Medium publiceerde mijn nieuwe artikel “Cancel culturen of leer elkaar te accepteren”

Moeten wij mensen en hun ideeën uitsluiten als wij het niet met hen eens zijn? Dit is het dilemma van onze tijd geworden. De zogenaamde “cancel-cultuur” die eruit bestaat dat de steun voor publieke figuren opgeheven wordt vanwege hun meningen en/of acties, dit is een trend die we steeds meer op internet tegenkomen. In tijden waarin het leven van iedereen om dezelfde conflicten en uitdagingen draait, is het noodzakelijk dat wij onze verdeeldheid opheffen. In plaats daarvan moeten we onze verschillen omarmen en een omgeving van acceptatie creëren. Ons gemeenschappelijke lot staat op het spel.

De menselijke samenleving verslechtert steeds meer, we moeten leren inzien dat wij ons alleen uit deze situatie kunnen bevrijden als we leren hoe we op de juiste manier met elkaar om kunnen gaan.

De nieuwe norm op de sociale media bestaat uit openlijk verzet tegen beroemdheden, geleerden, wetenschappers, publieke personen of bedrijven in verband met iets wat als beledigend zou kunnen worden opgevat. Niemand ontkomt aan de een of andere oproep om zijn carrière te beëindigen of op een andere manier afgestraft te worden, het kan zelfs uitlopen op een totale boycot als een aantal standpunten bepaalde sectoren niet bevallen. Waar eindigt de vrijheid van meningsuiting en waar begint de vrijheid om anderen uit te sluiten?

We leven in een tijd waarin ons ego – onze egocentrische visie – elke grens overschrijdt, het ontbreekt aan elke vorm van terughoudendheid of controle. Het ego wil niet naar anderen luisteren of andere opvattingen in overweging nemen. Het is niet bereid om op een fatsoenlijke manier te discussiëren over bepaalde feiten of controversiële kwesties. Met andere woorden, we hebben geen belangstelling voor het vormen van een gemeenschappelijk idee, om elkaar halverwege (of zelfs maar een fractie ervan) te ontmoeten en op die manier een gemeenschappelijke basis te vinden. Het ego geeft niet snel op, want wat wij belangrijk vinden, is ons eigen standpunt. Dit is de enige waarheid.

De ander uitsluiten is zo diep in de moderne samenleving verankerd, dat er geen kans is op overeenstemming, op een fatsoenlijke uitwisseling van ideeën, een vruchtbare, verrijkende discussie. Het is uitermate droevig om te zien hoe ver we van de discussiecultuur zijn afgedwaald, hoe ver we verwijderd zijn van openheid en hoezeer we ons verbonden voelen met koppigheid. “Ik zal zelf heersen” is de roep van het uur.

De neiging om anderen uit te sluiten is ook vaak te zien bij talkshows op tv en ronde-tafel gesprekken. De gasten laten hun kreten zo duidelijk en zo snel mogelijk horen, want anders komen ze door anderen niet meer aan bod. Meningen luider, venijniger en sneller uiten dan de ander wordt aangemoedigd. Logica doet er niet meer toe en er is geen interesse meer voor het inhoudelijke.

Publieke Intimidatie of Collectieve Sociale Waakzaamheid?

Cultuurpromotors zien het als een nuttig instrument om acceptabele parameters van sociale rechtvaardigheid te behouden, maar hoe kan de samenleving op basis van objectieve normen oordelen als haar eigen perspectief vooringenomen is en gebaseerd is op een bekrompen visie? Een evenwichtige dialoog kan alleen gegarandeerd worden als we leren hoe we met elkaar kunnen communiceren en naar elkaar luisteren – niet door intimidatie, maar door openheid.

Dit betekent niet dat er iets teruggedraaid moet worden, ook niet dat er een mening moet worden opgegeven. Het enige wat we nodig hebben is dat we leren hoe we zo met argumenten en confrontaties omgaan, dat ze niet op onze zenuwen werken als we ze te horen krijgen. Over welk belangrijk onderwerp het ook gaat, het gesprek dat we voeren moet gericht zijn op het welzijn van het publiek en de wereld, en niet op strijd. Als we spreken vanuit de intentie om te helpen, halen we elkaar niet neer, maar gaan we samen op zoek naar de juiste weg. Bij elke bijeenkomst moeten we een pad ontdekken om voorwaarts te gaan naar een wereld die beter en zorgzamer is voor iedereen.

Verwar dit alstublieft niet met het toepassen van kunstmatige beleefdheid, want aangename manieren van vandaag zijn geen partij voor de opkomende ego’s van morgen. De nieuwe manier van communiceren moet gebaseerd zijn op het opbouwen van onze innerlijke vermogens om verbinding te maken met anderen. Dit betekent dat we onze intentie en onze manier van denken moeten veranderen: in het belang van anderen en ten behoeve van hun vooruitgang, in plaats van hen te kleineren en uit te buiten.

De menselijke samenleving verslechtert steeds meer en we moeten inzien dat we alleen uit deze situatie kunnen komen als we leren hoe we goed met elkaar kunnen omgaan.

Uiteindelijk is het enige gedrag dat we moeten annuleren onze ik-gerichtheid; dit brengt scheiding tussen ons teweeg. Wanneer we een dergelijk bewustzijn bereiken en ons inspannen om elkaar te begrijpen, zal onze samenleving een veel aangenamere plek worden om in te leven.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2020/08/cancel-culture-or-learning-to-accept-one-another-medium/

Filed under: New Publications | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Ego, Maatschappij, Samenleving, samenwerking | Add Comment/Ask Question→