Ik heb geen gebrek aan problemen in het leven. Soms lijkt het alsof ik zo ziek en moe ben van alles. Ik heb geen verlangen meer over voor dit alles.

Ik moet dus alles wat dierlijk en aards is opzij zetten voor een moment en een onderscheid maken wat het meest belangrijk is: Wat zijn mijn huidige relaties met degene om mij heen? Ik haat hen, ik geef helemaal niets om hen, wat mij betreft kunnen ze net zo goed verdwijnen.. Deze negativiteit die ik op mijn omgeving richt, is mijn kwade neiging.

Het wordt uitgedrukt als een resultaat van het breken van onze zielen: eens waren we verbonden, maar nu ontdekken we het tegengestelde – totale verbreking. Deze ontdekking is uitermate belangrijk: het is wat ik nodig heb. Ik moet deze negatieve momenten niet afdanken, maar ze verzamelen. Ze laten me zien hoe ik anderen haat en het is prachtig dat dit onthuld wordt! Ja, ik haat hen en veracht hen, ze maken me ziek, we zijn onbegrijpelijk van elkaar verwijderd – en dit is prachtig. Nu heb ik een mogelijkheid om te beginnen met de correctie.

Dus, ik begin naar ze toe te komen. Ik maak inspanningen, doe mee in de studie en verspreiding om enig verbinding te ervaren, te bukken waar ik maar kan. Als ik voel dat ik vandaag geen kracht heb om zelfs maar naar mijn vrienden te kijken, dan zal ik een soort van mechanisch werk moeten leveren omwille van het doel, totdat ik geleidelijk aan terugkeer tot de algemene stroom.

Iedere persoon kan naar beneden geworpen worden in een staat waarvan hij op zijn eigen krachten niet uit kan stijgen. Daarom is hij eenvoudig verplicht om steun te ontvangen van zijn groep en van ons hele gemeenschappelijke wereld, zoals iemand die bewusteloos is en hulp nodig heeft van buiten.

Op hun beurt moeten de groepen deze zaken identificeren en onmiddellijk crisis en professionele hulp bieden aan de “slachtoffers” zoals doktoren die het spirituele leven van de patiënt redden. Door dit te doen “stompen” we niet het kwaad in een persoon niet uit, maar bieden steun aan om hem te doen ontwaken en hem naar de middelste lijn te brengen, die in hem wordt opgebouwd. Dan zal alle kwaad veranderen in goedheid.

Filed under: Congressen - Geen reacties→

Als we aan de Schepper zouden geven volgens het verlangen dat Hij in ons geprent heeft, zou er meer oppervlakkige liefde kunnen zijn dan dat? Essentieel, zouden we van Hem houden omdat Hij ons gemaakt heeft om van Hem te houden. Liefde is alleen mogelijk als het verlangen afkomstig is in ons.

Dit is waarom het geen optie was om ons te creëren met een verlangen dat klaar was om Hem lief te hebben, dit zou weerzinwekkend zijn. Liefde moet compleet echt zijn in zijn wortel, het moet bloeien in een lege ruimte, absoluut onbaatzuchtig en onafhankelijk van enig ontvangen plezier.
Hoe kunnen we zo een absolute, pure en eeuwige liefde behalen, totaal onbaatzuchtig zonder een beloning te eisen? Hoe kan het schepsel dezelfde houding naar de Schepper bereiken als Hij naar ons heeft? Dit verlangen, de behoefte om te geven, moet zich in ons ontwikkelen. Hier ligt ons gehele ontwikkeling van deze wereld en naar de Oneindige Wereld; om de behoefte voor liefde te bereiken.

Omdat we het in onszelf ontwikkelen, zal deze behoefte voor liefde niet verdwijnen. We houden vast aan deze behoefte, dankzij dit kunnen we lief hebben en geven. Om deze reden kan het spirituele vat nooit te vol worden. Het kan niet gevuld worden; we bedekken het alleen van Boven, het staat geschreven; “Liefde zal alle zonden bedekken.” De daad van bedekken verhoogt alleen maar de behoefte. We bedekken het, maar het blijft groeien, steeds meer helderder en helderder.

Dit is waarom het proces dat we ondergaan niet anders kan zijn, omdat het voortvloeit van het einde van het doel. Zeker, als de Schepper ons naar wederzijds liefde verlangt te brengen, dezelfde liefde die Hij voor ons heeft, dan is er geen andere keus. De hele spirituele ladder is al uitgestrekt van het eind punt naar ons, naar het begin van het pad en we moeten doorgaan met onze reis, de hele weg naar het eind toe.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Wat is de logica in “geloof boven rede?”

Mijn Antwoord: “Geloof boven rede” heeft de logica van de Ene Hogere. De logica van de ene lagere is wanneer ik de wereld door mijn verstand en gevoelens zie. Dit is hoe ik leef. Ik ga vooruit dwars over vlak grond, alleen op mijn niveau en ik kan nooit hoger stijgen. Dit is genaamd “geloof boven rede”, of “geloof zoals rede.”Geloof beslist niet mijn acties; geloof, welke de eigenschap is van geven is niet boven rede.

In “geloof boven rede” is het alsof ik mijn bril afzet en ik niets anders zie dan de Ene Hogere. Ik ben klaar om samen te voegen met de Ene Hogere in alles wat Hij verlangt. Ik wil Zijn sensatie en kennis behalen door de kracht van verbondenheid met Hem. Met deze actie ben ik bereid om mijzelf compleet weg te cijferen, om van mijn “instellingen” te scheiden.

Wanneer ik Zijn niveau bereik, zal ik Zijn geloof (Zijn eigenschap van geven) en kennis krijgen die hoger zijn dan de mijne. Door de kracht van meer geven, behaal ik tevens een hogere kennis. Dit is genaamd “geloof boven de voorgaande rede.” Op deze manier bereik ik een hoger niveau.

Daarom, degene die te werk gaan door “geloof boven rede,” voegen eigenlijk kennis toe, sinds zij nieuwe vaten van waarneming hebben. Dit is omdat kennis, verwezenlijking, het Licht van Hochma, zich alleen in het Licht van Hassadim (geven, geloof) verspreidt.

Terwijl degene die niet kunnen stijgen boven hun rede uit in het dierlijk verstand, zich vasthouden aan hun huidige staat, niet wensen voor iets groter; ze kunnen niet hun mening annuleren voor een hoger niveau, voor de leraar. Dus zullen ze niets bereiken en zullen ze “dieren” blijven. Ze zullen “slim en redelijk” zijn binnen de grenzen van hun verstand, maar ze zullen zich niet eens realiseren dat er een hogere wijsheid bestaat. Tenslotte, een hogere wijsheid lijkt altijd een huidig fundament te missen.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Je hebt gezegd dat er drie bestandsdelen van intentie zijn tijdens het lezen van de Zohar. 1) Alles wat ik lees in de Zohar gebeurt binnen in mij; 2) Ik voel dat ik de Zohar studeer samen met mijn vrienden en ik voel ze; en 3) Eenwording tussen ons is alleen mogelijk door het Hogere Licht. Hoe is het mogelijk om deze drie intenties tegelijk en voortdurend te behouden; welke heeft de voorrang?

Mijn antwoord: De intentie zou altijd uit alle drie de bestandsdelen samen moeten bestaan. Zoals Baal HaSulam schrijft, een persoon zou zich constant in de intentie, “Israel, Thora en de Schepper zijn één” moeten bevinden. Als één hier buiten valt, wijkt hij van het pad af.

We praten over één enkele realiteit genaamd de Oneindige Wereld waar de Schepper, het wezen en de hele universum met al zijn kwaliteiten (het goed en het kwaad, het verleden, heden, toekomst en alles wat we ons maar voor mogelijk kunnen verbeelden), worden onthuld in één punt , die de verbinding is genaamd “verbondenheid.” Dus ik zou alleen over deze staat moeten denken, constant moeten voelen alsof ik hierin besta en hierna streef. Alle storingen die worden onthult zijn alleen voor mij bedoeld om mezelf steeds meer correct te sturen naar dit punt van verbondenheid, waar alle kwaliteiten elkaar aanvullen.

Daarom, de groep, de Schepper, het boek van Zohar die ik lees, mezelf en alles wat er binnenin mij gebeurt worden samen opgenomen in Oneindigheid. We verlangen een realiteit te onthullen welke de enige is die bestaat. We bestaan hierin, zelfs nu, maar, om dit te onthullen moeten we verlangen naar dit beeld.

Ieder niveau of elk van mijn staten zijn dezelfde oneindigheid. We onthullen het alleen als we dichterbij komen in een steeds hoger resolutie en met een grotere precisie. Maar, ieder niveau is dezelfde tien Sefirot die meer onthult wordt; van een druppel zaad (een punt) tot een vol Partzuf.

De intentie zou moeten bestaan uit het feit dat alles in de Oneindige staat is gelegen waar ook ik, besta. Ik verlang alleen dat het duidelijk voor mij wordt en voor z’n onbeduidend details om groter te worden en elkaar aan te vullen zodat de groep, de Schepper, alle staten en Ik worden onthuld als één geheel. Alles wat nodig is, zijn de inspanning en ik zal komen. We zouden niet moeten denken hoe we alle bestandsdelen moeten verbinden. Integendeel, we zouden moeten proberen om het laatste, perfecte beeld waar we bestaan te zien.

Het Omgevende Licht komt van dit beeld, met welke je verlangt te verbinden. Het is precies wat we nodig hebben om onthulling te bereiken. Iedere afwijking aan de individuele bestandsdelen van dit beeld verzwakt alleen maar het Omgevende Licht.

We moeten streven te “leren” zoals Baal HaSulam schrijft in deel 155 van “De Inleiding tot Talmud Eser Sefirot.” Te “leren” betekent verbinding bereiken, een verbinding met hetzelfde beeld dat ik me nu probeer voor te stellen. Het staat geschreven, “Nu kent Adam Eva, zijn vrouw.”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

De Schepper verwekte het schepsel van het verlangen om plezier te ontvangen. Maar Hij moest nog vonken van geven hierin toevoegen, zodat het schepsel kon bestaan en zich ontwikkelen. Als extra van het ontvangen zou het schepsel ook moeten geven sinds de kracht van leven uit twee delen bestaat: ontvangen en geven.

Het leven telt op tot de verduidelijking wat goed en slecht voor je is, tot het verwerpen van het slecht en het aantrekken van het goed. Ieder levend schepsel – van de vegetatief-dierlijk en spiritueel of sprekende niveaus – gedraagt zich op deze manier, volgens zijn staat en niveau.

Aan het verlevendigde schepsel moest een verlangen voor geven toegevoegd worden in al zijn elementen, behalve voor zijn eerste materie, het verlangen om plezier te ontvangen. Anders zal het dood zijn, levenloos stof. Om een levend schepsel uit stof te maken, een vonk van Licht, moet de eigenschap van geven ingevoerd worden in het verlangen om te ontvangen.

Deze vermenging van eigenschappen van ontvangst en geven gebeuren in iedere “atoom” van creatie in het proces van het breken van de ziel. Tot het breken van de vaten en de staat van de Eerste Beperking (Tzimtzum Aleph), ontvangt Malchut het Licht omdat de Schepper haar zoveel kracht geeft en niet omdat ze het zelf bezit.

Alleen van de Wereld van Atzilut en verder, mixed Malchut met Bina en begint ze zelf te werken, wilt ze verbinden met Bina, om te stijgen en hetzelfde worden. Dit is het werk van het schepsel zelf. Tot dit moment gebeurt alles door de Kracht van Boven.

Voor deze reden werd het mogelijk dat het ontvangende verlangen, handelingen van geven kan uitvoeren alleen na het breken van de vaten (verlangens) waarbij de vonken van geven het verlangen om plezier te ontvangen binnen drong. Het onthulde dan ook hoe tegengesteld het is aan het Licht. Het breken van de vaten is eigenlijk de onthulling van de ware natuur van het schepsel, het verlangen om plezier te ontvangen, in relatie tot het Licht.

Hun tegengesteldheid, de eigenschap van egoïstisch verlangen om te voelen en alleen maar om zichzelf te geven, wordt onthuld. Zo doet het Licht van geven en liefde. Het schepsel realiseert dan zijn tegensteldheid tot de Schepper en hoe het wil zijn. Het trekt het Licht van Boven aan om gelijk te worden met de Schepper. Aldus het werk van de schepsel zijn handel.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Er is iemand zijn persoonlijke intentie en er is intentie in de groep. Wat moet de intentie van de groep zijn tijdens de Zohar studie?

Mijn Antwoord: Het moet hetzelfde zijn. De intentie van de groep kan niet verschillend zijn. Een groep is het totaal van de individuele in de groep; het versterkt de individuele intentie van iedereen.

Ik moet met anderen verbinden omdat mijn intentie niet genoeg kracht draagt om het Licht van Hervorming aan te trekken. Dit Licht onthult alles aan mij wat ik in de Zohar lees. Als mijn vrienden hun intenties aan mij doorgeven en hun intenties zich verbinden in mij, zal ik onmiddellijk de innerlijke essentie onthullen van een verhaal dat ik lees in de Zohar. Het zal onmiddellijk gebeuren.

Het probleem is dat zij niet wensen om mij met hun intenties te voorzien op dezelfde manier dat het voor mij onmogelijk is om dit aan hen door te geven. Misschien praat ik erover, maar het maakt me niet zoveel uit.

Hierin ligt de essentie van eenwording. In eenwording met anderen ontvangt ik hun intenties. Alleen kan ik niets onthullen. Het is in de intenties dat we van elkaar ontvangen, niets anders. Het is alleen door het web van intenties dat ik een ander persoon kan verbinden en deze verbinding gebeurt alleen wanneer ik klaar ben om anderen te voorzien met levens energie zodat ze allemaal leven in spiritualiteit.

Door op deze manier te denken, passeer ik mijn intentie naar iedereen. Ik verbind met de anderen in een netwerk van een levend organisme en dan zal het tot leven komen. Ik verleven het. Dan zal ieder van mijn vrienden een levenskracht bezitten, sinds ieder van hen een mogelijkheid heeft om het Licht verder door te geven.

De kracht van het leven of het Licht bestaat onder ons. We kunnen het onthullen alleen volgens onze intentie, onze houding tegenover elkaar.

Het kan vergeleken worden met een elektromagnetisch veld. Het veld kan niet geïdentificeerd worden zonder een elektrisch circuit met zijn geleiders die de elektrische stroom laat stromen in het netwerk, te bewegen en werk uitvoeren in het magnetisch veld. Een metalen geleider beweegt in het magnetisch veld en passeert de elektrische stroom; vrije elektronen bewegen hierin. Dit zijn precies dezelfde processen.

Filed under: Zohar - Geen reacties→

We kunnen van het Licht de noodzakelijke correcties en vervullingen eisen. Alles wat we ons als mogelijk kunnen voorstellen bestaat in het Licht, sinds het onze bron is die ons creëerde.

Wanneer we het Licht aantrekken door onze acties (studie, werk in de groep, verspreiding van Kabbalah), begint het Licht op ons te werken en na enige tijd beginnen we te voelen alsof we iets onbekends tegen komen. Dit betekent dat het licht ons benadert; hoewel we dit nog niet zien, voelen we zijn “adem” (Ruach) op ons. Dan beginnen we bepaalde acties te ondermenen en zijn we bang om de sensatie van dit Licht te verliezen.

Bang dat het Licht zal verdwijnen beginnen we een relatie met het Licht op te bouwen. Het is en relatie van geven voor het Licht en het laat ons weten dat als we dit niet willen verliezen we moeten geven. We beginnen onszelf constant te controleren, streven naar het behouden van de intentie en kwaliteiten die ons buiten het ego laten bestaan. We voelen de aanwezigheid van het Licht, of rondom of innerlijk.

Dit is hoe een persoon een “schaduw” begint te bouwen op zijn aangeboren, natuurlijke verlangen om plezier te ontvangen. Het Licht voert een oefening op ons uit door ons schijnbaar te vertellen: “Wil je mij voelen?” Dan is dit wat je moet doen. Anders zal ik van je verdwijnen.”Geleidelijk leert dit spel een persoon om “in de schaduw” te blijven totdat het zijn tweede natuur wordt.

Na het verwerven van de tweede natuur zal een persoon “in de schaduw” willen blijven; hij voelt dat het een speciale staat is, een stijging over zijn individuele berekeningen. Dus komt een persoon van “Lo Lishma” naar “Lishma.” Hij ziet dat deze staat eeuwigheid en perfectie straalt, bedoelend dat het goed voor hem is. Hij begint deze staat te waarderen, de kwaliteit van liefde en geven naar anderen.

Dit wordt ons allemaal aangedaan door het Licht via dit spel wanneer het dichter bij komt en wanneer het weg trekt, het werpt een schaduw van de kant van het Licht en dan van de kant van de persoon. Eerst verbergt een persoon zijn egoïstisch verlangen, dan verbergt het Licht zichzelf, om beurten. Dit is hoe een persoon geleidelijk zijn anti-egoïstisch scherm bouwt.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Wat moet ik doen als ik me zelfs niet voor 5 minuten kan concentreren tijdens een Zohar les? Ik weet niet waar ik dit alles moet zoeken in mijzelf.

Mijn Antwoord: Blijf vooral zoeken in jezelf naar alle eigenschappen die beschreven staan in het boek van Zohar. Als er aan een ziek persoon verteld wordt dat de tekst informatie bevat over hoe hij weer gezond wordt, kan ontsnappen van moeilijkheden, faillissement en andere problemen, zal hij gretig de tekst “inslikken”, proberen om ieder woord te absorberen. Als hij bang zou zijn en verlossing in de tekst zou zoeken, zal hij proberen om dit te bevatten zelfs als het boek was geschreven in een vreemde taal.

Maar het ontbreken van spiritualiteit maakt ons niet bang. Alleen de omgeving kan dit verlangen naar ons brengen.

Zelfs als je niet weet waar je in jezelf moet zoeken, blijf toch zoeken. Stel je voor dat je een nieuwe, donkere, onbekende plaats binnen gaat en je kan niets zien. Je hebt een zaklamp en iedere keer dat je iets hoort schijn je de zaklamp rond, hopend iets te vinden.

Als volwassenen studeren we door onze verstand te vullen. Maar sensaties ontwikkelen zich niet door het verstand. Als kind echter ontwikkelden we door te luisteren en observeren, zonder begrip van wat we hoorden of zien. Dit was precies waarom we onze gevoelens en verstand ontwikkelde. We kregen verhalen te horen, dingen werden aan ons getoond, maar we begrepen ze niet. De verbindingen tussen dingen werden aan ons uitgelegd en toch konden we het niet begrijpen. Maar, precies door onze inspanningen om te begrijpen groeiden we van een dier naar een mens.

Op deze tijd, wanneer ik streef naar de ontwikkeling van nieuwe sensaties en verstand, lees ik de Zohar zonder dat ik begrijp waar “het” allemaal overgaat. Maar mijn inspanningen ontdekken nieuwe mogelijkheden in mij en ineens begin ik iets te voelen en begrijpen dat voorheen voor mij verborgen was.

De Hogere Wereld is onder ons. We moeten alleen doorgaan met het ontwikkelen van een mens van deze wereld, naar het worden van een “mens” in de Hogere Wereld. Maak iedere inspanning om te zien. Dit is hoe je sensaties zich ontwikkelen. Nadat je begint te voelen zal je verstand ook gaan werken.

Filed under: Zohar - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Je zegt dat Kabbalah een persoon in staat stelt om eeuwig leven te bereiken, maar Kabbalisten gaan dood. Hoe kan dit dan?

Mijn Antwoord: Een Kabbalist overlijdt in jouw ogen sinds je zijn leven niet op dezelfde manier ziet als een Kabbalist het ziet. Je ziet alleen een deel van hem – zijn lichaam, welke zeker dood gaat, net zoals ieder ander dier. Maar, zijn goddelijke, spirituele deel, die hij heeft ontwikkeld in hem, gaat door om eeuwig te leven. Het moment dat men dit deel verwerft, heeft hij hier bezit van en geeft het hem een sensatie van eeuwig bestaan; de kwaliteit van geven dat men heeft verworvenis eeuwig.

We beginnen dit alleen te bevatten als we de Machsom benaderen, wanneer het voorgevoel van geven in ons te voorschijn komt. Het Licht begint een persoon te bereiken, geeft hem een sensatie van wat het betekent om over materie uit te stijgen en om enigszins anders te denken, om naar anderen te relativeren vanuit het uitkijkpunt van geven. Een persoon bestaat nog niet in geven, maar hij kan het wel op de één of andere manier aanraken. Dan krijgt hij een voorgevoel dat het mogelijk is om zich aan te passen aan deze kwaliteit, een sensatie die bij eeuwigheid hoort.

Voordat dit gebeurt heeft een persoon niet de mogelijkheid om dit te bevatten, omdat het Licht nog niet dicht genoeg bij hem is en de woorden geen betekenis hebben. Een persoon wil eten en rusten en eeuwigheid lijkt te ver weg en hij voelt het niet. Alleen wanneer men een adem van Licht van ver weg begint te voelen, zoals een bries van de wind, begint hij de begrijpen dat Kabbalah bevrijding bevat van de Engel des Doods. Wanneer het Licht dichter bij een persoon komt geeft het hem een sensatie dat eeuwigheid bestaat.

Dit is de eerste conditie voor de enige vrije aktie dat wij kunnen uitvoeren. Anders, waarom heb je vrijheid nodig? Wat anders is er voor jou om te doen in dit leven, in je dierlijk lichaam? Al het andere wordt voor jou gedaan van Boven; je hoeft het niet zelf te doen. Het enige wat je bij jezelf kan doen is eeuwigheid bereiken. Geven is eeuwigheid, terwijl ontvangst tijdelijk is. Het Licht van Hochma komt niet voor altijd naar ons toe, alleen als het waargenomen wordt in het Licht van Hassadim. Daarom, om eeuwigheid te verkrijgen moeten we eerst het verlangen van geven verwerven en dan binnen dit verlangen zullen we in staat zijn om ons leven als eeuwig te voelen.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Spiritualiteit - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Wat geeft kennis ons terwijl we de Zohar lezen, we kunnen ons een moment later niets meer herinneren?

Mijn Antwoord: Kennis geeft ons niets. Vandaag weet ik iets, maar morgen vergeet ik alles. Waarom vergeet ik? Als mijn verlangens (Kelim) veranderen, morgen, in mijn nieuwe verlangens, zal ik vergeten wat ik wist omdat ik me niet langer in mijn vorige verlangens bevindt.

Ik kan kennis overdragen van één niveau naar de andere alleen door sensaties. Onze toestand is zoiets als een golf: kennis-sensatie-kennis-sensatie. Stel voor dat ik net mijn verlangens op een zekere niveau heb gecorrigeerd. Volgens dit niveau van correctie van mijn verlangens, krijg ik enig kennis en sensaties van de werkelijkheid, een realisatie van waar Ik ben, op welk niveau en in welke wereld.

Dan komt er een nieuw verlangen. Het vorige niveau verdwijnt en ik ben ondergedompeld in duisternis. Wat blijft er dan met me? Iedereen weet dat wanneer een sensatie van duisternis naar je toekomt, alle vorige sensaties verdwijnen en je niet langer met ze kan werken. Maar, als je begint te werken met dit nieuwe niveau, deze nieuwe duisternis, dan zullen je inspanningen een nieuw Licht aantrekken die naar je komt en je corrigeert. Dan zal je doorgaan naar een nieuwe staat waar je een dieper begrip hebt van de vorige kennis, gebaseerd op de nieuwe, hogere kennis.

Daarom, moet je nooit rekening houden met kennis. Het zal er altijd zijn en het zal altijd het gecorrigeerde verlangen binnengaan. Het meest belangrijke ding is het verlangen te corrigeren. Dan, wanneer wat dan ook hierin onthuld moet worden zal onthuld worden, maar het heeft geen zin om hier zorgen over te maken.

Dit is waarom mensen die correct studeren de les verlaten zonder zich iets te herinneren. Maar, wanneer een persoon studeert door het punt in de hart, herinnert of begrijpt hij niet wat hij studeert totdat zijn sensaties zich voldoende ontwikkelen en hij met zijn gevoelens begint te begrijpen. Dan begrijpt hij “wat hij voelt.”

Het blijkt dat jarenlange studie verdwijnt en de “resultaten van de studie” niet schijnbaar zijn. De resultaten moeten zich niet laten zien in je kennis, maar in de correctie van je kwaliteiten door het Corrigerende Licht (Ohr Makif), hiermee bedoelend in je kwaliteiten.

Dit is heel verschillend van studeren aan een Universiteit, waar een persoon voor vier tot zes jaar studeert en dan een expert wordt in een bepaald gebied en dan een proefschrift schrijft voor nog diverse jaren. Waar is de duidelijke kennis van iemand die tien jaar Kabbalah heeft gestudeerd? Wat heeft hij opgedaan? Het lijkt of hij niets heeft om dit aan te tonen. Dat is omdat hij iedere dag opnieuw geboren wordt, in nieuwe kwaliteiten, totdat hij onthulling bereikt.

Wanneer hij onthulling bereikt wordt het geregistreerd op zijn niveau. Dan, in de staten van stijging heeft hij een meesterschap van al het materieel en bezit hij kennis. Maar, in de staten van daling is hij in het donker en alleen zijn ervaring houdt hem overeind. (zie Baal HaSulam’s artikel, “Wat is steun in de Thora, in het werk.”)

Men moet dit begrijpen totdat we de Laatste Correctie bereiken, de staten verschillen veel en we moeten alleen de hoogte of niveau van correctie overwegen. Kennis zal altijd een persoon begeleiden volgens zijn niveau.

Filed under: Spiritualiteit, Zohar - Geen reacties→