De Zohar, Hoofdstuk “Miketz” Punt 34: “Jozef was verdrietig”, verdrietig in geest en verdrietig in zijn hart, omdat hij er gevangen was. Omdat Farao naar hem had gevraagd, staat er geschreven, “En zij brachten hem met haast “dit betekent dat hij hem geruststelde en hem antwoordde met vreugdvolle woorden, woorden die het hart verrukken, omdat hij verdrietig was geworden omdat hij in de kerker verbleef. Eerst viel hij in de kerker maar vanuit de kerker rees hij later naar grootsheid.

Het lijkt alsof het verhaal van Jozef over materiële dingen gaat en de veranderingen die zij ondergaan. Jozef valt in de val en rijst daarna naar grootsheid. We zien een woestijn, een Farao, de ministers van de Farao, een gevangenis, etc.

Feitelijk is het jozef zelf die beslist hoe hij de realiteit wil zien. Jozef beslist zelf of het een gevangenis is of het paleis van de koning waarin hij belandt. Hij beslist of het dag is of nacht. Hij neemt iedere omstandigheid waar naar gelang zijn niveau van onthulling van de Schepper, de gedachten over zijn verbinding met de Schepper en zijn gedachten over de situatie waarin hij zich bevindt.

In werkelijkheid bevinden we ons altijd in een staat van oneindige vervulling. Maar onze ongecorrigeerde waarneming toont ons beelden die van begin af aan ongecorrigeerd zijn. De scènes die we zien zijn beelden van onze houding en oordeel ten opzichte van de Schepper en de manier waarop hij ons regeert. De situatie waarin we ons bevinden is in feite onze evaluatie van de manier waarop de Schepper zich tot ons verhoudt. Daarom zijn we zelf degene die onze omstandigheden creëren.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Zohar | Add Comment/Ask Question→