Ieder ontwikkelt zich zelfstandig

Vraag: Waar moeten een man en zijn vrouw rekening mee houden als zij samen Kabbalah gaan studeren? Op welke manier moeten zij elkaar helpen en wat moeten ze vermijden?

Antwoord: Ik denk niet dat zij elkaar meteen willen helpen als zij Kabbalah gaan studeren. Ze zullen ieder hun eigen gevoelens willen ervaren.

Het kost heel veel tijd, maanden, zelfs jaren voordat zij gaan inzien dat zij samen kunnen studeren, dat zij samen hun spirituele krachten hieraan kunnen wijden. Het zal jaren duren voordat zij voelen dat zij beiden één ziel hebben. Dit is niet eenvoudig.

Het zal niet in één dag gebeuren. Als we aan het begin van dit pad staan, is het het beste om elkaar niet te storen. In het begin ontwikkelt ieder zich zelfstandig.

Kinderen kunnen bijvoorbeeld tot de leeftijd van drie jaar niet met elkaar spelen. Ze spelen apart, ieder kind met zijn eigen speelgoed en als je een kind vraagt om met een ander kind te spelen, zal hij je niet begrijpen. Ze hebben nog geen besef van hun omgeving.

Zo is het ook als we Kabbalah studeren. Als we aan het begin van de Kabbalah studie staan, voelen we de anderen niet. Het overweldigt ons en dat gebeurt met ieder afzonderlijk. Dus in die periode moeten we elkaar niet storen, maar in plaats daarvan proberen om elkaar de ruimte te geven zodat ieder zich onafhankelijk kan ontwikkelen, totdat we een zekere mate van rijpheid hebben bereikt.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/05/the-mystery-of-the-unification-of-the-masculine-and-feminine-part-12/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

From KabTV’s “Fundamentals of Kabbalah” 3/3/19

Related Material:

The Mystery Of The Unification Of The Masculine And Feminine, Part 11

The Mystery Of The Unification Of The Masculine And Feminine, Part 10

The Mystery Of The Unification Of The Masculine And Feminine, Part 9

Filed under: Man and Woman, Women’s Spirituality | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Kabbalah Studie, Man en vrouw - Geen reacties→

Vraag: Galina schrijft ons: “In elke video zegt u dat we met de natuur moeten versmelten. Ik vind dat eentonig klinken en deprimerend. Iedereen begrijpt dat je je bevriend moet voelen met de natuur en de natuur moet beschermen. Het lijkt wel een cursus biologie of zoölogie. Zijn er nog andere manieren of methoden om het kwaad te verslaan?

Antwoord: Beste Galina! Ik bedoel niet de natuur met vogels, gras, enz.

Ik bedoel de innerlijke natuur van de mens. Die natuur moeten we ontdekken, onthullen wat dat is, hoe kwaadaardig en smerig die natuur is! Die moeten we schoonwassen, zuiveren van alle egoïstische verhoudingen tussen ons, en op een andere manier gaan gebruiken. Wat ik bedoel is dat we ons moeten verbinden met de juiste natuur.

Samensmelten met de natuur betekent dat we gevoelens van liefde, denken aan elkaar en steun in onze verbindingen ontdekken. Op deze manier gaan we ons verbinden met het fundament van de natuur, met de innerlijke Kracht die daarin aanwezig is, die wij de Schepper noemen. 

Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/05/what-will-help-us-defeat-evil/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

From KabTV’s “News with Dr. Michael Laitman” 4/8/21

Filed under: Crisis, Globalization, News | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Correctie, Ego, Liefde, Natuur - Geen reacties→

Mijn nieuwe artikel op Linkedin: Coëxistentie met de Arabieren? We kunnen helemaal niet zonder elkaar bestaan!

De huidige golf van geweld heeft het feit aan het licht gebracht dat de coëxistentie van de Arabieren en de Israëli’s in Israël een illusie was. Voor beide partijen waren er economische voordelen waar men blij mee was, maar de haat is al die jaren blijven voortwoekeren totdat deze door een aanleiding is losgebarsten. De pijnlijke waarheid die door de rellen van de Arabieren in Israël aan het licht kwam, is dat zij ons niet minder haten dan de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever of in Gaza. De talrijke pogingen tot lynchpartijen die wonder boven wonder nog niemand het leven hebben gekost, het in brand steken van Joodse huizen, synagogen, bedrijven en auto’s, de schoten die op mensen thuis worden afgevuurd, en het gooien van stenen naar auto’s op de snelwegen, dit alles laat geen ruimte voor twijfel: De tijd van tolerantie is voorbij.

Als wij het geweld tegen ons een halt willen toeroepen, moeten we boven de haat naar elkaar toe uitstijgen. Onze militaire voorsprong kan ons tijd geven, maar als we de tijd die ons gegeven is niet gebruiken om boven al onze verschillen uit, broederlijke liefde op te bouwen, zal de tijd die we hebben opraken en zullen we de ene ramp na de andere meemaken, totdat we leren dat er geen vrede met onze vijanden zal zijn voordat we vrede met elkaar sluiten. Als we dit bereiken, zullen we geen vijanden meer hebben.

Iedereen die de boodschap van onze wijzen kent, weet dat zij de ellende die wij meemaken niet toeschreven aan onze onderdrukkers. Onze wijzen schreven de verwoesting van de Eerste Tempel niet toe aan Nebukadnezar II, koning van Babylon, hoewel hij degene was die de Tempel verwoestte. In plaats daarvan schreven zij dit aan ons toe, aan de manier waarop wij met elkaar omgingen. Zij leggen uit dat het bloedvergieten en het kwaadspreken over elkaar de verovering door Nebukadnezar over ons heeft afgeroepen.

Evenzo gaven onze wijzen het Seleucidische Rijk niet de schuld van de oorlog tegen de Makkabeeën. Zij gaven de schuld aan de Hellenisten, de Joden die erop aandrongen om de Griekse cultuur en het Griekse geloofssysteem in Judea te installeren.

En het meest opmerkelijke is dat onze wijzen de verwoesting van de Tweede Tempel en de twee millennia lange ballingschap niet weten aan de Romeinen, die Jeruzalem hebben veroverd en de Tempel hebben vernietigd. In plaats daarvan wezen zij daarvoor één schuldige aan: de ongegronde, ongefundeerde haat tussen ons, de Joden.

Deze waarheid is sindsdien niet veranderd. We roepen onze ellende over onszelf uit. Als wij elkaar haten, haten de volkeren ons. Als de Talmoed bijvoorbeeld de oorzaken van de verwoesting van de Eerste Tempel uitlegt, staat er geschreven dat men “met elkaar at en dronk,” maar “elkaar met zwaarden in de tong stak” (Yoma 9b). Bovendien zegt de Talmoed: “Hoewel zij dicht in elkaars nabijheid stonden, waren zij vervuld van haat naar elkaar.”

Waarom verwachten we dat het nu anders zou zijn? Waarom denken we dat de verbale zwaarden die we nu tegen elkaar gebruiken, zich nu niet zullen vertalen in fysieke messen en geweren? Dit is er namelijk gaande. Het is nu net zoals toen.

Dus als wij het geweld tegen ons een halt willen toeroepen, moeten we boven de haat naar elkaar toe uitstijgen. Onze militaire voorsprong kan ons tijd geven, maar als we de tijd die ons gegeven is niet gebruiken om boven al onze verschillen uit, broederlijke liefde op te bouwen, zal de tijd die we hebben opraken en zullen we de ene ramp na de andere meemaken, totdat we leren dat er geen vrede met onze vijanden zal zijn voordat we vrede met elkaar sluiten. Als we dit bereiken, zullen we geen vijanden meer hebben.

Artikel in het Engels: https://laitman.com/2021/05/coexistence-with-arabs-we-cant-even-exist-with-one-another-linkedin/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

Filed under: Anti-Semitism, Crisis, Israel Today, New Publications | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Arabieren, Israel, Joden, Opdracht van Israël - Geen reacties→

Mijn nieuwe artikel op Linkedin: Hoe gaan we van hieruit verder?

We zijn nog niet eens hersteld van Covid-19 of we zijn al in oorlog met onze buren. En deze keer is het niet alleen met onze buren over de grens met Gaza, maar letterlijk met onze naaste buren: Israëlische Arabieren die al meer dan vijf decennia vreedzaam met Israëliërs samenleven. De meeste jongeren die nu in opstand komen, hebben alleen maar een vreedzaam samenleven met Israëliërs gekend. Zij werken in Israël, met Israëlische Joden, gingen met Israëlische Joden naar Israëlische universiteiten en sturen hun vertegenwoordigers naar het Israëlische parlement, de Knesset. Maar nu veroorzaken zij rellen tegen de Joden, hijsen Palestijnse vlaggen, terwijl zij niet in Palestina willen wonen en verbranden zij de vlag van Israël, waar zij wel willen wonen. Mensen worden door hen gelyncht, ze schieten, gooien met stenen naar Joden, steken Joodse winkels, synagogen en auto’s in brand en scanderen “Dood aan de Joden”.

Van dag tot dag wordt de haat over en weer groter en venijniger. Daardoor wordt het enthousiasme van onze buren om ons uit dit land te gooien evenredig groter. Dat dit met elkaar samenhangt, is duidelijk en simpel, we moeten alleen eerlijk genoeg zijn om het te zien: Als wij elkaar haten, haten zij ons, als wij elkaar willen vernietigen – zoals wij dat deden tijdens de Tweede Tempel – willen zij ons vernietigen.

Voor ons, Joden, is dit een gigantische schok. De meeste Israëli’s konden zich niet voorstellen dat hun Arabische buren zo over hen dachten. Deze situatie vraagt om een ernstige afweging. We moeten nadenken over hoe het nu verder moet en in de eerste plaats: waarom zijn we hier eigenlijk? Geen enkel ander volk hoeft zich deze vragen te stellen, maar wij Joden, moeten dat wel. Want als wij niet aan onszelf kunnen uitleggen, en wat nog belangrijker is, aan de wereld(!), waarom wij bestaan en waarom juist hier in Israël, hebben wij moreel geen recht om hier te zijn, en om überhaupt te bestaan.

Onszelf wijsmaken dat we hier zijn omdat we ons veilig moesten stellen tegen het antisemitisme in de nasleep van de Holocaust, is geen antwoord. De volkeren hebben er allang spijt van dat zij in november 1947 vóór de oprichting van een Joodse staat in Palestina hebben gestemd. Zij hebben nog niet besloten om op dat besluit terug te komen, maar als zij er nu opnieuw over zouden moeten stemmen, zouden zij met een overweldigende meerderheid tegen dat hele idee stemmen.

Dus, wat moeten we nu doen? We moeten onszelf eraan herinneren dat we hier niet zijn om een schuilplaats tegen het antisemitisme te bouwen, maar om onze vestiging hier opnieuw te bezien. Wij werden een natie aan de voet van de berg Sinaï toen wij beloofden ons te verenigen “als één mens met één hart“, wij kregen onmiddellijk de opdracht die eenheid aan de rest van de wereld door te geven en – zoals de Torah het verwoordt – “een licht voor de volkeren” te zijn. Daarom zei de oude Hillel tegen de man die hem vroeg wat het betekende om Jood te zijn: “Wat jij haat, doe dat ook je naaste niet aan, dit is de hele Torah, en de rest is commentaar” (Shabbat, 31a). Daarom zei Rabbi Akiva, wiens discipelen zowel de Mishnah als Het Boek De Zohar schreven, dat “Heb je naaste lief als jezelf” de voornaamste wet van de Torah is (Jeruzalem Talmoed, Nedarim, 30b). We moeten ons afvragen of we ons wel aan deze wet houden, want als we dat niet doen, verdienen we het niet om hier te zijn.

Ik denk dat de waarheid duidelijk is. Van dag tot dag wordt de haat over en weer groter en venijniger. Daardoor wordt het enthousiasme van onze buren om ons uit dit land te gooien evenredig groter. Dat dit met elkaar samenhangt, is duidelijk en simpel, we moeten alleen eerlijk genoeg zijn om het te zien: Als wij elkaar haten, haten zij ons, als wij elkaar willen vernietigen – zoals wij dat deden tijdens de Tweede Tempel – willen zij ons vernietigen.

Maar het tegenovergestelde is even waar: als wij elkaar liefhebben, hebben zij ons lief. We bepalen ons lot door te bepalen hoe wij met elkaar omgaan. Ik weet niet waar we vanaf nu naartoe gaan, maar ik weet wel wat we moeten doen als we de goede richting op willen: we moeten beginnen met liefde voor elkaar te ontwikkelen. Hoe harder we hieraan werken, hoe sneller onze situatie zal verbeteren.

[Image: People walk next to burnt vehicles as they enter a building after violent confrontations in the city of Lod, Israel between Israeli Arab demonstrators and police, amid high tensions over hostilities between Israel and Gaza militants and tensions in Jerusalem May 12, 2021. REUTERS/Ronen Zvulun]

Artikel in het Engels: https://laitman.com/2021/05/where-do-we-go-from-here-linkedin/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

Filed under: Crisis, Israel Today, New Publications | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Crisis, Israel, Naastenliefde, Oorlog - Geen reacties→

Mijn nieuwe artikel op Linkedin: Geen overwinning zonder overtuiging en geen overtuiging zonder eenheid

De Staat Israël is op zoveel niveaus uniek dat het moeilijk is om te weten waar te beginnen. Misschien moeten we het eerst hebben over hoe Israël begon, want als we het begin weten, kunnen we de ingewikkelde huidige situatie misschien wat beter begrijpen. De idee van een hedendaagse Joodse staat begon aan het einde van de 19e eeuw na de pogroms tegen de Joden in Rusland, in combinatie met de socialistische idealen die door veel geseculariseerde Joden omarmd werden, dit leidde tot de oprichting van Hovevei Zion (Liefhebbers van Zion), de eerste Zionistische beweging. Tegelijkertijd werd in Frankrijk een Joodse Weense journalist, Theodor Herzl genaamd, wakker geschud door de Dreyfus-affaire, toen een Joodse Franse legerofficier vals werd beschuldigd van spionage voor Duitsland. Dit bracht Herzl tot het besef dat alleen een Joodse soevereine entiteit hen zou kunnen redden van antisemitisme.

Wij, Joden, leven niet voor ons eigen belang in de Staat Israël. Het lijkt misschien zo, maar dat is niet meer dan een illusie. Wij zijn hier voor de rest van de wereld, en zolang wij dit niet begrijpen en de wereld er niet van kunnen overtuigen, zullen wij de steun van de wereld niet krijgen en evenmin beseffen waarom wij hier wonen.

Als gevolg daarvan begonnen rond diezelfde tijd de Joden te bouwen en zich te vestigen in Palestina – destijds een Ottomaanse provincie – en politieke instellingen op te zetten voor een toekomstige staat. De Russen, die uiterst antisemitisch waren, verzetten zich niet tegen het vertrek van de Joden uit hun midden, en de Osmanen hadden geen belangstelling voor de vergeten provincie die grotendeels uit moerasland bestond en vergeven was van muggen en malaria.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog veroverde het Britse Rijk een groot deel van het Midden-Oosten, waaronder geheel Palestina. De Britten, beïnvloed door christelijke waarden, geloofden in de Bijbelse belofte aan het Joodse volk. Aangemoedigd door Joodse kabinetsleden verklaarde de Britse regering in 1917 dat zij “de vestiging van een nationaal thuis voor het Joodse volk in Palestina met welwillendheid bekeek” en dat zij “haar uiterste best zou doen om de verwezenlijking van dit doel te vergemakkelijken”.

Ondanks ups en downs in de relatie tussen de Joodse nederzetting in Palestina en de Britse autoriteiten, kreeg het nationale thuis geleidelijk vorm. Toen de nazi’s in 1933 aan de macht kwamen, drongen zij er bij de Joden op een agressieve manier op aan om Duitsland te verlaten en naar Palestina te gaan. Ze stonden zelfs toe dat Duitse Joden het grootste deel van hun rijkdom meenamen naar Palestina, wat uitzonderlijk was omdat Duitsland strenge monetaire regels had waarbij het verboden was om Duitse marken te exporteren om de munt niet te laten devalueren. Veel van de industrie die nodig was voor de vestiging van een onafhankelijk land, zoals wapens, voedselproducerende fabrieken, werk aan de wegen en staalindustrie, kwam tot stand dankzij Joods geld dat met steun van Duitsland en Groot-Brittannië uit nazi-Duitsland stroomde.

Uiteindelijk stemde de Volkenbond in 1948, tijdens de nasleep van de Holocaust, voor de oprichting van een Joodse staat in Palestina en werd de staat Israël gesticht.

Wij zien dus dat op weg naar de totstandkoming van de Joodse staat andere naties, en uiteindelijk de meerderheid van de wereld, de oprichting van de Staat Israël steunden. Geen enkel ander land heeft een dergelijke steun gehad, geen enkel ander land werd bevestigd en erkend door het belangrijkste establishment van de wereld, nog voordat het tot stand was gekomen. In feite werd zelfs de overwinning van de Joden tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog die volgde op de verklaring van de Volkenbond, bereikt met de actieve steun van landen in het buitenland die wapens en munitie verkochten aan het prille land, enkele sloten zich zelfs bij de strijdkrachten aan.

Maar ondanks alle steun die de Joodse staat in zijn prille jaren kreeg, zou de oorlog tegen de legers van zes Arabische landen – die veel beter waren uitgerust en in aantal tientallen malen de Joden overtroffen – niet gewonnen zijn als het Joodse volk er niet van overtuigd was geweest dat hun zaak rechtvaardig en noodzakelijk was.

In onze tijd is de situatie omgekeerd. Wij hebben de steun van de wereld verloren en wat nog erger is, wij hebben de overtuiging verloren van het doel van ons bestaan hier. Om die te vernieuwen, moeten we begrijpen waarom we hier werkelijk zijn.

Wij, Joden, leven niet voor ons eigen belang in de Staat Israël. Het lijkt misschien zo, maar dat is niet meer dan een illusie. Wij zijn hier voor de rest van de wereld, en zolang wij dit niet begrijpen en de wereld er niet van kunnen overtuigen, zullen wij de steun van de wereld niet krijgen en evenmin beseffen waarom wij hier wonen.

Onze enige rechtvaardiging om in het land Israël te zijn, is dat wij het volk Israël zijn. Met andere woorden, in de diepere, spirituele zin van het woord, bestaat het volk Israël niet uit degenen die zich Joden noemen, maar uit degenen die overeenkomen dat zij zich willen verenigen “als één mens met één hart”, zoals onze voorouders dat deden nadat zij Egypte hadden verlaten. Zij stichtten het volk Israël, vestigden zich in het Land Israël en werden eruit verdreven toen zij hun eenheid in de steek lieten en geen spiritueel volk Israël meer waren.

Daarom hangt onze overtuiging af van onze verbinding “als één mens met één hart”, of in ieder geval van ons streven naar het herstel van deze verbinding. Als wij dit doen, worden wij wat ons is opgedragen: “een licht voor de volkeren” te zijn. Onze eenheid zal een voorbeeld zijn van uitstijgen boven vijandschap en zal de wereld ervan “overtuigen” dat wij het “verdienen” om hier te zijn. We hoeven verder niets te bewijzen of iemand ergens van te overtuigen. Het enige wat we hoeven te doen is ons als natie te verenigen.

Ik weet dat het bereiken van eenheid onder de Joden moeilijker is dan welke taak ook, en dat iedere Jood zich het liefst zou verenigen met wie dan ook, behalve met mede-Joden. Geen haat is zo diep als de haat van de Joden jegens elkaar. Juist daarom zullen, wanneer deze haat is opgelost, alle haatgevoelens zijn opgelost.

Daarom blijkt dat eenheid de basis is van ons succes, de allereerste voorwaarde voor onze overtuiging dat we hier mogen zijn, wat op zich een voorwaarde is voor onze overwinning. Als we vrede willen, moeten we beginnen met vrede onder elkaar.

For more on this topic, refer to the books The Jewish Choice: Unity or Anti-Semitism, Historical facts on anti-Semitism as a reflection of Jewish social discord, and Like a Bundle of Reeds: Why unity and mutual guarantee are today’s call of the hour.

Artikel in het Engels: https://laitman.com/2021/05/no-victory-without-conviction-and-no-conviction-without-unity-linkedin/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

Het volgende blog verschijnt zondag a.s.

Filed under: Anti-Semitism, Israel Today, New Publications | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Geschiedenis, Israel, Opdracht van Israël, Verbinding, vrede - Geen reacties→

Mijn nieuwe artikel op Linkedin: De raketten ontmaskeren de mythe van coëxistentie

Het goede aan crises is dat ze de waarheid aan het licht brengen. Na de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog zijn er veel Arabieren in veel plaatsen in Israël blijven wonen en Israëlische burgers geworden. In de loop der jaren leek het alsof we geleerd hadden vreedzaam naast elkaar te leven. Het was duidelijk dat er geen liefde tussen de twee bevolkingsgroepen is en dat de Israëlische Arabieren sympathiseerden met de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever, maar toch kozen zij ervoor om in Israël te blijven en hier een volwaardig leven als burger te leiden, met Israëli’s samen te werken, handel met hen te drijven en te profiteren van de voorzieningen van een welvarende economie. Vele jarenlang leek het erop dat de haat die tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog was opgelaaid, was bedaard dankzij het veelvuldige contact met Israëlische Joden. Het was een mythe. 

De raketten uit Gaza en de rellen in Jeruzalem hebben de waarheid blootgelegd: Israëlische Arabieren identificeren zichzelf met de Palestijnen en ze hebben alleen gewacht op het moment waarop de Joodse samenleving in Israël verdeeld was en zwak genoeg voor hen om duidelijk te maken dat ook zij willen dat de staat Israël vernietigd wordt en er een Palestijnse staat wordt gevestigd van de rivier de Jordaan tot aan de Middellandse Zee. Om de een of andere reden liegen we graag tegen onszelf. We kunnen ons deze luxe echter niet veroorloven, we moeten onszelf de waarheid vertellen: er is niets veranderd sinds de oprichting van de staat Israël. De Arabieren, die in de Tweede Wereldoorlog de nazi’s steunden, zijn er nu nog net zo op gebrand als toen om ons te vernietigen.

“De Israëlische natie was geconstrueerd als een soort poort waardoor vonken van zuiverheid zouden stromen naar de gehele mensheid over de hele wereld,” om de woorden van Kabbalist Baal HaSulam te gebruiken. De betekenis van “een licht voor de volkeren” zijn, is deze zuiverheid, deze eenheid boven het ego uit.

Wij moeten begrijpen wat de betekenis van Israël voor de wereld is. Het volk Israël werd “officieel” toen afstammelingen van vreemde volkeren die vaak haatdragend waren tegenover elkaar, ervoor kozen om zich boven hun vijandschap uit te verenigen. Door dit te doen, onder het leiderschap van Abraham en zijn nakomelingschap, en tenslotte onder de leiding van Mozes, gaven zij het voorbeeld dat laat zien hoe mensen hun ego kunnen overstijgen en zich met elkaar kunnen verbinden. “De Israëlische natie was geconstrueerd als een soort poort waardoor vonken van zuiverheid zouden  stromen naar de gehele mensheid over de hele wereld,” om de woorden van Kabbalist Baal HaSulam te gebruiken. De betekenis van “een licht voor de volkeren” zijn is deze zuiverheid, deze eenheid boven het ego uit.

Maar omdat de menselijke natuur tot in de kern zelfzuchtig is, of zoals de Torah het zegt: “De neiging van het hart van de mens is slecht vanaf zijn jeugd” (Gen. 8:21), heeft Israëls methode om vrede te bereiken tussen gezworen vijanden ramkoers gebracht met de rest van de mensheid. In werkelijkheid is geen scheiding groter of dieper dan de scheiding tussen Israël en de rest van de wereld, geen haat is intenser. De kloof tussen Israël en de volkeren is een projectie van de kloof tussen de aard van geven en eenheid, en de aard van ontvangen en egoïsme. Er is geen compromis, uiteindelijk zal slechts één van beide overblijven.

Als Israël verenigd is, is het machtig genoeg om elke vijand af te wenden. Een verenigd volk Israël heeft geen vijanden, omdat het licht van eenheid dat het uitstraalt de naties naar zich toe zal trekken, zodat ook zij zullen leren hoe zij zich kunnen verenigen. In het boek Sifrey Devarim (item 354) staat geschreven dat in de oudheid, in de tijden waarin Israël verenigd was, mensen uit de volkeren van de wereld “opgingen naar Jeruzalem en Israël wilden zien … en zeiden: ‘Het is goed om je alleen aan dit volk vast te klampen.'”

Helaas zijn we in onze tijd allesbehalve verenigd. En als wij niet verenigd zijn, zijn we machteloos, de wereld voelt onze zwakte en wil van dat moment gebruik maken om ons te vernietigen. Als wij geen verbinding hebben met onze eenheid, ons krachtige anker, neemt het ego de wereld over en wenst het zijn enige vijand te vernietigen: het volk Israël. “Israël zal een heilige gemeenschap zijn en één verenigde groep mensen, als één mens met één hart. Dan, wanneer Israël als voorheen door eenheid hersteld zal zijn, zal Satan geen plek hebben om dwalingen en externe krachten te herbergen,” staat er in het boek Shem MiShmuel geschreven. “Wanneer zij als één man met één hart zijn,” zo gaat het verder, “zijn zij als een krachtige muur die de machten van het kwaad tegenhoudt.”  Echter, “als er verdeeldheid onder hen is,” staat er in het boek Masechet Derech Eretz Zutah geschreven, “wordt er over hen gezegd (Hosea 10:2): ‘Hun hart is verdeeld, nu moeten zij hun schuld dragen.'”

Dit gebeurt nu. Wij lijden onder de gevolgen van de ongegronde haat tussen ons, en onze buren geven ons de zweepslagen. Onze eigen verdeeldheid is de aanstichter van hun geweld, en de enige brandblusser die we hebben, is onze solidariteit, onze zorg voor elkaar. Als wij boven de verdeeldheid in de Israëlische maatschappij kunnen uitstijgen, zullen wij welvarender zijn dan enig ander volk. Doen we dat niet, dan zullen wij moeten boeten.

https://laitman.com/2021/05/the-rockets-expose-the-myth-of-coexistence-linkedin/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

Filed under: Israel Today, New Publications, Society of the Future, Unity | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Israel, Nieuws, Wereld - Geen reacties→

Mijn nieuwe artikel op Linkedin “Vrede begint in ons innerlijk”

Honderden raketten, doden, gewonden, zwaar beschadigde huizen, hele steden afgesloten. Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en Israëlische Joodse burgers worden door Arabieren in het hele land geslagen en met stenen bekogeld, ze vallen politieagenten aan, proberen soldaten neer te schieten en hun auto’s te rammen, mensen in hun auto´s te lynchen. Zo ziet Israël er vandaag uit. We kunnen klagen over de bevooroordeelde, antisemitische berichtgeving in de pers of over het feit dat de regering-Biden dergelijke dingen laat gebeuren en ze zelfs stilzwijgend steunt, maar het probleem ligt niet bij hen, ze zijn alleen maar een symptoom. Als we op zo’n kritiek moment onszelf toestaan om ons bezig te houden met infantiel gekibbel en argumenten als “ik zei het toch”, zijn wij degenen die het geweld aanmoedigen, zijn wij degenen die deze voorwaarden scheppen.

Hoe kunnen we onze veiligheidsproblemen oplossen als we het elkaar alleen maar moeilijk maken? Onze eigen verdeeldheid is de brandstof voor onze haters. Als we het morgen met elkaar eens willen zijn, moeten we daar vandaag mee beginnen. Maar als iedereen met een beschuldigende vinger naar de ander wijst en zegt: “Alleen ik weet hoe het moet,” dan is het duidelijk dat niemand weet hoe het moet en zal er niets verbeteren.

De botsing tussen Joden en Arabieren is zo oud als onze pogingen om de Joodse Staat tegen het einde van de 19e eeuw opnieuw te vestigen. Maar hun mate van activiteit tegen ons hangt van ons af, niet van hen. Wanneer wij verenigd zijn, zijn zij rustiger; wanneer wij verdeeld zijn, staan zij op met moorddadige bedoelingen.

Als wij willen dat zij veranderen, hebben zij onze positieve invloed nodig. Zij moeten voelen dat er liefde in ons is, dan zullen zij en de hele wereld met hen, heel snel naar ons toekomen. Maar als er haat onder ons is, en wij haat uitstralen, dan krijgen wij haat van hen terug.

In het boek Kol Mevaser staat in dit verband: “Dit is de verantwoordelijkheid voor elkaar waar Mozes voor zijn dood zo hard aan gewerkt heeft: de kinderen van Israël verenigen. Eenieder uit Israël staat garant voor elkaar – is verantwoordelijk voor elkaar – dit betekent dat zij, als ze allemaal bij elkaar zijn, alleen het goede zien.” 

Evenzo staat er in het boek Binah LeItim: “De grondslag van de boosaardigheid van de slechte Haman (…) is te vinden in de manier waarop hij aan zijn betoog begon: ‘Er is een zeker volk dat in het buitenland verspreid en verstrooid is,’ enz. Hij stortte zijn vuiligheid over ons heen door te zeggen dat dit volk vernietigd dient te worden omdat er verdeeldheid onder hen heerst, zij allen vervuld zijn van twist en tweedracht en hun harten ver van elkaar verwijderd zijn. Hij benoemde echter de genezing vóór de klap (nam preventieve maatregelen) … door Israël aan te sporen zich snel te verenigen en … een eenheid te zijn, als één man, en dit redde hen, zoals in het vers: ‘Ga, verzamel alle Joden.'”

Daarom zullen wij, als wij ons verenigen, zien dat de wereld haar houding ten opzichte van ons ten goede zal veranderen. Bovendien zullen we zien dat onze hoop op vrede en een goede toekomst in onze eigen handen ligt en dat we alleen maar hoeven te leren hoe we onze geheime kracht kunnen activeren: innerlijke eenheid. Vrede begint namelijk in ons innerlijk.

Artikel in het Engels: https://laitman.com/2021/05/peace-begins-within-linkedin/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

Filed under: Israel Today, New Publications, Unity | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Israel, Nieuws, Palestijnen, vrede - Geen reacties→

Vraag: Wat betekent de staat: “Wij zullen doen en wij zullen horen”?

Antwoord: Als wij proberen om de eigenschap van geven en liefde in onszelf te realiseren, committeren wij ons aan elkaar, aan deze voorwaarde. En dan, in de mate waarin wij dit in onszelf en naar elkaar toe waarmaken, kunnen we ons bewust worden van wat het aan ons geeft, hoe het ons verandert.

Vraag: Wat betekent het dat een mens eerst moet doen en daarna horen?

Antwoord: Dat we in onze verhoudingen, voor zover het mogelijk is, de eigenschap van geven en liefde waarmaken. Dan gaan we ons realiseren wat die spirituele eigenschap werkelijk betekent.

Vraag: Is “horen” een gevoel, betekent het “waarnemen”?

Antwoord: Ja.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/05/realize-the-property-of-bestowal-and-love/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

From KabTV’s “Spiritual States” 4/9/21

Related Material:

We Shall Do And We Shall Hear!

The Great Assembly At The Foot Of The Mountain

We Can Realize This Today

Filed under: Spiritual Work | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Geven, Groepswerk, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Wordt de hoogste staat van bewustzijn in het individu gevoeld?

Antwoord: De hoogste staat van bewustzijn wordt uitsluitend in het individu gevoeld. Er bestaat ook een hoogste staat van groepsbewustzijn en mogelijkerwijze zelfs van globaal bewustzijn, maar in principe heeft ieder individu altijd zijn eigen waarneming. Zelfs als de groep als één geheel voelt, neem ik dit toch in mijn innerlijk waar. En hoe nemen we dingen in onze wereld waar? Dat doe ik ook alleen in mijn innerlijk.

Vraag: Wij leren dat wanneer de leden van een Kabbalistische groep zich met elkaar gaan verbinden en met elkaar verbonden zijn, de essentie van een hogere orde geboren wordt. Het is me niet duidelijk, een cel heeft ook bewustzijn, maar dit bewustzijn is niet hetzelfde als mijn bewustzijn, al verbinden de cellen zich met elkaar. Hoe vindt dit plaats?

Antwoord: Inderdaad, het bereiken van spiritualiteit is altijd iets individueels. Zelfs als ik mij met anderen verbind en wij met elkaar een nieuw, gezamenlijk zintuig creëren waarin al onze individuele eigenschappen verzameld zijn, voel ik het nog steeds in mijn individuele vorm. Het is allemaal afhankelijk van mijn oorspronkelijke eigenschappen.

Vraag: In mijn waarneming word ik, als ik naar hogere niveaus opstijg, als het ware een cel van dit hoge wezen dat Adam heet – de Mens. Zijn mijn individuele waarneming en het resultaat van de gezamenlijke waarneming niet hetzelfde? Hoe voelt dit wezen de werkelijkheid en hoe voelt mijn ik dat?

Antwoord: Hier dient zich de mogelijkheid van een groeps waarneming aan. Als ik bijvoorbeeld door een telescoop kijk en tegelijkertijd besef dat ik kijk en geen ander. Hoewel ik tegelijkertijd verbonden ben met anderen, wordt deze gezamenlijke waarneming, zelfs als deze gemeenschappelijk is, in mijn innerlijk gevoeld. Ik ga niet van mezelf weg, ik los niet op en ik verdwijn niet.

Hoewel we uitdrukkingen gebruiken als “mezelf annuleren”, is dit niets meer dan een metafoor. Uiteindelijk, zelfs als ik me annuleer, voel ik nog steeds mezelf. Waar anders voel ik? In mijn verlangen. Het maakt niet uit wat voor transformatie dit verlangen ondergaat, ik blijf daarin aanwezig.

Opmerking: Maar u zegt dat we door de Ten moeten voelen, denken over de Ten.

Mijn antwoord: Dat is ook mijn verlangen. Als ik mij met de Ten verenig, gaat dit over mijn verlangen. En elke vriend die zich met de Ten verbindt, zal voelen dat hij er deel van uitmaakt, maar voor iedereen zal de deelname individueel zijn. En hoewel ieder van ons de anderen als een deel van zichzelf voelt, voel ik dat via mijn innerlijk.

Deze inclusie die eenieder voelt, komt van de oorsprong van zijn ziel en is individueel. Hierin kunnen we niet gelijk zijn. Als wij nu bijvoorbeeld allebei water drinken, is het onmogelijk om te vergelijken wat jij voelt en wat ik voel.

Vraag: Dit betekent dus dat er geen totale vermenging is zoals ik dat eerder dacht?

Antwoord: Nee. Integendeel, dankzij het feit dat wij ons niet volledig met elkaar kunnen verenigen, maar alleen verbonden zijn als een brug boven ons – het egoïsme bevindt zich eronder en daarboven is een brug – wordt de indruk die we daardoor krijgen veel sterker, versterkt door iedereen die zijn egoïsme overwint.

Anders zouden we in elkaar oplossen en een soort gezamenlijk geheel worden waardoor de hele natuur en de gehele schepping gelijkgetrokken zouden worden.

Onze waarneming wordt groter, 620 maal, zoals Kabbalah het zegt. Maar in feite is het oneindig. Daarom is een collectieve waarneming het ene, en is de individuele waarneming het andere.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/05/highest-attainment-is-always-individual/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

From KabTV’s “Meetings with Kabbalah” 3/29/19

Related Material:

New Perception—Collective Consciousness

How Do We Feel The Creator’s Revelation?

Individual And Collective Consciousness

Filed under: Perception, Spiritual Work | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Bewustzijn, Groep, Waarneming - Geen reacties→

Het moet mij zorgen baren dat ik aan de Schepper niet de plek kan bieden waar Hij Zich kan onthullen aan de schepselen en hen blij kan maken. De mate waarin ik de Hoge Kracht belangrijker vind dan mijzelf, mijn egoïsme, en daar meer zorg voor draag dan voor mezelf, bepaalt de mate van mijn droefheid omdat ik mijn werk niet doe. 

Ik moet voelen dat ik alle schepselen vertegenwoordig en dat geldt voor eenieder van ons. Iedereen heeft namelijk een speciale verbinding met de Schepper vanuit de unieke oorsprong van zijn ziel en in dit opzicht kan hij door niemand vervangen worden. Daarom moet ik erover nadenken hoe ik de Schepper kan verblijden, hoe ik via mijzelf de Schepper kan verbinden met alle schepselen, eerst met de Ten en na de Ten met de gehele gemeenschappelijke ziel, met de Shechina, zodat de Schepper Zich in alle zielen zal onthullen en Zich zal verblijden.

Dit is het werk van ieder mens afzonderlijk, niemand anders kan dat voor hem doen. Als hij het betreurt dat hij de oorzaak is van het lijden van de Shechina, kan hij later deel hebben aan de vreugde van de Shechina.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/05/representative-of-all-created-beings/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

From the Daily Kabbalah Lesson 5/5/21, “Chasing the Shechina“

Related Material:

The Creator Truly Wants To Reveal Himself To Us

Revealing The Creator In The Ten

The Ten Is Our Spiritual Capital

Filed under: Daily Kabbalah Lesson, Spiritual Work | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Shechina, Spiritueel Werk - Geen reacties→