De Zohar beschrijft een staat op het niveau van de 125e graad, de wereld van Ein Sof ( Oneindigheid), de wereld van totale verbondenheid, de wereld van onze complete correctie, wanneer we gelijkvormigheid hebben bereikt met de eigenschappen van de Schepper. Daarom, ongeacht hoe ver we van deze volmaakte staat verwijderd zijn en hoe tegengesteld we hieraan ook zijn – we hebben hier geen enkel contact mee, zelfs niet in de geringste mate – de kracht van onze pressie blijkt, juist in deze tegenovergestelde staat, het grootst als we ons tot het uiterste inspannen om perfectie te bereiken. Hier werkt de afstand juist in ons voordeel.

Ik heb deze tegenovergestelde staat niet gemaakt, de Ene Die ik wens te bereiken deed dit. Daarom wordt één gram inspanning, die ik uitoefen om bij de Schepper te zijn, ondanks deze grootst mogelijke afstand, met 125 vermenigvuldigd. Met andere woorden: deze niveaus komen ten goede aan mijn inspanningen.

Net zoals er alles wordt gedaan voor een baby, als ze huilt. Maar wanneer een kind van twee à drie jaar oud huilt, geven de volwassenen haar niet meer zoveel aandacht.

Deze grootst mogelijke afstand werkt juist zo, dat de kracht van de inspanningen van een mens – aan de andere kant van de ladder van de niveaus – daardoor wordt vermenigvuldigd. Daarom moeten we de staat waarin we zijn waarderen en ernaar verlangen om de uiteindelijke staat zo spoedig mogelijk te bereiken. Dan zullen onze inspanningen werkelijk groot zijn.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Zohar | Add Comment/Ask Question→