Vraag: Wat is het verschil tussen de religieuze en de seculiere benadering van het leven? Ik beschouw mezelf als seculier maar ik voel altijd een innerlijk conflict, ik vind het moeilijk om te bepalen waar in mij de seculiere mens ophoudt en de religieuze mens begint. Deze zelfde verdeling zien we in de Israëlische maatschappij.

De laatste peiling leverde de volgende resultaten op: 50% van de bevolking in Israël is helemaal seculier, 17% houdt zich aan de traditie maar beschouwt zich niet als religieus, 13% houdt zich aan de traditie en beschouwt zich als religieus, 12% is religieus en 8% is orthodox religieus.

Antwoord: Seculiere mensen geloven dat de wereld door natuurwetten wordt bepaald en dat er niets meer bestaat dan wat wij met behulp van de wetenschap zien en ontdekken. De seculiere benadering van het leven houdt in dat de wereld opgevat wordt zoals deze zich aan ons voordoet, volgens ons gevoel, zonder vertrouwen op hogere krachten, een levensdoel, leven na de dood. Verschijnselen die we niet kunnen oplossen betekenen niets anders dan een verdichtsel van onze verbeelding, onze fantasie.

De seculiere benadering wordt als de enig juiste beschouwd. Daarbinnen zijn vele variaties die bepalend zijn voor de relatie die een mens heeft met zichzelf en de maatschappij, het verschil is echter niet zo groot als het verschil tussen de religieuze en de seculiere benadering.

De religieuze benadering is gebaseerd op geloof in een Hoge Kracht die de wereld heeft geschapen en ons in omstandigheden plaatst waarin we moeten handelen. Als wij alle wensen van de Hoge Kracht vervullen, verdienen we een beloning, als wij ze niet vervullen worden wij gestraft.

Er bestaan verschillende relaties met de Hoge Kracht, er zijn verschillende benaderingen ten aanzien van beloning en straf, het aandeel van de mens hierin en vrije keuze. Het punt is echter dat religieuze mensen rekening houden met het bestaan van een Hoge Kracht, een hoger plan, een programma, het doel van de schepping. De mens staat niet langer centraal in de schepping, maar de Hoge Kracht, de Schepper.

Omdat men denkt dat alles wat de Schepper doet en organiseert een antwoord is op het gedrag van de mens, moet men zijn leven voortdurend afstemmen op de Hoge Kracht. Men denkt namelijk dat men afhankelijk is van de Hoge Kracht en niet van blinde natuurwetten. Daarom is het noodzakelijk om tot de Hoge Kracht te bidden, Hem vragen te stellen, zich beschaamd te voelen en berouw te hebben van daden uit het verleden.

Er zijn veel religies en geloofsovertuigingen die ooit bestaan hebben en weer zijn verdwenen, er zijn er ook die nog steeds bestaan. Religie heeft een grote invloed op de wereld en de mensheid. De afgelopen tweeduizend jaar heeft de mensheid zich onder de invloed van religie ontwikkeld: na de verwoesting van de Tweede Tempel kwam eerst het Jodendom op, daaruit ontstonden vervolgens het Christendom en de Islam.

Al deze religies strijden met elkaar, er bestaan uiterst complexe onderlinge verhoudingen. Elke religie heeft vele stromingen: Katholieken, Protestanten, Orthodoxe Christenen, in de Islam Sjiieten en Soennieten en vele stromingen in het Jodendom.

Iedere synagoge in Israël verschilt enigszins van de andere. Om maar niet te spreken over het conflict tussen de seculieren en de religieuzen die niet in staat zijn om hun leven zo te organiseren dat ze elkaar niet lastig vallen, men wil namelijk het eigen standpunt aan anderen opleggen.

Ik wil geen oordeel uitspreken over wie wel of geen gelijk heeft. Een dergelijk conflict bestaat echter alleen in Israël. In de VS of in Europa bestaat er bijvoorbeeld geen conflict tussen religieuze en seculiere mensen. Als je Joods bent besteedt niemand er aandacht aan of je zaterdags naar de synagoge gaat of alleen op de belangrijkste feestdagen.

De Joden die in het buitenland wonen behoren tot één natie. In Israël bestaat er een conflict omdat religie niet gescheiden is van de staat en religie in een machtsstrijd verwikkeld is. Dit raakt dus het terrein van het algemeen belang waar onze verlangens met elkaar in botsing komen. Door de jaren heen wordt dit conflict steeds groter, iedereen denkt dat de tegenpartij uitsluitend op het eigen voordeel uit is.

Deze strijd in de maatschappij wordt krachtiger en leidt tot vormen van haat en verdeeldheid die nooit eerder onder het volk Israël hebben bestaan. Ik denk niet dat dit het resultaat is van een verschillende benadering van de wereld. Het gaat hierbij om een machtsstrijd, het verlangen van sommige mensen om anderen en de staat onder controle te houden, zodat hun eigen belangen behartigd worden, zowel van de zijde van de seculiere als van de religieuze gemeenschap.

Het is de strijd om de staat, de macht en de schatkist, het gaat alleen om eigenbelang.

From KabTV’s “A New Life” 5/21/15

Filed under: Israel, Maatschappij, Politiek, Religie - Geen reacties→

Mening (Herman Heinsbroek, Nederlands ondernemer, voormalig minister van Economische Zaken): “Voor de eenheid in de wereld zou het beter zijn als de staat Israël van het Midden Oosten naar een eigen stuk land in de Verenigde Staten wordt verplaatst,” zo zei de voormalig minister van Economische Zaken, Herman Heinsbroek, in Quote. “Dan creëren we misschien eindelijk rust in de wereld,” zo zei hij.”

“Het is een historische fout geweest om de Joden een eigen staat te geven middenin de Islamitische wereld, want sindsdien zie je alleen maar oorlog,“ aldus Heinsbroek tegen de verslaggever. “ Mijn idee: geef de Joden ergens in de VS een eigen staat en 25 jaar om hun oude land over te dragen. Je hebt in de loop der eeuwen vaker volkeren gezien die ergens niet konden aarden omdat ze teveel vijandigheid tegenover zich hadden. Dan verhuisden ze”.

“Heinsbroek denkt dat zijn idee tot vrede in de wereld zal leiden. Wel stelt hij als extra voorwaarde dat de Joden onbelemmerd toegang houden tot Jeruzalem.”

Mijn Commentaar: Misschien lijkt dit aanbod aantrekkelijk voor de meeste Israëli’s, maar zelfs als er een dergelijk besluit genomen zou worden, zal de Hoge Voorzienigheid niet toestaan dat dit gebeurt.

Filed under: Israel, Politiek, Wereld - Geen reacties→

In het Nieuws (The Huffington Post): “De strategie van de Palestijnse staat om toe te treden tot het Internationaal Strafhof (ICC) is een kwalitatief nieuwe benadering van de bilaterale onderhandelingen met Israël en de VS over het ‘vredesproces’. Deze strategie doet geen afbreuk aan het streven naar een twee-staten-oplossing, de benaming van de internationale consensus voor een vreedzame oplossing van het Palestijns-Israëlische conflict. Integendeel, deze strategie plaatst iedereen voor de volgende keuze: ofwel de serieuze implementatie van de twee-staten-oplossing, ofwel Israël voor het internationale gerechtshof dagen in verband met de nederzettingen en de bezette gebieden.”

“Het is nieuw dat de Palestijnse kant – die traditioneel als zwak wordt beschouwd en gedwongen wordt om zich neer te leggen bij wat wordt gedicteerd – nu het recht heeft om naar het Internationaal Strafhof te gaan om Israël te dagvaarden voor oorlogsmisdaden en andere praktijken die gerelateerd zijn aan de bezetting van een ander land, van de bouw van illegale nederzettingen tot aan het gedwongen uitwijzen van Palestijnen.”

Mijn commentaar: Het heeft geen nut om te proberen te overtuigen, om een beroep te doen op rechtvaardigheid of een onafhankelijk onderzoek. Dit alles is van tevoren van bovenaf door de Schepper gepland omdat wij niet voorkomen dat er negatieve krachten in onze ontwikkeling meespelen. We kunnen dit voorkomen door ons verlangen om ons te verenigen en dit verlangen kan al onze vijanden buiten spel zetten en ze veranderen in vrienden!

Filed under: Eenheid, Israel, Nieuws, Politiek - Geen reacties→

Mening (Centraal Nieuws Agentschap van het Nieuwe Rusland): “De politiek van de afgelopen jaren heeft de neiging om de komst van het fascisme te vertragen. Maar het fascisme zal zich overal manifesteren, op de schouders van het liberalisme als een stap in de richting van het fascisme. Nationalisme is het laatste anker van het volk, versnipperd, dat door de markt wordt verpletterd.”

“Stellingen van het fascisme zijn:

Nationale trots, dit is het enige wat de markt aan het volk overlaat, het nationalisme is zich overal aan het ontwikkelen, het identificeert zich met rechtvaardigheid; nationalisme is de ideologie die iedereen aanhangt die teleurgesteld is in anderen. In het begin wordt nationale trots patriottisme genoemd.”

“Eenheid van het volk en de staat. Van nu af aan zul je het oneens zijn met het overheidsbeleid, je zult het niet eens zijn met het volk, met de natie als geheel. De eenheid van de wil van miljoenen mensen, samen met de wil van de machthebber, is een natuurlijke zaak.”

“Traditie, afwijzing van vooruitgang.”

“Ongelijkheid. Fascistische Staten zijn legers; ze worden gekenmerkt door ongelijkheid, maar de ongelijkheid van het fascisme-leger krijgt alles kant-en-klaar van de markt. Fascisme betekent constitutionele ongelijkheid, vertegenwoordigd door een sterke imperialistische hiërarchie.”

“Totaliteit. Fascisme zal overal opdoemen, in alle landen, in hun eigen vormen van fascisme. Tegenwoordig kunnen wij er niets tegenover stellen.”

“Paganisme, een variant op de Christelijke godsdienst die voldoet aan de behoeften van het bewustzijn, een scheiding tussen zuiver en onzuiver, het zwart-wit beeld van de wereld.”

Mijn commentaar: Baal HaSulam heeft dit alles aan het begin van de 20e eeuw beschreven. Hij waarschuwde ervoor dat volgens de wet van sociale ontwikkeling
het fascisme ontstaat na het kapitalisme, als het niet wordt vervangen door integrale educatie en de samenleving van ‘de laatste generatie’. Daarom hebben wij geen keuze. We moeten geen enkele inspanning ongemoeid laten om integrale educatie en opvoeding te verspreiden.

Filed under: Disseminatie, Integrale Educatie, Nieuws, Politiek, Wereld - Geen reacties→

In het Nieuws (uit The Economist): “Het geloof in de democratie leeft op tijdens momenten van succes, zoals bij de omverwerping van impopulaire regimes in bijvoorbeeld Cairo of Kiev, daarna dooft dit gevoel weer uit. Buiten het Westen bespoedigt de democratie vaak alleen maar de ineenstorting van regimes. In het Westen wordt de democratie te vaak geassocieerd met schulden in het binnenland, slecht kunnen functioneren en falen in het buitenland.”

“De aanpassing aan zware tijden zal zelfs nog moeilijker worden door een groeiend cynisme ten aanzien van de politiek. Het partij lidmaatschap neemt in de ontwikkelde wereld af: slechts 1% van de Britten is op dit moment nog lid van een politieke partij, in 1950 was het 20%. De verkiezingsopkomsten dalen ook: de uitkomst van een studie in 49 democratieën wees uit dat de opkomst tussen 1980-84 met 10% is gedaald en met 13 % in 2007. In 2012 bleek uit een enquête in zeven Europese landen, dat meer dan de helft van de kiezers ‘geen vertrouwen meer in de regering had’. Uit een opiniepeiling van ‘YouGov’ onder de Britse kiezers in hetzelfde jaar, bleek dat 62% van de ondervraagden het ermee eens waren dat ‘politici alleen maar leugens vertellen.’”

“Veel Chinezen zijn er op voorbereid om in te stemmen met dit systeem als het groei oplevert. Uit de ‘Pew Survey of Global Attitudes’ in 2013, bleek dat 85% van de Chinezen ‘zeer tevreden’ waren over de koers die hun land volgde, van de Amerikanen bedroeg het aantal 31%.”

“Wang Jisi van de Universiteit van Peking heeft opgemerkt dat ‘veel ontwikkelingslanden die Westerse waarden en politieke systemen hebben ingevoerd, wanorde en chaos ondervinden’ en dat China een alternatief model biedt.”

Mijn commentaar: De egoïstische stadia van de menselijke ontwikkeling hebben vijf perioden van evolutionaire ontwikkeling doorgemaakt en hebben zich aan het begin van de 21ste eeuw uitgeput, nu wordt de mensheid naar een nieuw stadium gepusht: altruïsme, dat wil zeggen dat deze perioden door nieuwe stadia van ontwikkeling moeten worden vervangen, door de vijf stappen van de eigenschap van geven en liefde.

Bewustwording van de noodzaak van deze ontwikkeling verloopt problematisch, omdat het de noodzaak veronderstelt dat men zich ondergeschikt moet maken aan de natuur, gehoorzamen aan haar eenheid en universaliteit en leren hoe we er gelijkvormig aan kunnen worden (in adhesie ermee).

Filed under: Crisis, Nieuws, Politiek, Wereld - Geen reacties→

Opinie (Ivan Krastev, voorzitter van het Centrum voor Liberale Strategieën in Sofia, permanent lid van het IWM Institute of Human Sciences in Wenen, auteur van ‘In Wantrouwen Vertrouwen Wij: Kan de Democratie Overleven Wanneer Wij Onze Leiders Niet Vertrouwen?): “Het is een paradox van de moderne wereld dat de democratisering van de samenleving er ironisch genoeg toe heeft geleid dat kiezers de macht hebben verloren en de sociale ongelijkheid is toegenomen, terwijl de globalisering de elite heeft bevrijd, maar hen de legitimiteit en de capaciteit om te regeren heeft ontzegd.”

“Tegenwoordig besturen gekozen regeringen de meeste landen in de wereld. … Het democratisch ideaal regeert onbetwist en de wil van het volk komt tot uitdrukking in vrije en eerlijke verkiezingen en wordt geaccepteerd als de enig ware bron van legitieme macht. In de 21e eeuw heeft de democratie het merendeel van de critici achter zich gelaten, maar helaas niet haar interne tegenstrijdigheden.”

“Het Democratisch ideaal regeert onbetwist en de wil van het volk wordt uitgedrukt in vrije en eerlijke verkiezingen die worden geaccepteerd als de enige ware bron van legitieme macht. … democratie en een goed bestuur kunnen slechts naast elkaar bestaan onder een regime van beperkt stemrecht. Vanuit hun oogpunt betekent echte soevereiniteit niet de bevolking, maar de rede. Dus verkiezingen moeten bediscussieerd worden op het gebied van capaciteit in plaats van recht. In de 19e eeuw werd capaciteit vertaald als bezit of onderwijs; alleen degenen met de juiste opleiding of genoeg bezittingen werden bevoegd met de macht om te stemmen.…”

“Hoewel we het er allemaal over eens zijn dat democratie betekent dat wij in staat zouden moeten zijn om invloed uit te oefenen op besluiten die gevolgen voor ons hebben, is dit in werkelijkheid niet het geval. We zijn frequente consumenten van beslissingen die door regeringen genomen zijn die niet door ons gekozen zijn. In een geglobaliseerde wereld zijn wij meer dan ooit afhankelijk van de besluiten van anderen, van degenen die nooit deel hebben uitgemaakt en nooit deel zullen uitmaken van onze gemeenschap. Daarom is er een natuurlijke drang om ervoor te zorgen dat die anderen geen verkeerde keuzes maken. Eerlijkheidshalve was de democratie nooit goed in het voorkomen dat mensen fouten maken.”

“Dus in plaats van te kiezen tussen een soevereine democratie, een geglobaliseerde democratie of een globaliserings-vriendelijk autoritarisme, probeert de politieke elite de democratie en de soevereiniteit te herdefiniëren met de bedoeling om het onmogelijke mogelijk te maken. Met als uitkomst democratieën zonder keuzes, soevereiniteit zonder betekenis en globalisering zonder legitimiteit.…”

“Terwijl de democratie individuen als gelijken behandelt (iedere volwassene heeft gelijk stemrecht), geeft het vrije ondernemerschap de macht aan individuen op basis van de waarde die ze hebben voor de economie en van hun eigen bezit.. … De kiezers kunnen beslissen wie er in de regering komt, hun stem ‘kiest’ nog steeds de winnende partij, terwijl de markten het economisch beleid van de regering bepalen, ongeacht wie de verkiezingen wint.…”

“Het probleem is dat deze onomkeerbare verspreiding van de democratie de grenzen tussen de verschillende terreinen van de menselijke activiteiten heeft vernietigd – zij die zouden moeten regeren omdat ze gekozen zijn en zij die zouden moeten regeren omdat ze professioneel bekwaam zijn – en tegelijkertijd de door het volk gekozen democratische instellingen ‘ont-legimiteert’.…”

“De logische gevolgen van een dergelijke houding zijn enerzijds een seculaire daling van de electorale opkomst in de meeste Westerse democratieën en anderzijds de tendens dat de armen, de werklozen en de jeugd – in het kort: zij die in theorie het meest geïnteresseerd zouden moeten zijn om het politieke systeem te gebruiken om hun lot te veranderen – de minste behoefte hebben om te stemmen.”

“Dus, de paradoxale uitkomst van de expansie van het democratisch beginsel van zelfbestuur buiten het politieke domein, is dat we nu over alles stemmen, de politieke macht van de kiezer is afgenomen….”

“In de dagen van de nationale democratieën had de kiezer nog macht, omdat hij tegelijkertijd burgersoldaat, burger-arbeider en burger-consument was. De burgersoldaat was belangrijk omdat de verdediging van het land afhankelijk was van zijn moed om tegen de vijand te strijden. De burger-arbeider was belangrijk omdat zijn werk het land verrijkte en de burger-consument telde mee omdat de economie werd aangedreven door zijn consumptie. Maar toen drones en professionele legers de burgersoldaat vervingen, verzwakte één van de belangrijkste motieven van de elite in de publieke welvaart aanzienlijk. Een arbeidsmarkt die door goedkope immigranten wordt overspoeld, evenals de uitbestede productie in goedkope landen, reduceren eveneens de bereidheid van de elite om rekening te houden met de belangen en de meningen van de burger. Het feit dat in de loop van de economische crisis bewezen is dat de prestaties van de Amerikaanse aandelenmarkt niet langer afhankelijk zijn van de koopkracht van de Amerikanen, is nog een argument waarom burgers hun invloed op de heersende groepen gaan verliezen. De afname van de invloed van de burgersoldaat, de burger-consument en de burger-arbeider verklaart het verlies van de macht van de kiezer en tevens de groeiende regeringsproblemen van de moderne democratieën.”

Mijn commentaar: Deelname van de bevolking betekent tegenwoordig dat duizenden demonstranten op straat de regeringsbesluiten verwerpen. In de toekomst, zal de kwaliteit van de regeringen worden bepaald door de mogelijkheid om protestbewegingen om te zetten in coherente positieve eisen en een gestructureerde politieke macht. Dit zal mogelijk worden door de implementatie van integrale educatie voor de massa. Dan zullen zij de veranderingen die in de maatschappij plaats moeten vinden, kunnen realiseren.

Filed under: Crisis, Nieuws, Politiek - Geen reacties→

Vraag: Gisteren maakte het Israëlische Ministerie van Financiën een pensioenverlaging van 10% bekend. De economische situatie wordt steeds ernstiger…

Antwoord: Dat komt omdat we eergisteren het Licht dat Hervormt niet hebben aangetrokken, dan zou onze situatie namelijk in deze zelfde mate gecorrigeerd zijn en zou er in plaats van een verlaging van 10% van het pensioen 10% toegevoegd zijn. Het ligt aan ons, want alleen wij hebben een vrije keus. Als we gisteren een correctie hadden uitgevoerd, zouden we hier vandaag niets over gehoord hebben.

Wat verwacht je van de overheid? De politici en de overheidsambtenaren baseren zich op de feiten: hier is de begroting, dit zijn de kosten – inclusief de ‘verborgen’ manipulaties – en dit blijft over voor de pensioenen. Wat wil je hier aan doen?

Droom niet langer over een ‘rechtvaardig budget’. We kunnen niet met claims bij hen aankomen. Hun ruzie gaat alleen maar over de vraag waar ze het ontbrekende geld vandaan kunnen halen. En dat is begrijpelijk, want ze vragen geen belasting van de grote magnaten en bedrijven. Er is geen natie in de wereld waar ze de rijken beroven, integendeel, ze maken hen alleen maar rijker.

De autoriteiten handelen volgens hun egoïstische manier van berekenen en gaan daarmee door. Tien procent van het pensioen is nog niets vergeleken met wat ons te wachten staat.

Als je veranderingen wilt: alleen het Licht dat Hervormt kan daarvoor zorgen. Daarom: begrijp goed dat alles van jullie afhangt.

Achter de schermen werkt de Hogere Kracht en wij zijn voorbereid om Zijn invloed op ons van negatief naar positief te veranderen. Hij stuurt ons het kwaad met de bedoeling dat wij erin ‘gevangen’ raken, Hij verbindt het met ons zodat het ons dwingt tot correctie.

Wij hebben de Schepper nodig en totdat we dit begrijpen lijkt het alsof we aan het noodlot zijn overgelaten.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 8/14/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Correctie, Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Economie, Politiek, Schepper - Geen reacties→

Eens regeerden er autocraten over de hele wereld. Ze hadden absolute macht en ze regeerden lange tijd over de volkeren.

Toen volgde het industriële tijdperk, de bourgeoisie werd sterker en sommige vorsten bleven bestaan als speciale symbolen, een mooie toevoeging aan het leven van een land. In plaats van de vorsten kwam er een nogal ‘vaag’ staatssysteem op, daarbij regeerde niet één man alleen, maar de macht van het geld, namelijk de mensen die geld bezaten.

Zij domineren de wereld, tenslotte bleven er nog maar een paar families over die drie, vier of zelfs vijf eeuwen geleden de geldstroom gingen beheren. Overigens ‘bestuurden’ ze zelfs toen de gekroonde hoofden enigszins, sommige kroonden ze en anderen wierpen ze omver.

Zo wordt de wereld bestuurd door het grote geld en de bezitters ervan staan boven landen en grenzen. Ze hebben hun eigen wereldkaart en de democratische regeringen zijn voor hen een ‘façade’. In feite is de democratie de ‘kleuterschool’ van de wereld met kindermeisjes die de ‘kinderen’ rustig houden en hen voorzien van alles wat nodig is. Rustige makkelijke ‘kindertjes’, dat is democratie.

In mijn ogen is dit het meest listige en bedrieglijke regime. Een koning is iets anders, hij is openhartig, verbergt niets, maakt zijn soevereiniteit aan iedereen duidelijk. Bij hem is alles duidelijk: hij is de heerser, hij neemt beslissingen en hij is omringd door machtige rijke mensen. Anderzijds heeft niemand de echte macht en verantwoordelijkheid in een democratie. Vandaag zegt een politicus het ene, morgen iets anders. We zijn zo trots op deze vorm van bestuur, maar in wezen is het de meest verwerpelijke vorm vanwege de onbetrouwbaarheid ervan, elke dag krijgen we dit duidelijker te zien.

Democratisch gekozen leiders hebben geen effectieve macht in het kader van dit systeem en zijn niet in staat om problemen op te lossen. Nu de massa zich hiervan bewust is, wordt ze ernaar behandeld. Omdat de massa geen werkelijke macht heeft, hebben de regeringen ook geen macht. De regeringsleden hebben ‘een goede plek gevonden’ met een hoog salaris, bonussen, vakantie, enz. Bovendien weten ze hoe ze met elkaar moeten discussiëren en besteden ze veel tijd aan dergelijke productieve activiteiten. Na verloop van tijd wordt dit voor iedereen duidelijk. Op een bepaald niveau van de realisatie van het kwaad zal het ons helpen om de situatie te veranderen.

Anderzijds zorgde – in een echte monarchie – een slimme en rechtvaardige koning beter voor zijn volk dan de huidige leden van het Parlement en de ministers met hun mooie woorden. De koning voelde: dit is mijn land, mijn schat, mijn eigendom. Daarentegen zien de huidige leiders hun mensen niet. Mensen betekenen niets, ze zijn zo kortstondig alsof ze helemaal niet bestaan …

Dit betekent natuurlijk niet dat de moderne, autoritaire tendensen positief zijn. Het punt is dat hierbij verschillende landen verschillende opvattingen over macht hebben. We moeten rekening houden met het karakter van mensen en hun opvoeding, evenals met andere factoren. In Rusland neigt men bijvoorbeeld naar een autocratie: mensen willen een kans krijgen om hun leven te organiseren en zien het liefst één man aan de top, dat is duidelijk Anderzijds is de heel oude tegenstelling tussen Republikeinen en Democraten zo verwarrend, dat de Amerikanen zelf waarschijnlijk niet meer begrijpen welke processen er aan de macht zijn.

Rusland verschilt fundamenteel niet van Amerika. De Amerikanen zijn immers – zij het in bedekte vorm – veel strenger dan de Russen. Naar buiten toe beschouwen we de Verenigde Staten als een vrij land, maar in feite is er niet veel vrijheid.

Dit is noch goed, noch slecht, de elite heeft geen andere keus. De Staat heeft de macht en heeft middelen nodig om deze macht uit te voeren. Mensen moeten constant binnen bepaalde grenzen worden gehouden. Als je één deur voor hen opent, moet je de andere sluiten en dat vereist passende middelen.

Het probleem van tegenwoordig is dat het onderwijssysteem zowel in Rusland als in de VS kritiek ondervindt. Daarom kan niets de leiders helpen om aan de macht te blijven. Alle touwtjes zullen uit hun vingers glippen, want ze zijn tegenwoordig niet in staat om met de nieuwe generatie om te gaan. Ze weten niet hoe ze de jongeren en de groten van deze wereld, de heersers en de rijken moeten benaderen, hierin staan ze machteloos. Het ligt niet binnen hun menselijke macht, hier hebben we te maken met een innerlijk programma van de menselijke ontwikkeling, voortgang naar een nieuwe fase die ons naar een nieuwe staat brengt. Daarom is er tegenwoordig geen verschil tussen Rusland en Amerika en – in het algemeen gesproken – ook geen verschil meer met andere landen. Alles valt uiteen.

De enige vraag is hoe dit afloopt. Dit hangt van onze keuze af. Hoe dan ook, door de erkenning van het kwaad zullen wij begrijpen dat we onze natuur moeten veranderen, want er is geen andere mogelijkheid om de problemen op te lossen, niet in de maatschappij, niet in de industrie, niet in de handel, en niet op het gebied van macht. Alles wordt veroorzaakt door onze menselijke aard. Dit is de enige factor die we kunnen veranderen en dan zal alles veranderen.

Dit moet de mensheid begrijpen. Wanneer dit begrip komt, zullen mensen hun vertrouwen in al het andere verliezen en zullen ze innerlijk toegeven: het enige wat nodig is, is werken aan de menselijke natuur.

Deze oplossing zal niet op de gebruikelijke manier gerealiseerd worden maar door middel van automatisering op verschillende gebieden. Wij zullen een nieuwe industrie creëren waar robots bijna alle functies zullen overnemen. We zullen hiernaar ook op andere terreinen overschakelen, inclusief de geneeskunde en de handel. Laat geautomatiseerde machines overal werken en mensen zullen de processen beheren, zorgen voor het onderhoud en nieuwe technologieën ontwikkelen. Voor het overige zal de mens – naast zijn basisbehoeften – zich maar met één ding bezig houden: studie, educatie en opvoeding en dat zal voor iedereen in deze wereld eenheid garanderen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/29/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Maatschappij, Politiek, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Hoe zal de kracht van eenheid in Europa ons helpen om ons volgende niveau te bereiken tijdens de komende Conventie in Amerika?

Antwoord: Europa en Amerika hebben een sterke invloed op elkaar. Maar het is een feit dat de crisis veel minder wordt gevoeld in Amerika, daar kunnen zij het verdoezelen. In Amerika is één regering, één macht, daar is het niet nodig om alles met iedereen te bespreken. Ze kunnen doen wat ze willen en dat is het. Ze hebben besloten om honderd miljard dollar extra af te drukken en dat doen ze dan. De drukpers is aan het werk.

In Europa ligt het veel moeilijker omdat er overleg tussen alle landen vereist is. Daarom wordt de crisis hier in Europa veel meer gevoeld. Als Europa zich had verenigd, had het op een gemakkelijke manier met de crisis kunnen omgaan. In de eerste plaats zou de crisis snel zijn verdwenen omdat de EU-burgers zich boven hun egoïsme uit hadden verenigd. Europa is – in het algemeen gesproken – het hedendaagse Babylon.

Daarnaast zou men dan tot één enkele oplossing gekomen zijn, net zoals de Amerikanen dat doen. De hele crisis heeft zich zo verspreid omdat Europa verdeeld is. Het ene deel van Europa dicteert vanuit Brussel het andere deel wat er moet gebeuren en dat andere deel wil dat niet. In Nicosia op Cyprus heeft het Parlement de beslissingen geweigerd.

Wat voor soort Unie is dit? Men zal zich echt moeten verenigen of Europa zal uiteenvallen.

In Amerika zijn de omstandigheden beter, vanuit het standpunt bekeken dat ze gewoonweg hebben besloten: “Wij hebben geen crisis.” Ze hebben dit bepaald en leven nu verder alsof er niets aan de hand is. Maar later zal alles natuurlijk ‘instorten’.

From the European Convention in Germany 3/24/13, Lesson 6

Filed under: Conventies, Crisis, Economie, Eenheid, Politiek, Uncategorized - Geen reacties→

In het Nieuws (van Euronews): “‘Voor Europa’ is een nieuw boek, geschreven door twee overtuigde pro-Europeanen: Daniel Cohn-Bendit van de Europese Groene Partij en Guy Verhofstadt, leider van de liberalen in het Europese Parlement.

 “Uitgebracht in zes talen, is het boek bedoeld om een manifest te zijn, waarin duidelijk de voordelen van een verenigd Europa worden weergegeven.

“Eigenlijk is dit boek geschreven vanuit boosheid, vanuit woede tegen de nationale elites die, volgens Daniel en mij, niet in staat zijn om met de crisis waarin we ons nu bevinden om te gaan.

“We stellen zeer duidelijk dat de enige manier, de enige realistische oplossing, bestaat uit het creëren van een federale unie, een federaal Europa”, aldus Verhofstadt, die ook voormalig Belgisch premier is.

“Beide mannen proberen duidelijk te maken, dat een verenigd Europa een betere kans biedt met het oog op de wereldwijde concurrentie. Ook zou een nauwere politieke integratie van vitaal belang zijn, volgens Cohn-Bendit, die met Euronews sprak tijdens de boekpresentatie in Brussel.

“Wij denken dat er in het Europese model een parlement moet zijn!

“Wij stellen voor dat de Commissie de echte regering van Europa moet worden. En we denken dat er twee kamers moeten zijn, een Parlement en een Senaat. De Senaat kan bijvoorbeeld worden gevormd door de regeringen van de lidstaten of door vertegenwoordigers van de nationale parlementen. Dit zou een democratisch model zijn, zo zei hij.”

 Mijn Commentaar: Ondanks de geloofwaardigheid van de auteurs, zal bijna niemand van de leiders van de EU naar hen luisteren. Misschien dat de huidige EU-leiders, na een reeks van tegenslagen, in staat zullen zijn om te luisteren.

Filed under: Crisis, Nieuws, Politiek - 1 reactie →