Vraag: Wat is het doel van afleidende gedachten die opkomen tijdens het lezen van Het Boek de Zohar en mij verhinderen om mijn aandacht erbij te houden?

Antwoord: dit alles wordt gegeven van Boven, we weten niet waarom we deze of andere gedachten hebben in de een of andere vorm en ook niet waarom ze noodzakelijk zijn. We kunnen er van alles bij bedenken, maar we zullen er nooit achter komen wat de werkelijke bedoeling ervan is.

Gedachten kunnen heel dwingend zijn en plotseling kunnen ze verdwijnen en nooit meer terugkomen. Ze kunnen zich in reeksen aandienen: nu denk ik aan dit en daarna aan iets anders. Uiteraard zijn ze noodzakelijk. De ziel groeit namelijk op basis van deze gedachten.

Daarom moeten we ze serieus nemen, dat wil zeggen: begrijpen dat dit alles van Boven komt en dat er geen toeval is. Wij ontvangen situaties van Boven en op basis daarvan moeten we groeien.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/31/2011, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Baal HaSulam, “Eén enkel Gebod”: Ik zeg dat het eerste en enige gebod, dat ons garandeert dat we erin slagen om het streven naar de altruïstische intentie te bereiken, bestaat uit de oplossing om niet voor jezelf te werken, afgezien van het noodzakelijke werk: om in je bestaan te voorzien. De rest van de tijd is om voor anderen te werken: om de onderdrukten en elk schepsel in de wereld, dat bevrijding nodig heeft en hulp, te redden.

In deze strenge en nauwkeurige bewoordingen legt Baal HaSulam uit, hoe het bestaan in de wereld zou moeten zijn. We zijn al op dit pad aangekomen: alles op de wereld is onderling verbonden en ondervindt de globale crisis.

Bijna honderd jaar geleden schreef Baal HaSulam, dat de mensheid één familie zou worden, waarbij een ieder afhankelijk zou zijn van de ander. We hadden er toen nog niet zo’n erg in, maar vandaag de dag zien we het duidelijk en na veel crises en nu geruime tijd later, worden we ons heel bewust van de situatie. Er zal van ons een enorm grote inspanning gevraagd worden om onze tekortkomingen te corrigeren, met name de onderlinge verhoudingen, die zo’n gruwelijke vorm hebben aangenomen en voor ons nu vanzelfsprekend is.

Tot nu toe vatten we deze woorden van Baal HaSulam op als een illusie, iets onrealistisch. Waarom onthulde hij niet de helft, een kwart van wat hij wist, zodat het voor ons niet zo afschrikwekkend en onaanvaardbaar zou zijn, zodat we het zouden kunnen verteren door er verschillende kruiden aan toe te voegen? Er ontvouwt zich echter voor onze ogen een heel streng begrip, tegengesteld aan onze natuur en er behoren strikte voorwaarden bij: “Of je het nu wilt of niet, hier is óf de plaats waar je begraven wordt, óf je eeuwige leven. Het is het één of het ander. De keuze is aan jou.”

In onze wereld moeten we het principe “Heb je vriend lief als jezelf” toepassen. Alles wat ons is opgedragen gaat uitsluitend om deze taak: bereiken dat we in de praktijk volledig en perfect kunnen geven om niet, zodat dit van elk mens naar de gehele wereld kan toestromen. En voor zichzelf moet een mens zo zorgen, dat hij genoeg heeft om te bestaan. Volgens deze maatstaf kiest hij wat hij nodig heeft en hij geeft de rest aan anderen.

In onze tijd vroegen we aan Rabash hoe wij onszelf hierin konden testen. Hij gaf een buitengewoon goede raad: Als je er blij mee zou zijn om je noodzakelijke behoeften af te schaffen, ben je er. Als je niets voor jezelf verlangt, geen water, geen voedsel, geen onderdak, als je niet anders verlangt dan geven, als een engel, als de kracht die losstaat van het lichaam, en je daarmee gelukkig bent, ben je tot een correct besluit gekomen en kan je wat je nodig hebt ontvangen van deze wereld.

In zo’n situatie overdrijf je niet en krijg je alleen de eerste levensbehoeften omdat je er niet eens blij mee bent om ze te ontvangen. Integendeel, je zou er vanaf willen, maar dat kan niet, omdat je ze nodig hebt om in staat te zijn om te geven. Je hebt water nodig en kleding, een huis en al dat soort dingen.

Dit is een heel moeilijke voorwaarde en natuurlijk willen mensen dit meteen “terzijde schuiven”. Zo bekijken we het leven niet: dan maar beter sterven. Hoe kan ik aan iedereen geven en voor mezelf niet meer hebben dan wat noodzakelijk is? Wat voor betekenis heeft het leven dan? Hoe kunnen we ons ego bevredigen? Tenslotte is het niet verdwenen.

In werkelijkheid wordt er niet van je geëist om als een dier te leven, dat op het land graast en om niets anders vraagt. Integendeel, je moet een menselijk wezen worden, dat betekent dat je je enorm grote ego helemaal los moet laten, ten bate voor anderen, het in dienst moet stellen van anderen.

Wat zal ik er dan voor terugkrijgen? Hoe kan ik geven? Mijn egoïstische verlangen is als een machine, die brandstof nodig heeft om te functioneren. Ik kan de hele wereld gelukkig maken, maar wat is er dan voor mij over? Voor een goede beloning zal ik mensen alles geven wat ik heb. Maar wat krijg ik daarvoor terug?

Het moet ons duidelijk zijn, dat Kabbalah een wetenschap is, de natuurkunde van de spirituele wereld en niet gaat over fantasieën. Er is brandstof voor ons beschikbaar en de beloning is zodanig, dat het het waard is om ervoor te werken om geven te bereiken en de gehele wereld te vervullen.

Onze beloning is de onthulling van de Gever. Er bestaat niets groters in de wereld en dit zullen we ontvangen. Het betekent, dat we ervoor moeten werken om Hem te bereiken.

Dit is de hoogste beloning die er bestaat: dicht bij Hem te zijn, in volmaaktheid, op Zijn niveau. Alsof hij voor mij een plaats vrijmaakt naast Hem en ik naar anderen kijk vanuit de hoogte van mijn niveau: “Wat zijn ze ongelukkig, beklagenswaardig en op en laag niveau. Natuurlijk help ik hen, wat kan ik voor ze doen?”

Deze houding wordt Lo Lishma genoemd en is aanvankelijk heel natuurlijk. De oplossing is om te beginnen en niet lui te zijn. Als resultaat zullen we echter vervuld worden met volledig geven, omdat dit de enige wet is die we behoeven toe te passen.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/29/2011, “One Commandment”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

De Schepper schiep alles om de mens genot te geven. Maar we hebben een kli (vat) nodig en verlangen, om het goede dat Hij ons wil geven, te ontvangen. Hij wilde het genot geven dat Hij zelf bezit: geven. Er bestaat geen ander genot in de wereld!

Om dit genot te kunnen voelen, hebben wij de tegengestelde eigenschap nodig: gebrek aan vervulling, omdat het tegengestelde van het verlangen om te geven bestaat uit het verlangen om genot te ontvangen. Daarom schept de Schepper het verlangen om te genieten, een schepsel dat niet eerder bestond, als een omgekeerde afdruk van Hemzelf.

En nu voelt het schepsel deze tegenstellingen in zichzelf. Enerzijds voelt het, dat het mogelijk is om te genieten van de vervulling van het verlangen dat het heeft. Maar dan maakt het een afweging en begint het te verlangen naar geven. Dat wil zeggen, dat het niet langer zoekt naar vervulling.

Geven om niet is geen vervulling, maar een eigenschap, een verlangen om te geven. Bij geven om niet krijgt, een mens geen voldoening uit wat hij terugkrijgt, maar het geven op zich wordt de vervulling. Bij ontvangen staat de handeling echter los van de vervulling. En als ik dan de vervulling ontvang, voel ik me voldaan. Dan wil zeggen dat mijn verlangen en de vervulling ervan twee tegengestelde dingen zijn en ik moet heel hard werken om vervulling te ontvangen, omdat vervulling tegengesteld is aan mijzelf.

Bij geven hoef ik echter alleen het verlangen van de ander te voelen en dat te vervullen. En deze handeling op zich, met betrekking tot die ander wiens wens ik vervul, wordt mijn vervulling. Ik verwacht geen enkele beloning terug. Het genot dat ik ervaar bestaat uit de daad van geven.

Vanwege dit verschil moet iemand, die handelt vanuit ontvangen, altijd controle uitoefenen en voor zichzelf afwegen: hoeveel heb ik gegeven en hoeveel zullen ze me teruggeven? De beloning hangt namelijk niet van mij af, maar van de ander, van hoeveel hij mij wenst terug te geven. Maar als ik handel vanuit geven en niets anders wil dan dat, ben ik van niemand afhankelijk en kan ik zelf mijn grenzen bepalen!

Een mens die het pad van geven bewandelt, bepaalt daarom zelf in welke mate hij dat wil doen. En de Schepper is het met hem eens! Er bestaat slechts één alomvattende wet, die de gehele schepping omhult en vervult: die van liefde en geven. Er is geen beperking of verbod op geven! Daarom kan elk schepsel voor zichzelf besluiten op welk niveau het een verbintenis wil hebben met deze eigenschap, deze gedachte, deze intentie om te geven.

Hierbij gaat het niet over hoeveel ik heb gedaan en hoeveel ik terug zal krijgen. Ik hoef niet bang te zijn, dat ik minder ontvang als ik minder doe. Ik bevind me in deze alomvattende wet van geven, die het hele universum omhult en vervult, in de vorm van: “Er is geen ander dan Hij”. Ik bepaal zelf op welk niveau ik wil zijn. In overeenstemming met dit niveau ervaar ik de onthulling of de verborgenheid van mijn vermogen om te geven, en in die mate ervaar ik genot.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/29/2011, Shamati #61

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

De hele groep en de gehele mensheid in het algemeen bouwen eerst “rechte vormen” (Yashar). Ik beperk mijn verlangen om te genieten, bouw een “masach” (scherm) en met een deel van dit verlangen vervolg ik mijn werk door “geloof boven de rede”, in geven, verbonden met anderen.

Maar er zijn verlangens, waarbij ik niet in staat ben om in geven naar anderen te werken, ik gebruik ze alleen voor mijn eigen welzijn. Dus ik beperk deze verlangens eenvoudigweg. Ik wil mijzelf vormen tot een “lijn” en één richting als doel hebben: die van geven.

Daarom bouw ik “lijnen van verbinding” tussen mijzelf en de anderen: het correcte communicatie systeem. Als ik er, na al mijn werk, in slaag om mijn verlangen om te genieten te veranderen in geven, als ik mijn verlangen volledig naar buiten toe kan richten en het kan gebruiken om aan anderen te geven, duidt dat aan, dat ik mijzelf heb gevormd tot het beeld van de gever. Ik verander zelf in een “cirkel”.

Ik zit niet meer vast in de lijn. Ik richt al mijn verlangens, alle richtingen die ik op wil gaan en al mijn mogelijkheden op goeddoen aan anderen, zonder daarin enig verschil te maken door aan de één meer of minder te geven dan aan de ander.

Er zijn zeker veel verschillen en tests, maar ik test mijn bekwaamheden niet, omdat ik nu een “cirkel” ben en niet meer beperkt ben. Met betrekking tot mij zijn de anderen nog geen cirkel, dus ik kan hen steeds meer geven op verschillende manieren. En zo vindt dit plaats tot aan het einde van de collectieve correctie, als alles zich verenigt in gehechtheid, genaamd: “Zivug Rav Paalim UMekabtziel” en alles transformeert naar cirkels (Igulim).

Met andere woorden: een “cirkel” is de staat van een kind zijn, dat nog niet ontwikkeld is en in de armen van de moeder blijft. En daarom heeft het als enige verantwoordelijkheid zichzelf weg te cijferen. Zo cijferde Malchut de Ein Sof (Malchut van de wereld van  Oneindigheid) zich altijd weg voor de Hogere Kracht, het Hogere Licht Dat het vulde en daarom had het een “ronde” vorm. Het bleef zelfs in gehechtheid, maar alleen door de genade van de Hogere.

Maar helemaal aan het einde, in Staat 3, wanneer we weer terugkeren naar Ein Sof, bouwen we deze “cirkel” zelf. We brengen dan een restrictie aan over de beginsituatie, we scheppen een werkplek voor onszelf en daarin bouwen we zelf de perfecte staat, in plaats van de Schepper. Dit wordt beschreven als: “ Mijn zoons hebben Mij overwonnen”.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/25/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

De Zohar beschrijft een staat op het niveau van de 125e graad, de wereld van Ein Sof ( Oneindigheid), de wereld van totale verbondenheid, de wereld van onze complete correctie, wanneer we gelijkvormigheid hebben bereikt met de eigenschappen van de Schepper. Daarom, ongeacht hoe ver we van deze volmaakte staat verwijderd zijn en hoe tegengesteld we hieraan ook zijn – we hebben hier geen enkel contact mee, zelfs niet in de geringste mate – de kracht van onze pressie blijkt, juist in deze tegenovergestelde staat, het grootst als we ons tot het uiterste inspannen om perfectie te bereiken. Hier werkt de afstand juist in ons voordeel.

Ik heb deze tegenovergestelde staat niet gemaakt, de Ene Die ik wens te bereiken deed dit. Daarom wordt één gram inspanning, die ik uitoefen om bij de Schepper te zijn, ondanks deze grootst mogelijke afstand, met 125 vermenigvuldigd. Met andere woorden: deze niveaus komen ten goede aan mijn inspanningen.

Net zoals er alles wordt gedaan voor een baby, als ze huilt. Maar wanneer een kind van twee à drie jaar oud huilt, geven de volwassenen haar niet meer zoveel aandacht.

Deze grootst mogelijke afstand werkt juist zo, dat de kracht van de inspanningen van een mens – aan de andere kant van de ladder van de niveaus – daardoor wordt vermenigvuldigd. Daarom moeten we de staat waarin we zijn waarderen en ernaar verlangen om de uiteindelijke staat zo spoedig mogelijk te bereiken. Dan zullen onze inspanningen werkelijk groot zijn.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Is de onthulling van het kwaad voldoende om verder te komen?

Antwoord: De onthulling van het kwaad is een krachtige methode voor vooruitgang, omdat het de ontdekking is van een ongecorrigeerd verlangen. Als je het corrigeert, zul je vooruit gaan. Daarom is het onmogelijk om verder te komen zonder de onthulling van het kwaad.

Je stapt bijvoorbeeld in een auto en je probeert je bestemming te bereiken. Opeens zie je, dat de sleutel niet in het contactslot past. Je begint de sleutel passend te maken. Je steekt hem in het contact, maar je kunt hem niet omdraaien. Je moet het slot repareren.

Je repareert het slot, je draait de sleutel om, maar de auto start niet. Dan ontdek je, dat de draden niet aangesloten zijn op de ontsteking. Je moet de draden aansluiten. De draden zijn bevestigd. Waarom wil hij niet starten? De accu ontbreekt.

En zo ga je stap voor stap verder, totdat je de hele auto hebt hersteld. Maar elke keer ontdek je, dat er weer wat ontbreekt, totdat je alle reparaties hebt uitgevoerd en je het laatste stukje lak hebt opgepoetst. Dan pas ga je in de auto zitten en rijden. Eerder was de auto niet in beweging te krijgen.

Vraag: Wat betekent het om alle onderdelen te corrigeren?

Antwoord: Corrigeren betekent, dat je begrijpt, waarom je het onderdeel nodig hebt, hoe het verbonden is met andere onderdelen, welke delen kapot zijn en welke gecorrigeerd. Elk onderdeel is een deel van je hart, je ziel. De “ontsteking” en ”de sleutel”, ”kabels” en de “accu”, elk laatste onderdeeltje, al deze dingen zijn je innerlijke verlangens, het “vlees” van je ziel.

From the Daily Kabbalah Lesson 6/24/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarom is het zo belangrijk dat er geen samenhang is tussen mijn daden en een beloning?

Antwoord: Omdat je op een andere manier niet kunt komen tot geven en je natuur overstijgen! Je moet om de beloning boven je natuur vragen, voorbij je natuur en aan jezelf bouwen tot “Geven om te Geven” (Hafetz Hessed), zonder enige compensatie voor je ego op te eisen.

Het is noodzakelijk om in onbaatzuchtig geven te zijn, in de zuivere Bina, boven alle handelingen uit, zelfs wanneer je in het uitvoeren van je daden, vanuit je wil om te ontvangen, nog een beloning verwacht. Het is werkelijk volledig onmogelijk om daden uit te voeren en er geen enkele beloning voor te verwachten, om boven de egoïstische berekening te blijven.

Daarom bereiken we, dankzij de omgeving en door alle mogelijkheden te gebruiken die we hebben, een staat waarin we dringend vragen aan de Schepper om ons het vermogen te geven geen beloning voor onszelf te vragen. Ik weet niet hoe Hij dat zal doen en ook niet wat het is, ik heb geen idee hoe ik deze daden van geven zal kunnen uitvoeren, maar ik wil het!

Deze vraag ontwikkelen we voortdurend in onszelf: van niveau nul tot het hoogste, vierde niveau, in elke fase, bij elk onderzoek. Zo komen we verder tot we de oprechte, dringende vraag bereiken, die tenslotte deze eigenschap in ons zal onthullen. En vanaf dat moment beginnen we te begrijpen wat het is om in geven te zijn – wat een werkelijk wonder is ….

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/27/2011, Shamati #50

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe weet je of je je voldoende inspant?

Antwoord: Inspanningen worden gewoonlijk gedaan boven de rede, boven het weten, als het een mens toelijkt, dat alles buitengewoon moeilijk en onmogelijk is en dat hij genoeg moeilijkheden heeft. Hij gelooft zijn leraar, met zijn “dwaze ideeën” niet langer of ook niet de Schepper, Die verborgen is, wat het onmogelijk maakt om hem te vertellen wat Hij van hem verlangt. Hij heeft veel klachten over de groep als geheel en over iedere individuele persoon.

Tegelijkertijd moeten we echter zeggen, dat dit beeld dat ik zie, alleen mijn eigen fouten weergeeft, mijn egoïsme! Want in werkelijkheid besta ik in de wereld van Ein Sof (Oneindigheid). De groep bestaat uit de zielen, waarmee ik volledig verbonden ben. En de leraar is het deel boven ons, dat ons leidt naar de verbinding met de zielen die al gecorrigeerd zijn, zodat we, samen met hen, de zielen kunnen corrigeren die dat nog niet zijn. En de Schepper zal tussen ons onthuld worden, want Hij is nu verborgen voor ons eigen bestwil.

Als een mens zich deze situatie correct voorstelt, als hij begrijpt dat deze wereld denkbeeldig is en dat het noodzakelijk is om dieper door te dringen in dit schijnbeeld, tot de innerlijke vorm ervan, zodat we de koorden ontdekken, die ons verbinden – zoals we dat zien aan de achterkant van een borduursel – zal hij alles kunnen zien zoals het werkelijk is en om verandering vragen.

Hij zal volmaaktheid ontdekken door met alle verlangens in harmonie te zijn, met andere woorden: met de groep en de Schepper, de eigenschap van geven. Hij zal voelen dat hij op deze manier volmaaktheid heeft bereikt en dat er niets groters is dan dit, geen behoefte of verlangen naar iets groters, omdat dit voor hem de meest volmaakte staat is!

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/24/2011, Shamati #187

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar - Geen reacties→

Baal HaSulam, De Studie van de Tien Sefirot, Deel 1, “Overzicht van Vragen over de Onderwerpen”: Vraag 93: Wat is de oorsprong van elke corruptie? De Shinui Tzura (de ongelijkheid van vorm) van de wil om te ontvangen met de Maatzil (Degene uit Wie alles voortkomt).

We onderzoeken onszelf altijd met betrekking tot de Schepper, want we hebben geen andere norm. In het begin heeft het schepsel, dat “uit het niets” geschapen is geen referentiekader in die leegte. Het schepsel dat “uit het niets” geboren is kan zichzelf alleen testen met betrekking tot “bestaan uit bestaan”, met betrekking tot het Licht.

We hebben geen andere manier om vast te stellen wat goed en wat kwaad is. Alle eigenschappen die we in onszelf ontdekken zijn bedrieglijk: voorlopig bestaan ze op zichzelf en worden ze alleen door onze verbeeldingskracht gedefinieerd.

Een echte beoordeling is alleen mogelijk door twee tegenstellingen, die dus haaks op elkaar staan, te vergelijken. Totdat het schepsel de Schepper onthult, zich tegengesteld aan Hem ervaart en zichzelf beoordeelt in vergelijking tot Hem, heeft het schepsel geen mogelijkheid om te weten wat het is, waar het zich bevindt en in wat voor staat het is.

Elke beoordeling wordt gedaan met betrekking tot het beeld van de Schepper, het beeld van de Gever, dat we in onszelf kunnen verwerkelijken. Maar we kunnen dit beeld in onszelf alleen verwerkelijken als we een restrictie aanbrengen en in geven en verhulling blijven met betrekking tot de anderen.

Daarom wordt ons een groep gegeven als referentiekader, waarin we dit alles kunnen oefenen. En dan zullen we in ieder geval in staat zijn om te weten door welke staten we van moment tot moment gaan. Hoe ik de groep beoordeel – of ik denk dat ik meer of minder ben dan zij, de soort verhouding die ik met hen wil hebben en of ik de Schepper zoek temidden van ons of buiten ons – bepaalt de staat van mijn bestaan.

Ik moet mijn huidige staat beoordelen uitgaande van mijn houding ten opzichte van de vrienden!

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Als we blijven werken aan onze innerlijke eenheid en verbondenheid, zullen we dan ook meer van elkaar gaan houden in de buitenwereld?

Antwoord: Ja, maar dat geldt niet alleen voor ons, maar voor de hele wereld. Het is immers één systeem. Wanneer we op ons niveau – dat hoger is dan dat van de rest van de wereld – proberen onze spirituele delen dichter bij eenheid te brengen, zullen we daarmee ook de wereldlijke delen, namelijk mensen, in eenheid bij elkaar brengen.

Inderdaad, er zijn geen mensen, en er is geen eenheid of breuk tussen hen. Deze mensen zijn zielen, alleen hebben ze een beeld van zichzelf en hun onderlinge verbinding vanuit het perspectief dat “deze wereld” genoemd wordt. Alles wat je ziet zijn zielen in hetzelfde netwerk, alleen zien zij zichzelf en het netwerk van onderlinge verbinding als onze denkbeeldige wereld.

Daarom zal dit, wanneer we ernaar streven om deze verbinding te bouwen, terwijl we met hen in dit gemeenschappelijke systeem zijn –  alleen op een hoger niveau van bewustzijn en begrip –  natuurlijk ieder ander sterk beïnvloeden.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/14/2011, The Zohar

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Verspreiding van Kabbalah, Waarneming - Geen reacties→