Baal HaSulam, ‘De Essentie van Religie en het Doel daarvan’ : Een mens die verder ontwikkeld is, neemt in zichzelf een grotere hoeveelheid kwaad waar en daardoor wijst hij het kwaad in zichzelf in een grotere mate af en verwijdert hij zich in diezelfde mate van het kwaad. Degene die niet ontwikkeld is, voelt in zichzelf slechts een kleine hoeveelheid kwaad en zal daardoor slechts een kleine hoeveelheid kwaad afwijzen. Ten gevolge daarvan blijft al het vuil in hem aanwezig, want hij herkent het niet als vuil.

Veronderstel dat ik het kwaad in mijn leven onder ogen zie. Kabbalisten zeggen echter dat dit ‘kwaad’ – zoals alles – van de Schepper afkomstig is. Het blijkt dat ik nare gevoelens ervaar en ze komen van Hem. Daarbij heb ik de indruk dat die gevoelens een straf zijn en dit brengt angst teweeg. Eigenlijk spannen we ons het meest in om een dergelijke ‘straf’ te vermijden. Het komt voor dat we zelfs niet dromen over het goede, maar op zijn minst proberen om het kwaad te vermijden, om aan ‘straf’ te ontsnappen.

Een meer ontwikkeld mens begrijpt dat hij goed moet doen, niet zozeer vanwege mogelijke straf, maar eenvoudig omdat het goed is. Het is de moeite waard om goed te doen aan anderen en aan zichzelf. Dit niveau van bestaan staat hem eenvoudigweg niet toe om anderen kwaad te doen en schade aan te brengen.

Een nog verder ontwikkeld mens begint zijn verhouding tot de wereld te verbinden met de concepten beloning en straf. Met andere woorden, hij ziet de eigenschappen van het systeem: sommige daden leiden tot een beloning, andere tot straf. Alsof er een rechter is, de Natuur, een hogere Kracht – wat voor naam we er ook aan geven – en Hij toont ons Zijn houding.

Sommigen rijzen nog hoger en realiseren zich dat er helemaal geen straf bestaat. Integendeel, als ik de indruk heb dat slechte situaties het gevolg zijn van straffen die van de Schepper komen, is juist dit een straf en een misvatting. Want er komt alleen maar goed van de Schepper en mijn slechte gevoelens worden veroorzaakt door het feit dat ik aan Hem tegengesteld ben. Het is noodzakelijk dat ik die tegenstelling verander om aan de Schepper gelijkvormig (Domeh) te worden, om een menselijk wezen (Adam) te worden. En dan, als ik aan Hem gelijkvormig ben, zal ik voelen dat ik mij in goedheid bevind.

Maar dan rijst de vraag: Waarom heb ik dit nodig? Alleen om goede gevoelens te hebben? Als ik er zo over denk ben ik een ‘barbaar’ en geen menselijk wezen. Het is zelfs mogelijk dat het nog erger wordt met mij dan het daarvoor was, als ik mij in het vuil wentel omdat ik van de Schepper wil profiteren. Of ik heb geen keuze: ik moet goede gevoelens hebben omdat mijn verlangen mij anders niet toestaat om ook maar iets te doen.

Misschien vraag ik de Schepper om mij te helpen om goede daden te verrichten, maar niet vanwege beloning of straf. Daarmee wil ik me niet verbinden, ik wil me er zozeer niet mee verbinden, dat ik zelfs in mijn kelim (verlangens) ‘straf’ en duisternis ervaar; ondanks dat wil ik boven deze gevoelens uitstijgen en blijven geven aan de Schepper. Er is duisternis in de verlangens aanwezig en daar bovenuit wil ik Hem het Licht geven, mijn goede houding naar Hem.

Maar hoe? Moet ik de stok die mij slaat kussen? Nee, ik wil mijn natuur werkelijk veranderen, ik wil niet doen alsof ik lief heb, niet huichelen, maar ik wil werkelijk boven mijzelf uitstijgen, boven de ‘materie’ van mijn verlangen uit

Hoe kunnen we dat doen? Hier komt in werking wat wij een ‘wonder’ noemen: ik ga leven in dat wat boven het scherm plaats vindt en in het Terugkerende Licht, boven mijn ‘lichaam’.

Vraag: Zit ik tot dat moment opgesloten in de duisternis?

Antwoord: Tot dan ga ik door fasen van analyse heen, totdat ik besluit dat de duisternis in mij bestaat uit het Licht dat van de Schepper komt. Het is geen toeval dat het Aramese woord ‘Orta’ ‘nacht’ betekent, de tegengestelde zijde van het Licht – ‘Ohr’ betekent ‘licht’ in het Hebreeuws. Elke fase begint met de ‘avond’, zoals er geschreven staat: “En het werd avond en het werd ochtend, één dag.” Ik begin altijd in het donker, het gebroken zijn, dit leidt mij naar een nieuwe analyse, een nieuwe dageraad.

Wat is dan de duisternis die ik voel? Is het duisternis of niet? Het is het Licht dat als duisternis in mijn corrupte kelim, verlangens, verschijnt

Maar wacht, is het alleen mijn duisternis? Stond koning David niet ‘midden in de nacht’ op als de noordenwind op de snaren van de ‘harp’, die boven zijn bed hing, speelde (zie het traktaat ‘Brachot’)? Schrijft hij in de Psalmen niet over zijn tegenslagen? Hij voelde toch duisternis?

Dat is juist, Kabbalisten ervaren deze staten ook. Moge God ons schenken dat wij hen kunnen ervaren, dat wij door hen het Licht bereiken. Dit zijn in geen geval ‘tegenslagen door het noodlot’, het is een herhaalde roep die ons helpt om vooruit te komen. Er zijn geen moeilijkheden, er is alleen de roep, keer op keer, de roep om zo spoedig mogelijk bij de Schepper te komen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/7/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Licht, Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we van zorgen voor anderen vanuit een egoïstisch oogpunt komen tot zorgen voor anderen zonder dat er egoïsme aan te pas komt? Hoe kunnen we ons bevrijden van het egoïstische verlangen dat ons aanspoort om voor anderen te zorgen.

Antwoord: We hebben het over een heel hoog niveau als je de Schepper al voelt en in een staat van verbinding bent met deze positieve kracht van geven en liefde.

Dan ga je de behoefte voelen om absoluut onvoorwaardelijk te geven en lief te hebben, niet zoals we ons dat nu voorstellen, maar zonder enig eigenbelang, zonder ook maar enige vorm van beloning te willen ontvangen, dit komt alleen voort vanuit de staat waarin je eeuwigheid, volmaaktheid en oneindigheid voelt.

Het is onmogelijk om dit in woorden te vatten want het gaat over een totaal ander voelen en begrijpen van de wereld en dit komt in de mate waarin de mens in zichzelf de altruïstische kwaliteit van geven en liefhebben absorbeert en realiseert.

From the Convention in Bulgaria 01/11/203, Lesson 1

Filed under: Conventies, Egoïsme, Geven, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Als mensen zich goed voelen in hun omgeving, kunnen we dan met hen in contact gaan en zeggen: “Vrienden, tussen jullie bestaan heel wat tegenstellingen en verschillen?”

Antwoord: Je hoeft niets ‘regelrecht’ te zeggen. Mensen moeten zelf het probleem ontdekken en tot de diagnose komen dat er onderling tegenstellingen en verschillen zijn, dat er gebrek aan vertrouwen is en dat er nog meer tekortkomingen zijn.

Je mag absoluut niets negatiefs tegen hen zeggen. Houd gewoon elkaars hand vast, zing met elkaar, wissel meningen uit, vul elkaar aan, spreek elkaar niet tegen en dan, door je ogenschijnlijk vanaf de zijlijn met een vraag bezig te houden, zullen mensen er uiteindelijk toe komen om zich met elkaar te verbinden. En juist vanuit dit punt van verbinding, nadat je hen een beetje in een goede stemming hebt gebracht, maak je hen vrij van allerlei soorten Klipot. Plotseling gaan ze voelen dat er iets ontbreekt, ze krijgen een negatief gevoel over zichzelf. Maar dit zeg je niet tegen hen.

Als zij onafhankelijk van anderen tot bijzondere gevolgtrekkingen komen, laat je zien dat je verbaasd bent: “Zijn jullie werkelijk zo?” en als zij zeggen: “Kijk eens waar wij achter zijn gekomen! Zo gaan we eigenlijk met elkaar om!”, antwoord je: “Werkelijk? Weet je, jullie zeiden dat alles in orde was. Wat is er dan gebeurd?”

Dus als je iets negatiefs zegt, doe dat dan alleen door middel van een heel kleine hint en alleen nadat je eerder alleen positieve dingen hebt uitgelegd, zoals een dokter tegen een zieke zegt: “Hier is een medicijn voor een virus dat op het ogenblik heerst. Dit virus hebben we bij u gevonden. Neem deze pil en knap maar gauw weer op.”

Maar het blijft het beste als zij zelf de diagnose stellen doordat zij het medicijn in een mooie verpakking ontvangen en de bitterheid van de ziekte door een zoet smakende capsule ontdekken, door er namelijk voor te zorgen dat zij hun tekortkomingen ontdekken via liefde, door middel van een goede, nieuwe onderlinge verbinding.

From Kab TV’s “Through Time” 10/20/13

Filed under: Disseminatie, Integrale Educatie, Liefde - Geen reacties→

Er staat geschreven: “Accepteer geen bedrog, want bedrog verblindt de ogen van de wijze en verdraait de woorden van de rechtvaardige.” Laten we aannemen dat het ons gelukt is om onszelf te corrigeren en aan anderen gelijk te worden. Laten we aannemen dat het ons zelfs gelukt is om de Schepper te ontdekken in onze verbinding met de vrienden. Maar als we het volgende niveau bereiken ‘springt’ ons egoïsme tevoorschijn. Ons ego ‘bedriegt ons’ door in onze oren te fluisteren: jij bent beter dan anderen, jij bent sterker dan zij, jij kunt iets wat niemand anders kan, jij ziet de dingen heel scherp!

Het is belangrijk om in te zien dat ons egoïsme ons deze keer twee soorten vervulling geeft: overvloed en inzicht, namelijk een vervulling van het hart (egoïsme) en een vervulling van de geest. Het lijkt alsof we plotseling boven onze omgeving uitrijzen. In diezelfde mate wordt ons de kans gegeven om onze naasten lief te hebben’, want ‘onze naasten liefhebben’ compenseert het gevoel dat we boven hen staan. Als wij het bedrog afwijzen, groeien we niet.

Het ‘gereedschap’ dat we gebruiken breidt zich uit naar overvloed en kennis. Hoe zouden we kunnen groeien als wij niet met dit nieuwe gereedschap zouden werken? We moeten het gebruiken! Tegelijkertijd worden we – met de hulp van overvloed en meer kennis – verplicht om onze naasten lief te hebben. Op dit punt worden onze naasten cruciaal voor ons. We moeten al het mogelijke doen voor hen, zoals we voor een baby zouden zorgen.

Vraag: Betekent dit dat iemand die een enorme doorbraak mag maken naar kennis en de mogelijkheid krijgt om de massa te leiden, deze kennis moet transformeren naar liefde?

Antwoord: Het is heel zwaar werk! Het is iets wat Koning David in zijn Psalmen beschrijft. Hij streed zijn hele leven. De macht die hem gegeven werd, bedekte hij met liefde. Hij vervulde zijn opdracht voor zijn volk anders dan alle andere koningen. Een koning is iemand die het meest liefheeft, anders is hij geen koning. Dit wordt beschreven als ‘Koningen van Israel’. ‘Het Koninkrijk’ staat voor Malchut.

From Kab TVs “Mysteries of the Eternal Book,” 5/24/13

Filed under: Correctie, Ego, Innerlijk Werk, Liefde, Uncategorized - Geen reacties→

Vraag: Ik begrijp het geheim van disseminatie en het is heel eenvoudig. Het is aan ons om vreugde uit te stralen als resultaat van onze verbinding met elkaar. Juist hierdoor zullen mensen zich tot ons aangetrokken voelen en niet tot lijden, waardoor ze van elkaar verwijderd raken, maar ze zullen zich aangetrokken voelen tot een gevoel van geluk dat wij moeten verspreiden. Hoe houden wij de verspreiding van geluk vast?

Antwoord: Ik zal jullie vertellen hoe ik dat heb gedaan. Ik ging boeken schrijven. Ik werkte aan het archief van Rabash dat aan mij was achtergelaten. Iedereen moet voelen wat zijn opdracht is. Ik kwam bij Rabash toen hij 75 was. Ik wist niet hoeveel jaar hij nog zou leven, maar ik wist dat het aan mij was om zoveel mogelijk van hem te leren en dat alle kennis die hij had, werkelijk alles, verloren zou gaan als ik die kennis niet zou krijgen. Ik had het gevoel dat ik alles in me op moest nemen, alles op geluidsbandjes moest zetten, alles wat hij had moest opschrijven. Het kon uit arrogantie of zelfs overmoedigheid voortkomen, hoe dan ook, dit liet me niet los.

Ik streefde er niet naar om hem als nummer één op te volgen. Zelfs nu voel ik het niet zo. Daar houd ik niet van, want het maakt het leven alleen maar ingewikkeld. Ik voelde mij genoodzaakt om te ontvangen, uit deze bron alles te drinken, zodat deze kennis niet zou verdwijnen. Integendeel, het moest aan iedereen verspreid worden. Dit voelde ik als mijn opdracht. Dit liet me werkelijk niet los.

Hieraan heb ik verder niets toe te voegen. Doe wat Rabash schreef: verbinding, de vreugde van het Doel, de noodzaak hiervan voelen en voelen dat je uitgekozen bent voor een grote, moeilijke opdracht.

Denk hier over na. Wat betekent het om ouders te zijn? Enerzijds voel je je gelukkig als je ziet dat ze zich ontwikkelen, groter worden en anderzijds voel je je heel sterk bij hen betrokken. Zeker, je wilt dat ze opgroeien met de mogelijkheid om succes te bereiken, maar wat als dat niet gebeurt? Wat zou je je dan teleurgesteld voelen en gefrustreerd! Nog veel erger dan wanneer je zelf geen succes bereikt.

Het gaat je namelijk om anderen. Zij geven ons een voorbeeld van natuurlijke liefde op het animale, meest primitieve niveau. Als zij als reactie daarop ook van jou houden, is deze liefde voor jou veel sterker en de bezorgdheid, het lijden van de geliefde veel erger en groter dan je eigen lijden, want liefde vermenigvuldigt alle gevoelens 620 maal.

Daarom zou de wereld gewoonweg ‘exploderen van jaloezie’ naar aanleiding van ons geluk als wij voor elkaar een gevoel van liefde zouden ervaren. Het hele geheim bestaat er namelijk altijd uit om terug te keren naar liefde. Als wij dus op deze manier met de mensheid omgaan, zullen zij plotseling voelen wat voor mensen wij zijn en wat er tussen ons plaatsvindt. Zelfs nu, als zij ons met elkaar zien, vragen zij zich af wat de betekenis is van die vreemde ‘bovenmenselijke’ relatie die wij met elkaar hebben.

From the St. Petersburg Convention “Day Three” 7/14/13, Lesson 5

Filed under: Conventies, Disseminatie, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Filed under: Geven, Liefde, Schepper, video - Geen reacties→

We zijn al zover dat we begrijpen dat we een nieuw spiritueel niveau alleen kunnen ontdekken in de verbinding met elkaar en in onze onderlinge eenheid, en nu gaan we begrijpen hoe we ons van het ene naar het andere niveau kunnen verplaatsen. We zijn voor het eerst zover gekomen dat we ons pad begrijpen, de componenten ervan en wat wij daarvoor moeten doen: eerst een stap met de rechtervoet, dan een stap met de linkervoet en het lichaam bevindt zich in het midden. Zo komen we vooruit op de middellijn: rechtervoet, linkervoet en een volgende stap voorwaarts, rechtervoet eerst en dan pas de linkervoet, dit is het deel dat wij moeten doen.

We beginnen altijd vanuit de rechterlijn omdat we altijd vooruitgaan in de richting van geven, liefde, verbinding en eenheid boven de rede. De linkerlijn wordt echter onthuld op de wijze waarop het Licht het aan ons laat zien. Op elke niveau geldt wat geschreven staat: “Ik heb de neiging tot het kwaad geschapen, ik heb de Torah als een genezend kruid geschapen,” om het kwaad te corrigeren. Dit heeft betrekking op het systeem van de invloed van het Licht op de neiging tot het kwaad, die jij corrigeert met de Hulp van het Licht, zodat je verder vooruit kunt komen.

Dit is het systeem waar we in zitten. De rechterzijde is geven, liefde, verbinding en eenheid (∑), alles wat van de zijde van Hesed komt. De linkerlijn is het verlangen om te ontvangen, te weten, de kracht van ontvangen, namelijk het ego, en ik bevind me in het midden. Wat schrijf ik toe aan mezelf? Ik behoor tot het punt in het hart en op die manier ben ik degene die zich richt op de Schepper en naar Hem verlangt.

Nu is de vraag: hoe kom ik vooruit? Het eerste wat ik doe is beginnen met de rechterlijn, namelijk met het verlangen naar geven, liefde, eenheid en maximale verbondenheid.

Onze eenheid vindt plaats boven het ego, zonder het ego zouden wij geen spiritueel werk kunnen doen. Het is van tevoren met ons verbonden en het is de oude beginsituatie.

Het blijkt dat het ego (1) zich in het hart bevindt en daarin is het punt in het hart waarmee ik mij richt op verbinding en eenheid. Op het moment dat ik dat doe, begin ik een zeker Lichtschijnsel te ontvangen (3) in onze verbinding en eenheid (2). Misschien voelen we de Schepper nog niet in het gevoel van eenheid, maar het is eigenlijk al een voelen van Hem.

Als we deze eigenschap hebben bereikt, gaat het ego zich er weer mee verbinden. Opnieuw richten we ons vooruit op eenheid (2b) en uiteindelijk bereiken we het volgende niveau dat veel hoger is dan het voorgaande. Zo komen we verder.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Ego, Groepswerk, Innerlijk Werk, Licht, Liefde, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: In principe kan iedereen liefhebben. Sommige mensen houden van kinderen, anderen houden van hun man of vrouw. Waarom is het voor ons zo moeilijk om, als we bij elkaar komen, dat gevoel voor elkaar te krijgen, hoewel we het Doel voor ogen hebben en onze intentie?

Antwoord: Dat komt omdat onze intenties egoïstisch zijn – behalve bij waar wij mee bezig zijn – zij komen overeen met onze natuur, volgen dezelfde richting. Ik heb de intentie om mijn dorst te lessen en ik pak wat om te drinken. Dit betekent dat ik mijn verlangen vervul en mijn intentie helpt me om het verlangen te vervullen.

Maar hier is mijn intentie tegengesteld aan mijn verlangen. Dat wil zeggen dat ik mijn intentie gebruik om mijn verlangens te veranderen, om ze om te keren, dit gaat dus tegen onze natuur in. Dit vraagt enorm veel innerlijk werk, een enorme inspanning, de steun van de omgeving en ervaring.

Bovendien worden mensen boos als ze niet begrijpen hoe ze zichzelf kunnen oriënteren in dit proces. De zeven miljard mensen op deze planeet en alle landen en culturen gaan alleen maar op een egoïstische manier met elkaar om en plotseling hebben we het over de noodzaak om het Bijbelse gebod: “Heb je naaste lief”, te vervullen.

Maar hoe? Tenslotte is het zelfs in de groep al moeilijk, laat staan met meer mensen, op universele schaal. Maar op een andere manier kunnen we onszelf niet corrigeren, dan zullen we niet veranderen. Ofwel we gaan dit doen door middel van lijden als we het nalaten, ofwel doordat wij het Licht aantrekken.

Als we ons richten op de juiste handelingen, dat wil zeggen door allemaal bij elkaar te komen, door ons in te spannen, ons te concentreren op onze intenties en handelingen, kan het ons lukken. Het allerbelangrijkste is om dit de komende tijd te doen en pas dan ga je begrijpen hoe het gebeurt.

Vraag: Waarom houden we van kinderen? Wat is dat voor gevoel?

Antwoord: Dat is een dierlijk instinct. Een menselijk wezen houdt van zijn kinderen zoals een dier van zijn nageslacht houdt. Je houdt niet van de kinderen van iemand anders, alleen van je eigen kinderen. Je kunt alleen van het kind van iemand anders houden, als je jezelf corrigeert. Hiernaar zijn we op weg.

Om dit proces te versnellen heb je elkaar nodig en moet je elkaar steunen. ‘Bij elkaar komen’ betekent dat je probeert om gemeenschappelijke intenties en inspanningen met elkaar te verenigen, dat je stopt om jezelf te voelen, maar dat je anderen gaat voelen. Als je jezelf ertoe dwingt om dit te doen, zul je ontdekken dat alle anderen al zover zijn en dat ze alleen maar op jou wachten.

Filed under: Conventies, Groepswerk, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Er staat geschreven: ‘Heb je vriend lief als jezelf’. Wie is ‘je vriend’ voor iemand die een punt in het hart heeft?

Antwoord: In het algemeen gesproken noemen we iedereen in de wereld die een vreemdeling voor ons was en ons vertrouwd wordt ‘je vriend’.

Voor iemand met het punt in het hart zijn ‘je vrienden’ – als we die rangorde volgen – de mensen met wie je op het pad bent, vrienden in de groep. Naar hen kunnen we open zijn, met hen kunnen we werken aan verbinding en eenheid, we helpen elkaar om het systeem van spirituele verbinding te realiseren. We zitten niet toevallig in deze groep, we behoren tot een innerlijk hoger systeem, daarom zijn we bij elkaar. Wij moeten dus allereerst tussen ons de voorwaarden voor ‘liefde voor anderen’ scheppen.

‘Liefde voor de ander’ heeft de volgende betekenis: Ik ga het verlangen van mijn vriend voelen, wat hij nodig heeft is belangrijker dan mijn eigen verlangens.

Het concept ‘Heb je vriend lief als jezelf’ betekent dat je hem hoger acht dan jezelf, veel hoger dan jezelf. Nu houd ik meer van mijzelf dan van de hele wereld. Ik moet dus zó met mijn vrienden omgaan dat zij voor mij belangrijker zijn dan ieder ander. Ik heb de eigenschap van geven verkregen als ik hun grootste verlangen – het Doel bereiken, de onthulling van het hogere Systeem – ervaar als mijn persoonlijke verlangen en ik hen daarbij help. Als de spiritualiteit van mijn vrienden voor mij belangrijker is dan mijn eigen spiritualiteit, bereik ik de onthulling.

Wij bedoelen met liefde iets anders dan wat wij gewoonlijk in deze wereld opvatten als liefde, wij bedoelen met name dat wij de mensen die samen met ons op het pad zijn helpen, zodat zij hun Doel zullen bereiken. We spreken over liefde als wij het verlangen van de ander vervullen.

From the Preparation for the Convention in Krasnoyarsk 6/13/13

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Het is het doel van het schepsel om te genieten van alle genoegens die de Schepper aan hem wil geven, maar over welke genoegens hebben we het dan? De Schepper kan het schepsel niet minder geven dan Zijn eigen niveau, anders gaat het niet over geven en liefde. De houding van de Schepper naar het schepsel wordt bepaald door de wet ‘Heb je vriend lief als jezelf’. Dit vraagt Hij van jou en jij hebt het recht om in antwoord daarop aan Hem te vragen of Hij volgens deze wet handelt of niet. Als Hij dat doet, moet er wel zo’n wet in de natuur bestaan.

Deze wet bestaat ook! Het is de houding van Keter naar Malchut, naar het schepsel: ‘Heb je vriend lief als jezelf’. Malchut moet dezelfde houding bereiken als ‘Heb je vriend lief als jezelf’ door de Ohr Hozer (Weerkaatsende Licht). Dit noemen we wederzijds geven, wederzijdse liefde. Alles is heel eenvoudig.

De Schepper is heel, Hij is totale Liefde en Geven en dus geeft Hij dit alles aan de schepping. Zijn houding wordt genoemd: de vier fasen van Ohr Yashar (Direct Licht).

Maar het schepsel kan zich niet op dezelfde directe wijze verhouden tot de Schepper en dezelfde vorm verkrijgen, omdat hij van de Schepper alleen ontvangt in de vier fasen van Ohr Yashar. Om je op dezelfde wijze tot de Schepper te kunnen verhouden, moet het schepsel door het hele proces van ontwikkeling gaan, de hele weg tot aan het einde van de correctie.

Het gaat over de houding van het schepsel. Het probleem ligt niet bij het ontvangen van genoegens van de Schepper, maar bij de vraag hoe ik het voel en hoe ik Hem terug betaal. Het ontvangen van genoegens geeft geen problemen. Malchut van Ein Sof ontving plezier, dit leidde ook naar de ‘eerste Tzimtzum’ (restrictie). De Schepper gaf aan Malchut een Lichtvonk toen het zich nog in fase één van Ohr Yashar bevond en het zich verplicht voelde om terug te geven. Het wilde niet alleen maar ontvangen.

Fase twee komt voort uit fase één, want anders zou alles in fase één eindigen. Het blijkt dat het geen probleem is om van de Schepper te ontvangen, maar het gevoel dat je Hem moet terugbetalen en je niets hebt om aan Hem te geven is het probleem! Hoe kun je Hem terugbetalen? Je kunt Hem niet het Licht teruggeven dat je van Hem hebt ontvangen, want dan is het net alsof je aan de gastheer de lekkernijen teruggeeft die Hij voor je klaargemaakt heeft, zodat Hij ze zelf kan opeten. Dat is onmogelijk, want de Schepper Zelf staat voor je.

Hij laat je Zijn goede houding zien en deze wordt onthuld door het plezier dat al je verlangens vervult, maar wat waardeer je hierin? Zijn houding naar jou, Zijn Liefde of het plezier zelf, zonder rekening te houden met de Schepper? Ik breng je bijvoorbeeld iets waar je echt van houdt en je weigert het. Weiger je het voedsel zelf of weiger je omdat ik het met zoveel liefde naar je toebreng dat je het niet kunt accepteren?

Als een ober in een restaurant je dat gerecht zou brengen, zou je het zonder aarzelen accepteren en je zou van de smaak genieten. Maar je kunt het niet van mij aannemen omdat je mijn houding naar jou toe, mijn liefde, niet kunt terugbetalen. Je legt jezelf een beperking op met betrekking tot de liefde. Je kunt het niet dragen, omdat het om wederkerigheid vraagt.

Je moet uitgaan van de liefde, want dat veroorzaakt een gevoel van schaamte in jou. Je voelt geen enkele schaamte met betrekking tot het voedsel, omdat je denkt dat de Schepper je moet voeden en vervullen omdat Hij je heeft geschapen. Dat is duidelijk. Maar je kunt Zijn Liefde niet beantwoorden! Dus vanaf de ‘eerste Tzimtzum’ zoek je naar een manier om met deze Liefde om te gaan, je onderzoekt wat deze Liefde is, hoe het zichtbaar wordt, waar het vandaan komt, wat de verbinding is tussen deze Liefde en de vreugde die je in je verlangen voelt en welk deel het is in al het Licht van NRNHY dat de Kelim (vaten) vult.

Als je een staat bereikt waarin je denkt dat je kunt ontvangen om te geven in de wereld van Nekudim, word je gebroken en deze breking vindt plaats door de Liefde, omdat je er geen rekening mee kon houden. Je begrijpt de oorsprong ervan nog niet, omdat de oorsprong tot de Schepper behoort. De Liefde van de oorsprong komt van Hem, het is Zijn gevoel. Het roept bepaalde reacties in je op die je niet begrijpt.

Je begrijpt niet wat dit gevoel betekent en waarom je plotseling schaamte voelt, je ongemakkelijk voelt en het zó moeilijk kunt verdragen dat je met Hem begint te vechten, voornamelijk omdat je het onaangename gevoel dat je hebt door Zijn Liefde voor jou, wilt vernietigen.

Het breken van de Kelim (vaten) geeft ons de mogelijkheid om haat tegenover liefde te plaatsen, ‘Har Sinai’ (de berg Sinaï) werd zo het beginpunt van ons volk. Zonder de ballingschap in Egypte en de zwerftocht door de woestijn zouden we er niet aan kunnen gaan werken. Daarom staat er geschreven: ‘Heb de Heer je God Lief met je hele Hart’, dit is de hele essentie van de verbinding.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 5/17/13, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Kabbalah Studie, Liefde - Geen reacties→