Een workshop is een Partzuf dat wij bouwen door onze onderlinge verbinding en met name daarin voelen wij de spirituele wereld. Als wij deze Partzuf niet bouwen, voelen we niets. Dit is onze gezamenlijke Partzuf waarover de wijsheid van Kabbalah spreekt: Rosh, Toch, Sof, tien Sefirot, enz.

Wanneer tien mensen zich wegcijferen ten opzichte van elkaar en over een of ander onderwerp gaan praten, scheppen ze een onderlinge verbinding. Als zij het probleem naar deze verbinding brengen, worden zij boven het probleem opgeheven en op deze manier vinden zij de oplossing, maar dan op spiritueel niveau. Met name de verbinding en niet de poging om verstandig te zijn, moet leiden tot het juiste besluit.

Wij hebben dit echter nog niet bereikt, want in de groepen is de communicatie tussen mensen nog niet goed. Ik stel een vraag en jullie beginnen je er in te verdiepen in plaats van je daarboven met elkaar te verbinden. De verbinding is namelijk belangrijker dan de vraag zelf.

Jullie willen het antwoord door middel van jullie intellect vinden. Maar het is juist nodig om het vanuit de verbinding te vinden. Besteed daarom geen aandacht aan de vraag zelf. Als jullie je op de juiste wijze met elkaar verbinden, zullen jullie een antwoord vinden zonder uitgebreid te hoeven zoeken en te filosoferen.

Filed under: Conventies, Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk, Workshops - Geen reacties→

De hoofdzaak is dat we het allerbelangrijkste niet vergeten: We moeten alle onderscheidingen, alle vragen en alle excuses alleen toeschrijven aan de verbinding met de groep. Al het overige behoort tot de fysieke wereld. Ik denk misschien aan verheven dingen, maar dat is niet van belang want het heeft niets met spiritualiteit te maken. Er behoort slechts één ding tot spiritualiteit: mijn verbinding met de groep en dit noemen we de vorm van het embryo. Dit is het enige wat tot spiritualiteit behoort en het is het enige wat een vorm om te geven aanneemt, alleen dit en niets anders!

Daarom vraag ik, luister ik en denk ik na over sommige vragen in de workshop, maar er moet maar één aandachtspunt in mijn gedachten aanwezig zijn: mijn huidige verbinding met de groep, de stijl ervan, de manier waarop. Dit noemen we ‘een vorm’ en het is op het ogenblik het allerbelangrijkste voor mij. Het enige waar ik elk moment voor zorg is mijn verbinding met de groep waardoor de vorm van mijn spirituele Partzuf, de afmeting ervan, enz. wordt bepaald.

Het maakt niet uit waarover we discussiëren, dit is het enige waar ik over denk. Deze verbinding is belangrijker dan wat dan ook, zoals de placenta en de navelstreng belangrijk zijn voor het embryo, dit is het enige wat telt. Het betekent dat we voortdurend deel moeten uitmaken van de Bron en het resultaat daarvan is dat de stabiliserende kracht en de vertragende kracht alleen afgemeten worden ten aanzien van dit ene onderscheid: mijn verbinding met de groep. We moeten niet vergeten dat je – als je dit nalaat – als het ware in de lucht hangt en je bezighoudt met abstracte filosofie in plaats van met specifieke verduidelijkingen.

From the Unity Workshop 2/18/2014

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Als ik tijdens een workshop naar een vriend luister, ben ik zonder enige twijfel of kritiek ondergedompeld in zijn woorden. Wat hij zegt, ervaar ik als de belangrijkste mening en ik wil er helemaal in opgenomen worden, me er zodanig mee verbinden dat het nu mijn eigen mening wordt. Ik wil dat zijn woorden mijn hart raken en ze bespelen alsof het snaren zijn.

Zo verhoud ik mij tot iedereen die spreekt. Ik bekritiseer op geen enkele manier wat hij zegt, het enige wat ik wil, is opgenomen worden in dezelfde gedachte. Wij openen ons naar elkaar en we zijn volkomen oprecht als we van hart tot hart spreken. Iedereen probeert om zijn kritiek te annuleren zodat er geen hindernissen zullen zijn die de woorden van de vrienden blokkeren, maar de woorden regelrecht mijn hart in kunnen gaan alsof ik ze zelf uitspreek, in een volkomen vertrouwen dat ze juist zijn.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/14/14, Workshop

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Er staat geschreven: “Een man en een vrouw, de Goddelijke Aanwezigheid tussen hen.” Wie zijn deze man en vrouw? In de spirituele wereld is alles van een specifieke functie afhankelijk: de ene keer geef ik, de andere keer ontvang ik. Om te kunnen geven, moet ik ook kunnen ontvangen en om te kunnen ontvangen, moet ik ook geven.

Hieruit blijkt dat ieder van ons de ene keer geeft en de andere keer ontvangt, dus ofwel de mannelijke ofwel de vrouwelijke functie uitoefent. Op deze manier wordt waar gemaakt: “Een man en een vrouw, de Goddelijke Aanwezigheid tussen hen.” Als wij deze wederzijdse verbinding hebben, wordt de Schepper te midden van ons onthuld. Binnen deze doorgeefkanalen van ontvangen en geven, bouwen wij de gelijkenis met de Schepper (Bore), namelijk ‘kom en zie’ (Bo-re).

Als wij onderling de juiste verhouding bouwen volgens de wet van gelijkheid van vorm, komt dit verbindingskanaal tot leven, krijgt het vitaliteit. Van ons wordt alleen gevraagd om ons in te spannen zodat het kan gebeuren en als wij dat doen, zullen we ontdekken dat het kanaal levend is.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/16/14, Workshop

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Schepping, Spiritueel Werk - Geen reacties→

De manier om uit de crisis (ons ego) te komen, namelijk de methode van Integrale Educatie, bestaat uit negen fasen, stadia, lessen.

Fase één: Introductie van het concept Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar) waardoor we gaan begrijpen dat eenheid iets wonderbaarlijks is.

Fase twee: Overwinning van de weerstand van het ego met behulp van een krachtige omgeving.

Fase drie: Verduidelijking van het concept: het midden van de groep, de ‘frambozenbol’.

Het midden van de groep betekent niet dat het gaat over een positieve houding ten opzichte van de vrienden en bereidheid om elkaar te helpen. De ‘frambozenbol’ betekent dat ik absoluut niet meer op een persoonlijke manier met anderen omga. Dit betekent dat we vrij lijken te zijn van onze uiterlijke kenmerken, onze buitenkant, ons lichaam, onze botten en van alle innerlijke kenmerken. Alleen de vonk blijft van ons over, de Reshimo (de spirituele herinnering). Van een ieder van ons blijft alleen de Reshimo over, namelijk de innerlijke spiritualiteit, het diepe verlangen naar verbinding.

Ik zie geen gezichten meer en als ik ze wel zie, moet ik aan mezelf werken zodat ik ze niet meer zie. Wat ik van mijn vrienden zie, is hun vastberadenheid en hun inspanning om verbinding te bereiken. Het enige spirituele deel is de gebroken Reshimo die ontdekt wordt en de inspanning van de vriend om verbinding te bereiken, om deze terug te brengen naar de gecorrigeerde staat, ondanks deze Reshimo.

We zien nu dus helemaal geen gezichten meer, geen persoonlijke eigenschappen, geen geslacht, geen gedrag of gewoonten die mensen kunnen hebben. Als ik nog verschillen vaststel in de verhoudingen van de vrienden tot elkaar, is het geen groep. In de groep is iedereen gelijk, dit betekent dat ik geen enkel onderling verschil waarneem. Ik zie alle vrienden als Reshimot en inspanningen om verbinding te bereiken.

Hier begint de derde les over de ‘frambozenbol’. Deze fase is voltooid als iedereen zich in één concept verbindt, boven zichzelf uitstijgt, verbinding bereikt en daarin de oplossing ontdekt die niemand eerder had gevonden. Dit wordt het hogere ‘alomvattende’ genoemd. Het is al een stap voorwaarts waarbij Keter van het lagere niveau Malchut van een hoger niveau wordt.

Deze staat noemen we de ‘frambozenbol’ waarin alle vonken, de Reshimot, gesmolten zijn en tot één geheel zijn geworden zoals druppels water die samen één grote druppel worden.

Ik zag eens een verslag van een ruimtestation waarin er geen zwaartekracht bestond en men te maken had met een lek. De astronaut hield er een emmer bij en toen hij de vloeistof er uit schudde, leek het op één enorm grote, kosmische druppel met een doorsnede van een halve meter die door de oppervlakte spanning bijeen gehouden werd en door de krachten van de gezamenlijke moleculaire samenwerking die alle moleculen bijeen houdt.

We moeten inzien dat wij in onze ‘frambozenbol’ hetzelfde doen. We bevinden ons in een ruimte waarin we al onze krachten ondergeschikt maken en één bol van eenheid bouwen. Natuurlijk moeten wij dit constant onderhouden, want er zijn voortdurend verstoringen die ten aanzien van eenheid optreden. Wij vechten voor eenheid omdat wij ons leven willen voortzetten en omdat onze ‘frambozenbol’ het begin vormt van de spirituele ladder.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 01/02/14, Lesson on the Topic: “9 Steps”

Filed under: Arvut, Conventies, Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat is het verschil tussen eenwording (Brit) en garant staan voor elkaar (Arvut)?

Antwoord: Eenwording is een voorbereidende verbinding die vooraf gaat aan garant staan voor elkaar, wanneer we het erover eens zijn geworden dat we ons met elkaar willen verbinden.

Wederzijdse garantie is een staat waarin we elkaars verlangens binnengaan en daarin samenwerken: Ik werk met jouw verlangens en jij met de mijne en wij geven elkaar volledige wederzijdse steun.

Ik sta borg voor jou en neem jou onder mijn hoede, ik denk niet aan mezelf maar over hoe ik jou kan voorzien van al mijn middelen. En jij ziet wat ik nodig heb en denkt erover na hoe je voor mij kunt zorgen met jouw middelen.

Deze wederzijdse steun, wanneer wij de verlangens van elkaar vervullen, noemen we garant staan voor elkaar. Aanvankelijk wordt dit gekenmerkt door het bouwen aan eenwording: er wordt een overeenkomst getekend met het doel om dit verder te realiseren. In principe werken beide samen.

From the Talk about Group and Dissemination 10/23/13

Filed under: Arvut, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Filed under: Eenheid, Israel, Jodendom, Spiritueel Werk, video - Geen reacties→

Nu wij ons in alle landen ter wereld met speciale disseminatie bezighouden onder het gewone publiek, wil ik hierover graag een aantal heel serieuze dingen zeggen.

Onze acties in alle lagen van de maatschappij moeten maar één doel voor ogen hebben: onze eenheid, zodat wij voelen dat wij innerlijk nauw met elkaar verbonden zijn en elkaar nodig hebben.

Als er aan deze voorwaarde is voldaan, is naar buiten gaan positief, noodzakelijk en effectief. Als naar buiten gaan ons verdeelt, als we daardoor onderlinge warmte verliezen en we van elkaar afgescheiden raken, moeten we ermee stoppen omdat het belangrijkste voor ons eruit bestaat om een centrum van de groep te creëren waarin we de Schepper gaan voelen, anders heeft disseminatie geen zin. Wij kunnen de massa alleen bereiken als wij het spirituele vat, de spirituele kli, vormen, de plaats waar de Schepper wordt onthuld.

We hebben jarenlang gestudeerd en het resultaat van deze studie, waarbij we – vrij passief – met elkaar aan het werk waren en in disseminatie, was voornamelijk gefocused op de verspreiding van ons materiaal online, we deden innerlijk werk. Nu hebben we een zeker punt van verzadiging bereikt en we kunnen niet verder. We kunnen onderling niet een zodanige verdichting opbouwen dat er een zekere gelijkenis met de Schepper zichtbaar wordt, dat we dus boven ons egoïsme uitstijgen.

Dan doet het volgende probleem zich voor: hoe kunnen we ons verenigen? Daarom trekken we erop uit naar de massa. Tenslotte is ons voornaamste doel eenheid, Arvut (wederzijdse verantwoordelijkheid) bereiken, een zodanige verbinding in de groep dat wij daardoor komen tot het eerste kleine begin van gelijkvormigheid aan de Schepper op het eerste spirituele niveau.

We staan nog op de grond en tillen onze voet op, we willen naar het eerste spirituele niveau, maar het lukt ons niet, we hebben een duwtje nodig. Om aangespoord te worden, gaan we naar de wijde kringen van de maatschappij, naar bibliotheken, scholen, universiteiten, talloze educatieve en overige instellingen, we dissemineren in de breedte. Wij streven ernaar om de verlangens van de massa in ons op te nemen en daarmee allerlei vormen van de crisis, die zich nu zo snel ontwikkelen in de wereld, te overwinnen.

We mogen dus zeker niet vergeten dat het allerbelangrijkste eruit bestaat dat we het centrum van de groep creëren waarin we de manifestatie van de Schepper verwachten. Dit is de eerste trede van de ladder. Zijn eerste manifestatie temidden van ons, in ons.

Wat we ook doen, ongeacht de vorm die we toepassen bij externe disseminatie, waarbij we gebruik maken van allerlei mogelijkheden, we moeten aan elke actie altijd veel aandacht besteden en deze analyseren ten aanzien van het nut voor de algehele eenheid. Alleen dan kunnen we besluiten of het de moeite waard is om iets wel of niet te gaan doen. De innerlijke eenheid moet bepalend zijn voor ons naar buiten gaan, de wereld in: het soort werk, de manier waarop, de mogelijkheden en de mensen die deze of een andere activiteit uitvoeren.

From a Talk About the Dissemination 10/17/13

Filed under: Disseminatie, Eenheid, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen de vrienden elkaar steunen als ze zich in een neerwaartse staat bevinden?

Antwoord: De vrienden kunnen elkaar alleen door middel van de Schepper steunen. Wij zijn niet met elkaar verbonden. Vanaf het moment dat het gebroken verlangen om te ontvangen werd onthuld, hebben we geen directe verbinding meer met elkaar. Maar de Schepper vult de leegte tussen ons.

Alleen Hij verbindt ons met elkaar. Wij zullen nooit meer op dezelfde manier verbonden zijn als toen we samen waren als druppels water die in één enkele druppel waren opgenomen. De Schepper betreedt de leegte tussen ons als de kracht van wederzijds geven, de kracht van ontvangen is daar ook aanwezig, de klipa. Zo wordt de intensiteit van de verbinding tussen ons 620 keer sterker dan voorheen.

Immers, zowel de kracht van de klipa – het verlangen om te ontvangen – als de kracht van het Licht moeten samenwerken, zodat wij ons met elkaar zullen verbinden en dezelfde eenheid zullen bereiken als in Adam HaRishon (de eerste mens), toen hij één ziel, één kli (vat), zonder innerlijke breuken was. Nu moeten we onze stukken aan elkaar lijmen. Elk ervan is 620 maal groter geworden door het ego, maar we moeten ze toch aan elkaar lijmen. Dit betekent dat er een ziel, een kli, van een totaal nieuwe intensiteit wordt gecreëerd.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/16/13, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Schepper, Schepping, Verbinding - Geen reacties→

MAN is een gebed, een daad die voortkomt uit het verlangen en niet uit het verstand. Het wordt geboren door het verlangen van Bina en Malchut die samenwerken. Wij moeten dit gebed naar Boven brengen, dit betekent dat wij tot het besluit moeten komen dat dit voor ons het belangrijkste is. Dit is de betekenis van ‘naar Boven brengen’.

De gehele meetschaal bevindt zich in mij. In mij leven talloze verschillende vragen en verlangens die ik min of meer indeel op basis van voorkeur, waarbij ik sommige belangijker en andere minder belangrijk vind. Boven dit alles moet echter de kracht van eenheid zijn waarin ik de Schepper wil onthullen om Hem vreugde te geven.

Als ik al mijn handelingen, verlangens en impulsen zo hanteer dat deze eenheid voor mij het belangrijkste is geworden, betekent dit dat ik MAN laat opstijgen. De behoefte aan eenheid, correctie en onthulling van de Schepper – om Hem vreugde te geven – is dan het belangrijkste voor mij, dat komt op de eerste plaats. Dit wordt een ‘opstijging’ genoemd.

Deze dringende vraag stuur ik niet via een mail of een SMS naar een ver verwijderde ster. Alle werelden bevinden zich in de mens. Daar begint alles, wordt het gerealiseerd en wordt het bewust. Daarom moet ik in mezelf alles goed op orde brengen door al mijn verlangens op één lijn te rangschikken, volgens een duidelijke prioriteitenschaal, de zuiver materiële zaken: voedsel, seks, gezin, welvaart, eer en kennis en de zaken die enigszins los staan van deze wereld. Helemaal bovenaan de top van deze ladder van prioriteiten moet mijn verlangen staan om de Schepper vreugde te brengen door onze verbinding, door Hem de gelegenheid te bieden om zich nu in ons te onthullen.

MAN is ‘Mayin Nukvin’ (vrouwelijk water). Water is Bina en de vrouw, Nukva is Malchut. Ik voeg in een gebed Bina en Malchut samen, met andere woorden: ik verbind de verlangens met elkaar, delen van Malchut, met het water, genade – Hesed, de eigenschap van Bina. Ik wil dat deze vorm als één geheel bestaat. Ik breng dit verzoek naar Boven en ik wil met anderen verbonden worden door de eigenschap van genade, Bina, de eigenschap van geven.

Daarom wordt mijn verzoek ‘vrouwelijk water’, MAN genoemd. Ik verhef het. Dit betekent dat dit voor mij het allerbelangrijkste is en als ik probeer om dit verlangen in mijn hart te blijven dragen en het op alle mogelijke manieren in zijn volle diepte wakker te houden, wordt het een gebed genoemd, het verheffen van MAN.

In de mate waarin ik mij inspan om dit te volbrengen, beïnvloedt het Corrigerende Licht mij en maakt het mij bewust van verschillende staten in mezelf: gedachten en gevoelens ten gunste van verbinding en ertegen, ten gunste van geven en ertegen. Op deze manier wordt er geprobeerd om mij wakker te schudden en mij door verschillende staten heen te leiden zodat ik meer begrijp en voel en ervaringen opdoe. Zo word ik mij langzamerhand bewust van wat het waarachtige gebed is, MAN.

Op dit pad moet ik door frustratie heengaan, ongeduld, angst om te mislukken en het gevoel dat ik niet begrijp wat voor succes ik eigenlijk verwacht: voor mijzelf of om de Schepper vreugde te geven. Op dit punt helpt het om het hele universum – de gehele minerale, vegetatieve, en animale natuur en mensen – als mijn eigen verlangens te zien die van mij afgebroken zijn door het breken van de kelim (vaten) en uit mijn bewustzijn zijn verdwenen.

Nu zie ik dit alles voor mij en moet ik het door eigen inspanning met mezelf verbinden, hoewel het zich allemaal buiten mij lijkt te bevinden. Ik moet proberen om mij ertoe te verhouden alsof dit alles zich in mezelf bevindt. Dan zullen mijn inspanningen ook een gebed genoemd worden, MAN.

Als ik op deze manier werk aan mijn correcte waarneming van de werkelijkheid en alle delen met elkaar verbind door middel van de eigenschap van genade, breng ik de gemeenschappelijke kli (vat) steeds dichter bij de oorspronkelijke vorm, met andere woorden: bij de gecorrigeerde staat als één geheel.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/15/13, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→