Als we hebben gevoeld dat er in de Conventie iets ontbrak, kwam dat alleen omdat wij er nog niet klaar voor waren en daar moeten we nu aan werken. Dat betekent dat wij het gevoel van verbinding tussen ons met kracht moeten terughalen om de Schepper (het Licht) in deze verbinding te ontdekken. Dus beide middelen, de groep en de Torah (het Licht) zullen ons naar de Schepper brengen, volgens de regel: Israel, de Torah en de Schepper zijn Eén.

Het punt is dat men in het oude Babylon Aramees sprak, dat sindsdien parallel is aan Hebreeuws. Hebreeuws en Aramees komen uit dezelfde oorsprong voort en het zijn twee tegengestelde talen. De ene taal verschaft de informatie via de kelim (vaten) en de andere via het Licht: Aramees doet dit via de kelim, de verlangens, terwijl Hebreeuws het doet via dat wat de kelim vult. Er bestaat niets anders dan deze twee eigenschappen, dus deze twee talen zijn parallel aan elkaar.

De Babylonische Talmud, die tegenwoordig door iedereen bestudeerd wordt, is in het Aramees geschreven, want hierin gaat het over de correctie van de kelim. De hele Talmud is een systeem dat gaat over de correctie van de kelim, de verlangens en beschrijft de levenloze, vegetatieve en animale natuur van deze verlangens. De Torah echter – dit woord is afkomstig van het woord ‘Licht’ – is in het Hebreeuws geschreven, want de Torah komt van Boven. Dit betekent dat de Talmud van beneden komt en de Torah van Boven.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, “Faith Above Reason”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Hebreeuws, Innerlijk Werk, Kelim, Licht, Torah - Geen reacties→

Wij moeten begrijpen dat een neergang een aanduiding is van de onthulling van de ziekte, de onthulling van het kwaad. We spreken over het kwaad als we geen verbinding met de Schepper hebben, Hij is verborgen in onze omgeving, in de groep van het spirituele commando. Onze inspanningen om terug te keren naar het eerdere gevoel van eenheid moeten op de Schepper gericht worden en niet alleen op onze verbinding.

De Schepper was afwezig in onze intentie. We dachten dat we ons eenvoudigweg met elkaar konden verbinden en zo alles konden bereiken. We hebben de laatste schakel in deze ketting verloren: de Schepper. We moeten nu de nadruk leggen op deze belangrijkste component, weergegeven in: ‘Israel, de Torah en de Schepper’, en ons realiseren hoe belangrijk dit is, want zonder dit is er geen Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar) en geen verbond, zonder dit kan er niets bestaan!

Nu hebben we de mogelijkheid om die ene, belangrijkste, ontbrekende component, die alles draagt, te voelen. Daarom moeten we langzamerhand het gevoel van eenheid kwijtraken en een steeds grotere neergang ervaren, alleen om ons te realiseren hoezeer we de Hogere Kracht nodig hebben die verantwoordelijk is voor onze verbinding en alles bestuurt. Als we aan de Schepper denken, behoren we Hem toe, Hij zorgt voor alles en zal er voor zorgen dat wij zijn Heiligheid niet zullen verlaten.

Er staat geschreven: “Voor mijn broeders en mijn vrienden zal ik spreken over vrede.” Enerzijds bid ik of de Schepper mij wil helpen met mijn broeders, anderzijds werk ik samen met mijn broeders om de Schepper te onthullen, Hem te bereiken en Hem vreugde te brengen. Dit betekent dat ik mij bezorgd maak over de kli (vessel) én over dat wat de kli vult.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/18/13, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gebed, Groepswerk, Grootheid van de Schepper, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Al ons werk bestaat uit innerlijke concentratie omdat de uiterlijke wereld niet verandert, hoe graag we dat ook willen. De werkelijkheid wordt alleen bepaald door de manier waarop wij deze in ons waarnemen en is volkomen afhankelijk van de eigenschappen van een mens. Een mens verandert en daardoor ziet hij in de werkelijkheid, die hij voorheen waarnam door middel van zijn vijf zintuigen, andere verbindingen in onze wereld, een nieuwe werkelijkheid, de aanwezigheid van de Hogere Kracht. Langzamerhand wordt deze Kracht voor hem enorm groot en ziet hij dat deze Kracht alles bestuurt en de gehele werkelijkheid in stand houdt.

Maar nu zien en merken we dat niet. Dit is het enige wat verandert totdat deze aardse werkelijkheid volledig verdwijnt bij de dood van het lichaam en alleen de spirituele werkelijkheid overblijft. Alles hangt af van de mate waarin wij veranderen van een mens die ‘voelt’ naar een mens die ‘gelooft’.

Het verschil tussen deze twee wordt bepaald door de instrumenten waarmee wij werken. Als wij de werkelijkheid waarnemen vanuit het verlangen om te genieten, spreken we over een mens van gevoel en als wij waarnemen vanuit het verlangen om te geven, spreken we over een mens van geloof. In beide gevallen spreken we echter over gevoelens. Geloof is ook een gevoel, maar alleen in het Terugkerend Licht, in het verlangen dat gericht is op geven in plaats van op ontvangen,

Als een mens de afstand voelt tussen zichzelf en de Schepper betekent dat, dat hij gevoeliger instrumenten (kelim) heeft gekregen om zijn verhouding tot de Schepper te meten. Nog maar een paar dagen geleden voelden we ons tijdens de Conventie meer met elkaar verbonden en wel zodanig dat we als mens opgingen in het gemeenschapsgevoel. De allesoverheersende kracht en inspiratie hield de mens vast en daardoor was hij in staat om zichzelf niet meer te voelen.

Maar dit kan gebeuren bij elk vrolijk enthousiasme, als veel mensen met elkaar verbonden zijn door één idee, één mening, gedachte, doel en bedoeling, als ze samen zijn en zo hun eenheid voelen. Waarin verschilt onze situatie van die van anderen? Om dat verschil te ervaren, wordt ons nu een gevoel van neergang gegeven dat ons verwijdert van de lichte staat. Wij voelen dat we in deze situatie iets missen om deze staat te laten voortbestaan.

Wij kunnen deze staat zelf niet in stand houden, dit vraagt de aanwezigheid van een nieuwe kracht, een nieuwe werkelijkheid die zich op een hoger niveau bevindt dan wij zijn. Dit gevoel van vervreemding betekent dat onze verlangens, de middelen waarmee wij waarnemen, zich hebben uitgebreid naar een nieuwe diepte en wijdte, dat de innerlijke gevoeligheid van deze verlangens is toegenomen en ook dat wij een sterkere externe kracht hebben verkregen.

En zo zien we dat we hier niet mee om kunnen gaan. We lijken ondergedompeld te zijn in een uitgestrekte zee van gevoelens die na de Conventie overgebleven zijn, langzamerhand afkoelen en spoedig volledig zullen bevriezen. We kunnen hieraan geen halt toeroepen. De tendens is duidelijk, maar het is niet duidelijk hoe we hier weerstand aan kunnen bieden.

Allereerst moet het ons duidelijk zijn dat dit een natuurlijke tendens is en je moet proberen om jezelf hiertegen te beschermen, dit te stoppen en zo krachtig mogelijk te strijden tegen deze afkoeling, om daardoor deze verwijdering scherper waar te kunnen nemen en te proberen om het voorgaande warme gevoel zo veel mogelijk te behouden!

Ondanks al onze inspanningen zien we echter dat we hiertoe niet in staat zijn. We controleren onze staat, we vergelijken hoe deze van dag tot dag verschilt en we begrijpen dat onze inspiratie langzamerhand vermindert. Soms komen de gedachten aan eenheid weer terug en daarna verdwijnen ze onmiddellijk weer. Vandaag zijn we zelfs nog verder van die gedachten verwijderd dan gisteren.

Maar als we voelen dat we verwijderd zijn van de grote Koning, moeten we ons realiseren dat er geen sprake is van echte vervreemding, maar dat dit eenvoudigweg betekent dat de Schepper de mate van gevoeligheid voor de staat waarin de mens zich bevindt, versterkt en het verlangen van de mens kwalitatief en kwantitatief vergroot. Dan voelt een mens dat hij – in dezelfde staat – iets mist.

In feite bevinden we ons nog steeds in dezelfde staat want er verdwijnt niets in spiritualiteit. Maar in elke volgende staat missen we onze eenheid en de aanwezigheid van de Schepper in grotere mate.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 7/19/13

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groei, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: U hebt gezegd dat het nodig is om een kleine hoeveelheid inspanning te besteden aan het voelen van mijn vreugde in de ander. Wat bedoelt u met ‘een kleine hoeveelheid inspanning’?

Antwoord: Stel je de volgende situatie voor: je hebt gevoelens en gedachten over iemand anders en je wilt dat hij vrolijk is, gelukkig, vervuld. Nu ga je nadenken over wat je zou kunnen doen om dit te bereiken. Zo kom je tot de mogelijkheid om op de een of andere manier iets te doen voor een vriend.

Je moet leren wat hem blij maakt, wat hij precies nodig heeft en zo combineer je zijn verlangen met het jouwe en zijn verlangen wordt jouw verlangen. Dit is de betekenis van: je hebt al een ander deel van je ziel bereikt.

From the Conventions in Krasnoyarsk 6/16/13, Lesson 5

Filed under: Congressen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Als wij zeggen ‘één familie’ is dit prima met betrekking tot de groep. Maar als wij spreken over de overige zeven miljard mensen … zij staan zo ver van de werkelijke eenheid af, dat zij zich alleen maar met elkaar kunnen verbinden door met elkaar te strijden. Wat kan de spil zijn die de zeven miljard mensen met elkaar verbindt tot één familie?

Antwoord: Op het moment dat wij ons met elkaar gaan verbinden, gaan we met de massa aan het werk, als resultaat van onze eenheid zullen zij het Licht gaan ontvangen en waarnemen dat hen via ons bereikt. Het Licht zal hen veranderen. Zij zullen grote angst voelen door hun grote onderlinge afscheiding én aantrekkingskracht, dit is namelijk de enige manier waarop redding mogelijk is. Daarom hoeven wij ons hierover geen zorgen te maken. Wij moeten gewoon ons werk doen en het Licht zal alles met elkaar verbinden.

From the Convention In Krasnoyarsk 6/14/13, Lesson 1

Filed under: Conventies, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Licht - Geen reacties→

Vraag: Wat is belangrijker voor ons: de eenheid versterken of laten zoals het is. Of is er nog een alternatief?

Antwoord: Ik denk niet dat er iets kan standhouden zonder toenemende inspanning, want ons ego wordt voortdurend groter.

Wij moeten altijd denken aan de basis waarop alles rust. We leven in een wereld die zich op een egoïstische manier heeft ontwikkeld en wijzelf ontwikkelden ons ook op een egoïstische manier, daarom kunnen we er niet omheen dat wij hieraan moeten werken.

Er staat geschreven: “Beschrijf voor jezelf …, zie het voor je ogen …, …. wat zich steeds vernieuwt.” Dit betekent dat wij voortdurend moeten ‘zien’, op een andere manier is het niet mogelijk.

Daarom moeten we goed begrijpen dat wat een minuut geleden bestond nu alweer voorbij is, ogenschijnlijk waren we vrienden, we besloten om samen te werken en een minuut later waren al onze goede intenties in het niets verdwenen; zo snel verandert alles in ons. We moeten alles dus op de juiste manier begrijpen, namelijk hieraan gewend raken en het ene met het andere ondersteunen.

Wij onderzoeken dit alles met een niet aflatende inspanning. In spiritualiteit bestaat er niets met een constante snelheid. Volgens de theorie van Einstein is iets wat in een rechte lijn met een constante snelheid beweegt gelijk aan rust.

De spirituele wereld bevindt zich boven de snelheid van het licht. De grote Kabbalist Maimonides schreef zelfs al in de 12e eeuw dat spiritualiteit zich boven de snelheid van het licht bevindt.

De snelheid van het licht is overal constant. Met het concept ‘boven de snelheid van het licht’ bedoelen we dus een andere snelheid. Als het gaat om iets wat voortdurend groeit, spreken we over spiritualiteit. In spiritualiteit gaat het over het verschil, namelijk de verandering. Als er een verandering plaatsvindt die groter wordt, wordt dit in spiritualiteit beschouwd als snelheid, maar niet als versnelling. Dit betekent dat alles zich daar op een hogere magnitude-schaal bevindt, in onze wereld spreken we dan over snelheid, bijvoorbeeld een beweging met een snelheid van 200 kilometer per seconde, in spiritualiteit wordt dit beschouwd als stilstand, want hierbij vindt er geen verandering plaats.

Met andere woorden: alle staten die niet in ons veranderen, bestaan niet in spiritualiteit. Alleen onze positieve toevoegingen, de inspanningen boven ons ego uit, dat groter wordt ten behoeve van het Doel dat voor ons steeds belangrijker wordt, alleen die inspanningen worden opgevat als bestaand in spiritualiteit.

Daarom werkt het niet om een oude staat te handhaven, want het ego wordt groter. Zelfs in onze wereld is alles voortdurend in beweging. We worden ouder, ontwikkelen ons, er gebeurt altijd iets. Het lijkt alleen in ons gevoel zo dat het ego trager wordt.

Dus als je niet vast wilt komen te zitten, heb je maar één mogelijkheid: dat alles om je heen in een eeuwige beweging blijft en dat jij met dat alles verbonden blijft. Hoe is het mogelijk om met dat alles verbonden te blijven? Alleen door een overeenkomst te sluiten, als je tot de afspraak komt dat je elkaar voortdurend vooruit helpt, elkaar wakker houdt en steunt.

Als je elkaar op deze manier de juiste richting aanreikt, kan je zeker zijn van spirituele vooruitgang, anders niet: het ego zal groeien en je ‘meetrekken’ naar waar het maar heengaat. De vrienden moeten je op de juiste manier wakker houden, dan kan je dit op een heel nauwkeurige manier waarmaken.

Maar het is onmogelijk om in dezelfde staat te blijven, de natuur zal het niet toestaan. Dan zal de natuur je onder druk zetten, zodat je er door de crisis van overtuigd zal raken dat het nodig is om wakker te worden. Dit is de enige manier!

Dit probleem kom je overal tegen, zowel in gezinnen als in groepen; mensen denken dat zij in de huidige situatie kunnen blijven en dan houden ze zich vast aan een bepaalde positie en houden die in stand.

From the 2^nd Preparation for the Convention in Krasnoyarsk 6/13/13

Filed under: Conventies, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarmee moet ik me verbinden: met het verlangen om iedereen te verenigen of om zelf te worden verenigd?

Antwoord: Ten eerste verbinden we ons met de wens om verenigd te worden. Zeker! We gaan vanuit het midden naar de periferie.

Ik moet tegen mezelf zeggen dat ik het centrum van de wereld ben, het centrum van de groep. Dit is te lezen in de artikelen van Rabash. Dat wil zeggen dat de actie aan mij is, maar de acties van de anderen weet ik niet. Daarom moet ik zeggen dat alles van mij afhangt en door mezelf te corrigeren, corrigeer ik de hele wereld. En wanneer ik de richting bepaal, hangt het van mij af hoe de verandering zal zijn.

Dus allereerst is het mijn verlangen om allen te verenigen en dan komt mijn verlangen om me bij hen aan te sluiten. Dat wil zeggen: het is mijn doel dat het ego functioneert. We doden het niet, we lopen er niet voor weg, maar we stijgen er bovenuit. Met ‘stijgen’ bedoelen we dat wij er controle over hebben. Dit is het enige wat een mens kan doen en niets anders.

From the Preparation to the Convention in Krasnoyarsk 6/13/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk - Geen reacties→

Vraag: Hoe komt het dat de meeste mensen niet merken dat hun wensen heel duidelijk veranderen?

Antwoord: Omdat er niets is om de oude wensen door te vervangen. Men ziet niet dat er een crisis is omdat de massamedia de informatie presenteren op een manier die in het voordeel is van degenen die geld uitgeven en de organisatie in handen hebben. Dit moet het voor iemand gemakkelijker maken om aan de macht te blijven.

Het probleem is dat er geen andere oplossing is. Als je je tot diezelfde overheid of massa media zou wenden met de vraag: “En wat stellen jullie voor?” hebben zij niets te bieden en omdat we geen oplossingen hebben, blijven we “glimlachen bij de slechte prestaties.” We hebben geen andere keuze. Maar innerlijk zijn we allemaal bang omdat we niet weten wat er gaat gebeuren. Mensen willen gewoon rustig en vredig leven. En zij die de macht in handen hebben hebben hetzelfde gevoel.

Daarom leg ik – als ik met mensen praat – altijd uit dat de mens zelf moet veranderen. De mensheid is op een heel ander niveau van ontwikkeling gekomen, we moeten ermee stoppen om de natuur forceren en te willen aanpassen aan ons. In plaats daarvan moeten wij onszelf forceren en ons aan de natuur aanpassen, dit is een geheel nieuwe fase.

Mensen reageren dan vaak op de volgende manier: “Wat kunnen we dan doen? We kunnen mensen niet veranderen. Niemand zal naar ons luisteren. Uw voorstel is fantasie, het zijn plannen die nooit verwerkelijkt kunnen worden. Laten we de dingen dus maar laten zoals ze zijn en dan zien we later wel wat er gebeurt. Wat kunnen we verder, het leven zal…”

Iedereen komt in actie als men te maken krijgt met problemen waardoor mensen moeten veranderen, want mensen moeten integrale wezens worden en hun levensstijl moet samengaan met een helder inzicht dat men afhankelijk is van elkaar. Dit is voor iedereen de enige manier om harmonie met de natuur te bereiken en er de goede krachten van te ontvangen.

 From KabTV’s “Through Time” 3/17/13

Filed under: Crisis, Eenheid, Integrale Educatie - Geen reacties→

Vraag: Volgens de theorie van de integraliteit bestaan er geen buitenaardse beschavingen. De mensen die op aarde wonen zijn de enige subjecten in dit reusachtige beeld in de ruimte van Ein Sof (Oneindigheid). Het blijkt dat het hele universum voor ons is geschapen, zodat wij kunnen groeien en iets anders in onszelf kunnen voelen.

Antwoord: Het heelal werd voor voor ons geschapen zodat we het volgende niveau van bestaan boven deze aarde kunnen bereiken en het volgende niveau kunnen ontdekken, dat ijler is. Dit is het niveau van eeuwigheid, perfectie, volledige harmonie. Om dit niveau binnen te gaan, moeten we de harmonie van de natuur bestuderen, haar perfectie, de samenwerking in de natuur, de onderlinge afhankelijkheid en dit imiteren.

Vraag: Moeten we hiervoor kinderen en volwassenen opvoeden of is het al te laat om volwassenen op te voeden?

Antwoord: We moeten zowel ouderen als jongeren opvoeden, want ieder mens is volgens dit niveau gelijkwaardig, ieder mens is nodig. Als je namelijk de natuur waarneemt als integraal, is elke component – zoals in een analoog systeem – even belangrijk

Er is evenmin verschil in de taal waarin deze theorie aan kinderen en volwassenen wordt gepresenteerd. Het is namelijk zo, dat ieder mens door zelfkennis en door zich in te spannen op het niveau van onderlinge samenwerking komt, zoals de cellen in ons lichaam.

Volledige wederzijdse samenwerking garandeert een absoluut gezond systeem en dan voelen we dat we het volgende niveau bereikt hebben. De tijd waarin we het moeten verwezenlijken is bovendien van tevoren vastgesteld. Wij moeten het snel bereiken. Als wij er zelf niet naar verlangen, zullen we voelen hoe onaangename krachten ons krachtig vooruit duwen.

From KabTV’s “The Global Crisis” 3/19/13

Filed under: Educatie, Eenheid, Gelijkwaardigheid, Groei, Integrale Educatie, Natuur, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: We zijn geboren om gelukkig te worden, daar streven we naar. Maar het systeem waarin we leven is egoïstisch. De ‘Amerikaanse droom’ waaide over naar onze maatschappij. In feite is die droom onbereikbaar, want om die te bereiken moeten we geld verdienen. Om geld te kunnen verdienen moeten we werken en oorspronkelijk is werk slavernij. Met andere woorden: wij werden slaven om ‘gelukkig’ te worden, maar we zijn helemaal niet gelukkig.

Kan de mensheid alles wat opgebouwd is vaarwel zeggen en dan toch nog gelukkig zijn? Hoe zou u de staat van geluk omschrijven?

Antwoord: Ik denk dat we alleen gelukkig kunnen worden als we evenwicht bereiken. Als mensen met elkaar bouwen aan correcte onderlinge verhoudingen, als zij voelen dat ze zich in de goede, sociale omgeving bevinden, verdwijnen alle problemen. Als onze maatschappij eenmaal homeostase heeft bereikt en dat bevordert, zullen mensen het gevoel krijgen dat alles lijkt te stromen, dat ze in een staat van vrede zijn, zowel innerlijk als uiterlijk. Een dergelijke situatie brengt ze in een staat van gelukzaligheid.

Met andere woorden: een gevoel van geluk ervaren we niet door onszelf op een egoïstische manier te vervullen, zonder na te denken over het volgende moment, omdat er in onze omgeving veel andere egoïsten zijn die ten koste van anderen gelukkig willen worden.

Een gevoel van geluk ontstaat als resultaat van eenheid. Het komt voort uit een gevoel van evenwicht, vergelijkbaar met een gezond organisme dat leeft als alle organen in evenwicht met elkaar functioneren. Op deze zelfde manier moet de menselijke maatschappij de voorbeelden van de natuur volgen en ernaar streven om diezelfde staat te bereiken. Dan zullen we beseffen wat het doel van ons leven is. Het gevoel dat we hebben als we in deze staat zijn is geluk.

From the TV Program “Medicine of the Future,” 4/7/2013

Filed under: Educatie, Eenheid, Egoïsme, Gelukkig Zijn - Geen reacties→