Een vraag die ik ontving: Waarom is het spirituele systeem zo gecompliceerd: Het schepsel vraagt om één ding en ontvangt iets geheel anders?

Mijn Antwoord: Allereerst, is dit niet juist. De Schepper en het schepsel kunnen elkaar begrijpen, samen werken en hebben geen onenigheid, mits ze partners worden. Dan zal het schepsel ontvangen waar het om gevraagd heeft: De Schepper weet voorhand waar het schepsel om zal vragen, geeft het alles wat het nodig heeft en er zijn geen problemen.

Een probleem verschijnt alleen wanneer het schepsel niet vraagt volgens de volgorde van de niveaus, dit betekent dat het vraagt omwille van zelfbevrediging. Dan ontvangt het schepsel natuurlijk een belasting van het hart en lijden, dit om hem te laten zien dat zijn staat niet goed is en het doel onjuist.

Daarom, het is alleen door onjuiste communicatie tussen het schepsel en de Schepper dat het lijkt voor het schepsel dat de Schepper het niet begrijpt, niet voor het doet, wat het nodig heeft. Met het onjuiste doel, presenteert het schepsel veel eisen aan de Schepper: “Zo, waar is alles waar ik recht op heb, waarom corrigeer je me niet, waarom vul je me niet?” Maar, zodra het Schepsel de verbinding met de Schepper verwerft, weet het precies welk deel van het Licht hij ontvangt, waarom, waar te werken omwille van geloof boven rede, waar omwille van persoonlijk sterkte, enzovoort.

De Schepper is geïnteresseerd in ons om Hem te leren kennen en aan Zijn zijde te lopen. Maar waar zijn wij in communicatie met de Schepper? In geloof boven rede. Het schepsel verlangt in communicatie te zijn met de Schepper onder de Machsom, binnenin het verlangen om te ontvangen, maar de Schepper vertelt hem: “Nee, stijg naar Bina, verwerf de kwaliteiten van geven. Daar zullen we elkaar begrijpen, daar heb je geen problemen met mij!”

Het is geschreven,”De Schepper schiep de mens om direct te zijn, maar mensen mensen verzinnen vele berekeningen.” Vele berekeningen zijn binnenin het verlangen voor plezier, omdat er een grote hoeveelheid van alle soorten verlangens zijn. Maar, als we deze verlangens bedekken met alleen een intentie om te geven, dan zullen er niet langer vele berekeningen zijn. Er is alleen één berekening, één bestemming.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Baal HaSulam schrijft in de “Introductie tot de studie van de Tien Sefirot,” deel 2: “…dat er één beroemde en pijnlijke vraag is die door iedereen op aarde wordt gevraagd: “Wat is de betekenis van ons leven?”. De vraag duwt alle andere vragen en twijfels opzij betreffende de studie van Kabbalah, sinds de jaren van onze levens zo kostbaar voor ons zijn en zoveel pijn en lijden tot gevolg hebben. Zal ons leven gewoon tot een onvermijdelijk eind komen? Wie geniet hiervan, of aan wie breng ik plezier?

We zien dat ons leven eindigt zonder enig voordeel of resultaat. Des te meer de mensheid zich ontwikkelt, des te duidelijker we dit begrijpen. Daarom zijn de teleurstelling en depressie grootste problemen in de wereld vandaag.

Door de generaties heen hebben velen mensen geprobeerd om deze eeuwige vraag te beantwoorden, maar het staat nog steeds voor ons in al zijn sterkte en bitterheid, pakt ons bij verassing, brandend in ons verstand en ons tot op het bot beschamend. Immers, cijfert deze vraag ons eigen “Ik” weg en de mens kan hier geen toestemming aan geven sinds het de wortel van zijn ziel raakt.

Als dit niet ons eeuwige essentie betreft, zouden we aan deze vraag ontsnappen door ons verstand af te sluiten met drugs en antidepressiva. Maar, de vraag over de betekenis van het leven, heeft geen betrekking op de jaren in ons materieel bestaan.

De vraag, “Waarvoor was ik geschapen?” komt van mijn kern en stuurt mij naar mijn aanvankelijke wortel waarvan ik de reden voor mijn bestaan kan leren. Maar, vooralsnog, slagen we erin om ingetogen te zijn, zonder gedachte, door het vallen in de welbekende val van toegeven aan de stroom van het leven.

We proberen onszelf voor de gek te houden op alle mogelijke manieren, maar het wordt steeds moeilijker om te bestaan volgens het schema: geboorte, school, universiteit, werk, kinderen, ouderdom en dood. We hebben geen keus, om deze vraag op te lossen moet ik de omgeving vervangen die me helpt de vraag betreffende de betekenis van het leven te vergeten en te verbergen, met een omgeving die me zal helpen deze vraag te ontdekken en dit zo snel mogelijk zal beantwoorden.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Kunnen we het spirituele principe dat U verworven heeft nemen en dit toepassen in een nieuw internet ruimte?

Mijn Antwoord: Het spirituele principe is de waarneming van de Schepper. Je moet een persoon hiertoe leiden. Om dit te doen betekent; een persoon een sterke noodzaak voor communicatie met anderen bij te brengen, waardoor men uit zichzelf naar anderen toe stapt. Zodra een persoon anderen begint waar te nemen als zichzelf, zal hij onmiddellijk de Schepper, buiten zichzelf ontdekken.

Waarom hebben we een gemeenschap nodig? Het is voor het oefenen om onszelf te verlaten. De Schepper is buiten mij, maar ik neem Hem niet waar. De omgevende gemeenschap, aan de andere kant, is in mij, maar de Schepper heeft het doelbewust zo gemaakt dat het lijkt alsof de gemeenschap iets innerlijks is. In waarheid, het lijkt alleen maar zo; Ik voel alleen dat alles zich buiten mij bevindt.

Maar, als ik dit denkbeeldige beeld “lijm”, beide de uitwendige en inwendige manifestaties binnenin mij, zal ik en de omgevende wereld één geheel worden en op deze manier bereid ik mijn waarneming voor op het begrijpen van wat zich buiten mij bevindt. Wanneer dat gebeurt zal ik onmiddellijk en natuurlijk de Schepper ontdekken, omdat behalve ik, buiten mij, alleen Hij er is.

Waar zijn deze werelden dan, waar is de gehele mensheid? Ik ontdek dat ze allemaal in mij zijn en altijd al geweest. Ze bestonden uitwendig met als enig doel, zodat ik mezelf kan afstemmen als een muzikaal instrument, als een nieuw orgaan van waarneming, om de Schepper te voelen. Dit is waarom de sensatie van mezelf aan mij was gegeven, die verdeeld is in twee delen; ik en de wereld. Maar in realiteit, bestaat deze wereld helemaal niet buiten mij.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Een Kabbalistische groep verbindt zich rond één doel: liefde voor zijn naaste bereiken en hierdoor, liefde voor de Schepper. Dit betekent, houden van de eigenschap van liefde en geven. Iedere persoon die met dit doel eens is, voegt zijn kleine kracht toe aan de groep, het punt in het hart die aan hem gegeven is van Boven.

Niemand van ons is in staat om alleen op zijn eigen kracht het spirituele binnen te treden; we kunnen het alleen doen door onze sterkte te combineren, met andere woorden, aansluiten bij een groep en ons egoïsme wegcijferen, met het doel om de kracht van geven hiervan te ontvangen. Dit is de eerste stap naar spiritualiteit. Werk in een groep is het werk van overgang van het materiële naar spiritualiteit, door de opening die gecreëerd is bij de groep.

De groep is het middel. Het is niet de groep die jou herstelt als een schroevendraaier of een schroefsleutel, maar jij zelf moet de groep gebruiken voor werk. De groep is het spirituele model voor jou. Het is aan je gegeven in een materiële vorm, maar we veranderen het in een sprirituele vorm door het te zien als een collectie van zielen en niet als een groep van lichamen.

We bouwen een spirituele ruimte binnenin onze groep. We bouwen een spirituele vat, de Kli, door onszelf te annuleren en onze punten in het hart te verbinden met de collectie van alle andere punten. Ik voeg alleen toe aan de groep mijn ene kleine kracht, maar ik ontvang “620” keer meer hiervan. Spiritualiteit wordt geopenbaard aan mij als een meer innerlijk niveau, in de juiste plaats waar ik de verbinding vind en onze gemeenschappelijke kracht.

We cijferen onze materiële natuur weg, ons dierlijk egoïsme. Al onze “ezels” (ezel, Hamor, die van het woord komt Homer – materie) blijven beneden, maar wij stijgen boven hen uit en verbinden. We verwerven een ene, grote kracht, die “620”keer groter is dan de vorige en deze kracht zal zeker in ieder persoon, het dier binnenin laten verslaan. Op deze manier creëren we een nieuw spiritueel vat die niet bestond voor het breken van de zielen. Binnenin dit vat, onder ons, onthullen we de gemeenschappelijke eigenschap van geven, waarin we de Schepper onthullen.

Ik voeg mijn ene kracht toe en ontvang 620 keer meer door te stijgen van het eerste spirituele niveau. En nu voeg ik deze grote kracht aan de groep toe en ontvang 620 keer meer als ik naar een nieuw niveau stijg. Het blijkt dat mijn eerste punt van de ziel 620 keer opzwelt dan zijn aanvankelijke maat en op deze manier groeit het groter en groter als het stap voor stap omhoog stijgt. De groep wordt dan Malchut, Shechina.

Dit is waarom de groep moet verbinden met een enkel opinie: een verlangen om geven te bereiken, verbondenheid met de Schepper. Dit creëert het “hoofd” (Rosh) van de spirituele Partzuf. Ons gemeenschappelijke spirituele vat is de spirituele wereld, maar ieder persoon ervaart het op zijn eigen manier, volgens hun essentiële, primaire punt van de ziel; de ziel verdwijnt niet, in plaats hiervan groeit het 620x620x620… keer. Dit is hoe we een spirituele wereld binnenin bouwen, waar de Schepper wordt geopenbaard. Er is geen andere plaats.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Ons hele probleem in de spirituele vooruitgang is dat we Kabbalah benaderen, de onthulling van de Hogere Wereld, alsof het een wetenschappelijk theorie is wat we moeten behalen met ons verstand en wat we ons eigen moeten maken door middel van onze eigen krachten. Maar, Kabbalah biedt ons iets compleet atypisch – de kans om nieuwe kwaliteiten te bereiken. En zolang als een persoon ze niet verwerft, zal hij niet uitvinden waar Kabbalah over praat.

Alles van Kabbalah is de methode van een nieuwe kwaliteit in een persoon ontwikkelen, de kwaliteit van “Liefde voor je naaste.” Het is ook genaamd “de Schepper.” Kabbalah is dus de methode van een totale verbinding met Hem, naar Zijn volle openbaring. De openbaring van de Schepper is de schepping van Zijn kwaliteit in een persoon. Kabbalah is de methode om de kwaliteit van geven in ons vorm te geven, de staat van de Schepper.

Onze hele realiteit bestaat uit twee delen; gevoelens en verstand. Wanneer een persoon het beeld van de Schepper in hemzelf creëert, verwerft hij een nieuw verstand en een nieuw gevoel in plaats van de voorgaande. Dit is hoe hij van de waarneming (of sensatie) van deze wereld gaat naar de waarneming (of sensatie) van de Hogere Wereld.

De nieuwe sensatie in een persoon is de Schepper genaamd, “Boreh,” wat betekent “Kom en Zie.” Het is ook, de ziel, genaamd.

De belangrijkste uitdaging voor een persoon die Kabbalah begint te studeren is de onbekwaamheid om zijn ontwikkeling met het Licht te verbinden die hem moet veranderen, met de kracht die hem een nieuw verstand en gevoelens moet brengen. We houden vast aan uiterlijke vormen en streven naar het waarnemen van de tekst die door Kabbalisten geschreven was met onze aardse gevoelens en verstand. We proberen spiritualiteit aan de passen aan ons aardse bestaan. Maar, in alle Kabbalistische boeken is er geen woord die over onze wereld spreekt. Onze staat is alleen noodzakelijk om het Hervormende Licht aan te trekken door studie in een groep. Onze taak is om de geboorte van nieuwe gevoelens en een nieuw verstand in ons te verwachten, welke ons de waarneming van een nieuwe realiteit geeft.

Ons hele gevecht met onze natuur bestaat uit het vinden van nieuwe instrumenten van het waarnemen van de wereld en dan waarneming en verwerving door hen.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Vorig weekend was er een congres in Noord Amerika, getiteld Het Wereld Zohar Congres, waar onze vrienden van de hele wereld samen kwamen. U heeft eens gezegd dat toen U zich in een soortgelijke situatie bevond van algemene inspiratie, U heeft Rabash gevraagd, “Wat missen we voor het bereiken van het doel?” Hij antwoordde, “Een aanval!” Wat is een aanval en hoe kunnen we deze staat met elk congres bereiken, of zelfs nu, op dit moment?

Mijn Antwoord: Tijdens een spirituele aanval, denkt men er niet aan wanneer het eindelijk volbracht zal zijn. Een aanval is wanneer ik al mijn krachten samenbreng en met ze handel.

In onze wereld een aanval is een geconcentreerde klap, gevolgd bij een kans om te rusten. Hoewel, spiritualiteit is perfect en daarom kan het niet voorbijgaand zijn. Als je verlangen authentiek is, dat is het eeuwig! Daarom, betekent een spirituele aanval een mobilisatie van krachten, waar je hen voordurend steeds meer moet concentreren, zonder een adempauze. (Eigenlijk, ontvang je een “adempauze” van Boven, zoals de staat van “Hanukkah,” die van de woorden “Hanu-Koh,” komen. Dit gebeurt tijdens een verschuiving van degenen middel voor verdere vooruitgang.)

Dit en andere congressen bieden grote mogelijkheden voor vooruitgang aan alle studenten over de hele wereld. Hoewel we samen kwamen bij het congres in Noord Amerika (of waar dan ook in de wereld), is er een directe uitzending van alle lessen. Natuurlijk zullen ze gewijd zijn aan aan de verbinding van deze hele grote verlangen, de spirituele vat (Kli).

Laten we hopen dat iedereen zal begrijpen dat de wetenschap van Kabbalah precies over deze verbinding spreekt, in plaats van rode draden, betoveringen, enzovoort. Door de verbinding van onze verlangens bereiken we leven in het eeuwige dimensie. Laten we hopen dat we hierin slagen!

Filed under: Congressen - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Het Wereld Zohar Congres is net geëindigd. Op het congres zagen we over duizend mensen van verschillende rassen en nationaliteiten, met veel historische stereotypen. Onverwacht, in een louter 20-30 uur verdwenen alle verschillen en gaven aanleiding voor verbinding en liefde. Wat missen we om voordurend in deze staat te zijn?

Mijn Antwoord: Bij het congres voelden mensen eenheid, inspiratie en het belang van het doel. Maar, 20 uur zijn voorbij gegaan sinds de samenkomst en nu kunnen we ons haast niet meer voor de geest halen hoe het daar was. Alles verdwijnt van onze herinneringen en zintuigen. Waarom kunnen we niet doorgaan op deze manier en altijd in deze staat zijn?

Deze staat, net zoals alle andere dingen in ons leven kan niet lang blijven. Mens inspiratie en enthousiasme bereikt een piek en dan kalmeert een persoon. Het is onmogelijk om voor altijd geïnspireerd te blijven. Dit volgt van de wet van de tegengestelde relatie tussen het Licht en verlangen: Op één moment moet het Licht zich vergroten, op een ander het verlangen. Ze vergroten om de beurt en hierdoor gaan we vooruit, alsof we op twee benen langs de middelste lijn lopen die de twee andere lijnen verbindt, links en rechts.

De twee lijnen verbinden alleen met het doel van naar voren te drukken en dan om weer te bewegen. Eerst bewegen we naar het rechts, waar we het belang van het doel verwerven, verbinding, en verlangen om door te gaan. Dan, komt van het links een “zwaarte van het hart”, zodat we iets hebben om aan te werken en om weer terug te keren naar de middelste lijn. Dit is hoe we vooruit gaan.

Dit is waarom deze staat niet lang duurt: Het zou tegen de natuur ingaan. Ik zou zelfs zeggen dat geen staat meer ongewenst is, dan in constant euforie te zijn. Een persoon moet voelen dat hij vooruit gaat, werkt en enig innerlijk tegenstand overwint, in plaats van voortdurend “in de wolken” te zijn.

Ons werk is om werkelijk te voelen dat we geven en iets ontvangen, en weer geven en weer ontvangen. We moeten tegenstand, acties en succes voelen. Dit is waarom er zoveel plezier in hard werk en moeilijke voorbereiding is, die uitmondt in zo een geweldig congres, waar we de resultaten zien van ons werk en genieten van wat we bereikt hebben voor twee of drie dagen. Maar, na dit, moeten we weer terugkeren naar de staat van last, overwinnen, zoeken, verhelderingen en correcties, zodat we op een gegeven moment op een ander prachtig resultaat aankomen.

Het is omdat de Schepper en schepping tegenover elkaar staan als twee tegengestelde eigenschappen; het verlangen om plezier te ontvangen en het verlangen om te geven. Gelijkheid tussen hen wordt alleen bereikt door de middelen van zulke gezamenlijke acties. Vooruitgang is anders onmogelijk. We kunnen niet in een kleine staat (Katnut) blijven of Hafetz Hesed: We moeten vooruit gaan!

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Het Wereld Zohar Congres was het begin van een nieuw stadium. Het congres heeft ons aanzienlijk veranderd. We voelen ook hoe de wereld verandert in het licht van de recente gebeurtenissen. Zijn problemen zullen alleen maar heftiger worden.

We moeten het uiteindelijke doel bereiken. Stel je de wereld voor als een hardloper die langs zijn pad te neer geslagen wordt, en deze tegenslagen geven hem de kracht om door te gaan naar de finish. Hij kan alleen kiezen met het verlangen naar het doel, of op de tegenslagen wachten en verder hardlopen en eraan proberen te ontsnappen.

Er is ook het derde pad. Door ons te verenigen kunnen we binnen ons in de kracht aanwakkeren die het makkelijk zal maken om naar het doel te stijgen. Het zal ons op zijn vleugels nemen net zoals een adelaar zijn jonge vogeltje op zich neemt, en het zal ons doen opstijgen.

Echter kunnen we de wereld niet zelf verlaten noch op de vleugels van de adelaar, Bina stijgen. We moeten verbonden blijven met de hele wereld. We zullen alleen stijgen als we aan alle mensen denken en onszelf aan hen geven. Toch staat de wereld op de rand van de afgrond, en wij moeten het helpen om op de vleugels van de adelaar te klimmen.

Filed under: Spiritualiteit, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Kan Kabbalah epidemieën zoals de Mexicaanse Griep tegen gaan?

Mijn Antwoord: Ja, net zoals al het andere

Vraag: Hoe meten we iemands adequate levensstandaard? Door het niveau van zijn gecorrigeerde egoïsme? War is de voorwaarde voor het bestaan onder het levensstandaard en er boven?

Mijn Antwoord: Het zal vastgesteld worden in de mate waarin je naar het “menselijke” niveau van het bestaan vordert. Dit niveau zelf zal bepalen en definiëren wat je wel en niet nodig hebt. Hetzelfde zal met iedereen anders gebeuren.

Vraag: U heeft gezegd dat er in Kabbalah geen meditatie bestaat. Maar ik heb gelezen dat een van de belangrijkste Kabbalisten, Rav Abraham Abulafia (sec XIII) een meditatie methode geïntroduceerd heeft die eeuwenlang gebruikt werd. Wat is uw mening hierover?

Mijn Antwoord: In tegenstelling tot wat aan hem toe is geschreven, was Abulafia niet de oprichter van meditatie. Hij was een erg realistische Kabbalisten. Het onvermogen om zijn geschriften, en die van andere Kabbalisten te begrijpen, schept zulke indrukken voor de beginners.

Filed under: Maatschappij, Spiritualiteit - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Nadat alles is gezegd en gedaan, wat is het geheim van verwezenlijking van het doel? Er moet er één zijn, sinds alleen een klein percentage van de mensen die naar de wetenschap van Kabbalah komt in staat is om dit te bereiken.

Mijn Antwoord: Ik zal je een geheim vertellen: Als een persoon niet het pad verlaat, wat er dan ook met hem op zijn weg gebeurt, hij zal het doel bereiken. Er is geen andere formule voor succes.

Een persoon gaat door hele moeilijke staten. Soms kijkt hij terug en kan niet geloven wat er allemaal met hem gebeurd is. Maar, wat er ook op ieder moment gebeurt, hij moet alleen het doel voor ogen zien en dit is de sleutel tot succes. Naast dit, is niets anders belangrijk.

Daarom verlang ik voor een persoon maar één ding: koppigheid in het bereiken van het doel! Niets anders zal helpen, geen speciaal verstand of scherpe gevoeligheid en geen harde inspanningen, kennis of zelfs vrienden die zich naast je bevinden. Je moet je gewoon aan het doel vastklampen met je tanden zoals een buldog en het niet laten gaan, wat er ook gebeurt.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→