Opinie: (John Kornblum, Senior Adviseur, Noerr Stiefenhofer Lutz, Berlijn en voormalig Amerikaans ambassadeur van de Bondsrepubliek Duitsland): “Voor de geestelijke vaders van de euro was het einde van de Koude Oorlog in 1990 een tijd van bezorgdheid en festiviteit. Kijkend naar de toekomst voelden ze zich ook beklemd door het bloedige verleden van het continent. Zou een nieuw Europa, en vooral een herenigd Duitsland, oude nationalistische sentimenten oproepen en weer tot het gevaar van een oorlog leiden?”

Helmut Kohl van Duitsland en François Mitterrand van Frankrijk – en sindsdien bijna alle Europese leiders – zagen een gemeenschappelijke munt vooral als een politiek project, bedoeld om de Europese eenheid vaste vorm te geven en gevaar weg te nemen. Voor hen zou een wereld zonder de Euro een wereld zijn, die steeds meer bedreigd zou worden door conflicten en misschien zelfs oorlog.”

“Door deze angst werd het Europroject gehaast doorgevoerd, zonder sleutelakkoord over de gemeenschappelijke politieke instellingen, die Europa veranderd zouden hebben tot een werkelijk verenigde, economische zone. Tengevolge hiervan volgt ieder land zijn eigen economische beleid, Griekenland geeft uit, terwijl Duitsland spaart. De markten richtten al snel hun focus op de zwakste schakels en bedreigen zo de Euro, doordat landen als Griekenland en Portugal bijna tot faillissement gedreven worden.”

“In plaats van besluitvaardig te handelen (…) voelen Europese regeringen zich, door hun commitment voor ‘Europa’, beperkt tot het nemen van kleine stappen, die het evenwicht binnen de EU niet in gevaar zullen brengen. Deze overweldigende angst voor een intern conflict is de werkelijke nalatenschap van de Tweede Wereldoorlog, daarmee is de Europese Unie, vanaf zijn geboorte in 1957, belast. Europese politici mogen dan misschien geen deskundigen op financieel gebied zijn, ze kennen hun kiezers wel. Niets doen is beter dan de hardbevochten stabiliteit riskeren.”

“Omdat  dergelijke besluiten uiteindelijk nog steeds over oorlog gaan.”

Mijn Commentaar: In ieder geval, totdat mensen zich bewust worden van hun totale wederzijdse afhankelijkheid, zal de angst voor oorlog niet uit hun bewustzijn verdwijnen. Alleen voor elkaar garant staan zal de wereld redden van de angst voor oorlog en ons brengen naar het waarnemen van eeuwigheid.

Filed under: Crisis, Economie, Wereld | Add Comment/Ask Question→