Uit de brochure ‘De Enige Uitweg’

Om met de idee “Heb je naaste lief als jezelf” te gaan werken, is het noodzakelijk om – in moderne termen – tot werkelijk integrale relaties tussen mensen te komen.

Mensen worden tot op zekere hoogte verschillend geboren en iemand kan alleen of door middel van dwang niet integraal worden. Dit is een welbekend feit en hoeft niet bewezen te worden. Anderzijds willen we, of beter gezegd, moeten we integraal worden.

Daarvoor is maar één manier: onderwijs, of als dat uw voorkeur heeft: bewustwording. We moeten ons niet baseren op fictieve theorieën, zelfs al zijn ze heel mooi, maar op de wetten die vanaf de oorsprong inherent zijn aan de natuur en in Kabbalah worden beschreven.

Het is niet mogelijk om de juiste relaties tussen mensen op te bouwen zonder basiskennis te hebben over de mens, de natuur, de omgeving en de interactie daartussen.

De omgeving bestaat niet alleen uit de mensen met wie we in contact staan, maar ook uit boeken, films, internet en zelfs gedachten.

Alleen de mens is in staat om drastisch te veranderen onder de invloed van de maatschappij en de omgeving, dit in tegenstelling tot alle andere schepselen op aarde.

Het is uiteraard niet toevallig dat we het woord ‘omgeving’ (milieu) gebruiken als we spreken over de invloed van het ecosysteem op de mens.

Filed under: Integrale Educatie, Israel, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Hoe komt het dat ik niet bij het gevoel kan komen dat ik me wil inspannen als ik tenminste iets van liefde kan voelen voor de vrienden?

Antwoord: Dat kan niet zo zijn. Juist als je je inspant om boven je ego uit te stijgen in een groot verlangen om je met de vrienden te verbinden, onthullen we liefde in de Ohr Hozer (het Terugkaatsend Licht) boven de Masach (scherm), boven de Tzimtzum (restrictie). Zo ontdekken we de voorwaarden voor het kunnen voelen van liefde.

Dit geeft een mens geen gevoel van ontspanning zoals bij fysieke liefde, in tegendeel, een mens is daarbij constant in spanning. Hij gaat de liefde in en uit, stemt het steeds kwalitatief en kwantitatief af om zo voortdurend boven zijn ego te blijven, aan de andere zijde ervan. Deze complexe, scherpe handelwijzen geven een mens geen ontspanning. Het is noodzakelijk om dit constant te activeren.

From the Convention In Sochi “Day Two” 7/14/14, Lesson 6

Filed under: Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Er is een oorlog gaande in Israël en vele moeders hebben een gebroken hart, ze wachten op de terugkeer van hun zonen. Een moeder blijft altijd een moeder, het maakt niet uit in welk land ze woont. En toch, wat is er speciaal aan Joodse moeders? Ze maken immers deel uit van het volk Israël, in hun kern is het concept eenheid verankerd. Wat onderscheidt een Joodse moeder van anderen?

Antwoord: Het onderscheid ligt op het gebied van haar verantwoordelijkheid.

Veel landen sturen hun soldaten naar een oorlog terwijl het hart van de moeders breekt van ondragelijk verdriet.

Een Joodse moeder heeft echter een wapen dat het haar mogelijk maakt om te vechten voor haar zonen: eenheid en verbinding. Door de Israëlische samenleving aan te sporen om eenheid en verbinding te bereiken – of op zijn minst dit pad uit te zetten – verdedigt ze haar kinderen op een actieve manier. Hoe overtuigender ze de boodschap van eenheid aan de natie overbrengt, hoe volmaakter de bescherming is die zij hen biedt.

Zeker, het moet om werkelijke eenheid gaan: hetzelfde waar de wetenschap van Kabbalah over spreekt wanneer we uitleggen dat eenheid tot bloei komt door middel van het Licht dat Hervormt, of met andere woorden: door middel van een speciale Kracht van de Natuur. Dit komt omdat de Natuur in feite een verenigende Kracht is en we moeten die Kracht zo doen ontwaken dat onze haat daardoor getransformeerd wordt tot liefde. Er staat geschreven dat liefde alle zonden zal bedekken, namelijk alle verschillen en conflicten tussen ons. Dus in plaats van de ‘Iron Dome’ hebben we grote behoefte aan de Koepel van Liefde die zich over ons uitstrekt. Alleen dit zal alle aanvallen afwenden.

Als de Israëlische moeders zich alleen maar zouden realiseren dat dit ons ware wapen is, ben ik ervan overtuigd dat deze oorlog onze laatste zal zijn.

From KabTV’s “A New Life. The Mothers of Solders” 7/23/14

Filed under: Correctie, Eenheid, Kinderen, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Kunt u ons vanaf uw spirituele niveau aanraden wat wij het beste kunnen doen ten behoeve van eenheid? De jaren gaan maar voorbij …

Antwoord: Als je altijd aan eenheid denkt met het doel om daarin de enige Kracht (de Schepper) te ontdekken en daarbij het genot ervaart dat je door je handelingen oproept, hoef je niets anders meer te doen.

Als ik mijn gedachten in deze richting laat gaan: dat ik bij alles wat ik doe in verbinding met anderen de Schepper wil ontdekken omdat ik het genot wil voelen dat Hij voelt, bouw ik hiermee een kli (vat) en dit leidt ertoe dat deze kli gevuld wordt met de eigenschap van geven en liefde, namelijk met de juiste staat die door deze twee doelstellingen beoogd wordt. Er bestaat niets anders in deze wereld. Dit is het enige waarmee wij bezig moeten zijn, het overige is niet belangrijk. Wat je ook doet, wat je ook ontvangt, je moet je verlangen richten op dit ene doel.

In het algemeen gesproken is er geen verplichting om dit alleen in de groep te beogen of bij een disseminatie actie. Je kunt dit doen waar je ook wilt.

Zoals er geschreven staat in Deuteronomium 6: 4 en 5: “Hoor, O Israël, de Eeuwige is onze God, de Eeuwige is Eén. En je zult de Eeuwige, je God, liefhebben met heel je hart, met heel je ziel en met al je kracht. Of je nu zit of loopt, naar bed gaat of wakker wordt, thuis bent of onderweg, deze woorden zullen in je gedachten zijn.”

Het gebed “Shema Israël” (“Hoor, Oh Israël”) is dezelfde mantra die de meest essentiële intentie uitdrukt voor alles wat een mens doet. Daarom wordt dit als het centrale gebed beschouwd, hoewel niemand weet welke bestemming dit gebed had.

From the Conversation at Sochi Convention 6/9/14

* Tot aan het einde van de maand juli zullen er vanwege vakantie minder blogs verschijnen.

Filed under: Eenheid, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie, Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe moeten we de vraag beantwoorden waarom het nodig is om evenveel van je vriend te houden als van jezelf?

Antwoord: De reden hiervoor is dat de wereld integraal is en integrale verbinding tussen iedereen noemen we in menselijke taal ‘liefde’, liefde voor elkaar, zoals cellen in één lichaam. Dit wordt benoemd als: “En je moet je vriend liefhebben als jezelf.” Het betekent dat de verbinding tussen mensen gelijk moet zijn aan de verbinding die tussen alle andere delen van de schepping bestaat.

In de natuur is alles op de juiste manier met elkaar verbonden en is er eenheid, de mens is daarop een uitzondering. De mensheid schendt deze eenheid en verstoort de natuur op het minerale, vegetatieve en animale niveau. Zodra mensen zichzelf gaan corrigeren, zal de natuur automatisch gaan veranderen.

De natuur zal opstijgen omdat alle delen van de schepping in elkaar gevat zijn, dit geldt echter vooral voor het niveau dat Adam (mens) heet. “Heb je vriend lief” betekent dus dat je de fundamentele wet van de schepping implementeert: de verbinding tussen alle delen van de schepping.

From the Sochi Convention 6/9/14, Lesson 1

Filed under: Disseminatie, Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Het word ‘Klal’ (collectief, geheel, wet) duidt een som van details aan die, als men ze samenvoegt, het bovenstaande geheel vormen. Wanneer we dus over de Mitswa “Heb je vriend lief als jezelf” zeggen dat het een grote Klal is in de Torah, moeten we ons realiseren dat de overige 612 Mitswot (voorschriften) in de Torah, met alle bijbehorende interpretaties, niet meer en niet minder zijn dan de som van de details die toegevoegd en tevens gevat zijn in die ene Mitswa (enkelvoud voor Mitswot) “Heb je vriend lief als jezelf.” (Baal HaSulam, ‘Matan Torah’ – ‘De Gift van de Torah’).

Dit betekent dat de gehele Torah is gegeven om het alomvattende gebod om onze naasten lief te hebben als onszelf te bereiken. Het overige wat buiten dit ene concept “Heb je naaste lief als jezelf” is geschreven is, zijn verduidelijkingen op dit gebod.

Alles is gevat in dit ene gebod. Wanneer wij dit gebod vergeten, is er voor ons geen spiritueel pad mogelijk, dan zijn we ook niet verbonden met het spirituele proces en zijn we niet meer op weg om de spirituele doelen na te streven. Maar als wij proberen om dit principe te omarmen, kunnen we er zelfs mee ophouden om na te gaan op welk niveau wij ons bevinden en hoeven we niet meer te proberen om te weten te komen waar we ons eigenlijk bevinden.

De gehele Torah is aan ons gegeven met de bedoeling om ons te helpen om verbinding te bereiken, wat we in ons leven liefde noemen. Er zijn twee wegen om dit te doen: de ene weg bestaat uit het volgen van een lange weg vol beproevingen, zo verloopt de weg van de natuurlijke ontwikkeling; de andere weg is een aangename snelle weg waar de Torah garant voor staat. Op welke van deze twee manieren dan ook, de gehele mensheid, vanaf het eerste begin tot aan het einde, bevindt zich in dit proces dat ons leidt naar liefde voor onze naasten.

Wanneer wij begrijpen en erkennen dat wij nu oefenen door het spelen van spelletjes, volgen we een betrekkelijk gemakkelijk en aangenaam pad om het Doel te bereiken. We moeten echter nog door een aantal problemen en moeilijkheden heen en ze oplossen en onderzoeken om beter te gaan voelen wat de essentie en de oorsprong daarvan is. We zullen allerlei situaties in ons denken en voelen moeten oplossen zodat wij door dit proces dingen beter zullen leren begrijpen en voelen.

De Torah is er om het pad gemakkelijker en aangenamer te maken voor ons, met de hulp van de Torah bereiken we de staat van liefde voor onze naasten. Vanuit deze fase zullen we uiteindelijk komen tot het liefhebben van de Schepper. Door het pad van lijden te volgen, kunnen we echter niets bereiken. Alles is afhankelijk van ons ontwaken.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/14/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Baal HaSulam, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Liefde, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we omgaan met pijn die ons op het animale niveau houdt?

Antwoord: Het Omringende Licht, het Licht dat Corrigeert, werkt aan mij, dringt in me door en gaat door de niveaus van Aviut (dikte) van mijn verlangen heen: door de fase van de oorsprong en de fasen één, twee, drie en vier. Als het Licht alleen de niveaus van de oorsprong, fase één, twee en drie bereikt, ben ik niet in staat om iets van de Bron van het Licht te voelen.

In de vier fasen van Direct Licht werd het gevoel van schaamte gewekt en er was alleen een Tzimtzum (restrictie) op het vierde niveau van de vierde fase. Dus het Licht moet helemaal tot in de vierde fase van het verlangen doordringen. Als het zich alleen in drie fasen verspreidt, voel ik pijn, maar in de vierde fase, voel ik de bron van de pijn.

Dan voel ik de pijn nog steeds, maar ik begrijp waar het vandaan komt. Dan ga ik de pijn met de bron ervan vergelijken, met de oorzaak. Waarom veroorzaakte de Schepper deze pijn in mij? Met welk doel?

Dan realiseer ik me dat het helemaal geen pijn is. De Schepper veroorzaakt mijn pijn niet. Ik voel pijn omdat ik niet gecorrigeerd ben, de Schepper stuurt me eigenlijk prachtige geschenken, Hij wil me omarmen en me vol Liefde kussen. Het Licht van de Liefde komt naar mij toe, maar in plaats daarvan voel ik pijn.

Het is zoals met een liefdevolle ouder die druk op het kind uitoefent en hem misschien zelfs klappen geeft, maar het uit liefde doet. Ik moet mijn perceptie veranderen en erover nadenken wat deze delta, de kloof tussen de pijn die ik voel en de ware essentie ervan, betekent.

Dat kan ik alleen via de groep doen, daar maak ik deze afweging en denk ik ook na over deze pijn in relatie tot de vrienden. Al onze relaties met mensen, en vooral met de groep, helpen ons om te leren hoe we over onze relatie tot de Schepper moeten nadenken.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 5/2/14, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Baal HaSulam, Brief 13: Het is belangrijk voor jullie om te weten dat er in een ieder van de groep veel vonken van heiligheid zijn. Als je alle vonken van heiligheid verzamelt op één plek, als broeders, met liefde en vriendschap, zullen jullie je zeker enige tijd op een heel hoog niveau van heiligheid bevinden, vanuit het levenslicht … en de redding van de Eeuwige is als in een oogwenk.

De waarheid is dat het hier over een inspanning gaat waarop niemand van ons zich voorbereidt. Wij zijn dus slordig, lui en ontmoedigd. Maar tegelijkertijd is het toch heel gemakkelijk! Op deze manier is nu eenmaal alles geregeld.

Probeer eens om een orgaan, dat afgesneden is van het lichaam, weer tot leven te brengen. Hoeveel moeite je ook doet, het zal je niet lukken. Maar als we het weer met het lichaam verbinden, ontvangt het onmiddellijk wat het nodig heeft, alle voeding. De onderlinge uitwisseling van stoffen in het lichaam wordt erdoor hernieuwd en het gaat leven.

De kli (vat) is in geen van ons aanwezig, maar alleen in de verbinding tussen ons. Als wij het accent van onszelf verplaatsen naar de verbinding tussen ons, naar een ruimte die we moeten vullen met een dicht veld van de kracht van liefde, ontdekken we dat er geen lege plaats bestaat in de wereld maar juist wat verborgen is, wordt daar onthuld.

Het belangrijkste om te verhelderen en te onthullen is dat, waar we onze aandacht op richten, waar we onze inspanningen in investeren en waar ik van mijn kant mijn verwachtingen op moet richten en druk moet uitoefenen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/4/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Filed under: Liefde, Maatschappij, video, Wereld - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Essentie van Religie en het Doel daarvan’ : Een mens die verder ontwikkeld is, neemt in zichzelf een grotere hoeveelheid kwaad waar en daardoor wijst hij het kwaad in zichzelf in een grotere mate af en verwijdert hij zich in diezelfde mate van het kwaad. Degene die niet ontwikkeld is, voelt in zichzelf slechts een kleine hoeveelheid kwaad en zal daardoor slechts een kleine hoeveelheid kwaad afwijzen. Ten gevolge daarvan blijft al het vuil in hem aanwezig, want hij herkent het niet als vuil.

Veronderstel dat ik het kwaad in mijn leven onder ogen zie. Kabbalisten zeggen echter dat dit ‘kwaad’ – zoals alles – van de Schepper afkomstig is. Het blijkt dat ik nare gevoelens ervaar en ze komen van Hem. Daarbij heb ik de indruk dat die gevoelens een straf zijn en dit brengt angst teweeg. Eigenlijk spannen we ons het meest in om een dergelijke ‘straf’ te vermijden. Het komt voor dat we zelfs niet dromen over het goede, maar op zijn minst proberen om het kwaad te vermijden, om aan ‘straf’ te ontsnappen.

Een meer ontwikkeld mens begrijpt dat hij goed moet doen, niet zozeer vanwege mogelijke straf, maar eenvoudig omdat het goed is. Het is de moeite waard om goed te doen aan anderen en aan zichzelf. Dit niveau van bestaan staat hem eenvoudigweg niet toe om anderen kwaad te doen en schade aan te brengen.

Een nog verder ontwikkeld mens begint zijn verhouding tot de wereld te verbinden met de concepten beloning en straf. Met andere woorden, hij ziet de eigenschappen van het systeem: sommige daden leiden tot een beloning, andere tot straf. Alsof er een rechter is, de Natuur, een hogere Kracht – wat voor naam we er ook aan geven – en Hij toont ons Zijn houding.

Sommigen rijzen nog hoger en realiseren zich dat er helemaal geen straf bestaat. Integendeel, als ik de indruk heb dat slechte situaties het gevolg zijn van straffen die van de Schepper komen, is juist dit een straf en een misvatting. Want er komt alleen maar goed van de Schepper en mijn slechte gevoelens worden veroorzaakt door het feit dat ik aan Hem tegengesteld ben. Het is noodzakelijk dat ik die tegenstelling verander om aan de Schepper gelijkvormig (Domeh) te worden, om een menselijk wezen (Adam) te worden. En dan, als ik aan Hem gelijkvormig ben, zal ik voelen dat ik mij in goedheid bevind.

Maar dan rijst de vraag: Waarom heb ik dit nodig? Alleen om goede gevoelens te hebben? Als ik er zo over denk ben ik een ‘barbaar’ en geen menselijk wezen. Het is zelfs mogelijk dat het nog erger wordt met mij dan het daarvoor was, als ik mij in het vuil wentel omdat ik van de Schepper wil profiteren. Of ik heb geen keuze: ik moet goede gevoelens hebben omdat mijn verlangen mij anders niet toestaat om ook maar iets te doen.

Misschien vraag ik de Schepper om mij te helpen om goede daden te verrichten, maar niet vanwege beloning of straf. Daarmee wil ik me niet verbinden, ik wil me er zozeer niet mee verbinden, dat ik zelfs in mijn kelim (verlangens) ‘straf’ en duisternis ervaar; ondanks dat wil ik boven deze gevoelens uitstijgen en blijven geven aan de Schepper. Er is duisternis in de verlangens aanwezig en daar bovenuit wil ik Hem het Licht geven, mijn goede houding naar Hem.

Maar hoe? Moet ik de stok die mij slaat kussen? Nee, ik wil mijn natuur werkelijk veranderen, ik wil niet doen alsof ik lief heb, niet huichelen, maar ik wil werkelijk boven mijzelf uitstijgen, boven de ‘materie’ van mijn verlangen uit

Hoe kunnen we dat doen? Hier komt in werking wat wij een ‘wonder’ noemen: ik ga leven in dat wat boven het scherm plaats vindt en in het Terugkerende Licht, boven mijn ‘lichaam’.

Vraag: Zit ik tot dat moment opgesloten in de duisternis?

Antwoord: Tot dan ga ik door fasen van analyse heen, totdat ik besluit dat de duisternis in mij bestaat uit het Licht dat van de Schepper komt. Het is geen toeval dat het Aramese woord ‘Orta’ ‘nacht’ betekent, de tegengestelde zijde van het Licht – ‘Ohr’ betekent ‘licht’ in het Hebreeuws. Elke fase begint met de ‘avond’, zoals er geschreven staat: “En het werd avond en het werd ochtend, één dag.” Ik begin altijd in het donker, het gebroken zijn, dit leidt mij naar een nieuwe analyse, een nieuwe dageraad.

Wat is dan de duisternis die ik voel? Is het duisternis of niet? Het is het Licht dat als duisternis in mijn corrupte kelim, verlangens, verschijnt

Maar wacht, is het alleen mijn duisternis? Stond koning David niet ‘midden in de nacht’ op als de noordenwind op de snaren van de ‘harp’, die boven zijn bed hing, speelde (zie het traktaat ‘Brachot’)? Schrijft hij in de Psalmen niet over zijn tegenslagen? Hij voelde toch duisternis?

Dat is juist, Kabbalisten ervaren deze staten ook. Moge God ons schenken dat wij hen kunnen ervaren, dat wij door hen het Licht bereiken. Dit zijn in geen geval ‘tegenslagen door het noodlot’, het is een herhaalde roep die ons helpt om vooruit te komen. Er zijn geen moeilijkheden, er is alleen de roep, keer op keer, de roep om zo spoedig mogelijk bij de Schepper te komen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/7/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Licht, Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→