Vraag: Wat kunt u zeggen over de staat waarin we nu zijn, bijna twee weken na het slot van de conventie, waarin we het werkelijke leven hebben ontdekt.

Antwoord: Onze hele groep, de ‘wereld Kli’ moet wakker worden en begrijpen, dat heel die mist waarin we na de conventie zaten, ons met een bedoeling gegeven is, we konden er niets tegen doen. Iedereen voelde het op zijn eigen manier en op verschillende momenten.

Sommige mensen bevinden zich nog steeds in een hogere staat, zelfs al is deze misschien niet precies met het Doel verbonden: eenheid met anderen. Het gevoel zelf is echter gebleven. Er was een oorzaak die dat gevoel teweegbracht en nu heb ik de indruk, dat ik me goed voel. Daarbij ben ik al vergeten waarom ik me goed voel, maar het aangename gevoel is er nog steeds.

Het neemt langzamerhand af, het lijkt wel langs vier niveaus en het wordt weer zoals vroeger. Eerst had ik heel veel inspiratie door het Doel, toen alleen al door de verbinding met de groep, toen omdat we een soort succes hadden bereikt tijdens de conventie en tenslotte bleef bij mij alleen nog de indruk over, dat ik me nog steeds goed voel, totdat dit gevoel ook verdwijnt.

Ten eerste moeten we waardering hebben voor al deze fasen, ze zijn nodig om een nieuw verlangen te bouwen. Het nieuwe verlangen moet zo worden, dat we met elkaar in dezelfde intentie gaan leven, voortdurend in hetzelfde gevoel, en dit zal onze constante staat gaan worden!

Tijdens de conventie hebben we dit bereikt door een aanval, een doorbraak: door dansen, verschillende evenementen en heel veel songs. Nu moet ik innerlijk diezelfde staat bereiken, in rust. Ik moet deze staat op een introverte manier voelen, in mijzelf en dat wordt mijn conventie.

Misschien bereiken we dat snel en zullen we precies op deze manier conventies gaan houden: drie dagen lang niet spreken, niets anders doen dan bij onze innerlijke intenties blijven, alleen door elkaar te zien onder de indruk raken en geïnspireerd worden. Later hoeven we elkaar niet eens te zien en zo zullen we langzamerhand de werkelijke realisatie bereiken, waarbij we geen woorden nodig hebben, niets hoeven te zien of te horen, niet hoeven te springen of elkaar te omarmen. Laten we dat bereiken.

Nu moeten we echter een conventie in onszelf hebben, zodat dit onze permanente staat zal worden: kalm, rustig, met een meer serieuze, meer innerlijke houding.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 12/19/11, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Ik ben optimistisch. Ik denk dat we op een mooie manier vorderingen maken. Ik oefen steeds meer druk uit, maar ik ben steeds weer blij als alles zo snel wordt onthuld.

We moeten onze verwondering en vreugde behouden en geen plaats bieden aan droefheid. Zelfs gebrek aan tevredenheid kan alleen voortkomen uit geluk en verlangen naar iets groters. Met andere woorden: we moeten blij zijn met het verlangen dat in ons brandt, en zelfs als we geen verlangen hebben, moeten we er blij mee zijn dat we dit voelen en begrijpen. Als een mens zich met spiritualiteit verbindt, al is het maar een beetje, is hij al op weg. Men kan kritiek hebben en slechts even verdrietig zijn, om daarna meteen weer terug te keren naar geluk en vastberadenheid.

Alles in aanmerking genomen (ondanks het feit dat dit onmogelijk is), staan we op het punt van verlossing. Zelfs Baal HaSulam schreef hierover, en dit is vandaag de dag nog meer op zijn plaats, na zo’n lange tijd, nadat er zoveel inspanningen zijn gedaan.

Ik weet zeker dat we nu door een prachtige periode van voorbereiding gaan voor de doorbraak, die op elk moment kan plaatsvinden. Dit is niet zozeer afhankelijk van de evenementen die we willen gaan organiseren.

Wij houden een prachtige, sterke verbinding in stand. De conventie heeft nieuwe koorden van verbinding gevormd tussen alle groepen, en ondanks de fysieke afstanden verspreidt de warmte zich al onder ons. Er is al een punt gevormd, dat ons samenvoegt en voorheen niet bestond. Dit is al het begin van de spirituele Kli (vat of verlangen), dat ons zal ondersteunen en redden.

We zullen de moeilijkheden overwinnen en zo nieuwe inspanningen toevoegen aan dit punt – en we zullen geboren worden.

From the Talk during the Meal 12/17/2011

Filed under: Uncategorized - Geen reacties→