Opmerking: Een Russische wetenschapper heeft naar verluidt een verschijnsel in de natuur ontdekt dat bekend staat als het DNA-fantoom. De conclusies, na een reeks experimenten op het gebied van erfelijkheid, d.w.z. het DNA, waren zelfs schokkend voor de biochemici zelf.
De wetenschapper beweert dat de genen na de dood niet volledig worden vernietigd, maar in plaats daarvan een soort fantoom achterlaten dat enige informatie in zich draagt. Dit fantoom, een klonter informatie die uit de cellen wordt geworpen, blijft ongeveer 40 dagen bestaan. Daarna verdwijnt het, maar niet volledig. De informatie die in het menselijk genetisch apparaat is ingebed, verdwijnt nooit zonder een spoor na te laten.
Mijn antwoord: Er verdwijnt niets in de natuur. Het is alleen zo dat wij, wanneer we naar iemand kijken in zijn biologische, egoïstische vorm, een soort beeld zien. Vervolgens sterft dit beeld, omdat het egoïstische verlangen, de essentie van de mens in deze biologische vorm uitgeput is geraakt. Er is geen kracht meer in hem over om zichzelf mee te vullen.
Het verlangen doet als het ware afstand van alles, raakt vermoeid, wil niet langer in deze vorm functioneren en voelt zijn bestaan als zinloos, daarom sterft een mens. Dit hele beeld beëindigt zijn bestaan.
Maar dit is alleen in onze egoïstische waarneming zo, want wij kijken naar een mens als een bepaald egoïstisch object. We zien hem alleen op die manier, maar in feite is hij eeuwig, volmaakt en bestaat hij boven alle beperkingen.
Dit betekent dat wij het hebben over de noodzaak om de waarnemer te veranderen, dan zouden we geen stervende mensen zien of die mensen zelf. In plaats van die mens zouden we zijn innerlijke, spirituele essentie zien die bestaat.
Nu is het nog zo dat we van deze innerlijke, spirituele essentie, de ziel van een mens, alleen het uiterlijke, egoïstische omhulsel zien dat we zelf hebben opgebouwd. Ons egoïstische filter waardoor wij naar alles kijken, inclusief onszelf, vervormt alles en keert het hele beeld van de wereld om.
Er verdwijnt niets in de natuur. Het is alleen zo dat er in onze waarneming allerlei veranderingen in de uiterlijke vormen optreden. Ik kijk naar iets en ik denk dat er van alles om mij heen verandert. Maar in werkelijkheid is er helemaal niets om me heen en verandert er ook niets.
Het hele beeld van waarneming is in mij. Het verandert in mij omdat mijn egoïsme zich voortdurend transformeert, zich ontwikkelt en allerlei stadia van ontwikkeling doorloopt, daarom lijkt het voor mij alsof de wereld zich ontwikkelt. Dus als ik naar allerlei objecten kijk, zie ik ze in beweging. In feite is er geen beweging, het is gewoon mijn innerlijke beweging.
Opmerking: Maar wetenschappers voelen nog steeds een soort golf-frame van dunnere deeltjes.
Mijn Reactie: Zij voelen een uiterlijke, egoïstische vorm. Maar in die vorm is de spirituele essentie van een mens aanwezig.
Blog in het Engels: https://laitman.com/2022/07/the-spiritual-essence-of-man/
From KabTV’s “Close-Up. Human Genome” 7/17/11
Related Material:
The Spiritual Gene, Part 2
What Happens When The Body Dies?
What Dies And What Remains?
Filed under: Science | Add Comment / Ask Question →
Filed under: Dood, Perceptie van de Werkelijkheid, Wetenschap -
Geen reacties→
Vraag: Eigenlijk zie ik andere mensen niet zoals ze zijn. Waar moet ik me aan vasthouden in zo’n chaotisch, alomvattend systeem van perceptie van de werkelijkheid? Er moet toch een soort baken zijn dat me vooruit zal brengen? Waar moet ik me op richten om de juiste weg te gaan?
Michael Laitman op Quora: 
Abonneren op RRS Feeder