In het Nieuws (van Euronews): “‘Voor Europa’ is een nieuw boek, geschreven door twee overtuigde pro-Europeanen: Daniel Cohn-Bendit van de Europese Groene Partij en Guy Verhofstadt, leider van de liberalen in het Europese Parlement.

 “Uitgebracht in zes talen, is het boek bedoeld om een manifest te zijn, waarin duidelijk de voordelen van een verenigd Europa worden weergegeven.

“Eigenlijk is dit boek geschreven vanuit boosheid, vanuit woede tegen de nationale elites die, volgens Daniel en mij, niet in staat zijn om met de crisis waarin we ons nu bevinden om te gaan.

“We stellen zeer duidelijk dat de enige manier, de enige realistische oplossing, bestaat uit het creëren van een federale unie, een federaal Europa”, aldus Verhofstadt, die ook voormalig Belgisch premier is.

“Beide mannen proberen duidelijk te maken, dat een verenigd Europa een betere kans biedt met het oog op de wereldwijde concurrentie. Ook zou een nauwere politieke integratie van vitaal belang zijn, volgens Cohn-Bendit, die met Euronews sprak tijdens de boekpresentatie in Brussel.

“Wij denken dat er in het Europese model een parlement moet zijn!

“Wij stellen voor dat de Commissie de echte regering van Europa moet worden. En we denken dat er twee kamers moeten zijn, een Parlement en een Senaat. De Senaat kan bijvoorbeeld worden gevormd door de regeringen van de lidstaten of door vertegenwoordigers van de nationale parlementen. Dit zou een democratisch model zijn, zo zei hij.”

 Mijn Commentaar: Ondanks de geloofwaardigheid van de auteurs, zal bijna niemand van de leiders van de EU naar hen luisteren. Misschien dat de huidige EU-leiders, na een reeks van tegenslagen, in staat zullen zijn om te luisteren.

Filed under: Crisis, Nieuws, Politiek - 1 reactie →

Er bestaat niets belangrijker dan het gebed, MAN. Uiteindelijk is daarin alles samengevat: al onze grote inspanningen om ons te concentreren op het belang van het Doel, op de grootheid van de Schepper en op de kwaliteiten die we willen bereiken om ons ego, de wil om te ontvangen, te overwinnen en te her-vormen.

Om een gebed te kunnen formuleren moeten we er aan werken. Rabash herhaalde steeds weer, dat het hierbij gaat om een oefening waarbij elke penning telt en uiteindelijk tot een groot bedrag wordt. Ik hoorde hem dit tien à twintig keer per dag zeggen.

Dit betekent, dat een mens elk moment van het leven dat hem gegeven wordt, zijn inspanningen bijeenbrengt en ze steeds weer zo fijn mogelijk afstemt op het Doel. Daarom moeten we een systeem bouwen van verantwoordelijkheid voor elkaar, een structuur van gemeenschappelijke meningen en gevoelens, waardoor wij ons steeds weer opnieuw kunnen focussen op wat het belangrijkste en het meest essentiële is, in plaats van ons op minder belangrijke zaken te concentreren.

Dit moet ons helpen om tot de conclusie te komen, dat het meest essentiële voor ons de grootheid van de Schepper is. Als wij Hem ervaren als onmisbaar, wordt Zijn krachtige invloed op ons onmiddellijk groter en her-vormt Hij voortdurend ons verlangen om te ontvangen, ons zelfbewustzijn en hoe wij dingen benaderen.

Nu kijk ik vanuit dit nieuwe gezichtspunt naar het leven, dan komen er nieuwe hindernissen op ons pad en ik verander opnieuw. Zo verzamelen we de penningen. Zoals Baal HaSulam zegt in één van zijn brieven (no. 18): “Er is geen andere weg van zelfcorrectie dan in het leven de momenten van het heden en van de toekomst te verbinden met Zijn grote Naam.” Dat moeten we nooit vergeten te doen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/29/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Grootheid van de Schepper, Intentie - Geen reacties→

 Vraag: Kunnen wij, nu er een storm is in Amerika en mensen zich zorgen maken, onze boodschap naar hen sturen via ons hart en niet via ons verstand?

Antwoord: Ja, het is duidelijk dat ik geen romantische boeken schrijf en ik kan mijn gevoelens niet uiten zoals ik het zou willen. Ik zit anders in elkaar, ik kan huilen als ik een formule zie, als ik de componenten daarvan zie, zoals je in de geneeskunde, als een patiënt kijkt naar zijn medische tests, kunt zien dat ze onheilspellend zijn. Het lijken misschien alleen maar cijfers, maar ze veroorzaken bij zo iemand een storm van emoties.

Dit geldt ook hiervoor. Wij verstoren de basiswet van de natuur, de wet van evenwicht, je kunt het vergelijken met het buigen van een ijzeren staaf: op een bepaald punt breekt hij, maar intussen lijkt het alsof we nog een zekere marge van veiligheid hebben. Zo gaat het altijd: er is een grens tot hoe ver je kunt gaan, maar die grens moet je niet overschrijden.

Dit moeten we op verschillende manieren aan mensen uitleggen. Dit is de wortel van alle kwaad. We moeten hen de waarheid vertellen: we kunnen met jullie mee huilen, maar dat zal niet helpen. Mee huilen is alleen maar dwaas, we moeten het werkelijke probleem vaststellen. Het werkelijke probleem is, dat we tegen de natuurwetten ingaan. We hoeven alleen maar te kijken naar de statistieken van de natuurrampen van het afgelopen jaar. Het is niet belangrijk dat experts het niet altijd eens zijn met het antropogene karakter ervan. Op welke manier dan ook, ze komen voort uit de natuurwetten en we moeten dus streven naar balans.

Dat hadden we eerder kunnen doen, dan zou er geen economische crisis zijn, geen crisis in gezinnen, educatie, enz. Nu wordt er echter één alomvattende crisis zichtbaar en in veel aspecten van een grotere intensiteit. Waardoor? Omdat we de disbalans niet hebben gecorrigeerd toen de eerste tekenen daarvan nog gering waren. “Ach, ja, dan zijn er meer scheidingen. En wat dan nog, als de kinderen geen discipline meer kennen? Wat maakt het uit als de media corrupt zijn? Wat geeft het als we toch alles kunnen kopen en verkopen?” We besteden geen aandacht aan het toenemende ego dat ons steeds verder verwijdert van evenwicht, het resultaat van dit alles zal een totale ineenstorting zijn. Eerst zien we het in de economie, dan in natuurrampen, dan in wereldwijde honger, enz.

We moeten dus niet langer wachten. We moeten aan mensen op een wetenschappelijke manier uitleggen waarom evenwicht, homeostase, essentieel is. Hierover bestaan genoeg artikelen en onderbouwde bewijzen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/31/12, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Maatschappij, Natuur - Geen reacties→

Vraag: Als het egoïsme in iedere groep voor integrale educatie toeneemt, moeten de begeleiders dan uitleggen dat dit onvermijdelijk is in dit proces: onenigheid, vrede sluiten en dan weer ruzie maken?

Antwoord: Natuurlijk! Al het werk dat we in de groep verrichten – en de dagelijkse vorderingen daarin – is onmogelijk als we niet boven het ego uitstijgen. We bouwen aan onszelf boven het materiaal van ons toenemend egoïsme uit. Dat is de aard van dit werk.

Godzijdank maken we nu ruzie met elkaar, dat is prima! Maar nu moeten we proberen om er bovenuit te stijgen. We zullen steeds verder stijgen door te vallen en onderweg de dingen duidelijk te krijgen.

We moeten er naar blijven streven om steeds hoger te rijzen, alleen maar omhoog te rijzen! En we moeten alle neergangen, heftige strijd en conflicten onderzoeken, omdat we er anders voor altijd in vast zullen blijven zitten en elkaar naar de keel blijven grijpen.

We moeten werkelijk alles onderzoeken en analyseren vanuit het perspectief van groei, uitsluitend in dit licht, in deze richting. Heel ons egoïsme komt in ons naar boven, uitsluitend met de bedoeling om het te overstijgen naar het Doel daarboven.

From KabTV’s “Talks with Michael Laitman,” 03/10/2012

Filed under: Egoïsme, Groepswerk, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Vraag: Een priester heeft al gezegd dat super storm Sandy veroorzaakt is door de zonden van Obama en Romney. Grote rampen worden altijd toegeschreven aan de zonden van iemand. Hoe kunnen we voorkomen dat wij in deze val lopen, als we aan mensen uitleggen wat er aan de hand is?

Antwoord: In feite hebben we twee opties: het pad van Torah en het pad van lijden. Als we niet neigen naar het positieve, neigen we naar het negatieve.

In het algemeen maakt al het goede en kwade wat een mens in deze wereld meemaakt, deel uit van de alomvattende besturing. We kunnen onmogelijk zeggen dat er ook maar één fenomeen los staat van spiritualiteit en er niets mee te maken heeft. Dat heeft het wel.

Stel je nu eens voor dat de eigenschappen van oordeel (Gevurot) die we nu ontdekken, ‘gekleed zijn’ in genade (Hassadim). Dankzij deze laatste kracht zou de wereld zich op een aangename manier verder ontwikkelen. Dan zou de kracht van geven namelijk meer kracht hebben om zichtbaar te worden in de innerlijke eigenschappen van oordeel, die zich nu kenbaar hebben gemaakt in een storm. De sociale verdeeldheid zou afnemen op de wereld en de waardering voor eenheid zou toenemen, integrale educatie zou zich verder ontwikkelen ……

Maar in werkelijkheid is het tegengestelde waar en daarvan is de storm het gevolg. Alleen werd deze storm niet als een straf gestuurd. Er bestaat geen straf, het gaat over de werking van dezelfde krachten die we echter niet op de aangewezen tijd hebben gecorrigeerd, volgens het plan. Deze krachten worden sterker en als we op de juiste manier gehandeld hadden, zouden ze ons naar een hoger niveau hebben gebracht. Nu wordt dit niveau, waarop we volgens het plan hadden kunnen zijn, in de tegengestelde vorm zichtbaar, in de vorm van een natuurramp.

Deze zelfde factor verschijnt niet in de positieve vorm, zoals het de bedoeling was, maar in de negatieve vorm. Wij hebben echter de rails verplaatst van het pad van Torah naar het pad van lijden. De ‘switch’ hebben wij in handen.

Het is dus geen straf, maar een natuurlijk gevolg dat wij zelf hebben veroorzaakt. Het heeft geen zin om ons voor te stellen dat de Schepper ons op de een of andere manier zou straffen. Daar is helemaal geen sprake van, we hebben te maken met de natuurwet: als je de Reshimot (informatieve genen) die onthuld worden niet uitvoert, stapelen ze zich op tot een grote berg, dan krijgen we een ‘boete’.

Deze ‘boete’ kun je zien als een waarschuwing. De vraag is dan of we er correct mee omgaan.

Er wordt gezegd dat straf het lichaam zacht en schoon maakt. Is het dan misschien toch ten goede? “Ik ben gestraft, ik ben door een ramp overvallen en ik ben schoner geworden. Ik heb geleden, maar ik werd gereinigd …”

Dit is een absolute leugen, een misvatting zonder weerga. Wat mij is overkomen heb ik over mezelf opgeroepen, omdat ik de Reshimot niet op de juiste manier heb gerealiseerd. Eigenlijk wordt me nu een kans gegeven. Tot nu toe begreep ik niet hoe ik moest handelen bij het doorlopen van de reeks Reshimot. Ik speelde een spel, voelde me verward in mijn eigen egoïsme en stemmingswisselingen.

En nu, nu ik in een moeilijke situatie ben terechtgekomen, heb ik tenslotte een ‘geschenk’ gekregen: ik heb nu de mogelijkheid en de bekwaamheid om op de juiste manier te oordelen. Anders gezegd: de ramp kwam om me te helpen, om me wakker te schudden: “Word wakker! Zo kan het niet langer doorgaan! Je brengt jezelf schade toe.” In dit geval is een ramp een geneesmiddel, al is het bitter. Een kind moet je soms ook op een harde manier aanpakken om hem buiten gevaar te houden.

Daarom moet de storm enerzijds gezien worden als een waarschuwing en anderzijds als een situatie die ons kan helpen om de juiste afweging te maken en verder te komen.

Het is dus iets goeds! We behoren te zeggen: “Dank U!”

De benadering is simpel: alles wat eerder is gebeurd, heeft moeten gebeuren. We kijken niet terug. “Als” laten we terzijde. Nu is er een tegenslag zichtbaar, we moeten daarom onze onderzoekingen voortzetten, de onderzoekingen waarbij we ons afvragen hoe we corrupte verlangens kunnen corrigeren, de eigenschap van oordeel.

En let eens op het tijdstip waarop dit gebeurt: een week voor de presidentsverkiezingen. We zullen zien wat er gebeurt: zal Sandy helpen om opnieuw te beoordelen wat er gaande is? Als dat niet gebeurt, zullen we orkanen meemaken die nog heftiger zullen zijn en ernstige calamiteiten. Het hangt af van de gebeurtenissen van de komende week hoe de VS de winter zullen doorkomen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/31/12, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Reshimot, Wereld - Geen reacties→