, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→