Vraag: Wat is het verschil tussen je hechten aan de leraar of je hechten aan de groep?

Antwoord: Het is noodzakelijk om je te hechten aan de groep om je te kunnen hechten aan de leraar en je te kunnen hechten aan de Schepper.

Dit betekent niet dat een student geen vragen kan stellen aan de leraar, verduidelijkingen kan vragen, twijfel kan uiten en soms iets kan eisen. Maar het moet altijd plaatsvinden in een vorm die de verbinding tussen hen niet schaadt, de zelf-nullificatie van de student. Dit is het belangrijkste.

Het probleem is niet dat hij niet genoeg respect voor de leraar zou hebben, maar het feit dat hij de verbinding met hem verliest.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/10/13, Shamati #25 “Things that Come from the Heart”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Kabbalah Leraar, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Essentie van Religie en het Doel daarvan’ : Een mens die verder ontwikkeld is, neemt in zichzelf een grotere hoeveelheid kwaad waar en daardoor wijst hij het kwaad in zichzelf in een grotere mate af en verwijdert hij zich in diezelfde mate van het kwaad. Degene die niet ontwikkeld is, voelt in zichzelf slechts een kleine hoeveelheid kwaad en zal daardoor slechts een kleine hoeveelheid kwaad afwijzen. Ten gevolge daarvan blijft al het vuil in hem aanwezig, want hij herkent het niet als vuil.

Veronderstel dat ik het kwaad in mijn leven onder ogen zie. Kabbalisten zeggen echter dat dit ‘kwaad’ – zoals alles – van de Schepper afkomstig is. Het blijkt dat ik nare gevoelens ervaar en ze komen van Hem. Daarbij heb ik de indruk dat die gevoelens een straf zijn en dit brengt angst teweeg. Eigenlijk spannen we ons het meest in om een dergelijke ‘straf’ te vermijden. Het komt voor dat we zelfs niet dromen over het goede, maar op zijn minst proberen om het kwaad te vermijden, om aan ‘straf’ te ontsnappen.

Een meer ontwikkeld mens begrijpt dat hij goed moet doen, niet zozeer vanwege mogelijke straf, maar eenvoudig omdat het goed is. Het is de moeite waard om goed te doen aan anderen en aan zichzelf. Dit niveau van bestaan staat hem eenvoudigweg niet toe om anderen kwaad te doen en schade aan te brengen.

Een nog verder ontwikkeld mens begint zijn verhouding tot de wereld te verbinden met de concepten beloning en straf. Met andere woorden, hij ziet de eigenschappen van het systeem: sommige daden leiden tot een beloning, andere tot straf. Alsof er een rechter is, de Natuur, een hogere Kracht – wat voor naam we er ook aan geven – en Hij toont ons Zijn houding.

Sommigen rijzen nog hoger en realiseren zich dat er helemaal geen straf bestaat. Integendeel, als ik de indruk heb dat slechte situaties het gevolg zijn van straffen die van de Schepper komen, is juist dit een straf en een misvatting. Want er komt alleen maar goed van de Schepper en mijn slechte gevoelens worden veroorzaakt door het feit dat ik aan Hem tegengesteld ben. Het is noodzakelijk dat ik die tegenstelling verander om aan de Schepper gelijkvormig (Domeh) te worden, om een menselijk wezen (Adam) te worden. En dan, als ik aan Hem gelijkvormig ben, zal ik voelen dat ik mij in goedheid bevind.

Maar dan rijst de vraag: Waarom heb ik dit nodig? Alleen om goede gevoelens te hebben? Als ik er zo over denk ben ik een ‘barbaar’ en geen menselijk wezen. Het is zelfs mogelijk dat het nog erger wordt met mij dan het daarvoor was, als ik mij in het vuil wentel omdat ik van de Schepper wil profiteren. Of ik heb geen keuze: ik moet goede gevoelens hebben omdat mijn verlangen mij anders niet toestaat om ook maar iets te doen.

Misschien vraag ik de Schepper om mij te helpen om goede daden te verrichten, maar niet vanwege beloning of straf. Daarmee wil ik me niet verbinden, ik wil me er zozeer niet mee verbinden, dat ik zelfs in mijn kelim (verlangens) ‘straf’ en duisternis ervaar; ondanks dat wil ik boven deze gevoelens uitstijgen en blijven geven aan de Schepper. Er is duisternis in de verlangens aanwezig en daar bovenuit wil ik Hem het Licht geven, mijn goede houding naar Hem.

Maar hoe? Moet ik de stok die mij slaat kussen? Nee, ik wil mijn natuur werkelijk veranderen, ik wil niet doen alsof ik lief heb, niet huichelen, maar ik wil werkelijk boven mijzelf uitstijgen, boven de ‘materie’ van mijn verlangen uit

Hoe kunnen we dat doen? Hier komt in werking wat wij een ‘wonder’ noemen: ik ga leven in dat wat boven het scherm plaats vindt en in het Terugkerende Licht, boven mijn ‘lichaam’.

Vraag: Zit ik tot dat moment opgesloten in de duisternis?

Antwoord: Tot dan ga ik door fasen van analyse heen, totdat ik besluit dat de duisternis in mij bestaat uit het Licht dat van de Schepper komt. Het is geen toeval dat het Aramese woord ‘Orta’ ‘nacht’ betekent, de tegengestelde zijde van het Licht – ‘Ohr’ betekent ‘licht’ in het Hebreeuws. Elke fase begint met de ‘avond’, zoals er geschreven staat: “En het werd avond en het werd ochtend, één dag.” Ik begin altijd in het donker, het gebroken zijn, dit leidt mij naar een nieuwe analyse, een nieuwe dageraad.

Wat is dan de duisternis die ik voel? Is het duisternis of niet? Het is het Licht dat als duisternis in mijn corrupte kelim, verlangens, verschijnt

Maar wacht, is het alleen mijn duisternis? Stond koning David niet ‘midden in de nacht’ op als de noordenwind op de snaren van de ‘harp’, die boven zijn bed hing, speelde (zie het traktaat ‘Brachot’)? Schrijft hij in de Psalmen niet over zijn tegenslagen? Hij voelde toch duisternis?

Dat is juist, Kabbalisten ervaren deze staten ook. Moge God ons schenken dat wij hen kunnen ervaren, dat wij door hen het Licht bereiken. Dit zijn in geen geval ‘tegenslagen door het noodlot’, het is een herhaalde roep die ons helpt om vooruit te komen. Er zijn geen moeilijkheden, er is alleen de roep, keer op keer, de roep om zo spoedig mogelijk bij de Schepper te komen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/7/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Licht, Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Als ik de groep accepteer als een middel voor mijn vooruitgang, moet ik mijn hele pad relateren aan de groep. In de groep ga ik de onthulling van de Schepper zien: Hij toont mij wat ik in mijn vrienden zie.

Ik kan over hen geen objectieve mening hebben. Daarom hanteer ik van nu af aan het principe: “Een ieder verwerpt vanuit zijn eigen tekortkomingen.”

Dit betekent niet dat ik mijn ogen voor alles sluit. Onze relatie bestaat nu eenvoudigweg op twee niveaus. Enerzijds accepteer ik de vrienden boven de rede als de beste, waarachtige, perfecte groep. Ik beschouw hen als groot en ik zie dat ik mij vastklamp aan de omgeving die zij voor mij vormen. Anderzijds neem ik hen waar via mijn logica en zie ik dat wij allen ten goede moeten veranderen om zo de groep te helpen. Deze beide zijden van mijn benadering zijn gebouwd op een waarachtige grondslag: ofwel ik zie mijzelf als niet gecorrigeerd, of ik zie alle anderen als ongecorrigeerd.

Ik begrijp dat de manier waarop ik kijk afhankelijk is van mijn innerlijke staat en zo werk ik op beide niveaus: soms buig ik mijn hoofd voor de grootheid van de vrienden en soms ga ik met hen gelijk op in een verlangen naar eenheid en een gezamenlijke stijging.

Intussen weet ik, dat ik nooit het werkelijke beeld zie, omdat alles tot aan het einde van de correctie relatief is en het mij ontbreekt aan duidelijke criteria.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/24/10, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe moeten we het werk in de groepen van tien verdelen? Kunnen we de groepen van tien samenstellen op basis van deelname aan projecten?

Antwoord: De verdeling in groepen is vaak nuttig voor discussies, omdat discussiëren in een grote groep heel moeilijk is. Discussiëren betekent dat je naar iemand anders luistert, je bij hem aansluit, hem aanvult, luistert naar de anderen.

Een groep van tien is een optimale samenstelling voor onze innerlijke structuur, voor onze gedachten, ons intellect en ons hart. Het is het maximum aantal mensen dat ik in mij kan opnemen, ik kan ze allemaal zien alsof ze mijn tien vingers zijn. Als het aantal groter is, is dat heel moeilijk, praktisch onmogelijk. Als er meer mensen zijn, sluiten we automatisch een overeenkomst met tien mensen, soms met maar vijf of zelfs twee. Dat is afhankelijk van de ontwikkeling van een mens.

From a Talk About the Dissemination 10/17/13

Filed under: De Tien, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Door middel van onze gezamenlijke acties van eenheid creëren wij energie. Maar we moeten die energie ook voor iedereen op de juiste manier aanwenden, zodat een ieder zich met de groep kan verenigen.

De energie die ik van de groep ontvang is de beloning voor mijn trouw aan de groep. Al naargelang mijn trouw word ik een integraal deel van het geheel, ik ben bereid om alles wat zij noodzakelijk vinden voor hen te doen.

Dit betekent dat ik op de juiste manier met de groep omga en dat ik van hen energie kan blijven vragen om zo nog dieper met hen verbonden te worden.

Als ik mij overgeef – zonder dat ik eraan denk dat ze mij zullen vullen met wat voor hen van waarde is – wordt dit deel zonder enige twijfel in de verantwoordelijkheid voor elkaar ingebed.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/15/10, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groep, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarom brak de wereld Atzilut niet tegelijkertijd met de wereld Nekudim? Heeft Atzilut een verdedigingssysteem dat het breken voorkwam?

Antwoord: Dat is juist! Dit mechanisme heet: ‘de correctie van de drie lijnen’, wanneer het opstijgen van MAN, het gebed, en de verbinding tussen het ontvangende en het gevende deel direct tot stand worden gebracht, in tegenstelling tot de wereld Nekudim waar al het Licht in de Kli, het verlangen, neerdaalt en het breken tot gevolg heeft.

In de wereld Atzilut bereidt de Kli zich eerst voor door de drie lijnen met elkaar in overeenstemming te brengen. Het lijkt alsof zij vooraf in contact is geweest met de Hogere en van tevoren wist wat zij zou gaan ontvangen.

Zij kent het totale complete Licht dat de Hogere kan geven, het gehele niveau (GAR), maar zij vermindert zichzelf tot een zeker niveau om zo slechts een deel van dat Licht te ontvangen en zij accepteert het in de gevende Kelim, Malchut dat naar Bina is opgestegen, boven Malchut zelf uit. Op deze wijze wordt het Licht onthuld en door de lagere geaccepteerd.

In andere werelden, in tegenstelling tot de wereld Nekudim, heeft de wereld Atzilut een afweermechanisme aan beide zijden: 1. De Hogere, die aan de lagere geeft, maakt alleen VAK de Hochma vrij, slechts een kleine hoeveelheid Licht. 2. Als de lagere zich voorbereidt om dit Licht te ontvangen, maakt hij eerst contact met de Hogere en vormt hij zelf een systeem, ‘de drie lijnen’ genaamd, om voorbereid te zijn om in ieder geval een deeltje van het Licht te ontvangen, niet regelrecht maar via de drie lijnen.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 12/5/10, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Kabbalah Studie, Licht, Spiritueel Werk, Werelden - Geen reacties→

Nu wij ons in alle landen ter wereld met speciale disseminatie bezighouden onder het gewone publiek, wil ik hierover graag een aantal heel serieuze dingen zeggen.

Onze acties in alle lagen van de maatschappij moeten maar één doel voor ogen hebben: onze eenheid, zodat wij voelen dat wij innerlijk nauw met elkaar verbonden zijn en elkaar nodig hebben.

Als er aan deze voorwaarde is voldaan, is naar buiten gaan positief, noodzakelijk en effectief. Als naar buiten gaan ons verdeelt, als we daardoor onderlinge warmte verliezen en we van elkaar afgescheiden raken, moeten we ermee stoppen omdat het belangrijkste voor ons eruit bestaat om een centrum van de groep te creëren waarin we de Schepper gaan voelen, anders heeft disseminatie geen zin. Wij kunnen de massa alleen bereiken als wij het spirituele vat, de spirituele kli, vormen, de plaats waar de Schepper wordt onthuld.

We hebben jarenlang gestudeerd en het resultaat van deze studie, waarbij we – vrij passief – met elkaar aan het werk waren en in disseminatie, was voornamelijk gefocused op de verspreiding van ons materiaal online, we deden innerlijk werk. Nu hebben we een zeker punt van verzadiging bereikt en we kunnen niet verder. We kunnen onderling niet een zodanige verdichting opbouwen dat er een zekere gelijkenis met de Schepper zichtbaar wordt, dat we dus boven ons egoïsme uitstijgen.

Dan doet het volgende probleem zich voor: hoe kunnen we ons verenigen? Daarom trekken we erop uit naar de massa. Tenslotte is ons voornaamste doel eenheid, Arvut (wederzijdse verantwoordelijkheid) bereiken, een zodanige verbinding in de groep dat wij daardoor komen tot het eerste kleine begin van gelijkvormigheid aan de Schepper op het eerste spirituele niveau.

We staan nog op de grond en tillen onze voet op, we willen naar het eerste spirituele niveau, maar het lukt ons niet, we hebben een duwtje nodig. Om aangespoord te worden, gaan we naar de wijde kringen van de maatschappij, naar bibliotheken, scholen, universiteiten, talloze educatieve en overige instellingen, we dissemineren in de breedte. Wij streven ernaar om de verlangens van de massa in ons op te nemen en daarmee allerlei vormen van de crisis, die zich nu zo snel ontwikkelen in de wereld, te overwinnen.

We mogen dus zeker niet vergeten dat het allerbelangrijkste eruit bestaat dat we het centrum van de groep creëren waarin we de manifestatie van de Schepper verwachten. Dit is de eerste trede van de ladder. Zijn eerste manifestatie temidden van ons, in ons.

Wat we ook doen, ongeacht de vorm die we toepassen bij externe disseminatie, waarbij we gebruik maken van allerlei mogelijkheden, we moeten aan elke actie altijd veel aandacht besteden en deze analyseren ten aanzien van het nut voor de algehele eenheid. Alleen dan kunnen we besluiten of het de moeite waard is om iets wel of niet te gaan doen. De innerlijke eenheid moet bepalend zijn voor ons naar buiten gaan, de wereld in: het soort werk, de manier waarop, de mogelijkheden en de mensen die deze of een andere activiteit uitvoeren.

From a Talk About the Dissemination 10/17/13

Filed under: Disseminatie, Eenheid, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen de groepen over de hele wereld voortdurend met het centrum hier verbonden blijven zodat zij steeds hun kracht vanuit het centrum kunnen ontvangen?

Antwoord: Ik weet niet wat wij nog meer kunnen doen. Als je geen verbinding voelt, moet je proberen om erachter te komen hoe je de verbinding kunt hernieuwen. Mijn leraar Rabash zei altijd: “Mijn winkel is altijd open”, net zoals de winkel van de Schepper. Zoals er geschreven staat: “De winkel is open en de eigenaar verkoopt op krediet, het opschrijfboekje ligt open en de hand schrijft, ieder die wil lenen kan komen lenen.”

De onzichtbare hand schrijft alles op en dan zal de eigenaar je vragen om je schuld terug te betalen, maar je kunt nog steeds naar binnen gaan. De eigenaar loopt namelijk niet naar buiten om hard schreeuwend de klanten naar binnen te roepen. Hij doet alleen de deur van zijn winkel open, dat is alles. Iedereen die naar binnen wil, kan naar binnen.

Dit is het voorbeeld voor de manier waarop wij de wereld in moeten gaan. Wij moeten voorbereid zijn op een enorme verkoop, overal, zodat iedereen het fijn vindt om onze winkel binnen te gaan. Maar dit betekent niet dat wij iedere voorbijganger moeten aanklampen, op de deuren van mensen moeten kloppen en hen ergens toe moeten dwingen of hen iets opleggen omdat wij hopen dat zij ons product willen kopen.

Het is dus aan jullie of jullie in staat zullen zijn om in contact met het centrum te blijven. Wacht niet op ons, doe het. Wij hebben het te druk en we hebben heel veel voor disseminatie te doen: het materiaal voor integrale educatie bewerken en publiceren, verhuizen naar ons nieuwe home en de internationale conventie van februari 2014 voorbereiden.

Wij kunnen – naast waar wij mee bezig zijn – niet alles volgen wat er met mensen in Moskou, St. Petersburg, New York of San Francisco gebeurt. Daar hebben we geen mogelijkheden voor en het zou ook niet goed zijn als wij op die manier te werk zouden gaan. Als jullie gewone mensen zouden zijn, zonder een punt in het hart, zouden we beter voor jullie moeten zorgen. Maar omdat jullie een groot verlangen hebben naar spiritualiteit en een punt in het hart hebben, hangt alles af van de ontwikkeling van dat punt.

Jullie moeten zelf inspanningen verrichten, jullie eigen krachten gebruiken en de verbinding met ons hangt van jullie af. Jullie moeten zelf je best doen om het contact met het centrum niet los te laten en er voortdurend alert op zijn dat je het contact in stand houdt. Op het moment dat jullie deze verbinding kwijt raken, raakt de verbinding  jullie kwijt.

From the Talk during the Meal 10/25/13

Filed under: Disseminatie, Groepswerk, Spiritueel Werk, Talk - Geen reacties→

Vraag: Wat is er nodig om ons werk correct uit te voeren? Om te zaaien en te oogsten en niet te treuren omdat de akker uitgedroogd is?

Antwoord: Nadat je gecontroleerd hebt of je bij de juiste groep en de juiste leraar bent, moet je verder gaan met ‘geloof boven de rede’. Anders zal het egoïstische denken je helemaal blokkeren.

Het probleem zit hem in het volgende: iemand komt bij de groep en is het ogenschijnlijk met alles eens, is bereid om alles te doen, maar wil alleen met kleine stappen vooruit komen in de groep, met de snelheid en op de manier die het ego toestaat.

Op die manier heeft hij 15 à 20 jaar nodig om verder te komen en iets te bereiken, als dat al zo is. Want de mate van vooruitgang is te vinden in het gebied van zijn ego. Met andere woorden: hij vordert met de snelheid die zijn ego hem toestaat en niet meer. Sneller vooruit gaan is pijnlijk! Hij kan het niet, alleen maar tot aan deze grens. Op dit niveau moet een mens de diepten van zijn hart testen: hoe ze overeenstemmen met dit pad. Je hebt een leraar gevonden en een groep, en nu moet je heel duidelijk krijgen: Is dit het voor jou? Niemand anders kan je helpen, je moet deze vraag zelf beantwoorden. Is dit werkelijk waar ik mijn hele leven onbewust naar heb gezocht en wil ik alleen dit?

Vraag: Maar zijn mensen in andere plaatsen er ook niet zeker van dat dit nu precies de juiste plaats is?

Antwoord: Absoluut, iedereen behoort op zijn eigen plaats te zijn. “Net zoals we verschillende gezichten hebben, zijn onze zielen verschillend”, dus onze wegen zijn ook verschillend. Waarom vraag je niet – en vraag je het je niet af – waarom de hele wereld niet zoals Rabbi Shimon kan zijn, de auteur van het Boek de Zohar? Dan zouden er zeven miljard Rabbi’s Shimon in de wereld zijn, wat is daar verkeerd aan? Maar dat is niet de bedoeling, want in een perfecte kli (vat) is niemand gelijk aan een ander en allen bevinden zich op verschillende niveaus.

Je moet het nagaan in je hart. Daarom heb je een vrije keuze gekregen: ofwel je leven blijft altijd op een laag pitje staan, je hebt nooit genoeg en je wacht totdat je begraven wordt, of je bereikt een volmaakt leven.

From 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/16/13, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Ego, Groep, Kabbalah Leraar, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Er zijn een aantal manieren mogelijk – die niets te maken hebben met zichtbare signalen – om op het pad na te gaan of je wel of niet vordert. De eerste test bestaat eruit of je ernaar streeft om jezelf in het centrum van de groep te voelen. Niet in het centrum van de aandacht van iedereen waarbij je jezelf presenteert als de belangrijkste van de groep, maar in het centrum van gemeenschappelijke hoop, in het centrum van eenheid, geven en zorg hebben voor elkaar, daar waar het fundament aanwezig is, “op één been”, namelijk op de pilaar waarop eenheid rust: “Wat jij haat, doe dat een ander niet aan.”

Allereerst, stoor anderen niet! Dit betekent: beperk jezelf zodat je de staat “Tzimtzum Aleph” bereikt, alsof je niet bestaat en je verlangen om te genieten niet gebruikt, zodat er naast jou plaats is voor anderen en jij helemaal geen plaats inneemt, tot een nul wordt, een geest. Je zorgt er alleen maar voor dat anderen een plaats krijgen, zoals iemand die stoelen op hun plaats zet en ervoor zorgt dat iedereen kan zitten. Dit wordt genoemd: “Wat jij haat, doe dat een ander niet aan.”

Dit betekent dat jij geen plaats inneemt, maar ervoor zorgt dat al je vrienden een plaats hebben. Dit is de eerste voorwaarde en daarom wordt het verwoord als “op één been staan”. Een mens moet inderdaad op dit principe staan en daar bovenuit kunnen er verschillende handelingen plaatsvinden, deze zijn er het gevolg van. Als het je lukt om dit gevoel te bereiken als je ’s morgens opstaat en vóór alles wat je doet, wil dat zeggen dat je vooruitgang boekt in de goede richting.

From the Preparation for the Daily Kabbalah lesson 10/16/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→