Vraag: Wat betekent het om deel te nemen, mezelf in een groep te plaatsen?

Antwoord: Aan de ene kant voelen de vrienden en ik ons gelijkwaardig met betrekking tot de Schepper, omdat we er in gelijke mate naar verlangen om Hem te bereiken. Maar we zijn zelf verdeeld door haat. In dit geval is de manier waarop iedereen alle anderen behandelt de manier waarop een persoon de groep behandelt. En om deel te nemen aan de groep moet men haat in liefde transformeren.

De groep wordt gedefinieerd door twee parameters:

1. Hij bestaat uit de vrienden die er net als ik naar verlangen om de Schepper te leren kennen; maar,
2. ik haat ze.

Als aan deze beide voorwaarden is voldaan, dan ligt de weg naar spiritualiteit voor mij. Immers, hoe kan deze driehoek bestaan: Ze zoeken spiritualiteit, maar ik haat ze en als dit zo is, hoe is het dan mogelijk voor mij om ook naar de Schepper te verlangen? En als ik naar Hem streef, hoe kan ik ze dan in de eerste plaats haten?

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/6/2011, “The Essence of the Wisdom of Kabbalah”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Ik zou dit willen weten: Waar bevindt zich in mij de kwade neiging? Is het in het hart of in het ego? Hoe kan ik deze vinden om me hiervan te ontdoen?

Antwoord: Baal HaSulam schrijft dat hij zich verheugde over de onthulling in hem van nieuwe, kwade kwaliteiten omdat ze niet nieuw zijn, maar in een persoon verborgen zijn en het onduidelijk is wanneer al ons kwaad, nog niet onthult, in ons onthult zal worden.

Zeker, de tijden wanneer het kwaad onthult wordt, zijn onplezierig. Een persoon begint zichzelf “op te eten”, omdat hij hier niet mee akkoord kan gaan en het niet wil. Deze benadering moet ook gecorrigeerd worden.

Om je de waarheid te zeggen moeten we alleen maar blij zijn wanneer het kwaad wordt onthult, maar niet als masochisten. Als dit kwaad de noodzakelijke grootte heeft bereikt, zal een persoon exploderen en een innerlijke schreeuw produceren. Er zal in zijn hart zo’n gevoel ontstaan dat hij de onthulling van Boven zal ontvangen.

Dan zal hij, in relatie tot zijn hart, naar anderen mensen komen en begint hij de spirituele wereld te voelen welke niet in jezelf gevoeld kan worden, maar alleen in de verlangens van andere mensen. Maar dit is een goed gevoel. De persoon ervaart dan elk moment als een groot avontuur waarin zijn verlangens en intenties de wereld voor hem beginnen te openen.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Als we ons heelal onderzoeken zien we dat de natuur, samen met onze wereld, van ons verborgen is. We onthullen de wereld in de loop van duizenden jaren, van generatie tot generatie en we worden hier steeds meer vertrouwd mee.

De Schepper is de gemeenschappelijke kracht van de natuur en dit is waarom we meer tijd nodig hebben om Hem te bereiken. Waarom is de werkelijkheid dan voor ons verborgen? Waarom verbergt de Schepper zich van ons?

Hij is immers niet als de wetten van de natuur die aan Hem voldoen: levenloos, plantaardige en dierlijke niveaus van ontwikkeling of het menselijk niveau. Hij is immers de gemeenschappelijke wet die de gedachte; alsook het begin en het einde van het heelal omvat. Alles is in Hem opgenomen. Waarom schiep Hij dan alles zodat Hij van ons verborgen zou zijn?

Wat is er zo bijzonder aan het verwerven van Zijn openbaring op onszelf en hiervoor Zijn hulp te vragen? Wat is het spel? Hij is verborgen voor ons en we moeten lijden over een periode van duizenden jaren van onze ontwikkeling, totdat we bij de vraag komen,” Waarom is de Schepper verborgen?” Alleen dan zal de wijsheid van Kabbalah, de methode van Zijn openbaring, onthuld worden. Wat krijgen we hiervoor? Dus, we onthullen Hem en wat zal er dan gebeuren?

Mensen zeggen dat we dan gelukkig zijn, omdat de Schepper Goed is en Goed Doet en dat we zullen bestaan in liefde boven al het lijden als we eenmaal Zijn openbaring hebben bereikt. Maar, als de Schepper de kracht van oneindige liefde en altruïsme is, waarom schiep Hij ons dan zo ongelukkig en laag van niveau? Waarom moeten we zo hard werken om naar degene te komen die van ons houdt?

We zien ook dat alles hetzelfde is in deze wereld. Mensen die door verschillende belemmeringen op hun weg naar het verwerven van liefde, verbinding en onthulling zijn gegaan, waarderen het: ze voelen hoe ze hiervan geprofiteerd hebben en iets groots, kostbaars en belangrijks hebben ontdekt.

We zien ook dat iedere persoon in onze wereld in essentie wenst dat er van hem gehouden wordt voor wie hij is. Echter, dit soort relaties kan niet bestaan tussen ons. Alleen een moeder ervaart deze gevoelens naar haar kind toe en deze liefde is aards en dierlijk. Het is naar de moeder toegekomen van de natuur en het verplicht haar om van haar kind te houden, hem leven te geven, te steunen en zijn verdere ontwikkeling te vergemakkelijken.

Dit is de enige uitzondering. Sinds we niet van anderen mensen houden voor wie ze zijn, willen we een bewijs van hoe dit in ons voordeel kan zijn. Dit alles helpt ons te begrijpen, ten minste een beetje, waarom de Schepper dit spel (de verborgenheid) nodig heeft.

Hij wil dat wij naar Zijn liefde toekomen zonder enig voordeel te verwachten. Net zoals we willen dat er van ons gehouden wordt voor wie we zijn, wil ook Hij dat er van Hem gehouden wordt voor wie Hij is, zonder enig persoonlijk voordeel te verwachten. Dit is waarom we niet in staat zullen zijn om te begrijpen hoe we moeten beginnen een verbinding met Hem vast te stellen, voordat we onszelf van ons ego bevrijden.

Het eerste wat we moeten doen om het gevoel van de Schepper in ons te ontwikkelen, is bovenuit onze natuur stijgen. Met andere woorden, we moeten boven onze persoonlijke interesse uitstijgen, bovenuit de vraag “Hoe zal dit in mijn voordeel zijn?”

Dit zal mogelijk zijn wanneer het mij lukt om hiervan absoluut vrij te zijn, alsof ik niet besta, alsof ik absoluut onafhankelijk en objectief ben en in staat ben om de dingen op deze manier waar te nemen en te beoordelen. Dan kan ik vanaf dat moment beginnen om de Schepper waar te nemen, de kracht van altruïsme, de kracht van goedheid.

Als het zo zou zijn dat Hij Zichzelf aan mij zou onthullen, zou ik naar Hem toekomen, omdat dit in mijn voordeel zou zijn. Dit is zo, omdat wanneer ik zou voelen dat alleen Hij liefde, bescherming, gezondheid en geluk oproept, ik gedwongen zou zijn om van Hem te houden, omdat Hij de bron van alle goedheid is. Deze liefde zal verplicht en afhankelijk zijn.

Dit is waarom ik mezelf met een scherm moet bewapenen, een beperking en mijn anti- natuur en om vrij te worden van mijn eigen ego. Dan zullen een ieder van ons we dragers worden van de oneindige en pure liefde zonder persoonlijk voordeel en zouden we beginnen te begrijpen dat het niet de Schepper is die Zichzelf van de mens verborgen houdt, maar dat de mens Hem verbergt met zijn ego.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Het is mijn taak is om mijn aard te transformeren. Het betekent dat ik mijn eigenschappen compleet moet veranderen.

Ik zal niets van wat ik nu heb meenemen naar spiritualiteit; noch mijn verstand, noch gevoelens, noch opvattingen, criteria of verwachtingen. Dit vormt grote, bijna onoverkomelijke obstakels voor intelligente mensen en vaak falen ze. Men moet echt wijs zijn om het eigen verstand op te geven.

Een intelligent persoon gelooft in zijn of haar logica, dat perfect functioneert in onze wereld en het is moeilijk voor hem om zich voor te stellen dat dit krachteloos is op het spirituele pad.
‘Verstand, energie en doorzettingsvermogen zijn mijn sterkste kanten. Is dat niet genoeg?’

Eigenlijk heeft  zo een persoon niet meer dan een grote intelligentie en gevoeligheid, maar dat is nu juist de valkuil: met die valuta koop je geen kaartje voor de spirituele wereld.
Daar heb je geloof nodig. Wat is dat?

Geloof is een kracht die je van Boven ontvangt, van het Licht. Je hebt dit niet in je, het bevindt zich boven je verstand en gevoel, boven wie je nu bent. Er komt een Hogere invloed en je voelt het alsof er iets in je binnendringt, dat in jou een manier van kijken wakker maakt, die tegenovergesteld is aan alles wat je nu bent.

Dan begin je je op een omgekeerde manier te verhouden tot de werkelijkheid. Je was gewend om naar alles te kijken door het prisma van het persoonlijk gewin. Nu echter, houd je geen rekening met jezelf, maar met de eenheid. Het is zo vreemd dat het onbeschrijfelijk is, maar er vormt zich een nieuwe manier van kijken in je en nu kun je niet meer terug naar het oude.

Zeker, er zijn tussenliggende staten, maar nadat iemand ‘Egypte verlaten heeft’, komt hij tot een Hoger bewustzijn en hij laat zijn vorige prioriteiten volkomen los. Immers, zijn intelligentie en rijkdom aan gevoelens, ervaringen en reflecties werken gewoon niet meer.

Daarom wordt er gezegd: ‘Niet de wijze leert’. Het is typerend, dat succes niet in het voordeel is van de knapste koppen. Eigenlijk hebben zij vooral een groot doorzettingsvermogen en geluk nodig om door te breken in de hogere wereld.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Op de recente Conventie onthulde ik dat ik niet met anderen kan verbinden of mezelf kan wegcijferen, en ik ben zelfs niet eens in staat om dichterbij iemand te komen! Dus wat moet ik doen als dit mijn natuur is?

Dit is waarom er een middel is genaamd het Hogere Licht. Dit Licht is opgenomen in de groep, maar het is verborgen voor ons en we zien het niet. Het is ook de plaats waar de Schepper, de kwaliteit van geven, gevonden kan worden. Dus hoe kunnen zijn invloed oproepen op ons?

Als je in de groep de ware primaire bronnen begint te studeren: Het boek van Zohar of Tamud Eser Sefirot, dan zal dit je in staat stellen om het Licht aan te trekken en het te ontwaken van binnenin. Waarom? Het is omdat wanneer je deze boeken leest, je over je innerlijke staten leest, en aldus je ze dichter bij brengt, ze ontwaakt en naar jezelf toe trekt.

Je ontwaakt de invloed van deze verborgen, innerlijke wereld op jezelf, en het schijnt voor jou. Geleidelijk aan zal dit je corrigeren, je in staat stellen om met anderen te verbinden, en dan zal haat, afkeer en scheiding verdwijnen. Je begint het belang van deze verbinding te begrijpen en je verlangt naar het waarmaken hiervan. En plotseling is er een bepaalde “klik” – je eerste verbinding met anderen.

Als je de niveaus van deze verbinding verbeeldt in de vorm van een schaal (van 0 tot 125 niveaus) dan betekent dit dat je bent verplaatst van het 0 punt naar één. En dit is een fundament!

Op de Conventie voelden we dit 0 punt, het feit dat we niet in staat waren om verbinding met elkaar aan te gaan. Nu hebben we een doel voor ons – om te eisen van het Hervormende Licht met behulp van de studie en de juiste intentie.

Het moment dat je het eerste niveau hebt bereikt, wordt je de “zoon van de komende wereld”(Ben Olam HaBa). Je begrijpt en voelt wat dit is. Je begint je weg iets eromheen te maken en je ontvangt al de eerste indruk van de spirituele wereld.

Hierna zullen dingen makkelijker worden. Het meest belangrijke is de eerste revolutie! Alle andere niveaus zullen eenvoudig groter en groter worden. Natuurlijk, het verschil tussen hen is groot en ontzaglijk in macht. Maar niets kan vergeleken worden met het binnen gaan van het eerste niveau. Dit is omdat wanneer het gebeurt je letterlijk verschuift van onze wereld naar de spirituele wereld. En dit is een fundamentele doorbraak.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Onze eenheid moet plaats vinden op een kwantitatief nieuw niveau. We moeten ons op een manier met elkaar verbinden waar iedereen betrekking heeft op het innerlijk van iedereen anders, waarbij hij zijn egoïstische verlangen weglaat. Hij moet alleen zijn verlangen naar spiritualiteit, ofwel vonk van het Licht, meenemen.

Met deze vonk, duikt hij in de groep, waarbij hij zich losmaakt van zijn emoties en al het andere wat er niet thuis hoort. Als resultaat, verbinden alle vonken van alle mensen zich met elkaar.

Deze onthechting staat me toe om de collectieve wil te leren kennen, en het genot te ontvangen dat buiten mijn ego bestaat, en hierin ontdek ik het vermogen om de Hoogste Wereld en de Schepper waar te nemen.

Uit de les over een artikel van Rabash op 05.11.2010

Filed under: Collectieve Ziel, Innerlijk Werk, Spiritualiteit, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Waarom maken de dalingen een veel grotere indruk op onze sensaties dan de stijgingen?

Antwoord: Het is omdat we egoïsten zijn. We zijn geschapen uit de wil voor genot, die plezier of lijden ontvangt. Tussen hen is geen middenweg, en daarom, zelfs als ik me in een neutrale staat bevind waar plezier en lijden beiden afwezig zijn, voel ik me slecht. Ik mis plezier. Ik eis altijd een positief; nul is niet genoeg voor mij.

Dit is waarom een persoon ontevreden is. Hij heeft een thuis, een baan, genoeg eten, maar hij mist nog steeds iets. Of het gras is groener bij zijn buurman, of het leven is ontdaan van enig betekenis en doel.

Ons egoïstisch verlangen is niet tevreden met wat het heeft. Als resultaat lijden we aan het ontbreken van een toevoeging, en deze toevoeging moet zeker groeien als onze egoïsme groeit.

Hiernaast,  is onze bron de Schepper die ons geschapen heeft. Hij is de enige en onvervangbare Ene, en ieder van ons voelt op dezelfde manier. Dus waar kunnen we voldoening vinden voor iemand die zo uniek is?

Dit is waarom we nooit voldoening zullen vinden, niet door plezier, en ook niet door de juiste zelfrealisatie. Dit is de natuur van het egoïsme. De kleinste daling is al genoeg voor onze heldhaftigheid om te verdwijnen in ijle lucht. We zouden toestemmen met alles, alleen maar om het lege gevoel van binnen te vermijden!

Het verlangen voor plezier hangt helemaal af van het Licht. Zolang het Licht ontvangt is het vol met energie, zelfs als er geen begrip is waar die energie vandaan komt. Maar zodra het Licht ietsje verder verdwijnt, voel je hulpeloos en zou je instemmen met alles om de situatie op een bepaalde manier te corrigeren.

Kijk naar de wereld; er is terrorisme, moord, diefstal en leugens. Het lijkt erop dat als je ieder persoon geeft wat hij wilt, niemand iets slecht zou doen. Dus wie heeft de schuld? Is het de Schepper, die Zichzelf niet onthult en daarom slechte dingen oproept. Alles wat overblijft is om de juiste conclusies te maken van Boven.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Lijden, Spiritualiteit, Zohar - Geen reacties→

Een e-mail die ik ontving: Beste Dr. Laitman, ik denk dat ik voor velen spreek wanneer ik zeg dat ik overmand ben door een grote teleurstelling. Wat moet ik hiermee doen?

Antwoord: Op de laatste dag van het Congres heb ik vaak gehoord dat veel mensen hadden gehoopt een doorbraak te maken in de spirituele wereld op deze conventie en nu zijn ze overmand door totale wanhoop!

Ik zeg het rechtstreeks: Persoonlijk ben ik verbaasd door het resultaat van de Conventie die net voorbij is. En het is niet om het record aantal deelnemers of positieve reacties in de pers, maar de innerlijke veranderingen en ontwikkeling van elke deelnemer en de hele wereld groep. Voor de allereerste keer ooit gingen mensen door staten die ze niet individueel hadden kunnen doorlopen. Zeer belangrijke innerlijke onderscheidingen namen plaats in hen.

En nu voor je verwachtingen: Als je verlangen ware spiritualiteit betrof, ofwel geven en liefde voor je naaste, dan zou je geen wanhoop hebben ervaren omdat je altijd de mogelijkheid hebt om te geven en lief te hebben. Niemand geeft het aan jou of neemt het weg.

De eerste spirituele kwaliteit, Bina, is een aspiratie naar Hafetz Hesed (boven je egoïsme), het gevoel buiten je verlangen. Als je hiernaar streeft dan kan het je niet schelen in welke staat je bevindt, omdat alles van de Schepper komt en alleen Hij beslist, volgens Zijn plan, wat er met iedereen gaat gebeuren en naar ieder één. Je enige reactie na alles zou plezier moeten zijn en het verlangen om onder de kracht van de Schepper te zijn, de kwaliteit van geven. De Machsom is overwonnen bij degene die wegrennen van hun egoïsme en instemmen met iedere conditie om hiervan bevrijd te worden, instemmen om de conditie aan te nemen van “iedereen als één” (als één man met één hart of verlangen) en de gemeenschappelijke garantie, ” één voor allen en allen voor één.”

Niemand van ons heeft de kracht om weg te scheuren van zijn egoïsme. Tot op heden hebben we hier over gepraat, maar waren we niet in staat om precies een onderscheid te maken in ons omdat dit precies de kwaliteit is welke ons niet door laat gaan naar spiritualiteit, de kwaliteit van geven. We zijn niet in staat om een onderscheid te maken van wat het is en waar het zich in ons bevindt. Het verbergt zich in ons zoals een slang en we kunnen het niet precies identificeren, het altijd verwarren met andere kwaliteiten.

Net zoals pijn tijdens een ziekte, alleen de pijn van teleurstelling helpt ons onze egoïsme te herkennen en te ontdekken dat het niet goed is, maar onze kwade heerser, Farao. We moeten zo groeien naar teleurstelling dat we het zullen haten in ons en maar één ding verlangen – hiervan losmaken. Maar, om tot deze staat van wanhoop te komen moeten we eerst hiernaar streven met ons gehele egoïsme (Lo Lishma). Dit is waar ik over sprak voor de Conventie, dat “we uit Egypte komen.” En iedereen was er zeker van dat dit moest gebeuren. Als we deze vertrouwen niet hadden, dan waren we niet in staat om teleurgesteld te raken en precies dit kwaad (Farao) in ons waar te nemen, die ons niet toestaat om te stijgen naar de kwaliteit van geven.

Om dit kwaad onmiddellijk wakker te maken, verklaarde ik in het begin van de Conventie dat we verplicht zijn om verbinding te bereiken, dat al ons werk op de Conventie moest gebeuren door diep onderzoek van onszelf en onze houding naar alle vrienden. Maar, in plaats van de “onthulling van de hemelen” die we verwachten, bracht het onmiddellijk een daling, het afkoelde ons. Met mijn dringend verzoek om te zoeken naar verbinding en boven ons uit te stijgen, boven iemands “zelf,” wilde ik de deelnemers van de Conventie laten zien dat we er nog niet klaar voor zijn, en als resultaat van dit gevoel gingen de deelnemers een trance in.

Aan de ene kant was er erg blij met deze staat van “besef van kwaad”. Maar aan de andere kant begon ik te vrezen dat de groep niet in staat was om uit deze staat te komen in zo een korte tijd. Het is gelijk aan hoe een ziek persoon pijn ontdekt en moet begrijpen dat het op een ziekte wijst, en dan de behandeling start met de hulp van een dokter, de Schepper. Bovendien, 30 tot 40% van deelnemers van de Conventie waren mensen nieuw in Kabbalah en begrepen helemaal niet wat er met hen aan de hand was. Daarom, het was besloten om te stoppen met één klap naar Farao, jouw egoïstische hoop om hierboven uit te stijgen.

Maar, precies deze processen die we ervaren zijn voor ons voorbereid voor de doorgang – één die niet egoïstisch is, het streven naar de onthulling van vervulling, maar dat verlangt de onthulling naar de mogelijkheid om te geven, te verbinden “als één man met één hart,” overeenstemmen met de gemeenschappelijk garantie. Het resultaat van de Conventie is de eerste klap aan Farao – ons zelfliefde, onze egoïstische hoop om “door de Machsom te breken” en de Hogere Wereld te ontvangen alsmede deze wereld in ons, in ons vervulling.

Baal HaSulam schrijft dat wanneer een persoon de spirituele grens bereikt, hij ervan overtuigd is dat de spirituele wereld niet aan hem toebehoort en alleen dan breekt hij door de Klipa, de grens, en verwerft de kwaliteit van geven.

De onthulling van ons onwilligheid gebeurde direct, bij mijn eerste lezing, toen ik in het begin zei dat in plaats van externe acties  we ons binnenin moeten verdiepen, in de verbinding tussen ons, in de gemeenschappelijke garantie. Alles veranderde direct in ijs! Ons egoïsme kwam door, maar deze onthulling van het kwaad in ons is ook een grote verwerving die ontstaan is door niets anders dan onze verbinding (de heiligheid van dag).

Over de duur van de Conventie ontdekten we dat Farao in ons is en niet buiten. Hij ontving zijn eerste klap door het feit dat we teleurgesteld zijn in de resultaten van de Conventie. We dachten (wij zijn de Farao) dat we iets in ons zouden ontvangen, maar we hebben niets ontvangen. Dit is de eerste klap voor Farao, ons egoïsme. We hebben ontdekt dat we niets ontvangen in ons egoïstisch verlangen.

Nu hebben we een grotere mogelijkheid om te zien in welke kwaliteiten spiritualiteit in ons onthuld moet worden. We hebben een beter begrip dat het niet in Farao zal gebeuren en over wat het betekend om aan de Ene Hogere te denken. Dit betekent niet aan jezelf denken. Voor nu schudde ieder van ons van ongeduld: Wanneer zal het wonder gebeuren zodat we alles zullen ontvangen in deze wereld, samen met de spirituele wereld – in ons? Nu hebben we een nieuw gevoel van noodzaak om te scheiden van het ding welke ons zo een teleurstelling heeft gebracht, en dit het begin van de afwijzing van egoïsme.

We hebben een hoge prijs betaald voor deze les, maar het kost veel meer dan dat. Precies deze teleurstelling, de klap naar ons zelfliefde, ons egoïsme, onze hoop om te ontvangen, is de grootste aanwinst die we ons maar kunnen wensen, en ik ben overmand met vreugde om egoïsten te zien die teleurgesteld zijn.

Nu moet je alleen realiseren wat er met jou gebeurd is. Van ieder persoon zijn voorbereiding afhangend, een deel van jou realiseert het mentaal, en een deel zal nog steeds enkel teleurstellingen ervaren in je sensaties, en dan zal je het realiseren. In ieder geval is er één conclusie: Een persoon zal zich niet langer onlosmakelijk binden aan zijn egoïsme. Precies deze klap naar ons onrechtvaardig, egoïstische hoop zal ons helpen beginnen met hiervan (Farao) weg te gaan!

Het is mogelijk dat we nog steeds meer klappen moeten ervaren, maar ze zullen al in de juiste richting gaan die we hebben verworven op deze Conventie. Misschien zullen we in staat zijn om hier niet alleen in Conventies doorheen te gaan, maar in ons dagelijkse virtuele verbinding, in de sensatie die we net samen hebben verkregen. Voor nu, laten we werkelijk alleen één ding verlangen: om ons egoïsme af te wijzen, die de enige kwaad hier is, en om te stijgen van ons “zelf” naar de kwaliteit van geven.

De Schepper heeft ons een groot cadeau gegeven! Er is geen ander naast Hem! Schrijf naar mij en vraag vragen op de les. Ik heb niet tegen je gelogen, maar naar je egoïsme.

Met liefde voor jou,
Dr. Laitman

Filed under: Congressen, Egoïsme, Spiritualiteit - Geen reacties→

We zijn geschapen van het materiaal “het verlangen om te genieten.” Daarom hebben we energie nodig in de vorm van “plezier” om een lichamelijke of een mentale Aktie uit te voeren. Met andere woorden, niets in onze wereld komt in beweging zonder een egoïstische stimulans. Bewust of onbewust wegen we alles af in ons verlangen om te genieten, en in de evaluatie van dit verlangen, verwerft ieder ding zijn “eigen” kwaliteiten: kleur, gewicht, hoogte, en afstand.

Om succesvol te zijn in deze wereld, moeten we de juiste omvang van de waarden hebben, of met andere woorden, de juiste opstelling van het verlangen om te genieten. En dit is wat we onze kinderen leren om te streven naar de goede dingen en om pijnvolle dingen te vermijden. Om afstand te nemen van het kwaad betekent dat we geen energie hebben om ervoor te werken. Echter is er geen motivatie in ons verlangen om te genieten om het spirituele verlangen om te geven te bereiken.

Tenslotte is de spirituele wereld tegenovergesteld aan mij. Het verlangen om te geven komt eerder dan het verlangen om te genieten. Deze kwaliteit bestaat helemaal niet in mij. Daarom voel ik de spirituele wereld niet. Ik zie alleen wat ik evalueer in het verlangen om te genieten dus wat naar mijn inzicht waardevol of minder van waarde is. Naar aanleiding hiervan bepaal ik of iets dichtbij en belangrijk voor me is, of op afstand en onbelangrijk.

In spiritualiteit, “de kwaliteit van het geven” zijn alle criteria, gedachten en acties alleen gebaseerd op het geven. Alleen begrijpt mijn verlangen om te genieten niet wat dat is. Het geven gaat door me heen, als een onzichtbare verlichting, die ik op geen enkele manier waarneem. Alle werelden en acties vinden naast me plaats, en ik neem ze niet waar, in mijn verlangen om te genieten zoals een dier de sensaties van een menselijk wezen niet begrijpt.

Wat kan ik doen als ik zo geboren ben? Alle werelden en het meest belangrijke die Ene die me onder controle heeft, de Schepper Zichzelf, Blijft onopgemerkt bij mij. Om hen te voelen, moet ik beginnen met de waardering van de kwaliteit van het geven.

 Dit is waarom er een omgeving aan ons is gegeven: de boeken, de leraar, en de vrienden zodat het belang van het geven bij me inprenten.Al denk ik dit persoonlijk niet, zij vertellen me dit, en hun mening is belangrijk voor mij. Ik ben geschapen om de invloed van de omgeving te absorberen, en wat belangrijk is voor de mensen om me heen, wordt ook belangrijk voor mij.

Dus zelfs het geven, wat niet van waarde is voor mij, begint belangrijk voor me te worden in mijn verlangen om te genieten, als een goede aankoop. Ik ben bereid om extra inspanning te doen om het Opperste Licht aan te trekken, die me naar het” verlangen om te geven”brengt, omdat dit belangrijk is voor mijn verlangen om te genieten. In Kabbalah wordt dit spiritueel werk voor jezelf genoemd –Lo Lishma.

Echter het Opperste Licht dat ik aantrek vervangt het verlangen om te genieten in het verlangen om te geven (van Lo Lishma naar Lishma). Dan kan ik de perfectie van de Opperwereld waarnemen.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Wat zijn de drie lijnen?

Mijn Antwoord: De linker lijn is het ongecorrigeerde verlangen dat eerst beperkt (TzimTzum Aleph) moet worden. De rechter lijn in de kracht van geven, de kracht van het Licht. En de middelste lijn is het resultaat van het werk van ze te combineren, verbinding van de twee lijnen.

Ons hele werk ligt in de middelste lijn en alle materialen van Kabbalah spreken hierover. De rechter en linker lijnen zijn aan ons gegeven van Boven, van de natuur of de Schepper. Als we niet in de middelste lijn werken, zullen we als dieren blijven, handelen door dwang van deze twee teugels; de rechter en linker lijnen. Maar, wanneer we de eerste vonk van de middelste lijn ontvangen, genaamd het punt in het hart, is dit een mogelijkheid, een uitnodiging, om controle over onze levens te krijgen en te stoppen met bewegen als een paard, gemanoeuvreerd door de twee teugels van Boven.

We moeten deze teugels aannemen om een “mens” worden. Het punt in het hart is het begin van de mens in ons dat zijn dier in teug houdt en vooruit gaat gelijk aan de Schepper. Het spirituele werk bestaat enkel uit het rijden van zichzelf, van binnenin het punt in het hart, naar samenvoeging met alle anderen.

Ik maak me niet langer zorgen of word gestrest over de linker en rechter lijnen, in plaats, relativeer ik naar de staten aan mij gegeven als een mogelijkheid om deze twee lijnen op de juiste te manier te combineren en vooruit te gaan, mijn dier rijden en het richten recht naar het doel.

Op ieder moment gooit mijn dier zichzelf op deze of die manier, in een richting onbekend aan mij. En ik moet het doel verbeelden aan mezelf; de Schepper, samenvoegen met Hem, en gelijkaan Hem zijn in eigenschappen, zoveel als ik het voor mezelf kan verbeelden. Ik moet proberen mijn omgeving te zien als een perfect, gebalanceerd systeem, gekoppeld en verbonden met alle delen in gelijkheid en in wederzijdse garantie, om te worden gevuld door het Hogere Licht.

Nu ik het doel verduidelijkt heb, moet ik mijn dier corrigeren, om het op de juiste richting te besturen via de twee teugels. Dit werkt stopt niet, zelfs niet voor een seconde. Iedere keer verbeeld ik me het spirituele doel steeds duidelijker en in groter detail en, zodoende, in grotere verwarring, omdat het Licht alleen bekend is vanuit de duisternis. Ik moet altijd streven naar dit doel, dat is, om mezelf te planten in het algemene systeem als zijn onlosmakelijke onderdeel.

Daarom, wanneer ik de Zohar lees moet ik handelen zoals een auto bestuurder, duw het gas pedaal in, kijk op de weg, stuur, en voel de remmen, allemaal tegelijk. Op dezelfde manier, wanneer ik luister naar wat de Zohar over spreekt, wil ik me alles hiervan voorstellen. Alsof ik op een tour ben, ik probeer om mee te bewegen met de Zohar en neem ik er deel aan.

Met andere woorden, ik wil weten wat het is wat ik studeer, me met dit materiaal verbinden, in het proces zijn. Te weten is samenvoegen, zoals het staat geschreven “En Adam kende Eva (zijn gecorrigeerde verlangen).”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Spiritualiteit - Geen reacties→