Uit een les van Rabash: Het is onmogelijk om zonder stimulans te werken. Een mens moet er iets voor ontvangen, hij kan niet zonder doel werken. Ons doel is dus om te voelen voor wie wij werken.

Mensen vragen vaak hoe zij kunnen nagaan hoe dicht ze bij spiritualiteit zijn gekomen. Dit wordt met name bepaald door het feit of ik het helder heb, voor wie ik werk. Ik kom vooruit als ik niet meer handel alsof ik tegen de Schepper ben, maar als ik naast Hem sta, aan Zijn Zijde, als ik probeer om Hem te helpen, Hem te dienen, en als ik in overeenstemming met Zijn programma werk.

Ik denk erover na hoe ik het Licht de mogelijkheid kan geven om mij sterker te beïnvloeden, hoe ik het Licht kan helpen, zodat Het dieper kan doordringen in mijn verlangens, om ze met elkaar te verbinden. Ik voel, dat ik de slaaf van de Schepper ben, ik verbind me steeds sterker met Hem, onder de invloed van het Licht.

Volgens deze maatstaf kan een mens voelen hoe hij verandert. In plaats van te denken: “Ik, ik, ik”, maakt hij er zich nu bezorgd over hoe hij het Licht kan helpen om in zijn verlangens door te dringen en ze te corrigeren.

From Preparation for the Lesson 4/22/2012

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

“En hier is de ladder, hij staat op de grond en de top reikt tot in de Hemel, en hier zijn de engelen van de Heer, zij gaan de ladder op en zij gaan naar beneden” (Uit: Jacob’s Droom, hoofdstuk ‘VaYetze’).

Rabash:” ‘Engelen’ die de ladder opgaan en naar beneden gaan, zijn mensen die zeggen dat zij naar deze wereld gezonden zijn om correcties uit te oefenen, daarom worden zij engelen genoemd. Als zij zien dat zij in een staat van neergang en duisternis verkeren, moeten zij ‘afdalen’. Eerst waren zij echter in een opgang, anders is het niet mogelijk om een staat van neergang te voelen …. Alleen in de mate waarin je ernaar verlangt om goed te doen, zul je zien hoeveel kwaad er in je aanwezig is.”

Dit heeft hoofdzakelijk betrekking op werk in de groep. Hoe meer een mens daarin goed probeert te doen, hoe sneller hij ontdekt dat hij het niet kan en dat het hem niet lukt om vooruit te komen. Wij moeten eerst omhoog rijzen om de ware duisternis te ontdekken. Zoals er geschreven staat: “Het heil van het Licht komt voort uit de duisternis”.

Eerst moet je omhoog rijzen, om nieuwe eigenschappen en nieuw onderscheidingsvermogen te ontvangen en om dichter bij liefdevol geven te komen, zodat je later kunt zien wat zich in je afspeelt. Dan zie je altijd een grotere duisternis in jezelf.

Natuurlijk werd die duisternis niet nu in je gecreëerd, maar je merkte het voorheen niet. Door er bovenuit te stijgen en daardoor in staat te zijn om verschillende eigenschappen en waarden te vergelijken, kun je nu zien dat je in duisternis verkeerde, in je egoïstische verlangens.

Daarom moeten we uitsluitend naar het goede verlangen, het kwade komt vanzelf aan het licht. Er zijn mensen die op zoek gaan naar het kwaad, zij duiken er in en verdrinken er in. Het ware kwaad wordt echter alleen ontdekt door omhoog te rijzen en vreugde te ervaren, en door te begrijpen hoe goed het is dat het kwaad ontdekt wordt. Zelfs wanneer een mens het kwade ontdekt, voelt hij zich gelukkig. Dit is een teken dat het kwaad, dat gaandeweg onthuld wordt, zinvol is en dat er een constante opgang plaatsvindt.

Maar als een mens wanhopig wordt, als hij zichzelf kwelt, is dat een teken dat hij nog niet op het juiste spoor is. Een mens moet ook vooruit komen via de linker lijn en niet alleen via de rechter lijn: namelijk op beide benen voorwaarts gaan. Hij moet echter niet wegzakken in de linkerlijn, in de neergang.

Als een mens steun krijgt van de omgeving en de boeken, als hij naar de leraar luistert, leert en begrijpt dat hij alleen moet denken aan de positieve vooruitgang die hem te wachten staat en niet aan wat slecht is, maar alleen aan de grootheid van de Schepper, bespaart hij tijd en komt hij steeds verder vooruit.

Op de weg naar boven zijn er donkere en stralend lichte momenten. En juist waar alles eerst stralend licht leek te zijn, ontdekt hij nu duisternis, elke keer meer. Dit betekent dat hij de linker lijn ontdekt, terwijl hij zich in de opgang bevindt.

From the Preparation for the Daily Kabbalah Lesson 4/11/2012

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Wij maken deel uit van een systeem ‘de wereld van Oneindigheid’ genaamd. In deze Oneindigheid bestaat het verlangen in verschillende vormen en wijzen van ontvangen en geven, evenals het Licht dat in het verlangen onthuld wordt, afhankelijk van het belang dat het verlangen hecht aan de eigenschap van liefdevol geven. Hoe meer het verlangen vorm geeft aan geven, hoe meer het Licht onthuld wordt. Als de wil niet verlangt naar geven, wordt het Licht niet onthuld.

Deze wereld heeft de naam ‘de wereld van Oneindigheid’, omdat alle vormen die er in de schepping bestaan, van de meest egoïstische tot en met de meest altruïstische, van Oneindigheid min tot Oneindigheid plus, daarin bestaan.

Het verlangen werd door de Schepper geschapen en alle vormen ervan worden onthuld volgens het plan van ontwikkeling, dat ook van de Schepper komt. Als resultaat van alle metamorfosen en veranderingen, die het verlangen – dat in een soort kookpot gaar gestoomd wordt – ondergaat, wordt er echter een speciaal punt van zelfbewustzijn, van onafhankelijkheid gevormd. Dit punt begint te groeien in alle situaties waar het verlangen doorheen gaat: om meer te voelen, meer te begrijpen en te voelen dat het bestaat en zich naar onafhankelijkheid ontwikkelt.

Dit punt is het belangrijkste, omdat het is gaan groeien vanuit de middellijn, de derde lijn. Het bestaat niet in de natuur van de Schepper en evenmin in de natuur van het schepsel, dat tegengesteld is aan de Schepper en volkomen aan Hem onderworpen. Natuurlijk is deze lijn een afgeleide, het resultaat van de botsing tussen twee tegengestelde eigenschappen, maar deze lijn heeft volkomen onafhankelijkheid.

Het is moeilijk om ons voor te stellen hoe deze onafhankelijkheid mogelijk is, als alles door de Schepper geschapen is. Maar stel je eens twee volkomen tegengestelde vlakken voor, die over de hele lengte van Oneindigheid min tot Oneindigheid plus door een kloof van elkaar gescheiden zijn. Op de grens, waar deze beide eigenschappen elkaar ontmoeten en met elkaar strijden, kan het schepsel onafhankelijk bestaan.

Enerzijds wordt het nog als het schepsel beschouwd, het werd namelijk door de hogere Kracht geschapen. Anderzijds heeft het een eigenschap, waardoor het de mogelijkheid heeft om tegenover de hogere Kracht te staan en niet onder Zijn volledige controle. Tegelijkertijd kunnen we niet vatten hoe dit mogelijk is. De mens kan niet begrijpen hoe hij, steeds onder de volledige controle van de Schepper, toch vrij kan blijven!

Er bestaan twee volkomen tegengestelde eigenschappen en het schepsel kan alleen bestaan in de afgrond daartussen. Het wordt alleen een schepsel naarmate het zich inspant om tot bewustzijn te komen. Dit bewustzijn is de derde factor die daarvoor niet bestond.

Al het overige was al in het schepsel aanwezig: alle krachten, eigenschappen en het karakter dat bepaalt wie ik zal worden. Hierover staat geschreven: “Ga naar de Meester Die mij heeft gemaakt”. Boven dit alles uit creëer ik echter, onafhankelijk, een derde factor.

Het is te vergelijken met een kind dat groeit en plotseling onafhankelijk wordt en zijn eigen mening heeft. Uiteraard is dit ontstaan onder de invloed van zijn ouders, de opvoeding en de omgeving, maar hieruit blijkt nu zijn persoonlijkheid, niet alleen maar de optelling van vaststaande parameters volgens een vooropgesteld plan.

We kunnen het vergelijken met het klaarmaken van soep, we voegen er alle ingrediënten aan toe en tenslotte is er iets nieuws ontstaan, soep genaamd. Of we snijden ingrediënten in plakjes: tomaat, komkommer en ui en we voegen er zout en peper aan toe. Tenslotte hebben we iets nieuws, salade genaamd.

Wij leven tegenwoordig onbewust in deze wereld en vervullen de verlangens van onze natuur. Wat kan ons iets nieuws verschaffen? Dat kan alleen als je jezelf tussen de twee werelden van ontvangen en geven in plaatst, waarbij je tot beide werelden wilt behoren om je niet af te scheiden van één ervan, maar je gebruikt beide werelden, daardoor creëer je een nieuwe essentie, zoals een nieuw gerecht, de ‘salade’. Je neemt al het verlangen van de wereld van ontvangen en je geeft er de vorm van liefdevol geven aan, Adam geheten.

De foetus bestaat uit materie: het verlangen om plezier te ontvangen, maar aan de buitenkant neemt het de vorm van de Schepper aan, van het Licht. Dan worden de materie en de vorm samen ‘Adam’ (mens) genoemd.

Het lijkt alsof er hier niets nieuws is, omdat het allemaal al bestond. Maar je hebt je werk gedaan: je gaf aan de materie de vorm van de Schepper. Je nam de materie van het ene gebied, de eigenschap van het andere en je combineerde deze twee tot één. Als resultaat werd er een nieuwe essentie gevormd. Het is niet langer het eerste of het tweede, maar een derde ‘iets’. Het is net zoals de salade, die een eigen betekenis heeft, het is een nieuwe smaak, een nieuw bestaan.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 3/21/2012, TES

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Rabash, Dargot HaSulam (De treden van de Ladder) 924: “En de Heer sprak tot Mozes: Een mens is niet in staat om van nature ook maar iets van Boven te ontvangen, totdat hij tot het besluit komt dat hij niet boven zijn natuur kan staan. Alleen wanneer hij wanhoopt over zijn eigen natuur, kan hij hulp vragen aan de Hemel, zodat hij hulp zal krijgen boven zijn eigen natuur uit.”

Wij moeten proberen om ons met elkaar te verbinden en daden te verrichten van liefdevol te geven, om het Corrigerende Licht op te wekken. Als het Licht ons beïnvloedt voelen we meer en meer hoe wij niet in staat zijn om ons met elkaar te verbinden. Er staat geschreven: “Kom tot Farao, want Ik heb zijn hart verhard”. Als wij gelijkvormig willen worden aan de Schepper, komen wij dichter bij Hem en tegelijkertijd voelen wij, dat we van Hem weggetrokken worden.

Hier moet een mens speciaal werk verrichten: hij vlucht niet voor de strijd, maar hij begrijpt dat dit verharden van het hart hem zal helpen om de noodzaak van de kracht van geven te ontdekken, ongeacht welke voorwaarden dan ook en wat er ook gebeurt. Uiteindelijk is een mens tot alles bereid, het doet er niet toe wat er van hem gevraagd wordt, onafhankelijk van de voorwaarden, de groep en de wereld. Hoe dan ook, het belangrijkste is de kracht van geven te verkrijgen, de kracht van verbinding.

– Waarom? Wat zul je erbij winnen?

– Niets, behalve de kracht van het geven zelf.

Het is niet voldoende om er alleen over te praten. We moeten proberen om deze houding naar anderen te bereiken, door ons werk in de groep en door disseminatie. Het hoeft niet uiterlijk zichtbaar te zijn, maar als een mens probeert om anderen te bereiken, ontmoet hij werkelijk de koning van Egypte en ziet hij, dat zijn ego hem geen enkele vrijheid geeft.

Dan gaat een mens door de ‘Tien Plagen van Egypte’ en hij beseft hoe zijn ego zich, onder de invloed van een speciale kracht van Boven, geleidelijk aan overgeeft. Elke keer verheft ‘Farao’ zijn stem en dringt aan, dan krijgt hij opnieuw een klap. Dit maakt een mens los van zijn ego en stelt hem in staat om er uiteindelijk aan te ontsnappen.

Waaruit ontsnappen? Een mens ontsnapt aan Farao, dat wil zeggen aan de kracht die scheiding aanbrengt tussen hem en de anderen. Eerst gaat het alleen over een ontsnapping, er bovenuit rijzen, daarna begint een mens praktisch te werken aan verbinding. In Egypte, in het verlangen om te ontvangen, kon hij dat niet doen. Zo bereiken wij de ‘Schenking van de Torah’, namelijk voor elkaar garant staan, en begint de periode van de ‘veertig jaar in de woestijn’.

From the  4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/4/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

We kennen de termen ‘staf en slang’. Als ik voortdurend probeer om de Schepper boven mij te zien en mijzelf lager, spreken we van een staf, deze is ‘lager’ wat belangrijkheid betreft (in het Hebreeuws dezelfde wortel), zo biedt hij mij steun, onderweg. Maar als ik niet op deze manier te werk ga, maar ik mijn egoïstische verlangen alle beslissingen laat nemen, betekent dit dat ik de staf op de grond werp en deze staf in een slang verandert. Dan sta ik onder de controle van mijn ego.

Een mens behoort voortdurend te controleren of hij zeker weet of hij deel uitmaakt van de zee van Licht, dus hij cijfert zichzelf weg, geeft zich over en wordt in het Licht opgenomen. Hij moet zichzelf op deze manier voortdurend controleren en zichzelf zien in relatie tot de vrienden en de groep. Zij garanderen je, dat je niet in de fantasie belandt van volledig gecorrigeerd en rechtvaardig te zijn. Daarvoor hebben wij zo’n specifieke methode gekregen om de maat te kunnen vaststellen, zo kunnen we altijd op een correcte wijze beoordelen en controleren waar we staan in relatie tot de groep.

Ik moet constant checken of ik ‘transparant’ ben met betrekking tot de groep, zo breng ik geen verstoringen aan in de groep, maar maak ik er deel van uit. Zo bouw ik aan evenwichtige en gelijke verhoudingen. Op deze manier vind ik steeds iets in het werk, dat mij in evenwicht houdt met het hogere Licht. Dit zet zich zo voort, totdat al dit werk een gewoonte voor me wordt, dan begin ik het hogere Licht permanent te voelen.

Dit werk wordt ‘in ballingschap’ gedaan, als wij de grootheid van Schepper nog niet voelen, maar ons Zijn grootheid wel willen voorstellen, de grootheid van de eigenschap van liefdevol geven, boven alle hindernissen uit die het besef van het belang ervan in ons verstoren. Ik check mijzelf voortdurend met betrekking tot de groep, want ik ervaar intussen geen spiritualiteit en ik zie mijzelf als een rechtvaardig mens, die volkomen transparant is en het Licht niet in de weg staat.

Ik kan zelfs de indruk hebben dat ik me al op het niveau van harmonie met het Ohr Hozer (Terugkaatsende Licht) bevindt en dat ik de bewegingen van dit Licht navolg door aan een ieder liefdevol gevend te zijn, zoals het Licht dat is. Hoe zou ik anders kunnen weten of dit wel of niet waar is? Ik kan mijzelf alleen maar controleren in mijn houding naar de vrienden, er is geen andere mogelijkheid.

Als het mij lukt om het verbindende, evenwichtige deel te zijn, dat aan iedereen dezelfde waarde toekent en een ieder naar één collectief centrum toetrekt, waarin onze verbinding aanwezig is, bestaat er geen twijfel dat ik eraan gelijkvormig ben en het Licht – de Schepper die de gehele werkelijkheid vult – niet in de weg sta.

Dit is alleen in de groep mogelijk, er bestaat geen andere manier om het te controleren. Daarom vond het breken van de kelim (vaten) plaats en al het verdere voorbereidingswerk: om een meetsysteem voor ons te creëren.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/2/12, Shamati #59

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Groepswerk - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan ik Ohr Hassadim (het Licht van Geven) bereiken?

Antwoord: Ons verlangen bepaalt alles, het Licht verandert niet. Alle veranderingen vinden uitsluitend in de mens zelf plaats: waar richt hij zijn verlangen op en – wat dit betreft – wat voor kracht heeft hij nodig. De mens ontvangt in overeenstemming met wat hij nodig heeft.

Wij zijn altijd onder de invloed van Licht, maar Het is heel zwak. Wij stemmen niet overeen met dit Licht, we voelen niet dat we Het missen en daardoor nemen we Het niet waar.

Licht is een kracht, Het beïnvloedt ons naarmate wij eraan gelijkvormig zijn of tegengesteld. Daarom is het Licht van Pesach (Pasen) een enorm groot Licht, maar Het is niet openlijk zichtbaar.

Wij denken dat wij over Licht kunnen spreken als wij Het buiten onszelf waarnemen. Er is echter niets buiten ons: de hele wereld is in ons. Daarom spreken we van het Licht van denken en het Licht voelen, dat ons hart en onze gedachten opent.

Er wordt aan ons een uitgestrekte wereld onthuld, die om ons heen lijkt te zijn, maar in feite in ons voelen en denken aanwezig is. Licht is de kracht van de onthulling in ons voelen en denken.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/2/12, Shamati 59

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Feestdagen, Waarneming - Geen reacties→

Het is heel moeilijk om uit te leggen wat spiritualiteit is, omdat het hierbij over gevoel gaat. Als iemand zulke gevoelens kent, begrijpt hij wat er beschreven staat. Maar als hij zich niet op hetzelfde niveau bevindt en niet voelt waar de schrijver over spreekt, begrijpt hij er totaal niets van.

Als ons werk vindt plaats in ‘Egypte’, in ballingschap, als we de Schepper nog niet voelen, de hogere Kracht die ons kan helpen om boven ons verlangen om te ontvangen uit te stijgen. Dit is een periode van keuzes en het is de beste tijd, omdat we dan leren hoe we, tegen ons verlangen in, werk kunnen verrichten.

Ik moet mij voortdurend voorstellen dat ik al in liefdevol geven ben, in de spirituele wereld, in heiligheid, en ik creëer geen enkele afscheiding, geen barrière tussen mijzelf en het hogere Licht dat de gehele werkelijkheid vult. Ik cijfer mijn persoonlijkheid weg, mijn egoïstische ‘ik’, en hoewel ik verschillende staten voel, die door mij heengaan, en verschillende reacties in mijn ego oproepen, moet ik proberen om in zuiver geven te blijven.

Het lijkt alsof ik al in de spirituele wereld ben, ik ben ondergedompeld in een zee van Licht, volkomen gelijkvormig aan het Licht. Alles wat mij nu scheidt van het Licht is mijn verlangen om te ontvangen, mijn ego, dat op een doos lijkt dat het Licht niet doorlaat. Ik zet voor mijzelf hindernissen neer, ik ben de enige die met zijn ego opvalt in het Licht. Alles is gecorrigeerd en voltooid, behalve ik.

Alleen ik zie deze realiteit als vervormd en mijzelf als corrupt, de Schepper zie ik als slecht en Hij behandelt mij slecht. Bovendien heb ik de indruk dat er buiten de Schepper nog een andere autoriteit bestaat.

Al ons werk bestaat eruit om onze staat op de juiste manier te zien, zoals deze werkelijk is en niet zoals ons ego het ons voorspiegelt. Er bestaat niets, behalve de Schepper, maar mijn ego zegt me, dat er veel verschillende krachten zijn die besluiten nemen en dat ik daarnaast ook besta.

Het lijkt erop dat ik zelf gevoelens heb en besluiten neem, maar zelfs dat is niet waar. De Schepper is degene die mij al deze gevoelens stuurt, zodat ik, op basis van de indrukken die ik van Hem elk moment krijg, in staat zal zijn om het werk te doen en mijzelf weg te cijferen, evenals mijn gedachten die ik lijk te denken en de gevoelens die ik denk te krijgen door de omgeving, de groep en de hele wereld om mij heen. In plaats daarvan moet ik mij voorstellen dat ik volkomen onder de controle sta van het hogere Licht, dat de gehele werkelijkheid vult.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/2/2012, Shamati #59

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Een embryo cijfert zichzelf weg, dat is het enige wat het te doen heeft. Het accepteert vol dankbaarheid alles wat er gebeurt en ervaart de hogere als goed en weldadig.

Het is mijn werk om mezelf weg te cijferen, wat er ook gebeurt en wat voor veranderingen er waar dan ook plaatsvinden. Ik houd mijzelf in een staat van liefdevol geven, Hafetz Hesed, hoe dan ook. Dit betekent dat ik in de Hogere besta en mijn persoonlijkheid en onafhankelijkheid wegcijfer, ik verstoor de Hogere niet als Hij Zijn invloed op mij uitoefent: ik laat Hem doen wat Hij maar wil. Ik ben als een baby in de armen van zijn moeder, die nergens over nadenkt.

Hoe zou je je voelen als iemand je in zijn armen draagt? Stel je eens voor dat er nu tien mensen zijn die je vasthouden en je omhoogtillen. Hoewel zij zonder enige twijfel sterk genoeg zullen zijn om je vast te houden, bibber je van angst en vind je het eng in de armen van al die anderen. Je bent bang om te vallen en je twijfelt eraan of ze wel sterk genoeg zullen zijn om je vast te houden.

Een baby kent al die twijfels niet. Heb je wel eens gezien hoe vredig een baby slaapt in de armen van zijn moeder? Dit is de eigenschap van jezelf wegcijferen ten opzichte van de hogere. Een baby doet het van nature. En juist dankzij die kracht groeit een baby in de buik van de moeder. Dit is de betekenis van: in de AHP van de Hogere zijn, je cijfert jezelf weg, wat er ook gebeurt, in voor- en tegenspoed, in wat voor situatie je ook bent. Een embryo vergroot alleen maar zijn trouw en zijn vermogen tot wegcijferen.

Dit wordt het wortelniveau van het verlangen genoemd, Aviut Shoresh, en dit werk is allerminst eenvoudig, het is eigenlijk heel moeilijk. Daarmee beeldhouw je je eerste vorm. Het maakt niet uit wat voor Licht er komt, het enige wat je doet is jezelf wegcijferen, het maakt niet uit wat je voelt: pijn of plezier, tekort of overvloed. Zo vorm je jezelf en word je gelijkvormig aan de Schepper in je eerste vorm, ‘een embryo’ genaamd.

Een embryo bevindt zich in het (vrucht)water van de moeder en vormt zichzelf tot het spirituele Partzuf: de 10 Sefirot, gevuld door het Ohr Nefesh (het Licht Nefesh). Als er een einde komt aan het wegcijferen van zichzelf en er op dat niveau niets anders meer gedaan kan worden, op het wortelniveau van het verlangen, moet het verder en dit wordt geboorte genoemd.

Het verschil tussen deze staten is immens groot, want het spirituele embryo begint, omdat het nu geboren is, met de kelim (vaten) van ontvangen te werken. Het voelt dat het van de Hogere is afgescheiden. De geboorte is de meest betekenisvolle verandering van alle veranderingen op de weg die wij gaan.

Ieder van ons is een embryo als hij zichzelf ten opzichte van de anderen – die voor hem de moederbuik worden – wegcijfert. Ons collectieve embryo is het veld dat ons met elkaar verbindt, dat wij tussen ons willen creëren. Als wij ons met elkaar verbinden, wordt de moederbuik de alomvattende onthulling van de hogere Kracht, waarin wij allen bestaan.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 3/29/2012, TES

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

De speciale sfeer die in de conventie in Litouwen tijdens de workshops werd gecreëerd, moet tijdens de lessen behouden blijven. Een mens moet dat voortdurend voelen. Het maakt niet uit of hij wel of niet in een kring zit en de vrienden omarmt, of dat je gewoon bij elkaar bent en de verbinding voelt, zonder dat je elkaar fysiek omarmt, of zelfs heel ver van elkaar bent.

Natuurlijk is dat moeilijker, maar jullie hebben al gevoeld dat het enigszins mogelijk is om de fysieke plek, die een beperking oplegt, te verlaten en niet aan tijd gebonden te zijn. Deze verbinding blijft bestaan, alsof hij in de lucht hangt.

Wij moeten voortdurend in deze sfeer blijven, tijdens de lessen, bij allerlei gelegenheden en activiteiten en zelfs op het werk. Het maakt niet uit waar je werkt: in een fabriek, voor een baas; maar door alles heen, wat er ook gebeurt, ben je in contact met de Schepper, ben je op zoek naar Hem. In iedere situatie moet je je inspannen om het hogere Licht te onthullen, alsof je fysiek bij de vrienden bent.

Dan zullen wij – door al deze moeite die we doen – kunnen gaan voelen en ontdekken hoe wij verbonden zijn met een grote groep Kabbalisten van alle generaties, die met ons samenwerken en wij zullen onze inspanningen voortzetten. Dit alles bevindt zich buiten onze fysieke beperkingen.

Wij hebben ons voorbereid voor deze workshops, we zaten op een bepaalde manier bij elkaar, maar dit alles was alleen uiterlijke voorbereiding. Wij moeten proberen om in diezelfde sfeer te blijven die we tijdens de studie hebben gevoeld. De belangrijkste beloning bestaat uit de inspanningen zelf en niet uit het sterke gevoel dat je verwacht. Wij moeten het werk zelf als waardevol beschouwen en niet de beloning voor het werk.

Daarom moeten we er niet op wachten, dat er ontroerende, inspirerende staten terugkeren. De sleutel is: er onophoudelijk naar op zoek gaan en dat niet doen om aangename gevoelens te ontvangen, maar om ons voor te bereiden op de onthulling van de Schepper, om Hem vreugde te verschaffen. Dit te kunnen doen is onze beloning. Dit komt al wat dichter bij de staat van geven, Lishma.

Wij gaan dit proberen. Het spijt me, maar zoals gewoonlijk vragen kinderen om wat zij het fijnste vinden, terwijl de ouders hen geven wat voor hen het beste is, naar hun begrip als volwassenen. En dat stemt niet altijd overeen. Laten we ons best doen om een nog meer correcte vorm te bereiken.

Wij moeten er waardering voor hebben, dat we de gelegenheid hebben om ons in te spannen en wij zullen ook een restrictie moeten aanbrengen over onze gevoelens. Dan zal het gevoel van geven om niets zich aan ons kenbaar maken.

From Preparation for the Daily Kabbalah Lesson 3/27/2012

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Uncategorized - Geen reacties→

Het maakt niet uit hoeveel iemand begrijpt, waar hij is, in welke staat, deze staten veranderen ook voortdurend, afhankelijk van zijn niveau. Hoe hoger we stijgen, hoe vaker de staten veranderen, en in ieder van ons vinden er ook stijgingen, dalingen en verschillende schommelingen plaats, overeenkomstig het niveau waarop we ons bevinden.

Daarom maakt het niet uit in welke staat, graad of situatie we ons bevinden, het is echter belangrijk om hulp te vragen. Dat komt, omdat alle veranderingen alleen door het corrigerende Licht plaatsvinden. Ik kan op een baby lijken die niets begrijpt en geen idee heeft van wat er met mij wordt gedaan: ik onderga allerlei operaties, acties en behandelingen, ze geven me een beetje te eten en dwingen me tot een en ander. Het zijn allemaal verwarrende en onaangename toestanden, waarin er meer vragen zijn dan antwoorden. Toch moet het corrigerende Licht mij overal een antwoord op geven. Ik heb niets anders om naar toe te gaan, niemand om iets aan te vragen, alleen het Licht.

Dit Licht is verborgen in onze verbondenheid, in het centrum van de eenheid van mensen die verlangen naar het Licht. Het bevindt zich tussen hen. Voor zover ze opgenomen willen worden in dat Licht, dat tussen hen aanwezig is, onthullen ze het.

Daarom gaan we naar de woestijn*, ver weg van de rest van de wereld, en willen we innerlijke concentratie bereiken.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/7/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Zohar - Geen reacties→