Opmerking: De grote Kabbalist Baal HaSulam sprak over de terugkeer van de Joden naar het fysieke land Israël als de revival van de natie en een mogelijkheid om het doel van dit volk te bereiken.

Antwoord: Het punt is dat het volk dat teruggekeerd is naar dit land, zich moet organiseren en verenigen in de vorm van het volk Israël. Het is niet zomaar een groep mensen die hier nu 70 jaar woont nadat de staat Israël 70 jaar geleden is opgericht en 130 jaar na de eerste golf kolonisten, de eerste Aliyah. We moeten allereerst goed begrijpen wat de basis is waarop de nieuwe staat en de nieuwe natie kan ontstaan, zodat het werkelijk het volk Israël genoemd kan worden, namelijk direct op de Schepper gericht, op de eigenschap van liefde en geven. Op het ogenblik is de situatie heel anders.

Herzl droomde er ook van om alle Joden hier bijeen te brengen, dit was fysiek gezien juist maar de natie was er ideologisch bezien nog niet klaar voor. De staat was gebaseerd op socialistische principes en disputen die tot niets positiefs konden leiden.

Opmerking: Baal Hasulam hoopte op een revolutie, hij hoopte dat de Schepper, namelijk de wet van liefde, de eigenschap waarin wij bestaan, ons naar dit land zou brengen en ons zou samenvoegen tot één geheel.

Antwoord: In de twintiger jaren van de vorige eeuw dacht Baal HaSulam dat hij 3,5 miljoen Joden hier naartoe kon brengen, hoofdzakelijk vanuit Polen. Dit had een grote positieve ontwikkeling teweeg kunnen brengen voor de staat voordat deze opgericht was. Daarbij hoopte hij dat hij hen ideologisch verder zou kunnen brengen en dat hij hen, hoewel ze allemaal uit Joodse dorpen kwamen, zou kunnen leren waar hun opdracht op neer zou komen. Hij koesterde de droom dat hij een kleine groep van tien studenten zou hebben, dat zij samen zouden werken en studeren en dat de relatie die zij met elkaar zouden hebben golven van waarachtige waarheid zouden doen ontstaan. Dit werd echter niet bewaarheid.

Men koesterde de hoop dat het volk dat zich in Israël verzamelde in de loop van de tijd één verenigd geheel zou worden, maar het bleek precies andersom te zijn: het volk verspreidde zich en viel uiteen. Tot op de dag van vandaag is er sociale ongelijkheid en staat de ene partij lijnrecht tegenover de andere. Dit zal zo doorgaan totdat de zaak ontploft en wij in elke hoek van de aarde terecht komen. In de Torah staat geschreven dat – als wij niet compatibel zijn met dit land – het ons zal opslokken en daarna uitspuwen. Als wij ons wél verenigen met dit land, zal het een land zijn dat overvloeit van melk en honing. Helaas naderen we de situatie waarin we gaan zien dat we buitenstaanders worden.

Vraag: Wat kunnen wij nog doen als zelfs de grootste Kabbalist van de 20e eeuw dit niet voor elkaar kon krijgen?

Antwoord: Baal HaSulam slaagde er niet in omdat men niet naar hem luisterde. We kunnen hem dit niet kwalijk nemen en anderen evenmin, wij moeten gewoon harder werken. We hebben nu veel meer mogelijkheden en we doen wat we kunnen om voor de wereld een voorbeeld te zijn van verbinding en eenheid. Dat is ook niet gemakkelijk, maar we proberen het en laten we hopen dat we er uiteindelijk in zullen slagen.

From KabTV’s “The Last Generation” 6/14/15

Filed under: Eenheid, Israel, Naties van de wereld - Geen reacties→

Vraag: Waarom wordt het Israëlische volk het ‘uitverkoren volk’ genoemd?

Antwoord: Het Israëlische volk wordt niet het ‘uitverkoren volk’ genoemd omdat ze beter zijn dan anderen, maar omdat ze zijn uitgekozen om voor de hele wereld het voorbeeld te zijn van de juiste correcte eenheid. De Joodse natie werd op basis van eenheid gevormd. Wanneer wij niet verenigd zijn, worden we niet als het volk Israël beschouwd. Alleen door een hechte verbinding waarbij een ieder de ander liefheeft als zichzelf, hebben wij het recht om onszelf het volk Israël te noemen. De Joodse natie werd gevormd door een groep studenten van Abraham die besloten om zich met elkaar te verenigen volgens het principe van Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar) en zij aanvaardden het gebod: “Heb je naaste lief als jezelf.” Dit is het voorbeeld dat het volk Israël aan de hele wereld moet geven en daarom worden zij het ‘uitverkoren volk’ genoemd. Het is onmogelijk om aan deze opdracht te ontsnappen, we zien hoe we er steeds weer naartoe worden geleid.

Vraag: Waarom kan deze opdracht niet aan een ander volk worden gegeven als wij er niet aan voldoen?

Antwoord: Het is niet mogelijk om ons van deze opdracht te ontdoen of eraan te ontsnappen. Wij zullen er wel aan moeten voldoen, hetzij vrijwillig of onder dwang. Dus we moeten dit niet uitstellen of wachten totdat wij er pas onder extreme druk aan gaan voldoen, onder de dreiging van een volgende Holocaust die al daagt aan de horizon.

Het Joodse volk bestaat uit de groep die door Abraham uit Babylonië is gehaald en zich verenigde onder de voorwaarde: “Heb je naaste lief als jezelf.” Het maakt geen verschil dat er sindsdien duizenden jaren zijn verstreken. Het Israëlische volk bestaat uit dezelfde zielen, hoewel hun lichamen vele incarnaties hebben ondergaan. Alleen deze zielen kunnen de hele wereld naar correctie leiden.

Daarom kunnen we niet onder onze opdracht uit, vroeg of laat zullen we deze moeten vervullen, als het niet in dit leven is, in een volgend leven. Dit werd tweeduizend jaar geleden in Het Boek De Zohar geschreven. En hetzelfde staat in meer oude boeken.

Wij kunnen de wereld dus niet vertellen dat we weigeren om deze opdracht te vervullen. Door de alomvattende wet van de natuur wordt de hele schepping naar eenheid geleid, maar het volk Israël maakt het niet mogelijk dat dit doel bereikt wordt. De minerale, vegetatieve en animale niveaus zijn op een natuurlijke wijze in een symbiose met elkaar verbonden, terwijl de mensheid zich niet kan verenigen. Het volk Israël heeft de taak om de mensheid tot eenheid te brengen door als eerste deze eenheid te verwezenlijken en op die manier een voorbeeld te zijn voor anderen.

From the Israeli Radio Program 103FM, 5/31/15

Filed under: Arvut, Eenheid, Israel - Geen reacties→

Vraag: Bestaat er in Kabbalah een soort meditatie, een innerlijk schouwen of concentratie? Wat is het verschil met Oosterse meditatie?

Antwoord: Dit gaat over iets heel anders. Kabbalistische ‘meditatie’ gaat over het creëren van intenties. Het verschil is dat ik bij intenties mijn innerlijke inspanningen concentreer op verbinding met anderen zodat ik mij op een praktische manier met de mensen kan verbinden die naar eenheid tussen ons verlangen. Wij willen de Kracht van Eenheid en Liefde in deze eenheid onthullen.

Met andere woorden: in Kabbalah wordt een mens niet geïsoleerd van zijn omgeving, integendeel, hij probeert zich zo goed mogelijk innerlijk met zijn omgeving te verbinden.

Bij de Oosterse methoden kan een mens alleen mediteren, hij heeft daar niemand bij nodig. Zelfs als mensen bij elkaar komen voor een dergelijke meditatie, is er geen verbinding tussen hen. De Kabbalistische methode heeft als doel om in de groep op zoek te gaan naar de mogelijkheid om ons als één mens te ervaren.

Alleen op voorwaarde dat wij tot de eenheid van één man komen, kunnen wij zeggen dat een ieder zijn ik-gevoel verliest en wordt opgenomen in ‘wij’, en als dit ‘wij’ met de Hulp van deze ene Kracht ‘één’ wordt, onthullen wij een spiritueel niveau.

Om dit te bereiken moet een ieder in de groep zijn egoïsme opzij zetten en zich volledig wegcijferen voor de anderen. Hij cijfert zijn ‘ik’ weg en accepteert de vrienden, in plaats van zichzelf.

Zo komt hij uit zichzelf naar hen toe, zodat zijn vorige ‘ik’ dat afgescheiden en individueel leek te bestaan, volkomen verdwijnt en hij voelt dat hij zich in een nieuwe realiteit bevindt, onafscheidbaar van de anderen.

Dit gevoel bestaat niet in onze wereld, het kan alleen bereikt worden door gebruik te maken van een speciale Hoge Kracht van de Natuur. Dit is de belangrijkste drijfveer van de correctie methode.

From KabTV’s “A New Life” 1/25/15

Filed under: Kabbalah Studie, Meditatie, Verbinding - Geen reacties→

Het volk Israël moet weten hoe het onafhankelijk kan worden, vriendelijk en elkaar nabij, zoals er geschreven staat: “Als één man met één hart.” Dit zijn we aan onszelf verplicht, aan de hele mensheid en aan de Schepper. Wij bezitten de methode van Kabbalah en wij moeten dit waar maken, anders zijn we geen natie.

We zijn naar het land Israël teruggekeerd om de mogelijkheid om deze situatie te realiseren te bereiken. Als wij dit echter afwijzen, moeten we terugkeren naar verbanning in andere landen en wij weten niet wat de Hoge Kracht met ons zal doen, want deze Kracht wil onze eenheid en wij gaan er tegen in.

Vraag: Op basis waarvan zegt u: Ik zou de Israëlische Onafhankelijkheidsdag de dag van onze wederzijdse afhankelijkheid willen noemen?

Antwoord: Ja, de paradox is, dat als wij en anderen, ons in een staat van volledige afhankelijkheid van elkaar bevinden – als de invloed van de omgeving ons gedrag bepaalt – wij het gevoel krijgen dat wij onafhankelijk zijn van onszelf.

Hoe bereiken we een staat waarin we er zeker van kunnen zijn dat wij onszelf en anderen niet schaden? Uitsluitend door boven onszelf uit te stijgen, als het ‘ik’ van een ieder onder de krachtige invloed van de omgeving staat. Iets anders hebben wij niet. Wij bepalen onze onafhankelijkheid door ons volledig te onderwerpen aan de omgeving.

Excerpt from the “Conversation About Independence” 4/2/15

Filed under: Arvut, Verbinding - Geen reacties→

De Torah, Vajikra 26:3 – 26:4 (Leviticus): Wanneer jullie je levenswandel richten naar Mijn wetten, Mijn geboden houden en ze vervullen, zal ik jullie op de juiste tijd regen geven en het land zal zijn opbrengst geven en de bomen van het veld zullen hun vruchten dragen.

De geboden van de Schepper zijn de wetten van de natuur, zowel de wetten van de natuur van onze wereld die we gedeeltelijk zien, begrijpen en kennen, als de wetten van de Hogere Natuur die voor ons verborgen is, ze zijn gebaseerd op de eigenschappen van liefde en geven, wederzijdse samenwerking en begrip.

Vajikra 26:5: En de dorstijd zal voor jullie duren tot de wijnoogst en de wijnoogst zal duren tot de zaaitijd, jullie zullen volop brood eten en jullie zullen veilig in jullie land wonen.

Dit betekent dat alles naar zijn normale staat zal terugkeren, niet alleen in ons fysieke leven, als een mens alles heeft wat hij nodig heeft, maar ook in het spirituele leven. Als wij ons aan de wetten van de Torah gaan houden, zullen we een beloning ontvangen op het niveau waarop we ze vervullen, of op het spirituele niveau, of op het fysieke niveau, of op beide niveaus.

Het systeem is zo gebouwd dat alles in de natuur harmonieus werkt als we er normaal in opgenomen zijn, onze rol vervullen en onze ruimte in de natuur innemen, dan worden we allemaal met harmonie gevuld.

Vraag: Wat is de betekenis van: “jullie zullen volop brood eten en jullie zullen veilig in jullie land wonen”?

Antwoord: Dit heeft betrekking op twee niveaus. Eén niveau is ons menselijke niveau dat we voelen met de bedoeling om ons naar het tweede niveau te brengen en ons daarvoor geschikt te maken, naar het spirituele niveau. Brood is de belichaming van de eigenschap van Hassadim (geven, Bina). “Jullie zullen volop brood eten” betekent: verbinding met Bina en deze eigenschap ten volle bereiken. Het woord ‘land’ stamt af van het woord verlangen (Ratzon). “En jullie zullen veilig in jullie land wonen,“ betekent dat we aan alle voorwaarden ten aanzien van onze verlangens moeten voldoen, dan zullen alle verlangens vervuld worden.

De Torah beschrijft de structuur van het systeem dat aan ons werkt en ons beïnvloedt. Het wordt het systeem van de spirituele werelden genoemd: Adam Kadmon, Atzilut, Beria, Yetzira en Assiya. We maken vorderingen in deze Sefira en onze samenwerking daarmee is alleen mogelijk als we met elkaar verbonden zijn op een juiste, harmonieuze manier, als we elkaar aanvullen en één bol creëren waarin de hele mensheid aanwezig is.

Als we ons aan deze voorwaarde houden, zijn we als resultaat van onze gezamenlijke verlangens (‘land’ betekent verlangen) in totale harmonie met de uiterlijke Sefira, en alles wat goed is vult ons. We voelen dit systeem op een perfecte precieze manier en het voelt ons op dezelfde manier, zo werken we samen.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 11/12/14

Filed under: Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: Wie is de goede Farao bij wie de Joden welkom waren?

Antwoord: Dit concept moeten we per individu bekijken.

Wij denken dat het ego ons vooruit helpt: in onze beschaving, vooruitgang en groei. “Wij zullen de wereld veroveren, alles te weten komen en bereiken, alles ontdekken! Wij, wij, wij!” Dit is een goed en gezond egoïsme. Het is essentieel want anders zouden we ons niet ontwikkelen.

Als we bijvoorbeeld geen geduld zouden hebben met een kind en hem voortdurend beperkingen zouden opleggen, zou hij zich niet kunnen ontwikkelen. Daarom sporen we hem steeds aan om zich te ontwikkelen, hoe egoïstisch hij ook is, en als hij een bepaalde leeftijd bereikt heeft, zo’n jaar of 13, gaan we hem leren hoe hij zichzelf beperkingen kan opleggen.

Laten we niet vergeten dat een mens tot aan die leeftijd helemaal in beslag genomen wordt door zijn neiging tot het kwaad, vanaf zijn 13^e jaar kan het goede in hem naar boven komen door de invloed van de opvoeding. Dertien jaar is een relatieve term, Baal HaSulam spreekt daarover in de “Introduction to The Book of Zohar.”

Ik herinner me nog dat mijn zoon, die op religieuze scholen zat, vaak zei: “Wat wil je van me? Ik ben pas 9, wacht eerst maar tot ik 13 ben.”

We noemen dit de zeven vette jaren waarin het volk alles krijgt waar het behoefte aan heeft. We proberen ons met elkaar te verbinden en in het begin gaat alles goed. Het ego heeft geduld met ons en zegt: “Samenwerken is goed, alles gaat prima.” Dan komen er ruzies en ontstaan er conflicten tussen ons.

Dit gebeurt ook als mensen die verliefd zijn samen gaan wonen. Of in internationale betrekkingen: “Nu gaan we samenwerken, aan projecten werken en iets bereiken! Wij, wij, wij!” Alles gaat prima, egoïsme is goed en alles is prachtig, dan komt er innerlijk plotseling iets negatiefs naar boven. Wat we ook doen, er doet zich een hindernis voor, de slechte Farao staat op.

Je moet je van het volgende goed bewust zijn: door de methode van de wijsheid van Kabbalah toe te passen, kunnen we vanuit liefde en wederzijdse verbinding handelen. Als je acties onderneemt die niet leiden tot evenwicht tussen goed en kwaad – en het kwaad lijkt eerst aantrekkelijk en uitnodigend – zal dit kwaad je later ter dood brengen. De engel des doods trekt je naar zich toe, verleidt je, dient je een druppel vergif toe en je sterft.

Daarom moet je het evenwichtspunt zoeken tussen de goede en de kwade kracht, overal, bij alles wat je doet.

From KabTV’s “A Talk About Passover” 3/18/15

Filed under: Egoïsme, Egypte, Liefde, Opvoeding, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Heeft het wonder dat de Rode Zee zich splitste en het Volk Israël er doorheen trok, toen het vluchtte voor Farao, ooit plaats gevonden?

Antwoord: De Torah spreekt niet over gebeurtenissen in onze materiële wereld. Er wordt alleen gesproken over wat er tussen onze zielen gebeurt. In die zin gaan we door een innerlijke spirituele staat die “de Doortocht door De Rode Zee” wordt genoemd.

De uittocht uit Egypte en de bevrijding uit de slavernij in Egypte, is de bevrijding van de controle van ons ego, van de “Engel des Doods”. In principe trekken wij op weg naar deze vrijheid door een soort passage die we “de Doortocht door de Rode Zee” noemen. Hiermee wordt het einde van Egypte gesymboliseerd, het einde van ons ego, waarna we vrije mensen kunnen worden.

In de Natuur, die we de Schepper noemen, is een unieke Kracht van eenheid verborgen. Als we investeren in onze inspanningen om ons te verenigen, om tegen ons verlangen in dichterbij elkaar te komen, creëert de Hogere Kracht door deze inspanningen een staat waarin “de Splijting van de Rode Zee” ontdekt zal worden. Wij zullen daardoor van onze egoïstische natuur naar een natuur van geven en liefde trekken.

From Israeli Radio Program 103FM, 3/15/15

Filed under: Eenheid, Pesach, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Een artikel geschreven door mijn student, M. Brushtein

De Pesach Seder (feestelijke maaltijd) vindt binnenkort plaats. Veel mensen weten dat deze feestdag gewijd is aan de uittocht van de Joden uit Egypte, wat ongeveer 34 eeuwen geleden heeft plaats gevonden.

Sindsdien wordt deze gedenkwaardige gebeurtenis ieder jaar een week lang gevierd. Als we bedenken dat hier heel veel drukke werkzaamheden aan vooraf gaan die vergezeld worden door allerlei beperkingen, kunnen we met recht de vraag stellen: “Waarom wordt er zoveel bijzondere aandacht besteed aan deze feestdagen?”

De tragische gebeurtenissen die aan de uittocht uit Egypte vooraf gingen en wat daarna heeft plaatsgevonden tijdens de tocht door de woestijn, zijn bekend. Deze gebeurtenis onderscheidt zich van andere gebeurtenissen. Iets dergelijks had namelijk nooit eerder plaats gevonden.

Voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid besloot het Joodse volk om de lat van betrekkingen tussen mensen te verhogen tot het niveau: “als één man met één hart”.  Als we vanuit dit oogpunt naar de feestdagen van Pesach kijken, zal veel – zo niet alles van wat we weten over Pesach en de Joden – wellicht radicaal herzien moeten worden.

Laten we ons de situatie van die dagen eens voorstellen. Onder leiding van Mozes verlaten de Joden Egypte, een land waar ze eeuwen lang als slaven behandeld waren. Waar zouden deze voormalige slaven behoefte aan hebben? Zij willen zich snel in een nieuwe omgeving vestigen en daar veilig kunnen leven en genieten van de nieuw gevonden vrijheid. Maar in feite gebeurde er iets vreemds.

Na een lange beproeving in de woestijn verzamelen de Joden zich aan de voet van de berg Sinaï en nemen ze eigenlijk een ondraaglijke last op zich. Zij komen overeen om voor elkaar garant te staan. We weten dat dit in principe onmogelijk is. Hadden zij geen andere dingen aan hun hoofd? Wie hadden deze wederzijdse garantie eigenlijk nodig?

Maar in feite is het antwoord duidelijk: Als het de bedoeling is dat een volk woont, gedijt en groeit, moet het verenigd zijn en het is zeer onwaarschijnlijk dat iemand hier tegen is. Dan rijst de vraag: Op basis van welk principe, door welke idee, kan zoiets plaatsvinden?

Natuurlijk kun je mensen verenigen op basis van de idee van universele gelijkheid en broederschap en de idee van nationale superioriteit, het is immers ook mogelijk voor mensen om zich te verenigen op basis van de Amerikaanse droom.

Dan rijst er nog een praktische vraag: Hoe en hoe lang zullen deze beginselen en ideeën werkzaam zijn? We weten het antwoord. Dit zijn rationele en begrijpelijke principes, maar de idee van “Wederzijdse Garantie” of sterker nog: “Heb je naaste lief als jezelf” is irrationeel, namelijk fundamenteel onmogelijk.

Waarom leeft de idee “Heb je naaste lief” – wat op het eerste gezicht irrationeel lijkt – nu al meer dan 3.000 jaar en wordt dit door iedereen in de wereld begrepen terwijl rationele ideeën – ‘nationale ideeën’- altijd binnen één generatie een zachte dood sterven?

En daarnaast: hoe kunnen de Joden dit idee in de praktijk uitvoeren? Laten we niet praten over zaken als een Hogere Kracht of de Schepper. Laten we het hebben over waarmee we zijn begonnen: Wederzijdse Garantie.

In de Torah staat geschreven dat de Joden, één voor één en samen, unaniem besloten om voor elkaar borg te staan. We kunnen met recht zeggen dat het een kwestie van het hele volk was, met alle gevolgen vandien. Het moge duidelijk zijn dat dit de reden was voor succes.

Wij weten dat het volk later, om verschillende redenen, onverschillig kwam te staan tegenover deze idee en er nog weer later naar terugkeerde.

In beide gevallen ging het goed met de Joden en leefden zij in welvaart. Nadat zij zich in die oude tijden hadden verenigd tot één man met één hart, werd het Joodse volk het voorbeeld voor vele naties en de oprichter van de ethische waarden die ten grondslag liggen aan de hele beschaving.

In deze tijd kan het verenigde Joodse volk een voorbeeld geven van correcte verhoudingen. Als het hele volk zich hierbij aansluit en deze idee zich over het hele land verspreidt, zoals ten tijde van Mozes, zal het Joodse volk dit zonder enige twijfel kunnen waarmaken.

De keuze is aan ons

Filed under: Arvut, Eenheid, Pesach, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Waarom is het zo belangrijk om Pesach te vieren en ons aan de voorschriften die daarvoor gelden te houden?

Antwoord: Deze Joodse feestdag is niet bedoeld als een herinnering aan een bepaalde dag in onze geschiedenis. Het is juist zo dat je je elke dag moet voelen alsof je weer uit Egypte bent getrokken.

Uit de slavernij bevrijd worden is geen gebeurtenis die vroeger heeft plaats gevonden en nooit meer zal plaats vinden. We moeten elke dag steeds verder boven ons egoïsme uitstijgen en ons met anderen verbinden door banden van goedheid.

Met Pesach vieren we het feit dat we deze mogelijkheid hebben. Alleen het volk Israël heeft de mogelijkheid om boven het egoïsme uit te stijgen, zich te verenigen en werkelijk te gaan voelen hoe we boven onze natuur uitrijzen.

Vraag: Dus de feestdagen zijn een geheugensteuntje?

Antwoord: De feestdagen vormen een programma waarmee we elke dag moeten werken. Het is afhankelijk van het niveau waarop een mens zich bevindt. Wij zijn altijd in beweging door speciale innerlijke staten, genaamd: Pesach, Sjavoeot, Toe Biesjwat, de 9^e Av, enz.

Vraag: Waarom hebben we de traditie van generatie op generatie in stand gehouden om een feestelijke Sedermaaltijd te houden waarbij vaders aan hun zoons vertellen over de uittocht uit de slavernij in Egypte?

Antwoord: Omdat het nodig is om te leren – en aan anderen te onderwijzen – over het gebod om uit Egypte te trekken, het gebod om boven ons egoïsme uit te stijgen en ons met anderen te verenigen, zodat we uiteindelijk Arvut (wederzijdse verantwoordelijkheid) bereiken en eenheid rond de berg Sinaï (de berg van haat naar elkaar). De vader moet zijn zoon leren om zich op de juiste manier met anderen te verbinden.

Zowel de vader als de zoon (mijn staat van gisteren en van vandaag) zijn elke dag in mij aanwezig. Alles vindt in de mens en in de natie plaats.

Vraag: Wat zou u tegen een modern mens zeggen die nergens anders belangstelling voor heeft dan voor zichzelf en zijn smartphone? Hoe zou u met hem praten over verbinding tussen mensen, over verschillende soorten menselijke verhoudingen? Wat voor soort nieuw leven kunt u hem beloven?

Antwoord: Het gaat over universele harmonie, een verbinding tussen mensen die je kunt vergelijken met een perfect gecoördineerd voetbalteam of zelfs de maffia, door een hechte band verbonden. Deze verbinding geeft een mens altijd een gevoel van vertrouwen en blijheid, het geeft hem een goed gevoel van eenheid, van over en weer verbonden zijn met elkaars verlangens. Hij kan zo’n hoge graad van eenheid bereiken dat hij innerlijk alles weet wat anderen weten.

Omdat wij ons allemaal in één systeem bevinden, kunnen de gevoelens en de kennis van de hele wereld onbeperkt tussen ons stromen. Wetenschappers ontdekken dat onze hersenen een modem zijn dat ons verbindt met de gezamenlijke databank met informatie die ‘in de lucht’ aanwezig is.

Vraag: Waarom voelen kinderen zich tegenwoordig niet gelukkig?

Antwoord: Omdat zij een niveau van egoïsme hebben bereikt dat niet vervuld kan worden. Vroeger, als een gezin maar één kamer had om in te wonen, was dat voor hen genoeg om gelukkig te zijn. Maar tegenwoordig wil iedereen een eigen appartement hebben en een auto om alleen mee rond te rijden. We isoleren ons altijd en iedereen zit in zichzelf opgesloten.

Niemand voelt zich gelukkig en de oorzaak daarvan is onze afgescheidenheid. Geluk kan alleen gevoeld worden als we ervaren hoe er door onze gezamenlijke verbinding energie, kracht en warmte stroomt.

Eenzaamheid is onze slavernij in Egypte en het is belangrijk om uit Egypte te trekken.

From Israeli Radio Program 103FM, 3/15/15

Filed under: Eenheid, Feestdagen, Pesach, Spiritueel Werk, Verbinding - Geen reacties→

Weg met de verhullingen

Wij maken een noodzakelijke fase van de menselijke ontwikkeling mee die helpt om het ware ‘ik’ van een ieder te onthullen. In de toekomst zullen we het oude onechte systeem van relaties opnieuw moeten opbouwen. De algemeen geaccepteerde conventies en hoffelijkheid waren mooi, maar tevens misleidend.

De Natuur vereist nu dat we oprecht zijn en overeenstemmen met haar mechanisme dat bestaat uit een onderlinge samenhang die waarachtig is, waarheidsgetrouw en toegewijd.

Daarom kunnen wij onze omgang met elkaar niet langer meer bedekken met valse beleefdheid. Integendeel, valse schijn verdwijnt en niemand wil meer luisteren naar leugens die mooi verpakt zijn. We moeten alle bedekkingen van ons los trekken en direct vanuit het hart spreken, zoals het behoort te zijn in één sociaal mechanisme.

Van hart tot hart

In deze context bereiden moderne communicatiemiddelen, zoals computerschermen van verschillende grootte en resolutie, ons in feite voor op de volgende fase. Ze brengen mensen samen en laten iedereen openlijk zien. Het maakt niet uit hoe vaak ik me achter mijn scherm verstop, alles is over mij bekend en ik word ‘onthuld’ en herkend.

Ik kan me nergens verstoppen en alles van mij kan bekeken worden: mijn bank, mijn familie, mijn baan, mijn relaties, mijn vrienden, mijn gesprekken, de statistische gegevens daarvan, mijn voorkeuren, de maat van mijn kleding en mijn schoenen, mijn smaak en mijn vrije tijdsbesteding.

Alles is over iedereen bekend, een mens is naakt en anderen zien wat hij over zichzelf niet weet. Zijn gegevens worden bestudeerd door psychologen, sociologen, analisten en professionals die de wetten van de menselijke samenleving en de  menselijke psychologie begrijpen.

Dit alles zal ons naar een staat leiden waarin wij allen naakt willen zijn, dat wil zeggen dat we een eenheid willen worden zonder iets voor elkaar te verbergen, waar een ieder in alle anderen geïntegreerd zal zijn, waar er geen afscheidingen en schermen meer tussen ons in zullen bestaan, ook het vloeibaar kristal-scherm van de monitor niet meer, we zullen elkaar vanuit ons hart voelen. Wij zullen allemaal één hart zijn.

Alleen zo’n eenheid zal volkomen in overeenstemming zijn met de Natuur die ons nu nog steeds deze schermen geeft en wil dat wij daardoor met elkaar in contact te blijven.

From KabTV’s “A New Life” 1/20/15

Filed under: Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→