Stel je voor dat een gast van een andere planeet hier naar toe zou komen. Hij kijkt dan rond en zegt: “Hey jongens, alles ziet er goed uit! Jullie hebben hier een geweldige infrastructuur in de hele wereld, mobiele communicatie, telefoons, het internet, auto’s en overvloedige oogsten. Jullie hebben alles! Maar waarom zitten jullie ondanks dit alles bang thuis, in de afwachting wat er gaat gebeuren als jullie binnenkort misschien niets te eten zullen hebben? Zijn jullie gek!? Waar wachten jullie op? Ga aan het werk!”

En ons antwoord is: “We willen werken, maar niemand wil ons aannemen”. De gast is stom verbaasd, “Nou ga iets doen dan! Stuur schepen en vliegtuigen er op uit, onderneem iets!” En wij zeggen, “We kunnen niets erop uit sturen omdat niemand ons gaat betalen, en we kunnen ook niets anders doen, omdat onze leveranciers ons niet geven wat we nodig hebben…”

Dus wat we missen is de verbinding. Hoe is dit gebeurd dan? We waren vroeger op een egoïstische wijze met elkaar verbonden, maar we zijn naar een volgend niveau gestegen, waar we altruïstische verbindingen nodig hebben. Echter hebben we deze niet. Dit probleem is alles omvattend, en iedereen is volkomen hulpeloos. Vanaf nu, is het enige dat alles zal doen werken, een juiste intentie. De banken die zullen opbloeien bijvoorbeeld, zijn de banken met een correcte intentie. Dit is de manier waarop de wereld zal leren.

Maar dit leerproces is jaren geleden begonnen. Ongeveer vijftig of zestig jaar geleden, begonnen we te zien dat degene die door middel van dwang iets bereikt, uiteindelijk niet de winnaar is. De winnaar is juist degene die er in slaagt om zijn leven en onderneming op een juiste manier in te richten ten aanzien van de maatschappij.

Uit de les over Baal HaSulam’s artikel “Eén Grondregel” op 05.03.2009.

 Watch the Lesson, “One Precept,” [58:17m]:  Download
 Listen to the Lesson, “One Precept,” [58:17m]: | Download

Filed under: Maatschappij | Add Comment/Ask Question→