Mensen zijn tegenwoordig bang voor de toekomst. We weten dat tegenwoordig veel mensen hun baan verliezen, en nog meer mensen zijn er bang voor en maken zich er vooral zorgen over, dat ze geen nieuwe baan meer zullen vinden en dus geen inkomen meer zullen hebben om in hun dagelijkse behoeften te kunnen voorzien. Vele duizenden mensen in de Verenigde Staten zijn hun huis kwijt ten gevolge van de vastgoedcrisis, en we kunnen ons nauwelijks voorstellen in wat voor omstandigheden zij leven en hoe moeilijk hun situatie is.

Als onderdeel van mijn activiteiten op onderwijsgebied, bezoek ik veel landen en zie ik hoe mensen onder druk staan door gebrek aan werk en inkomen. Het gaat hier over twee kwesties.

Ten eerste: Iemand weet niet hoe hij zijn gezin, dat kan bestaan uit een vrouw, kinderen, huis, schulden en bejaarde ouders, moet onderhouden  Misschien is hij dicht bij de pensioengerechtigde leeftijd en moet hij zijn kleinkinderen helpen. Een aantal mensen zijn afhankelijk van het werkende familielid.

De druk wordt steeds groter en dit wordt een gemeenschappelijke kwestie van de hele bevolking. Volgens de berekening van economen en sociologen, kunnen aan het grote aantal werklozen, binnen korte tijd, honderden miljoenen mensen toegevoegd worden, die niets hebben om van te leven. Volgens de statistieken krijgt bijna de helft van de bevolking van de VS een vorm van hulp voor levensonderhoud, dit kunnen voedselbonnen zijn, warme maaltijden, enzovoort.

Ten tweede: Mensen die hun baan kwijt zijn, weten niet wat ze met zichzelf moeten beginnen. De gebieden die door werkloosheid zijn getroffen, zijn veranderd in centra van georganiseerde misdaad, prostitutie, drugsverslaving, enzovoort. Ten gevolge hiervan kost dit de samenleving meer dan de kosten die nodig zouden zijn voor het creëren van banen.

Zoals we weten kan iemand die enkele jaren geen baan heeft gehad, niet meer terugkeren naar de arbeidsmarkt. Zelfs de goed opgeleide middenklasse heeft geen kansen meer om op den duur aan de slag te komen. Men is de juiste werkhouding kwijt. Men voelt niet langer de behoefte om elke dag van huis te gaan en na een werkdag weer naar huis terug te gaan, over het werk te praten, enz.

Het zijn dus geen persoonlijke, individuele problemen, maar het gaat over grote maatschappelijke ellende, die het grote publiek als een boemerang zal treffen, en de maatschappij kan niet met dit probleem omgaan. Bovendien kan er onrust ontstaan, in de vorm van rellen, revoluties en andere problemen die zich voordoen, wanneer honderden miljoenen mensen plotseling in de steek gelaten worden.

Hierdoor ontstaat een golf die als een epidemie over de wereld spoelt. We zien tegenwoordig, dat de problemen die in één land ontstaan, per ongeluk of met opzet, worden doorgegeven en andere landen infecteren, zoals een virus.

De problemen met de werklozen beperken zich niet tot de kosten van levensonderhoud, warme maaltijden en tweedehands warme kleding. Geen enkele samenleving kan dit jarenlang volhouden. Er gaan één, hoogstens twee jaar voorbij en dan wordt er tegen iemand gezegd: “Los het nu zelf maar op.” Tot nu toe zijn er niet zoveel van dit soort mensen, maar wat gebeurt er als er massa’s mensen geen werk meer hebben?

Het betreft hier echter niet zozeer een financieel probleem, al zal men geen genoegen nemen met niet meer dan de basisbehoeften. Als er echter heel veel dergelijke mensen zullen komen, zullen ze de macht krijgen bij verkiezingen en eveneens bij demonstraties en rellen. We hebben al gezien wat er zoal kan gebeuren. We hebben genoeg voorbeelden. De “Lente” hoeft niet alleen de Arabische  te zijn, maar kan ook de Europese, de Amerikaanse – en welke verder dan ook – worden.

From KabTV’s “A New Life” Episode 7, 1/13/12

Filed under: Crisis, Economie, Werkloosheid - Geen reacties→

Mening: (Emanuel Le Roy Ladurie, Frans historicus, professor aan het Collège de France, uit Le Monde): “Op verschillende plaatsen van onze planeet zal de opwarming van de aarde gepaard gaan met oorlogen, revoluties en sociale onrust. De verschijnselen zijn onder meer:

1. De globale temperatuur is in de 21e eeuw meer dan een graad Celsius toegenomen.
2. Oceanen zijn de afgelopen vijftig jaar opgewarmd.
3. Alle gletsjers op de hele wereld smelten.
4. De zeespiegel is in de 20e eeuw 1-2 millimeter per jaar gestegen.
5. Allerlei dieren en vogels trekken naar het noorden.
6. De aarde wordt warmer in de diepte, waardoor de permafrost smelt.

Net zoals tijdens de Kleine IJstijd in de 17e eeuw (1640), zal onze huidige periode van opwarming catastrofes veroorzaken door het weer, migraties, burgeroorlogen en internationale oorlogen. De agressie van het weer vormt de belangrijkste destabiliserende factor op religieus, politiek en militair gebied, bij protesten en op agrarisch gebied.”

Mijn commentaar: Net zoals een raket zich naar zijn doel beweegt en daarbij voortdurend afwijkt van het rechtstreekse vluchttraject en er ook weer naar terugkeert om de juiste positie te voelen, werkt het bestuur van ons universum. Het werkt als elk ander systeem van toezicht, met dezelfde macro- en microprocessen. Wij worden gade geslagen en de richting van onze ontwikkeling wordt gecorrigeerd, van ‘rechts’ van ‘links’ ….. naar evenwicht met de natuur (eenwording met de Schepper).

We kunnen alle onaangename invloeden uitschakelen (het pad van het lijden) tijdens onze noodzakelijke (gedwongen) ontwikkeling, als we actief deelnemen aan het corrigeren van de loop van onze ontwikkeling, dat wil zeggen: ons richten op gelijkvormigheid met de Schepper, op de eigenschap van geven en liefde.

Filed under: Crisis, Wereld - Geen reacties→

In het Nieuws (van het Centrum voor Onderzoek over Globalisering): “De uitbreiding van het wereldkapitalisme (globalisering) was afhankelijk van een wereldwijde, goedkope arbeidseconomie.”

“De ontwikkeling van de industriële vestigingen in de Derde Wereld heeft geleid tot de verplaatsing van bedrijven naar deze landen, wat ontslagen tot gevolg had en de definitieve sluiting van een groot aantal productieve industrieën in de ontwikkelde landen.”

“Door de afwezigheid van een doeltreffende, nationale regelgeving, heeft deze steeds intensievere aanpak van de beperking van arbeidskosten geleid tot een dramatische vermindering van de consumptiecapaciteit van de maatschappij.”

“De exploitatie van het enorme aantal arbeidskrachten in China, India en elders – en de diefstal en overdracht van miljarden van het ex-communistische Rusland en het ‘neo geliberaliseerde’ Zuid-Amerika – heeft de schatkist van oude financiële instellingen gevuld.”

“Grote overschotten aan winsten zijn verspild aan financiën, onroerend goed en verzekeringen en gaven het kapitaal een grotere sociale en politieke macht. Dit heeft de arbeidsorganisatie verzwakt, waardoor de onderhandelingskracht en de multiplicatieve winst verminderd is.”

“De staat en het staatsbeleid werden het middel toen overheidsbedrijven, land, geldmiddelen en banken werden geprivatiseerd.”

“Deze speculatieve aanval, de wereldwijde wedloop om zich rijkdom toe te eigenen door middel van financiële manipulatie, is de drijvende kracht achter de crisis.”

“Het onvermogen van het kapitalistische systeem om het kapitaal te herinvesteren op productieve wijze, heeft geleid tot een grootschalige groei van kapitaal voor speculanten in velerlei vormen”

“De winsten werden vergroot via opgeblazen vastgoed op basis van uitgebreid krediet, hoog opgelopen schulden en volslagen frauduleuze ‘financiële instrumenten’.”

“Onroerend goed speculatie werd uitgebreid tot de arbeidersklasse toen de werknemers in loondienst hun voordeel deden met gemakkelijk af te sluiten leningen, om zo mee te doen met de speculatiegekte, gebaseerd op de ideologie van onomkeerbare stijgende huiswaarden.”

“Nadat zij de financiële neergang hadden veroorzaakt, hebben zij de financiële meevallers geïncasseerd door de borgsommen, die onder Bush en Obama aan de banken verschaft waren. Dit heeft hun controle op de reële economie bevorderd, door het opkopen en verkrijgen van reële economische reserves; toen de meest winstgevende bedrijven instortten, moesten de geld managers de brokken lijmen.”

“De Bush / Obama bailout maatregelen zullen bijdragen aan een verdere destabilisatie door de overdracht van grote hoeveelheden geld – op kosten van de belastingbetalers – aan private investeerders, wat een spiraalvormige overheidsschuld ten gevolge heeft en een ongekende centralisatie van de macht van de banken.”

“Staatsbezittingen en alles wat onder de bevoegdheid van de staat valt, komt in aanmerking voor privé overname, vanwege de vraag van het financiële establishment naar herstructurering en privatisering van staatsbezittingen.”

“We hebben te maken met een grootschalig kredietproces, dat niet eerder in de geschiedenis heeft plaats gevonden.”

Mijn commentaar: Dit alles moet ontploffen en de uitkomst is afhankelijk van de mate waarin men zich bewust is van wat er gebeurt. Zonder twijfel, moet het hele systeem van sociale en economische verhoudingen opnieuw worden gebouwd. Maar dit is onmogelijk te bereiken zonder een volledig nieuwe benadering van de betekenis van het bestaan van de maatschappij: in het belang van accumulatie en consumptie (een denkbeeldige vervulling door rijkdom) of in het belang van morele ontwikkeling (een gevoel van wederkerigheid en liefde).

De Natuur (de evolutionaire ontwikkeling van mensen en samenleving) spoort ons aan tot eenwording. De bewustwording van deze noodzaak maakt een soepele overgang naar een nieuw niveau van bestaan mogelijk. Zal de mensheid dit begrijpen?

Filed under: Crisis, Economie - Geen reacties→

In het Nieuws (van OkoPlanet.ru): “Het IMF en de Wereldbank zijn pessimistisch: er staat een nieuwe recessie voor de deur.”

“Een op de tien Amerikanen zit in de bijstand. Het Witte Huis heeft miljarden uitgegeven om te voorkomen, dat de banken omvallen. Het financiële systeem overleeft, maar vanwege werkloosheid geven mensen minder uit en er komt minder belasting in de schatkist. De voorspellingen worden steeds somberder. Het meest ernstige risico vormt de vertraging van de economische groei, groei is eenvoudigweg onmogelijk als er geen banen zijn.”

“De Europese Unie zal instorten, omdat deze in een staat van faillissement is. Het bedrijfsleven minimaliseert de productie. Landen proberen zich ‘af te sluiten’ van hun buren, ook al is men door de economie onlosmakelijk met elkaar verbonden. Iedereen probeert zonder de anderen te overleven en financiële experts zien dit als het grootste probleem.”

Mijn commentaar: Er zijn twee problemen:

1. Men is van mening, dat de economische groei een indicator is voor een goede toekomst, men ziet namelijk geen enkele andere manier om het schadelijke systeem van continue groei te ondersteunen. Men denkt, dat het niet uitmaakt waar en hoeveel we groeien, want anders zal het systeem niet overleven: een grotere markt, meer groei, kopen – weggooien – verdienen – en dat herhaalt zich. Maar de realiteit vereist iets nieuws: evenwicht tussen alle mensen, systemen en instellingen, in een gelijkwaardig samengaan, tot harmonie en volledige samenwerking komen. Het is mogelijk om het voor een deel uit te testen en er zo duidelijkheid over te krijgen, dat op deze manier alles tot rust zal komen en men tot tevredenheid en voldoening zal komen.
2. Als men van mening is, dat men tegenwoordig als individu kan overleven, betekent dit gewoon gehoorzamen aan blind egoïsme, wat ons naar de ondergang drijft. Dit is niet alleen zo, omdat het onmogelijk is om naar de ‘natuurlijke’ economie terug te keren op nationale schaal, maar eveneens omdat de natuur ons omringt met een netwerk van wereldwijde verbinding, zoals een visser een school vissen vangt in zijn net, en we kunnen niet aan dit netwerk ontsnappen. Daarom leidt protectionisme, het streven om alleen zelf te overleven, ons naar conflicten en een wereldoorlog.

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→

In het Nieuws (van Bloomberg): ” De Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker zei op 4 januari, dat de EU op de rand van een recessie van ongekende omvang staat.

“Werkelijk alles begint te vertragen,” zei Jennifer McKeown, senior Europees econoom bij de Capital Economics in Londen, via de telefoon. ‘Er is een onderliggende economische neergang gaande en tegelijkertijd houdt de perifere schuldencrisis aan. Zelfs de sterkste delen van de eurozone economie beginnen te wankelen. We zien dat de eurozone begint te breken, misschien dit jaar al’.”

Mijn Commentaar: Sterker nog, het is vreemd om de de besluiteloosheid van de ’beleidsmakers’ te zien. Maar, in het algemeen gesproken, kunnen ze niet met een oplossing komen, omdat zij de wereld niet als gemeenschappelijk en integraal zien, als één geheel, dat behoefte heeft aan eenheid en garant staan voor elkaar. Dit is alleen mogelijk onder de voorwaarden van integrale educatie van het publiek en de beweging van universele zorg voor elkaar, als we met een universele ramp worden geconfronteerd .

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→

Mening: (Mario Monti, de Italiaanse Minister-president): “Italië heeft Europa nodig voor de economische en sociale ontwikkeling en Europa heeft Italië nodig om sterker te worden”, zei Monti in een toespraak in de noordelijke stad Reggio Emilia, tijdens een ceremonie ter ere van de Italiaanse vlag.

“Geen enkel Europees land is zo sterk dat het kan denken dat het zelfstandig de confrontatie kan aangaan met de grote wereldeconomieën,” voegde hij eraan toe. “Het is hoog tijd voor iedereen om het huiswerk te doen. Niemand kan denken dat hij minder hoeft te doen dan een ander.”

Commentaar: Moet je je op de rand van een faillissement bevinden om zo te spreken? Is dit niet eerder mogelijk?

Filed under: Crisis, Economie, Politiek, Wereld - Geen reacties→

We moeten onze boodschap aan iedereen overbrengen. Maar ik veronderstel dat de burgers het beter zullen accepteren dan de leiders. Het gewone volk zal eerder naar ons toekomen dan de ‘notabelen’.

Vraag: Waarom kunnen we ons systeem niet bekend maken vanaf de top? Als de regering beslist, wordt de beslissing immers uitgevoerd.

Antwoord: Het punt is dat een gewoon mens geen systeem heeft. Hij heeft een lege maag, en het maakt hem gewoon niet uit waarmee hij zijn maag vult. De manier waarop, het systeem, interesseert hem niet. Voor hem is het belangrijkste dat hij geen honger heeft.

Anderzijds maakt de minister-president plannen en hij denkt na over wat er het beste gedaan kan worden, zoals belastingverhoging of –verlaging, snijden in de begroting of dingen laten zoals ze zijn, enzovoort. Hij is betrokken bij de technische details. Daar is hij met zijn gedachten op gericht en dat houdt hem voortdurend bezig. Dat is het probleem.

Daarom is het voor ons moeilijk om de mensen aan de top te bereiken. Hun probleem is niet hun maag, maar controle. Die willen ze  behouden en ze kunnen niet verder kijken dan hun eigen plannen om de oorzaak te  begrijpen van het feit dat ze geen succes hebben.

Ze vinden het moeilijk om iets nieuws te horen. Ze kunnen het niet uitvoeren. Ze zouden hun manier van denken moeten veranderen en een “ronde” bril opzetten om de “ronde” geïntegreerde wereld en de onderlinge afhankelijkheid te zien.

In die wereld wordt het succes niet afgemeten aan economische plannen, technische details, rentepercentages en belastingen. Deskundigen kunnen deze vicieuze cirkel echter niet doorbreken, ze zien de economie vanuit het oude perspectief en kunnen zich niets anders voorstellen. Ze maken plannen op basis van winst.

Ik maak bijvoorbeeld schoenen, ik verkoop ze en zo verdien ik mijn geld. Eén paar levert me genoeg op om de hele maand van te leven. Als ik twee paar maak en ze verkoop, heb ik een maandelijks overschot. Nu klopt de overheid op mijn deur: “Ik neem 50% van uw winst op het tweede paar schoenen, voor het staatsfonds, het leger, het onderhoud van de wegen, enzovoort.” Wel, dat is begrijpelijk.

Dan klopt de gemeente aan mijn deur: “Er zijn sanitaire faciliteiten nodig in deze wijk, nutsvoorzieningen, er is groenvoorziening nodig, enzovoort. Geef me 10% van je winst.” En zo gaat het door.

Hoe zullen we leven in een tijd, waarin de crisis de productie verlaagt tot het niveau van de basisbehoeften? Waar zal men dan belasting op heffen? Belastingen worden immers geheven op het overschot, maar als men het voedsel dat ik nodig heb wil afpakken, is dat een probleem.

Ik zal niet akkoord gaan met een lager niveau dan een acceptabele levensstandaard: dan ga ik de straat op. Het gehele systeem van belastingheffing is gebaseerd op de veronderstelling dat er teveel is, maar wat als dit overschot niet langer wordt geproduceerd?

Daarop is ons economische systeem niet voorbereid, voor dat scenario is het niet geschikt. Daarom maakt iedereen zich zorgen over de groeicijfers, daar leeft iedereen immers van.

Wij hebben het over een totaal andere economie, zonder overschot. En natuurlijk begrijpen economisch deskundigen ons niet.

Dus, we beginnen met een eenvoudige uitleg: mensen zullen zonder werk komen te zitten en ze zullen niets om handen hebben. Je zult ze moeten laten studeren en er ‘goede kinderen’ van maken, zodat ze geen etalages gaan ingooien en auto’s in brand steken. We zullen een nieuwe, prachtige samenleving kunnen opbouwen. Bovendien zal het veel winst opleveren, want deze mensen zijn de werkelijke rijkdom.

Ik denk dat deze ideeën zullen worden gehoord en begrepen door de wereldleiders. Anders worden ze met een donkere toekomst geconfronteerd en een niet begerenswaardig lot.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/3/12, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Economie, Educatie, Maatschappij, Politiek - Geen reacties→

In het Nieuws (uit The Guardian): “Een denktank, de New Economics Foundation (NEF), die een evenement organiseerde met het Centre for Analysis of Social Exclusion aan de London School of Economics, stelt dat als iedereen minder uren zou werken – ongeveer 20 uur per week – er meer banen vrij zouden komen, werknemers zouden meer tijd met hun gezin kunnen doorbrengen en de energie hongerige excessieve consumptie zou aan banden worden gelegd. Anna Coote, van de NEF, zei: “Er is een groot gebrek aan evenwicht tussen mensen, die te veel betaald werk hebben en zij die te weinig of geen werk hebben.”

“Zij voerde aan dat we opnieuw moeten nadenken over datgene wat economisch succes oplevert en of het de eerste prioriteit van de overheid moet zijn om de Britse BBP-groei te stimuleren: ‘Leven we alleen maar om te werken en werken we om te verdienen, en verdienen we om te consumeren? Er is geen enkel bewijs dat je een minder succesvolle economie zou hebben, als je werktijdverkorting als norm doorvoert: integendeel.'”

Mijn commentaar: Dit zijn pogingen om het probleem van de werkloosheid op te lossen. Maar wat gaan mensen in hun vrije tijd doen als ze zich niet bezig houden met integrale educatie? Dit zal leiden tot degradatie! Daarnaast zal een kortere werkweek het inkomen verminderen, hoe gaat men daarmee om? Iets moet het leven vervullen: ofwel alcohol of een nieuw integraal bewustzijn. Anders zal dit initiatief nog grotere sociale problemen opleveren.

Filed under: Crisis, Economie - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Vrijheid’: Hoe meer tegenstellingen er zijn tussen opvattingen en hoe meer kritiek er is, hoe meer kennis en wijsheid toenemen en onderwerpen beter geschikt worden om te onderzoeken en te verduidelijken.

De achteruitgang en het falen van de intelligentie komen alleen voort uit gebrek aan kritiek en onenigheid. Uiteraard wordt de hele basis van fysiek succes bepaald door de mate waarin de samenleving één is, en de basis voor het succes van intelligentie en kennis bestaat uit onderlinge afscheiding en onenigheid.

We zien dat deze twee tegenpolen elkaar wederzijdse steun verschaffen. Afscheiding en eenheid moeten in balans gebracht worden, zodat ze elkaar niet opheffen, maar ondersteunen. Dan vinden we daartussen de middellijn, die beide in gelijke mate bevat. Het zijn geen helften van twee uitersten, maar de totale afscheiding en de totale eenheid moeten zich uiteindelijk verenigen tot één.

We zijn het anders gewend: Ieder mens levert een beetje in of voegt iets toe, en zo bereiken we een oppervlakkige overeenstemming. In wezen is dit geen overeenstemming, maar het is niets anders dan gebrek aan een andere keuze, daarom laat ik jou toe op een stukje van mijn territorium en jij geeft mij een stukje van dat van jou. Zo lijden we, omdat we geen andere opties hebben.

Als we echter eenheid creëren, omdat we ons willen verenigen met de Schepper, moeten daarvoor twee tegengestelde krachten samenwerken. Vanuit ons ‘platte’ begrip weten we niet hoe we dat moeten doen. Alleen het hogere Licht kan ons laten zien dat dit mogelijk is. Dit vereist een hoger, spiritueel verstand, dat tegenstrijdigheid wegneemt, zoals er staat geschreven: “Het ene en het andere zijn woorden van de levende God”.

Het hogere Licht brengt Zijn derde kracht om de tegenstellingen te verenigen. Dit kunnen we echter niet aan mensen uitleggen. Ze zouden denken dat het over religie of mystiek gaat. Daarom geven we uitleg op een ander niveau: iedereen heeft zowel gelijk als ongelijk. We zijn al tot het begrip gekomen, dat we niet met elkaar kunnen opschieten en dat er nooit onderlinge vrede zal zijn. Laten we dan vrede zoeken op een hoger niveau, boven ons, zoals er staat geschreven: “Liefde bedekt alle zonden”.

Men denkt misschien: Hoe is dit mogelijk? De zonden blijven immers? Nee, we zullen een ‘eenheids paraplu’ boven ons houden en alleen daarvoor zorgen. Dan zullen we begrijpen dat alle onderlinge overtredingen juist zijn bedoeld om die ‘paraplu’ te versterken. We zullen ze zien als de oorzaken om ons te verenigen en we zullen zeggen: “Dit is geweldig want zonder dit zouden we geen liefde nodig hebben. Maar nu hebben we liefde nodig, omdat we anders voor geen enkele rede meer vatbaar zijn.” De oplossing zal duidelijk zijn, men zal het ermee eens zijn en dit zal door de wereld geaccepteerd worden.

De werkelijke oplossing behoort echter al tot ons niveau: We brengen het Licht dat de wereld hervormt, als Dit er niet zou zijn, zouden mensen niet in staat zijn om de gemeenschappelijke ’paraplu’ boven hun hoofd te houden.

Uiteindelijk vertellen we niets nieuws. Waardoor zullen zij dan accepteren wat wij aanbieden? In de huidige situatie met de vele meningsverschillen, conflicten, impasses en nucleaire bewapening, met de wereldwijde crisis, klinken we logisch. Het heeft geen zin om op zoek te gaan naar wie er gelijk heeft in de algemene onenigheid. Iedereen heeft zowel gelijk als ongelijk. Wij aanvaarden niemands persoonlijke mening, maar in plaats daarvan brengen we één enkel idee naar voren: eenheid boven alles, zonder voorbehoud. Want anders betekent dit het einde.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/9/12, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid - Geen reacties→

Filed under: Crisis, video - Geen reacties→