Het belangrijkste is om te gaan voelen, dat er geen wereld bestaat die van ons afgescheiden is, maar dat de hele wereld één groep is. Deze groep bestaat uit veel delen: uit verlangens en gedachten, die wij dichter bij elkaar moeten brengen en met elk ervan werken.

De hele natuur, behalve de mens, is afhankelijk van onze staat, van het niveau van gebrokenheid en verwarring in onze menselijke gedachten en verlangens, van het feit dat wij ver verwijderd zijn van deelname aan het werk in het gemeenschappelijke systeem, als partners. De gehele wereld, uitgezonderd de mens, is de afdruk van dit systeem, het gevolg ervan. De delen die om het innerlijke verlangen heen bestaan – de ‘mens’ genaamd – zijn er zuiver de kopie van, een toevoeging die rijst en daalt, samen met de bewegingen in de mens, die eraan werkt om zich te verbinden met het ene, enkele systeem.

Wij kunnen al zien dat de ontwikkeling van de mensheid, met alles wat daarin plaatsvindt, deze richting opgaat. De wereld ontwikkelt zich onbewust naar dit doel en voert zo het scheppingsplan uit. Wij bevinden ons nu in een vergevorderde fase, in een speciaal overgangsgebied tussen het niet en wel bewust zijn van de realisatie van dit plan.

Daarom maken wij, op elk niveau, een crisis in de wereld mee. In onze staat voelen we het ook op het menselijke niveau. De rest van de wereld ervaart het op het animale, vegetatieve en stille niveau. De crisis heeft tot doel om ons naar de verwerkelijking te brengen van het gehele proces, waarin wij ons bevinden.

De wereld die wij waarnemen is dus de projectie van ons bewustzijn. Deze wereld bestaat niet op zichzelf, maar is denkbeeldig, een illusie. Ons bewustzijn zal zich ontwikkelen en wij zullen gaan voelen, hoe delen van een verdeeld, gebroken verlangen zich met elkaar verbinden, zodat wij de wereld steeds meer juist door deze verbinding gaan voelen. Wij zullen alle andere delen, die om ons heen zijn, ervaren als slechts de schaduw van ons verlangen, dat tijdelijk bestaat via onze zintuigen en geleidelijk aan gaat verdwijnen.

Het proces dat wij nu meemaken, is uniek en ongelooflijk belangrijk. Het belangrijkste hierin is, dat het ons brengt tot de ontdekking van de motor, die het hele proces van ontwikkeling aandrijft, tot het programma daarvan. Hierna zullen wij de hogere Kracht ontdekken, de Schepper, die dit alles zo regelt om Hem te leren kennen aan het einde van dit proces, alsof Hij ons naderbij komt vanuit de mist, een wolk.

Alsof wij ons bewustzijn terugkrijgen en, nadat wij onbewust waren, tot handelen komen. Alsof wij uit de mist tevoorschijn komen en nu in staat zijn om de van elkaar gescheiden en gebroken delen – die wij waarnemen – met elkaar te verbinden, er één enkel beeld van te maken en zo te komen tot begrip en tot onze waarneming van de Schepper. Het beeld van de Schepper manifesteert zich in ons, zoals er geschreven staat: “Zijn Naam is over je uitgeroepen”.

Op deze wijze verkrijgen wij de eigenschap van verbinding, van geven aan elkaar, begrip en een heel sterke verbinding, alsof wij één persoon zijn. Dit is liefde. De afgescheiden delen, waarbij ieder deel zijn eigen functie heeft in het gezamenlijke systeem, smelten samen tot één geheel, dat voor één enkel Doel bestaat: de hogere Kracht onthullen en Deze in ons zichtbaar laten worden.

From the Daily Kabbalah Lesson 2/26/2012, Writings of Rabash

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Is het niveau, dat we bereikt hebben tijdens de conventie een krediet waarvoor we moeten werken of is dit het resultaat van onze voorafgaande inspanningen?

Antwoord: Er zijn zij, die het als een betaling hebben ontvangen en zij, die het als een voorschot hebben ontvangen. Voor iedereen gelden in zekere mate beide aspecten. Veel van wat wij nu hebben ontvangen is bedoeld om het van nu af aan te realiseren, zoals bij een voorschot. Aan ons is de mogelijkheid gegeven om iets te voelen van eenheid, van verbinding. Doelbewust werden er aan ons verschillende dingen door de Hemel gegeven, en met behulp hiervan hebben wij nieuwe waarnemingen gevoeld in onze onderlinge verbinding. Wij moeten begrijpen, dat dit werkelijk een geschenk is. Nu moeten wij met dit geschenk innerlijk aan het werk gaan en het realiseren.

Ik zie het persoonlijk meer als een krediet voor de toekomst, dat wij nu moeten realiseren. Ik onderschat al onze inspanningen niet, maar gezien de staat waar wij ons in bevonden, verdienden wij het niet. Wij hebben dit krediet ontvangen, omdat wij ons hebben ingespannen, wij hebben het niet als een uitbetaling gekregen, maar als een voorschot waar wij nu mee behoren te werken.

From the Daily Kabbalah Lesson 2/26/12, “The Purpose of Society”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

De Schepper is Eén, Uniek, één Kracht. Zoals er geschreven staat: “Er is geen ander dan Hij”. “Ik heb mijn HaVaYah niet veranderd”, of “Het Licht is in absolute rust”. Het gaat allemaal over één essentie.

Onze realiteit kan alleen bestaan, als we gescheiden zijn van de Ene en ons buiten Hem bevinden. Maar in werkelijkheid bestaat er niets dan de Ene. Altijd doet zich de vraag voor: “Als er geen ander is dan Hij, wie zijn wij dan?” Maar eigenlijk bestaan wij niet. Onze hele werkelijkheid bestaat in onze verbeelding, totdat wij terugkeren naar de Ene: één verlangen en één Licht, zoals er geschreven staat: “Hij en Zijn Naam zijn Eén”.

Dan verdwijnt alles, behalve de Ene. Het hele proces waar wij doorheen lijken te gaan, buiten de Ene, bestaat alleen in onze verdorven waarneming, afgescheiden van de ware realiteit, in verborgenheid, in een verstoorde perceptie. Dit moeten wij corrigeren: van onze bedrieglijke zienswijze, waarin er twee zijn, moeten wij ons naar de waarheid keren, waarin er alleen maar Eén is.

Deze Ene is het enige wat bestaat en regeert. Wij moeten begrijpen, dat de wereld die wij zien, waarin veel verschillende schepselen bestaan, als een droom is, een optische illusie. Alsof wij onze blik niet kunnen focussen en daardoor de juiste gedachte en het juiste gevoel niet kunnen vinden. Het is alsof wij in de mist verdwaald zijn, in verwarring, en daardoor voelen wij de wereld op deze manier.

Hoe kunnen wij nu terugkeren naar de waarheid, waarover in de wijsheid van Kabbalah gesproken wordt, de “Wijsheid van de Waarheid” genoemd, namelijk de methode die ons naar de waarheid leidt? Hoe kunnen wij terugkeren naar de ware, volledige en correcte waarneming? Waarom zijn we met zo velen en bevinden wij ons in deze bedrieglijke, verwarde staat en keren wij dan terug naar de waarheid: naar de Ene?

Kabbalisten schrijven, dat wij van imperfectie naar perfectie gaan en dat wij zo de Ene bereiken. Dank zij dit gegeven wordt de Ene onthuld en verschijnt er een andere werkelijkheid.

Nu is het nog onmogelijk om het uiteindelijke Doel te herkennen en te beseffen hoe verheven het is. Maar wij proberen ons toch enigszins het verschil voor te stellen tussen ieders privé verlangen en gedachte en het verlangen en de gedachte die verbonden zijn met het concept “Eén” en eraan toegewijd zijn.

De eenheid die wij, dankzij onze verbinding bereiken, is niet een simpele combinatie van de krachten van veel mensen die samenkomen. Het is een toenemende kracht, niet in kwantiteit en zelfs niet in kwaliteit. Hier werkt de wet van gelijkvormigheid. Als wij ons met elkaar verbinden, omdat wij geven willen bereiken, boven onze huidige natuur willen uitstijgen, bereiken wij – volgens de wet van gelijkheidvormigheid – het concept Eén, dat gelijk is aan de Schepper.

Als wij ons zomaar met elkaar verbinden, worden we een gewone groep, zoals een groep voetbalfans of soldaten in het leger, die het totaal van de krachten van alle leden krijgen. Maar hier gaat het juist niet over de som van de individuele krachten. Niemand komt hier met de bedoeling om zijn eigen kracht, ego, verstand en verlangen te verbinden met de eigenschappen, verlangens, krachten en hersenen van anderen.

Een ieder stijgt juist boven zijn denken en voelen uit en zo verbinden zij hun verlangen om boven de rede uit te stijgen, boven zichzelf. Dan zijn zij opgenomen in het concept van “Eén”, “de Schepper” genaamd en verkrijgen zij één verstand en één gevoel. Dit ene verstand en verlangen begint hen te besturen.

Daarom hebben alle wijzen en Kabbalisten één verlangen en één gedachte, hoewel het lijkt alsof zij verschillende meningen naar buiten brengen en zelfs redetwisten (zoals het Huis van Hillel en het Huis van Shammai). Maar zij debatteren alleen om het concept “Eén” te verhelderen, om te zien hoe ieder mens het vanuit zijn gezichtspunt voelt, daarna stijgt hij er bovenuit en ontdekt hij deze Ene.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 2/20/2012, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenwording met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Het Boek De Zohar, hoofdstuk ‘Beresheet’ (Genesis), item 237: Daarom wordt er over Mozes geschreven: “Er was nog geen struik van het veld in de aarde”, dit betekent dat de rechtvaardige, Mozes, nog niet tot groei was gekomen, over wie het vers: “Waarheid ontspruit uit de aarde” is geschreven en over wie, met betrekking tot waarheid, is geschreven : “Werp waarheid op de aarde”, wat verwijst naar de leerlingen van de wijze, die als grashalmen zijn, die uit de aarde voortkomen. Zij groeien niet en komen niet voort uit de Goddelijkheid in ballingschap, totdat het vers: “Waarheid ontspruit uit de aarde”, werkelijkheid wordt.

Op elk niveau, in iedere staat, wordt de totale werkelijkheid aan ons onthuld, maar in een verschillende maat. Het is Ein Sof (Oneindigheid), maar iedere keer in een verkleinde of vergrote mate. Zoals in een hologram, waarin alle details altijd aanwezig zijn, maar we zien er meer of minder van: toch is het altijd een volledige spirituele kli (vat).

Daarom moeten wij ons nu op deze manier tot onze situatie verhouden, want zelfs als het laagste spirituele niveau wordt onthuld, lijkt het voor ons Ein Sof, alle krachten bevinden zich daar, Mozes daarbij inbegrepen.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/21/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Ik zit in een virtuele groep. Als ik alleen de conventie kan bijwonen als twee vrienden voor mij garant staan, wie kunnen er dan voor mij tekenen?

Antwoord: Geef daar nu al je aandacht aan.

Behalve de mannen die Egypte verlieten waren er ook vrouwen, kinderen en ouderen. Begrijp je wat het betekent om naar een congres te gaan als ‘vrouw’, ‘kind’, of een ‘oudere’? Begrijp je, dat het je opdracht is om jezelf zo onbelangrijk mogelijk te maken? Je weet niet hoe je je met je vrienden moet verbinden, omdat een vrouw niet kan verbinden. Maar je wilt werkelijk dat het gebeurt, omdat een vrouw deze eenheid volkomen moet steunen.

En misschien ben je een ‘slaaf’, dat betekent dat je aan je egoïsme gehoorzaamt, maar dat je bereid bent om dienstbaar te zijn en te helpen, waar het maar nodig is. Je bent op persoonlijk voordeel uit, je wilt spiritualiteit voor jezelf en je kunt je niet losmaken van je egoïstische bezorgdheid over je eigen goede toekomst. Maar je bent je hiervan bewust en je begrijpt dat je slaaf bent van je eigenliefde en toch wil je nu deel uitmaken van een spirituele aanval.

Een ‘slaaf’ is afhankelijk van een kracht buiten zichzelf: Farao of de Schepper regeren over hem, dat is hetzelfde, want Farao is het middel van de Schepper. En als je dan nog steeds wilt meedoen, kom je naar de conventie, je bent je bewust van je niveau en je spant je tot het uiterste in om met de vrienden samen te zijn.

Of beide geldt: je spant je tot het uiterste in, en je mogelijkheden zijn niet van jou afhankelijk, ze worden naar niveaus ingedeeld. Als je je een beetje hebt ingespannen, ben je een ‘kind’, bij wat meer inspanning ben je een ‘slaaf’, bij nog meer een ‘oudere’, bij nog meer een ‘vrouw’ en bij nog meer een ‘man’. Kracht wordt je van Boven gegeven, maar jij moet deze Kracht volledig toepassen, om te proberen om deze in stand te houden en er volkomen aan toegewijd te zijn. Het gaat niet over jouw niveau, dit is belangrijk om te weten. Iemand die zijn best doet om met ons samen te zijn, zoals een kind zich vastklampt aan volwassenen, stoort totaal niet, maar helpt alleen maar. Dus, waar je ook bent, kom.

Vraag: Onder welke voorwaarden is iemand die gaat een ‘man’?

Antwoord: Als iemand alle ochtendlessen volgt, Maaser (tienden) betaalt, meedoet met Yeshivat Haverim (Samenzijn met de Vrienden) en met alle groepsactiviteiten en zich volledig inzet voor disseminatie, zo volgt hij de raad van Kabbalisten op. Dit is het minimum, dit zijn de fysieke voorwaarden, die nog geen betrekking hebben op het spirituele werk. Dit is noodzakelijk.

En behalve dit: maakt hij zichzelf in zijn ziel werkelijk onbelangrijk in de groep, zodat hij de behoefte aan eenheid voelt? Deze behoefte moet hem brengen tot zijn roep voor hulp, waarop het Hogere Licht zal antwoorden.

De uiterlijke voorwaarden zeggen dus niets over het spirituele niveau, ze zijn noodzakelijk, maar niet voldoende. Je kunt ze in acht nemen, ongeacht je spirituele staten. En daarnaast zijn er nog vele voorwaarden om innerlijk te verwezenlijken.

[70376]
From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/20/2012, Constitution of the Arava Convention

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Maaser - Geen reacties→

Rabbi Elimelech uit Lizhensk, ‘Een Hemellichaam en de Zon’: Het belangrijkste is zich in liefde met elke vriend te verenigen, de Schepper te dienen met één hart, elkaar te helpen, de verbinding tussen ons te versterken en onze harten te laten samensmelten om één geheel te worden en de Schepper met hart en ziel te dienen.

In het algemeen gesproken bestaat al ons werk uit één handeling: onze harten te laten samensmelten om één geheel te worden en de Schepper met hart en ziel te dienen. Op deze manier corrigeren wij het breken van de kelim (vaten), wat speciaal voor ons geschapen is om de mate van onze afscheiding te onthullen en er overheen een brug van liefde te bouwen.

Wanneer wij op deze manier werken – met de hulp van een hindernis, die ons door Boven is gegeven, met de grootsheid van een brug die over de afgrond van ons egoïsme heen reikt – bouwen wij ons gemeenschappelijke, spirituele Partzuf en ontdekken wij de eeuwige werkelijkheid, die voor ons bedoeld is om in te leven. Wij zullen dus op onze weg zelfs nog meer klappen van afgescheiden zijn krijgen en wij zullen een verbinding van liefde bouwen, door voor elkaar garant te staan, door eenheid, en we zullen elkaar aanvullen als een volmaakt afgestemd mechanisme van een integraal systeem. Elke keer opnieuw moeten we naar perfectie verlangen. Defecten en nieuwe details, die aan ons systeem moeten worden toegevoegd, zodat het volmaakt kan worden, zullen aan ons onthuld worden. En wij zullen blijdschap voelen bij het vinden en vaststellen van deze details, omdat correcties ons naar werkelijke perfectie leiden.

Wij moeten blij zijn als het kwaad aan ons onthuld wordt. Ik ben vreugdevol en verheug mij in zichtbare en verborgen gebreken, schrijft Baal HaSulam in de Igrot (Brieven) 5, p. 11. Hij vervolgt: Ik betreur dit heel diep en ik uit mijn klachten over de gebreken, die nog bedekt zijn en ertoe bestemd zijn om ontdekt te worden, want er is geen hoop aanwezig voor een verborgen corruptie ….

Het is dus van het hoogste belang dat gebreken onthuld worden. Wij moeten ze met vreugde accepteren. Als een mens op de juiste wijze met een groep verbonden is, accepteert hij alle hindernissen, problemen en moeilijkheden met vreugde, omdat hij begrijpt dat – als hij ze overstijgt en daar bovenuit de juiste verbinding bouwt – aan hem, boven alle kwaad, kennis, wijsheid en liefde onthuld zullen worden. Hoe dieper de afgrond van het kwaad is, hoe verder hij de spirituele hoogte beklimt en de eeuwige wereld van de Schepper waarneemt.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/19/12, “Advice for the Arava Convention”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: De komende conventie geeft me een te sterk gevoel van angst en druk. Ik ervaar geen vreugde en liefde, maar alleen instructies en waarschuwingen. Ik heb helemaal het gevoel niet meer, dat ik naar een conventie ga. Waardoor ben ik nu in deze staat?

Antwoord: Dat komt omdat je er nooit aan gedacht hebt, dat een conventie geen picknick is. Als je naar onze conventies kwam, was het voor jou altijd zoiets als een festival met veel lezingen, opvoeringen, dansen, maaltijden …. Als een mens zich door zulk soort activiteiten bewuster wordt van zichzelf, zijn ze serieus en goed voor hem. Maar als dat niet het geval is, kan hij beter gewoon van het leven genieten, zonder zich bezig te houden met wat belangrijk is.

In het verleden was het ook al zo: mensen waren gewend om naar de Tempel te komen, omdat daar altijd vers vlees was en goede wijn. Maar anderen kwamen daar met heel andere bedoelingen.

Wij maken mensen nu duidelijk waar zij eigenijk zijn. Iedereen moet dit begrijpen en ermee instemmen, iedereen moet grote vrees voelen. De Torah beschrijft de uiterlijke tekenen van deze staat, zoals de aard die beeft, donderslagen, enzovoort. Het is ook werkelijk zo.

Tegelijkertijd moet deze heel belangrijke staat vreugde in ons oproepen. Je bent in Gevurot (krachten), maar het hogere niveau wordt aan je onthuld, als je het verdient, natuurlijk. Als dat niet zo is, wordt dit je graf. Jij besluit dus of je komt of niet.

De kwaliteit van degenen die komen is belangrijker dan de kwantiteit. Massa verspreiding van het principe van wederzijds garant staan is één ding, een spirituele stijging in de woestijn is iets anders.

Als iemand erheen gaat, alsof hij naar een picknick gaat, zal hij zichzelf grote schade toebrengen. Hij zal onze kracht verminderen en ons verstoren met zijn vreemde gedachten en verlangens, daarvoor zal hij in de toekomst gestraft worden. Zo iemand behoort niet te komen. Er is hier uitsluitend plaats voor degenen die heel serieus zijn.

Ik begrijp het als mensen besluiten om thuis te blijven. Dat is dan eigenlijk een heel serieuze houding: een mens is bang, onzeker over zichzelf, begrijpt dat hij innerlijk nog zwak is ….

Wel, misschien krijg je een nieuwe kans over zo’n tweeduizend jaar?

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/20/12, “Advice for the Arava Convention”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Zelfonderzoek - Geen reacties→

Vraag: Hoe dichter we bij de conventie komen, hoe meer leegte we voelen, in onze gedachten, onze gevoelens en in kracht. Wat betekent dat en hoe kunnen we met dit gevoel werken?

Antwoord: Dit gebeurt altijd voor een belangrijke actie, als een mens al zijn voorafgaande, lange voorbereidingen kwijt is. Alle besluiten die een mens heeft genomen en al zijn bereidheid tot actie, verdwijnen plotseling en er blijft een soort leegte over, net zoals wanneer je op iets wacht.

Het is waar, het gebeurt ook in het fysieke leven. We kunnen er niets aan doen. Het lijkt heel sterk op de stilte voor een strijd, als we weten dat er binnenkort een militaire operatie zal plaatsvinden of zelfs een oorlog, maar je kunt er niets aan doen. We hebben ons voorbereid en we hebben alles gedaan wat in ons vermogen lag, er rest ons niets anders dan te wachten. Het is een periode van wachten, een periode van stilte voor de strijd.

Hetzelfde gebeurt zowel in de fysieke als in de spirituele wereld en het is waar. Het is een periode, waarin een mens nauwkeuriger onderzoek moet doen naar de staat waar hij naar op weg is.

Dit betekent niet, dat je tijd hebt om lui te zijn en alles maar moet laten gaan, alsof je geen keus hebt, er niets meer aan kunt doen, en maar laat gebeuren wat er gebeurt. Ik moet mijn vermogen om te voelen intenser maken, mijn zelfonderzoek aanscherpen, op weg naar het volgende niveau en me voorbereiden voor fijnere onderscheidingen en frequenties, in vergelijking met hoe het eerder was.

Wij moeten ons vermogen om te voelen aanscherpen en proberen te voelen wat we eerder niet konden voelen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 2/20/12, “Pri Chaham”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Er zijn wereldwijd duizenden studenten die samen met ons De Zohar lezen, tijdens de ochtendles. Dit is een heel sterke Kracht van hoge kwaliteit. Waarom voelen wij geen resultaten van onze studie? Waarom komt de correctie niet nu? Waarom moeten we wachten tot het Arava Congres?

Antwoord: We hoeven niet te wachten tot het congres! De correctie kan op dit moment komen. Werkelijk! Alles hangt van onze inspanning af, niet van tijd of plaats.

Maar omdat we in het spirituele kader leven dat we ‘deze wereld’ noemen, kunnen we onder de indruk raken van uiterlijke handelingen, in plaats van door verlangens en intenties.

Wat is het uiteindelijk, onze lichamen, handen, benen en alle materie die we om ons heen zien? Het zijn onze verlangens. Dit zijn echter verlangens op het stille niveau, zodat wij er zelfs zonder intenties mee kunnen werken. We gebruiken ze en krijgen er indrukken door.

Maar, dit zijn verlangens! We gebruiken ze omdat we erin leven. Als we verder komen, op een hoger niveau, maakt het niet meer uit of we bij een congres in de Arava zijn of midden op een drukke markt.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/16/12, The Zohar

Filed under: Congressen, Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan ik weten of het verlangen, dat in mij gewekt is, aan mij toegeschreven wordt? Want tenslotte komen al mijn verlangens van buitenaf naar mij toe en ik denk op een bepaalde manier, omdat iemand anders mij daartoe aanzet.

Antwoord: Als je tegen je verlangen in bij de groep komt en door anderen een inzicht krijgt, wordt dit aan jou toegeschreven. Het betekent namelijk dat jij dit inzicht zelf hebt willen bereiken, je hebt dit verdiend door je eigen inspanning. Met je eigen kracht haal je het uit je omgeving en dan wordt het beschouwd als iets van jou, als jouw spirituele kli (vat).

Want jij hebt je ingespannen om je te verenigen met de vrienden. De verbinding voel je in jouw verlangen, in het grote verlangen dat je hebt ontvangen. Dit grote verlangen is de toevoeging aan je eigen verlangen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 2/16/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→