Verbanning en verlossing zijn relatieve zaken, die afhankelijk zijn van waar vandaan en waarnaar toe men van gevallen is. Ik kan alleen voelen dat ik verbannen en afgescheiden van de spiritualiteit ben, als ik de spirituele wereld kan voelen en het feit dat ik er niet mee verbonden ben. Echter als ik dat waar ik niet aan verbonden ben, niet voel, kan dit geen verbanning genoemd worden, aangezien ik nergens van verbannen ben.

Met betrekking tot de spiritualiteit, was de Babylonische verbanning hoger dan de uittocht uit Egypte. En toch wordt het een verbanning genoemd, aangezien het extreem lijden kan veroorzaken.

Wanneer betreur ik het dat ik van de spirituele gradatie gevallen ben? Juist als ik in de spiritualiteit besta, hoe kan ik het anders beoordelen of er waarde aan hechten? Wanneer betreur ik het dat ik neergedaald ben van een toestand van liefde, schenking, de correcte verbinding, en gelijkheid met de Schepper in mijn liefde voor anderen? Wanneer kan ik zeggen dat ik verbannen ben? Het is alleen dan als ik reeds die eigenschappen bezit en zie dat ze niet voldoen.

Het gevoel van verbanning is een heel verheven toestand, aangezien het voorkomt als ik lijd omdat ik de eigenschappen van liefde voor anderen en schenking mis.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Zohar | Add Comment/Ask Question→