Vraag: Wat betekent het volgende: “Het is verboden om de geheimen van de Torah te onthullen; behalve door een toespeling te maken, vanuit de mond van een Kabbalist naar iemand die vanuit zijn eigen geest ontvangt en begrijpt.”

Antwoord: De wijsheid van Kabbalah werd van de ene generatie aan de volgende doorgegeven, vanaf Adam HaRishon (Eerste Mens) die deze wijsheid ontdekte en zo verder. Er bevinden zich twintig generaties tussen Adam en Abraham, dat is de voorbereidingstijd, toen de wijsheid in een doorlopende lijn van de ene Kabbalist aan de andere werd doorgegeven. Het verspreiden van deze wijsheid begon bij Abraham, hij verspreidde in de breedte, zoals de takken van een boom, omdat Abraham het aan iedereen bekend ging maken.

Maar het is niet mogelijk om in woorden uit te leggen hoe de wijsheid is doorgegeven “van de mond van een Kabbalist naar iemand die vanuit zijn eigen geest ontvangt en begrijpt.” Het gaat hier zelfs niet over mensen in deze wereld. Om informatie op deze manier door te geven, hoeft een Kabbalist zich niet eens in een fysiek lichaam te bevinden, dat is helemaal niet nodig. Er is een gemeenschappelijke samenwerking tussen de kelim (vaten) van de alomvattende ziel, van de enige werkelijkheid, een systeem waarin al deze staten aanwezig zijn en eveneens een wet voor het doorgeven van het Licht.

Het gaat over spirituele waarnemingen op een zo hoog niveau dat het buiten ons gezichtsveld ligt, buiten het fysieke lichaam en het aardse niveau. Het gaat uitsluitend over staten van geven en ontvangen en er zijn staten waarbij de ene kli iets aan de andere kli kan doorgeven. We spreken hier over een heel hoog niveau, GAR van Atzilut, en dat is nu nog heel ver verwijderd van wat wij kunnen begrijpen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/25/12, Introduction to the Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Geschiedenis, Kabbalah Studie, Uncategorized, Verspreiding van Kabbalah - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Essentie van de Wijsheid van Kabbalah’: Als er geen enkele perceptie van de Schepper bestaat, kunnen wij de essentie van geen van Zijn schepselen bereiken, zelfs niet van de tastbare voorwerpen die we met onze handen kunnen aanraken.

Wij nemen de Schepper waar volgens het principe ‘Kom en zie’. Ik weet niet wat de essentie van de Schepper is, maar ik kan ‘komen en zien’. Om dat te doen, voer ik een aantal handelingen uit en daardoor leer ik de Schepper kennen, zoals er geschreven staat: ‘Uit Uw daden leren wij U kennen’. De hele werkelijkheid, al Zijn daden en de wijzen waarop Hij onthuld wordt, zijn het resultaat van onze zelf-correctie, daardoor nemen we Hem in onze gevoelens waar. Ik neem alles in mijn kelim (vaten) waar omdat ik daar verschillende verschijnselen ontdek en ook de Schepper.

De ‘Schepper’ is het hoogste niveau dat ik kan bereiken. Het is het Geven en de Liefde waardoor de hele werkelijkheid bestuurd wordt. Ik ontdek de wet van Goed doen aan Zijn schepselen, het Goede dat Goed doet, ik ontdek de manifestatie van iets dat in alle kelim, in elk onderdeel van mij, in heel mijn ziel en al mijn verlangens aanwezig is: ik zie en ervaar dat Hij de Eerste is, de Oorsprong. Het blijkt dat er ‘Iets’ was dat mijn gedachten, mijn verlangens en mijn daden bepaalde, voordat ik begon te begrijpen, waar te nemen en te voelen.

Maar hoe is het mogelijk dat ik pas nadat ik dit merk, kan erkennen en zeggen dat Hij de Eerste was? Kan dat? Ja. In de daad zelf merk en ontdek ik dat Hij de Eerste was. Alles komt dus uitsluitend voort uit de daden. In spiritualiteit kan ik niets herkennen en benoemen dat niet in beweging is of handelt.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/19/12, “The Essence of the Wisdom of Kabbalah”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Waarneming - Geen reacties→

Omdat het schepsel van nature tegengesteld is aan de Schepper, maar aan Hem gelijkvormig moet worden, hebben wij als schepselen twee tegengestelde vormen in ons. Onze innerlijke vorm, ons verlangen om te ontvangen, is tegengesteld aan de Schepper en de uiterlijke vorm van het verlangen moet gelijkvormig worden aan dat van de Schepper. Deze botsing, dit conflict, breekt ons: we kunnen het er niet mee eens zijn totdat we aan ons eigenlijke spirituele werk beginnen.

Hierin ontwikkelen wij ons zoals elke spirituele kli (vat). Eerst is er alleen maar het verlangen om te ontvangen, vervolgens ondergaat het een beperking. Na de beperking worden de Masach (scherm) en het Terugkerend Licht zichtbaar, dan volgt het ontvangen van het Licht en de vervulling. Deze vervulling is niet in de kli zelf aanwezig, niet in het verlangen om te ontvangen – want dat heeft het schepsel gecorrigeerd door op de Schepper te lijken – maar de vervulling wordt ontvangen in de vorm van geven.

Deze twee tegenstellingen zijn in het schepsel, dat een zekere gelijkvormigheid met de Schepper bereikt, voortdurend aanwezig. Enerzijds is hij tegengesteld aan de Schepper, volgens het verlangen dat hij van nature bezit, anderzijds is de vorm van het gecorrigeerde verlangen aan de Schepper gelijk.

Zo bestaan vreugde en verdriet, leegte en heelheid, naast elkaar en juist deze tegenstellingen maken ons werk tot een geheel, omdat wij ons daardoor los kunnen maken van ons ik, namelijk van het verlangen om te ontvangen, om er bovenuit te kunnen stijgen en te kunnen spreken vanuit het verlangen om te geven, vanuit het hogere niveau dat we boven onszelf hebben gebouwd en hebben bereikt. Daarom is er een Mitzvah (gebod) om met vreugde ons werk voor de Schepper te doen, omdat deze werkwijze alles omvat. In onze verlangens om te ontvangen zullen we altijd leegte en tegengesteldheid voelen en we moeten blij zijn dat we de kans hebben om boven dit gevoel uit ons werk te doen.

Zelfs als ik geen energie heb om te bidden en niets heb om voor te bidden, omdat ik niet weet waar ik om moet vragen, is ook dat een teken dat ik op het juiste spoor ben, want ik voel een bittere smaak in mijn verlangen om te ontvangen. Hier ontmoeten de twee tegenstellingen elkaar: er is niets wat ik aan Hem kan vragen en ik heb niets om aan Hem te geven, maar anderzijds voel ik me hier erg toe aangetrokken en ik weet dat ik het Doel moet bereiken.

Dit gebied, dat al uit twee krachten bestaat, uit twee lijnen, uit twee tegengestelde richtingen, geeft aan dat mijn verlangen zich in het juiste proces van correctie bevindt. Dit alleen al is genoeg om blij te zijn! Het belangrijkste van alles is, dat het mij is gelukt om een beetje boven mijn verlangen om te ontvangen uit te stijgen, in de richting van geven.

From the Preparation the Daily Kabbalah Lesson 11/20/12

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Gelukkig Zijn, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Egoïsme zet ons onder druk, houdt ons in zijn ban en laat ons niet met rust. Van moment tot moment leven we vanuit egoïstische overwegingen en het houdt nooit op. Hoe kunnen we uit deze slavernij ontsnappen? Door alle middelen aan te wenden om de vraag naar geven in ons te versterken: in de groep zijn, studeren, meedoen aan wat er georganiseerd wordt, disseminatie, workshops, samenkomsten met vrienden en feestelijke maaltijden, dit alles alleen om de kracht van geven te verkrijgen. Deze kracht heet: geloof.

Een mens ondergaat het lijden van Job, die symbool staat voor het ondraaglijke lijden van de mens, die tot op het diepste niveau ontdekt dat zijn natuur alleen maar uit egoïsme bestaat en dat hij er niets aan kan veranderen. Het maakt niet uit hoeveel zelfonderzoek hij doet, hij zal totaal niets vinden wat iets goeds zal voortbrengen. Dit wordt het lijden van Job genoemd, dat een mens niet kan overwinnen of enigermate kan genezen, want er is geen enkele aanwijzing in onze eigen natuur te vinden van waaruit de correctie zou kunnen beginnen. Wij hebben namelijk geen kracht om daden van geven uit te kunnen voeren.

Er staat geschreven dat de Schepper de neiging tot het kwaad heeft geschapen en de Torah als een middel tot correctie. Dit betekent dat er een geneesmiddel bestaat: de hogere Kracht, het Corrigerende Licht dat naar een mens toekomt op voorwaarde dat hij om correctie vraagt. Wij hebben alleen nodig dat wij ontdekken dat onze smeekbede noodzakelijk is, dan gaat het Licht Zijn invloed op ons uitoefenen.

Een smeekbede is een verlangen, de noodzaak om gecorrigeerd te worden. Het is niet zomaar een egoïstisch verlangen om te genieten, maar droefheid dat men als egoïst geboren is. Dit vereist voorbereidingswerk dat van generatie naar generatie is overgedragen, de invloed van de omgeving en van het Omringende Licht dat een mens zelfs bereikt als hij er zich niet van bewust is en er geen kennis over heeft.

Zelfs zonder Kabbalah te studeren leert een mens het kwaad in zichzelf kennen. Nu we in een tijd van crisis leven, staat de mensheid op het punt om dit in te zien en te ontdekken dat we allemaal egoïsten zijn, en er is geen oplossing voor. Alles is hierop gericht, we verslinden elkaar, zal dat het einde worden van onze beschaving op aarde? Wat moeten we hieraan gaan doen?

Er is een algemene en een persoonlijke voorbereidingsfase, waarin de kwade natuur van de mens langzaamaan onthuld wordt. Hij voelt dat er geen andere uitweg is dan correctie. Als het punt in het hart in hem ontwaakt, begint hij aan zijn correctie. Maar degenen bij wie het punt in het hart niet ontwaakt is, voelen het diepe lijden van Job en denken niet aan verandering van zichzelf. Elke daad die ons altruïstisch lijkt, elke vorm van liefdadigheid en allerlei nobele impulsen, zullen uiteindelijk toch egoïstisch blijken te zijn. Als een mens bewuster wordt, gaat hij begrijpen dat het egoïsme, namelijk het handelen vanuit eigenbelang, overal in meespeelt. Het maakt geen verschil hoe mooi liefdadigheidsorganisaties en allerlei acties lijken te zijn, ze brengen geen enkele correctie teweeg.

De wereld zit zo in elkaar, dat wij alleen correctie aanbrengen als wij in overeenstemming met de wet van de correctie van onze eigen natuur handelen, met de hulp van het Corrigerende Licht. Als wij deze wet niet opvolgen, veranderen al onze beste handelingen in schadelijke handelingen. En met deze beste intenties veroorzaken we de meeste schade en brengen we niets goeds teweeg. Daarom schrijft Rabash dat hij – als hij kijkt naar al het lijden dat de wereld ondergaat – maar één vorm van hulp heeft: het gebed om correctie.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/18/12, “Introduction to the Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Correctie, Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Intentie, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Wat voor veranderingen moeten er in mij plaatsvinden om het Corrigerende Licht aan te trekken? Wat kan ik doen om dat Licht aan te trekken?

Antwoord: Dit moet ik nu juist ontdekken, dit is het hele punt. Vanaf nu tot aan het einde van de correctie heb ik niets anders nodig dan het Corrigerende Licht. Dit Licht vult mijn ziel die een geheel vormt met alle andere zielen, als alle verschillen tussen de zielen verdwijnen en het Licht van Ein Sof (Oneindigheid) een ieder 620 maal meer vervult dan in de eerste fase. Hier is de oorsprong van het Licht dat Corrigeert, net zoals iedere MAN (gebed) opstijgt naar Ein Sof en Mad (het antwoord) van daar naar ons afdaalt.

Gedurende de gehele weg, van nu tot aan het einde van de correctie, moet ik me maar om één ding zorgen maken: hoe ik de maximum hoeveelheid Corrigerend Licht kan aantrekken. Je kunt het vergelijken met zonnebaden, dan vraag ik me af: naar welke kant zal ik me omdraaien, hoe lang zal ik in die houding blijven liggen, wanneer zal ik dat doen, enz.? Zo moet ik mijn innerlijke bewegingen helder krijgen: hoe moet ik met mijn verlangens omgaan als ik met de groep werk en met vrienden afzonderlijk, met de leraar, met de studie, thuis, overal.

Bij alles wat ik ben moet ik voor mezelf duidelijk maken hoe ik elke handeling optimaal kan gebruiken, 24 uur per dag, zodat het Licht elke keer zo efficiënt mogelijk aan mij kan werken. Er zijn geen andere zorgen dan deze. Wat is er nog meer in het leven? Alles is afhankelijk van het Licht, ook mijn fysieke leven.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/14/12, The Zohar

Filed under: Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Intentie, Licht, Zohar - Geen reacties→

De Zohar, hoofdstuk ‘Tazria (Als Een Vrouw Zwanger wordt)’, item 150: Wanneer men een huis gaat bouwen, moet men in de mond nemen dat men bouwt voor het werk van God.

De Zohar spreekt over ons spirituele werk. Geen enkel woord heeft betrekking op het gebied van deze wereld met haar materiële objecten, zoals huizen, rotsen, dieren en planten. De Zohar legt het innerlijk werk van de mens uit, dat nodig is om de onthulling van de Schepper te bereiken in het deel van de ziel dat ‘menselijk’ genoemd wordt: het ‘punt in het hart’.

Dit is een nieuw zintuig dat we nodig hebben om te ontdekken en te bouwen; de zintuigen die dienen om te ontvangen worden vervangen door een zintuig om te geven, we noemen dat zintuig een ‘ziel’, een ‘huis’ of de ‘gemeenschap van de zielen van Israel’ (Malchut). Dit zintuig heeft veel namen, afhankelijk van de eigenschap die we willen onderscheiden en belichten.

Om dit uit te leggen gebruikt De Zohar het voorbeeld van de bouw van een huis, hierbij gaat het over het zintuig waarmee we spiritualiteit ontdekken. Het spirituele zintuig – de Kli (vat) – dat we moeten bouwen, moet zuiver zijn. Als er een onvolkomenheid in deze Kli aanwezig is, namelijk een intentie om te ontvangen in plaats van te geven, verdwijnt het Licht onmiddellijk.

Zo’n staat wordt een ‘aangetast huis’ (Nega) genoemd. Dan moeten wij deze Kli corrigeren door verbranding, vernietiging of – als het mogelijk is – door hem te reinigen en voor gebruik geschikt te maken. Het resultaat hiervan is dat Nega (vloek) verandert in Oneg (verrukking).

Een mens die zijn Kli op een verkeerde manier bouwt, door een fout of door onzorgvuldigheid, moet begrijpen waardoor dit komt. Op deze manier komt men verder door middel van correcties.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Zohar - Geen reacties→

Baal HaSulam: Matan Torah (De Schenking van de Torah), item 13: De Torah bevat twee delen: 1) Mitzvot tussen de mens en God en 2) Mitzvot tussen mensen onderling. Beide hebben hetzelfde doel: het schepsel naar het einddoel brengen: Hechting aan Hem.

Mitzvot die betrekking hebben op de verhoudingen tussen mensen worden samengevat in het principe ‘Heb je vriend lief als jezelf’. Mitzvot die gaan over de verhouding tussen de mens en de Schepper worden samengevat in het principe ‘Heb de Heer, je God, lief’. Er zijn dus twee niveaus op het pad naar de vervulling van de Mitzva van liefde: eerst vervult de mens dit gebod naar de mensheid toe en als hij daarin slaagt, komt hij tot een totale liefde voor de Schepper.

Waarom is dit proces in twee delen verdeeld? Als de breking van de kelim (vaten) niet had plaats gevonden, waardoor mijn wereld bewoond lijkt te zijn door veel mensen, zou ik geen basis, geen fundament hebben om correcties te maken, want dit moet in het verborgene gebeuren.

Anderzijds, als de Schepper zich aan mij onthult, ben ik verkocht, volkomen afhankelijk, ik cijfer mezelf helemaal weg, ik besta niet meer en mijn vrije wil is verdwenen. Om kort te gaan, in dat geval kan ik alleen maar geven, want dan ik heb geen keuze. Als ik naar Hem kijk heb ik geen andere keuze. Hij bestuurt mij, staat boven mij en ik word een ‘engel’ die niet uit vrije wil gevend is.

Om een vrije wil te hebben moet ik los staan van de Schepper en leren geven, maar niet onder dwang opgelegd. Dan word ik wakker door lijden. De storm Sandy wordt bijvoorbeeld gestuurd of een tsunami. Maar zulke rampen brengen me niet tot correctie, want ik voel niet dat ze regelrecht van de Schepper komen en zo behoud ik mijn vrije wil. Al met al bevinden we ons voortdurend in een staat van vaagheid.

Deze wereld is aan ons gegeven om vrij te kunnen zijn van de Schepper en daarom zijn er twee soorten Mitzvot. Er zijn Mitzvot die gaan over de verhoudingen tussen mensen onderling, wij houden ons daaraan zonder enige verplichting. Er ontstaat in ons een toenemende erkenning dat ze nodig zijn en in de loop van de tijd, als we meer ervaring krijgen, gaan we begrijpen dat we daarin ook vrij zijn.

Als ik daar nog niet zo over denk, word ik door een stok naar voren geduwd en vooruit getrokken door het punt in het hart. Ik kijk niet meer om me heen, ga alleen maar vooruit en val terug. Is dit dan vrije wil?

Onderweg beginnen we echter een verbinding met elkaar op te bouwen, we voelen dat we vrijheid hebben in de weerstand tussen de Schepper en Farao. De werkelijke vrijheid is verborgen in dit middelpunt, in de vermenging tussen goed en kwaad (de Klipa of Noga). Daar wordt de intentie, namelijk de mens, geboren. De intentie is de ware mens.

De Mitzvot zijn dus in twee gedeelten verdeeld, omdat wij ons in een staat van verborgenheid moeten bevinden om een vrije wil te hebben, we vervullen dus eerst de Mitzvot tussen mensen om daarna de Mitzvot tussen de mens en de Schepper te kunnen vervullen.

Het aantal Mitzvot wordt door onze 613 verlangens bepaald, die in de ziel verdeeld zijn in 248 ‘organen’ en 365 ‘pezen’. We moeten al deze verlangens corrigeren door middel van de intentie om te geven.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/4/12, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Liefde, Mitzvot, Thora - Geen reacties→

Een replica van het laatste, gebroken niveau zien we in onszelf terug in de fysieke wereld, die we met onze vijf zintuigen waarnemen. Tegelijkertijd zijn zowel de zintuigen als de materie denkbeeldig, zij geven spirituele contouren weer, zoals een plaatje aan de wand. Het plaatje is oud, maar niet echt. De werkelijkheid bevindt zich achter de muur, op de muur is alleen een projectie te zien.

Als mensen naar films kijken beleven ze verschillende gevoelens, zijn ze wel of niet echt? Het zijn reacties en indrukken. Wij leven als het ware in een film, die voor ons wordt geprojecteerd.

Maar behalve die film zie en weet ik niets. Mijn hele leven speelt zich in die film af en beleef ik daar, al mijn gevoelens zijn dus de weerslag van die film. Wat ik zie, hoor, ruik en aanraak wordt allemaal in die film weergegeven.

Er worden nu driedimensionale films aan ons vertoond, die een nog grotere werkelijkheid laten zien. Het is geen geheim dat we een mens in een bepaalde omgeving kunnen plaatsen en hem kunnen laten zien, dat dit zijn leven is, als hij eenmaal gewend is geraakt aan zijn kleine wereld, zou je hem moeilijk kunnen bewijzen dat er daarbuiten nog een andere werkelijkheid is: “Hier zijn menselijke wezens, hier is de aarde en daar zijn de sterren, alles precies op zijn plaats ….” Hij gaat met zijn zintuigen niet buiten de grenzen van zijn wereld. Voor hem bestaat er niets buiten de beperkingen van zijn huidige gevoelens. Hij voelt niet dat hij iets mist op het gebied van een extra zintuig bijvoorbeeld of dat zijn realiteit inferieur zou zijn.

Ook nu neem ik, via mijn vijf zintuigen, alleen waar wat er in mijn gebied is. Waar bevindt zich het extra zintuig, het vat dat door niets hier gevuld kan worden, hoe ik ook mijn best doe? Wat ik als ‘extra’ mis heet het ‘punt in het hart’(·) en dat is gericht op wat zich buiten ons universum bevindt. Als iemand dit verlangen voelt, weet hij nog niet waar hij moet zijn, maar hij begint te zoeken en tenslotte vindt hij ons. Het is ons doel om hem te verbinden met de wereld buiten ons. Hij moet uitbreken, uit de ‘omheining’ en zich ervan losmaken.

Het hele punt is, dat onze omgeving gebouwd is als een replica van de hogere wereld en dat ze gelijk zijn. Wat hier is moeten we op de juiste manier gebruiken. Ik neem mijn lichtvonk, het punt in het hart, en gebruik dat in de verhouding met mijn vrienden, alsof ik hen wil liefhebben. Dan merk ik dat ik dat helemaal niet wil, maar de tekortkoming was er al en de lichtvonk heeft nu een richting, ik kan om correctie vragen.

Het belangrijkste is dus, dat ik mijn lichtvonk in het ‘speelveld’ breng en mijzelf ertoe verplicht om het spel volgens de regels te spelen. Door dit spel verkrijg ik het juiste denkvermogen en de juiste behoefte. Zo kan ik van een demo model, van een parallel lopende, gelijkende vorm, de werkelijke wereld bereiken.

Deze wereld is niet meer dan een denkbeeldig ‘speelveld’ en alleen mijn lichtvonk is echt. Dit kleine ‘punt in het hart’ is een Goddelijk deel van Boven en als ik het correct gebruik in het spel, gaat het mij lukken en groei ik.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/4/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming, Werelden - Geen reacties→

Vraag: U sprak over het feit dat we voortdurend wakker gemaakt worden door Boven, maar dat we het niet voelen omdat we een gebrek aan gelijkvormigheid hebben. Wat gebeurt er Boven als we De Zohar lezen, worden we dan krachtiger gewekt of worden we gevoeliger?

 Antwoord: Als je het boek De Zohar alleen maar leest, gebeurt er niets. Dan kun je het wel of niet lezen. Het hangt helemaal van je intentie af. Als je intentie om gelijkvormigheid vraagt, stijg je naar het niveau waaraan je dan gelijk bent en krijg je daar een indruk van. Maar als je geen wens hebt naar gelijkvormigheid, als je daar niet dichterbij wilt komen, schijnt dat niveau niet op jou.

Het hogere niveau is in een onveranderlijke staat en heet Hafetz Hesed (niets voor zichzelf willen ontvangen ). Je kunt het op een zodanige wijze uitnodigen, dat je ervan onder de indruk bent als je je inspant en je verlangen toeneemt. Dan schijnt het hogere niveau op je. Het is niet zo dat het speciaal op jou schijnt, maar het maakt indruk op je, afhankelijk van je kelim (vaten), je nieuwe verlangens.

Maar waar kan je nieuwe kelim en verlangens door krijgen? Als je met vrienden verbonden bent, breng je samen de spirituele kli voort. Niemand van ons is een kli die het Licht kan ontvangen. Er moeten minstens een paar mensen zijn die zich met elkaar willen verbinden, met het doel om zich aan elkaar ondergeschikt te maken, dan word je al gelijkvormig aan de Hogere. Overeenkomstig die gelijkvormigheid kan er dan tussen hen een krachtiger Licht van de Hogere gevoeld worden.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/14/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Intentie, Zohar - Geen reacties→

Er bestaat niets belangrijker dan het gebed, MAN. Uiteindelijk is daarin alles samengevat: al onze grote inspanningen om ons te concentreren op het belang van het Doel, op de grootheid van de Schepper en op de kwaliteiten die we willen bereiken om ons ego, de wil om te ontvangen, te overwinnen en te her-vormen.

Om een gebed te kunnen formuleren moeten we er aan werken. Rabash herhaalde steeds weer, dat het hierbij gaat om een oefening waarbij elke penning telt en uiteindelijk tot een groot bedrag wordt. Ik hoorde hem dit tien à twintig keer per dag zeggen.

Dit betekent, dat een mens elk moment van het leven dat hem gegeven wordt, zijn inspanningen bijeenbrengt en ze steeds weer zo fijn mogelijk afstemt op het Doel. Daarom moeten we een systeem bouwen van verantwoordelijkheid voor elkaar, een structuur van gemeenschappelijke meningen en gevoelens, waardoor wij ons steeds weer opnieuw kunnen focussen op wat het belangrijkste en het meest essentiële is, in plaats van ons op minder belangrijke zaken te concentreren.

Dit moet ons helpen om tot de conclusie te komen, dat het meest essentiële voor ons de grootheid van de Schepper is. Als wij Hem ervaren als onmisbaar, wordt Zijn krachtige invloed op ons onmiddellijk groter en her-vormt Hij voortdurend ons verlangen om te ontvangen, ons zelfbewustzijn en hoe wij dingen benaderen.

Nu kijk ik vanuit dit nieuwe gezichtspunt naar het leven, dan komen er nieuwe hindernissen op ons pad en ik verander opnieuw. Zo verzamelen we de penningen. Zoals Baal HaSulam zegt in één van zijn brieven (no. 18): “Er is geen andere weg van zelfcorrectie dan in het leven de momenten van het heden en van de toekomst te verbinden met Zijn grote Naam.” Dat moeten we nooit vergeten te doen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/29/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Grootheid van de Schepper, Intentie - Geen reacties→