Uit de Geschriften van Rabash, ‘De Nieuwe Maan’: Malchut wordt de maan genoemd en het wordt de nieuwe maan genoemd, omdat het concept van het koninkrijk der hemelen betekent dat wij elke dag het juk opnieuw moeten accepteren. Het feit dat wij het gisteren hebben geaccepteerd is niet voldoende, want de heilige Ari zegt dat wij de lichtvonken, die onophoudelijk in BYA vielen, moeten opheffen, opheffen naar heiligheid.

Wanneer een mens het juk steeds opnieuw op zich neemt, wordt dit beschreven als een handeling waarbij men een deel van de afscheiding op zich neemt en het verbindt met spirituele eenwording. Dit is de betekenis van de gedachte dat Malchut elke dag naar een bepaald punt terugkeert en dit punt wordt een zwart punt genoemd, het heeft in de heilige Zohar geen witheid in zich, het schijnt namelijk niet, want schijnen wordt witheid genoemd, we moeten het namelijk steeds vernieuwen.

Als een mens zichzelf werkelijk wegcijfert voor de groep, de groep respecteert en het verlangen ervan waarmaakt door de uiting van geven en liefde in de verbinding tussen de vrienden te willen plaatsen, ziet hij hoe ver hij van deze voorwaarde verwijderd is. En als hij in zichzelf versterkt dat de grootheid van dit gevoel wenselijk is, brengt de afstand hiertoe hem tot wanhoop omdat hij voelt dat hij dit Doel niet kan bereiken. Tegelijkertijd begrijpt hij hoe belangrijk dit Doel is en krijgt hij de kracht om het te bereiken.

Uiteindelijk realiseert hij zich ten volle dat zijn kracht niets betekent. En hier is niemand zo wijs als degene die ervaring heeft, het is onmogelijk om deze ontdekking over te slaan. Alleen door de vele handelingen, activiteiten en het werk dat Kabbalisten ons aanraden, komen we tot een staat van wanhoop.

Een staat van wanhoop brengt ook een gevoel van geluk met zich mee. Zoals Baal HaSulam schrijft: er is geen gelukkiger moment in het leven van een mens dan wanneer hij wanhoopt over zijn eigen kracht. Want nu is hij zover dat hij het uitschreeuwt vanuit het diepst van zijn hart, dit is een waarachtig gebed. Hij vraagt om de kracht om zich te kunnen wegcijferen voor de groep, want de toegang tot het spirituele werk is hiervan afhankelijk.

En dan ontvangt hij de kracht die het hem mogelijk maakt om zich weg te cijferen en zich aan de groep te hechten. Dit wordt genoemd: de transformatie van zijn zwarte punt in een wit punt. Zo komt hij vooruit en hij krijgt onmiddellijk een nieuw zwart punt. Van al deze punten, het ene na het andere, bouwt hij zichzelf en hij verandert duisternis steeds weer in licht. Zo vernieuwt de maan zich.

Totdat alle ingangen en uitgangen, die elkaar voortdurend afwisselen, uiteindelijk in hem een staat van kleinheid (Katnut) bouwen. De spirituele foetus is tenslotte gevormd en geboren, is veranderd in een pasgeborene. De foetus cijfert zichzelf volledig weg. Alle 613 verlangens gaan door het proces van correctie door middel van nullificatie en dankzij dit proces wordt hij ‘wit’ en bereikt hij het niveau van Nefesh, hij wordt geboren in de nieuwe wereld.

Na de geboorte groeit hij verder. Zijn verlangen om te ontvangen wordt steeds groter op het niveau van Ruach. Op dat niveau moet de mens al weten hoe hij zich verenigt met de handelingen van de Schepper, zodat hij op de juiste wijze kan handelen. Het verloopt net zo als in de stadia van de foetus die zich in de fysieke wereld ontwikkelt.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 2/16/14

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk | Add Comment/Ask Question→