Torah, Dewariem 16:03 (Deuteronomium): In aansluiting daaraan mag je geen Chameets – iets dat gegist is – eten, zeven dagen daarna moet je Matzoth, het brood van de onderdrukking eten, want overhaast ben je uit het land Egypte getrokken …

De kinderen Israëls eten ongegist brood omdat zij Egypte zo snel verlieten dat het deeg geen tijd had om te rijzen.

Haast betekent dat de bevrijding uit het egoïsme onmiddellijk plaatsvindt. Dit is een handeling van het Hoge Licht die in een oogwenk geschiedt, dan opent zich een nieuwe wereld voor een mens.

Torah, Dewariem 16:04 (Deuteronomium): Er mag gedurende zeven dagen niets dat gisting kan veroorzaken in heel je gebied gezien worden en er mag van het vlees dat je op de vooravond van de eerste dag geslacht hebt, niets tot de volgende morgen overblijven.

Gist is egoïsme. “Er mag gedurende zeven dagen niets dat gisting kan veroorzaken in heel je gebied gezien worden”, dit betekent dat er geen egoïsme in je mag achterblijven.

Om op correcte wijze met het enorm grote egoïstische verlangen, Egypte genaamd, te werken, moet een mens zich er volkomen van losrukken, dit duurt precies een week – zeven dagen – daarna is het mogelijk om ermee aan het werk te gaan voor correctie.

Daarom werken we een jaar lang met ons egoïsme door het te corrigeren, maar tijdens Pesach gebruiken we het niet. Dit is elk jaar zo, want er vindt steeds weer een vernieuwing plaats.

Torah, Dewariem 16:07 (Deuteronomium): Je moet het gaar maken en opeten op de plaats waar de Eeuwige Zijn keuze op zal laten vallen en in de ochtend staat het je vrij naar je tenten te gaan. (Torah vertalingen: Jitschak Dasberg)

Een mens moet een bepaalde staat bereiken, een zekere verbinding met anderen, om zo tot de correctie van de grootste verlangens te komen, vlees is namelijk het allergrootste animale verlangen in hem.

Daarna kunnen we terugkeren naar onze gebruikelijke correcties. Hiermee besluiten we Pesach, daarna gaan we het hele jaar door verder met onze gebruikelijke correcties.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 8/10/16

Filed under: Correctie, Pesach - Geen reacties→

New Life 719 – Mozes En De Kracht Van Geloof

Dr. Michael Laitman in gesprek met Oren Levi en Nitzah Mazoz

Hoe illustreert de strijd tussen Mozes en Farao in het verhaal van de Uittocht uit Egypte de tegengestelde verlangens in ons? Wat is de Kracht die Mozes de moed geeft om Farao te ontmoeten en wat is geloof volgens de Wijsheid van Kabbalah?

Samenvatting

De Torah beschrijft wat er, in een mens die gelijkvormig wil worden aan de Schepper, plaatsvindt. Geloof is de Kracht van Liefde en Geven die een mens tijdens dit proces verkrijgt. Het is de mogelijkheid om ten goede van anderen en de Schepper te handelen.

De natuur van elk mens is eigenliefde, hij of zij voelt zich het centrum van de wereld. In sommige mensen komt de vraag naar het doel van het leven naar boven. Waarom ben ik zoals ik ben en wat is de bedoeling van dit alles? Wat hebben we er aan om te leven en te sterven? Wat moet ik met mijn leven beginnen?

Een mens kan deze vragen niet beantwoorden omdat hij het totale systeem niet kent. Om dit te leren kennen, moet hij de software van het alomvattende Bestuur leren kennen.

Deze grote vragen worden Moshe (Mozes) genoemd, afkomstig van de wortel van het Hebreeuwse woord moshech (trekken), want een mens wordt uit zichzelf getrokken naar het Doel van de Schepping. De innerlijke stem van Mozes in de mens lijkt hem te zeggen dat hij ermee moet ophouden om alleen aan zijn persoonlijke cirkel te denken, dat hij zich moet verbinden met het totale alomvattende systeem.

Er komen andere egoïstische verlangens in een mens naar boven en zij confronteren Mozes, zij trekken de mens weer terug naar het verlangen om voor zichzelf te ontvangen. Dan voelt Mozes dat hij zich in slavernij bevindt, volkomen ondergeschikt aan het enorm grote egoïsme dat in hem aanwezig is. Mozes ontdekt door “Kom mee naar Farao” dat hij verbonden is met de Hoge Kracht die het totale alomvattende systeem bestuurt, hij bevrijdt de verlangens, de kinderen Israëls genaamd, die de weg naar liefde voor anderen leren uit de dominantie van Farao. Het gebod om je vriend lief te hebben als jezelf, geeft de mens de mogelijkheid om het alomvattende systeem, de Hoge Kracht, te leren kennen.

From KabTV’s “New Life #719 – Moses And The Power Of Faith,” 4/21/16

Video: Play Now | Download

Audio: Play Now | Download

Filed under: Mozes, New Life, Pesach, video - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan het ego de plagen van Egypte voelen?

Antwoord: De Egyptische plagen worden gevoeld als het ego eenmaal in de vorm van Egypte en Farao is gebouwd, dit is tegengesteld aan het volk Israël en Mozes, wanneer dit in een mens is gecreëerd. Deze klappen zijn noodzakelijk om ons los te scheuren van het ego en er uit te breken.

Vraag: Ik begrijp niet hoe we boven het ego kunnen uitstijgen en er tegelijkertijd van kunnen houden. We zijn eraan gewend om ons ego te onderdrukken, om het op alle mogelijke manieren uit te bannen, dus wat betekent het dat we erboven uitstijgen?

Antwoord: Het betekent dat je je verlangens erop moet richten om anderen te vervullen en dat je daar genot uit ontvangt.

Vraag: Hoe kan ik leren begrijpen dat het ego de neiging tot het kwaad is als de groepen er niet over praten en proberen om het te verdoezelen door liefde te spelen.

Antwoord: Het is noodzakelijk om erover te praten!

Filed under: Ego, Egypte, Pesach - Geen reacties→

Vraag: Waar staat Yam Suf (de Rode Zee) voor?

Antwoord: Yam Suf is de grens tussen het ego en de bevrijding uit het ego. Het is nog geen altruïsme, geen liefde en geven, maar de uittocht uit het ego.

Op de grens tussen het ego en het altruïsme ligt een barrière die uit water bestaat. Water heeft twee eigenschappen: enerzijds heeft het de eigenschap van de zogenoemde Gevurot, dat wil zeggen: strikte wetten, onbuigzame krachten, en anderzijds van de krachten van mededogen en liefde.

Water dat uit deze twee krachten bestaat, vertegenwoordigt de grens tussen Egypte (de egoïstische wereld) en de altruïstische wereld. Daarom is het noodzakelijk om er doorheen te trekken, dit betekent: door dat deel van het water heen te breken dat voor de onbuigzame kracht staat die Egypte beschermt en niet toestaat om uit Egypte te trekken.

Als een mens door deze muur van water kan trekken, komt hij in het vruchtwater terecht dat hem gaat ontwikkelen zoals een foetus in de baarmoeder. Hij moet het ego echter zozeer haten dat hij in staat is om er vanaf te willen. Dan zal het water zich scheiden.

Filed under: Pesach, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Pesach betekent: de overgang van het voelen van onze wereld, wat iedereen kan in deze wereld, naar het voelen van de Hoge Wereld. Alleen een Kabbalist is hierin bekwaam.

Pesach is, net als alle andere joodse feestdagen, een puur Kabbalistisch feest. Pesach vertelt over de sprong van de mens vanuit de staat waarin hij zich niet met anderen kan verenigen, naar de staat waarin zijn ego hem toestaat dat te doen. De uittocht van de mens uit de controle van het ego naar de eenheid met gelijkgestemde mensen, wordt ‘Pesach’ genoemd.

Vraag: Wat maakt het hem mogelijk om een ​​dergelijke sprong te ondergaan?

Antwoord: Verlangen. Want van de aankomst in Egypte tot aan de uittocht uit Egypte, groeit het enorm grote egoïstische verlangen steeds meer, het staat ​​het volk Israël niet toe om zich te verenigen.

Het volk Israël moet zich verenigen om de Schepper, de kwaliteit van liefde en geven, in de onderlinge verbinding te onthullen. En als zij zien dat er geen mogelijkheid is om dat te doen, voelen ze dat ze zich in de duisternis van Egypte bevinden. Dan zijn ze tot alles bereid om eruit te breken! Dit wordt ‘de vlucht’ genoemd, de uittocht uit Egypte.

Als we het bekijken in het licht van wat er met een mens gebeurt, omdat Kabbalah meestal juist daarover spreekt, hebben we het over een bepaalde kwaliteit van de mens. Een mens is bereid om alles te doen, zelfs de zee inspringen, om zich te bevrijden van zijn ego, om er bovenuit te stijgen en de eigenschap van de Schepper te bereiken: liefde en geven.

Hij stort zich in zee en de zee opent zich voor hem. Hij trekt door de zee, snijdt zich op die manier af van het ego en zo – door zich boven het ego te bevinden – krijgt hij de bereidheid om ermee te gaan werken, om het ego te transformeren naar altruïsme.

Dit is de uittocht uit Egypte die we tijdens Pesach vieren.

Filed under: Ego, Feestdagen, Liefde, Pesach, Verbinding - Geen reacties→

De Pesach Haggadah vertelt ons dat een mens de mogelijkheid heeft om zijn leven zelf in te richten en er meester over te zijn. Het Doel dat de mens moet bereiken wordt erin uitgelegd, de middelen om dit te voltooien en wat hij nodig heeft om zijn innerlijk te veranderen. Alle details worden ons aangereikt.

Allereerst maakt de Pesach Haggadah het de mens mogelijk om te begrijpen hoe zijn leven nu is, hoe beperkt en doods.

De Haggadah onthult ons hoe we tot een doorbraak kunnen komen, aan dit levenloze bestaan kunnen ontsnappen en naar een staat kunnen opstijgen die zich boven onze huidige natuur bevindt om zo het volmaakte niveau van vrijheid te bereiken.

Dit noemen we: de bevrijding van de engel des doods, want we rijzen boven de dood uit.

Vraag: Wat betekent dat, boven de dood uitrijzen?

Antwoord: Dat betekent dat we een eeuwig leven leven.

Vraag: Betekent dit dat ik nooit zal sterven? Ik heb nog nooit iemand gezien die eeuwig leeft.

Antwoord: Alleen ons lichaam sterft. Wij ontdekken echter een andere entiteit in ons, het is de innerlijke mens, mijn ‘ik’. Dit innerlijke ‘ik’ wordt van mijn lichaam gescheiden en voelt de dood niet.

Een ieder die werkelijk vrijheid en eeuwig leven wil bereiken, kan leren hoe hij dit met de hulp van de wijsheid van Kabbalah kan bereiken. Het is zeer zeker mogelijk, zoals er geschreven staat: “Je zult je wereld tijdens je leven zien.” Dit betekent dat wij de hogere Kracht kunnen onthullen, de Schepper. Iedereen is in staat om dit te bereiken want de deuren staan voor iedereen open. Het enige wat nodig is, is het verlangen.

From KabTV’s “A New Life” 3/31/15

Filed under: Doel, Dood, Kabbalah Studie, Pesach, Schepper, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Heeft het wonder dat de Rode Zee zich splitste en het Volk Israël er doorheen trok, toen het vluchtte voor Farao, ooit plaats gevonden?

Antwoord: De Torah spreekt niet over gebeurtenissen in onze materiële wereld. Er wordt alleen gesproken over wat er tussen onze zielen gebeurt. In die zin gaan we door een innerlijke spirituele staat die “de Doortocht door De Rode Zee” wordt genoemd.

De uittocht uit Egypte en de bevrijding uit de slavernij in Egypte, is de bevrijding van de controle van ons ego, van de “Engel des Doods”. In principe trekken wij op weg naar deze vrijheid door een soort passage die we “de Doortocht door de Rode Zee” noemen. Hiermee wordt het einde van Egypte gesymboliseerd, het einde van ons ego, waarna we vrije mensen kunnen worden.

In de Natuur, die we de Schepper noemen, is een unieke Kracht van eenheid verborgen. Als we investeren in onze inspanningen om ons te verenigen, om tegen ons verlangen in dichterbij elkaar te komen, creëert de Hogere Kracht door deze inspanningen een staat waarin “de Splijting van de Rode Zee” ontdekt zal worden. Wij zullen daardoor van onze egoïstische natuur naar een natuur van geven en liefde trekken.

From Israeli Radio Program 103FM, 3/15/15

Filed under: Eenheid, Pesach, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat is het verschil tussen de Kabbalistische uitleg over onze wereld en Pesach en de gebruikelijke uitleg die we ons vanuit onze kindertijd herinneren?

Antwoord: De werkelijkheid, het bestaan, de schepping, de ontwikkeling en het doel van de mens in de schepping, worden op verschillende niveaus uitgelegd. Wanneer we bijvoorbeeld over Pesach spreken, kunnen we spreken over:

1. De periode in de geschiedenis waarin ons volk in slavernij in Egypte heeft geleefd.
2. Het feit dat een mens slaaf is van zijn ego in Egypte, van zijn Farao.
3. De ontwikkeling van het schepsel, het verlangen, onder de invloed van het Licht, de Schepper, en eveneens onder de invloed van de duisternis, Egypte en de Farao.

We kunnen hierbij over verschillende niveaus spreken:

1. De technische vervulling van de gebruiken die we in onze taal Mitzvot (geboden) noemen.
2. De psychologische vervulling van het gebod “Heb je vriend lief als jezelf” als het alomvattende gebod, het voorschrift van de Schepper waarin alle andere geboden en voorschriften zijn vervat, zoals er in de Torah geschreven staat: “Heb je vriend lief als jezelf is het grote gebod in de Torah.”
3. De Kabbalistische invloed van het Hogere Licht op de werelden en via deze werelden op de zielen die verschillende fasen van ontwikkeling meemaken en de spirituele correctie van die fasen.

Filed under: Niveaus, Pesach, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Een artikel geschreven door mijn student, M. Brushtein

De Pesach Seder (feestelijke maaltijd) vindt binnenkort plaats. Veel mensen weten dat deze feestdag gewijd is aan de uittocht van de Joden uit Egypte, wat ongeveer 34 eeuwen geleden heeft plaats gevonden.

Sindsdien wordt deze gedenkwaardige gebeurtenis ieder jaar een week lang gevierd. Als we bedenken dat hier heel veel drukke werkzaamheden aan vooraf gaan die vergezeld worden door allerlei beperkingen, kunnen we met recht de vraag stellen: “Waarom wordt er zoveel bijzondere aandacht besteed aan deze feestdagen?”

De tragische gebeurtenissen die aan de uittocht uit Egypte vooraf gingen en wat daarna heeft plaatsgevonden tijdens de tocht door de woestijn, zijn bekend. Deze gebeurtenis onderscheidt zich van andere gebeurtenissen. Iets dergelijks had namelijk nooit eerder plaats gevonden.

Voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid besloot het Joodse volk om de lat van betrekkingen tussen mensen te verhogen tot het niveau: “als één man met één hart”.  Als we vanuit dit oogpunt naar de feestdagen van Pesach kijken, zal veel – zo niet alles van wat we weten over Pesach en de Joden – wellicht radicaal herzien moeten worden.

Laten we ons de situatie van die dagen eens voorstellen. Onder leiding van Mozes verlaten de Joden Egypte, een land waar ze eeuwen lang als slaven behandeld waren. Waar zouden deze voormalige slaven behoefte aan hebben? Zij willen zich snel in een nieuwe omgeving vestigen en daar veilig kunnen leven en genieten van de nieuw gevonden vrijheid. Maar in feite gebeurde er iets vreemds.

Na een lange beproeving in de woestijn verzamelen de Joden zich aan de voet van de berg Sinaï en nemen ze eigenlijk een ondraaglijke last op zich. Zij komen overeen om voor elkaar garant te staan. We weten dat dit in principe onmogelijk is. Hadden zij geen andere dingen aan hun hoofd? Wie hadden deze wederzijdse garantie eigenlijk nodig?

Maar in feite is het antwoord duidelijk: Als het de bedoeling is dat een volk woont, gedijt en groeit, moet het verenigd zijn en het is zeer onwaarschijnlijk dat iemand hier tegen is. Dan rijst de vraag: Op basis van welk principe, door welke idee, kan zoiets plaatsvinden?

Natuurlijk kun je mensen verenigen op basis van de idee van universele gelijkheid en broederschap en de idee van nationale superioriteit, het is immers ook mogelijk voor mensen om zich te verenigen op basis van de Amerikaanse droom.

Dan rijst er nog een praktische vraag: Hoe en hoe lang zullen deze beginselen en ideeën werkzaam zijn? We weten het antwoord. Dit zijn rationele en begrijpelijke principes, maar de idee van “Wederzijdse Garantie” of sterker nog: “Heb je naaste lief als jezelf” is irrationeel, namelijk fundamenteel onmogelijk.

Waarom leeft de idee “Heb je naaste lief” – wat op het eerste gezicht irrationeel lijkt – nu al meer dan 3.000 jaar en wordt dit door iedereen in de wereld begrepen terwijl rationele ideeën – ‘nationale ideeën’- altijd binnen één generatie een zachte dood sterven?

En daarnaast: hoe kunnen de Joden dit idee in de praktijk uitvoeren? Laten we niet praten over zaken als een Hogere Kracht of de Schepper. Laten we het hebben over waarmee we zijn begonnen: Wederzijdse Garantie.

In de Torah staat geschreven dat de Joden, één voor één en samen, unaniem besloten om voor elkaar borg te staan. We kunnen met recht zeggen dat het een kwestie van het hele volk was, met alle gevolgen vandien. Het moge duidelijk zijn dat dit de reden was voor succes.

Wij weten dat het volk later, om verschillende redenen, onverschillig kwam te staan tegenover deze idee en er nog weer later naar terugkeerde.

In beide gevallen ging het goed met de Joden en leefden zij in welvaart. Nadat zij zich in die oude tijden hadden verenigd tot één man met één hart, werd het Joodse volk het voorbeeld voor vele naties en de oprichter van de ethische waarden die ten grondslag liggen aan de hele beschaving.

In deze tijd kan het verenigde Joodse volk een voorbeeld geven van correcte verhoudingen. Als het hele volk zich hierbij aansluit en deze idee zich over het hele land verspreidt, zoals ten tijde van Mozes, zal het Joodse volk dit zonder enige twijfel kunnen waarmaken.

De keuze is aan ons

Filed under: Arvut, Eenheid, Pesach, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Vanuit spiritueel oogpunt bezien, betekent Pesach: een afscheiding van het kwaad dat het in mij voor het zeggen heeft, van mijn egoïstische motieven ten opzichte van anderen. In veel huizen is er een speciale kast waarin een servies staat dat alleen voor Pesach bestemd is. Wat is de betekenis van het gebruik om voor Pesach een speciaal servies te gebruiken?

Antwoord: Het is een moderne trend om een speciaal servies voor Pesach te gebruiken. Vroeger maakte men nieuwe borden voor Pesach, van klei, hout of van dierenhuiden.

Nieuwe borden symboliseren nieuwe kelim (vaten), een vernieuwing van de verlangens die we vroeger ten bate van onszelf gebruikten. Wij kunnen ze nu niet meer op die manier gebruiken, maar ze alleen gebruiken om te geven. Ik moet de verlangens die ik in relatie tot anderen heb veranderen.

Vraag: Wat betekent ‘een servies voor elke dag’ dat we het hele jaar gebruiken en ‘een servies voor Pesach’?

Antwoord: ‘Een servies voor elke dag’ is een egoïstisch verlangen om ten koste van anderen te genieten, je houdt dit verborgen en je maakt er gebruik van.

‘Een servies voor Pesach’ is hieraan tegengesteld, het staat symbool voor het gebruik van altruïstische verlangens, ten goede van anderen.

Je moet het ene servies vervangen door het andere: je verlangens gebruiken voor liefde voor anderen en geven. Dit worden ‘nieuwe kelim’ genoemd. Nadat je deze nieuwe kelim een week hebt gebruikt, kun je weer terugkeren naar je oude kelim omdat je nu weet hoe je ze kunt corrigeren, namelijk hoe je ze op de juiste manier kunt gebruiken.

From KabTV’s “A New Life” 3/24/14

Filed under: Altruïsme, Correctie, Liefde, Pesach - Geen reacties→