Opinie (Oxfam): “De 100 rijkste mensen in de wereld hebben vorig jaar genoeg verdiend om in viervoud een einde te maken aan de extreme armoede van de armste mensen, zo heeft Oxfam megedeeld.

“Het goede doel beweert dat een ‘explosie van extreme rijkdom’ een belemmering vormde om de armoede aan te pakken, zo werd medegedeeld in een briefing die voorafging aan het Wereld Economisch Forum in Davos (januari 2013) in Zwitserland.

“De kosten van de ongelijkheid zijn als volgt vrijgegeven: “Hoe rijkdom en een extreem inkomen ons allen pijn doet”. Oxfam deelde mee dat het netto inkomen van de 100 rijkste mensen vorig jaar 240 miljard Amerikaanse dollar bedroeg.

“In tegenstelling daarmee leven mensen in ‘extreme armoede’ van minder dan 1,25 dollar per dag, het goede doel heeft de wereldleiders opgeroepen om zich te committeren aan het verminderen van de ongelijkheid tot het niveau dat we het laatst hebben gezien in 1990.”

Mijn Commentaar: Goede doelen kunnen de situatie niet corrigeren, wat bestemd is voor de hongerende bevolking draagt niet bij tot de ontwikkeling van de bevolking, maar leidt eerder tot achteruitgang, omdat het niet gepaard gaat met integraal onderwijs. Dus zelfs als alle rijken hun rijkdom hadden gedeeld met alle armen, zou de wereld er niet beter op zijn geworden. Integendeel, de situatie zou alleen maar ernstiger geworden zijn.

Totdat wij de diepste oorzaak van onze problemen wegnemen – onze egoïstische natuur – zullen al onze egoïstisch acties altijd tot een negatief resultaat leiden. Het enige probleem is dat de actie ver verwijderd is van het resultaat en dat wij de verbinding daartussen niet zien. We moeten eerst onze hulp combineren met integrale opvoeding en niet alleen met onderwijs, dan pas kunnen we de ontwikkeling van een mensheid bereiken die zichzelf in de nieuwe wereld kan vestigen.

Filed under: Crisis, Economie, Educatie, Integrale Opvoeding, Nieuws - Geen reacties→

BaalHaSulam, Geschriften van Baal HaSulam, brief 17: Dit komt omdat er degene is die wandelt, en hij is er erger aan toe dan degene die niets doet en zit. Hij wijkt van het pad af, want het pad der waarheid is een heel dunne lijn die men bewandelt tot men bij het paleis van de Koning komt.

Iemand die deze lijn gaat bewandelen heeft veel zorg nodig om zelfs geen haarbreed af te wijken naar de rechter- of de linkerzijde van de lijn. Want als hij aan het begin een haarbreed afwijkt, staat het vast dat hij – zelfs als hij verder een kaarsrechte lijn volgt – niet bij het paleis van de Koning zal komen, want hij beweegt zich niet over de lijn van waarheid voort …

Vraag: Wat moeten we doen om daarvoor te waken en op het rechte spoor te blijven terwijl we helemaal in de handen zijn van de hogere Kracht?

Antwoord: Inderdaad, als ik mij in een wereld bevind die door de hogere Kracht bestuurd wordt, waarom zou ik dan op mezelf letten? Kan die Kracht niet voor mij zorgen? Er staat geschreven dat de Schepper iemands hand op het goede geloof legt en zegt: “Kies hiervoor!” Hij is degene die ons naar de groep brengt, naar de leraar en de boeken. Waarvoor zou ik mezelf beschermen als geldt: “Er is geen Ander dan Hij”?

Maar om het onderwerp ‘hechting aan Hem’ te verhelderen: om wijs en gevoelig te worden, gereed voor het niveau van de Schepper, moet ik vechten tegen alle krachten die ogenschijnlijk tegen Hem gericht zijn. Ik moet er helderheid over krijgen, ze sorteren en uitzoeken welke ‘voor’ en welke ‘tegen’ zijn. In deze oorlog – tussen de ‘bondgenoten’ en de ‘tegenstanders’ – moet ik tot de conclusie komen dat ik hier alleen niet tegen opgewassen ben, hoewel ik allerlei gevoelens heb, gezond verstand en een zekere ervaring.

Ik heb de Schepper naast mij nodig en dat staat los van mijn denken en voelen, dat helpt mij alleen in het begin, later is dat alleen maar storend. Dit verklaart waarom ik om de hulp van de Schepper roep en ik alleen samen met Hem het gevecht aanga, wat beschreven staat als ‘vechten door de kracht van het geloof’.

Hierdoor verander ik in een rechter, een bevelvoerder in de oorlog van de Schepper tegen Amalek, ik sta tussen hen beiden in. Deze hele oorlog ontvouwt zich overeenkomstig met wat mij duidelijk wordt en door middel van mijn dringende vragen. Dit is de manier waarop wij vooruit komen.

Er doen zich fatale ‘fouten’ voor die moeilijk uit te leggen zijn. Om ze te kunnen begrijpen moeten we het systeem als één geheel kunnen zien. Een mens maakt helemaal aan het begin van het pad een onbetekenend foutje in een situatie die hij niet begrijpt, verliest zo het spoor en kan de weg terug niet meer vinden.

In één van zijn brieven beschrijft Baal HaSulam iemand die de gelukkige kans kreeg om in het Paradijs te komen. Daar voelt hij dat de Schepper recht achter hem staat. Hij draait zich om en volgt de Schepper, dan realiseert hij zich plotseling dat hij niet heeft gevraagd waar de plek van het Paradijs ophoudt en de Hel, die er vlak naast ligt achter een muur, begint. Hij verlaat het Paradijs en keert naar zijn dagelijks leven terug. De Schepper blijft in het Paradijs en doet de deur in de muur voor hem op slot, tot een volgende keer, misschien na een aantal levens.

Natuurlijk kunnen wij niet vooruit komen zonder fouten te maken. Er staat geschreven: “Er bestaat geen rechtvaardige op aarde die goed doet zonder gezondigd te hebben.” Maar over andere fouten staat geschreven dat wij ze maken als de Schepper ons onderwijst en ons noodzaakt om fouten te maken, zodat we de grondbeginselen, waarin we nooit fouten mogen maken, dieper gaan begrijpen.

Bij iedere stap leidt de Schepper mij naar een fout. Maar Hij houdt mij bij de hand, zoals een volwassene een kind vasthoudt, Hij leidt mij naar die fout en zegt: “Kijk, hier zou je kunnen vallen, dit is een gevaarlijke plek.” Hij helpt mij om problematische plekken te voelen. Ik ben zoals een kind in de handen van een volwasse die mij draagt en leert, en op die manier ben ik helemaal niet angstig en voel ik me vol vertrouwen in Zijn Handen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 2/6/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Schepper - Geen reacties→

Vraag: U hebt in een les gezegd dat het u aan woorden ontbrak. Betekent dit dat wij ons werk niet naar behoren doen en daardoor van u geen spirituele kennis ontvangen?

Antwoord: Zo werkt het precies. Als de lagere vraagt, geeft hij daarmee zijn onvervulde verlangen door, daarop ontvang ik een antwoord.

Er staat geschreven dat men van al zijn leerlingen leert: “Van mijn leraren leerde ik veel, ik leerde meer van de vrienden en nog meer van mijn studenten.” Dit gebeurt dankzij de vragen van een student, door zijn gebed, MAN. De student geeft zijn verlangen aan de leraar en de leraar krijgt daarmee een verlangen dat hij nooit voor zichzelf zou vragen. Op deze manier wordt het gehele systeem onthuld: Bij iedere nieuwe vraag van elke student wordt er een nieuwe laag van het systeem onthuld, dan nog een en nog een, etc.

Elke leerling brengt zijn gebed omhoog. Daardoor ontvangt de leraar kelim (vaten) die niet in hemzelf aanwezig zijn en die hij ook nooit gehad zou hebben als hij zich niet met de studenten had verbonden. Dus, tot aan het moment dat de leerling een vraag stelt, weet de leraar het antwoord niet. Maar op het moment dat de leerling aan zijn leraar een vraag stelt, komt de leraar tot  iets nieuws. Dit wordt ‘leren van de leerlingen’ genoemd.

Iedere dag kom ik uit de les met nieuwe dingen die binnen mijn bereik zijn gekomen, omdat ik voel wat jullie ontbreekt. Maar de studenten moeten zich wel op de les voorbereiden en vaak voel ik bij jullie dat het verlangen niet groot genoeg is, dan voelt het niet als een behoefte. Het is waar dat ik zelfs zonder woorden bij mijn studenten de behoefte aan spirituele onthulling voel en dit helpt mij verder, maar het is belangrijk dat een ieder zijn vragen stelt.

Ik ben met mijn leraar verbonden, met Rabash, hij is voor mij de hogere. Als ik van de studenten vragen krijg, verbind ik die vragen met één direct kanaal dat van Boven komt. Het is een hiërarchisch systeem dat op een boom lijkt en zich van boven naar beneden uitspreidt. Als ik van de bodem een verlangen ontvang dat ik kan laten opstijgen, bewerk ik dat in mijzelf, ik krijg een antwoord van Boven en dat bewerk ik eveneens, daarna geef ik het antwoord aan de student door, waarbij echter 99% van het antwoord dat ik krijg in mijzelf aanwezig blijft en ik maar 1% aan de student doorgeef, in overeenstemming met de mate waarin ik mijzelf omlaag moet brengen en moet afdalen naar het niveau van de student, zodat hij dit antwoord van mij kan ontvangen en begrijpen.

In spaarzame gevallen maak ik die verbinding zelf open omdat er dan sprake is van een algemene voorbereiding. Als mensen zich bijvoorbeeld uitermate ingespannen hebben om naar een conventie te komen en het voor te bereiden. Zelfs als er dan geen vragen gesteld worden, kan ik het Licht doen ontwaken, omdat jullie dan een enorme hoeveelheid inspanning hebben geïnvesteerd, daar kan dan mee gewerkt worden. Maar meestal is het alleen mogelijk doordat er vragen gesteld worden.

Ik zal traagheid nooit accepteren, maar het is voor een leraar verboden om in de studenten verlangen op te wekken, want dan gebeurt er het tegenovergestelde, dan zou hij hen aansluiten op de kanalen die naar hen toekomen. Het verlangen moet van beneden af naar boven oprijzen!

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/28/13, TES

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie - Geen reacties→

In het Nieuws (van BBC News): “Het huis van de oude Griekse goden is met sneeuw bedekt en de steile weg die over de hellingen van de berg Olympus kronkelt, voert door weelderige, vruchtbare bossen. Maar de vegetatie is bezaaid met kale plekken, kostbare bomen zijn met harde hand weggerukt.

“Zo is de situatie nu tengevolge van een van de ernstigste vormen van illegale houtkap in Griekenland. In het afgelopen jaar is de houtkap hier met meer dan 300% toegenomen, omdat een nieuwe belastingmaatregel de prijs van stookolie met een derde heeft verhoogd.

Veel mensen kunnen nu geen stookolie meer kopen, in plaats daarvan gebruiken ze hout om hun huizen te verwarmen.”

Mijn Commentaar: Door honger en kou worden mensen wel genoodzaakt om iets te ondernemen. Kunnen wij van hen eisen dat zij niet zorgen voor wat minimaal nodig is?

Filed under: Crisis, Economie, Maatschappij, Natuur, Nieuws - Geen reacties→

Filed under: Niveaus, Spiritualiteit, video - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan een groep iemand helpen om zich de waarden van die groep eigen te maken en hoe kan je controleren of de waarden van die groep de juiste zijn voor spirituele groei?

Antwoord:

• Als mensen bij elkaar komen en hun best doen om de aanwijzingen van Baal HaSulam en Rabash op te volgen.
• Als zij niet proberen om een nieuwe methode te bedenken, maar altijd volgens de bronnen werken, waardoor alles bepaald wordt.
• Als er niemand in de groep is die probeert om boven de anderen te gaan staan, daarmee bedoel ik dat hij probeert om de leiding te nemen over iedereen door anderen te onderdrukken door middel van zijn kracht, zijn intelligentie of door speciale kwaliteiten.
• Als iedereen probeert om zich voor de groep weg te cijferen, omdat een ieder alles wat de natuur hem toebedeeld heeft naar de gezamenlijke ’schatkist’ brengt, al zijn kwaliteiten, om anderen te helpen, want wij zijn absoluut niet gelijk en het lijkt zo dat er mensen zijn die meer kwaliteiten hebben en succesvoller zijn dan anderen, maar iedereen geeft het beste van zichzelf aan de groep.

Daarin zijn allen dus gelijk en valt er niemand op, een ieder probeert gelijk te zijn aan de ander en zichzelf weg te cijferen voor de anderen. Dan gaat het over een groep waarvoor je jezelf met gesloten ogen kunt wegcijferen en dan kun je er zeker van zijn dat ze zonder enige twijfel hun fysieke kli (vat) kunnen inruilen voor een spirituele kli. Ik raad jullie aan om het allemaal zo te doen!

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 2/11/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Zelfonderzoek - Geen reacties→

Opinie van (Vasiliy Koltashov, hoofd van het Centrum voor Economisch Onderzoek van het Instituut voor Globalisering en Sociale Beweging): “Het is kenmerkend voor onze tijd dat de betekenis van de crisis lijkt te verdwijnen en dat we proberen om er geen aandacht aan te besteden.

“Vanuit het oogpunt van de leek is de economische crisis een ramp en vanuit het oogpunt van de economische theorie is de crisis een vreemde val, ten gevolge van een aantal fouten, hoewel de economische crises bestaan uit objectieve factoren en door zuiver economische omstandigheden ontstaan. Ze zijn nuttig, juist omdat ze niet tot het einde van de wereld leiden, maar het alleen maar lijkt op het einde van de wereld, en het vanuit één standpunt bezien op een verschrikkelijke crash lijkt. Het oude economische model stort ineen en er is een nieuw model in opkomst.

“We bevinden ons nu in een dergelijke economische crisis, maar het interessante ervan is dat daarmee niet alles gezegd is. Het is geen gewone productie crisis met een handelsgerelateerd karakter (wanneer er een overproductie van goederen is, de overproductie wordt geliquideerd, de industrie wordt geupdate en de ontwikkeling doorgaat), nee, deze crisis betekent een grote val…

“We zien dat de crisis nog niet voorbij is, er moet een kwalitatieve verandering komen om er een einde aan te maken. Maar waar moet die kwalitatieve verandering uit bestaan?”

Mijn Commentaar: We zitten midden in deze crisis, geen innovaties, ontdekkingen, technologische doorbraken of veranderingen om ons heen zullen ons helpen om hieruit te komen, alleen veranderingen in onszelf! We zijn het gebied van de integrale natuur binnengegaan, met andere woorden: de natuur begint ons integraal te beïnvloeden en behandelt ons als één geheel. Totdat ook wij één geheel worden, zullen we in toenemende mate in onbalans blijven met de natuur, en we zullen dit ervaren als een druk: op het gebied van het milieu, de natuur, sociale aspecten, gezondheid, familie, etc.

Filed under: Crisis, Economie, Integrale Educatie, Wereld - Geen reacties→

Er zijn twee soorten werk: vanuit een gemis voelen en vanuit een volledig welbevinden voelen. Wij zijn gevormd uit een materie die zich altijd in een staat van leegte bevindt. Daarom verlangen wij naar verbinding met de Schepper die ons geschapen heeft en alles heeft wat wij missen.

Als wij deze beide krachten in ons ervaren – de natuurlijke kracht van ontvangen, onze materie, en de kracht van geven, de kleine ‘lichtvonk’ die in ons aanwezig is en die we willen ontwikkelen zodat deze kracht meester zal worden over onze gehele materie – zullen we twee dingen moeten ophelderen: enerzijds moeten we, wat de materie betreft, inzicht krijgen in de lichtvonk van geven, en anderzijds moeten we, wat de lichtvonk betreft, duidelijk krijgen wat de materie is en deze bestuderen. Anders gezegd, van de zijde van het schepsel moeten we de Schepper bestuderen en eveneens ons eigen verlangen.

Zo verrichten wij één soort werk met ons verlangen om te ontvangen, dat is het werk van dringend vragen, van gebeden en de droefheid van de Shechina (de Goddelijke Aanwezigheid), de verwoesting van de Tempel. Als wij alle ellende van deze staat niet tot op het bot voelen, zullen wij een werkelijk gebed niet kunnen bereiken, dan komen we niet tot een smeekbede die zo’n grote intensiteit heeft dat er van de zijde van het Licht een antwoord van geven komt.

Dit komt omdat het Licht alleen geeft over een compleet verlangen. De niveaus van het complete verlangen worden ‘spirituele niveaus’ genoemd en we moeten tenminste het laagste niveau ervan bereiken.

Het andere type werk vindt plaats als we voor de Schepper staan, die ons heeft geschapen, ons leidt, voor ons zorgt, ons corrigeert en ons opheft naar Zijn hoogte van volmaaktheid. Dan bestaat ons werk uit dankbaarheid en lofprijzing.

Dit zijn twee tegengestelde vormen en in beide gevallen moet een mens er goed op letten dat het ene werk het andere niet vervangt en verhult. Beide vormen zijn essentieel in hun volle, zuivere maat. Het conflict daartussen, de spanning, creëert een punt waardoor het Licht zo sterk wordt aangetrokken, dat Het een mens zal opheffen en het ene einde van zijn werk naar Keter brengt en het andere einde naar Malchut. Zo bevindt het eerste niveau van spiritualiteit van de mens, gevormd uit tien Sefirot, zich in het verlangen om te ontvangen en het wordt gevormd door dringende vragen, smeekbeden, een gebroken hart en ook door dankbaarheid en zegeningen uit te spreken over de Schepper, dit betekent: vanuit de plaats van Keter. Op deze manier maken we vorderingen.

Een mens vergeet deze dingen constant en raakt verward. Hij denkt dat de verwarring bij toeval is ontstaan en wordt veroorzaakt door moeilijkheden in het dagelijks leven. Hij denkt dat hij snel en succesvol zou vorderen op het spirituele pad als hij ergens alleen op een verlaten eiland in de oceaan zou leven, ver weg van de dagelijkse problemen. Maar nu moet hij zich met eindeloos veel dingen bezighouden en komt hij in het leven allerlei problemen tegen, innerlijk zowel als in de buitenwereld.

Dit is echter een verkeerde houding, want alles behoort tot één systeem. Er is geen enkele rechtvaardiging om de uiterlijke situatie opzij te schuiven of te veranderen. Een mens moet proberen om zich in te spannen om constant in het spirituele werk te blijven, zonder dat hij in de buitenwereld ook maar iets verandert, zodat hij door de omgeving die hij nu heeft in staat zal zijn om de Schepper vreugde te geven.

We moeten begrijpen dat dit de omgeving is die de Schepper voor hem heeft bereid. Later zal een mens begrijpen in welke mate deze omstandigheden de beste waren voor zijn vooruitgang.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 2/10/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Als we de integrale wetten aan iemand uitleggen, moeten we  een kleine wetenschapper van hem maken. Hij moet gaan begrijpen waar hij is, wat de wereld werkelijk rond maakt en hoe door de natuur alles vervuld wordt. Wij worden door de natuur gedomineerd, wij bevinden ons er niet boven of buiten. Wij zijn hier immers ten gevolge van het plan en de programmering van de natuur! We zien dat dit plan en deze programmering concreet bestaan.

Mensen hebben ooit gedacht dat alles óf bij toeval gebeurde óf zij schreven alles aan de Schepper of een andere factor toe. Bestaat er toeval in de natuur? Alles is vooraf bepaald. Er bestaat geen toeval! We denken dat er toeval bestaat omdat we maar de helft van een verschijnsel zien en de andere helft niet waarnemen.

In de natuur is alles met elkaar verbonden volgens uiterst belangrijke wetten, die we serieus moeten nemen. Wij bestaan erin en erdoor. Plotseling zegt iemand die binnen deze wetten leeft waardoor hij kan bestaan: “Ze bestaan niet.” Zo iemand begrijpt niet eens hoe diep hij in een dergelijke onzin is weggezakt, en dan denkt hij nog dat hij slim is!

Hoe zou je boven de natuur kunnen leven? Wie ben jij? Een of ander klein mensje op de rand van een klein sterrenstelsel? Ik begrijp dat een klein kind denkt dat het groot is, maar als we vanaf de zijlijn naar onszelf kijken, wie zijn wij dan? Wat zijn wij? Kijk eens naar wat een storm of een tsunami aanricht!

Wij zijn maar in één ding groot: in het maken van wapens die tegen onszelf gericht zijn, alleen maar daarin. Waar kunnen wij trots op zijn! Wat scheppen wij? Niets goeds. Wij doen niets anders dan onszelf en onze omgeving vernietigen.

Waar anders zien we die neiging, een dergelijke beweging, in de natuur?! Waar is het gezond verstand als een mens tegen zijn eigen bestaan ingaat? We zijn erger dan dieren.

Dieren zorgen optimaal voor zichzelf, ze bestaan instinctief door de wetten van de natuur. Wij hebben echter meer hersenen gekregen van de natuur, extra verlangens en we gebruiken ze alleen om onszelf te vernietigen. Wat voor soort hersenen hebben wij dan? Volkomen tegengesteld! Ons egoïsme doodt ons.

Gezond verstand bestaat uit een objectieve studie van de wereld om ons heen en jezelf zo ontwikkelen dat je overeenstemt met de optimale staat die in deze wereld aanwezig is.

From KabTV’s “Integral World” 11/27/12

Filed under: Educatie, Egoïsme, Natuur, Wereld - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘Een Toespraak ter gelegenheid van de Voltooiing van De Zohar’: Wij moeten weten dat we spirituele zaken niet kunnen vergelijken met fysieke zaken, waarbij geven en ontvangen samengevoegd zijn. In spiritualiteit zijn de tijd van geven en de tijd van ontvangen van elkaar gescheiden. Dit komt omdat er eerst door de Schepper aan de ontvanger gegeven wordt en in dit geven, geeft de Schepper hem alleen de mogelijkheid om te ontvangen. Maar hij heeft nog niets ontvangen voordat hij voldoende geheiligd en gezuiverd is. Daarna wordt men beloond met ontvangen. Er kan dus een lange periode liggen tussen de tijd van geven en de tijd van ontvangen.

Vraag: Waarom is er een scheiding tussen de tijd van geven en de tijd van ontvangen?

Antwoord: Geven is geven om niet, en ontvangen is geven om niet. Maar de daad van geven bereidt de ‘kelim’ (vaten) in ons voor, de details om waar te kunnen nemen. In spiritualiteit bestaat het concept ‘tijd’ niet, maar als we spreken over onze ‘materie’, over ons verlangen om te ontvangen, kan het hogere geven daar geen verbinding mee maken.

Daartussen bevindt zich een klipah (schil), die de dualiteit in hun relatie in stand houdt: gescheidenheid én wederzijdse verbinding.

Allereerst, hoe bereikt het Licht de kli (vat)? Hoe kan er een verbinding bestaan tussen deze twee tegengestelde eigenschappen? Zoiets bestaat niet in onze wereld. Als vuur en water met elkaar in contact komen, maakt het ene het andere aan zich ondergeschikt, maar ze behoren beide tot één wereld en de innerlijke natuur die gericht is op verovering, op de ander tenietdoen, is in beide verborgen aanwezig.

Anderzijds, als een spirituele kracht een fysieke kracht bereikt, kunnen ze niet met elkaar in contact komen, zij kunnen elkaar ‘niet leren kennen’.

De eerste poging om met elkaar in contact te komen, zou aan beide kanten tenietdoen oproepen. We kennen zulke verschijnselen in de natuurkunde. Het contact tussen tegenstellingen is eenvoudigweg onmogelijk.

Daarom is er een ‘klipah’ aanwezig die we uitermate moeten waarderen, het is iets wonderbaarlijks, het is krachtig, heel en buitengewoon ingewikkeld.

Juist dit creëert de juiste verbinding tussen ‘Heiligheid’, namelijk de eigenschap van geven, en het egoïstische verlangen dat alleen maar genot wil ontvangen. De ‘klipah’ brengt de ‘leugen van de waarheid’ en de ‘valse waarheden’ tot leven, dat wat ‘nog niet volkomen uitgediept is’ en ‘wat niet volledig opgehelderd is’, als gebieden die ‘coördineren’ tussen de polen die niet in één punt samen kunnen komen. Wij maken van zulke trucjes gebruik in de politiek en op andere gebieden.

De tijd van geven is dus niet het slot van het verhaal. De hele schepping, de essentie ervan, bestaat in het verschil tussen de tijd van geven en de tijd van ontvangen.

De reeks gebeurtenissen die van Boven naar beneden, naar deze wereld afdalen, en de weg terug van beneden naar Boven, zijn er alleen voor bedoeld dat we van staat 1 staat 3 bereiken, door al die gebeurtenissen kan het schepsel de Schepper waarnemen. Jullie bemerken ook hoe lang het duurt voordat je deze gedachtegang kan ‘verteren’ en erop kunt reageren.

Vraag: Volgens welke formule bestaat de verbinding tussen twee tegenstellingen? Hoe wordt de verbinding van Boven naar beneden toe nu eigenlijk doorgetrokken?

Antwoord: Als we over een initiatief spreken dat van Boven komt, is dat alleen mogelijk als wij onszelf wegcijferen en Zijn Verlangen ontvangen als Iets wat alles bepaalt, in plaats van ons eigen verlangen: dit is de verbinding.

Deze zelfde techniek werkt als wij verschillende delen met elkaar in contact brengen, ze op één lijn plaatsen en gebruik maken van een bepaalde link als ‘coördinator’ daartussen.

Wij moeten een plaats creëren waar deze gelijkvormigheid plaatsvindt.

In spiritualiteit zijn dat de zeven lagere Sefirot van Bina, de ‘baarmoeder’, het onderste één derde gedeelte van Zeir Anpin waarmee Malchut zich verbindt.

Wij moeten deze speciale ‘adapter’ tot stand brengen, in Kabbalah wordt hij wel YESHUT genoemd, of het systeem TzeLeM.

Hoe dan ook, het is de opdracht van de beide kanten die zich met elkaar verbinden, dat iedere kant zichzelf wegcijfert om zich daardoor met de andere kant te kunnen verbinden. De Hogere kan dit, want Hij is volmaakt, de lagere – die volkomen onvolmaakt is – groeit er naartoe, bereikt het, accepteert het en cijfert zichzelf weg voor de Hogere.

Het gaat hier over eenvoudige dingen. In ons leven van elke dag kennen we constant veranderingen op de schaal van verbinding en communicatie. In de media, het onderwijs, educatie en cultuur ontstaat de verbinding zelfs instinctief, vanzelf. Als ik met iemand contact wil hebben, moet ik tot op zekere hoogte mijn ongenuanceerde standpunt loslaten en de mening van de ander accepteren.

Vraag: Hoe kan de lagere geschikt worden voor wat de Hogere geeft?

Antwoord: De Hogere daalt neer naar de lagere en geeft hem wat hij wil, maar in deze ‘verpakking’, in deze boodschap, is de gehele innerlijke Kracht verborgen waardoor de lagere zich kan ontwikkelen.

De lagere wil, zoals gewoonlijk, alleen ‘zijn maag vullen’. Hij wil niet groeien en weet ook niet wat dat is. Maar in de ‘melk’ van de Hogere, dat wil zeggen, in het Licht van Hassadim, is het ‘bloed’ dat zijn werk doet, het Licht van Hochma waardoor de baby groeit. De lagere zou niet kunnen groeien zonder het ‘bloed’ in de ‘melk’.

Eerst, in de tijd van Ibur (de groei van de vrucht in de baarmoeder) cijfert de lagere zich weg voor de Hogere en stemt hij ermee in om alles van Hem te ontvangen. Dan ontvangt hij het ‘bloed’: het directe geven van de Hogere. Dan wordt de lagere onafhankelijker en de Hogere creëert met een bedoeling een systeem in de lagere dat daarmee overeenstemt en als een adapter tussen hen beiden functioneert. Het is hetzelfde als het proces waardoor moedermelk geproduceerd wordt, voedende melk. In feite gaat het over hetzelfde ‘bloed’, over het Licht van Hochma, maar het verschijnt in de ‘vorm van Hassadim’.

Nu kan de lagere de eigenschap van geven, die kenmerkend is voor de Schepper, vergelijken met de eigenschap van ontvangen, die kenmerkend is voor het schepsel, en als hij groeit ontvangt hij beide tegelijkertijd.

Maar op dit punt is de lagere nog klein, omdat hij zichzelf wegcijfert voor de ‘melk’ en hij ermee instemt om deze melk van de Hogere te ontvangen …

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/10/13, “A Speech for the Completion of The Zohar”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Intentie - Geen reacties→