‘Voorwoord tot Het Boek de Zohar’: Voordat wij de beloning ontvangen dat ons verlangen om te ontvangen wordt omgezet in het verlangen om te geven, door middel van de Torah en de Mitzvot (geboden), zijn er sterke sloten aanwezig op de poorten naar de Schepper, want zij hebben dan een tegengestelde functie, namelijk om ons weg te houden van de Schepper. De krachten van afscheiding worden sloten genoemd, omdat ze de toegangspoorten blokkeren en ons op afstand houden van de Schepper. Maar als wij dit overwinnen, beïnvloeden ze ons niet meer en raakt de liefde in ons hart niet meer bekoeld, de sloten worden openingen, de duisternis verandert in licht en het bittere wordt zoet, omdat we voor elk slot een speciaal niveau ontvangen onder Zijn Voorzienigheid, zij worden openingen, niveaus van ontwikkeling in het bereiken van de Schepper.

Dit vindt zelfs al plaats voordat we door de Machsom (barrière) de spirituele wereld ingaan en voordat we de eigenschap van geven verkrijgen, waarmee een mens gaat werken. Zelfs daarvoor worden de sloten langzamerhand een uitnodiging voor de gevoelens en de waarneming van de mens.

Eerst gaat hij begrijpen dat de sloten er voor zijn eigen bestwil waren. Dan voelt en ziet hij duidelijk de zin van elke neergang en elke val, van elk probleem in het leven en alle verwarring, zowel heel dichtbij als heel veraf. Hij begint van alles wat er gebeurt een positief resultaat te verwachten en hierdoor focust hij op de juiste manier en effent hij zijn pad naar het Doel.

Uiteindelijk gaat een mens alles rechtvaardigen en is hij dankbaar, zelfs in een periode van neergang en verwarring, als hij wordt aangevallen door vijanden en tegenstanders. Hij weet dat het allemaal krachten zijn die door Boven naar hem toegestuurd worden voor de correctie van zijn pad.

Hij ziet de goede engel, in plaats van de stormachtige wateren van de vloed. Hij ziet Gods Hand in alles wat gebeurt. Hij krijgt dit gevoel dankzij zijn ervaringen en doordat hij langzamerhand de kracht van geven verkrijgt, totdat hij tenslotte werkelijk beloond wordt met de onthulling van de kracht van geven en hij deze kracht ten gunste van zijn vooruitgang gaat gebruiken.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 10/10/12

Filed under: Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Licht, Lijden, Zohar - Geen reacties→

Rabash: ‘De Verbinding tussen Genade en Oordeel’: … als er een zichtbare Voorzienigheid is, is er geen plaats voor keuze. De Hogere heeft daarom Malchut, namelijk Midat Ha Din (de eigenschap van Oordeel) naar de Eynaim (ogen) verheven. Dit creëerde  verborgenheid, hiermee werd het duidelijk voor de lagere dat er een gebrek aanwezig is in de Hogere.

Enerzijds is de Hogere verheven, anderzijds vindt de lagere Hem onaantrekkelijk: er is iets wat afstoot. Enerzijds is de vonk in het verlangen (het punt in het hart) bezorgd, want het wil spiritualiteit bereiken. Bovendien oefent de buitenwereld druk op ons uit en komen er talloze negatieve omstandigheden op ons af, er worden ons geen aangename dingen beloofd, behalve wat ons misschien in de toekomst te wachten staat. Anderzijds moeten we een compromis sluiten, omdat we duidelijk een gebrek zien in de Hogere.

Wat voor gebrek is dat? De Hogere is niet zo schitterend, aantrekkelijk en mooi als wij dachten.

In die staat worden de eigenschappen van de Hogere samengevoegd met degene die  lager is, dit wil zeggen dat de eigenschappen gebrekkig zijn. Hieruit volgt dat deze Kelim (vaten) gelijkvormig worden aan degene die lager is: omdat er geen ondersteuning is in de lagere, is er geen ondersteuning voor de Hogere eigenschappen.

Dit zijn de gevoelens waar de lagere doorheen gaat: eerst verlangde ik werkelijk naar het volgende niveau, ik rende er steeds sneller naartoe, en toen ontdekte ik wat mijn volgende stap betekent. Deze bleek te bestaan uit eenheid en liefde voor mijn vrienden. Het blijkt dat ik hen allemaal moet voelen als één hart, ik moet ook veel dingen opgeven, bovendien moet ik heel veel oefenen en blij zijn met wat ik doe. Maar ik voel me helemaal niet blij …

De plek tussen twee afgronden is in feite een keuzepunt. Elke dag voelt een ieder van ons een oneindig aantal van deze punten. Als het ons lukt om ze te grijpen en de goede eruit te halen, als we dat in ieder geval proberen, zouden we de Hogere daarin binnen de kortste tijd ontdekken. We zouden zo niets missen! Maar als deze momenten er zijn, hebben we daar helemaal geen behoefte aan, we geven ons gewoon over aan onze gevoelens en we gaan verder met ons ellendige leven.

Als we onze volgende, hogere en meer gevorderde staat analyseren, ontdekken we daarin de noodzaak tot grote betrokkenheid en dat bezorgt ons huidige egoïsme heel veel problemen. Je moet je vrienden liefhebben, hen dienen, aan hen denken en goed voor hen zorgen, hen beter behandelen dan je jezelf behandelt.

Wie heeft daar behoefte aan? Zijn we in staat om dat te doen? Betekent dit, dat we een gebrek in de Hogere ervaren of dat we niet genoeg energie en levenskracht in Hem vinden? Soms ervaren we een paar minuten een mooi gevoel, inspiratie, maar gewoonlijk is het precies andersom.

Dit wordt ‘neergang’ genoemd: je voelt geen leven in de Hogere, ook niet in de staat van geven, liefde of eenheid. Je hebt geen zin om jezelf te corrigeren.

In die staat is er ruimte om te kiezen.

Dit is nu precies een staat die ons een keuze biedt. Het is een heel belangrijk moment voor zelfonderzoek: ik wil niets, ik heb nergens behoefte aan, ik word steeds zwakker en ik ben alleen bereid tot overgave, als de staat waarin ik me bevind verandert zonder dat ik er iets aan doe. Er is voor mij niets aantrekkelijks meer, niet in mijn fysieke leven en niet in mijn spirituele leven: in beide werelden voel ik me hopeloos.

… de lagere moet zeggen dat de verborgenheid die hij voelt bestaat, omdat de Hogere zich heeft begrensd ten gunste van de lagere. Dit wordt beschreven als: “Wanneer Israel in ballingschap is, is Gods Aanwezigheid met hen.”

Wij moeten in dergelijke omstandigheden tot het begrip komen, dat de Hogere met opzet ‘dit spel’ met ons speelt. Hij kan het niet op een andere manier doen, Hij kan me niet omarmen en me laten opstijgen als een luchtballon. Als Hij dat zou doen zou ik nooit iets bereiken en ik zou voor altijd een klein kind blijven, aan de hand van de volwassene. Natuurlijk voelt zo’n kind zich goed en veilig, hij kan zelfs op zijn eigen niveau spelen, maar zo wordt hij niet groter.

De lagere groeit alleen als hij ernaar streeft om de Hogere te bereiken. Je kunt niet afwachten zonder zelf te oefenen. De Hogere zal de lagere niet opheffen als de lagere niet deelneemt aan het proces. In dat geval zou de Hogere de lagere gewoon ‘vernietigen’ door hem niet te laten groeien en verder te laten komen. Je kunt het vergelijken met de situatie waarin ouders het huiswerk voor hun kind maken.

We moeten dus beseffen dat de Hogere ons absoluut ieder moment helpt. We hoeven zelfs geen seconde te wachten op iets wat van Zijn kant plaatsvindt, want van Zijn kant bestaat er geen enkele aarzeling. Vanuit het standpunt van de Hogere zijn we altijd in een optimale staat om verder te komen. We moeten voortdurend letten op allerlei tekenen waarmee Hij zich tot ons richt en vanuit Zijn bedoeling afdaalt naar onze huidige staat.

… wat voor smaak men ook proeft, men zegt dat het niet zijn eigen fout is dat hij geen levendigheid proeft, maar dat er vanuit zijn gezichtspunt werkelijk geen leven is in de Hogere.

Maar je moet goed begrijpen wat er aan de hand is.

En als men sterker wordt en zegt dat de bittere smaak die hij proeft in dit voedsel alleen bestaat, omdat hij niet de goede kelim (vaten) heeft om de overvloed te ontvangen, omdat hij kelim heeft om te ontvangen en niet om te geven, en het betreurt dat de Hogere Zich moet verbergen …

Dus onze kelim, onze verlangens zijn corrupt. Als de Hogere naar ons zou afdalen, zouden we Ein Sof (Oneindigheid) voelen, want elke volgende stap die we maken betekent voor ons de wereld Ein Sof. Maar deze wereld is voor ons nog niet toegankelijk: wij herkennen deze wereld niet in onze kelim. Wij nemen dit alleen waar in ons heel beperkte bewustzijn, terwijl er iets enorm groots met talloze facetten voor ons staat. We zien het hogere niveau gewoon niet, het vervult alles om ons heen van de ene horizon tot aan de andere, onze ruimte wordt door geen enkele grens afgebakend.

Het resultaat daarvan is, dat de Hogere naar ons neerdaalt in de vorm van een depressieve, onveilige en corrupte wereld. Bovendien naderen we staten en gevoelens die voor ons zelfs nog angstwekkender zullen zijn. De Hogere verlaagt ons zodat wij Hem zullen voelen. Hoe lager Hij is, hoe slechter wijzelf en de wereld om ons heen ons toeschijnen, omdat onze eigenschappen tegengesteld zijn aan die van Hem.

Daarom bevinden we ons nu in een crisis: de Hogere nadert ons, zo laat Hij ons onbewust het verschil voelen tussen Hem en ons. De ‘crisis’ is een kloof tussen onze huidige staat en de staat van de Hogere. Wij moeten in balans komen en met Hem in harmonie blijven, daarvoor is integrale educatie nodig, dat zal ons helpen om Hem beter te begrijpen.

In het algemeen gesproken is dit een punt van vrije wil. We moeten goed beseffen dat alles wat we voelen buiten Ein Sof om, een situatie is die speciaal voor ons door de Hogere is gecreëerd om ons de kans te geven om te kiezen.

Dit betekent dat we ons niet schuldig hoeven te voelen over het feit dat de wereld waarin wij leven slecht is en dat we ons hier in een ellendige toestand bevinden, maar wel over het feit dat de Hogere naar ons moest neerdalen, Zich klein moest maken en Zich veel kleiner dan Hij in werkelijkheid is aan ons moest tonen, en dat Hij ons zelfs de indruk moest geven dat Hij afstotelijk en slecht zou zijn.

… dit geeft de lagere gelegenheid om kwaad te spreken; dit wordt beschouwd als MAN, dat de lagere laat opstijgen.

Enerzijds merken we dat de Hogere laag is, bovendien is het hogere niveau voor ons nog niet aantrekkelijk. Anderzijds erkennen we dat het op ons alleen zo overkomt door onze zintuigen. Als we de wereld door de juiste kelim zouden waarnemen, zouden we de Hogere beschouwen als Ein Sof in ons. Deze tegenstrijdigheid is de kern van het verschil tussen het bestaan hier en de wereld van Oneindigheid.

Op dit punt laten wij MAN opstijgen: ons verzoek om correctie. We gaan op zoek naar mogelijkheden om Hem te rechtvaardigen, we willen niets anders dan Hem volledig rechtvaardigen. Laat de staten waarin wij zijn maar hetzelfde blijven, laten onze situaties ons maar nooit meer aangename gevoelens geven, we hebben maar één ding nodig: Zijn daden rechtvaardigen en Hem danken voor wat Hij doet. Als wij zo handelen, vragen we niet voor ons eigenbelang, maar alleen voor het belang van de Hogere. We vragen om kracht en begrip, maar we vragen niet om gevoelens, we moeten er alleen zorg voor dragen dat wij Hem rechtvaardigen en het maakt niet uit of wij ons slecht blijven voelen. Als we betere gevoelens krijgen, zouden we hem vanuit egoïsme prijzen. Nee, dat hebben we niet nodig. Integendeel, we willen dat onze gevoelens hetzelfde blijven, maar we willen ook dat ons begrip en onze waarneming veranderen. Zo groeien we.

Wij bestaan uit twee delen: intellect en gevoelens, ambities en verlangens. We gaan voorwaarts en gebruiken daarbij deze beide delen zoals we onze beide benen gebruiken als we lopen. Ik wil bijvoorbeeld in mijn huidige gevoelens blijven en door op dit ‘been’ te ‘steunen’ maak ik een stap voorwaarts met mijn andere ‘been’, dat wil zeggen dat ik niet meer blind ben, maar mijn huidige staat erken en rechtvaardig. Of ik wil bijvoorbeeld mijn intellect uitbreiden, als mijn gevoelens dan intact blijven, kom ik werkelijk verder omdat ik mijn emotionele staat rechtvaardig, hoewel ik nog steeds lijd, maar ik besef dat ik groei dankzij mijn moeilijkheden. Ik word niet verleid of omgekocht door een goed gevoel.

Later, als ons intellect zich uitbreidt, steunen we op ons nieuwe intellect en als dat standhoudt, zullen we naar het volgende niveau van gevoelens opstijgen. Bovendien zullen onze emoties het intellect niet overschaduwen, zoals dat gebeurt als genot ons ertoe dwingt om ons verstand te verliezen.

Het is andersom, we maken een stap vooruit met één ‘been’ en tegelijkertijd steunen we op het andere ‘been’. Als we onze emoties ‘vastzetten’ rijst ons intellect; als we ons intellect ‘vastzetten’ rijzen onze gevoelen. Het gevolg hiervan is dat we door eindeloos veel veranderingen heengaan, zowel in ons intellect als in onze gevoelens.

 From the North Convention of Unity 9/20/12, Lesson 2 

Filed under: Conventies, Innerlijk Werk, Vrije Wil - Geen reacties→

Ik ben er heel blij mee, dat we de grootheid van de altruïstische Kracht beginnen te begrijpen door middel van onze onderlinge verbinding, want dit is, in het algemeen gesproken, de enige manier om ermee te leren omgaan. Dit gebeurt als we samenkomen in de groep en min of meer gaan proberen om de staat van geven, liefde en onderlinge verbinding opnieuw in het leven te roepen en te verspreiden. Als we voor elkaar garant staan, in gezamenlijke eenheid, gaan we langzamerhand voelen wat de verbinding in dit samenzijn ons kan geven en hoe ongewoon het is.

Op basis van wat ik uit de praktijk weet, denk ik dat het het allerbelangrijkste is om iets onaards te voelen, iets speciaals, wat in een mens naar bovenkomt. In dat gevoel gaat zich die eigenschap vormen, die voorheen onbekend was. Men weet dat het alleen mogelijk is in de verbinding met anderen.

Dan kan het gebeuren, dat deze eigenschap langzamerhand weer verdwijnt, als in een mist onzichtbaar wordt, kracht verliest en in het niets oplost, maar hij blijft wel in de mens opgeslagen, als een zogeheten Reshimo. En een mens wil deze eigenschap opnieuw bereiken, leren kennen, begrijpen, eraan denken. Maar dit is niet genoeg, we moeten deze eigenschap voortdurend in onszelf aanmoedigen en voeden, zoals elk fysiek orgaan groeit en ook elke eigenschap, als we er voortdurend tijd aan besteden. Als we dit bij herhaling doen, laat deze eigenschap nieuwe kenmerken zien, nieuwe verbindingen, het wordt anders dan voorheen. Als we deze eigenschap uit het donker, waarin hij verdwenen was, tevoorschijn laten komen, ontdekken we nieuwe dimensies.

Daarom liggen er nog niet eerder ontdekte wegen, niveaus en staten voor ons. Op dit pad zullen we zeker veel overwinningen behalen en hogere staten beleven, maar ook teleurstellingen en – zoals het dan lijkt – verlies. Vanuit dit alles zullen wij – door onze voortdurende inspanning, met behulp van een aantal workshops en conventies – een punt bereiken, waarop deze Kracht, die zich in ons zal openbaren, zo duidelijk voelbaar zal worden en binnen ons bereik zal komen, dat wij er zeggenschap over zullen hebben. We zullen een wederzijdse wisselwerking gaan ervaren en hetzelfde gevoel hebben als twee partners, die elkaar aanvoelen tijdens een dans.

Ik hoop dat we bij de volgende conventie, en misschien zelfs eerder, de staat zullen bereiken van deze onderlinge wisselwerking tussen de mens, de Kracht van geven en de kracht van ontvangen (de mens is de middellijn). Het is volkomen afhankelijk van de mate van intensiteit, waarmee wij in onszelf de staten kunnen ontwikkelen die we nu hebben beleefd en of we eraan vasthouden. Alles ligt dus voor ons open.

From a Virtual Lesson 9/23/12

Filed under: Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Baal HaSulam, in ‘De Sjofar van de Messias’: En daarom stond Rashbi het zichzelf toe en ontsloot hij de Wijsheid van de verborgenheid in zijn boeken: De Zohar en de Tikkunim. Hij deed dit echter met grote zorg, want hij gaf alleen Rabbi Abba toestemming, hij was degene die de Wijsheid met omzichtigheid kon openen, zodat alleen de kinderen Israëls het zouden begrijpen en de wijzen van de wereld het niet zouden begrijpen.

Een Kabbalist die de spirituele wereld bereikt, lijkt op een wetenschapper die iets belangrijks ontdekt. Als je hem vraagt om zijn ontdekking uit te leggen, kan hij de woorden er niet voor vinden en hij kan geen duidelijke, samenhangende definitie geven. Om dat te kunnen hebben we bekwame mensen nodig, die de weg banen voor anderen, zodat zij de top van de kennis kunnen bereiken.

Als wij nu spreken over het eerste samengaan: Rabbi Abba kon de woorden van Rabbi Shimon zo herschrijven, dat zij zelfs Licht schijnen voor beginners, voor hen die aan de voet van de wijsheid van Kabbalah staan, en degenen helpen die vorderen op de spirituele niveaus die men kan bereiken. Hij ordende het materiaal op een zodanige, samenhangende wijze, dat er van het ene niveau naar het andere een geleidelijke overgang gemaakt kan worden. Zelfs als een gewoon mens iets wil ontvangen, zoals een baby die instinctief zijn mondje opendoet, is dat voldoende. Hij heeft al een spijsverteringssysteem en dat betekent dat het voedsel, dat hij van de volwassenen ontvangt, hem zal helpen groeien.

Rabbi Abba wist hoe hij dat moest doen: omzichtig ontsluiten en zo zelfs aan de beginner de mogelijkheid bieden om de geheimen te naderen. Rabbi Shimon bereikte het hoogste niveau en Rabbi Abba wist hoe hij zijn woorden naar beneden, naar deze wereld, kon brengen en ze pasklaar kon maken, zodat wij van niveau naar niveau kunnen opstijgen. Daarom is Het Boek de Zohar een spirituele ladder voor ons.

Baal HaSulam maakte Het Boek de Zohar zelfs nog beter geschikt voor de moderne tijd, door middel van zijn Commentaar op Het Boek de Zohar. We denken dat hij Kabbalistische termen toevoegde, maar dat is niet waar, het gaat over iets anders. De toegevoegde uitleg voegt op zich niets toe. In tegendeel, een mens die de innerlijke essentie van dit boek wil leren, kan er juist een gevoel van verwijdering door krijgen. Dit komt omdat iemand zichzelf dan alleen met kennis vult.

Nee, Baal HaSulam vergemakkelijkte onze weg nog meer, zodat wij eraan vast kunnen blijven houden en verder kunnen komen, met zowel hoofd als hart. Kabbalisten waren zorgzaam en letten er zorgvuldig op hoe zij deze weg konden banen, de ladder, en ons toegang konden verlenen.

Vraag: Wij zouden de wijsheid van Kabbalah ook willen verspreiden in een heldere verpakking en tegelijkertijd met een ‘inhoud’ die mensen verder zal brengen. Hoe kunnen we dat doen?

Antwoord: Het is op het instinctieve niveau in ons geprent, omdat wij studeren via de methode die Kabbalisten ons hebben doorgegeven. Iemand die hier studeert en toegewijd is aan dit pad, heeft dit in bezit, dankzij de verbinding tussen Rabbi Shimon en Rabbi Abba.

Alles is afkomstig uit Het Boek de Zohar en alleen die spirituele wortel werkt voor alle generaties: het hoogste spirituele niveau (Rabbi Shimon) en het pad, de toegang er naartoe (Rabbi Abba). Alle andere vrienden uit Rabbi Shimon’s groep, inclusief zijn zoon Rabbi Elazar, die over het einde van de correctie spreekt, maken deel uit van dit systeem.

Dit is dus de betekenis van ‘omzichtig ontsluiten’: zelfs tijdens de verborgenheid wordt alles wat een mens nodig heeft onthuld terwijl hij onderweg is.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 9/5/12, “Messiah’s Shofar”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Innerlijk Werk, Kabbalah Studie, Kabbalistische bronnen, Zohar - Geen reacties→

In de werkelijkheid is er ‘geen ander dan Hij’ en de Schepper wil door het schepsel onthuld worden. Maar als Hij zich zou onthullen zou het schepsel nooit onafhankelijk kunnen worden. Het zou zichzelf altijd aan het Licht ‘verkopen’ en zich er niet van kunnen afscheiden.

Daarom is het niet mogelijk om mijzelf weg te cijferen voor de Schepper, voor het Licht, omdat ik een volkomen slaaf ben van genot. Wij weten dat we in dit leven voortdurend onder toezicht van het Licht staan.

Daarom is de Schepper verborgen, maar de groep is bereikbaar. Wij kunnen dus met de groep gaan communiceren en zo zelfs boven ons egoïsme uitstijgen, dat zou niet mogelijk zijn met de Schepper. De mens ervaart dit in alles.

Naast het menselijk wezen bestaat alleen de Schepper: ‘Er is geen ander dan Hij’. Dan ontdekt een mens dat hijzelf ook niet bestaat. Het enige wat bestaat is één hogere Kracht die alles vult. Maar dit wordt pas ontdekt als een mens dit zelfstandig bereikt.

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/17/12, Workshop 2

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: In wat voor staat en met wat voor gedachten kunnen we het beste gaan slapen?

Antwoord: Hier hebben we al vaak over gesproken. Je gedachten moeten zo zijn, als je gaat slapen, dat je ’s morgens als je wakker wordt het gevoel hebt, dat je voortdurend met de Schepper in verbinding was, niet zozeer met de groep, maar met de Schepper.

Nog een klein ‘maar’: Als je zowel aan de groep als aan de Schepper denkt, raak je volkomen in de war. Voordat je ’s avonds gaat slapen, moet je proberen om met Hem in persoonlijk contact te komen en dan hiermee in slaap vallen, zodat je hiermee ook wakker wordt.

From the Preliminary Lesson 8/16/12, Kharkov Convention “Uniting to Ascend”

Filed under: Conventies, De Schepper, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Om een mens naar het bereiken van de werkelijke realiteit te brengen, namelijk buiten de beperkingen van zijn waarneming, zijn begrip en zijn gewone gevoelens, leidt de Schepper ons door een ontwikkelingsproces heen dat trapsgewijs verloopt. Op deze manier hebben we, nu we in deze wereld leven, de mogelijkheid om ons voor te bereiden op het ervaren van de werkelijke realiteit. Als wij ons daarop voorbereiden zullen wij – volgens het scheppingsplan dat aan ons werkt en dat ons dichter bij deze werkelijke realiteit brengt – uiteindelijk deze werkelijkheid ontdekken, dan zullen wij namelijk de onthulling van de Schepper aan Zijn schepselen bereiken.

Maar als wij ons niet op de juiste manier voorbereiden en ons leven niet gebruiken om onze waarneming te corrigeren, maar vanuit ons ego van het leven proberen te genieten, voelen we pijn als de Schepper ons naderbij komt. Overal waar wij vanuit ons ego handelen, voelen we de grote, globale crisis en verschillende problemen op allerlei terreinen van ons leven.

Overal waar we gebruik maken van een ongecorrigeerd ego dat niet wil veranderen, voelen we de crisis: op het gebied van educatie, cultuur, economie, financiën, ecologie, in gebroken gezinnen, terrorisme en drugsgebruik. Als we kijken naar de pijnlijke plekken van onze denkbeeldige wereld en we de oorzaak proberen te ontdekken van het crisisgevoel en de pijn die we ervaren, van de bittere smaak van alle heerlijke gerechten op de tafel van de Koning, ontdekken we, dat de bittere smaak uit ons groeiende ego voortkomt.

Overal waar ons ego bij betrokken is – wat bedoeld was om gecorrigeerd te worden, maar zich daarop niet heeft voorbereid – komen we een crisis tegen en alle andere problemen die we nu in de wereld ervaren. De conclusie is dus, dat we ons moeten voorbereiden op correctie met behulp van alle mogelijkheden die we daarvoor hebben.

Als wij serieus in de groep werken, studeren en disseminatiewerk doen en gebruik maken van alle mogelijkheden die ons door de Schepper gegeven worden, ervaren we een heerlijke, zachte smaak als we dichter bij de onthulling van de Schepper komen en geen bittere smaak. Het hangt uitsluitend van onze voorbereiding af, van het werk waarin we ogenschijnlijk een vrije wil hebben.

Je bent naar de studie gebracht en naar de groep en je hebt alle uitleg gekregen over wat je moet doen, nu gaat het over jouw besluit! Je bent vrij om alles te doen wat jij vindt passen in het paleis van de Koning, maar als je vergeet dat je daar bent gekomen om je voor te bereiden op het feestmaal, zul je een afschuwelijke smaak ervaren als de maaltijd er is, want je hebt je er niet op voorbereid. Alles is dus in jouw handen en alles hangt af van de voorbereiding.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/13/12, Writings of Baal HaSulam 

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Egoïsme, Groepswerk, Innerlijk Werk, Vrije Wil - Geen reacties→

Vraag: Wat geldt voor ons als inspanning?

Antwoord: De belangrijkste inspanning in het werk heeft betrekking op onverschilligheid, minachting, het gevoel dat geven niet belangrijk is. We moeten onophoudelijk strijd voeren tegen de minachting ten aanzien van geven, dit is het belangrijkste. Hierbij moeten we altijd op zoek gaan naar elementen die ons sterker kunnen maken.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/12/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Tijdens de Conventie zei u, dat wij met het probleem te maken hebben, dat wij al onze intenties nog niet met elkaar kunnen verbinden: ik, die gecorrigeerd moet worden, de vrienden, de Schepper en de wereld. Wat belet ons op weg naar de ene, verenigde intentie, die alle elementen bevat?

Antwoord: We moeten alles voortdurend innerlijk ophelderen, zoals: waar moeten we aan denken om het Corrigerende Licht aan te trekken. Er staat geschreven: “Het is beter om stil te zitten en niets te doen,” want als je niet weet wat je moet doen, kan je zelfs nog meer schade berokkenen. Je kunt dit vergelijken met macht geven aan een klein kind of aan iemand die niet weet waar hij mee bezig is: dan kan er alleen maar schade ontstaan.

Enerzijds is het dus voor ons verborgen, zodat wij onszelf en anderen geen schade berokkenen. Anderzijds is het de vraag hoe we dichterbij de juiste manier van handelen kunnen komen. Het blijkt, dat we voortdurend aan de juiste intentie moeten denken en alleen in de mate waarin wij dat doen, komen we dichter bij het Licht. Er zijn Masachim (schermen) die het Licht voor ons verbergen, omdat onze verlangens onjuist zijn. Op het moment dat ons verlangen de correcte staat benadert, verdwijnen deze Masachim.

Op deze manier moet een ieder zichzelf voortdurend beoordelen en besluiten hoe hij op de juiste manier zijn krachten moet inzetten. Het leven helpt ons, algehele wanhoop, doelloosheid, verwarring en de situatie waarin de wereld zich nu bevindt, helpen ons. Wij worden niet meer uitgelachen, zoals het zo’n twintig jaar geleden plaats vond en in elke generatie in de afgelopen eeuwen. Wij hebben nu een punt bereikt, waarop er geen andere keus meer bestaat. Wij moeten nu niet alleen aan elkaar laten zien wat we doen, maar ook aan de wereld, we moeten laten zien waar we allemaal naar moeten verlangen, wat we moeten bereiken, wat de bedoeling is als wij uit De Zohar lezen.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/8/12, The Zohar

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Hoe weten we zeker dat we de juiste inspanningen verrichten in het werk?

Antwoord: Een mens verricht de juiste inspanningen, als hij zoveel mogelijk met anderen samenwerkt, om te gaan begrijpen vanuit zijn hart. Alle begrip komt naar het hart, wanneer het Licht van Hochma, begrip genaamd, in het hart wordt onthuld, in Bina, de kli (vat) van geven, zoals er geschreven staat: “Alleen het hart begrijpt”.

In een mens die aan het begin van zijn spirituele werk staat, met het doel om zichzelf te corrigeren en een detector te worden voor de onthulling van de Schepper, moet het Licht van Hochma de innerlijke overtuiging bereiken, dat het Licht van Hochma en de kli ervoor, het Licht van Hassadim, ontvangen en geven, zich in hem moeten manifesteren, in zijn verlangen en in zijn voelen.

Hij moet proberen om de ruimte vrij te maken van verschillende meningen, gevoelens en indrukken, die hij nu het dichtst bij zijn lichaam ervaart, om dan deze ruimte te gaan vullen met spirituele indrukken. Hij moet ernaar streven om de werkelijke smaak van al deze begrippen waar te nemen: Hochma, Hassadim, ontvangen, geven, verbinding, nabijheid en afstand.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/28/12, Shamati #145

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→