Filed under: video - Geen reacties→

Vraag: Er zijn mensen die een bedreiging zien in de benadering van Baal HaSulam, die het innerlijke verkiest boven het uiterlijke. Hoe kunnen wij mensen bereiken die naar ‘het uiterlijke’ neigen?

Antwoord: De natie is niet in staat om te begrijpen wat op de innerlijke essentie betrekking heeft. De uiterlijke vormen fascineren hen en er is ergens houvast nodig. Je zegt: “Concentreer je op het innerlijk en daar zul je alles ontdekken.” Maar voor hen is dat onzin. Niemand werkt met zijn hart. Het is moeilijk en het vereist een zekere mate van ontwikkeling.

Pas nu komen we in een periode, waarin de nieuwe generatie het hart moet gaan ontwikkelen. Tot nu toe was het ‘het hart van steen’, en nu ontstaat er een behoefte om het te verzachten, beginnend vanaf afstand. We spreken over een grote opgave, over grootschalige processen, waar we doorheen moeten.

Wij hopen dat onze aanpak, vervuld van liefde en eenheid, ons zal helpen bij het verzachten van de harten. Als mensen dan verder komen, zullen we over diepere kwesties kunnen gaan praten. De boodschap van eenheid wordt namelijk alleen beantwoord vanuit het hart van de mens. Zelfs als het in de tussentijd alleen buitenkant is, begint het hart toch te werken.

Dit is de manier. Als je in veel harten een plaats voor het Licht opent, werkt het heel snel. Dan is het een kwestie van een paar maanden. Begin gewoon en je zult het zien.

Ik ben dus heel optimistisch. Als we een educatie kit ontwikkelen en dit in de natie gaan verspreiden, zullen we dit jaar al een heel ander beeld gaan zien. Het belangrijkste is het vinden van juiste en begrijpelijke manieren om de boodschap over te brengen en om dit van maand tot maand te upgraden, zodat ze meer intern worden. En dan zal het ons lukken.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2012, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Educatie - Geen reacties→

In het Nieuws (van OkoPlanet.ru): “Het IMF en de Wereldbank zijn pessimistisch: er staat een nieuwe recessie voor de deur.”

“Een op de tien Amerikanen zit in de bijstand. Het Witte Huis heeft miljarden uitgegeven om te voorkomen, dat de banken omvallen. Het financiële systeem overleeft, maar vanwege werkloosheid geven mensen minder uit en er komt minder belasting in de schatkist. De voorspellingen worden steeds somberder. Het meest ernstige risico vormt de vertraging van de economische groei, groei is eenvoudigweg onmogelijk als er geen banen zijn.”

“De Europese Unie zal instorten, omdat deze in een staat van faillissement is. Het bedrijfsleven minimaliseert de productie. Landen proberen zich ‘af te sluiten’ van hun buren, ook al is men door de economie onlosmakelijk met elkaar verbonden. Iedereen probeert zonder de anderen te overleven en financiële experts zien dit als het grootste probleem.”

Mijn commentaar: Er zijn twee problemen:

1. Men is van mening, dat de economische groei een indicator is voor een goede toekomst, men ziet namelijk geen enkele andere manier om het schadelijke systeem van continue groei te ondersteunen. Men denkt, dat het niet uitmaakt waar en hoeveel we groeien, want anders zal het systeem niet overleven: een grotere markt, meer groei, kopen – weggooien – verdienen – en dat herhaalt zich. Maar de realiteit vereist iets nieuws: evenwicht tussen alle mensen, systemen en instellingen, in een gelijkwaardig samengaan, tot harmonie en volledige samenwerking komen. Het is mogelijk om het voor een deel uit te testen en er zo duidelijkheid over te krijgen, dat op deze manier alles tot rust zal komen en men tot tevredenheid en voldoening zal komen.
2. Als men van mening is, dat men tegenwoordig als individu kan overleven, betekent dit gewoon gehoorzamen aan blind egoïsme, wat ons naar de ondergang drijft. Dit is niet alleen zo, omdat het onmogelijk is om naar de ‘natuurlijke’ economie terug te keren op nationale schaal, maar eveneens omdat de natuur ons omringt met een netwerk van wereldwijde verbinding, zoals een visser een school vissen vangt in zijn net, en we kunnen niet aan dit netwerk ontsnappen. Daarom leidt protectionisme, het streven om alleen zelf te overleven, ons naar conflicten en een wereldoorlog.

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Het is gebruikelijk om een lening bij een bank af te sluiten en dan achterover te leunen en te denken: hoe ga ik dit eigenlijk terug betalen? Eigenlijk is er niets om het terug te betalen. Hoe kunnen we aan mensen uitleggen – voordat ze uiteindelijk failliet gaat of in de gevangenis terechtkomen – dat het geen zin heeft om op die manier te lenen?

Antwoord: Dit vereist niet alleen een verandering van het individu, maar ook van de hele samenleving, de industrie en ons wereldbeeld. Veel hangt af van de massamedia en van de omgeving, werkelijk alles, van de dichtstbijzijnde omgeving tot aan de algemene omgeving.

Eigenaren van televisie programma’s adverteren voor producten, waarvan mensen denken dat zij ze nodig hebben, mensen kopen veel van dat soort dingen en doen dat op krediet. Tegenwoordig wordt er aan iedereen krediet verleend, omdat dezelfde bankiers die de leningen verstrekken, belang hebben bij de onderneming en tenslotte eisen zij alle bezittingen van mensen op, zodat zij hun schuld terug betalen. Zo zit het in elkaar: het is een enorme machine, die bedoeld is om iemand van zijn laatste financiële middelen te ontdoen.

Hoe zou de wereld eruit zien, als we deze cyclus zouden kunnen doorbreken door middel van een wet tegen reclame, als we onze massamedia zouden ontdoen van alle reclame, als we elke vorm van reclame uitbannen? Men moet tot het besef komen, dat wat er wordt geadverteerd schadelijk is. Een mens weet het zelf, als hij iets wil hebben wat niet nodig is en hij hoeft niet geïnformeerd te worden over dingen die hij niet nodig heeft. Het is immers beter om een paar nuttige dingen te hebben dan heel veel schadelijke dingen.

Dit is een groot probleem. Ik hoop dat de huidige crisis dit zal oplossen. Bovendien zal het mensen op een heel eenvoudige manier ontlasten van het probleem om zich jaarlijks af te vragen, wat zij nog meer moeten doen om het bruto binnenlands product te verhogen en winst na te jagen.

Winst gaat over het innerlijk, over innerlijk comfort. Ik zal me niet comfortabeler voelen als ik, in plaats van de huidige productie van tien soorten yoghurt, er morgen twintig maak. Dit zal het probleem alleen maar vergroten en niemand voelt zich er verantwoordelijk voor.

From a “Talk About Integral Education” #5, 12/13/11

Filed under: Economie, Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij - Geen reacties→

In het Nieuws (van Bloomberg): ” De Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker zei op 4 januari, dat de EU op de rand van een recessie van ongekende omvang staat.

“Werkelijk alles begint te vertragen,” zei Jennifer McKeown, senior Europees econoom bij de Capital Economics in Londen, via de telefoon. ‘Er is een onderliggende economische neergang gaande en tegelijkertijd houdt de perifere schuldencrisis aan. Zelfs de sterkste delen van de eurozone economie beginnen te wankelen. We zien dat de eurozone begint te breken, misschien dit jaar al’.”

Mijn Commentaar: Sterker nog, het is vreemd om de de besluiteloosheid van de ’beleidsmakers’ te zien. Maar, in het algemeen gesproken, kunnen ze niet met een oplossing komen, omdat zij de wereld niet als gemeenschappelijk en integraal zien, als één geheel, dat behoefte heeft aan eenheid en garant staan voor elkaar. Dit is alleen mogelijk onder de voorwaarden van integrale educatie van het publiek en de beweging van universele zorg voor elkaar, als we met een universele ramp worden geconfronteerd .

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→

Hoe kunnen wij ons een voorstelling maken van de hogere staat, waarin de Schepper aan je onthult dat Hij allen die je haten liefheeft en allen haat die jij liefhebt, inclusief jezelf? Het lijkt erop dat dit niets goeds brengt en dat er niets erger is dan dit. Voor je staan Farao, Bilam, Balak, Amalek en Hitler, allemaal in één en je weet hoe je dit moet overwinnen, omdat dit ook van de Schepper naar je toekomt, hoewel indirect.

Hoe dichter we bij liefde komen, hoe groter de obstakels zijn die we tegenkomen. Je overwint ze en de ‘engel des doods’ wordt in jouw ogen de ‘heilige engel’.

Vraag: Ik begrijp deze staat niet. De Schepper wordt toch nog steeds als goed en goedgunstig ervaren. Zie ik dit samen met het lijden van anderen en mijn eigen lijden in het verleden?

Antwoord: Je ziet al het lijden dat er in de werkelijkheid is. Dit is een afschuwelijk beeld: monsterlijk lijden, geen enkele gram genot, geen dag rust, uitsluitend pijn en lijden, duizenden lichtjaren lang. Lijden is overal. Er is een totale leegte in het verlangen om te ontvangen, niet hier of daar, niet af en toe, maar honderd procent lijden.

Deze staat heet: de verlichting van de Shechina, en daar bovenuit ontdek je het goede en goedgunstige. Hoe zou je Hem anders kunnen ontdekken? Als de Schepper alleen maar goedheid brengt, ontdek je Hem in je egoïstische kelim (vaten). Maar als je Hem ontdekt in de volle diepte van de zwarte afgrond voor je, ontdek je Hem in je kelim van geven die gericht zijn op geven.

Verder zul je zien, dat Hij alleen goed is naar degenen die zo slecht zijn als Hij is, en slecht naar hen die goed zijn, in tegenstelling tot Hem. Zo lijkt het voor je.

Ons werk bestaat er alleen uit om boven onze kelim van ontvangen uit te stijgen. Als je ziet, dat de handelingen van de Schepper niet overeenkomen met geven, lijkt het voor jou met opzet als een hindernis op je weg, waar je bovenuit moet stijgen.

Vraag: En wat ontdek ik nadat ik er bovenuit stijg?

Antwoord: Het verlangen om te ontvangen, de alomvattende kli van Malchut van Ein Sof, in een volkomen lege vorm: duisternis, wanhoop, verwarring en angst, de angstige beproevingen van Job en je vult dit met het Licht van Hassadim en met liefde.

Vraag: Dit betekent dat ik goedheid voel nadat ik mijzelf gecorrigeerd heb, hoeveel duisternis er ook aan mij is onthuld. En dan kijk ik naar het verleden, wat zie ik dan? Heb ik wel of niet geleden?

Antwoord: Dit is alweer het volgende niveau, wat je kunt ervaren. In Gmar Tikkun (Einde van de Correctie) zie je natuurlijk niet dat je hebt geleden.

Vraag: En wat is het lijden dat ik nu voel?

Antwoord: Nu ben je niet dezelfde persoon als degene die Gmar Tikkun zal bereiken. Je zult uiteindelijk jezelf niet herkennen, zoals je nu bent. De gevoelens die je achter je hebt gelaten zijn niet jij.

Vraag: Wat ben ik dan nu?

Antwoord: Iets virtueels.

Vraag: Waar hebben we dan alle staten van nu voor nodig?

Antwoord: Je ervaart ze om jezelf voor te bereiden, om alles te doen wat je kunt. Er staat geschreven: ‘Ik heb alles  gedaan wat in mijn vermogen lag en ik heb gevonden’. Je wordt voorbereid tot je hebt gevonden, totdat je boven de Machsom (barrière) uitstijgt, tot dan bestaat de werkelijke ‘jij’ niet.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/30/12, “Introduction to the Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie, Lijden, Waarneming - Geen reacties→

Filed under: video, Zohar - Geen reacties→

Er is een concept, genaamd ‘het openen van het Boek’. Openen betekent de diepte ervan bereiken, de essentie, ontdekken wiens kracht erin aanwezig is. Een boek is een bron van wijsheid, de bron van kennis en de openbaring van wat zich achter het boek bevindt. Een boek is een begrip, dat uit drie componenten bestaat: het boek, de verteller en het verhaal.

Dus, wie is de schrijver, waar gaat het verhaal over en wie vertelt het? Er is degene die het boek heeft geschreven. Hij schreef het op basis van indrukken die hij van iets kreeg. Dat waar hij een indruk van kreeg heeft een bron, de bron, die het beeld waar hij van onder de indruk was, creëerde en hij beschreef dat in het boek. En dan is er degene die het boek opent, het zogenoemde Boek van de Hemel, die het leest, aan je uitlegt en je erover vertelt. Hij kan je er iets over vertellen, omdat dat in het boek beschreven is. En nu lees jij wat hij schreef.

Het kan ook zijn dat je het niet leest, maar dat je deze auteur al binnengaat, deze verteller, en dat je jezelf met hem gaat identificeren. Als je jezelf niet identificeert met Rabbi Shimon, zul je nooit weten wat er in Het Boek De Zohar beschreven wordt. Het komt immers, gekleed in hem, naar je toe.

Daarom zijn er hier twee componenten (hoewel er eigenlijk veel meer zijn, want het is de Schepper die het ‘schreef’). We moeten ons op zijn minst kleden in Rabbi Shimon. In de mate waarin we ons met hem kunnen identificeren, hem respecteren, naar hem reiken en proberen om met hem samen te vallen, beginnen we indrukken te krijgen. We beginnen te voelen en te naderen wat hij in Het Boek De Zohar heeft aangereikt, via verschillende aanwijzingen die in een schriftelijke vorm kunnen worden overgedragen.

We moeten een staat bereiken, waarin we het voor ons niet mogelijk is om naar De Zohar te luisteren zonder het concept ‘Rabbi Shimon’ genaamd. In dit concept bevinden zich ook zijn studenten, omdat zijn studenten in hem zijn opgenomen.

De spirituele kli (vat) van waaruit we de invloed ontvangen heet ‘Rabbi Shimon’. Dit is geen persoon, maar een soort wolk van eigenschappen, krachten en spirituele definities. Dit systeem als geheel heet: ‘Rabbi Shimon’.

Ik ben verbonden met dit systeem, het voedt mij en het is dus het heel belangrijk voor mij om erbij te horen. Hoe meer ik ermee samenval en voel, dat ik vooral in contact ben met Rabbi Shimon, hoe meer ik zal waarnemen van wat zich in hem bevindt. Bovendien zal het niet over een oppervlakkige indruk gaan bij het lezen van de tekst van De Zohar, maar over een meer interne verworvenheid.

Het feit dat we iets, wat spirituele indrukken naar mij overbrengt, verdelen in verschillende componenten: een boek, een verteller en een verhaal, helpt me om mij met deze indrukken te verenigen, het verwijdert mij er niet van. Dit is nog een manier om het concept, genaamd ‘het openen van het Boek’, te gebruiken.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/2/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Houdt het begrip ‘egoïsme’ een bepaald verlangen in of de verwerkelijking van dit verlangen? Als ik bijvoorbeeld iets van iemand wil hebben is dit mijn verlangen, daar kan ik aan werken. Maar het is iets heel anders als ik het nu van hem wegneem.

Antwoord: We hebben het niet over de handeling, maar over de intentie daarbij. Als je iets van iemand wilt hebben, iets tot stand brengt ten koste van een ander en daar genoegen aan beleeft, iets voor je eigenbelang, ten nadele van anderen, spreken we van egoïsme. Maar gewoon ergens van genieten is geen egoïsme.

We spreken van egoïsme als onze handelingen erop gericht zijn om onszelf een plezier te doen en daarmee anderen schade aan te brengen: mensen, de natuur, het maakt niet uit wie of wat.

Vrijwel elke handeling die we uitvoeren is egoïstisch. Een handeling is altijd of in balans met de natuur, de samenleving, mensen, of uit balans, want we leven niet geïsoleerd, als in een vacuüm, maar we hebben een omgeving om ons heen.

Het is belangrijk dat ik altijd rekening houd met een vriendelijke houding naar anderen, dit ontstaat vooral tijdens het proces van opvoeding. Mijn houding ten opzichte van de animale, vegetatieve en levenloze wereld, mijn houding naar de hele natuur en het hele Universum, wordt volkomen anders: liefdevol, vol compassie.

We beginnen krachten en gelaagdheden te ontdekken en te begrijpen die in het verleden voor ons verborgen waren: in de natuur en in de ons omringende ruimte. We ontdekken de matrix, het ontwerp van de natuur, de innerlijke betekenis ervan, het plan, waarin wij bestaan en ons ontwikkelen tegen onze wil in. Een mens bereikt het niveau van de verwerkelijking van zijn eigen participatie, zijn lot, zijn bestemming en doel.

From a “Talk on Integral Education” #7, 12/14/11

Filed under: Educatie, Egoïsme, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Mening: (Mario Monti, de Italiaanse Minister-president): “Italië heeft Europa nodig voor de economische en sociale ontwikkeling en Europa heeft Italië nodig om sterker te worden”, zei Monti in een toespraak in de noordelijke stad Reggio Emilia, tijdens een ceremonie ter ere van de Italiaanse vlag.

“Geen enkel Europees land is zo sterk dat het kan denken dat het zelfstandig de confrontatie kan aangaan met de grote wereldeconomieën,” voegde hij eraan toe. “Het is hoog tijd voor iedereen om het huiswerk te doen. Niemand kan denken dat hij minder hoeft te doen dan een ander.”

Commentaar: Moet je je op de rand van een faillissement bevinden om zo te spreken? Is dit niet eerder mogelijk?

Filed under: Crisis, Economie, Politiek, Wereld - Geen reacties→