Torah, Dewariem (Deuteronomium) 28:51: Een brutaal volk (…) dat de voortbrengselen van je veestapel en de vrucht van je grond zal opeten totdat jij vernietigd zult zijn, dat geen koren, most of olie voor je zal overlaten noch de worp van je runderen of de aanwas van je kleinvee, totdat het je geheel tot de ondergang gebracht zal hebben. (Vertaling: Jitschak Dasberg)

Langzamerhand raakt een mens uitgeput, hij ziet hoe het egoïsme hem tijdens zijn leven geleidelijkaan doodt en er niets heiligs meer overblijft: geen familie, gezin, kinderen of kleinkinderen. Hij verliest het contact met hen en gaat voelen dat zij geen deel meer van zijn leven uitmaken.

Het egoïsme heeft zozeer de overhand gekregen dat er niemand meer in zijn omgeving is die hij kan accepteren als min of meer nodig of die voor hem belangrijk is. Ten behoeve van zijn kleinzielige egoïsme is hij bereid om alles op te geven. En dan brengt het egoïsme hem ter dood.

Hierover staat geschreven: “ (…) dat geen koren, most of olie voor je zal overlaten noch de worp van je runderen of de aanwas van je kleinvee, totdat het je geheel tot de ondergang gebracht zal hebben.”

Dit is de spirituele dood. Je vreet jezelf op en je weet niet wat je moet doen. Hier is geen sprake van fysieke honger, maar je voelt de mate waarin je ongevoelig bent geworden en afstandelijk in relatie tot anderen, je neemt niets en niemand meer waar. En er wordt naar je gekeken alsof je een monster bent.

We zullen nog veel dergelijke staten meemaken en uiteindelijk zal dit alles zich ophopen in het egoïsme en zal het tot de correctie daarvan leiden.

Het allerbelangrijkste is dat de mens zich hiervan bewust wordt, anders heeft dit alles geen enkele zin. De Torah is alleen hiervoor gegeven. Op het spirituele pad zie je duidelijk dat je verachtelijke, stomme dingen doet, je geniet er zelfs van, maar je kunt het niet helpen.

Op deze manier worden we ons bewust van onze natuur en daardoor kunnen we de natuur van de Schepper bereiken, dat is het doel van onze ontwikkeling.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 12/19/16

Filed under: Egoïsme, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: Waarom wordt de eerste mens Adam genoemd?

Antwoord: De eerste mens, of Adam, is de ziel. Als we over Adam spreken, hebben we het absoluut niet over een fysiek lichaam, want in die vorm bestaat Adam niet. We spreken over een verlangen dat in wezen op de Schepper wil lijken.

Het alomvattende verlangen daalde vanuit de wereld Ein Sof (Oneindigheid) door alle werelden heen neer: Adam Kadmon, Atzilut, Beriya, Yetzira en Assiya. Nadat het door de filters van deze werelden was neergedaald, werd het verlangen – onder de invloed van het Hoge Licht – gelijkvormig aan de Schepper. Dit is de eerste mens, Adam HaRishon.

Tegelijkertijd leeft er een slang in hem: een verlangen dat niet op de Schepper wil lijken. Hij werd met een bedoeling zo geschapen, want op deze manier zijn we altijd in staat om onszelf te beoordelen en vast te stellen waar we ons bevinden in het gebied tussen de Schepper en de slang, die volkomen tegengesteld is aan de Schepper, op welk punt en hoe ver we ons van de Schepper of de slang bevinden.

Dit zijn de 125 niveaus van de opgang die een mens op de spirituele ladder maakt: de slang bevindt zich onderaan en de Schepper bevindt zich bovenaan de ladder.

From the Kabbalah Lesson in Russian 5/14/17

Filed under: Adam, Ziel - Geen reacties→