Vraag: Zijn de regels van onze workshops geschikt voor workshops die we voor de 99% van de mensheid houden?

Antwoord: Absoluut. De regels zijn op alle niveaus hetzelfde, alleen moeten we kiezen op welke manier we ze duidelijk maken, zodat mensen er niet vreemd tegenover staan. De wetten zijn in alle werelden hetzelfde, inclusief onze wereld. En alles wel beschouwd zijn de verbindingen tussen ons hetzelfde. Alleen spreken we niet over het Licht, de Kli (vat), MAN, MAD, enz. We presenteren het in alledaagse termen: verbinding, liefde, vervreemding, samen komen in één punt.

De wijsheid van Kabbalah werd als een geheim beschouwd en werd niet geopenbaard voordat deze wijsheid een noodzaak werd voor mensen. En zodra die noodzaak aan het licht kwam en bleek dat de wereld integraal is, wereldwijd uiteen is gevallen en gebroken, werd de wijsheid van Kabbalah onmiddellijk geopenbaard en nu moeten we het aan iedereen vertellen, maar alleen in de gebruikelijke termen van onze wereld.

From the Stockholm Convention “Joy In Unity” 8/31/13, Lesson 4

Filed under: Conventies, Ronde Tafel Gesprekken, Spiritueel Werk, Werelden, Workshops - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘Inleiding tot Het Boek De Zohar’  item 41: Onthoud goed dat de werkelijkheid van alle werelden in het algemeen verdeeld wordt in vijf werelden, genaamd: Adam Kadmon; Atzilut; Beria; Yetzira en Assiya.

Deze ‘werelden’ zijn de niveaus van mijn innerlijke afgeslotenheid naar de Schepper, naar belangeloos geven. Ik kijk als het ware door het prisma van die werelden. Tegelijkertijd kan ik geven aanvaarden op een bepaald niveau van Aviut (grofheid) van nul tot vier. In het geheel gezien zijn dit allemaal niveaus van spiritualiteit, tot aan de volledige gehechtheid.

Vraag: Waar dienen deze werelden, deze sluiers voor?

Antwoord: Op deze manier zullen we langzamerhand de Schepper ontdekken, afhankelijk van onze gelijkvormigheid met Hem, dit is een wet. Elke verschijningsvorm in de werkelijkheid kan alleen bereikt worden door middel van gelijkheid van vorm. Zolang ik, door mijn egoïstische natuur, daarbuiten sta en er niet mee overeenstem, kan ik zo’n vorm niet voelen. Als het punt in het hart in mij ontwaakt, ga ik voelen hoe tegengesteld ik ben aan de Schepper en dan kan mijn punt in het hart groeien en kan ik dichterbij Hem komen. Maar tot aan dat moment ben ik door mijn ego van Hem afgescheiden: Hij is alleen geven en ik ben alleen ontvangen, ik heb geen verbinding met Hem. Zo werkt de wet van gelijkvormigheid.

Vraag: Kun je zeggen dat de niveaus van gelijkvormigheid mijn gevoeligheid naar anderen weergeven?

Antwoord: Ja. Mijn houding naar anderen of naar de Schepper, dat is hetzelfde. Het belangrijkste is dat ik van mij uit naar buiten ben gericht.

We moeten goed begrijpen dat wij ons in één staat bevinden die ‘de Wereld van Ein Sof (Oneindigheid)’ genoemd wordt, ook wel ‘Malchut van Ein Sof’. Maar we zijn daarvan afgescheiden door vijf niveaus van troebelheid van de zintuigen. Speciale Masachim (schermen) verzwakken het zicht op deze werelden als filters die de wereld van Ein Sof afschermen, het resultaat daarvan is dat wij alleen de ‘externe wereld ‘ voelen, maar alles vindt binnen ons plaats.

De werkelijkheid is constant, maar wordt in de vorm van deze wereld aan ons getoond. Het enige verschil is vaagheid, de gebrekkigheid van de zintuigen.

Vraag: Hoe kunnen we onze zintuigen verscherpen?

Antwoord: Dat is afhankelijk van je gevoeligheid naar anderen, van de vraag of ik kan voelen dat de ander net zo belangrijk is als ik. Daarom staat er geschreven: “Heb je vriend lief als jezelf”.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/14/13, “The Introduction to The Book of Zohar”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Liefde, Waarneming, Werelden - Geen reacties→

Het is heel moeilijk om te begrijpen wat de groep is.

Ik ben altijd een eenling geweest, een individualist, van nature niet communicatief, iemand die aan alleen zijn en boeken de voorkeur gaf boven alle andere dingen: ik had in mijn leven niets anders nodig.

Toen ik 33 was begon ik bij Rabash te studeren. Toen hadden we nog geen groep, alleen zes à zeven oudere mannen, waartussen ik me zo blij voelde als een kind tussen volwassenen. Maar Rabash zei dat ik een groep nodig had en ik dacht: “Wat is er beter dan de mensen die bij Baal HaSulam hebben gestudeerd en hun levenlang bij Rabash hebben doorgebracht?” Bij hen voelde ik me zo veilig als een baby in de armen van een volwassene.

Maar Rabash zei: “Er is niets aan te doen, je hebt een groep nodig.” Toen zorgde ik voor een groep van 40 jonge mannen.

Dit ging volkomen tegen mijn aard in. Zij waren veel betere mensen, vriendelijker, ze voelden zich op gelijk niveau met elkaar. Ik voelde me altijd een outsider; wat er nog bij kwam was dat ik behulpzaam moest zijn en Rabash moest helpen om een groep te vormen, terwijl ik van nature niet in staat was om hier overheen te stappen! Het was heel erg moeilijk om te begrijpen waarom er een groep nodig was. Mijn hart wilde niet accepteren dat dit de voorwaarde was om de Hogere Wereld daarin te ontdekken.

Ik dacht dat ik de Hogere Wereld kon ontdekken met behulp van schetsen, dat ik ze zo kon gaan begrijpen, mijn kennis en gevoelens erover kon verdiepen en kon gaan analyseren. Dit is bekend uit de natuurkunde en ik kon mezelf niet losmaken van zo’n wetenschappelijke benadering. Ik tekende, maakte schetsen en deed dat net zo lang tot ik uiteindelijk een heel ander ontwerp van het universum ging begrijpen, van de andere zijde bezien.

Ik begon plotseling te voelen dat onze wereld eigenlijk hetzelfde is als de Hogere Wereld, maar dan op het allerlaagste niveau. Deze wereld is nauw verbonden met de andere werelden, die kopieën zijn van weer een hoger niveau, ze dalen steeds lager neer. Als je het zo begrijpt, is alleen de materie anders, die wordt steeds grover en op het allerlaagste niveau wordt deze materie egoïstisch, tegengesteld aan de oorspronkelijk gecreëerde materie.

Maar alles wat we in deze wereld zien is absoluut identiek aan de Hogere Wereld, volgens de verbinding met de wortel in de spirituele wereld en de daaruit voortkomende tak in onze wereld.

Langzamerhand raakte ik gewend aan dit systeem en begreep ik dat het zo in elkaar zit en dat er niets anders bestaat. Daarom is het nodig om te zien wat zich achter onze wereld bevindt en erboven en dat we zonder correctie niet boven deze wereld kunnen uitstijgen. Dit is de enige manier. Alleen kun je de doorbraak naar de spirituele wereld niet maken.

Het blijkt dat je verbonden bent met het hele netwerk van deze wereld en dat je samen daarmee omhoog moet stijgen! Er bestaat geen andere manier. Je moet dit systeem begrijpen en je er op een andere manier mee verbinden om verder te kunnen stijgen, dan pas zul je in staat zijn om jezelf te realiseren. Zo is het van deze kant gezien, als je dit systeem van onderaf bekijkt.

En van de andere kant bezien had ik er veel aan dat ik dit systeem niet van onderaf ging bestuderen, maar van bovenaf, van de Schepper uit bezien, zoals de Schepper van bovenaf naar de wereld kijkt, zoals Hij ons ziet in de gecorrigeerde en ongecorrigeerde vorm en aan ons werkt om ons uit onze egoïstische staat naar Zich toe te trekken.

Dan komen deze twee tegengestelde gezichtspunten bij elkaar en complementeren zij elkaar, van onderaf: hoe we moeten groeien en voortdurend gelijkvormig moeten worden aan het volgende niveau, en van bovenaf: hoe de Schepper naar ons kijkt. Daaraan moeten we werken en het pad van onderaf en het overzicht van bovenaf scherp analyseren.

Toen werden de artikelen van Rabash over de groep duidelijker voor me, hoewel ze op het eerste gezicht wat naïef lijken en zelfs belerend en moralistisch. Maar in werkelijkheid worden er heel duidelijke wetten in beschreven, die strikter en krachtiger zijn dan welke natuurwetten dan ook. Alle wetten die over het gedrag gaan – ik zou ze ‘wetten van herziening’ willen noemen – zijn gebaseerd op steeds meer gelijkvormig worden aan het volgende, hogere niveau, erin binnengaan, er contact mee maken en erin opgenomen worden. Dit is de basis van alle artikelen die over interactie in de groep gaan.

From the Novosibirsk Convention 12/8/12, Lesson 4

[97407]

Filed under: Groepswerk, Werelden - Geen reacties→

Een replica van het laatste, gebroken niveau zien we in onszelf terug in de fysieke wereld, die we met onze vijf zintuigen waarnemen. Tegelijkertijd zijn zowel de zintuigen als de materie denkbeeldig, zij geven spirituele contouren weer, zoals een plaatje aan de wand. Het plaatje is oud, maar niet echt. De werkelijkheid bevindt zich achter de muur, op de muur is alleen een projectie te zien.

Als mensen naar films kijken beleven ze verschillende gevoelens, zijn ze wel of niet echt? Het zijn reacties en indrukken. Wij leven als het ware in een film, die voor ons wordt geprojecteerd.

Maar behalve die film zie en weet ik niets. Mijn hele leven speelt zich in die film af en beleef ik daar, al mijn gevoelens zijn dus de weerslag van die film. Wat ik zie, hoor, ruik en aanraak wordt allemaal in die film weergegeven.

Er worden nu driedimensionale films aan ons vertoond, die een nog grotere werkelijkheid laten zien. Het is geen geheim dat we een mens in een bepaalde omgeving kunnen plaatsen en hem kunnen laten zien, dat dit zijn leven is, als hij eenmaal gewend is geraakt aan zijn kleine wereld, zou je hem moeilijk kunnen bewijzen dat er daarbuiten nog een andere werkelijkheid is: “Hier zijn menselijke wezens, hier is de aarde en daar zijn de sterren, alles precies op zijn plaats ….” Hij gaat met zijn zintuigen niet buiten de grenzen van zijn wereld. Voor hem bestaat er niets buiten de beperkingen van zijn huidige gevoelens. Hij voelt niet dat hij iets mist op het gebied van een extra zintuig bijvoorbeeld of dat zijn realiteit inferieur zou zijn.

Ook nu neem ik, via mijn vijf zintuigen, alleen waar wat er in mijn gebied is. Waar bevindt zich het extra zintuig, het vat dat door niets hier gevuld kan worden, hoe ik ook mijn best doe? Wat ik als ‘extra’ mis heet het ‘punt in het hart’(·) en dat is gericht op wat zich buiten ons universum bevindt. Als iemand dit verlangen voelt, weet hij nog niet waar hij moet zijn, maar hij begint te zoeken en tenslotte vindt hij ons. Het is ons doel om hem te verbinden met de wereld buiten ons. Hij moet uitbreken, uit de ‘omheining’ en zich ervan losmaken.

Het hele punt is, dat onze omgeving gebouwd is als een replica van de hogere wereld en dat ze gelijk zijn. Wat hier is moeten we op de juiste manier gebruiken. Ik neem mijn lichtvonk, het punt in het hart, en gebruik dat in de verhouding met mijn vrienden, alsof ik hen wil liefhebben. Dan merk ik dat ik dat helemaal niet wil, maar de tekortkoming was er al en de lichtvonk heeft nu een richting, ik kan om correctie vragen.

Het belangrijkste is dus, dat ik mijn lichtvonk in het ‘speelveld’ breng en mijzelf ertoe verplicht om het spel volgens de regels te spelen. Door dit spel verkrijg ik het juiste denkvermogen en de juiste behoefte. Zo kan ik van een demo model, van een parallel lopende, gelijkende vorm, de werkelijke wereld bereiken.

Deze wereld is niet meer dan een denkbeeldig ‘speelveld’ en alleen mijn lichtvonk is echt. Dit kleine ‘punt in het hart’ is een Goddelijk deel van Boven en als ik het correct gebruik in het spel, gaat het mij lukken en groei ik.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/4/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming, Werelden - Geen reacties→