De wereld is het resultaat van onze innerlijke eigenschappen, onze zintuigen. Op dit moment hebben onze vijf zintuigen – gezicht, gehoor, smaak, reuk en tast – een beperkte waarneming van de werkelijkheid. Echter, hebben we het vermogen om onze zintuigen te vergroten zodat ze zonder beperkingen zullen waarnemen. De manier om dit te doen is om het verlangen om te ontvangen, en uitsluitend te consumeren uit te gaan en in plaats hiervan de wereld te leren waarnemen op de manier waarop het buiten ons om bestaat, in plaats van het waar te nemen met onze vijf zintuigen. We zullen dan de Oneindigheid waarnemen, de absolute werkelijkheid, zonder grenzen. Uiteraard is de vraag: Hoe kunnen we onszelf buitengaan? We kunnen begrijpen wat het betekent om het bereik van onze zintuigen uit te breiden, maar hoe komen we uit onszelf? Als het enige dat in de natuur bestaat, het verlangen om genot te ontvangen is, dan lijkt het onmogelijk om er uit te komen.

Kabbalisten zeggen dat deze mogelijkheid wel bestaat: Het kan gedaan worden door te voelen wat onze naaste voelt. Net zoals we de wereld door middel van onszelf openbaren, zijn we in staat om ons met een vriend te verbinden die hetzelfde spirituele doelen heeft, en de wereld door middel van hem waar te nemen, en daarna door een ander, en dan door een ander etc. Als we eenmaal de hele werkelijkheid geopenbaard hebben door middel van andere mensen, zullen we ontdekken dat het zich in feite buiten ons om bevindt.

Dit is waarom de voorwaarde voor het waarnemen van de werkelijkheid “Hebt uw naaste lief als uzelf” is. On onze wereld klinkt dit als een verouderde gezegde. Maar de Kabbalisten hebben een heel andere voorwaarde in gedachten als ze deze zin zeggen. Je naaste lief hebben betekent voelen wat er binnen hem in gebeurt. Het betekent zich verbinden met zijn ziel, zijn zintuigen, en zijn waarneming met die van jou. Of met andere woorden, als je uitjezelf komt en begint te openbaren wat er buiten jezelf om is, ofwel wat er in hem zit.

Dit wil zeggen, dat als je begint te openbaren wat er buiten jezelf om is, je ook de Hoogste Kracht, of de Schepper openbaart. Dit wordt genoemd “Vanuit de liefde voor de schepping, naar de liefde voor de Schepper”. Deze gezegde kan religieus klinken, maar in de werkelijkheid spreekt het over de ontwikkeling van onze zintuigen.

De wijsheid van Kabbalah leert ons hoe we onze naaste kunnen voelen en hoe we een gemeenschappelijk vat van waarneming (Kli) kunnen bouwen, die Shechina genoemd wordt. Dit zintuig is zo enorm dat we ermee de Schepper kunnen waarnemen.

Dit is waar de wetenschap van Kabbalah over gaat: alles wat buiten ons om zit leren waar te nemen en ontvangen, zonder enige beperking.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen | Add Comment/Ask Question→