Vraag: In een workshop streven we zozeer naar de staat van eenheid, dat we gaan voelen dat iedereen dit wil bereiken. Maar als dit gevoel er niet is, is het dan de moeite waard om door te gaan totdat we het krijgen?

Antwoord: Het ontstaat langzamerhand binnen een groep vrienden die door veel externe omstandigheden met elkaar verbonden zijn. Als ze regelmatig aan zichzelf werken vanuit een gezamenlijke verbinding en zichzelf ertoe verplichten om openlijk van alles te bespreken, ervaren ze samen een soort graadmeter (aanduiding) die aantoont of er genoeg afstemming op elkaar was om de eenheid te gaan voelen en in stand te kunnen houden.

Als iemand deze staat zelfs maar een beetje loslaat, voelt hij het onmiddellijk, hij krijgt een innerlijk gevoel dat hij ergens ‘uit is gevallen’ en hij moet er weer binnengaan en vasthoudend met de vrienden communiceren.

De geest van eenheid is van een ieder van ons afhankelijk. Praat dus over deze staten met elkaar en zorg voor de meer kwetsbare vrienden die zich onder jullie bevinden, help ze in zekere zin om zich te ontwikkelen, ‘injecteer’ deze geest in alle anderen door je gedachten en je gedrag. Dit moet je doen!

We zien dat niet alle mensen tijdens de Uittocht uit Egypte krachtig genoeg waren, alleen de priesters – de Cohanim – en de Levieten, het was maar een klein gedeelte van de mensen, een groep. Wie zijn ‘die mensen’? Het is een groep waarvan maar een klein gedeelte gereed is om voorwaarts te gaan en de leraar te volgen, om een voorbeeld te zijn voor de realisatie van deze gedachte.

Zo werken we samen voor de rest en voor de hele wereld.

From the Convention In St. Petersburg 9/18/14, Preparatory Lesson 1

Filed under: Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Hoe kunnen wij de Schepper ontdekken? In wezen is dit het doel van de schepping van de werelden, van de gehele mensheid en van onze lange geschiedenis. Wij begrijpen niet waar we vandaan komen, waar we naartoe gaan en wat er elke minuut met ons gebeurt.

Op deze manier ontwikkelen we ons: we weten de oorzaak niet van wat er gebeurt en we begrijpen het niet. Maar er zal een moment in onze ontwikkeling komen waarop we kunnen gaan ontdekken wat de oorzaak en de essentie is van alles wat er met ons gebeurt. Door de realiteit die zich aan ons onthult, kunnen we ontdekken Wie deze werkelijkheid creëert.

Met andere woorden, ik besta in een wereld. Dat wil zeggen dat ik in een lichaam besta. Ik heb gevoelens en een denkvermogen, daardoor voel ik dat ik besta. Daardoor neem ik de werkelijkheid waar waarin ik me bevind. Deze werkelijkheid bestaat en verandert. Hieruit volgt dat ik in mijn omgeving besta. De omgeving bestaat uit alles wat ik met mijn zintuigen kan waarnemen.

Kabbalisten zeggen dat er een alles omvattende Kracht is die achter de realiteit staat die ik innerlijk en buiten mezelf waarneem, een Kracht die overal en in alles doordringt en buiten mij en in mij alles tot stand brengt.

Als dat zo is, moet ik allereerst op zoek gaan naar een soort uitgangspunt van waaruit ik waarneem welke veranderingen er buiten mij plaatsvinden en welke in mij. Vanuit dit punt begin ik deze veranderingen vast te stellen. Dit innerlijke punt is mijn ‘ik’ en daarin is maar één kenmerk van waarneming aanwezig: “Ik ben degene die voelt.”

Er is aan mij een permanente, eindeloze oefening gegeven die levenslang duurt: hoe ik door alles wat innerlijk in mij verandert – in mijn gevoelens en mijn denken – veranderingen buiten mijzelf waarneem, hoe ik door alles wat in mij en buiten mij gebeurt de verborgen Kracht ontdek, de verborgen onwaarneembare Kracht die al deze daden uitvoert, al deze veranderingen teweegbrengt.

Deze Kracht handhaaft mij in een bepaald soort staat, verandert deze staten en wijzigt de omstandigheden. Als ik me gevoelig en bewust opstel – en probeer om mijn vermogen te handhaven om deze Kracht te onderzoeken, te onderscheiden en te plaatsen – zal het langzamerhand mogelijk worden voor mij om deze Kracht bij alles wat er in mij en buiten mij gebeurt te herkennen. Van hieruit ga ik Hem zozeer begrijpen en voelen dat ik niet meer afga op mijn innerlijke en uiterlijke veranderingen, maar de oorzaak van alles zie, de Kracht die deze handelingen en situaties tot stand brengt.

Ik wil weten waarom Hij dit doet, het doel, wat Hij hiermee van mij wil, hoe Hij me steeds leert om meer te voelen, te begrijpen en te ontdekken en wel zodanig dat ik al het uiterlijke achter mij laat, namelijk mezelf en de omgeving, dan zal ik begrijpen dat ik (dit innerlijke punt van waaruit ik constant probeer om deze Kracht te ontdekken) met deze Kracht innig verbonden ben.

Er bestaat geen uiterlijke realiteit, noch mijn lichaam, mijn emoties of mijn denken. Er bestaat geen omgeving met alle chaos daarin. Er bestaat geen wereld en er bestaan geen mensen. Dit alles verdwijnt en alleen de verbinding tussen mij en deze Kracht blijft over. Alles wat er gebeurde was alleen bedoeld om een directe verbondenheid tussen ons te ontwikkelen, een verbinding die we ‘hechting’ noemen.

Dit is ons werk en om het uit te voeren moeten wij ons tot een breder publiek richten, ons verbinden met de groep en de studie en met allerlei activiteiten meedoen. Dit alles is bedoeld om mij uiteindelijk naar een niveau van spiritueel werk te leiden waarop ik constant probeer om deze innerlijke Kracht te ontdekken die alles omringt en bepaalt.

From the Convention In New Jersey “Day Two” 8/9/14, Lesson 4

Filed under: Innerlijk Werk, Spiritueel Werk, Waarneming - Geen reacties→