Vraag: Een mens kan crisissen en spanningen verdragen en zich eraan aanpassen, totdat hij al zijn energie kwijt is en het voor hem duidelijk is dat hij een punt heeft bereikt waar geen ommekeer meer mogelijk is. Kan het zo gaan dat de hele mensheid met dit probleem te maken krijgt en uiteindelijk op dat punt komt waar ommekeer niet meer mogelijk is?

Antwoord: Een punt waar ommekeer niet meer mogelijk is, is een heel goede staat. Waar naartoe wil je terugkeren? Als ik ga begrijpen dat mijn verstand, mijn intellect, nutteloos is, probeer ik op zoek te gaan naar een oplossing. Dan kom ik tot de conclusie dat ik degene ben die moet veranderen.

Vraag: Hoe kunnen we het iemand duidelijk maken dat alle natuurlijke hulpbronnen en de energie bijna uitgeput zijn en dat we hier niets meer aan kunnen veranderen als we zo doorgaan?

Antwoord: Daarvoor moeten we de systemen van opvoeding, onderwijs, disseminatie, reclame, enz. ‘omschakelen’. We moeten allereerst beseffen dat het onze plicht is om de samenleving ervoor te waarschuwen dat veranderingen hen naar een volgende, betere staat zullen leiden, terwijl een passieve vooruitgang onder de interne druk van het egoïsme ons juist alleen maar moeilijkheden bezorgt.

Het probleem is dat we ons op het ogenblik in een situatie bevinden die ons geen enkele oplossing biedt. Ik spreek vanuit het oogpunt van de gewone burger, maar ook uit dat van wetenschappers, om dan nog maar niet degenen te noemen die gezag uitoefenen en – om het zo maar te formuleren – onze sociale ontwikkeling bepalen. Zij beschouwen veranderingen in de mens zelf niet als een oplossing, en daarom verandert er niets.

From a TV Program: “Integral World: Formula of an Integral Society” 7/3/12

Filed under: Crisis, Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij | Add Comment/Ask Question→