Een vraag die ik ontvangen heb: Waarom kunnen mensen het instinct van de liefde voor de naaste niet ontwikkelen zoals dieren dat doen, onder de druk van moeilijke omstandigheden en het lijden? Dit lijkt het natuurlijkste en evolutionaire pad van ontwikkeling.

Mijn Antwoord: Je hebt gelijk: als mensen op hetzelfde niveau van ontwikkeling hadden gezeten als dieren, zouden ze in staat zijn om dezelfde soort instinct te ontwikkelen als bijen, mieren en menselijke cellen. Een enkele cel in het menselijke lichaam is bijvoorbeeld in staat om te voelen dat als het zich niet met andere cellen verenigt met een andere cel, en dan met een derde cel, en dan de vierde cel, het de levenskracht verliest. Met andere woorden, twee cellen die gescheiden zijn gaan door erkenning van het kwaad en bereiken het volgende besef: “We moeten ons verenigen om langer en beter te leven”.

In het proces van vereniging, komen de cellen het voordeel van vereniging te begrijpen in een grotere mate, en dan beginnen ze zich af te scheiden volgens de “specialisatie” van elke cel: sommige cellen worden het hart, anderen de longen – de hersens, en toch kan geen enkel van de organen afzonderlijk bestaan. Elk orgaan is er zeker van dat anderen er voor zullen zorgen.

In het verleden, bestond een cel afzonderlijk, volkomen alleen. Echter, naar mate de cellen samenkwamen, ontdekten ze dat specialisatie een verheffing met zich meebrengt naar een hogere vorm van bestaan. En om dit te laten gebeuren, moet elke cel zijn persoonlijke leven verwerpen en het leven van het hele organisme aannemen.

Op deze manier, vertrouwt de cel letterlijk zijn leven aan andere cellen toen. Het geeft zijn leven aan ze omdat door te specialiseren om bijvoorbeeld een oogcel te worden, het ermee ophoudt om andere functies te vervullen. Het vertrouwt een andere cel om zijn hart te zijn, en een andere cel om zijn hersens te zijn en weer een andere cel om zijn longen te zijn.

En welke rol spelen de longen? Ze ademen voor het hele lichaam, maar in feite hebben zijn bijna geen zuurstof nodig voor zichzelf. Ze doen dit omdat het hele lichaam zuurstof nodig heeft om te kunnen bestaan. En andere cellen hebben absoluut vertrouwen dat de longen ze van zuurstof zullen voorzien, omdat ze allen bestaan binnen in de wederzijdse garantie!

Dit is hoe stamcellen (kleine, universele cellen) de cellen van een ander type zijn geworden – van de hersens, longen, hart en dergelijke. En dit is hoe organen vormden en hoe levende organismen zich begonnen te ontwikkelen.

Biologen geloven dat dit “uit zichzelf” gebeurd is. Maar in werkelijkheid, vond dit proces plaats wegens de openbaring van de “Reshimot” (informatie genen), die vanaf het begin in de schepping ingebed zijn en in een vaste volgorde geopenbaard worden. Volgens hen moeten we nu bewust dezelfde soort eenheid bereiken binnen in de menselijke maatschappij.

Verwante Materialen:
Laitman.com Post: Bruce Lipton, “We Are One Whole”
Laitman.com Post: For the First Time In History, We Have the Conditions to Realize Our Freedom of Will
Kabbalah Today Article: In Nature, Everything Moves Toward Unity
Baal HaSulam Article: “The Arvut”

Filed under: Eenheid | Add Comment/Ask Question→