Vraag: De laatste tijd komen er veel herinneringen boven uit mijn jeugd en ik schaam me voor de dingen die ik toen gedaan heb …

Antwoord: Wat je toen gedaan hebt zul je vaker terugzien … De Schepper laat dit alles met een bedoeling aan je zien en het is belangrijk dat je begrijpt dat Hij dat alles deed en niet jij.

Het is namelijk belangrijk om te begrijpen dat Hij alles in het verleden met je deed. ‘Er is geen Ander dan Hij’, dus kwel jezelf hier niet mee!

Als je jezelf  veroordeelt over het verleden, veroordeel je daarmee de Schepper, omdat je hele verleden door Hem is bepaald. Alleen het heden en de toekomst worden door jou bepaald.

From the Convention In Krasnoyarsk 6/16/13, Lesson 5

Filed under: Conventies, Kinderen - Geen reacties→

Vraag: Tijdens het proces van integrale educatie worden onze vijf zintuigen gevoeliger. Maar een mens moet ook steeds weer terugkeren naar de echte wereld, waarin hij een bepaalde bescherming nodig heeft omdat hij voortdurend te maken heeft met allerlei negatieve situaties. Hoe kunnen we mensen leren om met de wereld om te gaan waarin ze terugkeren, nadat ze klaar zijn met de integrale studie?

Antwoord: Na de cursus integrale educatie zullen de mensen deze wereld op een andere manier benaderen en aanvoelen. Maar we moeten mensen niet precies leren hoe zij met de wereld om zich heen moeten omgaan. Het gaat erom dat we mensen moeten veranderen. Als mensen zich bewust worden van innerlijke veranderingen, zullen zij deze wereld ook anders gaan beschouwen.

In het algemeen geven we een verkeerd advies aan onze kinderen als we hen leren om een ander niet te slaan, om niet te vechten en niet te vloeken. Dat is geen opvoeding. Dat lijkt op het temmen van dieren. We moeten hen innerlijk veranderen, zodat het voor hen ondenkbaar wordt om te slaan, te vloeken of te vechten. Daarom moeten we een innerlijke transformatie meemaken en opstijgen naar het volgende niveau, maar niet domweg een systeem van verboden opvolgen.

Dit is de fout van het moderne onderwijs en de opvoeding die erop uit zijn om mensen te oriënteren op de manier waarop zij zich moeten verhouden tot het leven en de wereld. Het enige wat we moeten doen is mensen naar een hoger niveau leiden. De rest komt dan van nature.

Hetzelfde geldt voor de wetenschap en de kunst. In feite is het niet nodig om mensen iets te leren. Als we anderen voelen als onszelf, beginnen onze sensoren zich te openen. Plotseling begrijpt iemand van binnenuit hoe hij bijvoorbeeld mooie muzikale klanken kan produceren. Het is de meest natuurlijke vorm van onderwijs. Het enige wat we nodig hebben is anderen op een hoger niveau brengen en ze verbinden met de rest van de natuur, in tegenstelling tot hun aangeboren egoïsme.

Op basis hiervan gaan mensen zich ‘uitbreiden’, ze gaan open en worden één met hun omgeving. Dit is het enige wat mensen nodig hebben. In zo’n staat kan niemand ons schade toebrengen en zullen we bij anderen geen tegenstrijdigheden of problemen veroorzaken. Mensen zullen zich altijd goed voelen omdat zij in harmonie met het programma van de schepping blijven. Er zal door hen nooit ook maar enige vorm van negativiteit ontstaan. Het maakt dan niet uit waar we zijn, er zal altijd een positieve sfeer en mededogen om ons heen zijn.

From a TV Program “Medicine of the Future,” part 3, 4/7/2013

Filed under: Integrale Educatie, Kinderen, Maatschappij, Opvoeding - Geen reacties→

In het Nieuws (van GlobalScience.ru): “Amerikaanse psychologen zijn geschrokken. Kinderen van nu kijken in toenemende mate niet meer naar traditioneel speelgoed om, zij geven de voorkeur aan computers, bovendien begint dit proces al op zeer jonge leeftijd. Deze trend wordt in alle ontwikkelde landen waargenomen en leidt tot de ondergang van de fabrikanten van traditioneel speelgoed. Is het noodzakelijk om kinderen zo jong al met de computertechnologie te leren omgaan en ze in de virtuele wereld onder te dompelen?

“Psychologen waarschuwen ervoor dat geluk afhankelijk is van een goede communicatie met het kind, van samen tijd voor hem hebben en daarom adviseren zij ouders om hun verantwoordelijkheid voor de kinderen niet af te kopen met duur speelgoed, maar om meer tijd met de kinderen door te brengen.”

Mijn Commentaar: We hebben ons leven zo ingericht dat we geen tijd meer hebben voor de kinderen; we pushen hen in de richting van computers. Als hierbij de dreigende ondergang van fabrikanten en verkopers van traditioneel speelgoed niet in het geding zou zijn, zou niemand het over deze kwestie hebben. In het integrale onderwijs dat Kabbalah biedt, ligt de nadruk op communicatie tussen de kinderen en discussies met de leraar, rondleidingen en spelletjes, met de computer werken is niet meer dan een aanvulling hierop.

Filed under: Crisis, Educatie, Integrale Opvoeding, Kinderen, Nieuws - Geen reacties→

In het Nieuws (van The Christian Science Monitor): “Maar zolang er kunst bestaat, vragen mensen zich af wat het effect van gewelddadige inhoud heeft op het gedrag. Plato wilde jongeren weg houden van spannende toneelstukken, die hij nadelig vond voor een goede karakter ontwikkeling. Zijn leerling Aristoteles was het daar niet mee eens, hij was van mening dat drama een ontladend effect had, waardoor woede en agressie afgevoerd konden worden…

“Conclusie: Media geweld vormt een bedreiging voor de volksgezondheid omdat het leidt tot een toename van geweld en agressie in de echte wereld. Elke categorie van gewelddadige beelden oefent invloed uit: fictie op tv en in films, tv-nieuws, video games.

“Bovendien lijkt recent neurowetenschappelijk onderzoek aan te geven dat langdurige blootstelling aan gewelddadige en agressieve beelden de remmingen op actueel geweld en agressie vermindert. Hoewel dergelijke onderzoeken nog een voorlopig resultaat opleveren, lijkt het duidelijk te zijn dat Plato het bij het rechte eind had en niet Aristoteles.”

Mijn commentaar: Alleen de omgeving (de invloed van allerlei mensen en van de media) vormt een mens, ontwikkelt in hem een scala aan waarden en het niveau waarop hij zich beperkingen oplegt. Daarom kunnen mensen, als ze eenmaal in een bepaalde omgeving zijn, de invloed daarvan niet langer weerstaan en worden ze aan die omgeving gelijk.

Filed under: Kinderen, Maatschappij, Nieuws - Geen reacties→

In het Nieuws (van Espanarusa): “De Onderwijs Coördinator van de ‘Super-Ouders organisatie’ heeft een beroep gedaan op Spaanse ouders en kwam met advies over de manier waarop je een kind over de moeilijke economische situatie kunt vertellen: het is belangrijk om te voorkomen dat er angst en vrees wordt veroorzaakt, maar om uit te leggen dat niet alleen materiële rijkdom geluk brengt. …

“Kinderen moeten begrijpen dat er door de crisis minder kerstcadeaus zijn. Het kind moet voelen dat het door ouderlijke liefde omringd wordt en leren begrijpen dat ze heel veel van hem houden, of hij nu veel of weinig cadeautjes krijgt.”

Mijn Commentaar: Dat klopt, als gevolg van de crisis zullen de kinderen weer aandacht en liefde van de ouders krijgen!

Filed under: Crisis, Economie, Kinderen, Nieuws - Geen reacties→

In het Nieuws (van The Christian Science Monitor): “Zolang er kunstvormen zijn, vragen mensen zich af wat voor effect een gewelddadige inhoud heeft op het gedrag. Plato wilde jongeren weghouden van heftige toneelstukken, hij was van mening dat zulke stukken schadelijk waren voor een goede karakterontwikkeling. Zijn leerling Aristoteles was het daar niet mee eens, hij bracht er tegenin dat drama een louterend effect heeft en juist afleidt van woede en agressie. …

“Conclusie: mediageweld vormt een bedreiging voor de volksgezondheid voor zover het leidt tot een toename van real-world geweld en agressie. Elke categorie gewelddadige beelden heeft invloed: fictieve TV en film, TV-nieuws, video spellen.

“Ook lijken recente, neurowetenschappelijke experimenten aan te tonen, dat langdurige blootstelling aan gewelddadige en agressieve beelden de weerstand tegen actueel geweld en agressie verminderen. Al zijn de uitslagen van dergelijke onderzoeken voorlopig, het bewijsmateriaal lijkt duidelijk Plato in het gelijk te stellen en niet Aristoteles.”

Mijn commentaar: Alleen de omgeving (de invloed van allerlei mensen en de media) voedt iemand op, vormt hem door het belang dat er aan waarden wordt toegekend en de mate van de beperkingen die gesteld worden. Daarom kunnen mensen, als zij zich eenmaal in een bepaalde omgeving bevinden, de invloed van zo’n omgeving niet langer weerstaan en worden zij identiek aan die omgeving.

Filed under: Kinderen, Maatschappij, Nieuws - Geen reacties→

Vraag: Aan het begin van de 20e eeuw, was er – met name in Rusland – een brede campagne om het analfabetisme te bestrijden. Wat tegenwoordig volkomen normaal is, werd toen met vijandigheid ontvangen. Veel mensen weigerden hun kinderen naar school te sturen en wilden zelf niets leren, omdat zij het beschouwden als een zinloze tijdsverspilling. Nu kan er een vergelijkbare situatie ontstaan wanneer de integrale educatie, die wij bieden, wordt opgevat als iets nutteloos, iets overbodigs. Hoe kunnen we deze weerstand overwinnen?

Antwoord: Ik denk, dat op het ogenblik een groot aantal opvoeders, psychologen en sociologen het ingewikkelde probleem begrijpen, alleen weten ze niet hoe ze ermee om moeten gaan. Dit betekent dat het nodig is om ze te benaderen met een zo breed mogelijke uitleg.

Docenten leven met studenten mee, bovendien lijden zij soms nog meer dan hun leerlingen. Zij zijn immers gedwongen om onder een constante, negatieve druk van kinderen te leven, van wie het grove egoïsme, dat direct tegen de leraren gericht is, grenzeloos is. Iedere student probeert zijn of haar eigen onafhankelijkheid tegenover hen te laten gelden en te streven naar zelfbevestiging.

Ik denk, dat leerkrachten en opvoeders hierin enige training nodig hebben en dat zij door een nieuwe methodologie in ieder geval iets kunnen ontdekken, waar ze wat aan hebben, om op een normale manier met kinderen te kunnen werken.

Het werk van een opvoeder is tegenwoordig moeilijk en serieus, ik zou zelfs zeggen: riskant. Men staat bloot aan zodanige omstandigheden en aan morele druk, dat je dit werk zelfs ‘schadelijk‘ kunt noemen. Vijfenveertig minuten in een klas met kinderen zitten levert een hoop stress op en legt een enorme druk op de leraar.

Samen met opvoeders moeten we voor hen een methodologische manier ontwikkelen die hen helpt om te begrijpen, dat het in de allereerste plaats over de sfeer in de klas gaat, zonder dat we nog spreken over veranderingen van de klas zelf.

Studenten kunnen een integrale discussie niet aan, omdat het nu niet mogelijk is om ook maar iets met iemand te bespreken: het leidt tot schreeuwen naar elkaar, elkaar uitsluiten, pesten, vloeken, en wie weet wat nog meer. Nu laat de opvoeder hen op z’n minst stilzitten en houdt hij hen op een bepaalde manier rustig, op de een of andere manier zorgt hij er uit noodzaak voor dat ze stil blijven. Intussen zitten de leerlingen allemaal ongelukkig op hun eigen plaats en wachten ze tot deze hele beproeving voorbij is.

Er is hier een geleidelijke, soepele overgang nodig. Ik denk dat opvoeders het hier langzamerhand mee eens zullen zijn. Ze kunnen al zien, dat het huidige systeem geen recht van bestaan heeft voor de nieuwe generatie.

From a “Talk on Integral Education” #5, 12/13/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Kinderen - Geen reacties→

Vraag: In het proces van integrale educatie begint iemand te veranderen, als gevolg daarvan verandert ook zijn sociale omgeving. Moeten we hem of haar hierop, vanaf het eerste begin, voorbereiden? Hun vroegere omgeving zou ons namelijk kunnen overladen met beschuldigingen, dat we een soort sekte zijn en dat wij mensen slecht beïnvloeden.

Antwoord: Daarom moet er aan onze praktische studie een grote campagne vooraf gaan om de gedachte van integrale educatie te verspreiden, een campagne die gebaseerd moet zijn – en dat al is – op wetenschappelijke gegevens, op de directe behoeften van de natuur, het milieu en de ontwikkeling van onze eigen, innerlijke natuur. We worden namelijk – hoe dan ook – buiten onze wil om, naar een integrale samenleving gedreven.

Als wij ons er niet op afstemmen, zullen we in slechte situaties terechtkomen. We moeten leren hoe we in harmonie kunnen komen met dit nieuwe, ‘ronde’ model, dat de natuur om ons heen creëert, de natuur brengt ons in een netwerk van krachtige interacties. Verzet is hier nutteloos.

Daarom moeten we dit idee, deze opvatting, deze historische, sociale en persoonlijke noodzaak aan de hele mensheid uitleggen. En daarna zullen al onze verdere handelingen van daaruit op een natuurlijke wijze volgen en blijken juist te zijn. Mensen zullen gaan begrijpen wat wij doen en het ook nastreven.

Als we alleen maar laten zien wat wij willen, zonder uitleg, zou niemand dit begrijpen, en mensen zouden ons op een vijandige kunnen manier benaderen. We zouden beschuldigd kunnen worden van sektarisme, misschien van naïviteit, utopisch denken, en dergelijke.

Maar als we beginnen te werken met kinderen en hen geleidelijk aan deze elementen van humanisme bijbrengen (laten we het op z’n minst zo noemen), betwijfel ik of we problemen zullen krijgen met de maatschappij of met ouders. En als er, na enige tijd, een aantal positieve resultaten zichtbaar worden, kunnen we rekenen op de publieke opinie. Daarom bestaat de meest vruchtbare bodem voor onze activiteiten uit kinderorganisaties.

Anderzijds is dit het moeilijkste, omdat de toestemming hiervoor door de staat wordt geregeld. De overheid heeft het recht om verschillende lesprogramma’s in scholen te introduceren en om kinderen verplicht op te leggen wat wenselijk is voor de staat en niet wat het beste is voor de kinderen. Het is erg moeilijk om tegen dit conservatieve systeem te vechten.

Toch vecht de maatschappij hiertegen, door het oprichten van privéscholen en door alternatieve onderwijsmethoden. Tegenwoordig kan in veel landen in de wereld een kind thuis les krijgen via internet en kunnen de examens op afstand worden afgenomen. Dit is al een groot pluspunt. In het verleden was dit niet mogelijk, omdat thuisonderwijs bij de wet verboden was.

From a “Talk on Integral Education” #5, 12/13/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Kinderen - Geen reacties→

We beleven een zeer ongewone periode in de menselijke geschiedenis. Vanaf nu zullen alle generaties begeleid worden bij de poging van het waarnemen van de werkelijkheid in ons naar het waarnemen van de werkelijkheid buiten onszelf.

Dat is de reden waarom we zo’n grote leegte in ons voelen, in onze gezinsleven, in onze relaties met kinderen en anderen, in alles wat we doen. Dit wordt niet alleen waargenomen in afzonderlijke, individuele landen, maar in de hele wereld.

De veranderingen die plaatsvinden in de ecologie en het klimaat van de planeet vormen elk jaar een steeds grotere bedreiging. Maar dit alles gebeurt om de waarneming van de werkelijkheid in ons te veranderen en dit roept een zeer onaangenaam gevoel op, het geeft ons de mogelijkheid om uit onze egoïstische wereld te gaan en te ontdekken dat we nu van het waarnemen van het kwaad moeten gaan naar het waarnemen van de goedheid.

En als we bij het verlangen van het geven zouden zijn gekomen, zouden we op een natuurlijke wijze gelukkig zijn, omdat we onszelf niet zouden vernietigen in een geglobaliseerde wereld, waarin we allemaal integraal verbonden zijn.

Integendeel, dan zouden we er in slagen om onze vooruitgang te bevorderen, omdat het de enig mogelijke manier is om te leven en te bestaan, in plaats van elkaar te vernietigen.

Maar totdat we onze houding ten opzichte van onszelf, andere mensen, de wereld en de realiteit in het algemeen veranderen, zal de natuur niet stoppen met het uitoefenen van druk op ons, omdat we de aangegeven grens al overschreden hebben.

Wat zegt Kabbala hier precies over? Het zegt dat, wanneer we ons willen blijven ontwikkelen zonder lijden, we in overeenstemming moeten komen met de hogere staat van de natuur (we hebben geen keuze) en begrijpen dat onze huidige staat erg slecht is.

Dit perspectief geeft ons een kans om ons op een prachtige manier te ontwikkelen en beloont ons met een bestaan in een eeuwige en volmaakte wereld, die hier wordt onthuld door de veranderingen in onze waarneming. Om deze reden moeten we alles wat met ons gebeurt zien als een grote hulp van Boven, van de totaliteit van de gemeenschappelijke natuur, die helpt en ons op deze wijze leidt naar de juiste vooruitgang, hoewel het soms tot uitdrukking komt in onplezierige invloeden.

Maar als we gevoelig zijn voor al dit soort kleine signalen, zullen we goed vooruitgaan, als een slim, gehoorzaam kind dat begrijpt hoe het een gemeenschappelijke taal met volwassenen kan vinden. We hebben werkelijk een geweldig avontuur voor ons, in plaats van een moeilijk leven.

Filed under: Crisis, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Eenheid is niet dezelfde moeten zijn; het betekent wederzijdse insluiting. De onderwijsmethode is ook op dit principe gebaseerd; iedereen is uniek en daarom ontwikkelen kinderen zich door discussies die hen de kans geven om de mening van andere kinderen te leren kennen, ongeacht hoeveel er van die meningen zijn.

Dankzij deze methode, absorbeert elk kind van anderen en wordt doordrenkt door hun manier van zijn, en groeit op om nog unieker te zijn. Het kind ontvangt van iedereen en groeit ervan, waarbij hij zijn eigen eigenschappen ontwikkelt.

Dit is wat we door middel van onze methode van onderwijs willen bereiken. Mensen verenigen zich op een een juiste manier, waarbij ze contact met elkaar maken en met elkaar communiceren, waarbij ze zelf een menselijke maatschappij bouwen. Een maatschappij die gebaseerd is op wederzijdse insluiting van elk in iedereen anders, en iedereen anders in elk. Resultaat hiervan is dat iedereen uniekheid zelfs meer opbloeit.

Om dit te doen, houden kinderen discussies die wij slechts een beetje richten en sturen. En in de tussentijd krijgt iedereen de kans om zijn mening te geven, om de rol van een rechter en verdediger te ervaren, van een advocaat en van een aanklager. We ontwikkelen de mens in elk kind alleen door middel van wederzijdse insluiting.

Dan, als de jaren voorbij gaan, zal elk kind anders worden dan het ander. Het verschil tussen ze zal iedere keer opvallen. En dan wat? Dit zal juist hen de kracht geven om hun uniekheid te volgen. Dit is het hele punt: zonder de individu te onderdrukken, bouwen een gemeenschap van grote persoonlijkheden.

Hierdoor geeft de methode van Kabbalah ons de kans om de hele schepping te gebruiken. Anders vernietigen we simpelweg de persoon, waarbij hij gereduceerd wordt tot een wieltje in een machine, waarbij eigenlijk elk feit, elk detail, bewust van zijn onmisbaarheid, deze machine juist in werking zou moeten stellen.

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Kinderen, Maatschappij, Onderwijs - Geen reacties→