Vraag: Waar komen de hogere wereld en deze wereld met elkaar in contact?

Antwoord: Onze wereld en de hogere wereld ontmoeten elkaar in de verlangens van andere mensen, in hun verlangens die ik kan verbinden met de mijne, zodat ze worden als die van mij. Daarom is er het voorschrift: ‘Heb je naaste lief als jezelf’.

Mijn oorspronkelijke verlangen is niet meer dan een punt. Ik kan er niets in ontvangen, het heeft geen volume. Als ik het verlangen van de ander met mijzelf kan verbinden en het kan accepteren als mijn eigen verlangen, ga ik op een heel interessante manier te werk: ik vraag of ik het Licht mag ontvangen om het verlangen mee te vullen. Het Licht komt, stroomt door mij heen en ik vervul dat verlangen. Wanneer ik mijzelf, op dezelfde manier, met een nog groter verlangen verbind en met steeds meer verlangens, bereik ik de wereld van Ein Sof (Oneindigheid).

De wereld van Ein Sof bestaat uit alle punten in het hart. Dan stroomt al het Licht van Ein Sof door mij heen en ik voel dit Licht in alle anderen, in – ogenschijnlijk – verlangens van anderen, die van mij werden, omdat ik ze met mijzelf verbonden heb.

Dit maakt de betekenis van het voorschrift: ‘Heb je naaste lief als jezelf’ duidelijk: ‘jij’ (een egoïst) ‘hebt je naaste lief’ (alle anderen, zodat zij je naasten worden) ‘als jezelf’ (verbindt hun verlangens met jezelf).

Dan zal je al het hogere Licht door je heen laten stromen. Je zult het ontvangen in de verlangens, die je met jezelf hebt verbonden: het zijn die van jou. Op deze manier bereiken we eeuwigheid, volmaaktheid, de wereld van Ein Sof. Hierover gaat ons gehele werk.

From the Sunday Virtual Lesson Series 9/4/2011

Filed under: Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Het verschil tussen het ‘goede oog’ en het ‘boze oog’, tussen een zegen en een vloek, is dat in het laatste geval de openbaring uit zichzelf plaatsvindt, zonder mijn voorafgaande inspanningen en dat ik er niet het juiste vat voor bezit. Het tegengestelde daarvan is, dat ik eerst mijn kli (vat), mijn verlangen, voorbereid en wat er dan ook gebeurt: het betekent voor mij een onthulling. In beide gevallen echter, wordt hetzelfde onthuld.

Als het zonder mijn voorbereide verlangen, mijn kli, wordt geopenbaard, voel ik duisternis, verborgenheid. Als eerst mijn verlangen wordt onthuld, zie ik het tegenovergestelde: het Licht, openbaring. Dit is het verschil tussen een vloek en een zegen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/30/2011, Shamati #110

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat is de betekenis van ‘tot wanhoop vervallen in het werk en de Schepper aanroepen’?

Antwoord: Meestal heeft een mens in het begin alle vertrouwen in zichzelf, later moet hij, vanwege hopeloosheid, steun zoeken bij de groep. Vervolgens – ook vanwege het gevoel van hopeloosheid – zoekt hij steun bij de hogere kracht. Tenslotte heeft hij geen andere keus meer dan vragen voor zijn eigenbelang los te laten en te gaan onderzoeken wat de intentie om te geven is. Zo wordt een mens geleid door zijn innerlijke programma, zijn innerlijke HaVaYaH, tot zijn roep naar de Schepper een richting opgaat, die juister is.

Dit betekent, dat lijden een mens naar het juiste doel leidt. Immers, ‘wat het intellect niet doet, doet de tijd’ en ‘lijden verzacht het egoïsme’. Via dit pad komen we verder. Elke keer als we een ‘fout’ maken, leidt dit ons naar de onthulling van een meer correcte staat. Op deze manier werkt de reeks informatieve genen (Reshimot) in ons.

Zo bereiken we tenslotte een staat, waarover gezegd wordt: ‘De zonen van Israel vervielen tot wanhoop in het werk en riepen de Schepper aan ‘. Het betekent, dat een mens in het leven een reeks situaties meemaakt, die in de vorm van oorzaak en gevolg met elkaar verbonden zijn en langzamerhand raakt hij meer en meer teleurgesteld. Het gaat zo door, totdat hij een situatie van totale wanhoop bereikt, waarin hij begrijpt, dat hij alleen niets tot stand kan brengen en dat er ‘Geen ander is dan Hij’, dat namelijk niemand anders hem kan helpen dan alleen de Schepper. Deze Schepper is niet een soort magische kracht, maar een bijzondere realiteit die in een mens onthuld wordt.

Deze werkelijkheid wordt alleen onthuld, als deze zich in een mens kleedt. Daardoor begint een mens ernaar te verlangen, dat de eigenschap van geven het te zeggen krijgt in hem.

Er staat geschreven: ‘Je zult geen andere goden hebben’. Dat betekent, dat we moeten vaststellen dat alles, zowel intern als extern, door één Schepper bepaald wordt. We komen tot die vaststelling doordat we met Hem verbonden zijn en door het contrast van tegenstellingen, die wij ontdekken. Dit is het moeilijkste moment, omdat we een nieuwe werkelijkheid ontdekken met twee leidende krachten, zij komen in mij samen in één enkele kracht. De hele mensheid moet dit gaan ontdekken.

Tot nu toe beschouwde ‘ik’ mijzelf als de enige autoriteit tegenover de maatschappij en de levenloze, plantaardige, dierlijke en menselijke natuur en ik probeerde dit allemaal zo goed mogelijk onder controle te houden om er zelf van te profiteren. Ik zorgde er wel voor, maar alleen zodat ik er gebruik van kon maken, zoals de voorzorgsmaatregelen die ik neem om ervoor te zorgen, dat ik een zware koffer kan optillen.

Ik was de voornaamste link in dit systeem en alles draaide uiteindelijk om mezelf. Zelfs wanneer ik gehoorzaamde aan de een of andere externe kracht, zoals de regering of de maatschappij, kwamen die besluiten, gedachten en wensen daaruit voort.

Maar nu ben ik in een staat van verwarring, omdat ik inzie, dat het niet mijn gedachten, niet mijn intenties en verlangens zijn! Een besluit kan alleen mijn eigen besluit zijn, als ik weet hoe ik moet omgaan met mijn omgeving. Ik heb een klein gebied van vrijheid: ‘het middelste derde deel van Tifferet’ genaamd. Alles wat in en buiten mij bestaat, uitgezonderd deze subtiele verhouding tot mijn omgeving, moet ik toeschrijven aan de Schepper.

Mensen in mijn nabijheid die me willen slaan of omhelzen doen dat niet vanuit hun eigen wil. Deze handelingen komen niet uit henzelf voort, ze komen van de Schepper. En mijn eigen gedrag, of ik nu correct handel of incorrect, of ik nu een zondaar ben of een heilige, wordt niet door mijzelf bepaald, maar door een externe kracht.

Voor het eerst in de geschiedenis van onze ontwikkeling ontdekken we het bestaan van een externe kracht en we moeten er op een heel speciale wijze mee werken. Hoe eerder we deze leiding proberen te ontdekken en ermee gaan samenwerken, hoe meer het in ons voordeel zal zijn en we onszelf lijden zullen besparen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/7/2o11, Shamati #109

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Ons werk bestaat eruit om ons nauwkeurig voor te stellen wat de hogere kracht is. Op dit pad komen we veel tegen om te onderscheiden. Eerst stelt een mens zich de hogere kracht voor als een veelheid van verschillende krachten, als goddelijke beelden en hij vergoddelijkt verschillende natuurverschijnselen, die hij om zich heen ontdekt. Een mens schrijft ze menselijke kwaliteiten toe, omdat hij geen ander voorbeeld heeft en hij kent goddelijke kracht toe aan de verschillende beelden, dit is afgoderij.

Dit is een belangrijk stadium in onze ontwikkeling, omdat we in ons egoïstische verlangen bestaan met een omgekeerde waarneming van de werkelijkheid, van gevoel en analyse. Op deze manier onderzoeken we hogere eigenschappen, tot het punt waarop we de correcte perceptie bereiken.

Onze voorvader Abraham is hier een voorbeeld van. Aanvankelijk verkocht hij afgodsbeelden. Eigenlijk vertelt zijn geschiedenis ons over onszelf. We beginnen ons pad allemaal met het vereren van verschillende natuurkrachten en we beschouwen ze als goed of kwaad of als gedeeltelijk goed of kwaad. We schrijven dit toe aan bepaalde mensen, aan onze omgeving, het noodlot of aan verschillende gebeurtenissen.

Al onze incarnaties zijn vol van deze onderscheidingen, tot in ons het punt in het hart ontwaakt. Maar zelfs als we dat al hebben bereikt, moeten we nog talloze definities verhelderen, die ons dichterbij de eerste waarneming van spiritualiteit brengen.

We weten nog niet wat de spirituele werkelijkheid is of wie de Schepper is. Maar op ons pad naar deze ontdekking, staan we open voor de invloed van de omgeving, waardoor we de verkeerde kant kunnen opgaan, misleid kunnen worden of in verwarring raken, omdat we de Schepper nog niet voelen en ons niet aan Hem kunnen vasthouden.

Tenslotte bereiken we een staat, waarin onze talrijke stijgingen, dalingen en verwarringen enigszins opgelost worden, bij elkaar komen en zich samenvoegen en we de werkelijkheid in tweeën verdelen: ik, degene die voelt en dat wat ik voel. Daarnaast bestaat er niets anders!

Ik voel mijzelf óf als zijnde in egoïsme, in ontvangen, óf in geven, een derde optie is er niet. Als ik mij in egoïsme bevind, betrek ik alles alleen op mijzelf en mijn wereld en dit bepaalt mijn staat. Maar als ik mij in de kwaliteit van geven bevind, vult dat me met iets, de Schepper genaamd (Bo-reh): ‘Kom en Zie’.

Ik werk onophoudelijk aan het ophelderen van deze twee eigenschappen. Tenslotte kom ik tot de conclusie, dat alles van de Schepper komt, Die met mij speelt, door Zich óf te verbergen óf mij oefeningen te geven, zodat ik in mijzelf subtielere en nauwkeuriger definities bouw over wie Hij is.

In wezen bestaat ons gehele werk hieruit.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/22/2011, Shamati #62

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Spiritualiteit - Geen reacties→

Als een mens op een bepaald niveau zijn eerste contact met de Schepper bereikt, namelijk de ontdekking van twee tegenstellingen samen, heeft hij meteen hulp nodig van de hogere. Het ‘Covenant van de Besnijdenis’ is de eerste daad van de hogere voor de lagere.

Dit is het Licht, waardoor de hogere kracht onthuld wordt als degene die geeft en liefheeft, die tegenover het egoïstische verlangen staat van het schepsel, dat alles alleen voor zichzelf wil gebruiken. Maar nu is het eveneens noodzakelijk, dat we een nieuw niveau van onderlinge verbinding ontdekken, wat we bereiken door de masach (het scherm) en het Terugkerend Licht.

Er ligt nog veel werk voor ons, voordat we gehechtheid bereiken. Dit alles is het werk van het schepsel, dat de kracht van het Licht aanroept om te kunnen werken, door stap voor stap heel veel correcties van verschillende kwaliteiten tot stand te brengen. We moeten diep en indringend begrijpen wat we aan de hogere kracht vragen om met ons te doen. De hele betekenis van ons werk is immers om zo het Scheppingsplan te ontdekken. Het proces dat wij ervaren, helpt ons vertrouwd te raken met de aanwezige, hogere kracht, zoals er geschreven staat: “Wij zullen U leren kennen door Uw daden.”

Als we door alle daden, die Hij voor ons bereidt, heengaan, onthullen we daardoor Zijn gedachte, Zijn intentie en het Scheppingsplan. Daarom volgt de ene daad op de volgende, die ingewikkelder is. Er zijn geen daden in de spirituele wereld, die je toestaan om te blijven zitten, uit te rusten en te genieten van de vruchten van afgeronde arbeid, zoals wij het aan ons egoïstische verlangen toestaan om wat uit te rusten, nadat we in onze wereld genot hebben bereikt. Er bestaan geen onderbrekingen in de spirituele wereld.

Het begrip tijd bestaat daar niet, omdat we voortdurend onder de invloed staan van de toenemende kracht van geven. Er kunnen perioden zijn van zwakheid en verwarring, maar het is onmogelijk om dit pad kwijt te raken en niet meer bezig te zijn met wat verworven is.

Daarom bestaat er geen tijd. Tijd bestaat uit afwisselingen tussen voor- en achteruit, zoals de slinger van een klok, die telkens een stilstand aangeeft: hij stopt even en slingert daarna weer terug. Zulke onderbrekingen bestaan niet in de spirituele wereld. Het gehele spirituele proces bestaat eruit, dat wij Licht en duisternis met elkaar verbinden. Er zijn geen momenten van terugval, omdat alle ‘terugval’ alleen plaatsvindt om verder te komen.

En zelfs wanneer we ons zwak voelen, is dat niet onze fout, maar een noodzakelijke voorwaarde om daardoor een diepere laag te ontdekken. Kijk eens hoeveel gevoelens, angst en smeekbeden beschreven worden in het Boek der Psalmen van Koning David, dit alles samen met de ontdekking van een nieuw verlangen, dat hij met vreugde waarneemt. Anders zou het niet over spiritualiteit gaan.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/31/2011, Shamati #95

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

We voelen het niet als we ons tot ‘Boven’ wenden met een verzoek (MAN uiten). Het is het resultaat van vele acties, handelingen, uren studie, werk voor disseminatie (verspreiding van Kabbalah), van ons verenigen met de groep en van interne analyse. Dit alles stapelt zich steeds meer op, totdat we een situatie bereiken waarin het te veel wordt.

Een mens weet niet wanneer dat gebeurt. Hij doet zijn best, oefent, probeert zich voor te bereiden en tenslotte komt hij zover als resultaat van alle intensieve voorbereiding die hij tot dan toe getroffen heeft. Dan pas kan hij er iets over zeggen.

Dat alles zich steeds meer opstapelde is eigenlijk buiten de mens omgegaan, eigenlijk heeft hij de handeling niet zelf voorbereid en tenslotte uitgevoerd. Daarom wordt er gezegd: “Elke toegevoegde penning doet tenslotte een groot bedrag ontstaan”. Dan activeert dit totale bedrag dat wat hoger is dan wij en wordt het aangezet tot actie. Alle acties gehoorzamen aan de wet van gelijkvormigheid, daarom vindt dit plaats als de roep van de lagere begint overeen te stemmen met dat waartoe de hogere bereid is om voor hem te doen.

MAN is een gebed, een roep, een verlangen, waarmee ik me wend tot Boven en dit is het enige wat ik kan doen. Als ik Boven aanroep, weet ik niet of dat correct is of niet. Ik weet niet of ik het wel of niet gedaan heb, omdat een gebed ‘het werk in het hart’ genoemd wordt, en daarom kunnen we niet voelen hoe wij het gebed omhoog brengen, namelijk de vonken opheffen, die achtergebleven zijn na het breken (de Reshimot).

We weten niet wat er werkelijk gebeurt in de diepten van ons hart en we voelen alleen het resultaat, als we het antwoord op ons gebed ontvangen. Het antwoord voelen we in ons hart. Het breidt zich uit en we beginnen nieuwe verschijnselen waar te nemen, vanuit een andere dimensie, iets wat een mens nooit eerder voelde, begreep of kende.

Het hart wordt ruimer en een mens treedt uit zichzelf en wordt steeds meer een geheel met zijn omgeving. Eerst bestaat zijn omgeving uit een deel van de wereld en later is het de hele wereld, zijn het alle hogere werelden en de spirituele niveaus.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/24/2011, Shamati #81

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Het gehele werk vindt plaats boven de verhulling. Als alles onthuld is, wat is er dan nog te doen? Door verhulling kan ik onafhankelijk zijn, mijn werk zelf bepalen en daarin een plek innemen.

Een kind weet tijdelijk niet zoveel als wij en het begrijpt niet wat wij doen. Maar juist dit gebrek aan begrip stelt hem in staat om na enige tijd slimmer te zijn dan wij. Het helpt hem om van ons kennis te ontvangen en daarnaast iets toe te voegen van zichzelf.

Als een kind meteen alles zou weten wat wij doen, zou het zich niet kunnen ontwikkelen. Een dier, daarentegen, wordt met al zijn natuurlijke instincten geboren en beheerst in een paar dagen dit natuurlijke programma volledig, het ontwikkelt zich niet verder.

Wij ontwikkelen ons, dankzij het feit dat we totaal geen kennis hebben. Langzamerhand, met behulp van veel uitleg, bouw ik mijn persoonlijkheid op: nieuw, verschillend van anderen en ik kom verder dan mijn voorgangers. Als er niets verborgen zou zijn, zou er voor mij ook niets aan toe te voegen zijn. De verhulling maakt het ons mogelijk om tot volledige ontwikkeling en begrip te komen.

Als ik alles kant en klaar zou ontvangen, zou ik niet weten wat er gebeurt. Door elk detail zelf te bouwen en ze allemaal samen tot een geheel te maken, bouw ik Malchut de Ein Sof (van de Wereld van Oneindigheid), gebaseerd op mijn individualiteit, op mijn punt van de ziel – ik leer de schepping in zijn totaliteit kennen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/1/2011, Shamati #101

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Begin september hebben we een Conventie in het Noorden van Israel. We zijn op het ogenblik met onze volledige inzet gericht op externe disseminatie (verspreiding van de Wijsheid van Kabbalah), wat is het belang van zulke ‘interne’ bijeenkomsten?

Antwoord: Het een sluit het ander niet uit. Als groep studeren we de wetenschap van Kabbalah: de wortels van de schepping, de correctie daarvan en het spirituele werk van een mens dat achter zijn fysieke handelen verborgen is. In zijn interactie met anderen brengt een mens – of hij het nu wil of niet – een enorm mechanisme in beweging, waarmee hij niet vertrouwd is. We bestuderen dit mechanisme en we leren hoe we het kunnen begrijpen en hoe we ons interne werk tot uitdrukking kunnen brengen in onze externe handelingen. Dit is in wezen het doel van onze studie.

We bestuderen het systeem en we ontdekken de punten, waarin we ermee verbonden zijn, waar het spirituele systeem ophoudt en ruimte laat voor het fysieke systeem: de lichamen en krachten van onze wereld. Ik verlang naar de verbinding tussen deze twee systemen: als ik, met betrekking tot de ander, mijn eigenbelang ophef, zie ik hem of haar in spiritualiteit. Als ik mijn hoofd buig voor de ander, wordt hij of zij mijn spirituele Kli (vat). Zo kom ik verder in spiritualiteit.

Een medemens bevindt zich boven mijn huidige ‘Ik’, boven de Machsom (de barrière die ons scheidt van spiritualiteit). Als ik met hem omga zoals ik met mezelf omga, rijs ik naar zijn niveau en worden we één geheel. Op die manier ga ik de Machsom over.

Ik projecteer nieuwe delen van mijn neiging tot het kwaad, waarmee ik hier in deze wereld te maken heb, op de ander. Eerst doordrenk ik mijn houding naar hem met ‘geven ten behoeve van geven’ en op die wijze corrigeer ik de zogenaamde ‘vergissingen’. Later ga ik over naar de correctie van de ‘overtredingen’. Op deze wijze richt ik mijn punt in het hart naar Boven en onthul ik de neiging tot het kwaad in mijzelf. Het resultaat hiervan is, dat ik – door mij op de juiste manier te verbinden met de ander – mijzelf naar een hoger niveau breng.

De ‘ander’ is de mensheid. Het voorschrift om de ander lief te hebben als jezelf is van toepassing op de ‘gewone’ mens. Het is alsof er een oefening aan mij is gegeven: mijn houding naar hen toe veranderen. Zonder dat zij het weten, breng ik mijn ‘Ik’ naar de spirituele wereld en breng ik de overgangsfase tot stand. De wetenschap van Kabbalah legt dit uit met speciale termen, maar om het eenvoudig te zeggen: op deze manier krijgen we voor onszelf en voor onze kinderen een goed en veilig leven.

Om terug te keren naar de vraag: het voordeel van onze Conventies is de studie en, wat het belangrijkste is, innerlijke verbinding en eenheid. Alleen wanneer we ons met elkaar verbinden, elkaar steeds nader komen en onszelf wegcijferen voor de ander, hebben we iets om de wereld mee tegemoet te komen.

Het belangrijkste is, dat we de geest van eenheid brengen. Daarom hebben we evenementen rondom eenheid nodig, waarbij vrienden een paar dagen bij elkaar zijn. We willen zo’n grote, internationale bijeenkomst organiseren in december. Als we dat niet zouden doen, zouden we niet de kracht hebben om eenheid door te geven.

Ik hoop dat onze Conventie in december op een nieuw niveau zal plaats vinden. Dan zullen alle vrienden, die vanuit de hele wereld hier komen, zoveel kracht krijgen, dat ze in staat zullen zijn om een wereldwijde disseminatie van Kabbalah te leiden, als alles wat nu in Israel gebeurt, eveneens in hun landen zal plaats vinden. Deze methode zal ervoor nodig zijn. Zelfs op onbewust niveau zal de wanhoop, waardoor mensen overspoeld zullen worden, hun harten openen voor eenheid.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/18/2011, “The Nation”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

In plaats van in dit kleine deel van de werkelijkheid te bestaan, heeft iemand die het verlangen heeft om door te breken naar het tweede deel van de werkelijkheid, het eeuwige en perfecte deel, verschillende middelen om dat te doen: de leraar, de groep en de boeken. De leraar legt uit, dat er een dergelijke mogelijkheid bestaat. Hij legt uit, dat het kan worden gerealiseerd met de hulp van een groep, waarin iedereen streeft naar de perceptie van de ware, perfecte realiteit en met de boeken die spreken over diezelfde perfecte werkelijkheid.

Wanneer we proberen om samen te zijn, is het alsof iedereen uit zichzelf komt, uit zijn ego, omdat hij moet voelen dat hij bestaat in de anderen. Dan, wanneer hij probeert om boven zichzelf te zijn – in de anderen, met hen verbonden – en hij leest over de perceptie van de werkelijkheid in geven, is dit de manier waarop hij zich gelijkvormig maakt aan de toekomstige staat, alsof hij er al is.

Afhankelijk van de mate waarin hij daarnaar streeft, roept hij de tweede kracht die in de werkelijkheid bestaat, van daaruit op, de kracht van geven, naast de kleine kracht van ontvangen die hem door de natuur gegeven is. Dan komt de kracht van geven en brengt de veranderingen in hem teweeg.

Een mens kan deze veranderingen zien als een toegevoegde kracht van ontvangen die naar hem toekomt, in plaats van de kracht van geven die hem verandert, en een dergelijke waarneming is ook correct. Echter, daarnaast, ontwikkelt hij eveneens de kracht van geven. Op deze manier gaat men vooruit, soms naar rechts en soms naar links, maar gedreven door die kracht van geven.

Hij moet deze kracht van geven, samen met de kracht van ontvangen, bereiken. Deze twee krachten worden dan langzamerhand aan de mens onthuld als twee lijnen, de rechter en de linker. Dan boekt de mens vooruitgang, soms in een staat van afdaling en soms in een staat van opstijging. Hij weet nog niet wat afdaling en opstijging precies is, tot nu toe onderscheidt hij ze alleen door zijn huidige gevoelens.

Echter, na verloop van tijd, begint hij te voelen dat het voor hem nodig is om deze twee lijnen te gebruiken door zich er tussenin te bevinden. Op deze manier, begint hij er controle over uit te oefenen en begint hij ze samen te brengen in de middellijn.

In wezen, bestaat ons hele werk uit samen studeren, ons willen verbinden met elkaar in onze harten, en verlangen naar eenheid boven alle onenigheden en verschillen uit, omdat al deze dingen alleen betrekking hebben op ons animale bestaan, dat hier, in deze wereld, blijft bestaan. We willen ons met elkaar verbinden in onze verlangens, onze punten in het hart, boven deze dingen uit.

Wanneer we De Zohar met deze intentie lezen, spreekt het boek over onze gecorrigeerde staten, over de manier waarop we de kwaliteit van geven onthullen in de verbinding tussen ons, wat hetzelfde is als de Schepper, het Licht, de geestelijke wereld, de Hogere Wereld. Daarom moet een ieder zich deze staat voorstellen bij het lezen van De Zohar.

From the lesson on 8/12/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Kabbalistische bronnen, Lichaam en Ziel, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Het einde van de correctie, wat Kabbalisten in hun geschriften beschrijven, moet in onze wereld worden gerealiseerd , in de materie, in al onze meest verwerpelijke, meest “materialistische” verhoudingen. Dit is de correctie waar “de duisternis schijnt als Licht ” (Psalm 139:12) en “Zijn voeten zullen op de Olijfberg staan” (Zacharias 14:4) over spreken.

Het dierlijke deel van mij blijft hetzelfde. Mijn lichaam gaat niet werken om te geven. Hoewel het in eerste instantie op die manier werkt. De hele natuur, functioneert volgens de wet van geven, behalve de mens. We zien dat niet, omdat we alles naar onze eigen maatstaven beoordelen.

Wij denken dat dieren elkaar alleen maar verslinden, maar in werkelijkheid is dit niet waar. We kunnen gewoon de intentie om te geven niet aan hen toeschrijven, omdat we hen niet voelen en niet begrijpen. Maar in feite, bestuurt de natuur hen en leidt hen naar geven en ze gehoorzamen die orders. Hetzelfde kan echter niet gezegd worden over de mens. Hij volgt de orders van zijn egoïsme op, die erop gericht zijn om te ontvangen, en bovendien tast hij de natuur aan door deze volgens zijn eigen tekortkomingen te beoordelen.

Wanneer de mens zichzelf corrigeert neemt hij vanuit de globale vorm waar en ziet hij het globale beeld. Tegelijkertijd zeggen we, dat het levenloze, vegetatieve en dierlijke niveau van de natuur ook wordt gecorrigeerd, maar dat betekent dat ze worden gecorrigeerd in onze nieuwe waarneming. Dieren hoeven niet echt te worden gecorrigeerd. Jij zult zien, dat de wolf en het schaap in vrede leven, net zoals je ogen op dit moment zien, dat de een de ander opeet.

In het artikel “De Verborgenheid en de Openbaring van de Schepper”, schrijft Baal HaSulam, dat je oorlogen en conflicten in de wereld ziet, omdat je zelf zo bent.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/18/11, “The Nation”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Intentie, Waarneming - Geen reacties→