Vraag: Wat geldt voor ons als inspanning?

Antwoord: De belangrijkste inspanning in het werk heeft betrekking op onverschilligheid, minachting, het gevoel dat geven niet belangrijk is. We moeten onophoudelijk strijd voeren tegen de minachting ten aanzien van geven, dit is het belangrijkste. Hierbij moeten we altijd op zoek gaan naar elementen die ons sterker kunnen maken.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/12/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Waar komt onze verbinding eigenlijk op neer?

Antwoord: Onze verbinding is gebaseerd op het feit dat we allemaal deel uitmaken van een samenleving en dat we een betere, rechtvaardiger, vriendelijker en menslievender samenleving willen, die zorgvuldig luistert naar ieder individu.

Ik wil dat iedereen zich goed voelt! Van niemand mogen zijn bezittingen worden afgenomen en we moeten geen geld van de rijken afpakken. Niemand kan de zwakkere lagen van de samenleving verwaarlozen: de armen, de ouderen, vrouwen. Men mag niet profiteren ten koste van een ander.

Dit is alleen mogelijk als we eerst een rechtvaardige samenleving vormen op basis van gelijkwaardigheid. Vanuit dit perspectief zullen we iedereen behandelen zoals in een familie, waar kinderen zijn, ouderen en ouders met veel verantwoordelijkheden, verplichtingen en problemen. Als we echter allemaal rond de tafel gaan zitten, begrijpen we wat het kind nodig heeft, welke medicijnen grootvader nodig heeft en wat er voor de huishoudelijke uitgaven nodig is. Dan kijken we naar wat er nog over is en we verdelen de rest onder elkaar en leven daarvan.

Als we vanuit zo’n liefdevolle houding naar iedereen, alle problemen in de maatschappij zouden bekijken en oplossen, zou niemand klagen over hoe we de problemen aangepakt hebben. Iedereen zou zien dat het allemaal eerlijk is gegaan, want een baby heeft bepaalde dingen nodig en een oudere weer andere dingen. Dit betekent dat we eerst verbinding moeten bereiken, zoals in een goed gezin.

Dan zullen onze geldmiddelen voldoende zijn, zelfs als we over niet veel beschikken en niemand zal hoeven lijden of het gevoel hebben achtergesteld te zijn, dat is namelijk de belangrijkste klacht die mensen gewoonlijk uiten, als ze het gevoel hebben, dat ze niet hebben wat anderen hebben en wat nog erger is: ten koste van hen.

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Filed under: video - Geen reacties→

Een mens cijfert zichzelf voortdurend weg, voert voortdurend de wil van de Schepper uit, ‘brengt zichzelf naar niets’ boven het verlangen uit, dat in hem groeit.

Eerst cijfer ik mijzelf weg boven het kleine verlangen uit van het levenloze niveau, dan ben ik zoals in de baarmoeder, in de ‘sluimer van negen maanden’. Vervolgens worden er verlangens in mij wakker, die tot het vegetatieve niveau behoren, en weer moet ik mijzelf ervoor wegcijferen, er tegenin.

Om mijzelf echter weg te cijferen, mijzelf tot niets te vormen, moet ik me daartoe verplichten. Door handelingen die tegen de Schepper zijn, creëer ik, wat genoemd wordt: ‘hulp tegen Hem’ en cijfer ik mijzelf weg door aan Hem te geven.

Tenslotte heb ik mij van alles ontdaan. Ik heb al mijn verlangens gebruikt, zoals er geschreven staat: “Alles is toegevoegd aan de algemene rekening.” Ik heb nog maar één vraag: mijzelf te kunnen wegcijferen, maar dit komt alleen omdat ik begrip heb en mijzelf en ieder ander, de hele wereld, voel. Juist daardoor is het voor mij mogelijk om mij aan de Schepper te hechten.

Vraag: Kunnen we zeggen dat wegcijferen van jezelf liefde is?

Antwoord: Liefde wordt niet tot uitdrukking gebracht door jezelf weg te cijferen, maar door grootheid, wanneer ik al mijn eigenschappen gebruik om te geven, belangeloos te geven. Liefde betekent dat ik geef, verbinding maak, in het algemeen gesproken: dat ik actief ben.

Jezelf wegcijferen is de eigenschap van een foetus, een baby, geen eigenschap van liefde.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/11/12, “Introduction to The Book of Zohar”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Liefde - Geen reacties→

Baal HaSulam: ‘Inleiding tot Het Boek de Zohar’, item 32: En wanneer een mens wordt beloond met volledig in de wil om te geven te zijn en totaal niet meer in verlangen voor zichzelf, zal hij worden beloond met het verkrijgen van gelijkvormigheid met zijn Hogere NRNHY, die zich uitstrekt van zijn oorsprong in Ein Sof, in de eerste staat, via de zuivere ABYA, en zich meteen naar hem zal uitstrekken, en zich geleidelijk aan in hem zal kleden.

Wij hebben een heel groot verlangen om te ontvangen en het neemt toe als we de niveaus van correctie beklimmen. Dit proces begint vanaf het moment dat wij verlangen naar verbinding.

Het verlangen wordt geleidelijk aan onthuld. Eerst corrigeren wij het op het niveau van ‘geven om te geven’, in Kabbalistische termen wordt dit Hafetz Hesed genoemd, het niveau van Bina, Hassadim. Vervolgens corrigeren wij het verlangen op het niveau van ‘ontvangen om te geven’, dit is al het niveau van Hochma.

Op het niveau van Bina lijkt onze gehele neiging tot het kwaad gecorrigeerd te zijn, omdat deze neiging namelijk geen intentie heeft ‘om te ontvangen’. Dan veranderen de overtredingen in verdiensten en de kwade handelingen in overtredingen. We bereiken een soort neutraliteit, ons verlangen om te ontvangen is nu niet langer het kwade.

Dan vervolgen wij ons werk, totdat de gehele neiging tot het kwaad goed is geworden, wij ontvangen namelijk om te geven. Daarom verdelen Kabbalisten het proces soms in tweeën: de correctie van het verlangen en de uiteindelijke correctie naar belangeloos geven.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/10/12, “Introduction to The Book of Zohar”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Intentie, Verlangen - Geen reacties→

Vraag: Hoe moet een vrouw, die Kabbalah studeert, het evenwicht bewaren tussen het fysieke en het spirituele bestaan, en is dit nodig? Moet ze zich gewoon afwenden van alles wat fysiek is en alleen naar spiritualiteit streven?

Antwoord: Ik begrijp niet waarom dit van toepassing zou zijn op vrouwen. Waarom is dit niet van toepassing op iedereen? Allereerst maakt het niet uit of het over een man of een vrouw gaat.

Wij moeten ons absoluut niet afwenden van het fysieke bestaan. Kabbalah is geen voorstander van het kloosterleven of van afzondering. We moeten aan deze wereld denken, aan de essentiële dingen voor ons bestaan, dit leert Kabbalah ons. Een mens moet zorgen voor alles wat hij nodig heeft en niet hopen dat er ‘misschien iemand zal helpen’. Hij heeft een plek nodig om te wonen en een normaal, redelijk inkomen. Dat is een must! En hier moeten we allereerst voor zorgen, in plaats van te steunen op anderen en te wachten op hulp.

From a Talk During the Meal in Toronto 6/19/12

Filed under: Vrouwen - Geen reacties→

Vraag: Wat moeten we doen zodat onze zachte stem, een druppel in de oceaan, zo luid mogelijk te horen is, zodat de druppels tot rivieren zullen worden en mensen ons uiteindelijk zullen horen?

Antwoord: Ik denk dat we aan het hoofd van de protestbewegingen moeten staan, omdat de overheid ze bestudeert en men er bang voor is. Als we onze plaats innemen in deze protestbewegingen en boven iedereen uit kunnen stijgen door hen te laten zien en hen ervan te overtuigen, dat de oplossing niet bestaat uit vernietigen, stelen, etalageruiten ingooien en winkels in brand steken, zal de overheid ons zien als een positieve factor en ten tweede zullen psychologen, sociologen, politieke wetenschappers en anderen dit fenomeen bestuderen. We moeten ons in deze protestbewegingen mengen en parallel handelen door iedereen onze ideologie, onze methode te laten zien.

Ik hoop dat we via de kracht van de grote protestbewegingen en hun miljoenen aanhangers bekendheid zullen krijgen.

Natuurlijk hebben de protestbewegingen zelf geen zin om de zachte methoden die wij hanteren te gebruiken, maar anderzijds hebben ze zelf geen oplossing: banken beroven, zoals de Bolsjewieken of de Fransen dat deden, tijdens de revoluties?

Dus wat kunnen wij doen? Als het gaat om vrije, democratische landen, moeten we gebruik maken van de parlementaire stelsels en hen vragen om voor een bepaald lid te stemmen, omdat protesten op straat nooit tot iets goeds hebben geleid.

Het punt is, dat het hier om een totaal andere kwestie gaat. Als het ooit zo was, dat protestbewegingen een soort katalysator voor sociale, economische en sociaal-politieke processen waren, op het huidige moment is dat niet zo. Men kan nu niets bereiken, want we hebben een situatie bereikt die niet gekatalyseerd kan worden.

De overheid kan niets beginnen. Je kunt hen niet dwingen om beslissingen te nemen. De politieke taart kan iets anders verdeeld worden, waardoor sommigen een voordeeltje krijgen, leiders van protestbewegingen omgekocht kunnen worden, of iets dergelijks, er kunnen hierbij veel methoden toegepast worden.

Het belangrijkste is, dat noch de overheid, noch de protestbewegingen, iets concreets kunnen aanbieden – zelfs als het nog niet goed uitgewerkt zou zijn – waarmee de protestbewegingen ons sneller zouden kunnen leiden tot een punt waar iets nieuws geboren zou kunnen worden. Hier kan niets geboren worden. Dus ze begrijpen dat er, behalve door “Geef me!” te schreeuwen, niets gedaan kan worden. En de overheid heeft niets om te nemen of te geven.

We hebben een situatie bereikt, waarbij alle landen grote schulden hebben. Waar zullen ze het geld vandaan halen? Er zijn niet genoeg fondsen voor iedereen. Wat betekent het om te delen? Het betekent: andere uitgaven verminderen. Stel dat er ambtenaren stelen, oké, dan geven ze het gestolen geld uit. Zelfs als je ze in de gevangenis zet en van hen afpakt wat ze gestolen hebben, en je denkt dat er vanaf nu niemand meer zal stelen, zal er niets veranderen. Ik heb het niet over corruptie in bepaalde landen, maar over normale, democratische landen. Het maakt niet uit hoe je het budget berekent, niets zal helpen, omdat we ons in een situatie bevinden, waarin mensen worden ontslagen omdat ze niet meer nodig zijn. Ze zijn overbodig geworden!

Het is niet zomaar een crisis, die kan worden overwonnen zoals in het verleden, door de invoering van nieuwe technologie of door een oorlog. Wij begrijpen dat dit nu niet de oplossing voor het probleem is. Daarom hebben we niet de rol om voor bezuinigingen te pleiten, maar we hebben de rol van leraren, die de bron van de oplossing, die niemand anders heeft, onderwijzen.

Dit betekent dat we aan het hele volk moeten laten zien dat zij geen oplossing hebben. We zien wat er gebeurt met de protestbewegingen: hun pogingen om schijnbaar positieve veranderingen in te voeren, leiden na een tijdje tot het tegenovergestelde resultaat. Bovendien gebeurt dit elke keer opnieuw. Dus het is beter om niets te doen. Wanneer de staat probeert te helpen en begint te zoeken naar reserves om mensen meer te geven, leidt dit uiteindelijk tot hogere prijzen en zelfs nog meer onbalans.

Niemand heeft een oplossing, wij moeten dus voortdurend, aanhoudend en standvastig onze methode aanbieden, totdat we gehoord worden: de methode waardoor een mens zelf zal veranderen en een integraal onderdeel van de integrale maatschappij zal worden. Dan zullen we in staat zijn om onszelf, de samenleving en de natuur in evenwicht te brengen en wij zullen een alomvattende harmonie bereiken.

From a “Talk on Integral Upbringing” 5/21/12

Filed under: Crisis, Educatie, Integrale Opvoeding, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Als iemand onze lessen heeft gevolgd, maar nog tegen verbinding is, kunnen we dat de ‘neiging tot het kwaad’ noemen?

Antwoord: Nee. Nadat ik een aantal lessen heb gevolgd, begrijp ik nog niet, dat de weerstand die ik naar de groep voel het kwaad is. Als ik deze weerstand accepteer, heb ik de neiging tot het kwaad nog niet in mezelf ontdekt.

Het gaat erom dat ik de neiging tot het kwaad zie in dit negatieve verlangen. Ik moet dit zelf vaststellen en het niet alleen maar van iemand horen. Ik moet voelen dat deze eigenschap mij schade toebrengt, omdat ik daardoor geen toegang heb tot spiritualiteit en het Doel niet kan bereiken. Juist deze eigenschap staat mij in de weg en als ik dit niet overwin, als ik mij niet met de groep verbind, heb ik geen enkele kans.

Ik moet nu inzien dat de neiging tot het kwaad mijn weg blokkeert. Ik denk dat ik daardoor verbinding kan maken, maar vlak daarna verwijdert dit mij van mijn vrienden. Tenslotte ben ik voortdurend afgescheiden van de groep, op enkele heel korte momenten na.

Zie ik dit als het kwaad, zoals ik het behoor te zien? Uiteindelijk moet ik zo ver komen, dat ik mijn ego niet meer kan verdragen en dat ik al het mogelijke zal doen om er vanaf te komen: “Liever dood dan zo te leven. Ik moet mijn ego doden, want het is mijn vijand.” We moeten ervaren dat het de enige vijand is die we hebben, hij verbergt zich in ons als een kankerachtige tumor, als een slang die ik moet verwijderen.

Maar als ik dat niet voel, heb ik het kwaad in mijzelf nog niet ontdekt. Dan heb ik de Torah als een ‘kruid’, als de methode voor correctie, nog niet nodig. Alleen als ik de tirannie van het kwaad ontdek, zoek ik naar een oplossing. Ik ben volledig besmet, mijn innerlijk is ervan doordrenkt en het is onmogelijk om eraan te ontsnappen. Wat moet ik nu beginnen?

Doordat ik geen keuze heb en me hulpeloos voel, begin ik me te realiseren dat er een Kracht is die mij kan helpen, die Kracht is het Licht. Het is niet langer een abstract concept. Ik voel dat Het bestaat en ik zoek naar een mogelijkheid om erom te vragen. Ik zoek naar een innerlijk gevoel dat mij in staat zal stellen om Het zó naar me toe te trekken dat Het mij zal bevrijden van het kwaad.

Dit alles komt alleen, als wij aan het praktische werk van verbinding beginnen ……

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/10/12, “Introduction to The Book of Zohar”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Groepswerk, Intentie, Licht - Geen reacties→

In het Nieuws (van de Simon Fraser University, Vancouver, Canada): “Door de toepassing van wetenschappelijke theorieën, modellen van ecosystemen en op basis van paleontologische bewijsmateriaal zoals een kristallen bol, voorspellen 21 wetenschappers, waaronder iemand van de Simon Fraser University, dat de ramkoers waarin we ons met Moeder Natuur bevinden, veel ernstiger is dan tot nu toe werd gedacht.

“In “Het naderen van een verschuiving in de biosfeer van de Aarde”, zojuist gepubliceerd in het blad Nature, suggereren de auteurs, van wie de expertise een veelheid aan disciplines omvat, dat de ecosystemen van onze planeet de richting van een op handen zijnde, onomkeerbare ineenstorting opgaan.

“Het versnelde verlies van de biodiversiteit van de Aarde, de steeds extremere schommelingen in het klimaat, de toenemende verbondenheid tussen de ecosystemen en de radicaal veranderende totaliteit van de energie voorraad, vormen de voortekenen van het bereiken van de grens of een omslagpunt van een planetaire staat.

“Als dat gebeurt, wat volgens de voorspellingen van de auteurs in deze eeuw zou kunnen zijn, zouden de ecosystemen van de planeet, zoals wij ze nu kennen, onomkeerbaar ineen kunnen storten: ’in een oogwenk’, zoals de uitdrukking luidt.”

Mijn Commentaar: Het proces van vernietiging is begonnen en werd al lang geleden onderkend, maar het gaat steeds sneller, en inderdaad, er kan een acute, abrupte verslechtering plaats vinden ten gevolge van de volledige interactie tussen alle ecologische systemen, totdat zij ineenstorten.

Filed under: Crisis, Nieuws - Geen reacties→

Vraag: In de fysieke wereld krijgt iemand die zijn best doet in zijn werk een beloning, bijvoorbeeld in de vorm van geld.

Antwoord: Geld is een vervulling. Op die manier laat een mens zien hoe belangrijk hij is, hoeveel macht en invloed hij heeft. Geld op zich heeft smaak noch geur, maar deze beelden en beschrijvingen in ons verlangen, lokken ons naar geld, omdat we denken dat het iets is dat gelijkwaardig is aan alle vervullingen. In een gelijke, integrale samenleving, bestaat het equivalent van vervulling uit opgetogenheid en intense gevoelens.

Vraag: Hoe moet de maatschappij ons dit gevoel geven? Gaat dat automatisch gebeuren?

Antwoord: Natuurlijk, de maatschappij is al op dit ‘ronde’ niveau, net zoals de hele natuur zich nu op een actieve wijze openbaart. Alles was altijd al rond, maar we hebben ernaar gekeken via ons lineaire ego. Nu het ego rond wordt, worden we steeds meer gelijk aan de natuur die ons omringt en uiteindelijk zullen we een oneindige bron van energie en vervulling ontdekken.

From a “Talk on Integral Upbringing” 5/23/12

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij - Geen reacties→