In het artikel ‘De Toekomst van de Mens is Afhankelijk van en Verbonden met zijn Dankbaarheid voor het Verleden’, staat geschreven: De lof en de dankbaarheid die de mens aan de Schepper brengt voor het verleden, vergroten de mogelijkheid om te voelen, vergroten de Kelim en vermeerderen zijn eigenschappen en mogelijkheden om met hart en ziel de invloed, die de Schepper op hem heeft, te voelen en te waarderen. Hij is blij met elk moment van de interactie die hij ervaart, hij komt op het niveau dat hij gaat voelen en begrijpen aan Wie hij het resultaat van zijn harde werken laat zien, en doordat hij zijn kwaliteiten uitbreidt, reikt hij steeds hoger naar nieuwe ervaringen.

Dit wil zeggen dat dankbaarheid noodzakelijk is voor ons. Wij beïnvloeden op geen enkele wijze de Schepper, het Licht. Wij weten niet wat de Schepper ervaart. Wij spreken over Zijn gevoelens alleen vanuit ons eigen niveau, vanuit onze eigen gevoelen, vanuit wat wij zijn, we gebruiken menselijke taal en hebben onze eigen ervaringen. Als wij over iets of iemand spreken, spreken we vanuit onze eigen waarneming. Daarom wordt de Schepper ‘Boreh’ genoemd, ‘Bo’ – ‘Reh’: ‘Kom’ en ‘Zie’. Want als je Zijn eigenschappen bereikt, ontdek je Hem daarin en geef je je mening op basis van deze eigenschappen.

Daarom is dankbaarheid noodzakelijk om onze Kelim te vergroten en de eigenschappen daarvan te veranderen.

Een ieder van ons heeft een punt in het hart en nu, op dit moment, voelen we iets in dat punt. Maar we kunnen er geen enkel beeld in voelen, omdat alles is samengeperst tot één enkel punt. Wij moeten het vergroten en ontvouwen. Hoe kunnen we dit doen? Enerzijds doen we dit door de Schepper dankbaar te zijn. Maar om ervoor te zorgen dat deze methode werkt, moeten we dit punt vergroten door er in onszelf de punten van de vrienden aan toe te voegen.

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/19/12, Workshop 7

Filed under: Conventies, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Intentie, Workshops - Geen reacties→

Vraag: De vrienden in de groep vertelden mij waarom ik mijn ego nodig heb. Waar dient mijn ego voor als ik het buiten op straat voel?

Antwoord: Dit maakt allemaal deel uit van je ziel! Malchut, de ziel, of de mensheid, noem het hoe je het wilt, alles is alleen jij. Wie zijn dan de rest? Zij zijn allemaal delen van jou, alleen van jou.

Dit betekent dat het een multi-gelaagde structuur is van 7 miljard, waarbinnen alle individuele zielen zich met elkaar verbinden en het resultaat is een bol, in plaats van een plat vlak. Je hebt dus absoluut alles nodig. Daarom verhindert een cynische houding, zonder respect voor een ieder op deze wereld, je spirituele groei in ernstige mate.

In feite moet je een staat bereiken waarin je alle mensen op de wereld – de volkomen negatieve en de volkomen positieve mensen – waarneemt als dichtbij je, als onafscheidelijke delen van jezelf. Eigenlijk bestaat er niemand. Met betrekking tot jou zijn het poppetjes en zij zijn alleen aan het werk om jou de juiste achtergrond te geven om dichterbij de Schepper te komen.

Vraag: Ik kan mijn ego niet uitstaan, maar ik heb geen keuze, het is een onafscheidelijk deel van mij. Maar het ego van een ander kan ik ontwijken of ik kan ze wegsturen.

Antwoord: Waar zie je het ego van iemand anders? Als je het in jouw ego voelt, wat voel je dan eigenlijk? Het is je eigen ego. Het lijkt alsof de wereld is verdeeld in een veelheid van mensen, maar zelfs nu spreek je met jezelf.

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/17/12, Lesson 2

Filed under: Conventies, Ego, Waarneming, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Zijn de principes die Rabash voor ons beschrijft in zijn artikelen noodzakelijk om spiritualiteit te bereiken of is het voldoende als we ons houden aan de groepsregels? Een voorbeeld: kan ik een vriend bekritiseren als ik denk dat het in zijn belang is, dat ik het doe uit liefde voor hem?

Antwoord: Je hebt het recht niet om iemand iets voor te schrijven, omdat je altijd wel een argument vindt om wat je doet te rechtvaardigen. Je moet je vriend zien als groot in ‘geloof boven de rede’. Dit betekent dat je het feit accepteert dat hij groot is en dat alleen jouw egoïstische blik dat niet kan zien. Maar! We hebben hier met twee maaren te maken.

Het eerste maar is de vraag of hij een echte vriend is: doet hij mee in de verbinding en de eenheid in de groep? Dit is de belangrijke voorwaarde en uiteindelijk de enige. Verlangt hij ernaar om bij te dragen aan de verbinding en de eenheid in de groep? Als hij dat doet is hij een vriend, als hij dat niet doet is hij geen vriend.

Ten tweede, kritiek mag alleen gaan over zijn deelname aan de groep of het werk dat hij doet. Als hij hier bijvoorbeeld werkt als elektricien of in disseminatie en hij iets niet goed doet, geven wij kritiek, hiermee proberen wij een misstap van hem te corrigeren. Maar dit is van geen enkele invloed op mijn liefde voor hem als vriend. In een geval als dit behandel ik hem als iemand die fysieke arbeid verricht, dat is alles. Deze twee aspecten hebben niets met elkaar te maken.

Als hij een echte vriend is, als hij namelijk werkt voor verbinding en eenheid, moet ik hem eenvoudigweg accepteren als absoluut, als de Schepper. “Van de liefde voor de schepselen naar de liefde voor de Schepper”. Het gaat over hetzelfde! Rabash schrijft er prachtig over als hij zegt dat de groep uiteindelijk alleen gecorrigeerd wordt door liefde tussen alle leden van de groep, dit wordt de Schepper.

Wij bekritiseren een vriend dus niet, maar brengen openlijk onze liefde voor hem tot uitdrukking. Dit is een essentiële voorwaarde. Op deze manier werken wij correct tegen ons ego in.

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/16/12, Preliminary Lesson

Filed under: Conventies, Eenheid, Egoïsme, Groepswerk, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we, nadat we tijdens de Conventie een enorm grote nabijheid van de vrienden en eenheid met hen hebben gevoeld, vermijden dat wij in de dagelijkse routine terecht komen, maar dat we in diezelfde verheven intentie voor het pad en de vrienden kunnen blijven?

Antwoord: Je moet je ogen sluiten en verbonden blijven!

1. Allereerst moet je met elkaar alle lessen volgen, seminars en zoveel mogelijk activiteiten. Zonder dit alles lukt het je niet.

2. Ten tweede, vertrouw je intellect niet! Ik heb een aantal heel intelligente studenten gezien, die een goede analytische benadering hebben, maar toch zijn ze niet in staat om zichzelf te analyseren en te onderzoeken, dat is een probleem. Zelfs als ze zichzelf kritisch kunnen analyseren, kunnen ze die kritiek zelf niet analyseren. Op die manier ontwikkelen ze zich op het vlak van het intellect, maar niet op het gebied van toewijding en zelfopoffering. Als dat laatste ontbreekt, gaat een mens ten onder aan onzuivere, egoïstische krachten (klipot) en gaat het niet over belangeloos geven en spirituele krachten.

Hiervoor moeten we nu juist bang zijn, voor het volgen van het pad van het intellect, in plaats van het pad van onzelfzuchtige toewijding aan de ziel. We hebben al veel vrienden van dit pad zien vallen en velen zullen vallen. Het Doel zal alleen bereikt worden door hen die eraan toegewijd zijn met hun gehele ziel en bereid zijn om met gesloten ogen voorwaarts te gaan.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/21/12, Writings of Rabash

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we de daden van de Schepper steeds vóór zijn en krachtiger worden met betrekking tot het ego, zodat wij enerzijds niet het slachtoffer worden van de verraderlijke plannen van het ego en anderzijds ontvankelijk zijn voor de aanwijzingen van de Schepper?

Antwoord: Denk in geen enkele situatie na over het ego, niet hoe je er wel of niet aan toegeeft. Al dit soort spelletjes met het ego helpen niets. Het ego is veel slimmer dan jij en ieder ander.

Het egoïsme is buitengewoon krachtig van aard en volledig tegengesteld aan de Schepper, in intensiteit is het gelijk aan Hem. Het hele egoïstische systeem werd door het Licht geschapen, dat het verlangen binnenkwam. Het vormde de aard ervan en alle eigenschappen in alle denkbare vormen. Dus tegen het ego strijden zal je nooit lukken! Je kunt er alleen maar bovenuit stijgen en het verlangen koesteren om gelijkvormig te worden aan het Licht dat zal helpen! De confrontatie met het ego aangaan is een hopeloze zaak.

Je hoeft er geen aandacht aan te besteden! Verlang er uitsluitend naar om verder te komen! Wacht niet tot je vooruit geduwd wordt door het ego.

Vraag: Wat moet je doen als je er steeds aan denkt en tenslotte zowel het ego als de Schepper vergeet?

Antwoord: Dat komt omdat er geen verbinding met de groep is en de omgeving je niet helpt om vooruit te komen.

Het gaat hier over een heel eenvoudig systeem van krachten. Vanaf het begin is er aan jou een punt gegeven waarop je kunt steunen, er is aan jou een richting gegeven en je wordt steeds aangespoord. Er staat geschreven dat de Schepper je hand op de goede lotsbestemming legt en tegen je zegt: “Kies dit.” Dan is het aan jou om te kiezen.

Baal HaSulam schrijft, dat er tegen zo iemand voortdurend gezegd wordt dat hij een omgeving voor zichzelf moet kiezen die steeds sterker wordt, één die je krachtig maakt, waarin je niet zult vallen en het Doel niet zult vergeten.

De keuze voor een krachtige omgeving is uitsluitend afhankelijk van hoeveel jij erin investeert. Je hoeft geen andere mensen te kiezen, maar je moet meer in hen investeren, dan zul je van hen een grotere invloed voelen. Dit is de betekenis van het keuzemoment voor de nieuwe omgeving. Het gaat niet over gezichten van mensen, maar over de mate waarin jij van hen de hogere energie kunt opnemen die in hen aanwezig is, waar zij zelf niet eens weet van hebben.

Als dit je niet lukt is dat een teken dat je ernaar moet verlangen om dit te bereiken. Dit is het enige wat je kunt doen. Alleen dit is het werk waar het om gaat.

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/16/12, Preliminary Lesson

Filed under: Conventies, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Tijdens de afgelopen Conventie in het Noorden van Israel, werd onze groep in tweeën verdeeld: de ene groep, van tien mensen, zonderde zich af van de wereld op de eerste verdieping van ons centrum en voldeed voor honderd procent aan de voorwaarden van de vrienden in de Conventie. De tweede groep, van twintig à dertig mensen, die om verschillende redenen maar een gedeelte van de tijd mee konden doen, waren in een andere ruimte.

Ik was één van degenen die afgezonderd was met de andere negen, maar ik kon mijn aandacht maar op één ding richten: Hoe kon het toch gebeuren dat we in twee groepen verdeeld waren? Ik kon echter niet de moed opbrengen om deze zaak met de andere negen mensen te bespreken. De volgende vraag achtervolgde me: Wat moest ik doen? Kon ik de verdeling ter sprake brengen of zou dat tegen de eenheid van de groep in gaan, zelfs nu besloten was dat de groep in tweeën was verdeeld tijdens de Conventie? Ik denk dat het spirituele comité erop zou moeten aandringen, dat de groep onverdeeld samen blijft, ongeacht de voorwaarden.

Antwoord: Tot aan het einde van de correctie blijven er overal tegenstellingen bestaan en vooral in Kabbalah, maar in spiritualiteit worden de tegenstellingen verenigd in een gezamenlijke intentie: zij bestaan naast elkaar, hoewel ze van elkaar gescheiden zijn door de wet van gelijkvormigheid. Wij moeten dus wennen aan het feit, dat we kunnen verschillen van elkaar, maar toch samen zijn. Bovendien moeten we er niet naar streven om iedereen en alles op hetzelfde niveau te krijgen. Gelijkwaardigheid is niet hetzelfde als gelijkheid, het betekent: gelijk zijn in de intentie en dat op verschillende niveaus.

Wij verschillen allemaal van elkaar en niemand dwingt ons om hetzelfde te zijn, maar wél om naar hetzelfde Doel te verlangen. Maar iedereen streeft op een andere manier naar het Doel. We zijn verschillend, zoals de cellen in één lichaam. De Schepper verenigt ons in onze intentie naar onze gezamenlijke Schepper.

Wees steeds een voorbeeld dat nagevolgd kan worden, en zij die dat wegens objectieve oorzaken niet kunnen, zijn niet slechter dan jij, maar zij zullen dan tijdens de Conventie deel uitmaken van de subgroep, net zoals het lichaam verschillende organen heeft die in verschillende mate belangrijk zijn, toch behoren ze allemaal tot één lichaam.

Gelijkwaardigheid van de vrienden is niet hetzelfde als gelijkheid!

Stel vragen, we zullen het ontdekken.

Filed under: Congressen, Gebed, Gelijkheid, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Om het Licht enigszins te kunnen ervaren moeten we oefenen, en oefenen is alleen mogelijk in de groep. Voorbeeld: een danser begint met mij verschillende bewegingen uit te voeren. Een stap naar voren, een stap naar achteren, een rondje draaien, enz. De groep staat voor mij en ik kan hen voelen, met hen werken en zo verder komen.

Ja, dit is heel onaangenaam voor mijn egoïsme, want ik moet telkens weer voorrang geven aan de groep in plaats van aan mezelf, maar dit brengt mij tot deze ‘tango’. Vrienden laten hun verlangen horen en ik moet hen daarin volgen. Zoals er staat geschreven: “Cijfer je verlangen weg voor Zijn verlangen”. Ik leer hoe ik mijn hoofd moet buigen, het verlangen van de groep moet accepteren als mijn leidende partner en tot samenwerking komen, tot eenheid met de vrienden. Ik begin te voelen wat zij verlangen. Het blijkt dat mijn danspartner betrouwbaar is, dichtbij, toegewijd en oprecht. Ik werk voor hem en hij werkt voor mij. Dan ontstaat er vanuit onze eenheid een echte groep.

De ‘groep’ betekent: één enkel verlangen van vrienden om met elkaar verenigd te zijn. Er bestaat geen ‘ik’ of  ‘zij’ in dit verlangen dat onder ons geboren is, maar er is één geheel, een nieuwe werkelijkheid, niet de verbinding zelf, maar het resultaat ervan.

Dit is de spirituele vrucht die uit de baarmoeder van de moeder is gekomen. Daarin nemen wij de Ene waar en het Licht, de Schepper wordt erin onthuld, in dat verlangen waaraan wij geboorte hebben gegeven, wat wij gecreëerd hebben, wat wij hebben bereikt door één geheel te worden. Er kan geen verdeeld veelvoud bestaan, maar alleen eenheid regeert.

Baal HaSulam schrijft hierover in Brief 13: Naast de grote kracht die erin verborgen is, moeten jullie weten dat er vele vonken van heiligheid in elk van de vrienden aanwezig zijn. Als je al deze vonken bijeenbrengt op één plek, als broeders in liefde en vriendschap, bereik je in dat uur ongetwijfeld een heel verheven intensiteit van het niveau van heiligheid.

Een mens kan zich op verschillende manieren opgenomen voelen in de groep, dit kan in golven komen en gaan, van harte of slechts ten dele van harte. Toch heeft een ieder van ons een uniek deeltje van het Licht, dat hem uit de bodem van deze wereld trekt en daarom moeten wij waardering hebben voor iedereen. Dit geldt trouwens in gelijke mate voor mannen en vrouwen.

Onze lichtvonken zijn een werkelijk geschenk van Boven. Een mens wordt menselijk (Adam) genoemd als dit lichtvonkje hem trekt naar gelijkvormig (Domeh) worden aan de Schepper. Als hij geen lichtvonk heeft, behoort hij nog tot het ‘dierlijke’ niveau.

Wij spreken hier niet over onbekwaamheid. Sommige mensen krijgen nu eenmaal de ‘dubbele’ taak om eerder geboren te worden dan anderen en anderen te helpen om spiritueel geboren te worden. Zij vormen het hoofd van de mensheid en moeten hen vooruit leiden.

Daarom moeten wij begrijpen dat iedere vriend een speciale wijze van denken en voelen van Boven heeft ontvangen, van het Licht dat in hem gekleed is. In zijn ziel, in zijn spirituele wortel, is iets heel speciaals dat in hem geplaatst is, op die manier is hij dichtbij het Licht en ontvangt hij zijn taak.

Natuurlijk verheft hij zich niet op een egoïstische manier boven de mensheid. Wij respecteren de vriend omdat er aan hem een speciale taak is gegeven om te dienen. Wij kijken niet op anderen neer, want deze opdracht is niet van ons afhankelijk.

Daarom moeten wij iedere vriend respecteren. Hij werd door Boven, door het Licht, uitgekozen om mijn partner te worden. Zonder hem kan ik niet geboren worden, en de mensheid evenmin.

From the Miami Convention 6/23/12, Lesson 1

Filed under: Congressen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Verspreiding van Kabbalah - Geen reacties→

   Gewoonlijk bevinden wij ons op één van de volgende drie niveaus met betrekking tot onze vrienden:

1. De vriend en de groep zijn groter zijn dan wij, met andere woorden: wij beschouwen onze vrienden en de groep als hoger dan wijzelf, om hun grootheid te voelen.

2. De vrienden en de groep zijn op een lager niveau dan wij.

3. Zij zijn gelijk aan ons.

Als ik hen beschouw als groter dan mezelf, plaats ik me in een situatie waarin ik van hen kan leren, van hen kan ontvangen wat zij hebben, zoals iemand die klein is leert van iemand die groter is. Ze zijn in staat om mij te beïnvloeden. Ik ontvang hun energie, kracht en enthousiasme.

Als ik hen beschouw als kleiner dan mezelf ben ik in staat om aan hen te geven, zoals een groot mens geeft aan een kind.

Ik voel in beide gevallen een bepaalde vorm van communicatie met hen, als ik van hen de grootheid van het Doel ontvang, en ook als ik hen deze grootheid kan laten ervaren door de kracht die ik heb, door wat ik doe voor de grootheid van het Doel, de grootheid van eenheid. Dit alles vindt plaats om tot een staat te komen, waarin ik mij aan hen gelijk voel. Dan zijn we echt vrienden.

Wanneer ik hen boven mij ervaar zijn zij mijn leraar. Wanneer zij lager zijn dan ik, zijn zij de studenten. Alleen als we gelijk zijn aan elkaar zijn we vrienden. Op deze manier stemmen we onze gedachten af op de groep. En ik ben altijd oplettend: waar kan ik iets toevoegen, wat kan ik ontvangen en waar kan ik volledig aan hen gelijk worden.

Deze vergelijking moet ik altijd als doel hebben. En de staat waarin ik beneden of boven hen ben, is de staat waarin ik mij op hen afstem.

From the Vilnius Convention 3/23/12, Lesson 2

Filed under: Congressen, Eenheid, Groepswerk - Geen reacties→

Vraag: Begrijpen mensen dat zij de neiging tot het kwaad in zich hebben? Kunnen wij hierover openlijk met hen spreken?

Antwoord: Nee, in geen geval! Het is verboden om tegen iemand te zeggen dat hij egoïstisch is en eveneens om ook maar iets slechts over hem te zeggen. Welk recht heb je om dat te doen? Als hij een gewoon, normaal mens is en zich gedraagt zoals iedereen, hoe zou je hem dan kunnen vertellen dat hij slecht is, dat zijn ego de controle over hem heeft, enzovoort? Integendeel. Je moet iets goeds tegen hem zeggen, zonder tegen hem – op wat voor manier dan ook – iets slechts te zeggen. Je moet hem benaderen alsof hij bijzonder is.

Hoe benaderen we een kind? Als je een kind goed wilt opvoeden, hoef je geen druk op hem uit te oefenen. Je moet hem steunen, om hem zo de zekerheid te geven, dat hij dingen kan doen, dat hij groot en sterk is. Op deze manier zul je de juiste krachten in hem wakker maken om verder te komen en zo zal hij zich ontwikkelen. Als je begint om druk op hem uit te oefenen, krijg je uiteindelijk het tegenovergestelde resultaat. Helaas weten we niet hoe we kinderen moeten opvoeden. Wij hebben dat niet geleerd en daardoor richten wij grote schade aan.

Met betrekking tot volwassenen geldt hetzelfde. Je moet de goede en juiste gevoelens in een mens wakker maken, hem prijzen en vooruit helpen. En omdat hij speciaal is, laat je hem iets bijzonders in de wereld zien, dat hem zelfs nog op een hoger plan kan brengen. Dan gaat hij samen met jou op pad! Je liegt niet tegen hem, omdat deze mogelijkheid in feite in ieder mens aanwezig is.

Wijs iemand niet af met de boodschap dat hij een egoïst is. Het is verboden om dit te doen! Uiteindelijk zijn we allemaal egoïsten, maar als je een egoïst vertelt, dat hij een egoïst is, voelt hij zich onmiddellijk afgewezen door jou, terwijl je juist met hem in contact moet komen. Dit is eenvoudige psychologie: het is verboden om je negatief te gedragen naar de ander. Het maakt niet uit naar wie. Je moet op zoek gaan naar een goede verbinding. Dit wordt genoemd: “Beoordeel een ieder naar zijn verdienste”.

From the Vilnius Convention 3/23/12, Lesson 1

Filed under: Congressen, Educatie, Egoïsme, Maatschappij - Geen reacties→

Vraag: Na de Conventie heb ik het gevoel dat het allemaal een droom was, het is moeilijk te beseffen wat er plaatsvond. Hoe zou u de resultaten van de Conventie samenvatten?

Antwoord: Dit is niet eenvoudig. Als je Rabash had gekend, zou je weten hoe gesloten hij was, hij verborg zichzelf, naast het meest noodzakelijke wilde hij geen uitleg geven. Toch is het duidelijk dat hij zo veel mogelijk aan zijn studenten wilde geven, zoals er staat geschreven: ‘Een koe wil meer voeden dan het kalf wil zogen’.

Het probleem is het niveau dat de student aankan. De leraar mag hem geen ‘onrijpe vrucht’ geven, want in plaats van hulp te zijn, zou dit hem alleen maar schaden en hem blokkeren, hem in een neergang brengen en verwarring en dan kost het veel tijd en heel veel inspanning om uit deze staat te komen. Iedereen zou daar de prijs voor moeten betalen, zowel de leraar als de student en eveneens degenen die zich met hem moeten verenigen in één systeem. Dit is een heel ingewikkelde zaak.

Daarom staat er geschreven: ‘Voed een kind op, zoals het bij hem past’. Dat wil zeggen, dat de leraar niet aan de student mag geven wat de student, vanuit onwetendheid, vraagt, namelijk: “Geef me!” Maar hij moet dat op de juiste manier, met overleg doen, zodat het zijn niveau van ontwikkeling ten goede komt.

Natuurlijk veroorzaakt dit voortdurend spanning in de relatie tussen de leraar en de studenten. Ze roepen naar de leraar: “Geef het aan ons!” Ze begrijpen niet dat hij hen alleen de methode kan geven, maar niet de werkelijke vervulling. Zij moeten de vervulling zelf bereiken, door deze methode zelf te realiseren.

Daarom denken sommige mensen, dat ze niet goed vooruit komen.Sommigen kunnen niet instemmen met deze methode en het niet begrijpen. Of ze kunnen het misschien wel met hun verstand begrijpen, maar ze zijn nog niet zo ver om er vanuit hun hart mee in te stemmen. Ten gevolge hiervan beginnen ze het belang van de leraar, de methode en de bronnen uit het oog te verliezen. En daar is niets aan te doen, zo is het leven.

Ik denk dat we al heel moeilijke stappen hebben overwonnen, en zij die – van de duizenden mensen die hier doorheen zijn gegaan – zijn overgebleven, zullen verder gaan. En zij die weggingen komen misschien nog terug. We wachten op iedereen, op de hele wereld, om zich bij ons te voegen.

Maar in de toekomst zal er ook geen ander keuze zijn: alle nieuwe levels zullen altijd worden onthuld vanuit de kelim (vaten), vanuit onvervulde verlangens. Daarom moet je de raad van de bronnen en de leraar strikt opvolgen, nadat je deze raad hebt opgevolgd zul je antwoorden ontvangen en vervulling! Vervulling kan niet van bovenaf naar een lege plaats komen, als er geen kli (vat) voor is.

Laten we hopen, dat we deze principes en de volgorde in het werk, nu beter begrijpen. Er waren veel nieuwe mensen bij de Conventie, die nog niet de ervaring hebben die wij hebben. Maar door af te stemmen op de gemeenschappelijke eenheid, zullen ze in staat zijn om deze principes snel te leren, zoals elke nieuwe generatie bouwt op de ervaring van de vorige generatie en van daaruit ontvangt. Wij zullen hen heel graag alles geven wat we kunnen geven, zodat zij – als zij afstemmen op onze wereldgroep – snel even ervaren en deskundig worden als wij, en zelfs nog meer.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 5/15/12, Writings of Rabash

Filed under: Congressen, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Lessen - Geen reacties→